장음표시 사용
361쪽
Patriciatus signatos etiam legimus in duobus ejus diplomatibus pro Parisiacensi S. Germani Coenobio , quorum primum in Aimoino M. S., & in Guillelmi Parvi editione I. S. c. I. sic desinit: Roborare data VI.Kal. Aprilis anno XI. Regni nosri ct T. Patrietatur actum Arsalio in Palatio redintegratum sero Parrhisiis: Sed hunc locum ex ipsio Authographo Iacobus Brotius ita restituit:
Roborare sigillum , lege signum Caroli gloriosissimi R
gis . Optatus ad vicem Radonis recognovit . Data CLKalendas Aprilis anno XI. Regni nostri σ quinto . Hic autem Brolius, qui duas duplicis Caroli Regni epochas ignorabat silpplendam censet vocem Patriciatus, quae in Aimoino M. S. & in Guillelmi Parvi editione exstat. Sed haec eadem jam pridem adnotans Ioannes Mabillonius de re diplomatica lib. I. cap. 3. nu. 9. Lapsus es, inquit, nione vir doctus ,sed religiosior fuit Guillelmo nihil addendo in auctographo , cui re vera nil addendum erat, neque enim in eo mentio es Patrietatus: Eadem siuspicione laborat diploma alterum ; in cujus authographo verbum P triciatus abest ; quamobrem idem Scriptor opportune monet: Haec aliendant, qui vel inserumenta praera edunt, eadeantque ne actis somnia sua ingerant, vel qui de tuis monumentis judicium ferunt, ne propter unam voculam ,
quae forsan a librariis perperam adjecta fuerit, de illorumfa late pronuncient. Ab illis religionem , ab hir aequitatem posco . Nil ergo ex iso Deo consei potes pro epocha
Patriciatus, cum conset vocem hane in authographis no-srii desiderarI.
VII. Amplissimus, ac tot nominibus clarus tanti Principis Patriciatus, illum quoque honorem ab memo rato Adriano Pontifice Maximo promeruit, nemini antea concessum , ut in Sabbato Quadragesimae inter Misi sarum solemnia flecteretur pro Carolo Rege, & Roma norum Patricio , ut legitur in cierimoniale Romano ,
quod Joannes Mabillonius tom. a. Musi Italici vulgavit sub
362쪽
sub titulo De Musa , quam initio Luadragesimae Romanus Pontifex celebrat. Sabbato, inquit, tempore Adriani institutum es, ut flecteretur pro Carolo Rege; antea non fuit consuetudo : Quin imo, quod etiam longe pr
stantius esse videtur, in Litaniis, ut vocant Carolinis ex veteribus Codicibus ab eodem Mabillonio evulgatis tom. a. auauctorum editionis Lutetiae Parisiormn fol. I7I., invocante Clero Sanctorum patrocinium pro Adriano Pontifice, & Carolo Magno adhuc Romanorum
Patricio, ac Pipino , & Carolo ejus si iis populus resipondebat jam tum sensim latina lingua in italicam , qua nunc utimur, abeunte.) Tu lo ista: hoc est: tu illum adjuva . In iis quippe legitur e Carolo excellentissimo ,
a Deo eoronato Magno , ac Pacisco Rege Francorum , Longobardorum, ac Patricio Romanorum vita , ct satur,
Salvator Mundi Tu Io juva: Id ipsium refert Natalis ab Alexandro tom. 6. hisor. Eccles oculo IX. cap. 7. Ubi cum P. Le Coin te antiquissimis hisce Litaniis post
Fastardae cum Carolo nuptias, scriptis, eos refellit, qui Caroli nuptias cum Hilini truda minus legitime initas prodiderunt. Non mirum proinde , si tot honoribus auctum Patriciatum , adeo Carolus existimaverit, ut mortuo Adriano , confirmationem ejus a Leone III. Adriani successore postulaverit, ut constat ex epistola LXXXIV. Alcuini, quam supra recitavimus . Hic autem praetereunda non est epistola Orientis Imperatoris, qui tunc temporis praeerat ad Carolum Magnum Patricium data , his verbis : Imperator Augustas Patricio Carolo salutem; quae exstat apud Anonymum Salernitanum in Chronico cap. 26. In ea enim postquam ipsum certiorem faeit de eximiis muneribus , quae ad ipsum miserat, aliaque recenset, quae missurum pollicetur si se ad Augustum conferret, subdit: uin etiam super omnes Patrieios meos te colloeabo : Plu- rimam certe hujusimodi epistola sibi animadversionem Promereret, nisi commentitiam, ac sere ridiculam Uiri
363쪽
doeti agnovissent, quemadmodum censet Vir Claris s. Ludovicus Antonius Muratorius in notis ad memoratum Anonymum , port. a. tom. a. collectionis Scriptorum rerum uaticarum.
VIII. Postquam Carolus Roma discessit , nefario seelere in Leonem III. P.M. anno ejusdem seculi XCIX. conjuratum est: Iniquissimi facinoris auctoribus Paschale Primicerio, & Campulo . Enim vero universo spectante Clero, & Populo , quum ex veteri Ecclesiae Ritu ab AEde S. Laurentii ad S. Georgii templum publica fieret processio , idem Pontifex Max. ex insidiis adortus ac misere tractatus ab Urbe discedere coactus est . Hi storiam narrat Conradus Usipergensis in Chronico ad annum DCCCI. Spondanus in Epito me Annalium Baronii ad annum DCCXCVI. Martimis Magerus De Advoc. arm. east. S. num. 312. seq. Ille ad Carolum in Germania tunc agentem confugit, narratoque Romanorum stetere opem poscit , & auxilium , quo sedi suae , unde pulsus perseelus fuerat, restitueretur : decere quam maxime , ut Romanorum Patricius , Ecclesiae Defensor, & Advocatus,
Pontificem Max. extorrem tueretur, suaeque Ecclesiae redderet . Haec moverunt Carolum , ut iterum Romam
proficisceretur, vindicatumque a calumnia, & injuriis Leonem Pontificem , suae sedi, unde per summum nefassuerat expulsus, mature restituit. Nimis abjecte de veteri Ecclesiae Romanae disciplina sensit Euerardus Otto dis. fert. Iurirmbi. ct privat. differt. I. cap. 2. q. 8. atque ex male concepta animi sui sententia, plusquam par est, Carolo Magno , hac arrepta occasione , tribuit , scribens: Romane Urbis, ct Aposolici, toti que Italiae non tantum publicar , sed etiam Ecclesiasteas , ct stris
tas res ordinavit, qui adhuc Patricius Romam venerat , propter reparandum , qui nimii coniurbatur erat Ecclesia satum a
j IX. Tanto per Carolum Leoni III. impensio beneficio a
364쪽
eio , ut condignam gratiam non ingratus Pontifex referret, primum teste Spondano, in epitom. Annalium Cardin. Baronii ad annum DCCXCVI. dono vexilli honoraverat ; deinde adveniente die Natali Domini nostri Iesu Christi omnes Romanos in Basilica Apostolorum Principis convocavit, & cum Carolus inter Missarum solemnia ante consessionem B. Petri ab oratione siurgeret, eum Pontifex augusta Chlamyde exornavit; capiti coronam imposuit, ac Romanorum Imperatorem pronunciavit. Posthac trina universi populi acclamatione Imperator est salutatus his verbis : Carolo Augusio , a Deo eoronato Magno OPacisco Imperatori , vita, ct victoria: ut prodit Anastasius Bibliothecarius in eodem Leone III. cujus haec verba
sunt: Adveniente die Natali Sanctissimi Domini nostri Iesu Christ in 1am dicta Bassica B. Petri Apostoli , omnes iς rum congregati sunt, ct tunc Henerabilis Amisseus D ιifex manibus suis propriis pretiosissima corona coronadit
eum ; sane universi sideles Romani videntes tantam defensionem , is dilectionem, quam erga S. Romanam Eccle-flam , ct ejus Hearium habuit unanimIter altisona voce , Dei nutu, atque D. Petri Clavigeri CHorum exclamave runt Carolo piissimo Auguso , a Deo eoronato Magno Pa e co , Imperatori vita , ct victoria . Salutatus his verbis Carolus Augustus unctus est ab ipso Pontifice , atque ab
Omnibus more antiquorum Principum Imperator est adoratus , quemadmodum refert Anastasius; stribuntque Abbas Usipergensis in Chronico ad annum Chrisi DCcLxxx I.& Natalis ab Alexandro hisor. Ecelesias. tom. 6. secvLIX. di x dissert. I. I. aiq. Collata eidem Principi est Imperatoria dignitas , ut Romanae Ecclesiae patrocinium, quod Orientis Imperator , jampridem impertiri neglexit, ab ipso tribueretur; sicque Ecclesia Tutorem , & Advocatum haberet potentiorem, ut exponit Monachus Sangallensis lib. i. de Carolo M. cap. 28. traduntque Sig
365쪽
subinde velut Imperator, Romanaeque Ecclesiae Protector , Defensor , Advocatus , & vindex Carolus solemne Sacramentum fideliter praestandae defensionis Pontifici exhibuit, ut memorati Scriptores testantur; cujus Sacramenti formulam nobis servavit Martinus Mage rus cap. S. num. 28. eamque rursius hic describimus :
In nomine Christi spondeo atque polliceor
Ego Carolus Imperator coram Deo, sSancto Petro Apostolo , me protectorem, oe dfensorem fore hujus Sancta Romana Ecclem in omnibus utilitatibus, quatenus divino fultus adjutorio, prout sciero poteroque.
X. Romanum Carolus assequius Imperium , ac Imperatorem agens Patricii titulo, & nomenclatione abstinuit, eaque dignitate ab anno DCCLXXIV. per annos XXV. potitus fuerat. Quare Adelmus in Annalibus I ranei eis de rebus Caroli M. Leo Papa , inquit , coronam capiti ejus imposuit populo acclamante, post quas laudes a Pontifice more antiquorum Principum adoratus es, di deinde omisso Patricii nomine Imperator , ct Augustus appellatus : Idem afferunt Francorum Annales, qui sub Egi- nardi nomine vulgati sunt ad annum DCCC I. Abbas Ursipergensis in Chronico ad dictum annum; Natalis ab Alexandro his. Ecel. tom. 6. dissert. I. Petrus de Marcade Concordia lib. I. cap. I 2. num. S. Monachus tamen Engolismens s apud Pitharum pag. 262. memoriae prodit , ea occasione Patricii nomen a Pontifice Maximo ablatum se i sse Carolo. Duo nihilominus prisca monumenta Nabillonius affert lib. 2. de rediplomasica cap. 3. in qui
bus Carolus vel renunciatus Imperator Patricius dicitur. Ea
366쪽
Ea binae chartae sunt Willelmi Comitis pro Coenobio Gel- Ionens , quae ab ipso in prima secuti Benedicti ni parte
vulgatae fuerunt. In quarum prima legitur: Facta esbaee Donatio XIX. Kalen. Ianuarii Fr. I. anno XXXIV regnante Domno nosro Carolo Rege Franeorum , ct Longobardorum , ac Patricio Romanorum , ct anno IV. Christo propitio Imperii ejus: In alia vero : Facta Donatio XVIII. Kal. Ian. anno XXXIV. Regnante Domno nostro Carolo Rege Francorum , ct Longobardorum ae Patricio Romanorum , ct anno IZ Chriso propitio imperii ejus . Sed huiusimodi Patriciatus mentionem viri critici non immerito notariorum arbitrio acceptam reserunt, qui Imperatoriae Cancellariae stilum non bene callentes; quod sibi probe iactum visti m est, expresserunt. Idem siquidem Mabillonius ibidem; Carolus inquit: Use hunc Patriciatus titulum praetermisit in suis diplomatibus Imperatoriis. De Patriciatu Romanorum ab Imperatoribur suscepto.
I. Carolus M., ae multi sequioris aevi Imperatores mirIeiatum retinuerant; ejus tamen titulo nunquam us . II. visola Paschalis L, ct Eugenii II. Summorum Pontificum eum annis Patriciatus Ludovici Di examinatur . III. Lotharius Imperator , qua solemnitate eoronam circuli Parriet alis sumserii IV. Adrianus II. Carolo Calvo Patriciatum promittit, ct -- perium . U. Otto I. Imperator Patricius Romanorum tempore Gregorii V. Melchior Golosus, ct Eueramos otio.confutati. UI. Henricus II. eur Romam profectus. Patricius seelamante populo dicitur. VII.
Henricus III. , ct IV. Patricii. VIII. Henricus V. V u a vi,
367쪽
D A PATRICIIS vi, O armis promissionem Patriciatus ab Paschale ILobtinuit: ea Ginde repotata. IX. Ceteri Imperatores uti Advocati , ct Ecclesiae Romanae Defenforet reti erunt, ct adhuc retinent Patriciatum.1. Ametsi , ut in capite proximo Iate vidimus , Ca- rolus Magnus assequius Romanum Imperium Patricii nomine abstinuerit ; jus tamen ac dignitatem Patriciatus retinuit in s gniori dumtaxat commutatam titulo . Quum eam defensionem, ac patrocinium , quod ex munere, & ossicio Patriciatus Romanae Ecclesiae impendebat , titulus ipse Imperatorius contineat. Id jam pridem animadvertit Euerardus otio diffsert. juris pubi. ct priv. dissert. I. cap. 2. q. . ubi scribit: non miram igitur, si Carolus imperium assequius a Patricii titulo absinuit, vel ut musebas Engolisenensis apud Pithaeum mg. 262- ait Patricii nomen ei ablatum es . Licet enim PaIriciatur dignitas , ct vis non esset exsincta inseniore tamen titulo commutata es , ct quamvis ejus potesas haud subdit GaDerox imperatoriae Massati, minor tamen erat, ct de' fensionem Melesiae titulus Imperialis continebat. Mirum tamen est sequioris ussi vi Imperatores, vel a Pontificibus Maximis Patriciatum postulasse, vel vi , & armis sui me asi sequutos; ac cum Imperatoriae maiestatis insigni is capiti imposivisse circulum Patriciale. Nonnulla eius rei expendens exempla , quae pro re nata nos quoque infra recenisse bimus , Ioannes Iacobus Draco Deor*in. Ο jur. Parrie. lib. altero cap. 6. num. II. atque istam, ait, Patriciorum dignitatem etiam sequentes Carolum Imperatores retinuerunt: Nunquam tamen ejus titulo usi sunt, vel in
epistolis , vel in diplomatibus , aut in capitularibus, eiu Gque inscriptionis nullum apud Scriptores vetus occurrit, certum , aut sincerum monumentum : unde recitato paullo ante loco perperam Draco memoriae prodit: Corona
ἔρι Impersit rei vocori Patricior eonfimisse. Nobis enim
368쪽
Ionge melius sensisse visius est Ioannes Mabillonius rei diplomaticae testis omni exceptione major , qui nullum Imperatorum post Carolum M. diploma , aut epistolam asseri , in cujus exordio videatur insicriptus titulus Patricii
Romanorum ; quin imo hanc usu receptam omissionem apposite expendens lib. 2. de re diplom. cap. 3. num. 9.
Certe inquit, Carolus irae hune titulum praetermisit in suis diplomatibus, uti ct Ludo2 eur Pius.
II. Uerum enim vero singularis videtur epistola Paschalis I. Papae quae prostat apud Labbeum tom. 7. Concilior. in appendice pag. 1869. , illamque recensent idem, Mabillonius tom. 8. Hilarum SanHorum ordinis S. Ben dicti pag. 367. & Ducangius in Glossario verbo Patriciar. Ipsa data est anno DCCCXXIII. Bernardo Viennensi Arehiepiscopo , cujus epocha signatur cum annis Imperii,& Patriciatus Ludovici Pii; nimirum: Data es, permanum Georgii Bibliothecarii S. Sedis Apostolieae Nonis Decembris Imperante Domno missimo Augusto Ludovico a Deo eoronato Magno Pacisco Imperatore ejus Imperii anno IZ,et Patriciatus ejus anno III. Eltera itidem ad eumdem Bernardum epistola Eugenii Il. legitur apud citatum Mabillonium fee. IV. Benedimno pari. a. pag. 367., in qua an nus IV. eiusdem Ludovici Pii memoratur. Uererer autem verbum illud Patrietatus su ita potius ab interprete , &exscriptore suppletum, nec in suo autographo sori Esse reperiri, nisi ejus seculi nota usurpari solita , nimirum P. C. qua veteres Pontifices Maximi s gnare solebant epo Cham monumentorum publicorum post annos Imperatoris , hoc est post Consiulatum ejus . Huius Sigiae exempla exstant plurima apud laudatum M abillonium cap. 23. n. 3. Iib. 2. Qui propterea eodem loco tum Paschalis I., tum Eugenii II. memoratas epistolas Patriciatus Ludovici Pii
obsignatas annis ad examen revocans, monet num.
369쪽
ista es Imperante Domno nostro c. nam pro 'ineis seribendum . Perpetuo , ct stro Patriciatus anno III. P. C. ejus anno IV. 8c num. 9. addit : Cujus tamen Patriciartis Cladosita annus Luartus memoratur in litteris Eugenti II. pro Ber nardo Archiepiscopo Viennensi, se forsan legendum , pos Consulatum ejus. III. At quidquid sit de re ipsa, quam libens in medium relinquo : Imperatores Patriciatus ussis titulis minime fuisse; dignitatem vero , ac insignia illius pompa certe quam solemni, celebrique sumsisse apparatu constat , quod celebrioribus anni sestis diebus facere consiue verunt coram S. Cardinalium , Archiepiscoporum, Episcoporum, Abbatum , aliorumque praestantissimorum hominum coetu . Hujus rei insigne nobis praebet exemplum Lotharius Imperator, qui magna sacrorum , ac nobilium Virorum stipatus frequentia profecturus ad Casi sinense Monasterium die exaltationis S. Crucis secro , in Urbe S. Germani coronam circuli Patricialis accepit, ut habetur in Chronico Monaster. Casis inens. lib. q. cap. 29. apud Uirum Clariss . Ludovicum Antonium Muratorium in tona. q. collectionis scriptorum rerum Italicarum vulgato . In eo quippe legitur : Alia vero die Loiliarius virexit Annonem AbbaIem Caenobia Luneburgensis, ct Petrum Cas ensem Diaconum ad Monasurium , per eos fratribus ordinans, ne quid incompositum , vel indiscipi natum in habitu , Deutione, vel incessu proferrent; ipse autem venturus esset ad Monaserium eum Cardinalibus, Archiepiscopis , Abbatibus , Principibus, Ducibus, Marchionibus, Comitibus , ae Religiosioribus , oestrudentioribus Romani Imperii, quid invenissent, Ronaldum
tantur Abbatiae indignum , eo sim eum removerent, in S. Benedicti Cathedra personam idoneam consituerent. Ipse vero in Civitate S. Germani) eoronam eireuli Pa ςricialis accepturus remansit, nam tune Exaltationis Sanine Crueis agebatur celebrisai: Eadem itidem solemnitates Digitigod by Corale
370쪽
tate, & coronam , & dignitatem Patriciatus Henricum IV. siumpsisse in eximio Episcoporum con Ventu , quem , ipse Basleam ad Concilium accers verat, paullo infra
IU. Merito itaque dubitari nequit, Imperatores una cum Imperialis Majestatis insigni is coronam , & circulum Patriciatus tanta sumentes celebritate , eam dignitatem plurimi existimasse . Qua in re, & illud singulare videtur: Carolum Calvum nondum Imperium assequu- tum , quum vereretur, ne post obitum patris alteri Imperium deserretur , Adriani II. Summi Pontificis patrocinio , & fidei demistis precibus enixe sie commenda se , ut Patricius, ac Imperator ab ipso renunciaretur , quod ejusdem Pontificis ostendit epistola recitata a Natali ab Alexandro tom. 6. Bisor. Eceles secula IX. ct x differt. I.fol. 2I6., cujus haec verba sunt : Hobis eo temur δε-
vovendo , ct notescimur affirmando salva fidelitate Imperatoris nostri , quia verses e uerit lepra nobilitas,
vita nobis comite ,si dederit nobis quislibet muIIorum modiorum auri cumulum , nunquam acquiesceremus, alium
in Regnum , ct Imperium Romanum, nisi te sum . Si eoutingerit te Imperatorem nosrum vivendo supergredi. Te optamus , omnis Curus , ct Plebs , ct Nobilitas totius Orbis, ct Urbis non solum Ducem , ct Regem ;PATRICIUM, ct Imperatorem; sed in praesemti Eeelsae Defensorem . Sed postrema recensitae epistolae verba praestat expendere et quibus Summus Pontifex praesentem Ecclesiae De sensiorem exoptat Carolum Calvum , deinde Ducem , & Regem , Patricium , &Imperatorem . Hoc certe illa de causis factum credimus , quia sicut in praemium Ecclesiae defensie , vel in argumentum illius patrocinii suscepti hujusimodi praestanti sis imis , ac nobilissimis viris ea concedebatur dignitas, ita , & Adrianus voluit Carolum Cal- vum prius Ecclesiae Defensorem , di inde Patricium , ut