장음표시 사용
381쪽
et multis locis Homerus ut Allienienses omnes, in prota Si εἰ cum futuro ponit, cui in apodoSi futurum respondet ut in oraculo: εἰ γαρ τεκνώσεις Παῖν, αποκτενεῖ r ρ υ c. pauca exempla adseribam. B. 38 P.
νυξ Ἀουσα διακρινε ει In talibus enim T cum verbo coitiuuet muriam notionem conδtituit, cuiuδmodi est υκ οἶδα nescio, ignoro.
Hermann ad Nigerum pag. 33. qui re et laudat Herod. VII. 9. Thucyd. I. 21. Attulit idem et H0meri locum 1. 296.
382쪽
Eod0m igitur modo et nunc digerat: εἰ καὶ νυν ανιύσσεις ἀταρ ΟΥΚ Θειχθα θύραζε. Sed alia machina ex H0mero Obmoveri poterit ad vulgatam defendendam. Dixerit aliquis eundem sententiam iiδdem verbis conceptam alio logo ita legi, ut τι mutari non poSSit, . 66.
τάχα καὶ δαλω βεβλημενος εἶσθα θυρα . Sed quamquam persimilis l0eus est tamen sententiae compositio est plane diversa, et probabilis suspici est librario hunc locum εναυλιο εχοντας pro ξεῖν , E κά νυν reposuisse ξεῖν , ET καὶ νυν. Equidem et ipse in meam rem Homer denuntiabo testimonium β. 15.
veram luctionem inperiodi ann0tatio ad A. 129. αἴ κε ποθι Ζευς ΔΩ ICI, ubi Zoilus et Chrysippus perinepte δωσι legebant, quos rodarguons Criticus nescio quis ita scribit: ι το DICI ενικον
llaeus in libris nostris corruptus hinc in integrum rustitutus est. Indutiatur enim hic αποδωσει, illi ψήσει vel φησίν.
383쪽
Iam vides veram lectionem hane Age γ εἴπερ γαρ - φῆσιν, id est αν 8. plane ut Iliad. . l.
εἴπερ γάρ τε χόλον γε καὶ χυτῆρια καταπεφΗΙ.
id est αν καταπεφη, et alibi saepius Simillimus autem l0eus est in Odyss. . 168.
ubi libri mnes, ut in n0stro l000 φησει pro φησιν exhibent. Idem mendum Od. r. 282. exemit c erus Vulgabatur:
per 'copen contractum quoniam formam δεχο αενο metrum n0 admittebat in δεχμενος, cum compOSiti ποτίδεχ μενος et υποδεχ μενος, Uae Omnia praeδenti tempori eSSe complures apud Homerum se manifesto declarant. Neget quo dogiorum error larma illa perierunt legiturque hodie δεγμιενος, ποτιδεγ- ροενοί, π δεγμ ενος in oriδt praeter poetae Sententiam. Supe sunt tamen vestigia quaedam et indicia eri, quibus qui scienter usus H0meri loco restituat in integrum. rodustam primum testem ex Etymologo M. p. 5l. 9. quem Herodianum esse multa suadent ut credam. 'Αρχο εγο c, inquit, καὶ κατα
δεχ μιενος δε χριενο c. DiSertum teStimonium St. Αρχμενος semel et iterum legitur in Callimachi fragmentis. Λεγμιενος apud Homerum non reperitur sed καταλεγμενο Ody88. . 62.
μιενος, quae Sine controverSia sunt participia oriδti λεγμιην, λεκτο, λεξο λεχθαι, ut utriusque loci sententia liquido dem0nstrat. Sed ορμιενος quia metrum ρομιενος respuit apud Home-
384쪽
rum est praeδenti temporis pro ops ιωμενος , Veluti P. 738. et ei. 14. τὐρ - ορα εγον ἐξαιφνης, et A. 326. πάλιν ορμ. εγω, et 5 2. ρμ ενα προσσω. Sic δόχμιενος quoque Homerus dixerat quotisis Sententia proeδen tempus manifesto requirit, veluti Iliad B. 794.
alter dum hostes adv0nirent, alter dum Achilles laceret cantandisnem. Utrobique προσδοκ ησας cum sententia pugnat. Similiter Σ. 524.
ubi vel αἰει additum rue/ensi temporis notionem arguit Similiter in compositis. Iliad. H. 15.
o n. 89 Omnibus lis Q 0eis, it alibi passim, in libris est
385쪽
suisso sic declarat. Ad Iliad. . 9 l. annotatur in A. γρα. pεται καὶ δεXA:εγος δια του X. Eadem discrepantia olim in perseeti forma observata est Iliad. . 296. εκ ου Πη τοξοισι δεδεγμι ρ Ἀνδρας ἐναίρει c. ubi annotatur: χυτως P 'Αριταρχοὶ δια τρυ α δεδεXμενος, et Iliad. P. 2 3. ἱππηας αδ αεθλα δεδεγμενα κεῖτ' ε αγωνι. ubi Aristonicus: ἡ διπλῆ τι το λελεγ μιεν α αντὶ του Προσδεχόμενα. et Didymus διχῶς 'Αρἱςαρχο δεδεΓμ ενος καὶ δεδεX- ριεγος. Apparet ex loci natura et Aristaretii interpretatione persectum δεδεγμ α praesenti tempori naturam et notionem indui8se, ut δεδεξορια futuri, et δεδεξο praeδργιGM, ut et δεδοκη-μοενος ut in Iliad. O. 230.
id est παρατηρῶν obδervanδ, et E. 238. σου δk δ' ἐγὼ ἐπιόντα δεδεξομαι. quid aliud est δεδεξοριαι quam simplex futurum I et s. 228. φε συ πονδὰ δέδεξο. quam aliam notionem δέδεξο habet quam prae/enti imperativit Ubi igitur liquid constat δεχμενος cum Omp0Siti nonniSi praeδentii tempori Signifieationem in se continere eiusque formae memoriam ab idoneis testibus esse congervatam, dubitabimusne
Nihil enim interest inter ἐπαγειλ ημαρ et ἐφιεναι Eadem c0nsusi est inter , κε et θηκε Iliad. O. 27. ubi in libris est:
386쪽
Vol ECΘΕ. Habet lingua pica quasdam Veteres Oristorum Ormas, in quibus sunt oristi primi characteristicae et eoundi a0risti vocales, ut in Verbis γειν καὶ φερειν. A γειν habet αξετε pro
387쪽
ubi δώσειν καταξεμ εν dicitur ut alibi δῶκεν γειν et κιχ σφωιν
H0merici germonis larma librarii certo mendo vitiare iam olim solebant reponente ex fallaci analogia A pro se vel . ro αξεσθε βόας . 505 optimi omnes αξασδε dederunt, et pro ἐκ πόλιος δ' ιξοντο βόας Θ. 45. omnes servant ξαντο. ros τετε et ἄξετε Γ 10 et 105. non deest varia lecti οἴσAτερ αξAτε. In Aristonici sch0li ad . 45. in . est: ν διπλη
leg. ηγαγοντο). Compara Scholion ad . 505. 1 διπλῆ τι υμιέλλοντα σημιαίνει το αξεσθε αλλ' ἐν ἴσ* τ αγετε et ad . 105. ἡ διπλῆ τι το ἄξετε ο τον χέλλοντα σημιαίνει ἀλλ' ἴσοντο διγετε. Quia solebant ἄξAντο dare gententiae securi etiamnunc dederunt το αξ Αντο ου του ὀέλλοντα σημ.αίνει Et αξοντο quidem sex illotis scribarum manibus elapsum St, Sed δυσοντο
periit T. 739. ubi ditur ex libris omnibus:
388쪽
Etiam α ξαντο est in libri omni a, et istinen quis dubitat quin sit vitiosum et barbarum i Δυσετο et δυσε satis ostendunt δυσοντο Verum 8Se et Sine mora reponendum. Tu mendum est . 376 in vulgaribus libris: ο*ρα ρι αυτόμυατοι θεῖον δυσAIατ α γωνίου. in meli0ribus apud Grammaticos est aut δυσονται ut m. 298. aut δυσωνται Δυσα ιατο non minuS Si barbarum quam δυσαντο. Apud Sero Graegulos pro Ἀδ natum S - δυσαμυην, αποδυσαι pro ποδυθι, ενδυσα σθα ι pro ενδυνα et Similia. Inter τετο et - σατο in talibus ambigebant etiam , ut videtur Critiei Veteres. Est annotatio in Veneto B ad B. 35. πεβησε τρ' O μυεν Ζηνοδοτος δια του se γράψει, 3 καὶ oeμεινον. ρι ε αλλοι δια του A. sed sublesta adm0dum fidei est et testis et testimonium. eius est etiam quod in eodem odie additur εἰ se ἀντὶ του Σπα β α ιν ε παρατατικου δια τί Λ γρα- πτερν π ε 341 ατ o. ρυτως 'Eπαφρόδιτος, cuiu Sententiam primum supple et emenda in hunc modum διοι του γραπτεον , εἰ ΔΘ αντὶ του απεβη αορίτου διοι του A απεβήσατο. Αrgutiae hae sunt et contemnendae, sed ostendunt duplicem in talibus Seripturam ei reumferri. Certior est fides Adh0lii ad K. 513. επεβησε το ρυτίους 'Αρ αρχος , αλλοι ε επεβη τυιτ .
Quid an Aristarchus lectionem manis08t barbaram, non minus quam δυσαντο et ξαντο , retinui quum eram et probam δια του se haberet ob eul0s Cras redam, sud 0di nihil. Potuitne Aristaretium lugerae analogia nam aperta ac requens
pius alibi l Imponit iterum nobis nesci cuius Grammatici error,
Lutet adhuc apud Homorum una et ultura forma illis, quas enarravimus, Rimilis. ConSidera mihi irimum diligenter h0sdu0 P00ta loeos. Iliad. 1. 357.
389쪽
Quo minus dubites proseram eiusdsem imperativi alterum exemplum in Vetust mendo delites gens, Unde agnosei non O-tuit. Apud Hesyclitum sest: Ο φοι δε βλεφον φασιν Emenda: Οψεο ὶ δε βλείον, ορα Eodem plane modo ο φεο formatum est atque βησε et δυσεο et duae formae ψε et ψεσθε συν δυ'ερχομυενω certiorem fidem et auctoritatem habebunt. Subnat mihi olim suspiei est alteram eiusdemmodi 0rmam in mend later Iliad. P. 263.
Nam hiatus quidem ille nullo modo serendus in tertio pede post trochaicam caesuram habet aliquid excusationis, in eoundo non item Sasepius igitur i0gitavi viae antiquo oristo ξεσθαι reponendo, Sed inclino nune magis in hanc sententiam ut reseribatur: δωκε γυναῖκ' 'AΓαγεσθαι ut est Iliad. Σ. 6.
390쪽
Didymus δια του se αἱ 'Aρις αρχου 1 MEN. Contr0versiam hanc metrum dirimit. T. 261.