장음표시 사용
621쪽
magnam sorporia dignitatem, quas non misimum tommendat. Ad hoe eoa animum attendere. oportet, qui de auctore huius
MINVs ob comparativam naturam Suam Semper requirit aliquid, quod ut magnum aut maius comparetur. Quare aut altera pars comparationis apponitur, vel particulis quam, et in poetarum carminibus insertis, vel ablativo accommodato, aut intelligitur ex reliquis
sententiae verbis. In constituenda autem signiscatione duae maxime res sunt animadvertendae. Primum enim minus sibi contrarium non modo magis, sed etiam plas habet, multitudinem aeque ac magnitudinem comprehendens. Deinde quum et neutrum adiectivi et adve hium sit, et multis enuntiationibus utraque constructio bene conveniat, non semper ratio suppetit . utram se mam in Oxcipiendo et reddendo sensu teneamus, aut quomodo exemplorum genera accurate distinguamus. I. 1. Praeter ea. in quibus verba activa et passiva reseruntur ad rem minorem, adiectivum mimus etiam pro substantivo positum in iis videmus, quae de numero dicuntur, et ipsum minorem numerum significant. In iis genitivus saepe adhaeret, et interdum quidem ita, ut ipsam comparationem eXprimere videatur, sed nu rum definiat. Et sequitur quam vel atque . aut omissoco additur nomen, aut comparatio exprimitur ablativo, nisi innua absolute ponitur, non exposita comparatione. Terent. Eun. 4, 6, 22. minus amieorum his habens. Liv. 5, 8, 3. minus militum periit. Cic. de Inu. 2, 19, 58. eiusmodi sunt, ut per se minus habeant Irmitudinis. Liv. 22, 5, 2. quo
timoria mimis sit, eo minua ferme periculi esse.
In aliquibus Livii Ioeis ita additne numeri genitivus. 30, 17,
14. legatis in singulos dona ne minus 'quinum millium. 35, GI, 1. minus quatuor millium inde in proxima Euloeae est mari trin eius. Haec in eum modum dicuntur, quo Gormant eme Meli saN ω- tauamd loquuntur. Vide de Ithrorum varietate saepe obvia Oudendorp. ad Hirtii B. alex. 69. ad Caes. B. eir.
LIV. 4, 1I, 8. minua praedae, quum speraverat, si
622쪽
Virgil. Aen. 3, 561. haud minus ad iussi Desunt. Norat. Sat. 2, 7, 96. qvi peema minus atque ego. Plaut. Trin. 2, 4, 1. minus quinderim dies stunt. Varro de Re r. 3, 2, 17. agrum enim minus dena millia reddere. Cie. Verr. I, 47, 123. se curasuros, ut ex sua Cuiusgue parte ne minus dimidium ad A. Trebonium fratrem - perveniret. Liv. 39, 18, 9. quum in genatu centum non minus essent. 42, 28, 9. Cic. de Div. I, 32, 68. madefactum iri minus triginta diebus Graeeiam sanguine. In Verr. 2, 17, 140. Liv. 3, 64, 10. si qui vos minus hodie deeem tribunos plebis Deeritis. Plin. Hist. n. 15, 25, 30. minus quinquennium est, quod prodiere. Plaut. Pers. 4, 6, 2. duobus nummis minus est. Cic. Verr. 3, 48, II . si ostendo minus tribus medimnis in ivgerum neminem dedisse deeumae, concedes etc. Caes. H. civ. 3, 28. altera n vi H ex veterana paullo minus dueentis sustulerat). Ibiquo Her-gog. Ovid. Art. am. 2, 620. aliquid ture patente minus qua ximus .
2. Haec substantivi vis et natura etiam emcit, ut
minias cum verbo esse coniungatur. Cic. in Vere. Aet. 1, 13, 37. ut ipse consul in hac caussa praeme minus etiam, si seri possit, quam privatus videatur. ad Fam. 15, 10, 2. si mihi ieeum minus esset, quam est eum tuis omnibus, 'allegarem ad te illos. Alia vide n. 1.i 8. Alio modo hoc innus cum ablativo compositum videmus in iis, quae indicant, quanto quid minus siti quam aliud: ubi Germani loquuntur um eine Zahli oder Graisee weniger. Vide Grono vii observat. 2, 1. Zumptium ad Cic. verrin. 1, 57, 149. Dimidio mi sest um die misee weniger.
Plaut. Asin. 2, 4, 35. dimidio minus opinor. Varro de RE P. I, 22, 3. sacere Iureas ferreas oeto, sareida totidem, dimidio minus patas. LIV. 41, 13, 8. sociis datum dimidio minus quam eicibus. Cic. Verr. 1, 45, 117. si protulerit, uno signo ut ait inianus, quam ea lege oportet, non dea posses8ionem. . Ovid. ex Ponti I, 7, 25. uno nempe salutaris, quam prius, ora minus. Columell. 5, 2, 9. Plin. Hiat. n. II, 40, M.
Additne ablativo aliud nomen per appoaltionem. Ge. Verri I, 17, 149. ut uno minua teste haberet Rabonis. Ovid. Mot. 12,
14. bis sex hereuleis Meiderunt, me minua uno, viribus.
4. Hoc vero, quod modo dixi, a rerum numero vel mensura transfertur ad alias res, et id, quod moepta
623쪽
alia re alit praeter aliam rem esse intelligunt, poetae et recentiores scriptores dicunt minus ea re. V l. Gro- nov. l. l. Burmann. ad Ovid. Art. am. 1, 644.
Manil. I, 77s. Tarquinis mimis reges. h. e. Teges mee o TarquinIo. Ovid. ex Pont. 4, 15, 42. meque tuum libra norit et aere miniis. I. e. tuus tantum nou manesplo. Columes . 10. praef. I. nam superioribus novem libris hae minus puris debitum, quod n me per tuo, reddideram. Stat. Theh. I, 535. Pallados armisonae pharetrataeque stra Dianae re aea ferunt, terrore
Alio prorsus sensu Plautna Stich. 3, 2. Q. uno Gelasimo aπι- tus est, quam dudum fuit. h. e. hominum visenitam numerus
5. Comica formula est minus nihilo, quae dissert a nihilo minus, quod ad genus n. II. 4. declaratum posetinet. Dicimus weniger uti Nichis.
Plauti Pseud. Φ, I, 26. nam n exoptem, gae tum dignus, tun- tum dent, minus nihilo est.
6. Ne minus reiiciendo id, quod minus sit, significat αd minimtim, inenigalens. Et liberiori structura haec verba ita componuntur, ut adeo de singulis rebus haud absurde dicatitur.
Vareo de Re e. 2, 2, 20. illud fere omnes in seim Deimus. ne minus habeamus in centenas oves hirtas singulos Aramines , capras binos. I. e. aus hunderi Sohase w- statis eiu uo,sch. ColumeI1. 12, 38. 6. eustodiendum erit, ut ante quam baccae I gantur, ει seri potest, sutem diebus, sin vutem, ne minus tr duum serenum fuerit.
II. 1. Sed etiam adverbialis est usus, in quo minus aut adiectivis et adverbiis aut verbis additur. Sequitur
particula quam aut ablativus. aut comparatio ex iiiiive in sententia eonstituitur. Poetae vero accommodant indefinitum hoo minus etiam ad sententias, quae ut intelligamus, distinctiorem notionem nos substituere oportet: veluti minus dicitur pro minua 8ame.
Contrarium est plus. Plaut. Asin. 4, I, 28. nee illa mInua istit plus quam tu sapiat. Terent. Eun. 4, 6, 22. minus potens quam tu, minus notus. Plauti EFid. I, I, 10. minua iam furιi totis sum quom antehae. Hv. 3, 24, II. minua tamen quam alias infesta eisucis fuit. Diu ilred by Coosl
624쪽
Varro de Re r. I, 7, 2. minus multum es minus bonum Detebant sitium. Cornet. Attic. 13, 1. nemo illo minus suit emax, minus acdsevior. Ovid. Am. 3, II, 41. aut formosa fores minus, avi
minus improba, vellem. Plauti Aul. 3, 2, 10. quia minus, quam aeguom erat, Dei. Plaut. Stich. 1, 6, 2. nunc minus gravate iam aeeipit. Trite. 2, 3, 1. pisces ego credo - minus diu tauere, quam haee lusui Phronesium. Cic. p. Plane. γ, 72. respondebo tibi nune, Laterensis, minus fortasse vehementer, quam abs te sum Provoeatus, sed profeeto nec considerate minus, Nec minus amice. Plin. 14, 22, 28. solem orientem non vident ae minus diu uiuunt. Terent. IIeaut. I, 2, 18. miserum p quem minus ere re est pi. e. quam hune. Caes. Bull. eis. I, M. nulli omnium has pamtes uel querimoniae, vel miserationis minus eonvenisse. Caes. Beli. DII. I, 47. si id minus vellet, ea suis legatis alia quem ad se mitteret. Ovid. ex Pont. 3, I, M. εἰ minus errasset, Notus minus esset Vlixes. Cie. ad Fam. 12, 2, 10. nam L. Cotta - 1atuli quadem devoratione, ut est, minus in senatum venit.
2. Additur hoc adverbium numeralibus, ut nolentur numero inferiora. Id imprimis sit in nominibus temporis, intra quod aliquid fiat aut factum sit.
Cornel. Them. 5, 2. itaque qua sex memibus iter feeerat, eadem militia diebus triginta in Asiam re reus est. Ovid. ex Pont. 4, 1, 7. luee minus deeima dominam venietis in urbem, ut festinatum non faciatis iter. l. e. ante decimam diem.
S. Sequitur etiam sententia conditionalis, ut sit in magis et in aliis comparativis.
Plauti Men. 1, 7, 44. ne minus imperes mihi, qu- quum tu servos fui. Cato de Re e. 69. minus quam si Pisare velis tepea
Cic. de Div. 2, 12, 150. ζῶ metusὶ quidem ipsi per se minus
valerent et magis eontemnerentur, nisi somniorum patrocinitim philosophi suscepissent.
4. Ex eadem illa ratione praemittuntur ablativi adiectivorum, quae magnitudinem constituunt, multo, niam , Pavl . quantulo, uti in aliis comparativis fit. De nihilo minus dicam in NIIIII. et in a n. 13. de quo minua vide in QVO: de eo minus T. 2. p. 414. Nic. Hein sius in notis ad Ovid. Fast. 4, 765. et Burmanti. ad Aru
625쪽
am. 1, 644. opinali sunt minus multo diei etiam pro
paucioribus: sed salsi sunt corruptis verbis.
Claudius apud Gellium 9, 1. quare insistes Metelli sauciabinis tur multo innos. PIauti Bacch. 4, 4, 2I. qui, malum, parum
immo vero nimio minus multo parum. l. e. nimio urulis minua.
d. 2, 1, 3. nιmio minus alitia prima visus est. Trme. 3, 2, LApti eius Met. I. p. 103. M. dixit minimo minus isterii. Ge. ad Att. II, 20. iis gustus omnia genere ipso Praeelarisi
fuerunt, moderatione paullo minus temperata. Sueton. Tiber. 26. eluilam admodum inter initia ac paullo mistis quam privulum egit. h. e. pene Privatum. e. M. quod paullo minus utrumque evenit. I. e. non multum uberat, quin utrumque eveniret.
Plauti Most. 2, 1, 47. numque iniva potate haud tantsilio hae quidem eatissa minus. Quintil. Declam. 12, 18. quantulo minusquam eongesti frumenti pulverem vidimus 7 h. e. quantulum abluit , ne videremus. Vido Bumannum. Ovid. Fast. R 765. neue minus multo redigam, quam mane Iu runt. Alii Iibri quum exhibuissent multos, erities scripserant multas, admodum audacteri vix poterit nomen oues intolligi. Val. Max. 4, 4, 8. unus in agro vetente fundus, minus multo sub tores desiderans, quam dominos habebat. In Ovidii loco Lentius non inepte eoniecit inulatro redigam: spud Falerium miatost esse scribendum vidit Lipsius.
5. An cum comparativo componi minus posset, id quaesiverunt seduli grammatici, sed manifestum exemplum non invenerunt. Mirifico autem errore decepti sunt, qui uno eXemplo Pomponii Melae demonstrasse sibi videbantur, etiam superlativis addi minus.
Celsua 6, 6, 29. quantoque minor generi hiae impetus, tanto sinis minus expeditior est. Antiquiores editiones expeditur. Pompon. ΜeI. 3, et, T alit formisas non minus maximas canibus. Explicant: alit formicas aeque maximas ae canes. Alii
aeripsorunt non minores maximia eanibus.
6. Pervagatum est inter grammaticos, minus pro parum usurpari, hoc est Pro positivo comparativum.1amen nusquam ratio deficit comparationis, etiamsi non verbis exprimitur. Intelligimus enim, minus quam Pur est, minus quam exspectatur aut requiritur. Ita fit, ut mimis contrarium sibi habeat satis, et quum Latini hac dicendi forma negationem moderari consueverint, sevientia Parum differt a verbis non admodum , non
626쪽
prorsus. Germani nivi eben. In ironia exsistit ea so ma, quam rhetores λιτόN α appet Iant. Haec minuendo auget rem. Plaut. Mil. 3, 3, 2. hane fabrisam fallaetasque minus si lanetia, denuo volo pereipiatis plane. Pseud. I, I, Ira. at hoe peruo
Cic. p. Sext. 50, 108. ne mea oratio, si minus de aliquo dis is, ingrata, si satis de omnibus, in inita esse uideatur. Liv. I, 54, 8. quidam, in quibus minus speciosa eriminatio erat Iutura,elam interfecti. Quintil. 9, 4, 106. omnes ii, qui in breuea exeNdunt , minus erunt stabiles. Minus multi nos redditi tua niehi so viale. Plaut. Mil. I, IM. Cie. do Amie. 7, 23. id si minus intelligitur, quanta via am eiilae coneordiaeque sit, ex dissensionibus atque discordiis perripi potest. 8, 26. tit - quod quisque minus per se ipse posset, id acciperet ab alio vitissimque redderet. Dolabel l. ad Cic. s. s. I. Terentia minua bella habvilr redcertum scio iam eonvaluisse eam. Cornel. Cim. 4, 2. saepe, quuna aliquem offensum fortuna videret minus bene uestitum, auum ain eulum dedit. Caes. B. gall. 1. 2. his rebus flebat, ut et minus Iale vag rentur et minua Deile sititimis bellum inferre poraent. Cic. ad Fain. 7, 14, 3. quodsi acribere oblitus es, minus mulii iam te a
voeato caussa cadent. i. e. nemo.
- Μimis valere de morbosia usurpatur. V. Plaut. Amph. RI, M. Baech. 2, 2, 15. Teue. 2, 7, 24.
7. Iidem grammatici minus etiam pro non acceperunt , maxime in conditionali sormula si minus. T men iam Schwarigius vidit, hoc adverbio minus quid significari quam negatione non. Coercetur enim negatio comparatione. Quare Cie. de Orat. 2, 74, 301. εαε- De aliquis testis aut non Medit aut minus laedit, nisi lacessatur. Ita familiari autem sermone haec modestiae inserviunt, nisi per negligentiam inter se commutantur: quemadmodum Germani verbis dies meniger rem n
Plaut. Mere. ProL 24. sed amori aere M etium hace, quae diai minus, insomnia, aerumna etc. h. e. nondum dixi, Inin ac debui. Amphitr. I, 2, 17. nune ne Alcumena, dudum quod diai minus. i. e. was teli achon langst hialte sagen sollen. Plena
est dietio in his Capt. 2, 3, P. quod minus dixi quam uolui
627쪽
Terent. Em. 4, 5, 10. 'quis eorrexit miles, quod intelleri mistus. I. e. quam decuit, non satis. Plauti Aul. 4, 10, 47. ει me nouisti minus, genere qui sim gnatus. i. e. vem du nisia reint .eψει. Cic. do Div. 1, 14, 24. at nonnumquam ea, quae praedicta sunt, minus eveniunt. ad Fam. 11, 22, 4. quare etsi minua veram causissam habebis, tamen vel probabilem aliquam poteria indueere. Fix diei poterat non veram. Cle. Verr. 5, 2et, N. si minus supplieis araei, at e lodiri oportebat. Vide sI. Familiaris sermonia et modestiae exempla haec sunt e munt. Curc. I, I, minus formido ne eaedat. Cas. 5, 4, Is. monebo, si quidem meministi minus.
Locus eat Cie. p. Areli. 10, 23. in quo optimi eritiei negarunt veritatem scripturae codicum, quae haec est: quare si res me, quaa gessimus, orbis terrae regionibus doriuntur, cupere d bemus, quo minus manuum nostrarum tela pervenerint, eodem gloriam famamque penetrare. Triplici argumento Sturenburgiua absurdam esse hanc gententiam demonstrare nuper conuiua est. Primum enim repugnare videbantur verba si res eae - β-niuntur. Λt haec non repugnante nam ipso his verbis Cicero non contendit res gestas inveniri in omnibus terrae regionibus, sed eo edit regioniblia orbis terrae tertia definiri, h. e. determinari. rea festas. Deinde barbaram eritieus appellat V eodem pro eo tamen positum. Quid Vero, at rion esset Pro eo tamen dictum Denique non rect collocatum ille existimat minus, quod ante verbum peruenerint interponendum esseti Αι quaeritur, an minus non ud verbum, aed ad nomen referendum siti Cie cinia gententia haec est: si in rebus gestia nostris . terrue regionum ratio haberi debet, cupere debem , in eas regionea, in quas minua manuum tela quam ingenii perseruntne , certe gloriam famamque rerum extra has regionea gestarum per graeca carmina Penotrare. In his recte additur minus nomini, non verbo, quemadmodum Quintil. 7, 1, 14. minus dAui cto uudientem Ilium Eeεαι abdieare, nee idem valet quod non r: i ulioquin Ruin pervenerint emet collocandum: nee me offendit illud, in quo non sine caussa Sturenburgius humit, rea gestuanon una cum gloria penetrare in suus regiones. Quod vero eodem dieitur, recte se habet, quum posito minus alterum δε α negetur, aθd minus osse affirmetur. Si quis vero, omisso illoi 'vocabulo, statuat in illas regiones iam nrma Romanorum per-4 Venisse, quomodo la verba, quae sequuntur, conciliare poterit Dieitue enim famum illam maximum esse invitamentum perruculorum. Redde Igitur verba: wir mus en wunachen, d '
628쪽
8. Ob structuram notandus mihi videtur ille dicendi
modus. in 'lito rei, quum mitiorem uut incertam esse concedimus. aliud quid non minus. sed certius opponitur. Id si per coli iunctiones Sed, tamon, al, praesertim praemissa sententia, quae incipit a εi minus: doquibus vide SI et ETIAMSI. In priori membro saepe inseritur fortaBSE.
e. p. Plane. 30, 72. respondebo tibi nune, Laterensia, mimis fortasse vehemouer, quam aba es sum provocatus, sed profectoneo ineonsiderale minus, nee minus amice. Plauti Rud. I, R IRnam me si seiam fecisse aut parouea Meleste, minua me misererraed herila seelus me sollieit M. Cic. de Orat. 2, 14, M. Mehe-- fortasse minus, sed aliquanto tamen est, ut mini quidem ridetur. duleior. Cie. ad Fum. 4, a, I . quae etiamsi minus prodessent, an Imaem omen a sollieitudine abdueerent. Quintil. 4, I, I. id minus D voratile, aliquando tamen non inviuiter assumimus. Cic. Phil. I, 7, 15. peto, ut, etiamsi sequi minus audebais orationem atque auetoritatem meam, benigne tamen me - audistis. de Nat. d. a Balbo autem animadvertisti, credo, quam multa dista sint, quamque, etiamsi minus vera, tamen opta in ter se et eohaerentia. Inverso ordine sententiarum Cie. de Fin. 4, I, 1. lam enim diligenter, Mai minus vere.
9. Magia vel plus et minus ex adverso collocantur, ut declaretur, eo magis alteram rem imminui, quo magis
altera crescat. Plaut. Trin. 3, 2, 44. minus plaeet, magis quod suadetur. 4, 2, IR Baech. I, 16. atque ego ει alibi plua perdiderim, minus aegre habeam minusque id mihi damno clueam.
10. Bis posita particula rem usque decrescentem indicat . quemud modum magia magis, magia m isque crescentem: interponi sole ut cohulativae particulae et,lle. ac. CL Vorsitum de Latin. falso sus p. c. 25. missae particulae nullum exemplum repetii.
Terent. Heuut. 3, 3, 33. nam mihi iam minua minusque obtemperat. Virgil. Aen. I 2, 616. iam minus atque minus stieeessu laetus
629쪽
sde Merearente, eonveniebat. PII Hist. n. II, 10, D. in alveo
Horati Carm. I, 25, 6. audis minus et minus iam. Ovid. ex Ponti 2, 8, 73. minus et minus est Delas in imagine tristis. Ner. 2, 129. quo magis aecedunt, minus et minus utilia adsto. ΜeLII, 722. quod quo magis illa tuetur, hoe minus et minua est
11. Ρer disiunctivam oe componuntur plus et mianus . et eo quidem ordine, ut Plus primum locum obtineat , ad indicandam incertam magnitudinem vel numerum. Omitti potest etiam particula. Aliquanto diversam rationem in iis videmus, quibus optio datur, sed diversis rebus maius aut minus tribuitur. Hoc e primitur particula aut..
Terenti Phorm. 3, 3, 21. nequid plus mis se sarit, quod nos post pigeat. Hiet. Beu. gau. 8, 20. quae non longius ab ea caede abesse plus minua octo milibus dicebamur. Quintil. 11, 1, 66. magis aut minua buatodiendum esu, tis
cuique personae debetur reverentia.
12. Iam de negativis sententiis. Ac primum non minus significat ilem. Per nec minus coniunguntur aequalia, ut intelligatur alple, itemque.
Terenti IIec. 4, 2, 30. haee res non minus me male habet, quam te. Sulpic. ad Cic. Φ, 5, 3. ea nobis erepta esse, quae hominibus non minus quam liberi eara esse debent, patriam, hon statem. Liv. RGI, 6. adeo ut magna pars plebis Aypium non nu-nua reum timeret, quam consulem timuerat. Cie. P. Sext. 12, 28. exanimatus evoles ex senatu, non minus perturbato mimo vique vultu, quam ei annis ante paucis in creditorum eonuentum ineidisset. Ovid. Her. 19, M. quum te saevum veniente minaxque non in ' ntis aut multo non minus aequor erat.
Corne . Ateib. 5, 6. Ateibiades simul cum eollegia reeeperat I viam, millespontum, muls praeterea urbes graecas, quas in ora sitae sunt Asiae -r neque minus multas e silio ad amitatium adiunxerant. Ovid. Am. 3, R 15. nec minus est eonfusa Venus moriente Tibullo, quam iuveni rupit quum serua ingwm aper. Quintil. 4, 1, 56. neo minua diligenter, ne suspecti simus tua paris, vitandum.
ComeL Auic. 12, 4. quem post Lucretii Catullique mortem
630쪽
mvlis elegantissisnMn metam nostram tutine aetatem vere videor posse contendere, neque minus virum bonum. l. e. aeque optimum. Properi. I, 3, 3. qualis et ae buu primo Cepheia somno Andromedet nec minus assiduis Edonis Basa ehoreis. h. e. Item.
Alia est ratio verborum apud Vlpianum in Dig. 21, 1, 1, Ret ua Visianua nihilo minus hunc sanum rami neque enim nos, inquit, minus animi vitiis aliquos sanoa esse intelligere debere. Coniungenda enim sunt verba minus sanos. Ct.' Gronov. o servat. 2, 1.
13. Λιhil minius contrarium est verborum nihil magis. Pertinet minus ad verbum. Sed his vocabulis absolute positis respondentes cum aSseveratione negant. Est minime. Ironica forma negationis est multo id
min . Cie. ad Att. his temporibus tam dubia vita optimi euis que, magni aestimo unius aestatis frustum palaestrae palatii uis, sed ita tamen, ut nihil minua velim, quam Pomponiam et puerum versari in timore ruinae. Terent. Eun. 3, 1, 44. purgon ego me de istae Thaidi, quod eam me amare suspieal ιδ au. Iva minus. 3, 3, 29. Cic. de Fin. 2, II, M. num igitur eum postea censea anxio an mo aut sollicito Disse' Nihil minua, eontraque illa hereditata dives Cie. de Oae 3, 20, M. eadit ergo in virum bonum mentiri emesumenti μέ ea sa, eriminari, praeripere, fauerer Nilia profeeto minus.
Plaut. Most. 4, 3, 20. quid 2 a Tranione seruo aecepiau qna.draginta minas a1. Multo id minus.14. Nihilo minus quomodo dicatur, vide in NIHIL. Hic tamen eam formulam commemoro comicis usitatam , qua interrogatione num qui minus id exprimunt, quod recta in oratione Hialo minus dicitur. In aliis idem est, quod extra interrogationem non minus.
Plauti Paeud. I, 2, 2I. num qui minus ea gratia tamen omnium vera utor. i. e. gebrauehe teli et Ua deshalb eueh imend wen ger' Rud. 4, 3, 81. num qui minus in ego qui inspectavi pro- ι , te hune habere, fur sum quam ιur 3, 4, M. num qui minus h ee esse oportet liberas Plauti Rud. 4, 3, M. qui minus hunc communem quaeso mihi