Ferdinandi Handii Tursellinus, seu De particulis Latinis commentarii

291쪽

adverbio. Plin. Nisti n. 17, 25, 38. Xerxis aduentu pilatano ta 'oleam mutata. Sueton. Caes. II. qui proscriptione ob relata civium romanorum evita pecunias ex aerario aceeperant. 2. rei qua militia secundiore fama fuit. Tacit. Λ . 3, 2o. dedit iura, quis paee et principe uteremur. Contractae dictionis exemplum videmus, ubi nominibus in hunc modum formatis tamen additur ita, ut nomina illii vicem enuntiationia hecundariae praestent. Cic. ad Fum. 5, 2, 4. iam hoc non potest iu te non honorisce esse dictum, me in elarissimis meis atque amplissimis rebus, tamen aliquod tesιimonium tuae xoeis habere voluisse. i. e. quum clarissimao atque amplissimae res meae essent. 2, 16, 15. in communibus miseriis hac tam euoblectabar specula. i. e. quamquam erant miseriae. P. Mur. Isi, M. ubi notavit Matthiae.

6. Hic nobis commemoranda eSt necessitas, qua Latini coguntur addere praepositionem gerundiis et participiis suturi passivi, quibus e Xprimitur agenda reS, quae dum agitur, aliud quid fit. Ita describitur actionis con ditio . vel status, vel tempus. Sed potest eadem noli ood caussam reserri, quam ablativus nudus designat. Quare cavendum est, De cum Belero vid. anno t. ad Cic. de O T. I, 9. p. 64. 2, 18, 63. P. 123.) in putemus abundantiae gratia adiectum, ubi notio caussalis in Dolionem conditionis sive temporis mutata est, neu cum aliis dicamus, Livium saepe omisisse praepositionem. Nam etiam Matthiae errat, quum ad Cic. Epist. 32, 10. et ad Catil. 3, 3, 6. monet, Ciceronem interdum in omisisse in gerundio, quod tempus indicaret. Idem lamen nu-pe etiam assi mavit Wunderus ad Cic. p. Planc. p. 80.

Cie. de Oss. I, 3, 9. st, ut distrahatur in deliberando animus.

ad Fani. 2, 6, 5. neque enim Sum veritus, Ne sustinere tua in me uel innumerabilia non possem, quum praesertim consderem, nullam esse gratiam, quum vel nou eapere animus meus in aceipiendo vel in remunerando cumulare atque illustrare posset. de Fin. 2, 9, 26. viιiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. 2, 1, 3. Quintil. 10, 3, 22. in dictando. 12, 9, 1. in agendo. et saepD alias. Caes. B. gall. 2, 21. ad haec eonstitit, ne in quaerendis suis pugnandi tempus dimitteret. Cic. in Catil. 3, 3, 6. tardissime autem Lentulus Denit, credo, quod in litteris dandis praeter eonsuetudinem proxima nocte vigilarat. de Oss. 1, 9, 28. in inferenda ne eul noeeant iniuria. ubi Heusinger. Alia conticiit Gerii-li ardus ad Cic. Lael. S. P. 65. Diuiti reo by Gin ste

292쪽

Caea. B. gall. 5, 19. relinquebatur, ut tantum in agris vastandis incendiisque faetendis hostibus noceretur, quantum labore atque itinere legionarii milites eracere poterant. Noc est bel Grinusturix, nou durch V. Cic. de Oss. 2, 18, M. eamque iniuriam in deterrenda liberalitate sibi etiam seri - putant. I, 22, 76. in excidenda Numantia rei publicae profuit. Restituerunt eritici Cic. do OT. 3, 5, 26. si nihil existimateontra naturam seri tu hominibus violatialis, quid cum eo disseras, qui omnino hominem eae homine tollat 7 Heno revocavit optimi eodicis scripturum Orcilius iii Cic. Orat. 21, 74. quum in immolanda Iphigenia tristis Calehus esset. Locum do Leo . 3, 15, 33. non uno in vocabulo esse depravatum nemo negabit. Nec dubitari poterit, quin corrupta sint verba ad Λit. 4, 1. quo

senatus eonsulto recitato eontinuo more uoc insulso et novo plausum meo nomine reeitando dedisset, habui eoneionem. Scribendum videtur: quum continus - plausum meo nomini recitando

dedissent, h. c. Cic. de Leg. 3, 6, 14. post Aristoteles illustr cit omnem hunc civilem in disputando locum. Verba in disputando nec Possunt cum nomine civilem coniungi, uec cum

verbo illustravit, nisi scripseris disputando. Optimus quisque scriptor larmas variat eIegantiamque in hae

copia dicendi curat. Ita Caesar iii loco H. gall. 1, 19. supra ullato. Cie. iid Fum. I, 8, 11. nullam partem tuorum meritorum non modo referenda, sed ne cogitanda quidem gratia consequi pose sit mr ubi Ileii sing. Et ne toruu in uddunt, nec sine uuctoritate eodicum. Utrumque Probum est. Sed anopo sententia unum sormam efflagitat. Cic. p. Plane. M, 84. qui in caussis ponderandis omnes fere repudiatis. Nun-deriis bene demonstravit omissa Praepositione ineptam exsiste xe sententium, quasi Cicero noluisSet caussas Ponderandas ripso tamen rursus dubitat, quum sibi Persuasisset etiam hune sententiam: quum Caussas ponderatis, Posse exprimi verbia

eaussis pondcrandis. Quod utique non potest. Diversa est ratio in his Cic. de Ossi I, 2, 5. quis est enim, qui nullis offleti praeeeptis tradendis philosophum se audeat dicere. ubi notio subcat non temporalis, sed caussalis r quamvis nulla ossicii praecepta tradantur: quis sibi nomen philosophi arroget eo, quod nulla ossicii Praecepta tradat 3 p. Mur. 8,

17. Curiis, Catonibua - commemorandia tacebant. Recte Eenestius interpretatur: quamquam Curios commemorabant. Diversa etiam in Tacit. An n. I, 1 . Titus Tatius retinendis Subi Norum sacris sodales titios instituerat. Est enim dativus.

293쪽

ribus usitatae sunt dictiones, quamquam Henr. Steptianus in Pseudo- Cic. p. 98. Ob analogiam graecorum ver- horum ἐν τω παροντι omnes locos, in quibus in Prae-εentia in vera erat, suspectos esse contendit. Multi inde exstiterunt defensores. vid. Borrichii Append. ad Ctia'. post. Cellar. c. T. p. 82. Draken b. ad Liv. 33, 13, 13. Schwargius ad Plinc Pan. 15, 5. ΙΙectitii Diss. do formula impraesonitarum 9. et 10. Caesar una hac forma seira per est usus, Livius persaepe. vid. Drahent, . ad 2, 44, 2. et ad 8. 7, 22. Opinionem, a Nauta ad Senec. de Pro-vid. 1. et a Cruceo propositam, in praesentia esse accusativum, resulavi tarn tu nolis ad GrOnov. Elench. p. 26 l. Assentitur Doederi inus in Synonym. T. 1. p. 141. Sed de discrimino verborum in Praesenti et in praesentia

exstant virorum doctorum sententiae prorsus contrariae.

Oudendor pius enim ad Cic. de In v. 1, 17. quum codices saepissime discrepare vidisset, regulam iacit Itanc: ubi de hominum et rerum praesentia sermo sit, latine dici in praesentia, ubi autem de tempore, usurpari in Prae senti. Contra vero Doederi inus docet, in Praesentire de tempore praesenti dici, hoc tempore, in dem Legen-wartigen Augenblich, sed verbis in praesenti adhaerere notionem conditionis rerum sive circumstantiae. Ahoc tempore, ranter gwen iarligere Vmstianden. Wolfius ad Cic. Tusc. 1. 7, 14. de ratione quadam loquitur

recondita, quam tamen more suo non eXponit. Nos percenseamus Singula. Nomiua praeSentita et praesens

in hac dictione nihil disserunt: nam quod Doederiinus

monet, alterum abstracta Dolione constare, alterum

concreta, minimi est momenti, quoniam Praesens pro substantivo positum abstractam in se habet notionem, et praesentia complectitur res praesentes. Neque illud verum est, quod traditur, in praesenti apud optimos scriptores annexam habere notionem rerum conditionalem, nou in PraeSentia. Liv. 45. 23, 17. satis quidem et tunc in praesentia castigata illa legatis erat, cum tam tristi responεs oestro dimissa. Vsus, qui in forma in praesentire frequentior est, et ratio ad quatuor nΟ-mina referri potest. Primum dicitur de tempore praesenti, ut sit hoc tempore, nunc absoluto, et Opponantur post, postmodo, deinde. Tum tempus praesens secluditur ita, ut ab continuo aut futuro tempore distinguatur et restringatur, quod Germani loquuntur por

294쪽

iere, oor der Lund. Sic fere idem valet, quod in

ierim. Cui loquutioni interdum ironia et contemptus

adhaeret. quo significatur nos acquiescere in re nota pro

sus probabili, meliora exspectantes. Vid. Spalding. ad Quintil. 9, 4, 109. Additur tantummodo. 13einde po-

.nitur in praesentia pro illico, δtatim. Et quae accedunt in aliis temporis nominibus relationes, etiam in his saepe efficiunt, ut reddamus Iezi schon vel jezi ersi. Denique res praesentes intelliguntur earumque conditio, ut

sit in dies en Vms tunden, bei gwen seliger Lage derDinge. Quando eX adverso ponitur in juturum, in posterum, in PeTPettium, significatur idi quod aut in

futurum tempus vergit, aut eX praesentia transit, aut Per posterum tempus perdurat.

Terent. Ad. 2, 2, 13. verum ego numquam adeo astutus fui, quin quidquid possem , mallem aufero potius in praesentia. Cic.. Tusc. I, 8, 14. sic enim mihi in praesentia securrit. Lis. 22, 60, 4. at quibus argentum in praesentia deesset, dandam ex aerario pe euniam mutuam. Plin. Pan. 11, 5. verum haec olimr in pra santia quidem quisquis paviis vetustior miles, hic te eommilitone eensetur. Cic. de Inu. I, 26, 39. Cn. Magnus ad Cic. 8, 12. C. non enim - debes illud solam animadvertere, quot in praesentia eohortes tontra te habeat Caesar, sed quantas breui tempore equitum et peditum eo pias eontracturus sit. Sespicius ad Cic. 4, 1, 2. quae in praesentia in mentem mihi .enerunt decrevi brevi ad te perseribere. Cic. Tusc. b, 3b, 100. vestrae quidem eoenae Non solum in praesentia, sed etiam postero die iueundae sunt. Lambinus in praesenti. Liv. 6, 26, 8.paeem in praesentia, nec ita multo post civitatem etiam impetr verunt. 2, 43, 8. nee illos - publicum in praesentia dedecus postmodo periculum - eogere potuit gradum aeteIerare. Pollio ad Cie. 10, 33, 2. quo si qui laetantur in praesentia, tamen post

modum necesse est doleant. Liv. 24, 29, 3. levaverunt modo in praesentia velut eo us aegrum, quo mox in grauiorem morbum reci

deret. 33, 13, 13. Plin. Epist. 3, 9, 26. nam sides in praesentia eos, quibus resistit, o endit: deinde ab illis ipsis suspieitur laudaturque. Alia vide apud Draventi. ad Lis. 2, 44, 2. opponitue aliquando apud Cic. do In v. 2, 58, 174. semper apud Plin. Epist.

I, γ, 3. neque enim tantopere mihi considerandum est, quid uir optimus in praesentia veἰis, quam quid semper sis probaturus. Cic. ad Fam. 2, 10, 7. quod si, ut spero, emero, tum vero litteras publice mittam. Baee ad te in praesenti scripsi, ut v rares te assequi id, quod optasses. Ita est enim scribendum,

III. 19

295쪽

non νperes. DoederIinua reddite linter den obisaltenden Vmstando. At opponitur in antecedentibus futurum tempus. Cie. de Inu. I, 33, 57. ae de induetione quidem satis in pra sentia dicium .idetur. Nunc deinceps ratiocinatumia uim et naturam eonsideremus.

Caes. B. gall. I, 15. Caesar suos a proelio eontinebat ae satis habebat in praesentia hostem rapinia - prohibere. i. e. - jext. I Cic. de Fin. 5, 8, 21. sed quoniam non possunt omnia aimul diei, ham in praesentia nota esse debebunt, voluptatem semovendam esse. Rd Atti 7, 14. vero in praesentia pacem nos habere. I. e. iah hoste, wιν haben vor der IIand Frieden. Codices post spero addunt esse, quod Baden in Seebodii Bibl. erit. R. 1821. I. p. m. colluto Ioco p. Domo 5, 11. defendit: quo quidem nihil demonstratur. Ex auperiori versu tranalatum videtur a librariis. Quintil. 9, 4, 109. quid fere oeeideret, quod in praesentis rideretur optimum, ostendi. i. e. vor der Harad. 10, 7, 22. Cornet. AIeib. 4, 2. inimiei vero eius quiescendum in praesenti, quia noeeri non posse intelligebant - decreverunt. Nihil magis inesse quam vor der Baia, declarant explicationis vertia adiecta. Cie. do Inu. I, 30, 49. is praesentia tantummodo numeros et modos et partea argumentandi eon se et permixte dispersimus Liv. 24, 22 , 4. in praesentia tegatos ad Andranodorum muti plaeere. e. interim. 32, 23, 3. δ3, 28, 6.Liv. 24, 28, T. esse etiam momenti aliquid ad eonsilium, quod Carthaginiensibus ita pax negari possit, ut non utique in pra ' sentia bellum eum iis geratur e cum Romanis extemplo aut pacematit bellum habendum. i. e. nichi σοgIelah. Plin. Ep. 2, 5, 10. in praesentia tamen et ista tibi familiariorciferi etc. i. e. antequam totam actionem cognoveriar Iezeaehon. Liv. 31, 32. 8.Liv. 21, 57, 4. id quod tinum maxime in praesentis desidera batur. i. e. bet Baz en Vmstandem. Comet. Att. 12, 5. quod in praesenti utrum ei laboriosius an gloriosius Deru, di Veiis fuit iudieare. Liv. 33, 27, 10. id aegre et in praesentia hi passi, et in futurum etiam merum ceperunt. Iustin. 14, 1, 13. hoe faeto et in praesenti labantium animos retinuit et in futurum providit Liv. 8, 7, 22. maritiana imperia non in praesentia modo horrenda , sed erempti etiam tristia in malarum essent. Cic. de Inu. 2 . 23 , 69. modo in praesentia - non in perpetuum. Liv. z. zz, 2. milites, qui in praesidio fuerant, dupliei frumento in Diuiligod by Cooste

296쪽

perpetuum, ta praesentia singulis bobus donati. 2, 24, 2. 34, 35,

II. darent talenta centum argenti in praesenti et quinquaginta tulenta in singulos annos. Terent. Heaut. 5, 2, 9. tibi te vidi animo esse omisso et maria in praesentia quae essent, prima habere, neque tonsulere in is gitudinem , evi rationem.

III. Verba sunt, quae utrumque casum admittant, sive locus vel res intelligatur, in quam 'actio dirigatur, sive .locus, in quo quid agatur. Sio Virgilius Ge. 1, 438. quum εe condet in undas et 4, 473. multa in foliis a Mium se millia condunt. Nec expedit haec verba

hic enumerare: permulta enim sunt, sed ratio aequalis. Id vero quum grammatici etiam in iis verbis, quibus

unus tantum modus convenire videbatur, Observassent, .aut licentia laesam dicebant legem, aut hanc αντίπτωσιν, quam vocabant, vetustiorum scriptorum usui adsignabant, aut eam adeo elegantiae nomine commendabant.

Priscianus acquiescit p. 1178. in imitatione Graecorum opprobanda: sed Gellius 1, 7. utriusque dictionis ratione et auctoritate cognita, caussam, quapropter Cicero accusativum praetulerit, ubi ablativus esset ponendus, invenisse sibi visus est in sono et in positura vocabulorum. Casp. Barthius ad Calpurn. 2, 56. omne discrimen. casuum tollit. Vossius de Constr. 65. p. 252. et Cortius elega ut iam et antiquitatis morem in hac notionum confusione eXpressum putabant: quam perversam opinionem prudenter refutavit Krit gius ad Sallust. Iug. 5, 4. et ad 112. 2. et ad 17, 3. Sed Ruhnkenius quum cognovisset Lalinos dicere in aliqua urere et alia, in notis ad Terent. Eun. 3, 5, 19. concessit usum poetis proprium vocabulorum amoris, quem nos p. 268. declaravimus: at salso eamdem naturam Bremius ad Cornel. Phoc. 4, 3. etiam verbis crudelitatis, saevitiae, irae tribuit: Hergogius autem ad Sallust. Cat. 52, 11. in uni-Versum docet, nomina eorum aspectuum, qui vim aliquam activam in se habeant, cum accusativo componi,

eos Vero assectus, qui aliquid patiantur, ablativum T quirere: quo in genere sit misericordia. Quod quam erum esse videatur, dictiones infra exponendae satis monstrabunt. Rathius, si quid umquam bene iudicavit, hoc orat, quod in libro de Grammat. Praec. p. 198. dixit, si veteres Romani rationes diversas confudissent,

297쪽

IN. utriusque casΠs proprietatem vindicavit. Id igitur te neamus, nec licehit cum Vossio aut cum Ellendito ad

Cic. Brut. 61.) statuere, antiquiores Latinos non satis distinxisse promiscuum praepositionis usum. Quod falsum fuisset et absurdum. Quare veritatem rei primus perspexit Krilgius ad Sallust. Cat. 9, 2. contendens,

nullum casum sua vi destitui. nec cum alio casu commutari, nisi sententiae alia forma imposita sit. Nimirum notio Inotus et directionis et rei, cui agendo ad vertimur. Dullo pacto significari potest ablativo: at potest huius seueris actio vel qualitus suo verbo eX primi, cui adiiciatur nomen cum praepositione, ut intelligatur, ubi haec aclio appareat, aut in qua re, quave inconditione res agenda versetur. Hanc alii Vocant confusionem notionum. Est vero comprehensio duarum

notionum absolutarum. Tantum igitur abest, ut hanci rationem cum Krit gio explicem verbis quod aftinet, in Bezrις αυj, quae uno accusativo reddi possunt, ut in ablativi structura statum et conditionem rei agendae sive Tem, in qua quid appareat, expressam videam. Amor aut in eo conspicitur, qui amat, et eri eo exire dicimus amorem in aliquem, aut apparet in eo, qui amatur. Quare recte dicitur urere in aliquem et in aliquo, sidelis in an hicos et in amicis, quod non est, quod attinet ad amicos, sed fidelem inveniri in amicis. . 1. Nos hic ea demonstrabimus, quae ablativo sunt propria, infra de accusativo seorsum eXposituri. Atque ratio haec. quam iam supra ostendimus, pertinet ad adiectiva qualitatis, praesertim animi, ut dicatur, qu - modo aliquis se gerat in aliquo. Accedit verbum esse plerumque. Sed aliq quoque verba hoc modo cou- struuntur, sicuti antea p. 26T. et p. 269. explanatum,

dici facere in aliquo, uicere in aliquo. Designatur

enim, in quo actio locum suum habeat, aut in quo a Pareat se eXserens. Interdum brevitas orationis omittit gerundivum, aut substantivum pro enuntiatione conditionali ponitur. Cf. p. 258. Nec veteres tantum scriptores hunc loquendi modum usurpabant, sed omnes omnium

temporum. Cie. ad Fam. 3, 8, 8. cludia mihi eorum plaeere, quod in te bene merito grati essent. Orellius scripsit meritum, quod simplex oratio esstagitare videbaturr tamen non mutavit alia haeo Disitiroci by Corale

298쪽

Philip. II, 4, 9. qua re quum erudeIissimi Poeni indieati sint in

hoste. P. Dolol. 5, 15. a quo rex appellatus esset, in eo tyrannus inveniri. CL Cortium uid Epistol. Iocum. Sallust. Cat. 9, 2. iii suppliciis deorum magni ei, domi paret, in amicis Adeles erant. 52, 12. sint misericordes in furibus aerarii. ubi vido Cortium. Cic. de Osr. 2, 18, 62. in iis tamen, qui se adiuvari

volent - restricti omnino esse nullo modo debemus. ubi II eu--

singor. Parad. δ, I, 20. si petulans fuisset in aliqua generosaiae nobili virgine. P. Sext. 3, T. clara in hoc P. Sextii pictas exstitit. ubi vid. Matthiae. Ovid. Met. 6, 635. seelus est pietas in coniuge Tereo. Trist. 5, 2, 26. saepe suo uictor lenis in hoste fuit. Amor. 1, 7, 34. Tydides saevus in hoste fuit. Mot. 4 , 546. Ιustin. 8, 6, 7. scelestus in utroque. Plin. Iliut. n. 35, 10 , 35, 13. Apelles et in aemulis benignus. Ovid. Ner. 21 10. talis in Nippolyto erat. Quintil. Declam. 16, 6. in te ergo solo venesca.

Cic. Somn. Scip. a. quae pietas) quum sit magna in parentibus et propinquis, tum in patris maxima est. Singulare hoc, non salsum. Nec dubitare debebat Lambinus In verbis Cic. p. Donio 29, 77. interrogatum, auctorne esses, ut in te P. Fonteius vitae necisque potestatem haberet, ut in stio. Quintil. Decium. 18, 12. in illa potius Nilitate desaeviat. cons. Nurmann. ad Ovid. Met. 14, 193. Iustin. 38, 6, 1. neque in retino, sed in ciliis quoque omnibus hae semper arte grassatus. ubi Gro nov. Liv. 3, II, 8. ausurum se in tribunis, quod prineeps

Iamiliae suae ausus in regibus esset.

Caes. B. gall. 2, M. se id, quod in Nerviis Deisset, faetvrum. ubi Oudendorp. Sallust. Cat. II, 4. foeda erudeliaque tu livibus facinora faeere. Val. Μax. 5, 9, 3. idem feeit elari generis magnaeque dignitatis Mis Fulvius, sed in Ilio aliquantum deteriore. Senec. Thyest. 309. Ovid. Art. 2, 545. hoc, in legitima praestant uxore mariti. Alia p. 267. Liv. 6, 22, 4. foedeque in captis Ger-etiere victoriam. ubi vid. Drahenti. et ad 28, 43, 8. Cornel. Dion.

6, 2. in Ilio - suam Mim exercuit. ubi Staver n. Et Brelu.

Cic. de Osr. 1, 39, 140. quod quidem his temporibus in multis licet dicere. vide p. 269. Multa huius generia exempla collegit Drahelib. ad Liv. 28, 43 8. et Gronov. ad Senec. Nut. quaeat. 4. Praes. Iustin. 1, 6, 16. nepotem in illo magis quam victorem egit. Ovid. Met. I, 441. numquam talibus armis ante nisi in dumis cupreisque fugacibus usus. Quintil. DecI. 19, 6. novum, iudices, tiaoris in marito erimen audite. Duiliam by Corale

299쪽

Vellei. Pal. I, 12, 7. adeo odium eertaminibus ortum ultra m tum durat, et ne in vitetis quidem deponitur. i. E. quum victi

essent.

Celsus 4, 3. ubi eorum aliquid Delum est, admovere ad ignem vel si aestas est, in sole aegrum oportet. Intellige esse.

2. Vbi vero nec locus, in quo quid fiat, nec res, ita

qua quid appareat, sed sinis et essectus cogitatur, nullo pacto potest ablativus apponi. Quare Caesar B. civ. 1, 85. in verbis: in se nOpi generis imperita constitui. non posuit ablativum, sed accusativum, nec comparari cum his possunt verba in εe uno: quod fecit Hergogius. Νeque etiam in describendo animo ablativum adhibemus, quando intelligimus odium vel iram in aliquem saevisse aut aliquem petivisset quamquam id noli impediit, quominus Sallustius Cat. 11, 4. scriberet crudelia in ciυibus acinora facere. Crudelia enim facinora fecit Sulla, et quidem in civibus: nos: er beying Grausam Eilen Graden Bumem. His vero nota contenti Vossius de Constr. 54. Cortius ad Sallust. Cat. 42, 3. Wassius ad Cat. 19, 2. Burmann. ad Phaedr. 5. l. 15. et ad Sueton. Aug. 16. Εllendi. ad Cic. Brul. 60, 219. aliique recte, sed antiquo more, dici affirmabant: in agris abire, in senatu Genire, adeoque hanc audaciam elegantiae nomine

vindicabant. Quod absonum erat. Prudenter igitur re- Esnavit his ineptiis idem, . quem modo nominavi, ait Zius ad Sallust. Cat. 19, 2. et ad Iug. 5, 4. Vsum exemplis collatis illustraverat Gronovius ad Senec. Quasst. nat. 4. praef. et ad Iustin. 38, 6, 1. Et sunt eXempla, quae huc pertinent, quadruplicis generis. Nam aut Verba ita sunt comparata, ut nomen Ioci vel rei, in qua quid fiat, admittant, quemadmodum praeterita persecta etiam in iis verbis, quae in ceteris formis

accusativum assumunt, cum ablativo coniunguntur: aut

scripta sunt a poetis, qui imaginibus conspicuis delectari solent, et id quod fiat, iam factum vident: aut prosecta

sunt ab negligentia posterioris aevi, latinitate iam depravata: aut denique corrupta sunt errore librariorum

vel casu.

Verba , quae Iegitime, nec sine ratione cum ablativo componuntur, sunt alligati. Cato de Re x. 112. in asseretilo alligato. Introire, vo eintreten. Cato III, 11. si polypus in naso introierit. quod dicitur introitum faeere alietibi. Columell. II.

300쪽

minos introitum Deit. Verba introrumpere, intromittere. Plaut. Amph. 4, 3, 14. eertumst: introrumpam in aedibus. Aul. 3, 6,

17. qui intromisisti in aedibus quingentos coquos. Quos locos mutant critici, etiam Lindem annus. Respicero debebant proba lilcm liorii tu verborum usum. Recte Vero videntur iidem verba Apli. 4, 3, 18. pergam in aedibus nunc iam . mutasso in in aedis. Immittere, do robus, quae alicubi recipiantur. Cie. Tusc. 3, 1l, 2b. his autem perturbationibus, quas in vita hominum stultitia, quasi quasdam furias immittit et ineltat. uti de Leg. 2, 14, 36. multa eximia divinaque Mideantur Athenae tuae peperisse atque in vita hominum attulisse. Edict. Praetor. apud

Vlpian. in Dig. 43, 12, I, I. ne quid in sumine publico ripa voetas, ne quid in sumine publico, neve in ripa eius immittas, quo statio iterve navigio deterior sit, fat. Locus definitur, ubi noquid immittatur, iubetur. Infundere. Iustin. 32, 4, 1. auro suo in statuis infuso. Columell. 6, 4, 2. spicas ulpiei Dei alii eum

vino conteras et in naribus infundas. Inserere. Tacit. Ann. 1, 28. in vigiliis, stationibus, custodiis portarum se inserunt. Ita eo dex. Lipsius correxit elegni ter, nescio tumen an non recte.

Abiaeere, elici. Cic. de Orat. I, 7, 28. ille durissimis pedibus Deit, ut se abiiceret in herba. i. e. stans in herba. do Fin. 5, 30, M. quod annulum, quo delectabatur, in mari abiecerat. ubi vid. Gocrenet. Vid. Gronov. ad Tacit. Ann. I, 22. Caes. H. gall. 5.10. prope omnes naves afflictas atque in littore eiectas esse. Ovid. Met. 13 , 5M. Virgil. Aen. 4, 373. Desgere. vid. Lexica. Mergere. Cic. de Nat. d. 2, 49, 124. quae se in mari mergerent. Admittere. Petron. 19. ideo vetui hodie in hoc deversorio quemquam mortalium admitti. Recipi s. receptum esse in aliquo loco,

quamquam acti Vum recipere uno cum accusativo componitur, quod Oudendorp. ud Sueton. Dona. 14. non Rgnovit, ne

Dii eriis ad Liv. 24 , 32. Perspexit. Planc. ad Cic. 10, 12, 6. animaduerti nullum alium receptum Antonium reliquiasque quae eum eo essent habere, nisi in his partibus. Beli. Uis p. 4. qui simul in conspectum oppidi se dederunt, in equis recipiuntur. Ovid. Met. 2 , 229. II ex. 6, 20. ubi vid. II einsius. Drahenti. ad Liv. 8, 26, 3. ubi codices nonnulli exhibent in urbe receptus. Nec repugnabo, si quis in Sallust. Iug. 5, 4. Praetulerit in amicititi receptus a Scipione, quum Masinissa dicatur in amicitia esse, u Scipione receptus. Salluutius tumen scripsit, ut in eodd. non paucis legitur: in amicitiam receptus. Et npud Sucton. Dona. 14. sinu dubio scribendum est receptis quidem in m num eatenis. Correxerunt etiam in Digcst. 48, 13, 4, 4. pecvniam in usu aliquo a coeptam. quod defenderat Dulier. de Latinit. Duiliam by Cooste