Miscellanea critica quibus continentur observationes criticae in scriptores graecos praesertim Homerum et Demosthenem

341쪽

Η0rum locorum maior pars emendata At et integurrima caeteri alius aliam labem aliquam c0nceperunt. Tres loci sunt infert Vergu Spurio interpolati. Duos ἱχους παρεμβεβλημένους vetere Critici expungendos censuerunt. Tertia interpolati0 post Aristarchum nata nobis onfutanda et expellenda supereSt. Odyss. . 190.

Quis non statim ass0118um dabit Non est eadem omnium των δετρυμDων ἱχων ratio et conditio. Sunt in quibus diu et multum incertus haereas, sed dantur alii tam evidonti fraude interpolati, ut magis mireris quo pasti irrep8erint quam argumenta cur expellendi sint ab alio requiras tam manifesto fraus patet. Nae ille erat in carminibus Homericis hospes, qui neSciebat Oetam αρχαῖκῶς απο του AP εἰσβα λλειν in tali res0lere. Tam infidet additamenta apud Homerum fere Sic nascebantur, ut verSUS ex alia parte carminis desumti in alienam sedem transsorrentur. Neminerat aliquis se audire OdysS. u. 271.

κεκλυτε μ ευ μου θων, κακά περ πιχσχοντες ἐταιροι, παντες Mia ςυγεροὶ θάνατοι δειλοῖσι βροτοῖσι, λι ιιω δ' οἴκτιτον χνεειν.

horum igitur importune m0m0 illuc transtulit ubi nullus plane osse iis locus. Ab Aristarcho igitur in tali re παρατίδεται προς

342쪽

annotatur: IN SC φασὶν ἐνίους ηγνοηκοτα το ἔθος του ποιητρυοτι ἔθος εχιν αυτ απο του AP αρχεσθαι δια τρυτο πεπλακεναιτον ἱκον. Qui sunt illi τινες Callistratus Drtasse, sed n0 de suo ita iudicat sed ristarchi iudicium sequitur. Fallitur etiam quod Scribit: υἱους πεπλακέ,αι τον ιτιχον. Quanto melius Arist0nicus ex Aristarcho ἀθετεῖται ς ε τῆς 'IMαδος B. 56).s .Eτενηνεγμι si ς γελοῖον ε εἰπεῖν καὶ leg. ε καὶ εἰπεῖν του E Gχη καθυπνωκεναι AgnoSciSne Aristareia acumen Ne umbra dubitati0nis supersit audi Arist0nicum ad Iliad. B. 56.

cred0, quid rei sit faeil intelligitur Aristarchus et hunc

Versum et alterum Ody88. 29 271. ωβελισεν. Non poterat ea fraus Aristarehum latere quam unus qui Sque OStrum των φιλο- μιηρων facili negotio deprehendere potuisset Callistratus autem Aristarchi iudicium secutus coniecit cur versus alienus uerit interp08itus nempe ex ignoratione consuetudinis Homericae απο του AP αρχεσθαι Miror autem Belikerum spreta Aristarehi sententia retinuisse versiculum quasi omnia Sic optime haberent

et nihil omnino esset dissicultatis. Tertium in simili re interpolationis exemplum reperitur in Iliad. P. 20. ubi Achilles ad Nest0rem in ludis funebribus Patrocli ita dicit: Mίδωμι δε τοι το Γ αεθλον

Audi nunc Aristarchi lannotationem ad s. 627. ἡ διπλῆ τι

Quid autem potus ossu in tali re videntius quam Nestorum DXOrsum esse his verbis:

343쪽

ου AP , ἔμυπεδα γυῖα, φίλος. et praecedentem VerSiculum αι η - ειπες Spurium esse et παρεμ βεβλη χεγον. Hoc quoque manifestum est in antiquis Homeri libris, quibus ristarchus uteretur, Versiculum hune scriptum n0 fuisse eamque fraudem in recentioribus demum C0dicibus 880 natam. Facile Senties quant melius nunc Nestoris quadret ratio: Simul rem0Vetur duplex πρόσρησις, primum τεκος, deinde si ἱλος, praeter Homeristam consuetudinem ac praeter rei naturam, qua quem Semel salutare satis est et consuetum. 0dem incommodo premebatur locus ab Aristarcho emendatus:

abundare et SuperVacanea SSe. Versiculus, quem nesciin qui male Sedulus imp0rtun loco inseruit, in utroque carmine κυκλικος ἐριγ Saepissime legitur: Nαὶ δη ταυτα γε παντα, γερον. Vel pro γερον τεκος , EA, γυναι, φίλος,

vel . 327.

vel . 128.

υαὶ δη ATTA γε, τεκνον , ἐτητυμ.ον. ubi tamen ταυτα mendoctum est Habebant enim seribae ex tot Homeri locis ναυλον τό ναὶ 'δων ταυτα νει παντα. sed nunc quidem: υαὶ 21 TOTTO γε τεκνον , Ἀτητυμο ν. scriptum portuit.

n0 dubi errore. audi enim disertum Aristarchi testimonium:

344쪽

sed clamat ipsa seli lii sententia verbis transpositis Scribi oportero: L AH αυτὶ τού ἈH. Eadem opera notabi quam men-d0s seripti sint Codices Veneti, etiam optimus Nempe proo π πρι, ἡ γαρ ι Vera lectio est: ΓΥΝΑΙ, ΟΥ γαρ ex OdySA. cr. 259. πολλοὶ γαρ τεθυασι legitur . 328. Sed νυν μιεν γαρ πονος ἱγin Homeri carminibus n0 reperies. laudaVerat homo, opinor, ex Odyssea p. 258.

sed χς evanida aes fugisent seriptura librarius quum nihil extunderet odit quod in buccam venit. Subiiciam his annotationes quasdam Veterum, quibus antiquae Seripturae stabiliantur, sit sic aperiam lectionis labem in c0mpluribus l0eis male latentem.

345쪽

πολλοὶ γαρ τεθνασιν.

Restat ut ex compluribus ossi supra propositi perVetustum vitium eximatur. raeivit Aristarchus, quem ut sequemur. In Iliad. E. 82. Fῖς θεα , τίς AP σε θεω εριο αγγελον ηκεν dubitare co0pit Aristaretius quid tandem in tam brevi sententia, ubi nihil praeesedit, nihil sequitur, sibi vellet AP interpositum. Itaque mendavit τίς AP σε θεων lenissima sane correctione. Audi Didymum: ἡ rερα τῶν 'Αριςαρχου δια του τίς TAP

του AP αρχεσθαι. Vide mihi intompestivam eruditionem lN0n poterat enim Oeta ἀπο του AP αρχεσθαι, ubi Sentential0ci illam particulam non admitteret. Quid diceres si quis in Iliados principi ita scriberet τίς TAP σφωε δεω εριδι ξυνεηκε φκχεσθαι errare hominem, pinor, et nihil dicere. Sed perinde pravum est: Fis θεα, τίς AP σε ων εριο αγγελον ῆκεν; Videndum igitur nunc est utrum in locis Homericis, quos supra prop08uimus, AP si1 AP potior scriptura sit, idque ex singulorum locorum sententia ac natura erit diiudicandum. Nihil nim in talibus prausidii in libris est, et si Aristarchusae Veteres mnes intor AP ut AP ambigui haerebant, quid nos confidamus nostris libris omni gener vitiorum et veterum et novorum passim depravatis in mundo legitur . I 88.

346쪽

sit multis aliis lodis Alibi libr0s vid0bis Missidentus se alios I AP ali0s AP exhibentes. Qui rem diligenter considuraverit n0 diu ambiguus haerebit Utrum γάρ an τοι sit verior scriptura in his l0cis Iliad. . l.

347쪽

in piλοι. δο γαρ τις ποιχομεν μιέγαν Κον. καὶ Μένανδρος ἐν γειτονων ἰκω γάρ, ω τοιχωρυχε.

Manifestum est in his Aristophanem in Odyss. . 9040n habuissu in suis libris importunum Versum

ubi Alexandrina lectionis non sunt diserta testimonia, formas mendosa et barbaras cireumferri dabo eius rei luculentum exemplum. Vulgata lecti Iliad. . 335. numini adhue si mendo Suspecta haec est:

Quid si ξυμ βλήσεαι Forma nihili, forma barbara ex scribarum et Graeculorum inscitia nata. Poeta dixerat: τε Sξυμ βληεαι αυτ y, non ξυμ βληCεαι. In lingua Epica βαλλου habet 0ristum βλ ήμ ην, unde βλητο, βλῆτο, βλῆσθαι, βλήμενος paSSim apparent. Optativus βλ. μην, βλῆ semel legebatur 0lim Iliad. N. 288.

ubi in libris omnibus est βλεῖο , quod quum in blaemos. 1873. pag. 100 analogia duce in βλῆ convertissem, apud B0hkerum vidi eam correctionem olim a nescio quo esse repertam et a Behhero merito in ordinem receptam 'Eβληυιην est OriStus linguae picae pro Attica forma βλ. ηθην βλῆσθαι est βληθtῆναι, ut βλημενο est pro βληθείρ et βλη pro βλω ni ηρ. Eβλήμην

alia similia. Habet etiam sormam activam βλην pro βλήμ ην significatione non diversum, unde βλεί 1 est apud Epicharmum:

348쪽

ota και τυ βλεισης ' σφενδονα, teste Herodian ad Iliad. N. 2380 in composito ξυμβλήμ. ενοι et ξυμβλήτην. Iliad. . 578.

natum et mendosum 88 et barbarum.

t Ei iisdem antiolationis miserae reliquiae extant in tymol. Magno pag. I99, 2. ubi sortim ἔβλην ex incerto poeta exemplum affertur hoc: iu Dii suis mendabit βλείης noti βλεις log 'nilum osse ei nsuit Alirens de Dial Dorica pag. 338. il oti x ioni unetivunt postulat scribunduitulust βλείης ut τείης, θειης

349쪽

Qu0 Behherus dedit τε ε ξυμ βλήσεαι pro E pugnat et cum linguae Ionicae c0nsuetudine et eum disertis Critie0rum Veterum testim0niis ac praeceptis. Seh0lia Veneta ad B. 56.

350쪽

XXIII.

Ρ0rphyrius in uuρδu Homeriei cap. VIII ex hilem0ne longam ψιν descripsit de Codicum vitiis, cuius partem ingratiam iuniorum Spromam, quia quantivis pretii est 40eti Critiei testimonium et liber est in paucorum manibus. 0stquam de vitiosa scriptura l0ci apud Herodotum dix0rat, ita