장음표시 사용
371쪽
ut merito impenta defensionis Protector , & Advocatus
Ecclesiat per Patrlatatus dignitatem indicaretur. V. Id ipsem non obseure comprobat otionis I. Patriciatus , quem anno cMxcvI. tempore Gregorii U. susceperat, ut tradit Uignotius in libro, cui titulus: Antiquiores Pontiscum Romanor. Denarii in Ioanne XII. Quum enimadversus Berengarii tyrannidem a Summo Pontifice invitatus Sedi Apostolicae tunc oppresse suppetias tulerit , hujusimodi Patriciatus promeruit pretemium . Caussam ipsam agnovit, & Euerardus Otto Dissere. i. μα pubLct stridat. cap. a. l. II., ubi scribit: Et quemadmodum Carolui contra Desiderii oppositionem , ID Otto tontra Berengarii Urannidem invitatuι funerias tulerat Sedi. Idem ergo operae , ct vix praemium merito ab ea accepit, quod jam flo Patricii titulo si competebat: Sed more sitio falso deinde pronunciat ex Senatusconsulto de lege Regia a Papa, Senatu, Populoque Romano, omne jus ac potestatem eligendi Pontificis , ac Patriciatus dignitatem . ei colla tam suilla in commentitia illa Synodo de re ipsit Laterani habita; quam hausit ex lutulentis lacunis Melchior ris Goldasti tom. i, consit. Imperial. Cujus fallitatem , ac imposturam paullo post aperiemus . Apud Fre- herum in Chronico Laurissem. pag. 69. Et Methonium ad irtichin dum mg. III. recitatur quoddam privilegium concessiim ab eodem otione I. anno C MLXIII. Monasterio Lauris hemensi , in quo inscriptus legitur : Otto Dei gratia Rex Francorum , ct Longobardorum, ac Pa-srielus Romanorum et quod prodit idem quoque Euerardus . At dubito an germanum, sincerumque idem sit. Non enim in commentitia illa Synodo Patriciatum suscepit, sed tempore Gregorii V., ut suo loco notavimus. Sumspicionem item ingerit ipsemet Imperator, qui omisso in eo privilegio Imperatoris titulo, illo dumtaxat Romano rum Patricii utitur, quod nec a Carolo M. post assequutum Imperium,nec ab alio Imperatore ustirpatum constat.
372쪽
UΙ. Ut autem eo redeamus , unde sumus digressi, non minus certum est Ecclesiae R Omanae advocationem ,& patrocinium Patriciatum importasse, quum illum &Galliarum Reges cum Regali Majestate sum terunt, &Carolus M. Imperator eleetus, ceterique Imperatores
una cum Augusta dignitate retinuerint. Quidquid autem alii muneri huic praecipuo, & singulari plus aequo addunt juris, & potestatis, patrocinium certe, & advocamtionem denegare non audent. Collatum propterea Patriciatum ob auxilium Romanae impertitum Ecclesiae adversus Berengarii tyrannidem non dissimulat recitato loco Euerardus. Sed, & propter opem non imparem ipsi Ecclesiae, Populoque Romano collatum ab Henrico II., eodem honoris praemio auctum suisse constat. Vigebat Romae , Romanos inter , & Benedictum Pontificem Maximum adeo ingens dissidi una, ut ipsum Romani a Cathedra sua, quam per annos xiI. Obtinuerat, vi , & armis expulerint, ac Ioannem quemdam , cui Silvestri nomen inditum fuit, in Ecclesiae universalis regimen subrogaverint. Coactus est proinde Benedictus supplex finitimas adire Urbes, atque orare maxime Tusculanos proceres , ut se a sede sua ejectum , ac vi Romanorum patria, &Pontificatu privatum , juvarent, pristinaeque sedi restituerent. Horum auxilio, Silvestro expulso, in Romana Cathedra Benedictus iterum sedit; sed adhuc invisum se populo Romano agnoscens sponte Pontificatu abdicavit , & cuidam Ioanni Archipresbytero Romanae E clesiae regimen tradidit, qui Gregorii nomen assumpsit. Elata proinde suit Populi Romani arrogantia in Romanum Pontificem ; gravisque orta siuspicio de Gregorii electione , quam plerique uti simoniacam incusabant.
Haec moverunt Henricum Italiam, ac Romam petere,
ut praesto esset Ecclesiae, propulsaretque Schismatis, &Ηaeresis pestem . Sutrii propterea substitit, ubi de tanto negotio deliberaturus, Concilium praecipuum convocari
373쪽
curavit, ad quod plures Episcopi, Abbates , ac Religioli Viri coacti fuerunt. Hic Gregorium sponte cessita Pon tifieatui ad conciliandam Ecclesiae unionem , & pacem exemplo S. Gregorii Nazianetent, prodit Baronius ad annum M XLVI. eosque falso opinari docet, qui limoniae crimine Gregorium accusatum afferunt. Romam
posthac Henricus venit, hisque scut in eo Concilio, acta erant , nunciatis Clero , & Populo in Ecclesia S. Petri Apostolorum Principis coacto , ac tum inibi suit de is ordinatione ipsius Ecclesiae , & electione Pontificis, quirite, ae omnium suffragiis renunciatus fuit Episcopus Bambergensis e Saxonum gente , cui Clemens nomen est impositum . Rebus itaque Henrici ope prospere, ac rite gestis, omnium animi judicum incitati fuerunt, ut ille Patricius totius populi ore appellaretur, de quo auctor Chroni ei Monasterii Cassinensis libra. east. 79. haec habet: Demum elemone cunctorum viscopus Bambergensis de .gente Saxonum Papa Romanus levatur, eique Clemens no men imponitur . Tunc tempore ob hujusmodi res tam prospere , tamque Canonice gestas eidem fienrieo Patriciatus honorem Romani contribuunt, eumque praeter Imperi lem coronam , aureo circulo uti decernunt. Mihi autem
illud potius verisimile fit, per publicam acclamationem universi populi ob res seliciter gestas, laetitia gestientis Henricum fuisse appellatum Patricium : idque indieare auctorem Chronici, quum prodit , fuisse Henricum Imperatorem a populo Romano Patriciatu auctum . Non disparem certe populi acclamationem Carolo item Magno sui me factam , alibi vidimus, aliisque clarioribus petitis ab historia momentis paullo post ostensuri sumus. VII. Goldastus, quem sequuti siunt Draco de origin.& jure Patricior. lib. a. cap. 6. nu. I a. R Euerardus otio disseri. Dr. pubI. O privat. i. cap. a. q. II. falso a serit in collectione conlii tui. Imperiat. ex Senatusconsulto Romanorum de lege Regia a Papa , Senatu, Populoque
374쪽
Romano decretum fuisse Patri etiatum Henrico III. Imperatori. In Bullario autem Cassinensi tom. altero sic Pa tricium , & Imperatorem appellari memoratur. Apud Fhrenium quoque in Patricius haec leguntur verba , quae Draco , etiam , & Euerardus in Concilio Osboriens a Regio Advocato prolata suisse docent e me negare non potes quod Pater Domini mei Regis piae memoriae Henricus s III.) Imperator factus es, ct Patricius Romanorum:
quae recitat etiam S. Petrus Damiani in congressione dicti Regii Advocati cum Defensore Ecclesiae Romanae. Jure autem Patriciatus jus Romanum deligendi Pontificem Henricum Imperatorem praetendisse constat ex ejus epistola ad Honorium Pseudo-Pontificem scripta . Porro Henricum ipsium Imperatorem Patriciatum sumsisse, ac circulum aureum Patriciale in generali conventu
Basileae habito, capiti suo imposuisse, constat ex Ber- thoido Constantiens ad annum MLXI. cujus haec verba sunt: Romae Nicolao Papa defuncto Romani coronam , ct alia munera Henrico Regi transmiserunt, eumque proeligendo Summo Pontisce interpellaverunt ; qui ad se eo vocatis omnibus Italiae Discopis generatique contenIu Ba fluae habito eidem imposita corona, Patricius Romanorum a 'pellatur : Ejusdem historici testimonio , & auctoritate fulti memorati Draco, R Euerardus id Henrico U. triis buunt , qui longe post , nimirum , anno a Virginis partu MCU. ad Imperium est evectus , ut ex Othone Frisiningensi , & Conrhado Uspergensi ostendit Petavius stare. I.
rationarii temporum lib. 8. c. I 7. Notandum praeterea est
Henricum ipsium a Romanis seditiosis fuisse Patriciatum,& aureum circulum consecutum ; quum ips S. Romanae
Ecclesiae Cardinalibus jam hostes, & insensi , ut eos ab
eligendo Pontifice arcerent, Henricum interpellaverint, eique Patriciatum detulerint,quod longe clarius demonstrabimus , ubi de ejusmodi dignitatis conserendae jure a Romanis nullo merito sibi arrogato agemus . Henricum
375쪽
autem IV. , R ipsium Patricium suisse constat, eo enim nomine jus eligendi Pontificem sibi competere autumabat . Hinc apud Mabillonium in Musto Italico tom. I. pari. a. pag. 6ῖ. ex vetusto monimento legitur : Imperante Domno Henrico IV. Romanorum Patruio, Imperatore ab Incarnatione Domini Nostri Iesu Chrisi anno M. XC. II. indictione XI. XIII. Ralen. Mase. VIII. Quae hactenus produximus historiar exempla rite , recteque gestum Romanorum Patriciatum ab Imperatoribus ostendunt. Illum siquidem a Pontificibus Max. petitum ultro tributum; vel ob singularia in Romanam Ecclesiam , merita decretum Imperatores gesserunt. Ab hoc numero Quintum Henricum excipio, cui ausu indigno , ac tumultuaria infidi populi acclamatione id honoris, ae dignitatis genus a Romanis delatum est . Henricus ipse apertus hostis Romani Pontificis infesto exercitu Romam venit, multisque in sacram ejus personam & majestatem patratis Cardinalibus item, & Episcopis in vinc la conjectis a Paschale II. una cum Imperio Patriciatum
petiit; itemque jus Episcopos, & Abbates investiendi,
ut legitur in Chronie. Monasterii Cinne . lib. q. cap. q. suos idem Imperator anulo , ct virga investat, ct Episcopus investius ubere Consecrationem aeeipias ab Archiepiscopo , ad quem pertinueriI; Si quis vero a populo, OCIero eligatur , nisi ab Imperatore inpestatur, a nemine conseretur, ct Archiepiscopi, ct uisopi Iibertatem habeant eonserandi investitos ab Imperatore. Et Regnum, et Imperium , O PATRICIATUM o eis sui auxilio teneri adjuvabit: Cardinalibus ut narrat Platina in Paschale II. qui in vinculis erant, instantibus, Populoque Romano, qui bello ab Henrico vexabatur supplicante, ut quavis conditione idem Pontifex pacem cum iniquo Principe constabiliret; Coactus, hujusmodi privilegium conces si , quod deinde abrogavit in Lateranens Concilio. Quamobrem Angelus de Nuce Rosianensis Archiepisco pus
376쪽
pus in notis ad citatum caput Chronici Cassi nen. Pristi gium , inquit, quod a Romano Pontifice minis extorsit, posmodum Θnodo congregata , Episcoporum auctoritas, tanquam stravilegium reprobavit . Ceterum Henricus, alter hujus Henrici Filius se ab investituris continuit, easque in manibus Lamperti Romani Pontificis Legati resignavit Uormatiae. Quamobrem anathemate solutus est a Calisto II., ut produnt Uspergen . in Henrico V.,& Frisingens lib. I. ωρ. I. IX. Mirum profecto fuit, quod , quum nil aliud Patriciatus juris haberet, quam Ecclesiae Romanae patroci nium , ac defensionem impendere , Imperatores ipsi , vel precibus, aut vi, & armis eam dignitatem petierint ata, Pontificibus Maximis. At hoc ob id fortasse accidit, quum ipsa per se Patriciatus dignitas honorificentissima ,& splendidissima jampridem habita , adulantium subinde audia fabulis amplior videbatur. Hinc non aliud Principes quidam eo nomine praesetulerunt, quam Urbis Imperium , & jurisdictionem in populum Romanum et electionem praeterea Romanorum Pontificum , aliique e rumdem jura sibi arrogare . Sed figmentis, & larvis hic praetermissis, Romanae Ecclesiae, & Apostolicae Sed is patrocinium ipsi Imperatoriae majestati,& amplissimae dignitati adeo conjuninum , ac ut ita dicam , individuum est,
ut ceteri deinceps Imperatores retinuerint, di adhuc hodie eo nomine Patriciatum retineant. Duo pro re nata Joannes Iacobus Draco lib. altero cap. 6. num. I a. animadvertit , quorum alteri sacile assentior, in altero autem ipsum deceptum , & hallucinatum arbitror . Omnes,
inquit, in hune usue diem Imperatores Patriciatum gesserunt, hodieque gerunt. Nam ut modo dictum sub P trietatus titulo non tantum politica, sed super ordinando
quoque Pontifices ct Cleruorum satu potesar, defensiouem, sive advocatio Ecelesiae coneedebatur : Hanc autem advocationem Romanae Ecclesiue dubium non est hodie
377쪽
que Imperatores habere veluti, cui idem Scriptor prosequitur num. 13. a Pipini, & Caroli temporibus manu
traditam . Ea ut probe, ac recte sungantur , Sacra mento adiguntur; cujus formulam idem num. I p. reci tat , quam nos quoque iterum hic exhibemus : Ego M. Romanorum Rex annuente Domino Imperator , promitto,
spondeo , polliceor , atque Iuro coram Deo ct B. Petro me de cetero Protectorem , Procuratorem , εχ Defensorem fore Summi Pontis is , m hujus Sanctae Eees c Romanae: Lubet etiam hic describere aurea verba Alberti I. Rodulinphi Imperatoris filii, quae in siuo diplomate relato a Baronio tom. IO. annal. ad ann&m Chrisi CMXCVI. n. 48. expressa leguntur: Recognoscentes igitur, quod Romanum Imperium per Sedem Apostolicam de Graecis translatum es in persona magniflci Caroli in Germanos , ct jureligendi Romanorum Regein , ct Imperatorem, posmodum certis Principibus Ecelem eis, ae Saeculari ut es ab eadem sede concessum, a qua Reges, cν Imperatoret , qui fuerunt, ct erunt recipiunt gladii temporalis potesatem ad vindictam malefactorum , laudem vero bonorum pia δε- potione , di sine ero corde profiteor Romanorum Reger in Imperatorer ρostmodum promovendi per fidem eamdem, a
hoc potissimum , ct specialiter assumantur , ut I SE clesiae Adpocati, Catholicae Fidei , ae ejusdem Ecclesia
praecipui Defensores : Idem expressit, & Federicus Primus in epistola anno Christi MCLIX. data ad Antipapam , & Cardinales illos, quos ad Concilium Papiense convocavit: In hoc itaque, inquit, saeratissimo proposito consit uti eam omnibus Ecelesiis in Imperio nosro cons rutis debeamus patroeinari; Sacrosanisae Romanae Eccle- tanto Ar ea Mus debemus providere, quanto i ut cura, des o a divina providentia ereditur nobis e se eommiffaspecialiter : Ut demum alia , quae afferri polent, omit
tam , accedat laudatorum Imperatorum testimoniis invictissimi Caroli V. auctoritas, qui peculiarem sati Gque
378쪽
que elegantem ad S. Purpuratorum PP. collegium XX. Novembris anno MDLIX. post Iulii III. Pontificis obitum scribens epistolam , eaque illos ad novi, atque idonei Antistitis electionem adhortans, haec habet : Ut in mentem venit, nos Advocati Feelsae munus , ct Proviseeiam subsinere, eoque nomine ex veteri majorum insi- tuto in partem hujus solicitudinis vocatos esse , non potui mus , neque certe debuimus o eis nosro deuse, quin huic rei omnium maximae gravi aeque partes nosras interponeremus : Plura id genus, s quaeras, exempla , consile Martinum Magerunt de Advoc. armata cap. S. cui de scriptum ex Caroli V. epistola locum, acceptum serimus.
De Ritu, ct Forma eonferendi Regibus, ct Imperatoribuι
I. Melchiorris Goldasi a serentis, a Romanis Patriciatum Regibus, ct Imperatoribus eoilatum , opinio resecta. II. Pontifex Max. illum eonferebat, di Postulus Romanus acclamationibus dumtaxat, ct laudibus prosequebatur rite esserebas electum . III. Lyo Ritu Patricii fuerint creati, variae Scriptorum sententiae. IU. Sacra unuione Galilarum Reges a Stephano III. in Patricios linit uni. U. Galliarum Reges oleo ca Iesi in solemni Regni inauguratione ab Remensi Archiepiscopo ungunIur. Remensis ampullae carissis oriago . VI. Pro illa, ct adversus ipsam argumenta r feruntur . VII. Imperatores benedictione Pontificii , vel suscepta Patriciatus eorona Patruit renunciatiis VIII. Corona, O eirculus praeipuum Patrietatus insigne . IX. Alia Patricii Romanorum indumenta. X. Carolus Magnus cum Patriciatur insigniis ire
379쪽
Lateranensi palatio pictur. Petrur de Marea , GODdastur, Alemannus notati . I. II ostquam vidimus cum Galliae Regibus, tum Im-
peratoribus Patriciatum Romanorum concelsum, ad ea nunc progredimur, quae ad ritum solemnem ejus inaugurationis pertinent. Primum vero ipsius caussam a suprema Romani Pontificis auctoritate, & potestate licet agnoscere. Enim vero, quemadmodum paullo ante notatum est , quum is vientibus in Italiam Longobardorum incursionibus Gallorum Reges essent in auxilium accersiti a Romanis Pontificibus , ut libertatem , & jura tuerentur Ecclesiae, ut aliquam beneficio gratiam reserrent , Romanorum Patricii sunt appellati. Quamobrem qui a Pontifice Max. id jus auferunt, ac pro Romani populi , ac Senatus arbitrio eam dignitatem collatam cenient pro rebus ipsis larvas sectantur . Ceteros hujus opinionis asseclas missos faciam , eroque contentus eorum poti ismum Ducem in medium afferre; nimirum Melchior rem Goldastum, qui tom. I. consit. Imperial. ad annum DCCLXXIV. affert Senatusconssilium de lege Regia , quo a Senatu , Populoque Romano, Carolo Magno una cum aliis in siue tis , atque sanctissimis juribus , quae ad Romani Pontificis electionem , & Episcoporum investituras pertinent, Patriciatus dignitas conlata est. In rem ipiam alterum tempore Leonis dicti VIII. falsi Pontificis affert Senatusconsultum pro otione I. Imperatore latum . Quum autem Melchior negare non audeat in collatione eius dignitatis Romani quoque Pontificis auctoritatem fuisse interpostam , censet nihilominus primum ex memorato Populi Senatusconsulto Patriciatum decretum , deinde a Summo Pontifice una cum Senatu , & Populo in commentitia Synodo Ritu solemni re ipsa conlatum. Addit etiam renunciatum a Populo Romano Patricium Pontifices non Patri eium, sed Advocatum Diuitigod by Cooste
380쪽
vocatum appellari maluisse . Errorem hunc Ioannes Iacobus Draco lib. altero eap. 6. Num. 6. reprehendit, sed& ipse falso juri, & auctoritati Populi, & Senatus Romani plus, quam par est , tribuens graviorem in erro rem incidit, scribit autem : Dibus magis accedendum arbitror , quam Goldasio , qui autumat quem popularsibi Patricium elegerat, eumdem maluisse Pontifera appellare Advocatum, cum qui suur c, quales jam tumo Ponti ibus salutabantur , Principis Puter esse Patri-
II. At vero hujusmodi Romani Senatusconsulti nulla apud veteres Scriptores mentio occurrit, Anastasii profecto , & Eginardi, qui res a Carolo Magno pace , belloque gellas omnium primi , ac diligentissime publicis scriptis commendarunt, altum silentium est. Et certes adfuisset tam illustre , ac solemne Populi Romani Senatusconsultum , quod fortissimo , ac religiosissimo Imperatori commendationis , ac laudis plurimum addidi Gset suo silentio non praetermisissent. Sed recensenti ea , quae supra protulimus, ubi de prima hujus Patriciatus collatione a Gregorio III. Carolo Martello facta egimus, suaderi facile poterit, quam alienum a vero sit Goldasti,& Draconis assertum . Illud si quidem certum est ceteris Galliarum Regibus Romanos Pontifices Patriciatum non sol una contulisse nulla Senatus & Populi Romani interposita auctoritate; verum etiam Reges ipsos , ac reliquos Imperatores legitimos hujus dignitatis collatores,& auctores unos novisse Pontifices Maximos , quibus supplicarunt, vel ut Patriciatum sbi confirmarent, ut petiit Carolus Magnus a Leone III., vel ex integro ipsis conferrent, ut diximus de Pipino, qui cum Stephano III. convenerat apud Carisa cum de hujusinodi dignitate; item de Carolo Calvo, cui suit ab Adriano II. Patriciatus promissus, de Henrico U. qui a Paschale II.