장음표시 사용
311쪽
otiam ex ingeni in aliam mutaverit. At nunc quidem eum rati fugit. Quid sit Hectoris ing0nio magis accommodatum οἰκsῖου liquido definiri non pot0st suum quis iuu in talibus
Sensum equitur, neque acuto honi in umquam deficiet oratio, donec eum redarguat acutior alter. Nihil sic proficitur: sed sola argumenta grammatica aut metrica rem extra Omnem controversiam ponunt. Quoniam in Versu heroico fieri non stest ut pro aetylo oretiore Sub StituatUr, certum est ευχομα ι ελπο- ριενο ab antiquo cantore dici non potuisse.
annotatur 'Apsa αρχος χαριν εἰδέω α δ SINχω δει εἰδεω χάριν Unice Iera St των δημυωδῶν Scriptura leniter emendula δεω χαριν pro ιδεω et Aristarchus imprudens metrum pessum dedit. Mirum est etiam Aristarchi de tali compositione iudieium nempe εγο δε κέ τοι δεο χαριν componendum erat cum locis huiuscemodi, εγο δε ' α γω , et γ δ Κ λαον αγείρω , de quibus infra distemus, sed audi opinionem ristarchi: ΘΔΘ δε ητοι εἰ δε ην ν η τ ρῆμ α ληλλα γριε νον coniunctivuδ BO optativo quid simpliciust ἡ ΘΚ EPICCO νοουφώνου του εγω δε σοι εἴ ο χαι χάριν Nondum multi anni sunt ex quo eruditis om- plura eleganter abundare Videbantur et alia contra DPaufer aberae, ut sola naturae simplicitas aut dicendi Veritas ueloean esse putaretur. Ubi vocula se apud Homerum cum futur iuncta est dici poterat παρελκει το Κ Vel ac περισσου νοεῖσθαι, κεῖσθαι, τίθεσθαι, quia OS H0merum nemo eam particulam futuro addebat, et apud Homerum perinde est additane it an non sit. Sud ubi μηρι κω pro ἐγύω δ' ξω, εγω δε σοι χαριν ε σομαι di
312쪽
Sed nunc Sequens Ῥεῖδοὶ sormam λεγχεα postulat, quae alibi sine ulla suspicion logitur ut 1. 260.
Optima haec et verissima ristarchus annotavit, sed audi quod continuo sequitur: ApDαρχος Δωριετα του α μεμον C. At, bone, iodo ipsum Aristarchum audivimus plane contrarium 98Serentum et peridonuo argumento probantum. Scriba nobis imponunt, qui bis plaαρχος seripserunt ulli αριςροαγη Scriptum oportuit. Ouluerunt in inii in dilao annotationes, altera AriSi O-nici ip διπλῆ, Ἀτι - καλλει νικων altera Didymi 'Aριςο-
313쪽
φανης μεται του , et Sic iterum ad s. 270. repone. Si Zen0- dote fuisset lecti ἀριυμ ονAC in Scholiis legeretur: η διπλῆ περιετιγικέ, οτι ην δοτος γραψε κτL Vide mihi nunc in quantum errorem se implicuerit a Boche, quo iudice: fallitur Aristonioli Ariδlarolo ae μι υ μ γλοι tribuens.' Itaque nunc quidem Aristarchum αναιτιον ac ιόωνται, Sed contra graviter lapsus est Odyss. . 246. ubi retinuit lectionem veterem:
spreta vera Scriptura ab ri8tophane reperta θάνατο C. Metri labes post ami88um διγαμ μ α vitiOSas Scriptura pariebat Legebant tamen omnes Iliad. . 460. αλλος δ' ἡνίοχο ἰνδαλλε τm. Sine causa haerebant namque lim fuerat:
ubi antiqua Scriptura erat λαριπο κενος Πηληιαδεω 'Aχιλῆος, deinde vulgata est recepta sed neutra ri8tarcho probabatur, qui ratus νινδάλλετο Age idem quod δεύκει, ὁμοῖος ην ut in ἀθανατο ICHυδαλλεται geniti Vis dativo Supposuit νδαλλετο - μυεγα θυμωΠηλειωνι. Recte me iudice et Aristophani Scriptura θοινατο CHνδαλλεται recepta St, et riStarchea μιε γαθυμιω Ιηλειωνι non est recepta.
Libri veteres, unde en0dotus primus omnium suam Homeri διόρθωσιν concinnavit, exarati erant γράμμασιν 'Aττικοῖς sive αρχαὶ κοῖς, qualibus Athenienses ante Euclidem in omni genere documentorum utebantur, quaeque post receptam litteraturam Ionicam ἡ παλαια γραμιμ ατι κη aut 1 αρχαία γραρι χατική appellari solebant. Zen0d0 tu igitur quum τα 'Aττικα γραμ ματα tran8scriberet
314쪽
εὶ τὰ Ιωνικα, quod χεταχαρακτηριζειν dicitur, id est τους
γρα*ειν videtur in ea re nonnullo commi8i8Se erroreS, UOS partim Aristophanes deprehendit, alios Aristarchus, alios Critici post Aristarchum. Supererant et alia quaedam menda hinc orta, qua Belik0rus abstersit ne desunt alia nonnulla n0strae aetatis Criticis quique post venturi sunt abstergenda. In Odyss. .. 254 ferebatur Vetus scriptura haec
animadversi, Colliges id x 000 orphyrii in uurationibu/Homerici cap. VIII, qui ex Alexandro Cotyaensi haec ad ver
Nonne perspicuum est eiusdem hominis utramque observationem esse iisdem verbis nunciatam Quod in pri0ri Arist0phanis ann0tatione iugitur: εν τι A TOTTO των πολελειμιμιενων duclarat Criticum saepius alibi antiquae seriptura menda eiu8dem modi duprehendisse. Huc pertinet vetus Scholion ad Euripidis Phoeni q/a 682. quod sine controversia ex ristophanis Commentariis manavit, ut pleraque Omnia bona frugi et pererudita Seholia Euripidea ristophani debentur. Quum esset in libris:
315쪽
m0 L0hrsit de . . . pag. 3 2 qui apposite compararit Aristarchi notam in Seh0li ad indar. Nem. I. 34:
τροφος π τε το ἈωλΟΥC, quod a metro postulatur hodieque legitur. Itaque σ1ηριασίας non erat tangendum Sed ΤΠ αρχαικῆς σχ1μιασίας iti08 dictum est pro 'sen ἀρχοίiκης. Diu post Aristarchum 'Aλέξανδρος ὁ Κοτυαευς ex eiusdem rei Observati0ne restituit locum in Iliad. E. 241.
Etiamnunc ex dilis enti huius rei observatione crisi carminum H0mericorum multis modis adiuvari potest. In promtu semper habendum in quo genere Vitiorum οἱ μιεταχαρακτ ηρίσαντες impegerint poti88imum, et sic saepius aut vera lecti affulgebit aut emendati c0nfirmabitur. Confundi poterant et confusae sunt vocales breve ac longae H, - ΟΥ - 1, ΕΙ - Ι0 Ο - ΩΙ. Quod Hom0ro semel et iterum reddidimus πόλιν TPΩIUN Tρδην pro ροίην, ubi Aristarchus τρισυλλαβω contra analogiam ροῖην reponebat, Vides quae Sit Veteris corruptela origo et causa. Erat enim in libris vetustis P OIEN.Εditur nunc Iliad. H. 238. νωριῆσαι βων 'Aζαλέω ν. Didymus P νωριησαι βων ουτως αι Αριςα ρχου ΒΩ συν se ,
316쪽
chus. Quod igitur rat in libris vetustissimis Bo est aut βουν, ut ristophane legebat, aut βα ν, ut Aristarchus. Utraseriptura st 0ti0 l in controvorsia Aristophanea βουν. Quare lquia βου et apud Homerum passim et apud omnes Athenienses habet semper i ubique accusativum βουν. Sed audi ekkerum: ἡβω Aristaretqιδ id δ βοεην βοῆν , βουν Ari/lophane8, 3 Herodianu/.V Ergo βῶν ex βοην , idque ex βοε ην contractum eSSeputabat. Sed primum Homurus non aliter dicere potuit quam
βοεην et βοειην. Boii Atticorum 8 ut λεοντῆ, παρδαλῆ ἀλωπεκῆ, κυνῆ, quae formae Ionibus non Sunt in USU, Sed παρδαλεη, ανθρωπε η, κυνε η Similiaque Deinde semel contractum βοην 0niiserum contrahi potest in βων, qualis est error antii, qui ex νοουμ ενα secit numena, quod barbarum est. raeterea Homericum βοεν contractionem Atticam in βον non admittit propior interpositam consonantem. Ut enim Homerica Unt πλερίου πλο- ξος ευπλοξίη, et hod oroc, et χε α χόνος οἰνοχονος χρυσοχογος, et tiro θορος, πνεξω πνορος et πνορη, Sic βοξός, βονι βόεες , βόνας bovi/, bovi bove8, habent το διγαρι ια. Itaque βορεν et βρξει; non magis contrahi 08Sunt quam ευπλορ aut χρυσοχορος aut alia eiusdemmodi excenta. Eadem opser eonfutatur utilis Herodiani coniectura βω pro βόα quia nequo βόα Graecum est et, si quam maxime es8et, βόε Ob mediain c0nSOnantem in unam Syllabam coalescere nequit. Itaque ristarcheum βῶν nullo fundament nixum corruit, et unice frum est Aristophaneum βουναζαλίην, quod undique tutum St. Ηους enim Οιχηίικως plane
idem signifieat quod σπίς, σακος βοεν et βοείη. Quemadm0dum ptim dicitur Iliad. M. 37. es δ' ἰθυς προς τεῖχος ευδμιητον BOAC A TAC
eodem modo in singulari optimo habet νωμῆσαι BOΥ α λεην, ob βων nihil aliud est quain σφαλμ. των την αρχαιαν γραφὴν
Ex od in igitur sonio manarunt ut alii errores, quos partim
317쪽
Behherus eximere conatus est, sed parum eliciter. Nempe quod hae Observatione fretus φιν1 πρ Πη, αγιη, ZEθΠη, τίθη, τιθη,εδίδω, δίδω Drmis vulgaribus in et substituit sesellit eum opinio, ut Supra demonstraVimus. Et quod particula MEN siluti bellum indixit ubicumque per metrum licebat M H reponens in plerisque l0ci Veterem loquendi usum ultro vitiavit, ut de industria suo loco StendemUS. Sed supersunt alia apud H0merum mendOS Scripta, quae ex librorum Veterum τοῖς 'Aττικοῖς γραμ μιασιν exaratorum lectionibus eram formam restuperare tandem p0terunt. Pr0seram igitur nunc loco Homeri ubi O et 1 inter suconfusa fuerunt. Editur Iliad. H. 363. αλλα καὶ ως ανεμ ιμνε, σά sa V ἐριηρας ἐταίρους. et Φ. 238. του, δ' ἰκβαλλε θυραζε - ζωους δε σαC2. eadem forma est imperativi Odyss. v. 230.
Haec est vulgata et antiquis testibus stabilita lectio. Hesy
Nisi vetustissimi err0ris rig tam liquid pateret, haesitaverit
318쪽
aliquis et tam vetustam Scripturam conVellere ViX ausit. Nunc labem manifestam veluti oculis cernimu manibuSque tenemus. Malo c0nfunduntur in H0meri ditionibus δυο ut δυ 1. Votus scriptura ΔΥΟ pro re nata in brevem vocalem aut in longam exibat. eccatur igitur ubi δυο secundam sylladam habet p0siti0ne pr0ductam, Veluti Iliad. o. 324. δυο κλονεουσι, et O. 269 et 14. δυω χ σοῖο ταλαντα, et Odyss. c. 102. δυω κρίνας, et se. 73. δυο σκοπελοι et Sic Saepius alibi Homerica congue
solae metricae rationes utra Sit ubique Scriptura vera demonstrant. Itaque in vetere raculo ad Iliad. E. 4. legendum: τιπτε δυ 1 3α λῆες ο χευ ρωων ο δ' 'Αχαριωνουκεθ' ιχα φρονεοντες ιχὸν δομον εἰσανεβητε; Cr0d Homerum Atheniensem forma Attica usum fuisse Odyss. E. 260. ubi nunc editur:
κοιλους depravata, ut mihi subnata it olim Suspicio erantiquam seripturam ΚΑΛ O male descriptam fuisse in καλους quum καλούς portuisset. In Epicratis fragmento apud then pag. 782. F. in odie Marciano est:
recte recepta est alchenarii mendatio καλ a C. Obiter emenda versum Aristophanis in quitibus 756.
παταγεῖς, ut in Euripidis Me leu 280. εχθροὶ γαρ ἰξιαοι παντα δη καλων. Itaque p00ta dixerat:
319쪽
χαρακτηρίζοντε conStituebant. Ex 00dem fonte manavit c0nfusio inter I to I in antiquissimis enim Homeri libris utraque diphthongus eodem m0d0 scribebatur I, quique εἰς τα 'Iωνικα γραμμιατα, carmina μιετεβαλον sua Opinione secuti modo Ι 80rvabant, modo in aspr0ducebant. Huc pertinet Orma νοχοε et ἰνοχοει, quarum haec legebatur A. 598, et . 41, nunc Belikerus utr0bique νοινοχοει repOSuit, Sed idem Iliad. . , νεκταρ ωνοχοε edidit et Odyss. . 255, ερφνοχοει ε ελανθευς Debebat constar sibi
Mult gravius peccatum est in Odyss. . 472.
320쪽
Tamen quia praepositio nullo laeto retineri i0test Selaherus Seripsit:
Fοῖνον οινοχοευντες, sed faciliore negotio Ianari malum sic p0test ut Versus multo modulatior exeat, nempe
Si quod est vocabulum Homericae linguae, in quo nemo dubitat το ἱγαριρια inesse, profecto οῖνος id est Sua enim quisque lingua vernacula illius iterulae in hoc n0mine usum retinet. at vel si tamen in ill peceatur Iliad. H. 472.
ενθεν ἄρ' Dἱζοντο καρη κομιόωντες 'Aχαι I. non est tamen ulla dubitatio quin verum sit οιν ζε αι Quamquam in re certa testibus non est pus, unum tamen disertum producam. . 506. γοῖνον ε μελί*ρονα ρινίζεσθε. quod non minus est videns indicium quam in admirabili versu:ωδε σφ' εγκεφαλο χαρι δι ρεοι λ; δε ρῖνος.