장음표시 사용
461쪽
tium faetione: quorum auctoritatem ut quibus modis ponet inuicem deminueret, tropaea C. Marii - restituit. Tiber. 28. si perseveraver , in Dieem eum odero. Quintil. 10, 7, 21. contumeliososi: ι se ridet invicem eloquentia. Sueton. Aug. 10. percussores ei subornavit. me fraude deprehensa periculum invicem metuens veteranop simul in suum ae re publieae auxilium - contrarit.
Stat. Theb. I, 816. ecce alle praeeeps humuε ore profundo di silit , inque virem timuerunt sidera et umbrae.. Liv. 2, 12, 5. non praedo nec populationum invicem tilior. Quintil. 3, 10, 4. sui similis erit petitionum inviaem diversarum. II nee disserunt ab illis. Ibi dicimus der e ted de Racher,
Ilic vero die gemmeis en Fordertingen, quae u duobus poatu- Iantve eadem. Sueton. Tib. 76. eo testamento heredes aequis partibus reliquit Caium ex Germanico et Tiberium ex Druso nepotes, substituitque invicem. i. o. Caium Tiberio et Tiberium Cato. Plin. Ilist. n. 10, 23, 32. genitricum senectam invicem edueant. i. e. pulli nutriunt mutata vice senes ciconias, ut ipsi utiquando ab iis nutriti sunt. 10, 74, M. aesalon voeatur Parva avis, cuius pulli infestantur a vulpibus. Inuicem haec eatvloa eius ipsamque vellit. Idem est quod contra apud Plin. Pan. 39, 1. eauit, ut in sororia bonis frater et contra in fratris soror, utque avus, avia in neptis nepotisque et inuirem illi servarentur immunes. Huc refero
Properi. 3, 25, 15 23, 35. exelusa inque vicem fastus patiare superbus. ubi Burmannus fallitur in iudicio de inepta scriptura
Plin. Hist. 19, 10, 57. ex semine brassisae veteris rapa fungatque invicem. i. e. und umgerihrt. 28, 6, 17. inuiem dia
9. Denique invicem fit, quod ab utraque parte re
spondendo fit aeque. Quare etiam usurpatur de rebus, quas aequaliter duo ex Herii sunt, et de locis, quorum ex altero ad alterum idem est transilus.
Quintil. 4, 1, 2I. aio utraque res ineseem iuvabite eritque iudex elaea ius nostrum spe modestiae altentior, eirea modestiam iuris probatione proclivior.
Tacit. Hist. I, 65. multae inuicem elades. 4, M. cf. Livii l cum p. 454. Est aus beiden Miten. Duret. Phryg. de Excid. Troi. 21. multa inulaem millis Oreo dimittuntur. Quintil. 5, 10, 79. est invicem eonsequens et quod ex diversis idem ostendit. Plin. Pan. 32, 2. his alternis commeatibus orien- Dissiligod orale
462쪽
,tem Oeeidentemque eonnectu, ut, quae tibique Ieruntur quaeque petuntur. Omnes gentes invicem capiant. i. e. in utraque terra. Plin. IIist. n. 6, 1, 1. alitum quippe eantus eanumque latratus in-Dieem audiuntur. i. e. in utroque litore. .
10. Ex iis, quae modo dixi, colligi potest, quo
modo factum sit, ut im/icem pro ab altera Parae, contra in oppouendis rebus et sententiis usurparetur. Redde ι Plin. Epist. 2, 11, 21. Dbes res urbanas. inviaem rustieas seriabe. 6, 7, 2. gratum est, quod nos requiris, quod his fomentis aeqvieseis. Invicem ego epistolas tuas Ieetito. iLiv. 28 , 44, 14. requisseat aliquando vexata tam diu Italia ruratur evasteturque invicem Afrisa. 23, 28 , 4. quum deereta amatus mandataque exposuisset atque edidieisset ipse inuleem, quemadmodum traetandum bellum in Hispania foret. Quintil. 8, 6, 13. aeeantur hare in plures ut a rationali ad ra tionale et idem de irrationalibus, eι haec invicem quibus similia ratio est et a toto et a partibua. Plin. Ilist. n. 32, 1, 3. ubi de venenisero Iepore marino narraturr in India orarmant non eapi Diuentem: invicemque ibi hominem illi pro veneno esse. 17, 4, 3.
Getam in Albensium Pompeianorum agro et argillum cunetis ad vineas generibus anteponunt, quamquam praepingues -. Invicem sabulum album in ricinensi - isseeundum est. Petron. 12. Tu stieua quidam - propius aecessit ac diligentius considerare pa lium coepit. Inuisem Astallos iniecit eontemplationem super humeros rustici emptoris.11. Scriptores infimae aetatis non modo ad picem pro instar dixerunt, sed pessimo exemplo inpicem pro substantivo positum composuerunt cum praepositiouia hiis ud et aD. Vide Collarii Antibarb. p. 209. Curas PDβt. p. 290.
Veget. Art. veterin. 3 2 , 7, 3. praeterea si hieme euraveris, farinam tritieeam , si aestate, hordeaceam aquae frigidae ad i vieem amuli permixtam in potione praebebiε. Augustin. de Trinit. r. c. ult. Ab invieem Cyprian. Epist. 63, 8. Dieron1m. Epist. 18. ε
Quod poetae latiui inter praepositiones et nomina
interponere olim solebant vocabulum uoquE, postea uno accentu comprehendebatur, et adverbia facta suut a
463쪽
nsque et adus er de quibus Vide Tom. 1. p. 72. et p. 189. Lexicorum auctores etiam inusque huic generi annumerant, et Bernartius in Notis ad Stalii Theb. 1,
440. eos reprehendit, qui haec Vocabula separata scripserant. At quae e tum exempla, omnia ita sunt comparata, ut particula usque interposita, non coniuncta videri possit: quamquam eius sunt aetatis. in qua copulandorum vocabulorum consuetudo invaluit. veteres scriptores usque Post nomen collocabant, voluit Cic. do Nat. d. 2, 61, 153. hominum ratio non in Coelam usque penetrapit. aut dicebant usque in.
Stat. Tliob. 1, 439. neque enim meus audeat istas civis in usque manus. Avien. Ora Marit. 605. Selii irinum radiee rasa in usque Taphrum pertinet. ubi vide Ivernsdors. 63 9. tanto enim fastiagio in usque eelsa nubium subducitur: quae etiam v. 508. I guntur, aed mutato in usque tu ad usque. 525. iugum Glebandicum in usque Ialaam dorsa porrigit Thetim. Solintia Polasti. M. dicendum hoe loco, quatenus ab Alexandria Aegypti pergatur in iraque Indiam. ubi Salmasius P. 8M.
1. Interiectio IO, quam natura formavit, laetiliam exprimit exsultantium vehementiorem. Quare proprio usurpabatur in alloquutione deorum laclificorum Baechi et Hymenaei et in triumphantium clamore., Plant. Pseud. 2, 4, 11. is, io, la: te, te, te tyr ne, te rogo. . Tibull. 2, 5, 83. laurus, , bona signa dedit: gaudete, eoloni.' Plin. Epist. 3, 9, 1g. io, io, liber ad te venio. Sueton. Gan. 13. io, onesimus e villa. Plaut. Cas. 4, 3, 3. io hymen hymenaee hymen. Catuli. GI, 12Φ. io Hymen Hymenaee, A. Ovid. Art. am. 2, 1. dieite io Paean et io bis dieae Paeon ubi Scholion apud Iulin. Martiat. II, 2, 5. io, Saturnalia. Ηοrat. Carm. Φ, 2, 49. tuque dum proeedis, io trium et non gemel dicemus, io trivmphel ciuitas omnis. Tibuli. 2, 5, 118. Fido Belsaon. de FormuΙis 4, 33. p. 330.
2. Tum hac exclamatione utitur, qui aliquem instantius vocat, aut ad aliquid agendum excitat aut ad
464쪽
vocituit. Ovid. Met. 4, 113. io, eomites, his retia tendite siti,is. Stat. Theh. 4, 67z. ovid. Her. 5, 117. grata iuuenea venit, quae te patriamque
domumque perdat. Io, prohibe. Tibuli. 2, 4, 6. urore io remo Me , saeua puella, Dees. Vossius putat coniungenda esse verba uror ior quod salsum. Rec mutanda est interpunctio in Ovid. Art. am. 3 , 742. Iabore io eara tamina conde manu. Tibuli. I, 1, 23. agna eadet vobis, quam eircum rustica pubes clametris messes et bona vina date.
3. Admiratio declaratur cum magna laetitia coniuncta aut cum alia animi commotione, praesertim in i tei rogationibus. inartial. 8, 4, 1. quantus, io, latias mundi eonventus ad aras suseipit et solvit pro duee vota vivo i 5, 21, 3. requis, io, revocat discedentemque redueit Z Eequis, io, largas pandit amicus opes p
3, 442. ecquis, io, silvae, crudelius, inquit, amores Sil. Itia. 5 . 6M. quid deinde, quid, oro, restat, io, profugis 2 Apud Plaut. Merc. 1, 2, 109. veteres editiones et is quae insomnia
4. Etiam dolentium vox dicitur esse, et I. Henr. Vossius doloris indicium proprium tribuit huic particu-Iae. At ea nusquam dolorem significat, et qui asseruntur loci, omnes aliter sunt explicandi. Scilicet Graecita ad flebiles sensus declarandos adhibebant. Latinum usum iure negavit Da usqueius, et Drakenborchius ad Sil. Ita l. 5, 634. media via incedit inquiens, invocantis esse etiam in re minime laeta.
Plaut. Truc. I, 2, 2 l. A, enicas me miserum, quisquis est. Haec eo modo sunt dicta, quo Mere. 5, 2, 52. enicas me miserum luci reticentia. et Rud. 4, 3, T. enicas iam me odio, quisquis es. Xon dolor exprimitur, sed indignatio cum rei admiratione. Ovid. Fast. 4, 447. illa quidem clamabat: is, earissima mater, auferor. tibi nihil est quam voci ratior non aliter atque apud Horat. Art. p. 459. suecurrite, longum elamet, is cives. Ovid. Met. 3, 13. mater, is geminae, elamavit, adeste sorores. Sil. Itali , n9. elamat: io eonisa quocumque in eardine mundi bella mores, huc signa refer. Mera est exclamatio evocantis. De Ioco λ 633. vd. n. 3. Apud Tibuli. 2, 4, 6. diximus iam, quomodo eoniungenda sint verba. Stat. Theb. 11, JG. M patria, o regum ineertissima tellus, nunc Certe victoris eris. Revocanda est librorum antiqua scriptura et o patris. Duiligod by Cooste
465쪽
5. Communi usu poetae particulam is duabus syllabis et iambica mensura pronuntiabant. Nihilominus Catullus in Epithalamio io ismen hymenaee io, primae litterae consonantis potestate tributa. V d. Dawesii Mi- scpli. Crit. p. 33. Mutatio verborum, quae Achilli Statio placuit, non pertinet ad modum particulae. Sed Schradorus in Emendat. Praes. p. 45. et apud Catullum et apud Martialem monosFllabum corrigendum esse existimabat, quod et sincerum et palillo sublilius est distinguendum. Nam in istis sormulis solemnibus hominum iubilantium particula proprie in unam syllabam contrahebatur, atquου hoc de usu Martialis scripsit 11, 2, 5. clamant ecce mei Io Saturnalia persus.
Non repetam ea, quae de illac p. 202. dicta sunt. Sed perti noni omnia etiam ad istac. cuius usus haud frequens fuisse videtur. Dicebant Latini iωluc ita, ut intelligi posset ista uia. Nam non motus ad aliquem Iocum, sed per aliquem locum, pia significatur, et quoiastio ab Uluc disserat, id si non usu oblitteratum est,
notatur Proxima et rectu Vza. Plaut. Epid. 5, 1, 53. exi istas per horivum. Pera. 3, 3, 39. abi istac avorsis angiportis ad forum. Trin. 2, 4, 197. ibit Atreo, aliquo in maxumam malam eruem latrocinavium. Monstrat digito viam, quae in peregrinam terram ducit. Terent. IIeaut.
Legitur in Plauti Most. 4, 2, 72. quid istac pultus. tibi nemo initis' ut istuc pro istic dictum putes. Sed antiqui libri istu et ita habent: unde Lambinus quia
istus pultus' Certe significatio particulii e tatac non hoceri emplo mutatur, sed scribendum erit ita. Videntur critici non male emendasse Plaut. Trin. 2.2, 101 l09. Merum ego quando te et amicitiam et gralium in nostrum domum pilleo allicere, etsi iadoer-εialus libi sui, istuc ta dico. Antii tui libri istaec. Explicant: tu istum partem, hoc est in tuam partem iudico. Est potius: isto modo, in istam sententiam tuam. Sed alterum exemplum desidero auctoritato veterum librorum stabilitum.
466쪽
Quem ad modum hactenua dicebatur, ita etiam istactenus. Nam Plautus Baccli. 1, 2. 58. istac entia tibi, Lyde, libertas uiata Mi. Alia eXempla non eX5lant.
1. De sormalione Inatus particulae P. 203. Oxposui, quum de illi. illic erat dicendum. Nec disse ii signis callo alia ratione, quam qua latuit ab illud disti tiguimus. Est igitur in toto loco, in quo tu es. Nam nune satis est a grammaticis explanatum. tale reservi proprie ud eum, quem quis alloquitur. Vide Mux. Sol, mi liii Comm. de Prono m. p. 50. Opponitur hic, nec video Ciceronem umquam discessisse ab hac Primitiva ratione.
Sed usu vulgari talio nou dissert ut, illic. Saepe propiorem vel proximum locum iudicat, ut sit 1 e re id quod hic.
Plant. I nI. 1, 1, 17. Aue adstato. Cas. 3, 16. non ornatis istis apud vos nuptias 2 Aul. 2. 5, 13. tam principio in aedibus turba laue nulla tibi erit. Cic. ad Farn. 7, 13, 4. te istia inuitum non ea Mehementer gaudeo. 14, 14, 4. ad me seribite, et vos quid agatis, et quid istis agatur. I. e. apud vos. Cio. P. Rosc. Αm. 30, 84. quoniam istie sede . Cie. ad Fani. 6, 19 I 8 , s. prius hio te nos quam Alis tu nos .idebis. ad Att. 3, 12. intelligo te re istis prodesse, hic ne verbo quidem levare me posse. Plaut. Aul. 4, α 3. tu modo ea De euiquam indieaggis aurum meum esse istis, Fides. Paullo post Idem locus vocabulo illis
designatur. Cist. 2, 3, M. quia istis habitat 7 Rud. 4, 4, M.
erepundia istie in ista elatula insunt, quae latio inest in vidulo, Liv. 7, 40, 13. T. Quineti, quoeumque istis ιoeo aeu volens seu inuitus eonatuisti, ei dimisandum erit, tum tu in novissimos te reeipi s. Plaut. Cist. 4, 2, M. HA. Ite in proximo. PH. Istis quidem edepol mei viri habitat gener. Bacch. 4, 6, 17. nune hasee fabellas ferre me iussit tibi: orabat, ut, quod istio esset aeri plum, vi feret. Φ, 9, 129. mane istier iam exeo ad te. Terent.
Ande. 5, 2, 8. quod istie tibi negotilat. Evn. 5, 2, 70. Ad. Φ, 5,
467쪽
2. Componitur clini tibi. Tum idem signifieat, 'quod ibi. Accedit lamen etiam localis distinctio.
PIant. Rud. 2, 7, 14. istis, ubi vis, eondormisee.' Cic. ad Fa113. 1, 10, 2. velim - et nos aliquando revisas, et ibi malis esse, ubi aliquo numero sis, quam istie, tibi solus aspera Oide e.
S. Pronominibus personarum additur istic, quod saepe dubium cst utrum pro adiectivo, an pro adverbio accipias. Nemo dubitabit in liis Platit. Rud. 8, 2. 36. quis istic est qui deos tum parot penda 8 Sed advorhialiter dicta sunt Amph. 2, 1 25. tu is io ubi bibisti Z Acidalius et hic et in Ampli. 2, 2, 115. In te istic interpretatur in iste. Nos dα da. Curc. 2, 2, 27. qui talia clamorem tollis. 4. Etiam hoc vocabulum loci de rebus usurpatur. Est igitur in ista re. Istic sum metaphorice Gicitur
pro adsum, id ago, ich bin da, dabet: quemadmodum ibi esse. Vide p. 168.
Terenia Andr. 2, 5, 9. neque istie neque alibi tibi usquam erit
Terent. Hoc. I, 2, 39. Pa. Ausculta. PH. Istis stum. Cic. de Fin. 5, 26, 78. istic sum, inquit, exspeetoque, quid ad id, quod quaeram, respondeas.
5. Quod de forma illi est supra eX positum, ad istic etiam specta l. Plurima lanaeti exempla dubia sunt vel propterea. qqod comici illic et istic brevibus syllabis duabus pronustiant.
In PIauti Cas. 3, 2, 16. Hothius scripsit illi, quod non erat necessarium. Acidalius restituendum putabat in Mil. 2, a, G. Nempe tu isti ais esse herilem eoneti binam. Sed Lindemannua luee servavit alte. In Rud. 4, 4, 34. ille vir doctus scribendum esse dixit: sed isti inest eistellula. Cf. Bollitum ad Cas. 430. Virgil. Aen. 2, 66I. patet isti ianua leto. Plurimi eodd. istic: sed Pompeius Comment. Donati p. 341. est et aliud isti ianua leto.
6. Interrogationis formam comici usurpant issicine, sive, ut alii scribunt, Aliccine: de qua vide p. 83.
Plauti Rud. I, 2, 22. istisetne uos habitatis 2
468쪽
Do sorma et usu verborum I STIM et ISTINC , ne eadem big mihi dicenda sint, vide P. 211. Documenta, quae et comicos et alios scriptores Alim scripsisse con firment, non tam multa in antiquis libris reperiuntur, quam quae illim comprobant, nec sine caussa dii hila vit nuper Henricliseu ad Cic. de Orat. 3, 41. Tamen res
ipsa non abhorret a Veritalis specie. Apud Cie. ad Att. I, 21. codex medic. liabet ιstum, quod esse debet istim, ut Lambinus vidit. In Epti t. ad Att. I, 14. ad Fani. 6, 20. 9, 18. ex antiqui a libria restituit Larni, inita, qtiem .vido ad Epist. 6, 20. et in omissia p. 56P. et ad Epist. ad Att.4, 13. In Episti II, II. Malaspina revocavit. Cf. Graev. ad 2, 7. Muret. I M. Leci. 12, IL x1. Signis eat Letinc ex isto loco. ab isto locor nec tantum de eo loco, quem allor Oblinet, quocum aliquis loquitur, sed quicumque intelligitur locus ab eo, qui loquitur, remolus: oon dori. Atque dicitur etiam de
actione, quae ex aliquo loco monstrato exit.
Plaut. Iii l. 2, 3, II. serva istas fores, ne tibi elam se subterdu- , eat istine, atque hue transeati Cic. ad Fam. I, 10, 2. qui istino neniunt. i. o. o Cilicia, ubi Valerius vergabatur. ad Attiz, 21. de malis nostris tu prius audis quam ego. Istim enim emanant. ad Fum. 6, 20 GI , τ. tu eura, ut valeas et te istimne temere commovcas. Liv. 7, 40, 10. istino signa eanent, istineelamor prius in piet. Terent. II eo. 3, 2, 4. iterum istin o exeludere 7 Plaut. True. 4, a, 72. stlium istinc tuum te meliust repetere. Riid. 5, 3, s. una istine eistella eaeepta est modo eum crepundiis. Cie. ad Att. 11, II. illum ab Alexandria diserasisse nemo nuntiat, nstatque ne profectum quidem illim quemquam post idus mari. Plaut. Capt. 3, 4, TI. istinc loquere, si quid vis: procul tamen auctum. Rud. 4, 4, 104. Atine proelii dieito. Quae si eum illiseomparaveria, fortasso scribendum existimabis istine loquere, εἰ quid uis, procul: tamen audiam. Cle. ad Att. I, 14. nosti iam in hae materia sonitus nostros reanti fuerunt, ut ego eo brevior sim, quod eos usque istim exauditos putem. h. e. apud te in Epire, sἱe sind bis non dori sus. gehon Morden. Virgil. Aen. 6, 389. fare age, quid venias, iam istine, et comprime gressum. Wugnerua bene concepit verbo-Diuili od by Coosl
469쪽
464 ISTI M. ISTINC. ISTO. ISTOC.
matu sententiam, sed non opus est Post venias gravina interpungamus: i inmo nectenda sunt verba fare iam istine, ne or uo salebrosa displiceat. Plaut. Rud. 3, 5, 34. uos ropondetote istine istarum vicem.
2. Opponitur hanc, ut idem sit quod illinc.
Plaut. Rud. 3, 2, 28. age alter istine, alter hine adsistite.
3. Sed cum verbis abeundi coniunetiam dieitur de ipso loco, ubi is, qui loquitur, stat. Idem fere est quod hinc.
Plauti Poen. 3, 6, 1. Me tu progredere, ut testes videant te ire istine foras. 5.5, 40. ite istinc, servi, foras. Pseud. R R98. non tu istine abis' Most. 3, 2, 164. Capt. 3, 4, 125. iis latine. Ennius apud Cie. Tusc. 3, I2. 26. et de Oeat. 3, 41 164. nolite, hospites, ad me adirer illico istine, ne eontagio mea bonis umbra obsit.
4. Locus est Plauti Merc. 5, 2, 71. quo demonstrari posse videtur, Latinos graeco more dixisse istinc alare, hinc stare. Sed quae ibi leguntur verba Optume adueniens Puere cupe chla dem atque haec: istinc stuillico. ea et metro lulborant, nec in antiquis libris inveniuntur. Ili enim praebent atque hiaec sine illico. Vnde venerit istinc εla, non patet. Scribeudum videtur cve chlamydem atque haec: ala illico.
Womadorsus in Antiat. Ienens. I818. n. 73. p. 126. istine pro istie poni demonstrat loco Cic. Epist. ad Att. I, 14. supra a nobis allato. Aeratio ibi in verbo exaudire posita eat.
5. De rebus, unde quid sumatur, istinc dicunt eqmici. 1
Plaut. Pseud. 4, Τ, 68. memento ergo dimidium istine mihi de praeda dare. Rud. 4, 4, M. equidem neque ego partem p eo. mihi istine de istoe vidulo.
1. De natura et forma verborum isto et istoc vide quae p. 214. et Tom. 2. p. 417. exposui. Idem significat illoc, dativi forma, quod istuc ex accusativo natum, directionem ad aliquem locum versus, sive ad aliquem locum monstratum. Primariam significationem, qua iste cum suis cognatis ad secundam personam spe
470쪽
ctat, expressam Videmus opud Terent. Ad. 2, 1, 14. ac cede illuc, Parmeno. hoc est, ubi Sannio stat.) M-mium istoc abisti. i. e. ad alteram partem, ubi tu nunc stas. Hic propter hunc Mustale. Sed haec proprietas non ubi quo apparet.
Plaut. Mil. 2, 5, 45. do fidem, si omittis, isto me intro iturum , quo iubes. Cic. ad Fuiti. 9, 16, 22. liceat modo isto venire. i. e. Νenpo- Iim , ubi tu es. 10, 17, 4. 8, 15, 5. peream, si minima eatissa est properandi isto mihi. Plin. Epist. 3, 6, G. Plaut. Truc. 4, 2, 6. nec quemquem interim istoc ad uos, qui sit odio , intromittam. Ovid. Trist. 5, 1, 79. evr seribam , docui. Cur mittam, quaeritis, istos: vobiseum eupio quolibet esse modo. Interpretes intelligi putant libellos t tamen necessarium videtur istoe, ut Faberi aut isto, ut II ei natus coniecit, etiamsi oppositionis vim in verbis acribere et mittere agnOSeumus. Plin. Epist. 4, 12, 7. si eognoverit factum εvum isto usque pe
2. Sicut istuc etiam isto de rebus et de genere rerum dicitur, cui aliquid vel adiiciatur vel annumeretur. Hoc est diaetu .
Cie. ad Q. frat. 3, 1, 3. Trebatium vero meum quod isto a miseeas, nihil est. i. e. latis hippodamis. Sed quod Pareua Plaut. Baech. 3, I, Ib. hue reseri, non quadrati nam ibi malum istoc est pro malum istud, ut 4, 8, 29.
3. Ablativum isto et istoc comici pro eo usurpabant, sive ut caussam eXprimerent, veluti Plaut. Rud. 4, 7, 8. isto tu pauper es, quum nimis Sancte Pius: sive ut cum comparativo coniungerent: Plaut. Amph. 1. 1,
222. 227. in ergo istoc magis, quia Maniloquua, Maseulabis. Epid. 1, 2, 8. iam istoc probior eε, - quum in
Illorsum, quod a Culone dictum esse narratur, non aliis poterat exemplis demonstrari: potest autem istorδum, quod est istoc oerεum, ad istum locum versus, in hanc partem.