Miscellanea critica quibus continentur observationes criticae in scriptores graecos praesertim Homerum et Demosthenem

321쪽

Naves vino onustae non appeti erant, sed illo ipso tempore πνι-lerunt: TUM VER ενθ' αρα concurrunt omne Vinum emturi. Ut in ἐνωνοχοει male longa Vocalis seripta est pro brevi, ist

R0stat in Hom0ricis unum mendum ex eadem confusione natum ἐν τοῖς 'Aττικοῖς γραμμια littera o aut pro O ponitur ut in TO AEM aut pro si ut in TOIA EMO I. Confusa haec Sunt, ut Suspistor, in Odyss. 2. 298. t . 199.

Erat in libris seteribus T ΥΝΔAPSO, idque υνδαρε 2 scribi debuerat, ut constanter ab Atticis poetis notissimus hero appellatur. Homerus etiam in his formis cum ivibus suis Atheniensibus conspirat. Ut in Attica promisque Ιενελαος et ενελεως dicitur, sic in Odyss. . 321. . 212. 27. est Δαματορίδης 'Aγέλαοc, sed de eodem . 131 et 247. dicitur: τοῖο δ' 'Aγέλεως μιετέξε πεν. similia sunt Π ηνέλεως, TIηνέλεων N. 92. In ηνελέαον ξανακτορ E. 489. et B. 572. In Πετεῶο Μενεσθευe et . 327.

In Πηνέλεω erat aliqua lecti0nis diser0pantia in multis libris est . 489. Πηνελέοιο, et ad . 92. annotatur: Πηνέλεων: δια του 'Αριτοφανης Πηνελε ΟΝ. Non est ulla dubitati quin sibi Arist0phanus in e n0mine seribundo constiterit: itaque ΙΠηνελεο quoque et Πηνελέοιο scribebat, et Attica flarma est ab

runt. Erat EN EA Eo et E SAFΟΙΟ ut hinc dissensus. Eadem vetus scripturam ENSASO I arguit aliam lectionis labem, quae etiam sine hoc indicio deprendi p0tuisset Nempe

322쪽

συυ τοι scribi debebat Πετεῶο, Τηνελεων est enim terminati - οιο producta prima Vocati ἀττικις l. romiscue Πηνελεω Πηνελε do, Πετεω - Πετε Σο, in γδαρεω et υνδαρεω diei poterat. Quid autem aliud est 'Aττικοῖς γραμμα τι scriptum ΠΕΝ ΕΛΘΟΙΟ

Itaque si υνδάρεΩ est Atticum quod num dubitat Ioni-

Si quis in H0mer legend hoc aget plura de genere hoc reperturus St, Unde aut melior lectio elici possit aut discrepantis Aeripturae origo pateat. In Iliad. o. 35. libri discrepa

credimu8 ἐγέγραπτο δε ἐν τοῖς παλαιοῖς HOMO. XV.FHIASA. Seio apud H0merum est ροῖδα et eie 'δεοι. In larmis persecti νοῖδα nulla est varietas neque discrepantia neque dissensio. οῖδα habet ροῖσθα et νοῖδε dualis χον exempla non occurrunt et ιδμ εν, ἱής et Θασιν et in imperativo Bθι et εἱςω. Omnes hae sormae, quae analogiam certam Sequuntur, certum et exploratam habent fidem ut festimoniis utuntur extra Omnem controversiam positis. In plusquam perfecto mi δεα sunt librorum et graminaticorum vitia et errores. Discernunda igitur sunt ora et genuina a salsis et vitiosis. Proba et antiquae s0rma hau sunt: F:ηδεοι ut ante odalum ἡδύ.F:ηδης et ρ δησθα. Fηδεε ε δει ut ante oculum νήδε' ut νηδειν.

323쪽

dualium Drmae apud Homerum n0 leguntur, et in plurali 0la tertia εἱσαν comparet Homerica igitur forma Atticis sunt simillimae. Homerus. Attici. ξρ1δεα et ante Vocalem ἡ δε .... ηξ 1δης N δησθα δησθαε δε ε ξαδει et ante ρδει et ante v0calem p δε aut η1δειν Vocalem 1δειν. Dualis est in Attica in secunda et tertia 1 την. Ρluralis in prima et Seeunda σμιεν et ηςε. Τ0rtia pluralis apud Homerum est ἱσαν, in Attica ησα. v. Impurativus est apud Homerum ἡθι, λω, in Attista 'ἴσθι lacii. Optativus in Attiea est εἰδείην, apud Homerum ειδείην.C0niunetivus in Attica ειδῶ, εἰ δῆς, εὶδ i, εἰδῶμ εν , εἰ τε εἰδωσιν, apud Homerum ιδεο , ριδενς, ιδει et in plurali 0rrepta vocali ρείδομεν et εἱδετε. Infinitivus est in Attica εἰδεναι, apud Homerum Iosχεν et

Ρarticipium apud Athenienses est ειδώς, εἰδυῖα, εἰδος et συνειδός, apud Homerum Τειδως, ειδότε, ρείδοτες et ρίδυῖα Fίδυίησι

πραπίδεσσι.

324쪽

A. 741.

pro h δειν, quia Homerus in prima texametri sude ubi lib0ra optio est dactylum magis amat quam pondeum Veluti τε ε pro ητε et Sim. et S. 22.

325쪽

et Arist0phanem et omnes, qui τῆ ἀρχαία 'Aτθίδι utebantur. Itaque ηδν in tertia nusquam serendum reponendumque aut νόδε aut Oει, veluti A. 70 3 mi ει το τ ἐόντα . B. 13.

quibus l0cis omnibus apud Bekherum νήδη nunc legitur, quod

perinde est vitiosum ac Si qui pro λεληθει, πω πει, λωλει, ορίρει vellet λεληθH seribere et πωπη, λωλη, ρ ρη contra analogiam et contra SVm.

quae quo pacto nata sit perspicuum est Nempe in lingua H0merica voeabulis a digammat inch0antibus eant0rum arbitratu

multaque alia in Homeric0 0rm0n tritissima Sunt. Itaque et ν δης et ρ δε assumunt iterulam, ρη ς , ερκῖδει et γρον digamma Ob numero poetico geminatum ut in rραδενὶ rhηδης et ρξ δε protulit, unde quum carmina post longum temporis intervallum ex cantantium ore exciperentur et literis non uiδdeScriberentur, natae sunt formae ex tribus longis constantes ἡνδε ι an Τείδει an ηείδ: Omnes perinde vitiosae, quoniam antiqua et vera sorma in δει neque Atticis literis neque Ι0nicis scribi p0terat. In imperativo εἱςos et in optativo ειδείην et in infinitivo ἱδ-μιεν et ἱδριεναι et περιξιδμεναι omnia sana et certa Sunt et legibIS parent. In . 206. ει μυην ειδείη σ1ῆσιν Φρεσί. Behherus perperam, ut aepius alibi, χην de suo Substituit pro χεν Retento με et expuncta inutili litura σῆς φρεσι scriptum portuerat. Neque in participiis ulla est controversi a. assim ειδως legitur et νειδοτε et ει δοτες ut prima correpta ιδυῖα ut ικυῖα , quae omnia rectissime habent.

326쪽

In coni clivo primum Homerico more longae Vocale corripiuntur. ειδῶ habet in prima νείδομεν. ut in notissimo ἐξαυδα φον κεὐδε ρω α ρε δομ εν αμψω. ut 'Iομ εν pro ' μιεν, βείομεν, εἱομεν et Sim. et Sic in Secunda εἱ δετε ut Θ. 8. 7να νείδετε παντερ . Sed est praeterea alia coniunctivi forma, in qua correpta prima est et re80luta Segunda, ut pro ειδοὐ, ξειδι ς, ειδῆ dicatur ιδέω, ξιδέης, ιδ εχ et in prima plurali ρίδεω μιεν pro νείδῶριεν aut εἱδομ εν Lugulentum huius formae exemplum sine ullo vitio aetatem tulit E. 235.

ubi seriptor Attieus dixisset: εγο δε σοι χαριν εἴσομαι, Ut Uripides in Andromeda a Seho asta laudatus

Ad hanc ludem facile est emendare loco ubi antiquum ιδέης,νι δε et simili in vulgatam formam εἰδῆς aut ἴδης conversum est Itaque . 406.

327쪽

quis serat vide ut videaδ, Sed scribendum ἱδ ρεργον φρα ιδέης. In plusquamperseet Semel B0kherus impruden digamma neglexit α. 176.

μει πολλοὶ ἴσα αγερες ἡμετερον δῶ . sed ἴσαν est ibant, sententia et metrum postulant πολλοὶ εἱσαν, ut ἱδριεν et ἱσασιν apud Homerum Sunt perpetua. Duplex futurum νείδ ἡσίου et νείσομαι sine ulla arietate pa88im

legitur H 226.

0t saepius alibi ut 'Iδύ σω et εἴσομαι apud Athenienses frequenter reperiuntur. Forma tertia persona se: diserte Aristarcho tribuitur, veluti ad E. 4.ε πελ ουτι θεων 4w θεσφατα se: . ubi annotatur: ουτως 'Αρἱςαρχος δια του 'δη Ergo caeteri ροει legebant. Sed in is certa et evidonii anal0gia Aristar

328쪽

Pellucet in his omnibus vera lectio συνο ΚωXοτε, sed nihil 0pus est coniectura quia proba et antiqua scriptura apud Hesy-

turpi 0ndo liberavit ad Ammonium pag. 24. Sed Surdis cecinit auribus neque Beli erus audivit nequ0 nuperus Editor a Roche, sed uterque vitiosum συνοχωκοτε fideliter servaVit. On

sa dilius scripturae vitium potuit diu latere. Sed - κωχη multi

apud scriptores Ionteos et veteres Attico reperiuntur. Recentior forma S - χη, αγο χη , κατοχη , μετοχ η, παροχή, συνοχή, ut apud rotianum Συνοκωχη ' συνοχη , Vetu forma cum Π0Vacomponitur et sic aepius apud alios. cf. Nov. Leoti pag. 168. Quemadmodum igitur συνοχωκχ nihil St, Sic συνοχωκα quoque manisesto est barbarum, et Scholiasta qui scribit συνοχωκοτε: Iro του συνεχεσθαι et componit συνοχή, Sine controversia eram lecti0num habebat ob oculos συνοκωχοτε , et Erotianus Συνοκωχή non potuit cum Homerico συνοχωκοτε comparare, Sed συνοκωχοτε

dederat. Invaluerat autem semel error apud sequiores Graeculos ortus et Vera Agriptura ubique interpolari coepta 8t, quam et anal0gia duce et Hesychii certo testim0ni tandem aliquando H0mero reddamuS. In quant periculo ubique versata sint larmae antiquae et obs0leta et Graeculis inaudita saepius diligenter dem0nstravimus.

XVII.

329쪽

καὶ νεργον ἄνοιτο. Eadem forma apud Herodotum salva evasit VIII. 1. τε δη - παντος ἀνδρος ἐργαζοί γου ηγῆτο τ εργον,

ubi plerique libri vitiose exhibent κνυετο. In fragmento Aeschyli apud Seh0liust0 ad I 158 seribae dederunt:

apud Stobaeum Anthol NAοις est pro λαβοις Olim reperta est Vera scriptura ANOIC, qu0d quid esset librarii non intelligebant.

XVIII.

ρσσα, ποι ἐκπεποταν καὶ ἐδήδοται. Neque Homerica forma neque omnino Graeca est δήδοται Athenienses ἐδήδοκα dicebant et κατεδήδοκα, et pa8Sive κατεδηδEC χαι et κατηδεσθην. Vitiose HeSychius Καταδεδρος ac ι καταβεβρωται pro κατεδήδεται. Qua larma oeta usus sit colligendum exd0eta ann0tatione apud tymologum pag. 316, 25. 'Sδιε δαται:ε ριεν δια του - ως 'Αρἱςαρχορ καὶ Ἀλλοι τι π2.ηθυντικόν οἱονοσσα τοι ἐκπεποταν καὶ ἐδήδαται. ἐαν δια του ενικον. Ingrata admodum et molesta singularis numeri et pluralis in eadem re copulatio. otior est igitur forma ἐδήδεται ut ἐληλαται, αρηροται, αλύ1λεται e αλεῖν), μοί - μιρται et Sim.

XIX. 'AIIATIMA MEΝDOS FORMA. Editur Iliad. N. 115.

330쪽

ουνεκ' ἄρα Λητοῖ ξιπασκετο καλλιπαρήφ. XX. FUTΠR M0MERICA ET ATTICA ELISO C. Quod diximus in artis infantia magistrorum tamquam puerorum παισγια quaedam et ludibria fuiSSe αντιφρασεις et αντιπτω- σεις et αποκοπας et γαλλαγας Omne genu numeri, Veneri8, temporiδ, ut magna graVitate quasi 88et aliquid saepse diceretur: δingularis pro plurali, aut αδculinum pro feminino, aut prae-δen pro fili tro, ea ne riStarct 1US quidem Omnia Spernatu est ad derisit, ut digna erant, Sed et ipse in eosdem laqueo quamquam multo rarius quam caeteri induit 808 pronuntiatque suum: ἐνεςὼς αντι μέλλοντος, prae*en pro futuro, quaSi SSet ea res

simplicissima. Audiamus ipsum Iliad B. 286.

Iliad. o. 35 l.

αλλα κυνες ρυουσιν.

라틴어 텍스트