Miscellanea critica quibus continentur observationes criticae in scriptores graecos praesertim Homerum et Demosthenem

251쪽

equo Troiano Neoptolemus pugnandi avidus precibus fatigat

Ulyssem, ut sese emittat ora8, ο δε μι μαλα πολλ' ἱκετευεν ἱπποθεν ἐξέαεναι In cuius igitur manu erat aut clausam tenere ianuam aut recludere, pene eum erat summa imperii et Ocborum vita et salus. Sed m0llses et delicatuli stulte hanc inc0m- tam simplicitatem non capiebant. Audi alterum exemplum. Odyss. H. 225.

ἰδοντα μιε καὶ λίποι αἰωνκτῆσιν ἐμὴν δμωας τε καὶ Σφερεφες μυεγα δῶμα.

Indignatur Aristophanes. Quid Haeccine potissimum lyg-

sem videre expetere ante Omnia κτησίν τε δμωας τὰ nonpatriam, non zorem Audi ipsum A MEI NON 'AN 'HN

aetatis modulo animo ac mente τοὐν ηρωων metitur et nihil ei interesse videtur Smicrinesne loquatur an heros Ptolemaeorum nemo umquam ita dixisset credo, sed quid ad Homerum id attineti andem ex c9nt avem agnosce Ody88. B. 133. κακον δε υχε πολλ' Ἀποτινει 'Iκαρίω. simplex horum Verborum Sententia Aristophani inde ora et intoleranda vi8a Si εἰ περὶ χρη αατων λεγε σμικρολογος αν ε*αἱ- νετο. Itaque ne id fieret commentus est Aristophanes de suo mirificum quoddam et perineptum περβατον de quo insta erit dicendi l0eus. Nunc Zenodoti peccatum ex eodem fonte ductum inspiciamus. Iliad. . 422. α μι*sπολον μεν ἔπειτά θοως 4 γ εργα τραποντο, ἡ δ' εἰς φοροφον θαλαμον κἱ δῖα γυναικων. τη δ apta δἱzρον ἐλουσα φιλομιμιει Mης 'Aφροδίτη

ad haec Arist0nicus excerpsit ex Aristarchi commentariis ἀπὸ

l Sumsit haec Aristophanes ex Iliad. . la. πατρίδ' ἐμὴν ἁλοχύν τε κα Οερεφὲς μεγα δῶμα. est autem versiculus: κτησιν ἐιάην δμῶας τε και υνερεφὲς ριεγα δωμα utroque carmine κυκλικ ς id Iliad. a. 333. Odyss. H. 225 et P. 526.

252쪽

'ΑΠPEΠῆ γαρ αυτ ἐφαίνετο το Ἐλενη την 'Aφροδίτην δ φρου βαςάζειν. Iudeoorum est, si quid aliud Venerem id facere quod Aegyptiorum regina, Zenodoti 0mina, numquam facere sustinuisset idque ei tanti ponderis esse visum est ut eximium antiqui vatis locum insigni interp0latione auderet corrumpere, et VeStigia omnia τῆς των παλαιῶν ψελείας funditus delere. Vide autem quid respondeat Aristarchus επιλεληςαι ε

απλοὶ M perSpexit. Necesse est in antiquarum litterarum interpretatione ut tibi animus antiquu fiat sit ita sentias ut illi vetere Sentiebant, quem gen8um Alexandrinis Criticis non inesse, aut saltem non Satis acrem in iis aut acutum fuisse, multis iam exemplis ostendimus et mox pluribus ostendemus. Ad eundem Iliados l0eum . 424 annotavit alius nescio quis Aristarchi animadversione usus: τον δὲ δίφρον εἰ MEN ως γραυς τίθησιν υκ τοπον, εἰ Δεως AOροδίτη, καὶ 'Aθην λυχνον φαίνει 'Oδυσσεῖ Respicit 0cum in Odyssea T. 34. παροιθε δε Παλλας 'AMνη

χρυσεον λυχνον εχουσα φαρ περικαλλὰς πρἱει.

non flenderant haec Veterum animos, qui nihil de gener h0gmirabantur deos inter homines versari et omnibus modis quos car0 habebant adiuvare, nihilque adeo quod humanum esset a Diis alienum putabant. Sed supervenerunt theologi et philosophi, qui quidquid ex ua aetatis Liasu et opini0nibus esset απρεπες, in Homer aut acerbe notabant indignati De0s immortales

aut malesana subtilitatu aut υπονοίαις all0g0riisy perabsurdis excusare aut Mus 'ndere satagi bant. iuam ullum nihil liuius modi opini0nibus tribuissent Criticorum lexandrinorum principes Sed illi qu0que stomachabuntur Minorvam servili minis-

253쪽

teri fungi Ulyssi praelucentem. Δουλοπρεπες inquiunt καὶ λ αυευτελες το τῆς διανοίας πολλῶ γαρ ην αμιεινον επιδημησας ηις τῆς δαιμονος αυτοριατον επιλαμ φαι πολυτελες φῆς. Agnoscisne in his

Arist0phanem l Quemadmodum autem Supra eum vidimus in Verbi πολλ' ποτίνειν 'Ι κοιριν perineptum περβατον XcogitaSSe, sic nunc mirificam ellipsin commentus est, quam in Scholio, si tanti est, leges ipse: namque equidem

Venio nunc ad ipsum Aristarchum, etiam in his longe caeteris saniorem, sed ita tamen ut eadem reprehensi0ne non plane

careat.

In Iliad. A. 259 sqq. erat in omnibus libris antiquis et in Z0n0d0ti editi0n seriptura haec:

εαυτον. in vero εφυβριςος δὲ ὁ λογος Si quis ad regem Ρtolemaeum τον Ευεργμην vel potius τον Κακεργετην iudicep0pulo apud Athenaeum pag. 184. C), quem Aristarchus discibpulum habuit Athen pag. 71. B.), ita dixisset: καὶ ρείοσιν ηεπερ υμῖν ανδρασιν χἱλησα, contumelioga oratio et nullo pacto toleranda omnibus purpuratis visa fuisset. sed neque illae blanditiae, quas crescente humanitate inter h0mines elegantiores αρωκεια quaedam peperit, heroibus Homericis notae fuerunt et Aristarchi coniectura cum loci sententia pugnat. 'Aλλα πίθεσθε, NeStor inquit, πίθοντο γαρ χοι καὶ es ιείνονες ηπερ υριεῖς. Plena gravitatis et auctoritatis ratio sest, qualis Octaviani Augusti fuit ad iuvenes ita dicentis avdite iuventa enem, quem iuPenem δene audiebant ). Ex Aristarchi autem c0rrectione Nest0 ita dicit, ἐπίδεντο ναμ μιοι καὶ αμιείνονες 1 περ ημιεῖς, σέ ω τε και

254쪽

εγω. Cur ergo illi vetere8, quales viro Se neque Vidi SA umquam praedicat neque OSthac visurum, hominis auctoritatem sequebantur ultro fatenti se illis esse inseriorem At Nestor ριε γα *ρ γῶν καὶ παρρησιαζομ εγο et illo Vetere et Semet ipsum Agamemnoni et chilli anteponens sic eos Sibi Optime monenti obtemperare postulat: πίδεσθε, ἐπίθοντο γα. μιοι καὶ ρείονες ηε

Alius Η0meri 0cus, ubi Aristarchi sententiae non subscribimus, est in Iliad. A. 28 30.

XριHτης χ ρυσης an συνουση cly αυτῆς l. βασιλεῖ 'An PSHECδε καὶ το του Αγαμιεμινον τοιαυτὶ λέγειν. Nemini facile credo haec Aristarchum probaturum Quod uisem dixit patri gratum erae filiam suam esse Regis concubinam, lexandriae ortasse in aula di 8Soluta erum esse poterat, Sed non apud heroleste aetatis homines. Contra quod contendit πρεπε του Aγαμ εμνονα τοιαυταλεγειν. si id tolemaeus ex dixisset απρεπες ιν ην, Sed HO- morte heroes in talibus ευθυρρημ. νουσιν.

Iterum ab Aristarcho dissentiendum Iliad. 2. 130. ubi ad Achillem sua mater ita dicit:

Facile credimus sequo sole in neorum matres ii 'quo liqua Sin aula Alexandrina matrona quid qua ui huius ' 'modi filiis suis praecipere solitas, neque nunc matros facile talia filiis suis

255쪽

suaserint. Sed quid haec omnia adversus antiquam in tali re

παρρησίαν τε καὶ υθυρρημι συνην Ut 0gitabant ita aperte loquebantur, et quo natura dueebat ultr0 Sequebantur nihil praeter

hominibus vita molli set elidata et luxuriosa enervalla sucillime nunc intelligimus et credimus, sed quid homine οἷοι νυν βροτοἱ ει ιν, et quales Vivo Aristarcho erant in AegSpto, prae illis H0meri heroibus Nihil prorsus. Quis autem chillem cogitare p0l est nimia Venere languidum et quantumvis acri proelio lassum et imparem Est h0 diversissima tempora a more temere confundentis Sed in t0lemaei regia etiam fastidiosis foeminarum auribus erat consulendum. Hinc in Odysseae Versiculo O. 3 3.

τῶν φαγον τ επιον τε καὶ αἰδοίοισιν εδωκα,

ne mulierculae offenderentur commenti sunt grammatici aliquid, quod diffidite est sine risu audire. Nempe αἰδοίοισιν εδωκα SSeικεται καὶ αἰδους αξίοις δωκα videra noli ad Odyss. O. 373. et Iliad. X. 1 4 4 et 1. 208. Oterat Eumaeu πτωχοῖ τισὶ καὶ ληται aliquid dediSSe, et κεται αἰδοῖοι usitate dicebantur,

per se uspiace Significabat. Sed h0nos erat habendus auribus matronarum, in quarum gratiam in Odyss. . 333-342 decem versus in libris quibusdam omittebantur: γ ίοις αντιγραῖοι οἱ δέκα τίχοι ου Gερονται δια το 'An PSHEIA ἐμφαίνειν, Sed numquam ista artificia boni moribus quidquam profuserunt et desperandum de eo, cui versus Homerici libidine movere possint. Plato illo tempore anxie resormidabat ne loci quidam Homerici iuventutem in vitium e terent, quum moribus dudum dissolutis ac perditi nulla amplius remedia prodesse p08Sent. Itaque

Aristarchea χθετήσει nunc quidem non acquieScemus. Non muliercularum causa olim haec cantabantur, αλλα της ανδρωνίτιδος ubi rem suo n0mine appellare erat OnSuetum.

Enumerabo nunc ordine complures alio Homeri locos, ubi doctos Critico videbis chorda oberrantes eadem Iliad. . 345. ubi Agameuation Menestheuiu et lysSem increpans primo voδad epula δ oleo vocare inquit.

256쪽

Sordidum id visum Aristarche nescio cui, qui annotavit:

maeorum tempora non cadebat: poterant talia tacitis animis apud Se cogitare nonnumquam, Sed perquam indecorum tune erat, et nunc At illa palam dicere Antiqua simplicitas quae sentiebat aperte loquebatur. Iliad. H. 390. Fetialis r0ian0rum aridi pr0palam in Graecorum castris pestem et exitium imprecatur. Indecora ea res Visa Demostrito est, itaque non palam sed eoum illa dixisse h0

git vehementer poetae divinum ingenium et eloquium admiratus ): sed interpretationem carminum Homericorum parum aut nihil pr0movit, unde rarissime in Sch0liis pauca quaedam ex eo asseruntur perexigui momenti. Quo pacto quaeso fetialis illa sic dicere potuit ut nem Graec0rum audiret set cur non libere Ρaridem XSecraretur, quem omnes mortis instar odissent Iliad. Γ. 454.

ἶσον γαρ σφιν πασιν πηχθετο κηρὶ ριελαίν 1. praeterea quam incongruum est fetialem in media rati0ne nescio quid secum mu8Sitare. Iliad. I. 203. ζωρότερον ε κεραι εἰ reprehendit ea nescio quis his verbis: An PENEC δε το ς επὶ κω χ ο κ κουσιν κρατοτερον δίδονα παρακελευεσθαι Sensum communem non habet 0mo, quisquis est, aut numquam amicos meracioribus poculis invitavit.

Non agn0scimus Aristaretii sanum ac s0brium iudicium Iliad. I. 222.

257쪽

αυτα επε ποσιος καὶ δητυος 'A 'EIIA CANTO.7να χη εἰς κορον σθhιν καὶ πινειν λεγωνται. Cogitare videtur de tolemaei convivis, qui quum ex epulis regiis Saturi revertissent, non facile statim novis dapibu vesci 0tuissent. Alia erant των ηρω οὐν η τε ρωμ η καὶ κ διαιτα. Mirari s0leo quod Didymus addidit: λλ οριούς υπο περιττῆς ευλαβεια οὐδ εν STE- ΘΗΚΕ ἐν πολλαῖς ουτως ευρων φερριχενην την γραφην. Utuntur omnes illo loco ad demonstrandum quanta religione in constituendo Homerie textu Aristarchus fuerit usus. Sed omnia suadent ut credamu α φ πασαντο Age ipsius ri8tarchi 0niecturam non admodum felicem neque elegantem, et Vulgatam Scripturam non εν πολλαῖς Sed εν πασαι lectam fuisse. Quae est igitur, quae80, illa περιττη υλαψεια lIliad. I. 452 παλλακίδι προμιγῆναι 'AnPEnse τοιαυτα περὶ αυτου διεξιεναι προ ριηδεν αναγκαῖον. EX Suae aetatis sensu homo

iudicat. Illi veteres si quid deliquissent ultro candide fateban

dixit: εἰσὶ καὶ ο ῖδε τα εἰπειχεν, et indecorum Videtur τι ςαπιςησρμιενος μιαρτυρας ἐπισπαται. Omnes hoc faciunt et lubenter adiunt qui vera loquuntur. Iliad. E. 1.

pacto serendum 83 inepti pinarentur excogitarunt aliquid qu0d infra proferam. Quam sit senum naturae congruens id quod apud poetam At Grammatici in aula regia n0 gentiebant. Iliad. II. 5.

edes iterum Crispinus: 'ALlPEnse δε το παλλακιδος καὶ δωρων

258쪽

μιεμινησθαι , et ineptiu etiam alter: ερωτα δε παλλακίδος καὶ ψιλαργυρίαν επιδείκνυνται οἱ ἱχοι. A in Vero ψιλαργυς ἱαν lo simplex et candida antiquitas, quam nihil hi homines te no-v0rant aut intelligebant Aperto olim voto vivebant neque simulata humanitate et elegantia ea quae Valde cupiebant specie recusantium Volebant aspernari videri. Iliad. n. 667. Apollini imperat Iupiter egis Sarpedone κε

Ap0llinem I0vi carissimi filii funus curanti dici esse uidientem ΤSubridicula annotatio legitur ad Iliad. Id. 747. heroe neque

piscibu v cuntur neque volucribuδ' καθολου γαρ την τοιαυτην χρησιν δια το μικροπρεπες παρητήσατο , et OS pauca: ορα δεο ου ην ἰχθυν καθα ἱρειν τον τῆ Θετιδο ἡ του ζωμον ήγειν Sunt haec σατυρι κα καὶ κω κα et ab Homerici carmini maiestate aliena.

Iliad. . 59l. Nulcanus in Achillis clype chorum caelavit:

terunt.

Ex simili opinionis err0re Zen0dotus corrupit 0eum Iliad. Δ. 88, ubi si inerva

Indignum gen0d0to visum deum immortalem ne/oire ubi esset Pandarus. I tuque de suo dedit Πανδαρον αντίθεον διζημενη ευρε δε τονθε 'Eςεωτα et s. 89 expunxit δοκων ἀνθρωπινον τὸ ζητεῖν ειναι subridens annotavit Ari8turchus καταλελο σε M το δ ζηιχενη, nempe hoc quoque ανθρ 1σινον eratis in eam

259쪽

non cadebat, ut tum quidem vulgo opinabantur. In simplicitate antiqua quis tandem in tali 0 offendisseti Unum ex Iliad locum addam. L0gitur T. 3l8.

Quid tandem permovit ristoelem ut tam coactam et Ontortam Verborum compositionem naturali ac simplici antep0neret Nempe An PSHEC βοκεῖ αυτὶ λ πολλον τρῖ ηγουμυενοις συναπτειν, p0teratque ea res et, illi displicere aut bilem movere Grammaticorum deliramenta hae Sunt eo turpiora quo pluribu exemplis constabat του ἡρωα in semet ipsi laudandi naturam magis Secutos quam artificiose lutulatam modestiam. Seh0li in ad Odyss. T. 367. cita constituendum: αρεῖός μοι ρῖελλεται ρυτι δε γε υδ' λίγον AICXPON γαρ τὸ δοκεῖν διαβραχυ αργυριον α παλλαττεσθαι, mirum ni αργυρίδιον scripserit ut est tota observatiungula υτελης καὶ νεωτερικχ1. OdySS. H. 233. τίς τοι ταδε ε ιμιατ εδ Σκε , annotatur δοκεῖ τισι χικροπρεπες καὶ ταπεινὸν τὸ την 'Aρητην παρα τρυξενου πρωτον περὶ τῆ Ἀσθητρα πυνθανεσθαι.

Quid c0ntra naturae congruεntius est, quid matronarum ingenio convenientius i Regina Aegypti et opulenta Alexandrinorum uxore talia non curabant: acile credo, sed quid ad Homerum Mικροπρεπες et ταπεινόν Vocabula sunt arrogantium aulicorUm.

260쪽

αυτούς περιαιρεθῆναί φη m. πως γαρ ΑΓΝΟΩΝ τον ἄνδρα μνηςευεται αυτω την θυγατερα Facile intelligimiis numquam Aristarchum suam filiam Unolo omini in matrimonium daturum fuisse, nedum ut ipse ultro et hanc conditionem offerret, Sed her0icae aetatis alia ratio erat et alii mores et Opinione8 ου γαρ εἰς του

γενε δε ιος sue εγαλοιο Λ τ ην. Od. . 27.)οli τε ανακτων παῖδες εα ν. Od. . 223.)επελ ου κε κακοὶ τοιουσδε πόκοιεν. Od. Q. 64.)B0num factum quod eximium locum intactum reliquerunt, neque e perverS Opinione praeolaro VerSUS περιεῖλον, quod Aristarchus merito fieri dixerat. Si quid lutarcho credimus de audiendi poeli pag. 26. F. versus ex Iliad. I. 458 461. aristarchus expunxit: ὁ κεν 'Aρίσταρχος Ἀξεῖλε πα επη φοβηθεlc. Satis est damni qu0d ex huiuscum0di pravis et praep08teris opini0nibus Saepius perineptas interpretatione nobi procuderunt, quarum exempla quaedam Subiicere iuvat. In Ody88. B. 33. commentus est aliquis, cui elemachus εἰ περὶ χρησμοατων λεγε σμιικρολογος αν ε*αίνετο, mirificum quoddam περβατον, quod nemo in Scholii sine risu poterit legere aut saltem relegere. Non minus absurdas et incredibiles traiecti0130 d nihil0 finxerunt in Iliad . . ne Nestor potare videretur, quod isti ου κατα πρεσβυτην Sse iudicabant, quod contra esse sciunt omnes Vix est credibile fuisse qui verba poetae ita βιαίως distinguerent

futuro quis dignabitur Similiter in Iliad. T. 218 et Iliad. n. 49.

라틴어 텍스트