장음표시 사용
271쪽
hostilis, domus, ager, fundus Herodotus Ι. 196. τα παρθένους)
leg. αλλην αν κηρυο σε. Hinc Si quid quolibet pretio abiioitur, dici solet του ευρίσκοντος et Saeptu του ευροντος aenire. Quod apud lautum dieitur in Menaeolmis III. 3. 4. Num quid vis ME. hae me curaturum dioilo. tum Aestum ne ancilla audiat, ut quantun soδδini quique liceant aeneant. id Xenophon in Memor. II. i. i. ita dixit: χταν τις οἰκετην πονηρον πωλ' και απὸ διδωται ου ευ ρυντ ο ις ubi cirοὐλεῖν de more significat emtorem quaerere, et αποδίδοσθαι invenire. Η00 ipsum igitur apud Homerum se Attico Vetere ἀλφανειν significabat. Capti in bell0. rapti a praedonibus i dicuntur οὐ νον αλφεῖν Iliad. . 79. αἱ ὀ επερασσας - κριτόμιβριον δετοι ἱλφον. Odyss. O. 452 ο δ' μῖν μυριον νον α λίτοι πη περασητε. P. 250. αξο τηλ Ιθακης Det μοι βίοτον πολυν α λψρι. et . 383. n κε τοι ἄξιον αλ*ot. Ex antiquo poeta sumAit lutarchus quod in Sympo/iaei dixit pag. 668. C. πλείονος πιπρασκεται ν Ρωμ η ἰχθυς ἡ βους κερά
εκατόμβη βουπρφρος ἄλφοι. NeSciremus αλφανειν eo sensu olim theniensibus tritum fui8Se, nisi nobis αττικις he pereruditus Aelius Di0nysius εν τοῖς 'Aττικοῖς ὀνόμασι curtam huius rei memoriam et documenta servasset in Belikeri nee l. pag. 382. . 'Aλφανει ευρίσκει.
nihil ista his que utuntius, misi quod Aristophanis verba labem et vitium conceperunt Supplendum:
272쪽
quod plane idem est atque apud TheophraStum τί ευρίσκει ut ἀποκηρυξε ἀλ*αγη SL αποδωσεται πρυ χυροντος. Qu0niam igitur Solemnem ac Stabilem in ea re sedem habet Verbum αλ φανειν conSequitur αλ.φεσιβοίας dici Ormosa puellas, οτι ΠΩΛOT MENA τω πατρὶ βοας Ἀλφανουσιν, quod erat demonδtrandum ut 0quuntur mathematici. Sequitur ex ipsa natura ου γεωμετρικαῖς ἀλλ' ἐρωτικαῖς ἱγαγ- καις ut lat i0eatur de Rep. pag. 458. D. procos puellis, quarum nuptia ambirent, dona ac munera mittere. Sed ean0 δδνα sed suo nomine δῶρα appellantur. enelope suo procos increpans ita dicit Odyss. Σ. 275.
αυτοὶ τοίγ' αναγουσι βοας καὶ ἴφια κῆλα κουρης δαῖτα φίλοι τι καὶ γλαα s P, διδουσιν. deinde poeta τα ἰωρα ad lenelopen delata enumerat, Ve8tem splendidam, fibulas, torquem, inaureS, Omnia e nur aut gemmis distincta. ἄλλο P αλλος ΔΩ PON 'Aχαι in καλον ἔνεικεν.
Sic igitur quid inter ἔδυ et μείλια et δωρ constanti Poetae usu intersit liquido apparere arbitror. Poetae Lyrici et rugisti, qui magii artifiei linguam H0mericam et picam imitabantur, quum multa essent vocabula antiqua ipsis incognita, utebantur iis eo sen8u, quem indocti γλωσσογραφοι aut pervulgata aequalium pini tribuisset. Opinabantur homines vivo indaro et Aeschyl idem qu0d diu post
Aristarchum dicentem audimus: κυρίως μεν α δνα εἶναι ταδιδομ ενα gro του γαμ ουντος τῆ γαμυουμιεντη, Sed interdum τα δνα
dotem quoque significare . Itaque indarus de dote p0suit Olympion IX. 7.
273쪽
κες Melius igitur Euripides in Ore/le s. 1660.
Αργους δ' 'ορεςην 21ενέλεως , εα κρατεῖν, ἐλθὼν δ' ανασσε θαρτιατιδος χθονίος φερνας εχων γυναικος.
ubi Seh0liastes φερνη τα απο τῆς γυναικος διδόμενα. Sed idem Euripides SD de dote p0suit in Andromatae A. Pl.
Nem h0rum Homeri vocabulum usurparit en8 Homerico ac suo, sed omne opinio fefellit, qui in communi omnium er-r0re impune peccabant. tu etiam indarus ab usu Homerico recessit quum diceret Pythionio. III. 94. Cadmu et Peleu innuptii Deo conviva habueru- 'ΕΔNA τε δέξαντο, ubi εδνα plane idem est atque δωρα, unde eruditus grammaticus adScripsit: κυρως τα δωρα 'EANA εἶπεν. erierat igitur plane in Graecia antiqui vocabuli intelligentia, neque Veterum poetarum quiciquam neque eruditorum ex Homeri 0 locis tam perspicuis
veram et nativam significandi p0testatem των ε ων perspexerat. Sequiore etiam omne in ea re antiquorum auutoritatem Sequebantur, ex quibus omnibus unum producam, perineptum Scrip-t0rem Aelianum apud Suidam . Ιαίσωμεν - καὶ 'EANA τε γενεσθαι βασιλὶς το του ενανδρου, ἱνα τι καὶ παBω, ρικορυσία βασίλιννα, καὶ αυτη δεσποινα εἶναι του Πόντου θεῖ. υσα.
quae de Mithridatis ux0r M0nim Milesia dicta esse SuSpicor,
quae του βασιλίως πειρωντος αυτην καὶ χυριου καὶ πεντακισχιλιους χρυσοὐς προσπεμιψαντος αντέσχε μέχρις ο - διαδημια πέμψας βασίλισσαν νηγόρευσεν Plutarch in tioullo cap. 18. Aelianus igitur quum dixisset καὶ 'SANA τε γενέσθαι βασιλίς, mirifice se credidit esse locutum.
274쪽
το ἘΦΙΝ καὶ το C psa καὶ το MI ηδε το ΝΙΝ. D r tonui dicturi nihil resermidamus aut has aut his imbies urbanorum hominum facetias et lep0res in bello si in grammatica nihil contemni portet, nec quisquam, qui minuta haec spreverit, umquam sessit in re critica peiae pretium. Qui hane grammaticam artem nobis a primordiis c0ndiderunt, ineredibit dictu est in quibus ab initio ten0bris veluti tentabundi viam quaesiverint et in quanto errores se induerint librorum veterum mendis decepti, donec Aristarchi αγχινοι et sanum iudigium φόρους ταροισιν ἔθηκεν. En cor enodoti, qui per t0tam vitam quid intere8Set inter νωὶ - νωῖν et σφω σφω i et rcpωὶ - ο Oω non potuit perspicere. Huius in ea re err0res Aristarchus abstersit, Sed ipse Aristarchus in uno errorse tenetur, quem aperire Onabimur et tollere. In Iliad. . . Zenod0tea editio id est libri veterses, quos Zen0dotus testes et auctore sequebatur Scripturam exhibebant hanc:
emendavit Aristarchus incertum e librisne an ex linguae Homericae interiore notitia τις ταρ ΦΩ pro C ΦΩ et app0suit διπλῆν περιες σμ έγην, cuius quum Aristonicus rationem aperiret ex C0mmentariis ristarchei hae serme notavit: ἡ διπλῆ πε
το δε q=Ω μια2.λον. o adit. τριτο εχ προσωπου καὶ σημαίνειτο αυτ υς. quae nunc mendose scripta et disiecta in libris circumseruntur Aristarchus dixit: το xl Ω σημιαίνει το αυτ υς, non αυτω . Ilod erat meliu8, namque utitur aequalium
et popularium lingua, apud quos τα δυi eo non erant in Su, et omnino Aristarchus omni scribundi iugantia destitutus nillil aliud quastris quam porspicuitatem.
275쪽
la Zenodoti scripturis, quae serine omne deteriores sunt et mendosae, numquam Obliviscendum est mirificas istas et nonnumquam portentosas lectione non esse ipsi enodoto imputandas, Sed argumento esse Otiu quam fuerint mendis vitiisqu00bsiti libri veteres, unde enodotu Suam διόρθωσιν c0nstituerit. Proponam exempla quaedam ex libro primo.
276쪽
Facile apparet omn0 has enod0ti scripturas Viti08a8 88 et perverSaS, Sed non ipsi enodot imputandas, sed libris quos Sequebatur, id quoque Satis apparere arbitror. Non ille bonis lectionibu mala anteponebat, sed non habebat meliores. Reprehendere autem Zenodotum qu0d illa vetusta librorum vitia non sustulit perinde est ac si quis vellet enodotum vituperare quod non esset Aristarchus. Itaque Ζηνόδοτος γράψει nihil aliud Signifieat quam io oristum δε in Zen0d0ti editione ex libri8, qui illa aetate suppetebant, comp0sita. Omnia haec emendavit Aristarchus et libris longe pluribus et Hli0ribus adiutus et usus illa admirabili αγχινοία, qualis praeterquam in BENΤLEIO in nullo ali umquam fuit. In uno tantum libri primi od Aristarchus Zen0dotea lecti. Oni emendationem ingeniose et astute instituit magis quam perfecit Iliad. . 29.
61 διπλῆ οτι φανερο εκ τουτου ίς καὶ ἐν τοῖς ἐπανο περί τινος των περιχώρων ς πολεων ὁ λογος Aristarchi correctionem pro
277쪽
Rectissime omnia haec disputata fiunt et nihil iis obiici 0tsist praeter unum. ροῖν non St Graeca forma Satis stendimus in Mnsimos. 1873. pag. 3. et 56. adiectivum p ος, ρωὶ et TpΔῖον contralii in Τρωος, ρφη et ρωον, et ex vetere scriptura
Tροίην pro πολιν ρνην. QUO Si qui Verum SSe agnoverit,n0vo exemplo apparebit iure dixisse lepidum iuven0m in la
Ex hoc igitur exempl0 poti88imum apparet quid sit Ζηνοδοτος γρα*ει. Una enim et congentien Omnium librorum et διορθωσεων legii erat πολιν ροίην, de qua nulla umquam fuerat cuiusquam dubitatio donec ei Aristarehu controversiam moVeret. Sic igitur et in caeteris Ζηνοδοτος γραφει nihil aliud denotat nisi hanc esse vulgatam librorum a Zenodoto adhibitorum lectionem, quam Aristarchus aut ex meli 0ribus libris aut ex ingenio correXerit. In en0doti ἀθετησεσιν multum abest ut credam plus Criticumsu iudiei et sensui cuidam pulchri et dedori tribuisse, quam librorum Veterum, quo sequebatur, auctoritati et testimonio. Qui credat, ut hoc uno utar, Zenodotum in Iliad. .
expunxisse du0 versus 208 et 209. quasi insesset aut in sententia aliquid aut in verbis, quo potui 880 0ssendi Non reperit, credo, in libris compluribu eoque interpolato esse Suspicatus 08t. Invicto argumento genuinos esse demonstravit Aristarchus ad A. 216.
278쪽
Aristarchus igitur 'ux 40lebat perspicacitates feliciteri usus observaverat has esse apud Homerum pronominum pergonalium formas duales in prima perSOna: Ns I, id est ημιεῖς καὶ 1μιας .et in secunda et NΩΙ , id est ημιων καὶ μοῖν.C ΡΩΙ, id est μιεῖς καὶ 1μιας .CΦΩΙN, id est μῶν καὶ μῖν. in tertia: C ps se, id est αυτους , nam σφωε ubique est accuSatiVus. et Ceis ΙN, id est αυτων et αυτοῖς αυταῖς), eneliticum utrumque et accentu destitutum. Haec omnia en0dotum et antiquiores fugerant, et omnino in pronominum sermis inter se stulte permiscendis poetae Alexandrini omnes conspirant Claram lucem praeserebat lingua Attica, quae tot habet ac tantas linguae Homericae in omnibus rebus maximis minimis similitudines, ut minime mirer Aristarcho H0merum Atheniensem fuisse videri j. In frequenti8sim usu τοὐν δυικων , quem lingua Attica observante Aristarcho ad Iliad. N. 97. cum lingua Homerica habet communem, Athenienses saepissim Nn et DIN, ΦΩΙ
et ΦΩΙ usurpabant sed in unam syllabam contracta cy - νων, σφω - σ* ν, non νά et σφω, ut infra ostendemus. Aris-
279쪽
tarchus, ut solet, solis Homericis exemplis usus est, quibus et hanc, quam diximus, rationem firmiter stabilivit et Zenodotestorecensionis vitia correxit. audiamus n0nnulla. Iliad. o. 437.
280쪽
Ergo Zenodotus legebat: νυν η νωῖν ολπα, mendOS Sine controverSia, Sed non magis sanum est νω ' ολπα. est enim γε tam ineptum, ut apud Arist0phanem lim multis l0eus ου δὲ, προς εποις, Sed προς το κεχηνος του ρυθμου a Brunchio et aliis γε inseri solebat Miror B0kkerum dedisse νω γ' Fολπα, quum esset Vera esstio ad manum νυν Mη νω FεFολπα - οἴσεσθαι μεγα κυδοις.