Miscellanea critica quibus continentur observationes criticae in scriptores graecos praesertim Homerum et Demosthenem

371쪽

vitiose et s0JOece, nam πόλιος Suspensum Si neque quo reseratur habet. Mendum est in libris recentioribus ortum, namque vera legii apud Veteres teste servata haec est: οἱ V 41rs SI πολιος κατεβαν.

Homeris sibi ipse fert opem, nam in Odyssea qu0que sic dixerat . 205. οι δ' επεὶ se πόλιος κατεβαν, ταχα δ αγρον κοντο. ubi ann0tavit aliquis: κατεβαν επέι ψηλος ο λόφος ἱγ, Vid. Inem0s. 873. pag. 43. Eiusdemmodi ann0tatio ad Iliad. . 29. intercidit, nam talia dilig0ntissime b80rvabant. Itaque quum in Odyssea . 187. legeretur:

vid. Mnem08. 1873. pag. 5. Miratur h0mo quid sit cur et πόλινδε ATερχεται et εκ πόλιος ATεβαν dicatur quum sint haec inter se contraria itaque duas praep0sitiones inter Se e mutata e88 SUSpicatur: νυν ου η κατα αντὶ τῆς ραπο . utilissime poterat eodem iure dicere κατα OSitam SSe pro ανα, et Omnia Su8que deque, νω καὶ κατω , confusa et permiXta erunt. Est tamen res simplicissima urbs est ad mare in alto tumulo sita. Quicumque igitur ex interiore agro ad littus accedit καταβαίνει, κατερχεται, et si quid illuc ducit καταγει, et hinc apud Homerum est καταγειν ἐπὶ νῆας, se νῆας καταξεμ εν, non quia urbs Troia in alto posita est, sed quia ο αἰγιαλος τῆς αλλης χώρα ταπεινοτερός μιν Contra si quis ex Oppido rus abiit de tumulo descendens εκ πόλιος κατεβη, et utrobique naturae Verita SerVatur.

Caeterum ostendit evidens mendum evidenti emendati0ne sub-

372쪽

latum: ' δ' με ΟΥ πολιος κατεβαν quam parum fidei sit in Codicibus 88. quos nunc habemUS.

XXXII.

gnificat enim αναπνευσον, Sed de forma quaero. Vulgata ieetio non est omnino Graeca. estes habet nullos praeter C0dices h0die superstites. Nemo veterum laudat Versum, nem formam αμιπνυε commemorat. Vitium a labem concepisse suspissor et Verum SSe αμπ O, quod quum Sequiores Graeculi non n0SAent consuetam imperativi formam in se substituerunt. 'Aναπνεῖν habet apud H0merum oristum duplicem αμυπνυνθη et αμπνυτο. 'Aμπνυνθη legitur . 697. τον δ' ἔλιπε ψυχή. - αυτις δ αμπνυνθη.

pr0prie si quis spiritum recipit c0lligitque . Est autem sorma

duplex in talibus Iomero non infrequens, Ut in λυμιηυ, λυμιην ut λ.υθην, ἐχυμιην et ἐχυθην , χυθείς, ἐπλημιην, πλημιην et πλη- σθην, πλῆσθεν imilibusque.

373쪽

XXXIII.

sum eat.

Similiter elemachus 3 11. ποτὶ σκῆπτρον βαλε γα Πη δακρυαναπρήσας, non δακρυ namque in therem elum eri rapit, et λ. 730. κεῖνον ν ρυποτε παμ παν εγω ἱδον - παρει- δακρυ μορξαμενον. poscit sententia δακρυ' ob rem ipsam, O pluralem παρειων et ob ea quae continuo praecedunt: θ' αλλοι δρικρυ τ' ἀμοργνυντο τρεμ ον θ' υπο γυῖα κα του. Idem mendum obsidet 0eum I. 432. δε νε ε η μετεξειπε γερων ιππηλατα Φοίνιξ ΔΑΚP Ἀναπρήσας ' περὶ γαρ δίε νηυσὶν Αχιχιων. quia h0enix in Doryma erusi non δάκρυ sed δακρυ Ἀναπρησας

XXXIV.

374쪽

Apud Hesychium notantur lia formae Δίδεασι, ἱδη Δίδημ.ι, Διδεντων. Vitiav0rant plerasque librarii, sed feliciter restitutae

sunt Omne8.

XXXV.

ILIAD. B. 558. Fama est ab ips0 0lone in Iliad. B. 558. interpolatum esse Versum hune: ςῆ τε δ αγων ' 'Aθηναίων ἱςαντο φάλαγ γεις. quam fraudem Aristarchus acute perspexit versiculumque invicto argumento damnavit et expunxit. Α Solone hun logum παρεμ- SsβMi αι tostes sunt se alii et lutarchus in Solone cap. X. Sed quisquis inseruit mani sest deprensa fraus est. Ad ipsum J0eum nihil annotatum videmus. Fortasse AriStarehu VerSiculum manifesto spurium ουδ εγραψεν. Sed ad . 230. confutat errorem mult0que copiosius idem fecit Strabo IX. pag. 394. Aristarchi commentariis usus. Compluribus enim Homeri locis, qu0 Strabo enumerat, Aristarchus demonstraVit: τι υ ῆσαν

πῖ.ησίον ἴαντος Αθηναῖοι Aristarchus interpolatoris n0men non memorat του τίχον, inquit, τον υ πο τινων γραορμιενον Strabo contra καί φασιν οι κεν ει τίς ρατον οἱ δὲ Σολωνα παρεχ γραψαιτο ποc. caeteri omne Solonem unum 110minant. Quisquis interp0lavit certe fuit Athenisensis aliquis, circa Solonis aut Pisistrati aetatem , neque quisquam ante Aristaretium Aungit fraudem. Versus ip80 est μυηρικος et Homer dignus, quales et 80lon et Pisistratu commode pangere ambo poterant.

XXXVI.

375쪽

'ζὶρ eodem modo sine praepositione legitur . 468 et . 51.

οσσα τε φυλλα καὶ ανθεα γίγνεται ρη, et Saepe ηματι in η χατι τω, 1μ ατι χειμερι et Sim.

XXXVII.

et . 10.των μιοθεν γε θεα θυγατερ Διός , εἰ πε καὶ Ἀη ν. Apparet igitur mendosam esse scripturam . 3. δωσε δε Ιθεν γε φερεσθαι, rubi simul dicendi usus et l0ei sententia ostendunt verum esse: δωσε δέ O εν γε φέρεσθαι.

XVIII.

376쪽

XXXIX.

non 'ἴδου Si quae sit in talibus Homericae c0mp0sitionis larma animadverterimus Iliad. . 85.

et Odyss. . 258.

et in Odyssea sine perm0lest hiatu: οἴκτιτον η κεῖνό ' ριοῖς ἱδον ροθαλίχοῖσιν. Etiam alii locis apud Homerum vetus ἱδον periit. Indicab0 unum. In Odyss. . 182. legitur ευθοι δ' - εσχατι σπεος εἴδομεν αγχι θαλα, στης. Fuerat olim, credo Sυθοι ν ίπ' ίσχα τι j iiδοριεν σπείς. ossendit cantores post ami8sum δίγαριμοι hiatu in Θχατιῆ δοριεν et sic facillime nata est transpositio ut 0ties alibi. XL. PLAT0NIS LECTI IMPROBATUR. In Iliad. . 264.

lia tu, inulti libri Ἀ omittunt vera esse putatur Scriptura apud

377쪽

'Aπογυιου est orpui debilitare. undes fit ut animi ardor μ ενος et virtve langueat et extinguatur. XLI. O ΔΘ, ΟΥΤΟCI. Odyss. l. 286.

peringratum hiatum facile t0lles legendo

sit aliis locis. XLII.

Editur Odyss. . 232.

ut in Odyss. v. 130. το περ τοι μιης 'E εἰσὶ γενεθλης.

378쪽

XLIII.

'ANAT SIN. Editur Odyss. O . 278. αυτοὶ οἱ Παγουσι βοας καὶ νίφια μῆλα. Sed Ἀπαγειν abigere prorsus in loci sententia abliorret Veram lecti0nem facile colliges ex Iliad. O. 203. ρι δε τοι ες ελίκην τε καὶ Αἰγας δωρ 'ANάγουσιν. et ex Scholio ad Odyss. r. 89. ανοιγον Iωνες το γειν 'ANα-

γειν λεγουτιν.

ο ὶ δέ τοι εἰς 'Eλικην τε καὶ Αἰγας δῶρ' αναγουσιν.

XLIV.

FAΓNΤMI. Aeolicum ἱγαμ ριοι subesse in alii linguae Homericae Ocabulis palam est et manifestum, in aliis vestigia quaedam et indicia tantum suspicionem movent. Inprimis in Verbo ραγνυμι re certa Si et evidens Auris ipsa satis adm0net. n. 769.

379쪽

undae apud Hesi0dum his optativi forma legitur κα ξαξαις , quae

et A. 692.

his solis formis priscum δίγαμμα non 8 deletum, sed in diphthongo male latet: 0n poterat enim ευ et αυ nasci nisi δίγαμμια geminatum subesset ἐξ et απ. ccedunt alia indicia αναγες, ut αρεργος, et similiter apud Hesychium Αακτον ανακτονὶ αθραυςον. In Dialeet Laconica est apud Hesychium: Bαξον:

βακτας te ravibu M pro Attico καρυοκατακτης. Sic enim Scribendum μουκηροβαΚTAC an μουκγ1ροβακταρ pro μιουκηροβατα apud Hesychium et thenaeum p. 100. D. Scribendum et βαγος ut πραγος n0 βαγοc. Nomina enim in o neutra Omnia βαρυνονται, et Acin a γυμ praeterquam in OriSi Secundo εα ην ubique productum St ξογ, αξαι. καταξαι , περι- καταξαι et sim Epici poetae retinent A longum nequ0 in convertunt ραξε dicente non Dηξε, et af αξαις non armηξαις. Iure igitur Aristarchus N. 6 dedit εγχεος ο ξυνεαξεν et . 257. τό νυ γαρ κατεχξαμεν ο πρὶν εχ εσκυον , quum in en0dotea editione ξυνε ηξε legeretur et καTE'ηξαμιεν.

Erat in Creta vetus oppidum αξορ ραξοαὶ, in cuius nummis apud Eeholium AEI 1 diserte scriptum est. Non plane periit Vetus δίγαριμα appellatur enim Oαξος aut Παξος Παξορ . Stephanus Bygant. V. Οαξος - δια το καταγῆναι libri κατα

380쪽

Ρraemisi liae omnia ut duos apud Homerum odos in integrum restituerem. Editur in Odyss. T. 39.

VICEM. Itaque fauillima parata mendati haec egi:

Quamquam non me fugit, ut Aristarchi verbis utar, ad Iliad.