Miscellanea critica quibus continentur observationes criticae in scriptores graecos praesertim Homerum et Demosthenem

261쪽

disp0sita acciperentur ανδρων ε τριτος Ευφορβος, τυ δέ νύ ἐξεναρίζεις qu0 qui c0ncoquere poterit numquam ei arte Critica aut omnino iudiei in vita erit opus. Caeterum mihificae hae et portentosae Verborum traiectiones praeter naturam fictae rev0eant mihi in memoriam lepidam his-t0riolam apud Athenaeum pag. 493. . ubi t0lemaeus hiladelphus similem verborum traiectionem a Sosibi grammatico excogitatam salsissime ludifieatur. Multa Critistorum αδετησεις non aliunde quam hinc natae sunt. Ex suo et aequalium SenSu, iudicio, opini0ne aestimabant antiquitatis sensum ac mentem. In Iliad. E. 17. ἀθετουνται

fuisse, numquam in tali re long Sermone usurus fuisse videtur facit credimu8, sed alia Veteribus cantoribus quique eos audiebant olim placuisse credibile est, quibus nihil his rat iucundius εἰπεῖν τε καὶ κοιuται Homeri carmina Vitae et naturae speculum Age iudicant: Sto, sed antiquae naturae et ingenii, non Aristophanis et Aristarchi aequalium.

quorum nonnulli in H0mero interpretando palmam stoliditatis grammatici praeripuerunt. Calypso lyssi immortalitatem pol licetur, quam ille accipere noluit Odyss. H. 256.

του Διος. Hemi ho demum est Homerum interpretari et saperet eius etiam est ubi Alcinous ultro filiam Ulyssi ux0rem

offerre videtur Videtur, inquam, namque ταυτα φησι πειρά μ ενος ει ταῖς ληθειαι απειπατο τον Καλυψου γαμιον, nempe Si conditionem accepisset in manifesto mendasti deprensus laret ad Odyss. H. 11 et 313. Sunt haec philosophorum iocantium, ut saepissime Socratem apud Platonem et Xenophontem in ve sibus Homericis ludentem Videmus, non ut 0etae sententiam

262쪽

aut verba interpretaretur, ποθεν Sed iit etiam hinc dialogorum suavitas tamquam sale condita foret Melius igitur omnia haec phil0sophorum ludibria et ioco Porphyrius, qui Olus Omnium iis utitur, mi SisSet, quia ad 0etae interprptationem nihil eonferunt neque adeo serio sunt dicta. Etiam Grammaticorum interpretatione8, quales multa protulimus, satis apparet non esse erio eripias, Sed aut ingenii sientandi gratia excogitatas aut ad impetus adversariorum acute et solerter eludendos. Haec igitur omnia iis, qui oetam Vere et utiliter interpretari student, Sep0nenda sunt et contemnenda:

Ante omnia Vero abiiciendae sunt tymologiae, quibus nihil eSt .ηρωδεςερον f. nam praeterquam quod salsae sunt omnes ac nulli rei utiles, ne eriae quidem sunt sed ingenii lascivientis ludusque iocusque. Una tantum est in Scholiis ad Odysseam etymol0gia vera: θεουδιεὶρ 88 θεοδεης, idque homo casu magis quam ratione reperit. Reliquae Sunt mera παίγνια, et aegrorum somnia et deliramenta, veluti iεργη τ οε ρει εἰς ευνην, similiaque sexcenta Lepide Cieer deridens St0idorum in hoc genere ineptias de as. Deor. III. 62. quoniam NEPTUNUM NANDO appellatum puta millimi erit nomen quod non om una littera ea plicare unde ductum it. In quo quidem vi tu mihi natare viδu e quam ipδ Neptu)ινδ. Salsissime autem ea imitand0 0ridset, ut de iusto. I. 23 an deamu imitari forco credamuδque quia I quod DICTUM 3 appellatam FIDEM. Aperte iocatur neque his quidquam cr0dit, omninoque tales ineptiae in vita lue et colebritate ab h0minibus J0gantibus et festivis multo facilius redarguuntur quam in geh0lae otio et umbra. Nunc nova tymologiarum ars calet, sed, ne dicam dolo. η

Molius Ciceronsem imitabimur qui tymologiam a se sciam promen addidit subridens lu/iδε putem ν δ nihil ii i), idque omnibus Juiuscem0di veriverbiis occinendum Putasne serio

263쪽

et graviter et ex animi sententia scribere ma ostrum nescio quem ad Odyss. . 75. Ulyssem esse ita appellatum πει ἡ κατατ υ δὸν τευ ο ευρ Itaque haec quoque Omnia Seponemus momor0 dicti Tulliani de Dio in II. Il9. sed ne/oio i/omodo nihil tali ab urde dio soleδ quod non dieatur ab aliquo litoδο-sborum, quod non erit minus vere dictum si Substitueris ab aliquo GRAMMATICORUMV. II. ΕΔΝΑ - ΕΙΛΙ - ΔΩΡΑ. Odyss. A. 277. οἱ δὲ γαμιον τευξουσι καὶ Ἀρτυνεουσιν δεῖνα

annotatur ad s. 277 ουτορ ε ρ et co ἐν τη κατα Pιανο ουκῆν. manifesto errore Olim quum Marcianum Codicem excuterem subnata mihi suspieio 8 Vs. 283 apud Rhianum missum fuisse. Nunc non dubito quin Rhianus miserit s. 2 8

quoniam et molestus Si et cum certa Homericae aetatis consuetudine pugnat. Confunditur enim certum ac perpetuum discrimen inter δυα et χείλια, in qua re quum Criticos Alexandrino errare Suspicer, primum eorum Sententiam quam disertissimis testim0niis declaratam proponam Apollonius V. 'Aλφεσίβοιαι:

ενθα μευ ειδεοι καὶ παρθενοι αλφεσιβοιαι. Iliad. Σ. 593. ubi primum emenda λψ Aγουσαι, non enim alia forma Graeca est ut infra ostendam quam ἀλ*Aνω penultima brevi et noristus κλ*cν Deinde pro 'ANA λαμβανουσαι vera lecti est ΔNA

Cum hoc loco primum compone locum ex Iliad. A. 242.

264쪽

πατερων ΘΙΛΙ absurde editur EIμήλιαὶ Reeurrunt eadem Odyss. B. 195.

Quo melius res appareat omnes Homeri loco dei neeps pr0ponam et Criticorum animadverSioneS, quae SuperSunt, apponam: deinde errorem, in qu Se induerunt, aperiam. Iliad. . 178.

quid in sinu supplendum: α λ γει M εἱλια). Iliad. N. 305.

265쪽

cui Graeci 40 derisi0nem gememnonis se filiam adem lego daturos pollicentur s. 78.

Quemadm0dum de spons dicitur πορε μι υρι εε α si digiturdo iis qui filiam elocarunt Odyss. o. 367. τὴν μυ πειτα Σαριηνδε δόσαν καὶ μυρι ' ίλοντο. id est κυρια εδυα επὶ τῆ θυγατρὶ λαβον. Iliad. X. l

Adde his qua ex Aristarcho Hesychius servavit: 'Εδνα τα

266쪽

r. 391. et p. 161.

Videamus nunc an ex hisce inc0rruptis antiquitatis testimoniis melius quam Alexandrini secerunt, heroicae aetatis morem colligere p088imV8. Ac primum quidem statuemus alli Critic0s veteres in eo quod unanimi consen8u narrant omne τα εδνα

των γαμιρυντων διδόμ ενα ταῖς AMOT MENAIC, atque ita omnes existimant novam nuptam τα εδνα secum in mariti domum des serre. Itaque sine ulla Ossensione legebant Odyss. A. 278. utll. 96.

267쪽

quae alii de parentibus dicia accipiebant, de prooi alii, sed επεσθαι, id est κολουθεῖν, nullo alio sensu accipi potest, nisi ut τα δνα 0Vam nuptam equantur et in mariti domum deferantur. Eadem est etiamnune vulgaris opini ἔδνα de dote quoque apud Homerum dici solere sed quicumque testimonia, quae supra scripta sunt, diligenter c0nsideraverit dabit mihi credo,

o patres suas filias illi tradere λις περιβαλλοι παντας νηςῆ- ρας δώροισιν, id est illi qui desdiδδel plurimum'. itaque uno verbo patres suas filias VENDERE τοῖς ε οις et pr000 των ε οὐν περ- βολβ puellam a patre su EMERE. In aula t0lemaeorum inter purpurat0 de ill0 0re antiquitatis, qui olim plurimus in Asia et alibi locis consuetus fuerat, cogitabat nemo. Sponsae mittere munera et ponδalia dona quid esset probe noverant, sed filiam armentis et gregibus νοφαγίσια ατος ουπω ευρ; μενου a patre emere quid esset numquam audiverant. Sed Aristoteles id pr0b0 0-verat, qui scribit in Polit. II cap. 5. τους ἀρχαίους νομους λιαναπλους εἶναι καὶ βαρβαρικους' ἐσιδηρο*ορουντο γαρ οἱ 'Eλληνες καὶ τα γυναῖκας EDNOTNTO παρ' αλληλων. Sic igitur formosae puellae non sibi erant αλφεσίβοιαι, sed patribus suis. Audi 00tam Odyss. A. 287. τοῖσι δ' Ἀπ' βψθίμην Πηρὴ τεκὰ θαυμα βροτοῖσι,

Quid putesne eleum eximias ex Thessalia boves Iphiel filiae

suae petere an ibimet ipδi Minime obscurum hoc quidem est, et Pausanias disertu Νηλευς γενεσθαι οι βους ἐπεθυμησε τας 'I*ἱκλου, et sic pulcherrima puellarum ero patri suo, non sibi, fuit αλφεσίβοια. Haec sibi pater εδνα ἐπὶ τῆ θυγατρὶ αἰτεῖ, et

uno Verbo ἐεδνου ται την θυγατερα, id e8 επὶ τουτοις τοῖς εδνοις την υ γατερα τω μινητῆρι δίδωσιν. Hinc uxori iratus

268쪽

patri, mi Vides, τα εδνα dederat ergo et a patre reso8ci non faeturus Si est OV coniux pro dote ad maritum attulisset. Quid attinebat commemorare Iliad. A. 243. ingentia sponsi dona:

si ea omnia Statim cum uxor ad eum reditura fuissunt Nuda ost dubitatio 'uin haec quoque formosa puella non sibi, Sed patri uo fuerit αλ εσιβοια. Iam reliquos Homeri l0e0s inspiciamus, agamumnon Iehilli ut magni b0nefidii lodo filiam ανεεδνον pollicetur; Othryoneus a riamo pasti Egitur Κασσαν δρηνανε εδνου Si hostes ab dii repulisset Quid esset a r 80rdidius abieetiusque si sic nova nupta suis sδνοις spoliaretur Sed Agam0mnon nihil ibi dari postulat, et Othryonuus sat riamo

pro filia Hatum iudieat si dum hostili metu liberasset Quod ad Nausicaam dicit lysses:

non signifigat is qui te donis oneratam domum duxerit', sed quid0nis reliquo proco superaverit omnes eoque fuerit potior. Est0, dixerit aliquis, At illa interpretatio naturae congruen et refert antiquitatis morem et colorem, quadratque in caeter08 omne quo apposuisti locos, sed quid faciemus H0meri verbis:

ως κ αυτὸς εα δν ὐ αιτ o θυγατρα.n0nne id est ι, αυτὸς ο πατὴρ ΔΟΥ εδνα τὴν θυγατερα κ-δοἱ, ' At haec vulgaris huius loci interpretatio, quae et Veteribus omnibus lassuit: ἐεδνωσαιτο enim interpretantur esse λαεπίδ σει, αποπροικίσει , χρηιχατα δωσει. Audi et Aristarchum: κυρίως μιεν δνα εχ τα δίδομενοι etro του γαμιουντος τῆ γαμ υ- ριεγη, NT M καταχρητικαος κεῖται η λεξις αυτ του ρύ1μιατα ΕΠΙΔΟΙΗ. Vides Criticum in angustias redactum haerere et sibi non constare. In cauioris omnibus το διηνεκε et acuto perspicit et strenue vindicat. Φεβεσθαι emper est φευγειν et βαλλειν eminu ferire et μιάχαιρα culter ut σῶοικα cadaver. Quis surret: τοὐμ α κυρίως με το ψυχῆ εςερημιενον NT δε κατα-χ ρητικως το εμψυχον Sed etiamnunc admirabilis lingua ΠΟ- murica conStantia τα αυτ περὶ τοὐν αυτων τιθείσης apparebit. πατηρ εδνουται την θυγατερα At ο πατὴρ περὶ τοὐν δνων, ε*'

269쪽

ρις την θυγατερ δώσει, συνθήκας ποιεῖταια paciscitur pater quibu8 donis Sponsalibus aedeptis daturus sit filiam si conveniunt τοι ἔδνα nuptiae fiunt. lan haec confirmantur Ioc in Iliad . επει υτρι εδνωταὶ κακοι εἰμυεν. Datur Sumus tibi, inquit, uxorem filiam gamemnonis quin igitur Sequeri ad nave ut Faciscamur: ρ φρα συνωριεθα περὶ των ἔδνων. ater et fratres οἱ εεδνωταί qui plurima dedissut illi ἐε ουνται, et qui filiam gratiis dedisset ανε ἔδνων perinde απριατην αγέεδνου dedi8S Videtur, ut Agamemnon ChrySeidem απριάτην νήποινον patri reddidisse narratUr.

Multo melius antiquitatis morem e0gnitum habuit Aselsepiadesis τρίρρο ραγω)δουριένων apud Scholiasten indari Olymp. d.

δοσιν, id Si τα 'EΔΝ απητει. et eam ob causam ut scribit Asclepiades ab avaro genero per insidias interemtu est. De

nulla esse potest dubitatio quin haec περὶ τοὐν χνη τηρων dicantur quinam enim praeter procos dici possunt θεῖνα τοιικάζειν sive ευτρεπίζειν Itaque quod utrobique additur:

quia manifeAt cum praecedenti versu pugnat et abSurdum est,

270쪽

necessario est eliminandum ut magna Rhiano habenda gratia est, quem constat in Ody88ea A. hunc VerAum in suam editionem non recepi88e. Utrum in Aui libris non repererit an suo iudicio usus expunxerit semper ignorabitur, quia hoc unum scimus: ουτο ὁ ἱχος ἐν τῆ κατα Pia νον υ ῆν. No hoc quidem dubitationi obnoxium est quin etiam in altero loc0 B. 195 sqq. ubi idem versus repetuntur, in Rhiani διορθωσει missus fuerit s. 97. πολλοι φιάλ ρ α δεικε φίλης επὶ παιδος ἔπεσθαι. quem qui supposuit διασκευαςης de dote cogitans adumbravit verba gamemnonis: πολλα χαλ στ ρυπω τις β πεδωκε θωγατρί. et grammaticus neget inuis qui Verba interpolata: Dσα εοικε φίλης Ἀπλ παίδοις επεσθαι in Seholiis ita interpretatur: χεδναοσά Is En nil τοιαυτη παιδὶ ΔΙΔΟCΘΑΙ ra ρα πων γαμιρυν- των , non interpreti fungitur munere, sed c0mminiscitur de suo aliquid quod reliquis verbis satis commode aptari p08Sevidebatur. Restat ut ostendam quid sit αλοανειν, unde puellae forma eximia αλ*εσίβοιαι appellabantur 'Aλφάνειν et ευρίσκειν propria in venditione Verba sunt, quando non venditor certum pretium postulat sed emtor offert. Perpetuum igitur hoc verbum est invectigalium l0catione et ubicumque emturientes licitantur et augendo preti inter Se certant. Res ipsa quae sic oblato pretio

p0stulat ut ipse emt0 definiat pretium offeratque Sic in Vectigalibus apud Xenophontem περὶ πορων. IV. 25. σου τὸ τέλος

ευρισκε των α' δραπόδων προ τοὐν εν Δεκελεία, et IV. 40. σοι πρὸ της εἰρηνη χρ ἡ ὀατα ευρισκε τα τελη, et apti l Aristotelem OccoλιOm. 2. ποίησε το ελλιι ενιον ευρεῖν τὸ διπλάσιον eos ecit