장음표시 사용
491쪽
Plaut. Rud. Prol. I. qui gentes omnes mariaque et terras movet, eius sum eluis ei vitate e litum. Ita sum, ut iidetis, splendeas stella eandida. Cic. de Νat. d. 1, 40, 110. sine virtute certe nullo modo esset tis belltu in deum . Virtus autem actuosa: et deus vester nihil agens: erpera virtutis igitur: ita ne beatus quidem. de Orat. I, 25, 116. adest fere nemo, quin aeutius atque acrius D tια in dicente quam recta videat. Ita, quidquid est, in quo oofenditur , id etiam illa, quae laudanda sunt, obruit. Cie. de Osr. 3, 6, 31. ita semper oratio fungetur utilitati eo gulens hominum. de Div. 2, γ, 82. exemplis Ennii et Nomeri propositis concluditi Ita nobis sinistra videntur, Graiis et basebaris dextra meliora. Sallust. Cut. I, 7. ita utrumque per gaindigens, alterum alterius auxilio indiget. Cic. Luel. 18, M. ita sit uerum illud , quod initio dixi, amicitiam nisi inter b 1ios esse non posse. ubi Gernhard. 21, 79. sed plerique iamleos, tamquam pecudes, eos potissimum diligunt, ex quibus sperant se maximum fructum esse capturos. Ita pulcherrima ibia et maxime naturali earent amieitia per se et propter se expetenda. ubi idem Gern hard. Vide eriticos de locis Cic. do Leg.
2, 2, 5. de Osr. 2, 23, 82. 3, 2, δ. I, 2, 6. Acad. 2, Φ1, 126.
Zenoni - aether videtur summus deus, mente Praeditus, qua omnia regantur. Cleanthes - solem dominari et rerum potiri putat. Ita eogimur dissensione sapientum dominum nostrum
ignorare. 2, 47, 145. Sallust. Cat. 2, 6. Plaut. TrIn. 2, 4, 63. herela quin dicam tamen. Nam si alanon licebit, luscus dixero. Pu. Ita tu nunc dieis non esse acetu parabiles vostras eum nostris factiones atque opes. i. e. ergo. Senec. Herc. Oct. 996. natus meidae times 7 Ita nulla pera gas iussa.
Cic. Tusc. 1, 6, 12, si igitur non sunt, nihil possunt esse: ita ne miseri quidem sunt. CL supra Ioc. de Nat. d. 1, 40.
12. Notandum est, quomodo in hac conclusione futurum usurpetur, quo Latini certiore notione exprimunt rem, quae fieri possit. Tum ita intellige eratione, hac oia, vel etiam de re singulari modo a
Cie. do Osr. I, 18, 59. ita non iidem erunt necessitudinum o dus, qui temporum. ubi alia exempla contulit Beterns. 2, 7, 24. ita Deillime, quae volemus, - consequemur. 3, 6, 31. ita semper oraeio fungetur utilitati eonsulens hominum. Liv. 9, II, II. gerite bellum, quando Sp. Postumiua modo legatum feeialem genu per ιit. Ita dii eredent Samnitem civem Postumium, non e
492쪽
xem romanum esse, et a Samnae tegretvm romanum violatum. Cie. do Osr. 2, 6, 60. quae εἰ longior fuerit oratio, erim magniat vitae utilitatis comparetur. Da fortasse etiam breuior videbitur.
Quili til. 7, I, ar. 6, 2, z4.13. In narrandis rebus ilia concludit expositione na, et breviter exprimit sententiam: ita factum eεί rat, clita aut adiicit ut eventus, aut iudicium apponitur Omnia, quae narrata erant . in unum colli reus. Plerumque autem nexum eo modo indicat, quo Germani dicunt Ao, unier illeseu Vmflanden. Id saepe simpliciter ad caus- sum refert rein, iit possis explicare vel ideo vel num.
De usu Sallustii vide Cortium et Ilergogium ad Cat. 55. 6. ite usu verbi oυτως in finiendis narrationibus apud Herodotum v l. 5, 65. 6, 135, 140.
Plaut. Poen. I, 2, 148. liberare iuratasti me haud semel, sedecuti . Dum te exspecto, neque usquam aliam mihi paravi e piram , neque istreo usquam apparet. Ita nunc scroto nihilo minus. Liv. 4, δ, 7. ita legati, quum se rem integram relaturos dixissent . eo miter dimissi. Cic. I err. 2, 5I, 127. ita Iouis illud sacerdstium amplissimum per hane rationem Theomnasio diatur. Tusc. 5, 23 sisi. narrata ro addit: ita nobilissima Graecino urbs - sui cicis unius acutissimi monumentum ignorasset, nisi ab homine Arpinate didicisset. Sallust. Cat. Gl. 1. ita etincti suae hostiumque Mitae iuria popercerant. II nec addit in extrema nar ratione. Cat. 5. , ii. Ita ille patricius - dignum moribus faetisque suis exilium vitae invenit. Ilig. JI, 13. pars eorum occidisse irribunos plebis, alii quaestiones iniustas, plerique eaedem in xos fecisse pro munimento habent. Ita quum quisque pessume fecit, tam maxume tutus est. E Iustini libris exenipla collegit Henochius
Liv. 1, 10, a. ne Crustumini quidem atque Antemnates pro αν-dore iraque Caeninensium satis se impigre moveNt. Ita per seipsuia nomen Caeninum in agi tam romanum impetum Deit. i. e. quare, ideo. CL Drahenti. ad 34, 33, 5. Sic explicari debet Tacit. Age. I. ubi ita non ud ut spectat, quod stequitur, sed iid ii utecedentia. Sueton. Caes. 60. Sullust. Cut. 8, 4. ita eorum, qui ea fecere, virtus tanta ha betur , quantum verbis eam potuere extollere praeclara ingcnia. '14. Praesertim in iis usurpatur. quae rationem eorum, quae dicta Sunt, eo reddunt, ut in conditione vel magnitudine vel bonitate rei caussam esse positam
indicent, imprimis ubi particula addit ut adiectivis et adverbiis. Sigui sicat igitur tantum, adeo, εο εehr vel εο.
493쪽
Plaut. Hud. I, I, 4. non uentus fuit, verum Aleumena Euripidii ita omnis de tecto deturbauit tegulas. Aul. 3, 1, 5. totus d leo, atque oppido periir ita me iste habuit senex gymnasium. Ainph. 5, I, I b. ardere censui aedis: ita tum confulgebant. Multa exeiupla notavit Pureus Lex. crit. p. 646. Sallust. Cat. 11, 4. animus impurus - neque Migiliis neque quietibus f duri poterat: ita eo scientia mentem eaeitam vastabat. ubi Cortius. Cie. de Fin. 3, 20, 66. itaque non facile est inuenire, qui quod seiat ipse, non tradat alteri: ita non solum ud diseendum propensi sumus, verum etiam ad docendum. ubi Goercng. Cie. ad Att. I, 2, I. Brundisium venimus VII. Calend. Dee. usi tua felicitate nauigandi: ita belle nobis sauit ab Epiro lenissimus Onehesmites. 7, 10. de reliquo, neque hercule quid agam, nee quid acturus sim, scio: ita suim perturbatus temeritate nostria mentissimi consilii. ad Q. Dat. 3, 1. de latinis vero, quo mouertam, nescior ita mendose et scribuntur et veneunt. ud Fani.
2, 5, 2. p. Deiot. 7, 2I. dii te perduint, fugitive: ita non modo
nequam et improbus, sed fatuus et amens es.
Liv. 8, γ, 3. tantum momenti in uno viro L. Papisio fuit, tit - debellari eo die eum Samnitibus potuisse pro haud dubio habitum siti ita l. struxit aciem loco ac subsidiis, ita omni arta belliea smauit. Quintil. 10, I, M. qui vel unus - diligenter
laetus ad cuneia, quae praeeipimus, e scienda su elate ita omnem uitae imaginem expressur tanta in eo inveniendi eopia et eloquendi saevitust ita est Omnibus rebuοῦ, personis, o Detibus accommodatus. Plaut. Men. I, I, 23. nullus melius medicinam saeue ita est adulescens ipsus escae maxumae, cereales coenas dat, ita
Comicis usitatus est hic dicendi mo dust Plaut. Men. 4, 2, 31. di illum omnes perdant, ita mihi hune hodie eorrupit diem.
15. Historici tantum non omnes hac particula utuntur, ut exponant, quo modo alia res eX alia re nata sit, aut ut quia aliis rebus antecedentibus effectum sit enarrent. Grammatici id accipiunt pro tum pero: de quare iam n. 7. dixi. Necesse est particula primum Sententiae Iocum obtineat. Hoc modo nemo saepius loquutus est quam Livius. Haud raro exit oratio in co sequentiam, tamen ut, quod sequitur, non refertur ad antecedens ita.
Liv. I, 5, 6. Meessitas prior venit. Ita, metu subactus Romulo rem aperit. Paullo Postr aeiscitandoque eodem pervenit, ut haud procia esset, quin Remum a Meeret. Ba undique regi d
494쪽
Itia nectitur. Et Proximo: ita regem obtrvneant. 3, 40, 8. ita, labante ira a caussa decemvirorum etc. 2, II. 9 dextra Ia Daque hine a porta collina, illinc ab naevia redditus clamor. Itae si in medio praedatores. Liv. 24, 16, 1. ea demum vox ita animos aeeendit. Renovato elamore uelut alii repente faeli tanta vi se in hostem intulamini, ut sustineri ultra non possent. Ita codices. Editores post a rendit interposuerunt atque. Tli. Sum. Forbiger In Prolus. Lipsiae I825. editu defendit itas ut significet hoc modo, hoe rerum attitur sed quae comparat exempla 1, 5, 6. I, 10, a. sunt alius generis et habent ita primo loco collocatum. Portinet illo locus ud En, quae n. 10. Exposui. Caes. B. gall. 1, 15. ita dies eirciter quindecim iter fecerunt, uti inter novissimum hostium agmen et nostrum primum non amplius quinis aut senis milibus passuum interesset. In his non respondent ita - ut, quod iiiitubat Bunemannua ad Luctant.
Curi. 6, 9, z6. tum reae, ecquid videtis Die. -. Atque ita e-cione excessit. i. e. Post haec.
16. Pleonasmum in verbis ilia sic statuerunt Dra-kenborchius ad Liv. 2, 10, 11. et critici quidam ad Phaedr. Prol. 2, 12. et compararunt itaque emo, iamnunc. At diligentior cura removebit etiam hanc pleonasmi suspicionem.
Liv. 2, 10, 11. Ra sis armatus in Tiberim desiluit. In his Maeat pro itaque, und εος sic signiscat svτως, so Ohne Imite quod dicitur de xebus repentinis. Quintil. 2, 21, 20. ita aio
quoque recta diximus, materiam rhetorices esse etc. Alio sursum, alterum deorsum spectat. Phaedr. Prol. 2, 12. ita ala rependit illi breuitas gratiam. Totum versum Corruptum nemo non vidit.
17. Cum adiectivis et . cum adverbiis coniungitur ita non modo in iis, quae, ut supra P. 487. eXposui, consequentiam e rerum magnitudine aut gravitate constiatuunt , sed etiam absolute ad augendam nominum vim. Vulgo accipi uir pro admodum, adeo: quidum pleonasmum appellant: vid. Ellendi. ad Cic. Briit. p. 140. Sed in his q que brevem sive ellipticam orationem et vim particulae demonstrativam facile agnoscamus: nam ita multa dicitur, ut cogitemus: ita multa, ut notum est, sive, tu res sert. Similiter Germani so usurpant, et Graeci ουτως. Vid. Heiudori. ad Plat. Gorg. 127.
495쪽
p. 126. Sed hoc in usu illud ilia nomini quasi inhaerens nota accentu distinguitur graviori, sed annectitur
leviore voculatione. Cie. do Amic. 10, 35. Mee ita multa e rasi fata impendereamieitiis, tit omnia subterfugere non modo sapientiae, sed etiam felieitatis dieeret videri. Vbi ita non respondet vocabulo ut. Sed valde miror Elotetio aliquando placuisse scripturam haeeitaque multa. Brut. 53, 197. quae quidem omnia quum perite et seienter, tum ita breviter et presse et satis ornate - diaeret. Μale Scituletius haec mutat. Redde so kura. de Fin. 2, 27, M. quid est igitur, eur ita semper deum beatum Episurus appelleι r
Aliquunto disserunt ea, quao comprobationem ex multitudine sive ex magnitudine rei addunt. Cie. Tusc. 1, 24, 19. quo rum quanta mens ait diracite eat existimare: ita mulιa memi
Plant. Trin. 5, 2, 51. Oeate. Ita subito est, propere quod eum eonventum Molo. Curc. 2, 3, 22. eequis est, qui mihi eommonstret Phaedromum genium meum 2 Ita res subita est: celeriter mihi hoc homine conuento est opus. Dicimus r es At soeile.
18. A On ita, haud ita praemittuntur adiectivis et adverbiis, ut eX primatur, quod germanice dicimus nichegar, nichi ebent nec tamen quisquam tam ineptus erit, qui dicat, alia significare eben. Elliptica est haec quoque forma. Nam inest sententiar non ita, ut quis putet, non tam, quam quis opinetur, non tantum, quantum natura esse possit. Hoc redit ad id quod parvum et exiguum est. Cf. Drakon b. ad Liv. 4, 12, 9. Ruhn-ken. ad Terent. Andr. Prol. 11. Sed quum res ipsa non parva cum maioribus comparata minor esse videatur, saepe his verbis non parvitas rei designatur. sed diciturres non adeo magnu esse. duod vero Bromius ad Cornel. Paus. I, 2. monet, interdum hulta ilia gravius negare, ut sit gana una giar niche, id nec iis . quae assert,
exemplis confirmatur, et caussa erat in natura particu
lae haud quaerenda, de qua vide p. 22. Vbi praecedit
in altera parte sententiae vocabulum amplius, potest illud in se habere id, quo reseratur ita: veluti quum Cicero ait arant ea Perampla atque Praecliara, Seu non ita antiqua, sensus esse potest: non eo modo an liqua, quo perampla, hoc est, non perantiquu. Sed ratio
496쪽
Iteruin initii Invito nam diligentiam eruditissimi viri admirari soleo disputandum est contra Sturcnburgitim, qui in
Comnient. I, 2. Cic. Ossiciis iidiecta p. 12z. novum doctrinam tradidit, sed prorsus sal Mitur sta iii non ita significare insosem, et negaro modo adiunctam et secunduriam noti in m ουic, ut mente Praecipiamus cius rei, de qua agittiar, notionem assi malivam. Quae aliqua ex Parto vera tam malo invertit ot salsis argumentis instruxit, ut ineptiae evadoro viduantur. Nam in verbis Ciceronis non ita lato mari interiecto inesse dicit ut interlaeto mari, ita non lato. Non vidisse eum miror, Iluc in sententia scribendum suisse ita nou lato, nun vutem non ita lato. Recto supplebis solitenti niti: non ita Iato, ut sortasse uti quis opinatur. Negat Sturonburgius voces lias iungi posso Cum solii verbo, sed barbare dici non ita probo, nec coniungi cum adiectivis, quae primarium loci sententiam in se Ii abeant: quare soloecum esse: res haec nini ita facilis est. Tamen dixit Cicero ita malle, non ita laudat Curionem, Tacitus non ita redundare: utque respiciendum erat genus Verborum. Dixit Cicero sunt ea non ita aritiqua, est non ita turpe et multa alia
alii. Sed ut haec cum suo decreto conciliet, Sturentilargius sin git, Ciceronis suisse proprium illum morem hi hilosophico loquendi, in quo nun praecipiatur Tei, do qua ngitur, notioussirmativa, sed repetatur notio rei cuiusdam, quum scriptor velit respici. Tum solis verbis et solis adiectivis locum esου e, et quum dicit Cicero do Osr. 3, 20, 8 I. id, in quo violatur aequitus, non ita magnum, illud autem, quod ex eo paritur, permagnum videtur, intelligi, non ita magnum , ut violatur in eo uequitas. Iloc, quod grammaticus vocat Philosophice scribere, ve-xeor ne quia inoptum appellet. Sed bene intellexit ille, interdum id, quo resorretur ita, in verbis anteceduntibus continerit
quod tamen non mutat rutionem, quae una est relativa.
Terent. Andr. Prol. 11. non ita dissimili sunt argumento. Cic. in Verr. Φ, 49, 109. sunt ea perampla atque Praeclara, sed non ita antiqua. Acad. 2, 2, 5. reliqui etiamsi haec non improbent, tamen earum rerum disputationem principibus civitatis non ita decoram putant. de Orat. 2, 19, zz. ac mihi quidem non ita molesti sunt. Hriit. G9, 244. uerum qui omnino nomen habuerint, non ita multos fuisse. Orat. 8, 25. non ita lato interae eis mari. de Fin. 2, 13, 42. aeeessione utuntur non ita probabili. Hriit. 10, 41. Themistocles insequutus est, ut apud nos perantiquus, ut apud Athenienses non ita sane vetus. Quae peius non possunt explicari, quam secit Sinrenburgiua p. 132. dicens: hoc ostr non ita sano vetus, ut apud Athenienses. Cornui. Pelop. 2, 3. magnae
497쪽
Liv. R I s. ex Etruria haud ita multum frumenti aduectum est. CorneI. Paus. I, 2. haud ita magna manu. Ge. in Verre. 2, 20, M. non ita multum ieeum fuit. Caes. B. gau. 5, 47. non ita multum moratus. B. civ. 2, s. hoc animo decertabant, ut non ita multo se ruiquorum civium fatum ante dere existimarent. Cic. de Nat. d. I, a M. quibus medioeres homines non ita valde mouentur. de Leg. 3, 11, 26. Brut. 66, 233. nam huiua aequalis et inimietis C. Fimbria non iis diu iactare ae potuit.
Fortunia est: non ita multo post Cic. de Oae 2, 6, D. ubi Be r. p. Caec. 6, 17. Cornel. Cim. 3, 4. Liv. I, 33, 2. haud ita intillo post. Liv. 21, 20, s. vide p. 23. haud ita multo ante. Uv. 32, 30, I. Cic. Orat. 18, 59. rarus incessus nee ita longus. Phil. I, 3, T. Nec ita multum profectus. de Orat. I, 43, 192. neque ita multis Iuteris - eontinentur. Quintil. II, 3, Ira.
19. Sed etiam cum iis verbis ita et non ilia com-Ponuntur, quorum notio gradationem admittit. Signi-seat ita enim tantopere, in dem Graiis, et non ita, nichi gar s r. Hoc non satis perspectum habuit Moserus, qui ad Cic. de Leg. p. 433. et 602. hunc usum negabat, nec Sturenburgius, qui fieri id non posse demonstratum ivit. Cie. de Fin. 2, 6, 17. quod quidem ego a priseipis ita me malle
dixeram. ubi Bremi . ad Att. 9, 14. quod ille nuper ita se malle dixerat. Noa go visinsehen pro εο aehr wuiisehen dicero solemus. Plaut. Most. 3, 2, M. nos proseeto probe, ut voluimus, Diximus. Sed, Simo, ita nunc ventus navem deseruit. EI. Quid est 2 quomodo, pessume Z qu-ne subdueta erat tuto in terra. Quintil. s, 4, 110. quod quid ita placuerit iis, non video. Cf. Ge. de Harus p. resp. 7, Id. p. 474. Cie. ad Att. 3, 15. Sed Axius eiusdem diei seribens ad me aeis, non ita laudaι Curionem. Tacit. Hiat. 2, 32. Nispanias armis non ua redundare... Cie. de Leg. 2, I, 3. sed nimirum me alia eatissa deleetat, quae te non attigit ita. Haec aut aliter accipienda, aut nouintegra esse dicam infra.
20. Quo modo vis demonstrandi valeat tantum, ut .sententiae allirmationein afferat, non uno tu exemplo iam vidimus. Augetur haec vis, ubi rem ita se vere
498쪽
habere pro certo affirmatur et adverbium vicem adiecti vi explet. Esse ita et ita esse confirmant, rem ita, ut dictum erat, se habere. Praecedit Verbum eANE, quando de verilato rei agitur. In colloquiis unum itu totam sententiam alfirmat responsione: ia. v l. Lambin . ad
Horat. Sal. 2, 7, 2. Quod quum Cellarius in Atilibarb. P. 170. Degasset, ipse in Curis poster. p. 76. demonstravit exemplis. Cf. Perigo n. ad Sanctii Min. 6, 4. n. 59.
Cic. Verrin. 4, 12. 117. est, iii Iices, ita, ut dicitur. Terent. I horni. 2, 3, M . ita ait dieis. uno linc plena oratione esseruntur Plaut. Most. 3, 2, 46. ita, ut dicis, facta havd nego. Cic. ad Att. 12, 17. velim des operam, ut investiges ex eon sponsortim tabulis, sitne ita. de Osr. 1, 44, 15 non est ita. ia. Cluont. 59, 162. Verbis ita est frequentissimo id tur PI inius in Historia iiiiiii rati. Cic. ud Att. 7, 3. quod putasti fore, ut ante. quum istuc venirem , Pompeium viderem, factum est ita. Cliri. 10, 2, 18.
crederes uno ore Omnes sustulisse clamorem: ita pariter ex tota praelone responsum est, Omnes queri.
Virgil. Aen. 2, 582. durdanium toties sudarit sanguine litus I 'on ita. Plaut. Λ iiiiiti. I, I, 208. 2lI.) haeetae tua domustra os . Da , inquam. Toroni. Erin. 4, 4, 54. de istac rogas xi gine Z Pv. Ita. 4, δ, z0. meus fraterner D. Ita. Andr. 5, 2, 8. quid istic tibi negotist 7 D. Mihin s. Ita. Cic. de Orat. 2, 10, M. quidnam 2 inquit Catulus. an Iatidationes Z id enim .ideo poni geniis tertium. Ita, inquis Antonius. Ilorat. Sat. 2, 7, 2. Danusne Z Ita: Diavus. Formula ita ut dicis apud Pluit L Capt. 1, 2, 15. Terent. Pliorna. 2, 3, 49. quam illustrat Holhius ud Plaut. Capt. 56. et
ad Terent. Eun. 229. Varia non distinguens, non negat, scd ironice ussirmat, quum contrarium sit in unimo.
21. Componuntur cum ita aliae offirmationis particulae pero, profecto, PTUI FUN, Plano.
Plaut. Men. 5, 9, 3T. ita vero. Plaut. Ampli. 1, 1, 254. ita enimvero. Asin. 2, 2, 72. Λniph. I, I, 214. ita profecto. CLCic. P. Rosc. Λm. 40, 121. non est profecto ita, iudices. Cic. Tusc. 2, 27, 67. ita prorsus. de Leg. 3, 12, 26. admodum aut prorsus ita est. Curi. 9, ,28. rex Demophoontem - ιntvens, si quis, inquit, te arti tuae intentum - sis interpellet, non dubitem, quin incommodus ac molestus videri tibi possit. Ea quum ille iια prorsus futurum respondisset, eensesne, inquit etc. ε
499쪽
Cie. Tage. I, I, 13. Ita plane. Coniectura n GoerengIo In Cie. do Fin. 2, 4, II. laeta non est probabilis. Cf. Acad. 2, 31, 113. ita plane probo. Laciant. I, II, 9. ita planet nam
22. De verbis immo ita vide p. 230. 23. Proprie haec particula usurpatur in votis et in
formulis asseverandi, contestandi, iurandi. Eae natae sunt ex suppressa sententia, qua veritas rei comparatur eum veritate voti vel asseverationis. Nam verba opud Terent. Eun. 3, 2, 21. ita me dii ament, honestus est continent plenum hanc se utentiam: ut honestum ess adico, ita opto ut dii me ament. Sequitur ut correlat vum vel cum indicativo, vel cum coniunctivo, qui alterum votum exprimit, aut omittitur, aut orationu so
ma invertitur. Graeci similiter loquuntur. Vid. Homer. Iliad. 13, 825. 8, 539. et quae collegit Matthiae in Grammat. 513. 4.
Planeus ad Cic. 10, 9, 2. ita ab imminentibus malis res publica me adiuuante liberetur. Senec. Troad. 600. ita, quod minari maximum victor potest, eontingat. Horati Sat. 2, 2, 12 venerata Ceres, ita culmo Rurgeret alto, explieuit .ino eontractae seria frontis. Quae nescio an interpretum nemo recte expliacuerit. Nam quod L eindorsua dicit, ita esso so wie jeΣι, ut nunc imbrea eadunt, id prorsus ineptiam videtur: illud vero, quod Io. Adan . Soliae serus finxit, verba eum gestu fuisse Pr nuntiata. quasi sodales pocula ultius austulissent, mirabor, si non inveniat risores. Votum convivarum Cererem adorantium
erat: ita aurgat alto eulmo. Inscriptio apud Orellium n. 4751. ita valeas. Plaut. Aul. 2, I, 27. ita di faxint. Ge. in Cati I. 4, 6, 11. nam ita mihi salva republica vobiseum permi lieeat, ut ego - non atroestate animi moveor. ad Atti 5, 15. ila vivam, ut maximos sumpιus Deio. in Verr. 5, 14, 35. ad Fam. 10, 12, 1. Terent. II unt. 4, 3, 8. atque ita me di ament, ut ego nuno non tam meapte eatissa laetor, quam illius. Phorm. 1, 3, 24. ae ita me ae et Dppiter, ut propior illi, quam ego sum ac tu, homo nemost. Ueant. 5, 4, 7. Cic. in Vere. 5, 14, 37. ex his ego rebus omnibus, iudiecs, ita mihi deos omnes propitios esse velim,vit, tametsi mihi luetindissimus est honos populi, tamen nequaquam tantum eapio voluptatis, quantum sollicitudinis. Alia vido in Paret Lex. erit. p. 645.
Plaut. Aul. 4, 10, 3I. ita te amabit Iuppiter, ut tu nescia p
500쪽
Merc. 4, 4, 22. tia me amabit Iuppiter, uxor, ut ego illud numquam diri. Cie. ad Fam. 5, 21, 1. nam tecum esse, ita mihi omnia, quae opto , eontingant, ut rehementer velim. Cie. ad Fam. 16, 20, 1. sollieitat, ita vivam, me tua, mi Trro, ealetudo. Balbus in Cic. Epist. ud Att. R s. ita in tumi Caesare moriar. Cic. ad Att. I, 16. saepe, ita me dii ivuent, te speetatorem pugnarum misi earum desideravi.
24. Assirmationem, quam' in recta oratione ila occupat, eliam in interrogatione oblinet. Itane igitur instantius interrogat, an sit res, quae incredibilis aut dubia est visa, seu ab aliis affirmata. Quare ex aliqua parte erravit Beterus, qui, ut Matthiae Sententiam retularet, ad Cic. de Off. 3, 17. p. 306. monuit, hac formula negari potius rem quam us firmari. Quaerit enim, qui sic loquitur, de veritale rei mirabilis vel incredibilis ita, ut affirmationem praesumat. Germani dicunt also is lita 8 Graeci αληθες; Vid. Et surdi. ad Sophocl. Oed. Reg. 358. Saepe adiicitur Mero et tandem. Sed comici huic dictioni tribuunt unam vim vehementi Oris interrogationis: Oratores autem eam usurpant cum
indignatio no et in cavillationibus. Nam praemittunt haec verba semper ipsi interroδationi seorsum posita. Vbi sequitur oratio recta, is, qui quaesivit, sibi ipse respondet. Simplex ita non videtur hanc interrogationis formam induisse. .
Terent. Ande. 2, 3, 25. itarie eredis ' Eun. 5, 8, 28. Gre. Itane 7 i. Sio erit. Phorm. 2, 2, I. itane patris ais conspeetum oeritum hine abiisse 2 Phorm. 2, 3, 80. uane ea partitus Jacere me advorsum omnia, infelix Cie. de Div. 2, 40, 83. itane 2 si quis aliquid ex sua re atque ex avo sermone dixerit, et eius verbum aliquod apte Geiderit ad id, quod ages aut eogitabis, ea res tibi aut timorem afferet aut alueritatem 2 2, 32, 68. itane 7 Censes ante eoronam herbae exstitisse, quam emceptum esse semen 2 Ita recte interpunctionem correxit Davisius. P. Rose. Am. 39, 113. itane est 2 In minimis rebus qui mandatum neglexerit, turpissimo iudicio eondemnetur necesse est: in re tanta - is inter honestos homines numerabitur
Cie. de Nati d. 2, 4, 11. itane vero' ego non iustus, qui eteonsul rogavi et augur et auspicato p in Verr. 5, 30, 77. itane vero 7 tu tua perieula communi periculo d/ndes. ad Att. 14, 10. Diuitigoti by Corale