장음표시 사용
481쪽
sentire . i. e. non magia quam ut - . de Oss. I, 25, 88. et ια-men ita probanda est mansuetudo atque elammtia, in adhibeatur rei publieae caussa severitas. P. R C. Am. 26, 72. ita vivunt, dum possunt, ut. dueere animam de coelo non queant. in Verr.5, 67, 130. Liv. 1, 17, 8. ita gratiam ineunt, summa potestata popvio permissa, ut non plus darem ivris quam detinerent. Iustin.
Cie. de Orati δέ IR δ9. quod videmus ita esse neeessarium, ut tumen eo minus nihiι esse possa. i. e. es ist in der fluassen noth-wende, ais es dennseu das gerin ungate AL ud Au. 2, 2I. quae dominatio iveunda esset multitudini, bonis autem uia molesta, ut tamen sine pernicie. i. e. in dem Grade lastis, cita doch oh,ie Aachtheil. in Ierr. 3, 8, 20. nam ita diligenter eonstituta aurit iura decumano, ut tameri ab inrito aratore plus d euma non ponet auferri. i. e. ut latii ea ex altera parte. d. Oeat. 2, M, I59. quod si quis probabit, ita probabit , ut oratori tamen aptum non esse fateatur. P. Sull. 15, 42. quum seirem, ista itidisium in tabulas pubἰiscis relatum, ut illae tabulae privata tamen in custodia more maiorum continerentur, etc. ud Fam. b. 2I, I. quod ego ita ιiberιter aeeipio, ut tamen tibi non e---dam. Liv. 27, 27, 14. eeterum ita fama variat, ut tamen plerique loei speculandi ea uasa eastris egressum - tradant. Sueton. Aug. 56. Sueton. Xer. I. plures e familia eognosci referre arbitror, quo facilius appareat, ita degenerasse a avortim virtutibus Nero, tillamen vitia cuiusque quasi tradita et ingenua retulerit. --
bonorum contineri putant, ut rebus tamen omnibus virιutem anteponant. Liv. 22, GI, 5. ita admissos rare, ne tamen iis senatus daretur
15. Haec dicendi ratio accommodatur etiam illi sormae. in qua ilia tamen ut cum sua sententia adiunguntur en utiliationi, quae ipsa rem non conditionatam exprimit. μCie. ad Fam. 13, 56, 2. ego quoque tibi imponam innuo pro tuis in me inmmis os iis, ita tamen ut tibi nolim molestus esse.
16. EX eo, quem cX posui, restringendi modo fieri solet, ut ilia, quod in constituenda rei magnitudine, Pro tam , tantum positum, potestatem auge udi in seliabet, minuendi vim recipere videatur, atque reddi
482쪽
tantum, tutis, τοιουτος, ουτω. Vid. Benech. ad Cic. de
Imper. Pouap. p. 131. Wolf. ad Demost h. Leptin. p. 258.
Cie. ad Att. 7, 13. ita eivila est hellum , ut non ex eisium dioensio1ie, ed ex unius eluis perditi audacia natum sit. Liv. 23, 3, 4. sed ante omnia ita vos irae indulgere oportet, ut potiorem ira salutem atque utilitatem vestram habeatis. Cic. Vere. 3, 82, 190. itaque hoc est, quod multi fortasse Deerunt, et ita multi, ut ii, quos innocentissinios meminimus aut audiavimus, non Deerint. ubi Zumpi. Alia vide in supra allatis. Liv. 5, I2, 4. quum - res miliιiae ua Prospere gereretin, ut nullo bello veniretur ad exitum Vei.
17. Schwaritius in Tursellino haec: se notandum hic est, ita - ut eleganter poni pro non tantum -- sed etiam. Cic. ad Fam. 16, 1. T. nos ita te desidera--S, Ut amemus: amori ut Oalentem Gideamus, hortα-
rur: desiderium, ut quam primum. Illud igitur potius. Ubi noti audiendus est Sehorus qui P. 63. de Rut. disc. pa ticulam ut hoc loco capit pro εicut et legi vult amamus, non amemus. Qua ratione tota frigebit sententia. Wieiundus velliti ich s ne mita nata dis, A te ita dita liebe. Borheckius autem et wir sehnen tina d με- gen nacti dis. ωeia inis dich Eeben. Ramshornius in
Gramm. p. 952. mur in sUern, iata es mit unaerer Ue-he zu uir best en hiann. Haee omnia perversa et falsa sunt. Coniunctivus in illa sententia, quam Schwurigius Concepit, stare non potest: mutatione lacta languescit oratio: germanici interpretes quo erraverint, Per se patet. Cicero enim dicit desideramus te, ut fieri possit. ut te amemus, atque itu non significat tantopere, sed eo consilior cum desiderio te amamus. Idem sortasse Borheckius in mente habuit, sod ambigue expressit.
Minue. Fel. Octav. 35, 5. quamquam imperitia dei su Aesat ad poenam, ita ut notitia prosit ad veniam, tamen et . Naee mutari iubent eritieir Wophena. in Leet. Tuli. p. 37s 284. alterum subitinctivum alteri u commodari existimati et recte quidem, ut nune video. Ita ut dicitur pro vi. vidis
18. Interdum inter se respondent ilα - quod. Caussa enim ad modum agendi resertur. Reddi potest in so Jern - in iotelem. Eodem usu, sed raro com-Pouuutur ilα - quum, quod est in εο em - ala.
483쪽
Cic. In Verr. I, 46, 11'. Rague L. Piso muliosi eo ea implevit
earum rerum, in quibus ita intereessit, quod late aliter atque ut edixeras, decrevisset. . Cic. Brut. 62, 222. nam M. Drusum - gravem oratorem, ita dumtaxat, quum de re publiea diceret, - in praestatis rei pubi eae - eollocemve. Tusc. 4, 38, M. etsi enim omnis animi per turbatio grauis est, nee muItum di eri ab amentia, tamen ita ce-' teros, quum sunt in aliqua perturbatione aut metus aut laetitiae aut eupiditatis, eommotos modo aut perturbatos disere golemus. Apud Senecam restituendum puto de Benef. I, I. sequitur enim, in male eollata male debeantur, de quibus non redditis sero que- rimur: ita enim perierant, quum darentur. Vulgo ista. In his
coniunetivus imperfecti legitimo ponitur.
19. Da non - ut negationem graviorem exprimit ideo, quod adiecto effectu documentum rei exhibetur. Dicimus εο giar nichi, εο ganet und gar nitat.
Cic. ud Fam. 7, 1, 10. Graecoa vero ita non ames, ut ne ad villam quidem tuam via graeea ire soleas. Brut. 60, 217. in moria autem ita Dit nulla, ut aliquoties tria quum proposui et, aut quarium adderes, aut tertium quaereret.
20. Haud raro post seu adiicitur sententia conditionalis, praemissa coniunctiono si. Grammatici plurimide tempore accipiunt, quasi sit, cum, tum Gemum etat temporis nulla est ratio, sed conditionis. Nam itusignificat ea conditione: cui recte additur conditionis expositio. De tempore Latini dicunt tum - quum. Potest demum addi, quod redditur so eben. Sed Hein dorsius ad Cic. do dat. d. 1, 2, 3. contendit, in hac dictione necessario post si poni indicativum: cuius regulae caussam equitiem non perspicio, etiamsi plurima exempla habent indicativum. Coniunctivum etiam in his dictionibus regit si ex cogitatione loquentis pendens. Sequitur non tauium praesens, sed etiam laturum et historica tempora. Wolsus in Analectis p. 289, in talibus conditionibus, inquit, si altero in membro eumdem verbi modum reposcit, qui praeierat: si animaduer suntur ab his et si est aliquid tributum. Quod iudicium nou digniam idetur tanto viro, et ne verum quidem est, uti exemplo Livii demonstrabo. Sed Hein- dorsus quaesivit de consequutione temporum. Quae
Ellendi us ad Cic. Brut. 52. attulit, diversissimi sunt
484쪽
Varro de Re r. I, 14, 2. Jossa ita idonea, si omnem aquam,qunc e coelo venit, reeipere potest. Cic. OT I, 9, 28. namhoo ipsum ita iustum est, quod recte sit, si est voluntarium. do Nat. d. I, 2, 3. haec enim omnia puro atque caste tribuenda deorum numini ita sunt. si animadvertuntur ab his. Acad. 2, 7. ita est maxima in sensibus veritas, si et sani sunt ae Calentes, et omnia removentur , quae obstant. de Scit ecl. II, 38. Liv. 42, 4l, 6. euitis eunditionis iniquitatem ita non sum recusaturus , si vos quoque aecipitis, ut etc. 24 , M , 8. vos, Ceres mater et Proserpina, precor , - ut ita nobis volentes propitii adsitis, si uitandae, non ferendae fraudis caussa hoc consilii capimus. Quintil. 2, 4, JI. 7, 3, 2I. Liv. 30, 37, 6. induetas ita se daturum, gi per priores inducias nares onerariae captae - restituerentur. In obliqua oratione etiam Cic. ad Att. 16, 6. Liv. 29, δ, a. 36, 4, s. I, 8, S. 42, 30, 3. 3, 65, 9. et alia, quae assert Drukenb. ad. 4, 1, 5. Liv. 26 , 25, 12. si Aetoli pacem eum Philippo facerent, D
deri adscriberent, ita ratam eorum pacem, ei Philippus arma ab Romanis sociisque - abstinuisset. Liv. 2I, II, 6. eum his terrestribus maritimisque copiis Ti. Sempronius missus in Siciliam, ita in Africam trarismissurus, si ad arcendum Italia Poenum consul alter satis esset. Cic. do Leg. 2, 10, 26. nam a patribus aeceptos deos ita placet eoli, si huiulegi paruerint ipsi. Quintil. II, 3, 130. ambuIantem loqui ita
demum oportet, si in ea ussis publicis - quod dicimus quasi singulis inevitare peeuliariter velimus. Sueton. Claud. 25. recitata vetere epistola graeca senatus populique romani, Seleveo regitimieitiam et foetetatem ita demum pollicentis, si consanguineos suos Ilienses ab omni onere immunes praestitisset.
Liv. 21, Id, 5. cuius pacis) ita aliqua spes est, si eam, quemadmodum ut victor fert Hannibal, sic vos ut victi audiatis rsi non id, quod amittitur, in damno , - sed quidquid relinquiatur, pro munere habituri estis. Gronovius correxit audietis, ut videtur ob sequens habituri estis. Ε quidem quum illud di cendi genus respicio, in quo coniunctio eadem his posita diversum modum regit vide Tolii. 2. p. 486. et quum hane dictionem a Livio saepius usurpatam video cons. Drahcnb. ad M, 44, 10. ad 4 l, ΣΦ, 5. , scripturam omnium librorum corri
21. Possunt adeo verba ista lumen εi, atque ita si in brevitate orationis conlutigi, ubi germanice dicas docti unter der VOm v δθelaung, Genn. COuf. u. 15.
485쪽
Cie. de Div. 1, 6, 10. de quibus quid ipse sentiam, si praeet,
exponam: ita tamen, si vaeas mimo, neque habes aliquae, guod huie sermoni praevertendum putes.
Cie. ad Fam. 15, 20, 2. quo tolerabilius feramus ignitarum d siderit ιui, erebris nos litteris appeἰlator atque uia, si idem μια nobis. Alii sat.
22. In his omnibus conditio supponitur ideoque primariae sententiae adiungitur. Sed potest etiam inverti haec ratio et conditio praemitti ita, ut dicaturr quemadmodum conditionem Statuo, ita etiam cons quentiam. Hoc accedit propius ad germanicae linguae usum in coniungendis sententiis per so. Et conferri Potest particula tum similiter usurpata, modo ne ita procum accipiatur. Ovid. Trist. I, 2, 105. si fuit hie animus nobis, ita pareae,
diuir sin minus, alta eadens obruat unda cupiat. Ialinius ne gans hunc uaum, referri mavult ita ud versum 87. ut sit: eo, quem expo/ui modor quod et Ianguore et obscuritate Iaborat. Quidni recto loquamur tinter der Bedirigung, d a meine G si ting dirae war, tinter dieser schonet meis
23. Novum commentum videmus ab Hergogio ad Caes. B. gall. 1, 19. propositum. Is enim demonstrasse sibi visus est, quum ut de tempore pro postquam diceretur, etiam ut - ita dici pro postquam - tum. Id vero ab omni ratione et ab usu latino abhorret, nec ea, quae Bremius ad Cornet. Alcib. 4, 2. de lemporali notione disseruit, huc pertinent: et quod aliis in locis ita adiungit rem, quae consequuta sit, nemo non tutelligit
alius esse caussae. Caes. B. gail. I, 19. ubi prima impedimenta nostri exere vaab his , qui in giluis abditi latebant, visa eunt quod tempus inter eos eommittendi proelii eonvenerat) ita ut intra siluas aciem ordinesque constituerant atque ipsi sese consimaverint, subito omnibus eopiis provolarunt impetumque in nostros eqvites fecerunt. Non pauci codices ita habent ante voe. consιituerant, aut prorsua omittunt: nec potest ullum in hac sententia occuparo Iocum. Post parenthesin oratio raraua incipit ab tit. Etiam Grysae in Doctrina stili p. 536. male haec verba inter pretatus eat, meliora docuerunt Davisius et Oudendorpium Apud Sallust. Iug. 41, 3. IIergogius scribendum existimavit sed ubi iIIa Iormido mentibus dee sit, aettieet ea, quae βecundiae
486쪽
res amant, laseisia atque superbia ineessere: uα quod in adso sis rebus optaverant otium etc. Quod omni sensu e et deatu
Fortasse uereogiiim in errorem induxit Ernestius, qui In verbis Cie. p. Mil. 10, 27. atque ita pro eius est, ut eonelanem turbulentam, quae illo ipso die habita est, relinqueres. ita e plicuit eo tempore. At iani Matthiae animadvertit, nee hoe significari, nec ea eonditione, sed id indicari, quod eum it Iaprosectione coniviiciunt esset. cohaerent enim verba ateve ita, de quibus Tom. 1. p. 500.
II. Alterum genus dictionum illud est . quod uno
membro constat. Id enim, quo spectat ita, colligitur vel ex antecedente sententia. Vel eX iis quae sequuntur, vel ex univorsa rei eXpositione. Quo fit, ut relativa natura particulae transmutetur in demonstrativam, qua significat hoc modo. Haec vero triplicem speciem induit, siquidem vel conclusionem efficit, vel eventum declarat, vel affirmationem enuntiat.1. Ac primum in praecedente sententia inest, quod modum rei declarandae ostendit. Transit igitur ita insignificationem particulae sic, hoc est, fit demonstratia a, significans hoc modo.
Cic. de Osr. I, 18, 59. sed in his omnibus offletis tribuendis
videndum erit, quid euique maxime necesse sit -. Ita non sidemerunt necessitudinum gradus, qui temporum. ad Quint. D. I, I, II. Graeeis id, quod acerbissimum est, quod gunt vectigalas, non ita aeerbum .ideri debet propterea, quod sine imperio populi romani suis institutis per se ipsi ita fuerunt. i. o. vectigales. Sal-Iust. Ii g. 38, 2. denique Aulum spe pactionis perpulit, uti reliato Suthule in abditas regiones prae veluti cedentem insequereturi ita delieιa occultiora fore. Liv. 21, 2I, 3. credo ego vos, inquit, socii, et ipsos ternere, pacatis omnibus Nispaniae populis, aut Iniendaan nobis militiam, exercitusque dimittendos esse, aut in alias terras transferendum bellum. Ita enim hae gentes non paeis solum, sed etiam vietoriae bonis florebunt. Cic. ad Fam. 4, 14, 5. te ita velle eerte gela. ad Att. 8, 9. ita tempestas ferebat. p. Caee. 12, 33. quod quum ita sit etc. Sueton. Claud. 4. ut iis dieram. Coniunguntur quum ita. Cic. Acad. I, 7, 28. et quum ita moveatur illa uia, - et quum ala ultro citroque versetur eis.
487쪽
2. Id, quo refertur ita, interdum exprimitur ve his proxime antecedentibus vel uno nomine, quod in prioribus eminet: quemadmodum Graeci praegredienti participio adiungunt reliquam Sententiam Per Ουτως. Vide Sicilibaum. ad Plutonis Phileb. p. 135. Κlolgius, qui eamdem observationem fecit, etiam de caussa et ef-.fectu disseruit: hac particula, qua quod ante iam est pluribus explicatum, breviter in memoriam redigatur, tum potissimum uli Romanos, quum in ea re maius quoddam pondus silum' sit. Mihi vero prorsus aliter visum est. Nam id, quod dieitur, hac particula restringitur ad eam notionem, quae modo est expressa: undent, ut intelligamus eo ipso, et germanice reddamus ala
Cic. p. Arcti. 5, 11. quoniam census non ius eluitatis consimmat, ae tantummodo indieat, eum, qui sit eissus, ita se iam tum gessisse pro cive, is etc. Hoc est: die Sehatrtinx se inur, d s, ver geschateti inorden ist, ars aOlcher sieh eben da- mala fur einen Burger gegeben habe. Quintil. 12, 2, 17. qui uirtutes ipsas mente complexus ita sentiat, nee in eogitando laborabit, sed, quod seiet, vere dicet. i. e. ita gentiat, ut virtutes est mente complexus. 12, 10, 35. quae autem secundum naturam iudieantium dicta sunt, non ita posteris tradentur. i. e. nicti ala sesches.
3. Potest etiam post ita id adiici, quod modum aut conditionem rei indicat. Spectat igitur particula ad id, quod sequitur: quod in iis quoque sit, quae exposilioni praemittuntur.
Cie. de Div. I, 53, 121. ut igitur , qui se tradet ita quieti,
praeparato animo quum bonis cogitationibus, tum rebus M tranquillitatem accommodatis, certa et Mera eernit in somnis. P. Caec.
18, 53. qui heres institutus esset ita, mortuo postumo flio. ubi eon . Ernestium. CL Wophens. Leci. Tuli. p. 362 269. Gie-seum ad Cic. Ioc. Brentium ad Cic. de Fin. 2, 6. p. 125. Cie. de Div. 2, 2, 6. neque ita gessi, quasi homini aut temporibus
Quintil. 9, 1, 25. in tertio de Oratore ita scriptum est. S quuntur verba Ciceronia. II, 2, 19. haee ita digerunt.
4. In hac dictione saepe abundantia quaedam exsistit, quando ita praemittitur ipsi rei expositioni. Id commune est om uibus demonstrativis. Vide Cori. ad Cic. Epist. 13, 42, 4. Bremium ad Cornel. Them. 9, 1.
488쪽
Zumptii Gramin. 748. p. 603. Plerumque sequitur accusativus cum iusinitivo, et ita additur verbis sentiendi, dicendi, affirmandi, dubitandi.
Cic. ad Fam. 13, 42, 4. illudque mihi gratissimum est, quod ta seiunt Lueeeii proeuratores, et ita Lveceivs ipse ex litteris tuis - intellexit, hominis nullsus apud te auetoritatem aut gratiam ualere plus quam meam. Cliri. 10, I, 34. ex Daris ita ae- ecpi, tria millia condita esse eum Cyro. Cic. Tusc. 3, 18, 41. nec uero ita dici potest, mentis laetitiam soIam esse in bonis. Fani. 13, 10, 2. sed quum sibi ita persuasisset ipse, meas de seaeeiurate scriptas litteras marinium apud te pondus habituras etc. I, 8, 1 l. 6, 2, 2. quare velim ita statutum habeas, me tui mem riam cum summa benevolentia tenere. p. Cluciit. I9, 51. eollegi me aliquando et ita eonstitui, fortiter esse agendum. P. Ligar. I, 2. habes igitur - eoustentem reum, sed tamen ita constentem. se in ea parte fuisse, quate, Tubero. ubi vide Ernestium. ad Fum. 13, 24, 4. Liv. 1, 15, 4. Sallust. Cat. I4, T. Iug. 85, ΦλLiv. 3, 40, 6. omnesque ita accipiebant, priuatos eos a Claudio iudicatos. Id facilius admittitur, ubi non unam, ged Plures res complectitur: quod sit in loco Cic. p. Cluent. l9, 51. Est ita pro haec. Sallust. Iug. 4, 1. saepe audivi Q. Maxumum, P. Scipionem , praeterea ciuitatis nostrae praeeluros uiros solitos ita di-eere, quum maiorum imagines insuerentur, vehementissime sibi animum ad virtutem aecendi.
5. Non raro, praesertim apud poetas, id, ad quod ita referri debet, ex sententia aliqua suppressa colligitur, nec potest ambiguitas ubique evitari.
IIorat. Curna. I, 24, 11. tu frustra pius heu non ita ereditum poseis quinetilium deos. h. e. laustra tu, qui plua eras, Quinctili lim poscis a dita, quibus non ea conditione credidisti amieum, ut sibi totum arrogarent. Properi. I, 19, 16. et Tellus hoe ita iusta sinat. li. e. ita iusta, ut seri res numenque divinum, hoc est, satis iusta. Quintil. 6, 1, 3. licet et dubitare - quam spem aceusator habeat omnibus ita defensis. Spaldingius explicuit: ut iam enu meratione significetur. Est potius: ita ut factum erat.
6. In quibusdam formulis respicitur experientia communis aut rerum natura. et curn ea consertur, sive secundum eam demonstratur id, quod in consideratio
nem venit. Ita sit est ita sit, ut fieri solet.
Cie. do Nat. d. 3, 37, 89. ita si, inquit. h. e. so gehi es nun
489쪽
emmul, ut interpretatur Neindorsus. Adhaeret enim nota mala. Terent. Ad. I, 2, 63. nam ita est homo.
T. Grammatici quidam docuerunt, ita interdum Dolionem temporis in se habere, et tum, sive deinde significare, atque ut hanc sententiam demonstrarent, comparaverunt graecum usum verbi ουτως, post participia interpositi, adeoque ita e graeco εἶτα ortum dixerunt Vide Gitanti Observ. p. 280. 542. Bremium ad Cornet. Alc. 4. GOereng. ad Cic. Acad. 2, 35, 113. At ei Ialino et graeco vocabulo ουτως nihil eX primitur, nisi modus. In verbis atque uia, de quibus iam Tom. i. p. 500. dixi, una notio essectus cum caussa compositi exprimitur: una so. Quo aulem modo historici hac particula utantur, vide n. 15.
Cie. p. Cluent. 60, 168. aliquot dies aegrotasse et ita esse mortuum. h. e. mon statim nec veneno , sed morbo. Liv. 2I, 32, 2. ad mare ae naves rediit, tutius faciliusque ita deseendenti ab Alpibus Nannibali oeeursurus. Ita non est lum, aed hocaeeditu ad mare tacto. 18. Graeci oυτιος loquuntur de eo, quod non alia ratione aliter si, sed hoc uno modo, Germani 1s ge- rudehin, so Ofine I iteres, eben. Id Latini non modo sic. sed etiam ita dicunt. Cf. Heindors. ad Platon. Ρhaedr. 24.
Cie. Aead. 2, 35, IIJ. qui Antiochus) me valde movet, oesquod amavi hominem, sicut ille me, vel quod ita ivdiso politissimum eι aetitissimum omnium nostrae mem&riae philosophorum. Nemo interpretum haec recto explicuit. Eat: toea teli ian ebentur den Dinsinnigaten Philosophen have.
9. Sed ipsa res potest ratione modi significari. Quare δεα exprimit id, hisco veluti ita facere est hoc facere, sive quidquid antea dictum est. CL Vorat. de Latin. falso susp. p. 292. Librarii non Taro supposue
runt id. Vide Spalding. ad Quintil. 7, 1, 3b.
Terenti And. I, 2. 2I. ita mimi. Ad. 1, 5, et. Andr. 3, 3, 18. immo i a nolo. 1, 5, M. ita spero quidem. Cic. ad Fam. 7, 18, 12. ita te mand se aiebat. de Nat. d. I, 22, 60. Dum - Hiero requireret, cur ita Deeret. de Amic. II, M. et hereule ita Deit. Terent. Eun. I, 2, 103. ita fatere certum est. Taeit. Histi I, M. ita eomitatem bonitatemque faventes Doeabant, quod sine modo, sine iudicio donaret ava, largiretur aliena.
490쪽
Malo Walilierna ita pro itaque accepit, id omi uni Putans. Ovid. Mot. 1, 5M. non ita fata sinunt. Plaut. Sticli. 5, 1, 3. nam ita est ingenium muliebre. Cic. ad Att. 4, 1. ita sunt res nostrae. CL Sehelleri observ. p. 73.1'laut. Pera. 4, 2, 25. ita sunt Persarum mores. Bucch. 5, 2, 60.
uidi ego nequam homines, verum te neminem deteriorem. PH. Ita sum.
Tereiit. Phorna. I, 3, 20. iια plane plerique omnes sumus ingenio. Ad. I, 2, 63. Alia uiuua ido notata a Pareo in Lex. erit. p. 646. Cf. II eindors. ad Cic. de Nat. d. p. 278. Cic. do IIarusP. resP. 7, 13. ita est enim interpretatio illa pontiscum. ut iidem p testatem habeant iudicum. p. Sulla I, 22. si ita sum, non
tam est admirandum, regem esse me. i. e. si peregrinus Mim.
P. Doluo 27, al. me ita esse in re publica. quod Wolfius teme
re censet non nimis luti nutu esse.
Ita esse pro lita se gerere. Pluti L Men. 5, 6, 18. alii aere
ita, ut in rem ducunt, sint, ego ita ero, ut me esse oportet.
Ita inquam, pro Itoc dico, du uno nomino Cic. Phil. 14, 5, 12. tot legionibus eaesis, lauta mulιitudine interserta, hostium dies rita inquam, horitum, quamvis hoc isti hostes domestiet nolist.
10. Additur ita, ubi adest monstrativuin vocabulum. Res eiiiiu inagis desiuitur, nisi graviter dicendi studium parit abundaritiam.
Cic. p. Tull. 9. hoe ita eristisnarit. ubi IIcInrichiuili miror scribendum censu sse hie, i. e. Lucullus. Cic. de Div. 2, 8, 21. quod rerte vobis ita dicendum est. ubi male iudicavit Davisius. Liv. 1, 15, 6. quae orsa speetes haud per ambages areem eam imperii captisque' rerum fore portendebat: idque ita cecinere vates. 8, 9, 9. haec ita precatus iaetores ire ad T. Manlium iubet. A quo hoc modo dulandenda est codicum acriptora in N, 16, 1. ea demum vox ita animos accendit. i. e. ea vox ita pronuntiata.
11. Cum hac demonstrandi potestate coguata est ea, qua ex antecedentibus aliquid colligitur et conclusio conficitur. Refertur enim itu ad aliquid factum aut ad alicuius rei veritatem, idemque fere est quod itaque: sed hoc procedit ad aliud, quod latius patet, illud acquiescit in re demonstranda. Quare librarii utrumque vocabulum saepissime commutarucit. Vide Cori. ad Sallust. Cat. 1, 7. Oudendorp. ad Caes. B. gall. 8. 27. Schelleri Observat. p. 252. Goereug. ad Cic. Acad. 2, 1. P. 10. Hoc in usu particula primum obtinet locum enituitatiouis