Miscellanea critica quibus continentur observationes criticae in scriptores graecos praesertim Homerum et Demosthenem

281쪽

similiterque Iliad. . 751.

Contrario err0re libri enodotum deceperunt M. 366.

Quia numquam quicumque inveteratum errorem redarguit caret reprehensoribu8, qui mendosa Vetera novis emendatis anteponunt et suum Mumδinu mordicus retinent, sic non desuerunt qui Aristarcho Vera monenti aeriter obloquerentur. In Versu Iliad 0s: τί ταρ σφω δεων ερίδι ξυνεηκε κιχχεσθαι; veterem onodoti scripturam σφω teste Apolloni de Synfami pag. 167, 9. Behk. καὶ Σιδούνιος προκρίνει καὶ αλλοι πλεχο παρατιθέμενοι καὶ ε κδοσει Οριηρικαρ. Nemo negabat σφωi in multis Homeri editi0nibus circumferri, et enodotus σφώ dederat, quoniam id in suis libris sepererat aut omnibus aut plerisque neque quisquam ante Aristarchum discrimen inter σφω et σφαγῆ animadvorterat, quemadmodum enodotus σφω i et tr*cti quoque quasi nihil intersesset inter se confuderat.

Similiter Iliad. H. 279 pro

282쪽

dix0rant pro οὐ i teste p0lloni ibid. pag. 113. B. Commemorat ibid. Apollonius eos qui τις τα ρ σφω SerVabant pro τ*ω , sed recte eorum ratiunculas confutavit, quae neminem posthac in dubitationem induxerunt. Est in eodem genere etiam gravius mendum in Homeri C0didibus . 155.

τ δε πάροιθ' ελθοντε Διος νεφεληγερετ ο

pro tertia persona ecundu ponitur, pro ceu sativo genitivu vel dulinu et 0mericum ιδων in Γδ ν mutatur tam perverse ac

si quis Latin pro Videre mallet dere dicere. Omnes has molostias penitus sustulit Heynii emendati ουδε τsos riδων, ut Iliad. A. 330.

ουδ αρα τώ γε ίδων γηθησεν 'Aχιλλευς. Non est ho mendum antiquum, sed in libris recentioribus natum quum Veteres σφω ἰδων exhiberent. Innumerabiles Η0-

muri versus in antiquis Scholiis aut sexistis aut apud scriptores Veteres asserviatur, ut certa sit in iis Alexandrina aetatis sietio: sed permulti sunt alii, quos nemo laudavit, in quibus eadem scribendi vitia quae in caeteris Aeriptoribus ac poetis nos legentes ludifieantur, et in his turpissima quaedam et barbara de quibus alius dubitur dicendi locus. Veni nunc ad Aristarchi errorem in talibus commissum et ad no8tra tempora propagatum, quem si potero radicitus evellam Aristarchus pervulgato librorum errore deceptus in animum induxit ΝΩ t ΦΩ antiquas et sincera sormas esse et perinde bene in carminibus Homeri et disyllabas 1 rmas ΝΩ et ΦΩΙp0ni et monosyllabas dis et C h. Apud me satis constat sormas οὐ et σοι apud Homerum et Atticos ubi tu esse vitiosas tralaticio illo mendi genere, quod

in voeabuli plurimis excenties apud omne impune commissum ossu et committi video. Nempo in libris antiqui το παραγεγραμμιενον ἰωτα non aliter quam in iis, quo hodie non adm0d iuri VetuAto habemus, non adscribi, sed prorsus mitti s0lebat. Itaque pro monosyllabis Io ut σφω scribebatur Nn et C ΡΩ, tibi uo Aristarctium sesellit, qui formas co ut σοῦ integras et pr ilia 0880 Opinatus St. Inspiciamus primum a quae ex illius commenturiis ad nostram notitium pervenerunt illud. E. t 8.

283쪽

καὶ .ουδ α νω i διαδρακοι ηελιός περ Il. E. 344.). Aristarchus animadvertit in Homeri carminibus bis tantum ΝΩ reperiri, semel in Iliade, Semel in Odyssea, et utrobiquee880 accu/ativum. Vide quam cireumspecte et anxie investigui omnia. erinde est sitne nominatio is accusatiVUS, et οὐ ν utr0que casu passim apud Atticos poetas luitur et rugicos et Comicos; sed in re controversa et rariore nihil omittendum putat. Deinde osset οὐ et n0minativum 880 et accusa

Iliad. o. 146.

ad otii nos in Iliad 000 tacet Aristonicus. Itaque delabimur ad Herodiani dicam libero quod sentio, argutias. ad .

284쪽

Erat, ut vide8, παραδοσις quaedam per grammaticorum manus in libris ad nostram memoriam propagata οὐ et σφω SSe Scribendum, non et trici . Quam παραδοσιν si ratio et analogia redarguunt tuto valere iubebi8. On80118 Omnes agnoscunt αττικις non aliter quam cyν et σφων SSe Scribendum, quae Sunt,

credo, ex Homericis νωῖν et σφωῖν contraeta Qu0 autem Herodianus asseverat cui et νω, σ*II et cris divera esse voeabula quis seri credet Quod idem alibi dicit σφω essu ii σφω iαποκοπην quis est hodie qui concoquere possit Erant olim in artis insuntia haec magistrorum Veluti puerorum παίγνια et ludibria αποκοπή , αντἱορασις , αντίπτωσις , γαλλαγη cneri', numeri, temporiδ. unde illa Olim decarita a iuyulari3 pro plurali. Ira en pro futuro , Sim. quae nunc vel a b 00J0gis astidiunturae deridentur. Quid igitur impedit ut suadent rati0n ut adstipulante analogia Statuamus quemadmodum νῆν et σφῶ ν ex νοοῖν et ζ ωi, prognata uiat, sic ex sit elo*odi iam apud U0- merum νω ut σφά 0880 orta Accentusne ut πρω ex πρωὶ natum nemo negat, et ρτος x podio suri ab ipso Uur0diu nodi diei inus in nemos. 1873. pag. 55. Restat igitur sola libr0rum vili 'rum fidi A παραδοσι ου ἔχει τὸ Ι ἐγκεIμενον. Quid

285쪽

tum postea N0nne pendent librorum scriptura ab opinionibuAGrammaticorum i In antiquissimis latonis et Herodoti 0dicibus εἰ καλλος γεγραμ μ ένοις ubique adverbii in τερ et τάτω imp0rtunum I additum Videmu8, Ut ἀνωτάτω I, καῆατω , πορρωτατωι, κατωτατω Sim. Sed re etiam longius repetenda est.

Ρlurimis et gravissimis indiciis satis constat in vetustis Homeri libris, quibus Critiei Alexandrini utebantur, τὸ παραγεγραμ μι si γἰωτα fere atrior lum non fuiδεe, et de cuiu8que Critiei sententia centenis locis pronuntiari Videmus utrum συγ τω , μετα του seribendum sit an χωρ οῦ τού , ἄνευ τού . Indicabo unum l0cum ut lacunam suppleam ad Iliad. . . ex Aristarcho D sertur: hi οὐ διττὸν τὸ ρῆμα ΠΕΙPs et HEPΩ καὶ τὸ μόνσυν περι rασεισεται, imo Vero συγ c βαρυνθ1ήσεται, τὸ δε νευ του Ι περισπασθήσεται. Multa igitur apud Homerum Vocabula ea de causa h0die primitivam formam amiSerunt neglecto et misso necessario ἰωτα. Dabo pausta de multis, in quibus Belikerum errare vide0. Ex ρως Ormatur ρωA1, Xδμως δμωὶ η, quae in ρωι et δ αδη contrahuntur. Belikerus ubique ρω αἱ dedit et μωαἱ vid. Mnemos. 873. pag. 4 et 56. Adm0nuerat Aristarchus ad Ody88. T. 21. μυωιων συντρ ἰωτα καὶ περισπωμ ένως θηλυκὸν γαρ ἐςιν. υτως 'Aρίςαρχος.nem praebet aurem. Πρωην est Iliad. o. 470 et alibi anul0gia et Aristarchus πρωην scribi iubent. Θωην legimus Iliad. .

669. et Odyss. B. 192 ratis et usus ca)ην postulant Archilochus apud tym M. pag. 26 19.

Iliad. A. 29 rident H0murum Z0ilus et Chrysippus dicentem ει κέ ποθι Ζευς ΔΩ C πόλιν ροίην ξαλαπαξαι Soloedum 8Se0pinantur: τὸ γαρ ω , φασὶ, πληθυντικον Aristarchus docuit Singularem esse coniunctivi ΔΩΙCI. 0rspieuum est ill0 ΔΩCI legisse. Ubi est ησαν Iliad. A. 33. Aristarchus emendat laus,

Iliad. . 407. Bekker. οὐαγρια τίνειν. Sed μιετα τὸ Ι φαγρια 'Apiςαρχος, nempe ζῶον Graecum est et ζωος, non ut vulgo ζωον et ζωος. Ex Simonide assertur:

286쪽

Behh. . 18. λῆσι νεηνίσι, male pro φη , et multis aliis locis, quo postea Ordine collecto proponam. Homerus autem pro re nata ii8dem utitur συναιρέυσι, quibus et Atticos uti videmus. Ad Ody88. B. 10. δευτε φιλοι, si1 ioe

τερας 'Aτθίδος hae sorma est, nam herecratus ita dixit apud Eustath ad Ody88. pag. 455, 2.

κες πορον ανδρες.

Omitto imilia plura et hoc unum addo Aristarchum sex huius rei observatione palmari coniectura restituisse locum . 202. ubi Zen0d0tus ex libris suis ediderat in Sen8u: καὶ Hτιαασθε ἔκαςος, at ristarchus inserto ἰωτα dedit lucem. δεῖ συν τω γραφειν, inquit, καί M' HIτιαασθε κα ρς. addidit ἰωτα de suo, quod s0xcenties viderat omitti solere. It que nos quoqlle Ubi Sana ratio et lingua II0mericae et Atticae usus ἰωτα additum postulant spreta librorum auctoritat sicubida et παράδοσιν nullis argumentis ultum valere iubentes ricua ingo exilio revocata simul oui ero et Atticis tandem aliquando reddemus. Restat controversia utrum Homerus σφων pro σφωῖν Atticorum mor dixerit in Odyss. i. 62.

287쪽

missimum argumentum esse videtur invalidum est: si σφωῖ tνω Homero et σφω et νω potuerunt Onare, qui Sanu neget eodem iure cr*cti in *ων contrahi potui880 in tanta praesediti eiusdemmodi apud Homerum συναιρε ων frequentia. Sintne autem re Vergus, quo unanimi con8en8u tre Critici βελισαν, acc0mmodati ad loci naturam et argumentum an n0 sint alia quaestio est ita coniuncta cum cuiusque sententia de h0rum carminum origine et conservatione et compositione, ut satiussit hanc contr0versiam ex Suo cuique iudicio dirimendam relin

AIT AMMA. Homuri ditio a Bekkero curata Bonna 1858 quamquam languidum a senile pus hoc tamen habet praeter caetera b0ni ut antiquam linguae Omerica literam F soδtquam veluδlute et neglistentia serierat admirabili dentiatio uellule ab oblinione sindieatam' ex longo exilio tandem in Homerica carmina id stin antiquam patriam reduxerit cum incredibili et serm0nis et motri Homeri et emolumento Caute admodum et circumspecte

Belik0rus in ea re versatus St. Sed Satiu8 St pSum audire., Reduae digamma, inquit, ei quantum poteram et licebat aute pedetentimque reduini, ei tu edem reduri ua v. proditum illammanis lis ratistii3 nou statum cupideve arreptum . Arduum et

aneeps neg0tium est et periculosae plenum opus aleae. Qui in Η0mero edendo nullam του ἱγαμυμα rationem habent levitatis

288쪽

erimine tenentur, similesque sunt philologis quibusdam in Gallia sestivissimis illis quidem et elegantissimis viris sed υMεν ἐπαχυσ των τοιουτων περι, qui digamma per ludum iocumque pro Α00lie Britannicum appellitabant. Fuerunt alii qui in e0ntrarium errorem se inducerent et sere ubique levi suspici0ne ducti digamma inseruirent. 0kkerus ut erat in omni re cautus et anxius mediam quamdam viam tenuit, ita tamen ut in multis erraVerit, nonnumquam Sed perraro tamen το διγα κμα importune inserens, longe Saeptu nece88arium negligens, aut in emendandis l0gis ubi hominum fossordia antiqua literula periisset parum felix aut festinantior paullo et inconsideratior. Ex hisce errorum generibu nonnulla subinde exempla pausti redarguere iuvat. Faciam initium ab eo loco, ubi necessarium et ententiae et metro ἱγαριμιοι apud reliqU08 Omne ami8Sum a Belaher quoque neglectum St. Pron0mina trium personarum habent accusativum ueliticum με , σε et ε. Elisa vocali supere8 ita et o ' in tertia autem, quia F 0 scribitur, pronomini nec Vola nec VeStigium Superest. Vel sic tamen in vitam ac lucem p0terit revocari, ut luculent exemplo Stendem IS. Habet o linguae Epida simplicita ut quae quis mandata ad aliquem dederit perserenda, ea iδdem verbis repetitis ad eum perserantur tertia tantum per80na in Secundam mutata. auca exempla haec vide. Iliad. . l.

289쪽

et s. 176.

Ad hanc lucem contemplare mihi ostium hunc Iliad. D. 152.

Nonn luce clarius est ut hoc Deo a C αξει dicitur sic illo ος F αξό dictum fuisse Eliditur utrobique vocalis itaque o loco ος ' ξε recte scribitur, Sed illie, quia digamma non SupereSt, nullum pronomini indicium Si relictum et ver-

Nulla igitur superessae potest dubitatio quin Vera scriptura sit: ς' αξει, et nihil amplius S molestiarum neque in Aententia neque in metro . Eodem modo idem pronomen perii88 suspicor n. 45.

Iterum pron0men idem ex suga retrahendum esse arbitror in Odyssea . 204.

290쪽

ιαλυσε te aut κλοιον dicere coeperunt.

eiusdem significationis 'ANελκειν et 'A Fερυειν, id est ις του - πίσω ελκειν, γακλαν de capitibu victisnarum et de arcu, ut A. 375 N. 583. ὁ δε τοξου πηχυν ανελκεν , et Ody88. p. 150. πρὶν γα κα ut ε χεῖρας αγέλκων, nempe το τοξον. 1 ANFερυειν, ut in ἀλλεξαι, αλλυες eo et sim N in digamma conVersum At Acril)endumque FFέρυσαν. FFερυοντα et FFἐρυον, quae olim in αυέρυ ταν et etiam peius in α ἔρυσαν depravata circumferebantur. uod noli iuria dedit oeFερυοντα perinde est viti0sum ac si qui pro se Ni .κοντα Vellet Eλκοντα substituere.