장음표시 사용
401쪽
tionem faciunt Annales Metenses ad annum Dccxx III. &Ducangius in glossario verbo Patricius. Postulabat enim Summus Pontifex , ut Carolus ad Ecclesiam , Populum que Romanum de sendendum quam citius sestinaret, ca iamque illi aperiens petitae defensionis , memorat ipsium esse legitimum Ecclesiae de senirem , quia a Predecessore suo Stephano III. Patricius Romanorum creatus fuit. Adeoque ipsum oportere celerius ratione Patriciatus I sinare ad defendendam Ecclesiam , populumque Romanum : Ibi penu inquit laudatus Annali sta) ad eum missus D. Adriani Papae nomine Petrus obnixe postulans , ut ad defendendam Ecelesiam Romanam sesinaret, ut Populum Romanum de manibui superbi Regis Desiderii liberaret : adjungens , quod ipse legitimur tutor, δε- fensor esset iAssur Ecclesiae quoniam illum Praedecessor Dur
a. mem. Mephanus Papa unctione sacra liniens in Regem Patricium Romanorum ordinavit: Non minus autem pro explendo hujusmodi tutelae ossicio pro Ecclesia, &Populo Romano, quam , ut frui, & nomine , & titulo Patriciatus potat , a nutu, R imperio pendebat Romani Pontificis ; quod magis , magisque illustratur ex Adriani Papae I. epistola de cultu sacrarum Imaginum , recitata a Baronio ad annum DCCLXXXV., in qua legitur rEruit in /riumphis victorei, sicuti fluui , edi spiritualii
compaIer noser Dominus Carolus Rex Francorum , O Longobardorum , ac Patricius Romanorum nosoris o9tem perant meritis , atque adimplens in omnibus voluntates: Haec equidem verba perspicuum faciunt, quam longe a
vero indicati Scriptores censuerint abitu tam in Carolo M. uti Ponti scis patre potestatem suin, nulla Pontifici relicta parte . Ipsemet Carolus agnovit , sessusque est hujusmodi filialum Romano Pontifici ab se debitam obedientiam cum fide , & obsequio; quando ut Ecclesiam Romanam ab Longobardorum injuriis, & hostium justo ιitulo tueri potat tanquam Romanorum Patricius , S.
402쪽
Ecclesiae Defensor, a Leone III. dignitatis suae confirmationem poposcit ; quod jampridem animadverterat memoratus Alemannus , scripsitque e Ut eam clientelam, a lum Patriciatus nomine eontineri demon avimus
ab Adriano Primo concessam, sibi Carolus) Leonem III. succuserem rogaret, ut ratam , firmamque esse sibi nihilominus vellet, quod illam staret a Romani Ponti is nutu pendere , ct pro e ur arbitrio aeque sibi, Regibusque
Francorum, atque euilibet Chrisianorum Principum committi posse , prout quisque rebus Ecclesiae Romana , vel bono Religionis publico fludere maxime videretur . VI. Singulare profecto est, quod in explose opinionis subsidium excogitavit Petrus de Marca De Concordia lib. 3. cap. I l. num. 6., nec a quoquam ante ipsum observatum comperio: nimirum quum Pipinus Sedi Apostolicae Exarchatum largitus est , ejus non selum donasse Urbes , atque Provincias, sed ipsam quoque Patriciatus dignitatem contulisse Romano Pontifici, qua Exa ehi in Italia praesides decorabantur. Hinc quemadmodum ipsa Patriciatus dignitas se in mum in Exarchatus Provinciam, Imperium, ac jurisdictionem serebat, ita non absimilem tulrsse auctoritatem , ac potestatem Patriciatum Romanorum a Summo Pontifice Pipino, &ejus filiis tributum . Sic invicem collatis Patriciatus muneribus , duo in Q lidum Romae suis. Patricios , nimirum Pontificem Max. & Pipinum . Quare utriusque Patriciatus jura miscens , atque confundens et Hur generis, ait, fuit Patriciatus uterque Romani Pontoscis, ct Reguua Francorum : Et paullo post, novam prorsus opinionem a perrens addit: Pipinus non solum Provincias Ravennae subjectas, sed etiam omnem Exarebatur dignitatem, crImperium Romanae Sessi contulit, quod Romanae quoque Civitatis administrationem eo Iectebatur, ρπα suminc jurisdictioni Exarebatur parebat. Pistinus quoque Patri
403쪽
perii In Romana Urbe, quod in hae calamitate Romani δε-berum sibi esse putarunt propter necessitatem des onis sine injuria Consantinopolitanorum ; itaque duobus ins
Ddum Patriciis exinde Roma paruit: Non equidem diff-teor translatum in Romanum Pontificem Patriciatum cum donatione Provinciarum, ac Urbium Exarchatus Ravennae, quod patet ex Adriani Episola 83. Coduis Carolini. ab eodem Petro de Marca recitata . At si verum ingenue fateri velimus ejus verba non solum , no evincunt communionem insolidum Patriciatus , quod nempe duobus simul Patriciis Roma paruerit, verun rem ipsam prorsus contrariam ostendunt. Et primum quidem animadvertimus discrimen , quod inter collatum a Pipino Romano Pontifici Patriciatum per designatam donationem intercedit, ac Patriciatum Romanorum . Ipse si quidem Exarchatus , seu Patriciatus, uti praesectura multarum Civitatum secum serebat illarum regimen , ac summam iurisdictionem , quae ipsim et Patriciatui erat annexa, ac, ut ita dicam , individua. Quocirca a Pipino Apostolicae Sedi donatus non mansit ab ea jurisdictione separatus , sed simul cum Patriciatu Exarchatus Imperium , &Jurisdictionem contulit. Hoc prosecto dici nequit de Romanorum Patriciatu, quo sicuti nullum ante Galliarum Reges ornatum sui sie superiori libro probavimus, ita post Romanos Imperatores exactos nullo unquam tempore potuit cuiquam esse aliqua in Urbe jurisdictio, aut summum imperium , sive dominium , aut demum praefectura ; veluti adversus complures scriptores talia proserentes potissimum animadvertit Vir Clarisis. Caietanus Cenni in praefat. ad Chronologia et Caesaream Pontisciam um. 4. Ana in Bibliothecariin. 63. Quod utinam accuratius obsiervasset, antequam ultro prosecutus suisset ; quod multo major dignitas Pontificiorum, quam Imperialium Patriciorum fuerit. Atque hoc inter utrumque Patriciatum patefacto discriminea Dissilirso by COOste
404쪽
mine, prorsius corruit & evanescit inanis utriusque similitudo a Petro de Marca conficta. VII. Profecto adeo perspicue patet designatum a nobis distrimen ex recitata epistola Adriani Papae, ut mirari satis non possim Petrum de Marca in alium sensum detorsisse . Ponti sex enim a Carolo Magno postulabat, ne Ravennates , & Pentapolenses ad ipsium commeantes sine Pontificiis literis exciperet, & si qua de re conquererentur, ad judicium Romanae Sed is eos remitteret, ut integer, & illibatus maneret Patriciatus a Pipino eidem sedi collatus. Ejus verba notatu digna sunt sequentia: L esumus τsram Regalem potentiam nu Iam novitatem in holocausum , quod B. Petro sanctae recor' dationis Genitor veser, obtulit, ct vesra excellentia amplius eoormavit, iNovere sat agat: quia ut fati esti, δο-
nor Patrietatus vesri a nobis irrefragabiliter conserpatur,
simili modo ipse Patriciatus B. Petri fautoris vepri ιam a sanctae reeordationis Duo Pipino Magno Rege Genitore ve-sro in scriptis in integrum eoncessus , a vobis amplius con Irmatur irrefragabili jure permaneas: Ex his satis clare liquet ab Adriano Carolum admonitum , ne Romana Ecclesiae ditioni subjectos homines absque Pontificis litteris exciperet, neque quidquam oneris imponeret bOnis B. Petro oblatis : si itaque insolidum Patriciatus societas Carolo M. R Pipino conlata, eadem iurisdictio, R imperium , utrique fuisset in Exarchatus Provincias , questus non esset Adrianus cum Carolo Magno , nec Pe
tiisset, ut homines ad ipsum confugientes judicio Sed is Apostolicae restitueret. Id nimirum sibi vendicabat Ponti sex iure Patri elatus sibi a Pipino patre collati : & ingesta mentione Patriciatus Caroli, haec addit verb a omnino notanda : nuta , ut fati sis honor Patriciatur pesria nobis irrefragabilIter conservatur , ct plusquam bonori se honoratur , simili modo ipse Patriciatus B. Petri :Si ergo Caroli Patriciatus illibate servatur , eximioque
405쪽
honore cumulatur, non obstante, quod Pontifex ab eo repetit homines ad ipsium confugientes , dicendum quidem erit, illi non contulisse aliquam in Urbem iurisdictionem , & una cum Pontifice gerendam potestatem . Enimvero data ea Patriciatus insolidum societate , praedicti homines jure ad Carolum uti Patricium equae ac Pontificem confugissent, nec jure Adrianus ab eo postum lasset, ut Sedi Apostolicae illos remitteret: su i siet enim praeventioni locus, parique in eos jure uterque potiti es sent, eademque potestate . Uerum tota hare erat Ponti fici post Exarchatus donationem, ejus Provinciarum supremo Domino effecto potestas; nullumque ob id Carolus jus in illas habebat. Quare egregie ad rem faciunt reliqua Pontificis verba in memorata epistola, praetermissa a Petro de Marca r Hos simili modo quicunque ex nostris hominibus ad vos venerint, eos omnino obtestari , atque commouere vesrais regalem prudentiam quaesumus λtit sicut genitor veser fanste recordationis Domnus Pipinus Magnus Rex B. Petro, ejusque Vieario tane P, Ovesra demum excellentia amplius confirmavit, sis admo nere , atque obtesari jubeamini , ut nullo modo audeant se in superbiam elationis esserre , quando ad vos properaeterunt , sed potius subjecti, atque humiIes in servitio
B. Petri, O nosrae praeceptionis maneant subjecti. VIII. Non itaque par fuit Patriciatui Romanorum potestas illi, quam vel Patricius Exarcha , vel antiquus
Graecorum habebat. Sed nec eodem advocationis , &protectionis genere conveniebat: ea enim pristis Patriciis particularium Ecclesiarum advocatis amplior erat, ac longe, multumque nobilior . Isti squidem certa quot annis ob patrocinii munus exercitum, consequebantur stipendia, quibus omnino carebat advocatio , & protem istici Ecclesiae Romanae ab ipsis Imperatoribus suscepta . Nullum enim stipendium , seu , ut vocant servitium , Ob
id illis decernebatur; tanta enim vero est, ivitque semper
406쪽
habita Apostolicae Sedis , Romanaeque Ecclesiae dignitas& amplitudo , ut religiosissimi Caesares idem mei patrocinium ab se siusceptum, famulatumque Romanae Ecclesae,& B. Petro noviter impensum , honorem maximum ducerent , ministeriumque amplissimae mercedis loco haberent, & praemii. Federicus II. insensus Ecclesiae hostis in epistola scripta ad universos Christiani Orbis Uiros Principes anno MCCLIU. quae servatur in archivo Adrianae molis, & in Codice Bibliothecae Vaticanae num. 37. fol. I9. praetensa imperii jura exponens, quae Augustae dignitatis nomine in universae Ecclesiae Romanae ditionem ,sbi competere jactabat uti Advocato, & Defensori, secum aliis Germaniae Principibus Ecclesiarum advocatis comparavit, & sibi a Romana concedi postulabat Ecclesia , quod illi a Germaniae Ecclesiis exigebant: Holumus , inquit, etiam declarari, speciscari jura nosyra , quπhabemur , σ habemus in Marchia , Ducatu, ct alia Tedira , quam Ecclesia tenet, videlicet de cabalcata , ct par-Iamento , mercolo, ct Arocuratione , quα nor tanquam
Advocati Patroni, ct Defensores Eeelesiae habere debemur de terra praedicta : Et in serius subdit : Super declarationefacienda super jure, quod habemus in terra Ecelesiae petivimus expresse apponi de exercitu, par lamento, cabalca
is , fodro , procuratione , aut si praedicta expressim designare noluerint, eontenti fumux, quod servemur nobiι ea
omnia , quae Principes Imperii habent in terris Eeeussarum , quarum igs sunt AdvocatI : Nunquam certe Summi Pontifices de advocatione cum Imperatoribus pepigerunt , nec passi sunt unquam , ut quae Federicus petebat, Praeberentur : quin viribus totis iniquo conatui restiterunt, poenis etiam irrogatis longe gravissimis; cui usinodi fuere ejectio ab Ecclesia & privatio Imperii. Injusta siquidem erant ejusdem Principis postulata, & Apostolicae Sedi non minus injuriosa , quam gravia . Nam in privi legiis , & formula Sacramenti, quod coronationis suae B b b s tein
407쪽
tempore Imperatores edere consueverunt, nil sibi concessum , aut reservatum suerat, praeterquam Procurationes , seu Ddrum Summi Pontificis mandato, non aucto
ritate propria ; & tunc tantummodo colligendum quum Imperii coronam accepturi vel pro Ecclesiae necessitatibus a Summis Pontificibus vocati Romam accederent . Quod si ex advocatione , seu Patriciatu Romanorum decesseribus sivis jam pridem concesso id sibi Federicus novisset competere , ad se pariter uti Advocatum illam sibi delaxam supremam , ac paternam potestatem in Pontificis per nam, Urbis, & Ducatus Romani oppida, atque
Provincias non reticuisset, nec illa dumtaxat advocationis jura designasset , quae ab Ecclesiis Germaniae Imperii Principes tanquam earumdem advocati , & de sentires solebant exigere. IX. Atque hinc multo minus Patriciatus iste Romanorum significationem , ac potestatem majorem habebat,ac ampliorem , quam habuerit antiquus Graecorum . . Certe Francisicus Iunius de translatione Imperii contra Bellam, & Meurtius in glossario , verbo Patrietur plusae quo dignitatem extollunt, quum scribunt, Romanorum Patricios eosdem , ac Reges Romanorum fuisse s . Goldastus autem celebriori amplitudine, &majestate, eosdem commendat, quando in Apologia adversus Gret- serum Caroli Magni Patriciatum Imperatoriae majestati exaequare non dubitat. Erratum Metir sit jure , merito que reprehendit Iacobus Gret serus lib. 3. observationum ad Georgium Coinum Curopalatam de O iii ct Meiat. c. cap. II.fol. I7O., qui non tantum erroris eumdem arguit, quod Romanorum Patriciis Regiam majestatem tribuerit, sed etiam, quod i pis Patricios Occidentales vocaverit , quorum nullum ante Galliarum Reges fuisse superiori libro, & paullo ante notavimus Meur-flui , inquit, in globsario, Patricios nimis extollit. Nam OcGAmolibus Puricioi diras Romanorum fuisse, qui πώπο
408쪽
Reges Romanorum appellantur ; quis neget hoe a vero nimis remotum esse. Primus enim Carolus M. ct alii nο- minabantur Patricii Romanorum, an ideo Reges Romano rum vel erant, vel habebantur At Carolus M. postquam Romanorum Imperator creatur , ct palam promulgatures, desiit appellari Patricius, quid tum t an ideo cunia, esset Patricius, Rex Romanorum erat siquis exterae nationis Patricius Venetus, erearetur Dux Venetus; Patr eii nomen utique omitteret. An ideo antea Rex Henetia
rum fuisset Gret serum secutus est etiam Ducangius inglos ario verbo Patricius, qui iisdem rationum momentis Meursum refellit, & rejicit, quem Euerardus quO-que otio jur. bl. di privat. djfert. I. eap. a. q. 8. Errasse docet. Alios paribus sere laborantes erroribus Scriptores merito refellit Alemannus in diffsertationis de Laterasten. starietinIs east. D. scribens e Tantum abes , ut Francisci Iunii de translat. Imper. eontra Belum, O aliorum vera sit sententia , qui Romanorum Patricium ,
Dominum , seu Regemsuisse Romanorum eommenti sunt , vel Golosus in apologia adversus Greferum, qui Caroli
Patriciatum Imperatoriae majesati exequa2it: nam de n ris taceo , qui non tam Caroli Patriciatus prostris , quam Patriciorum ordinis communia in medium profe
X. Tantam vero , tamque sublimem iurisdietionem ,& auctoritatem non parum illi imminuunt, qui Romanorum Patriciatum , eumdem suisse censent, ac Consiu- latum . Consulatus squidem dignitas jurisdictione carebat , eratque sine labore honor . Propterea si secundum nonnullorum sententiam, non alia, quam Conselatus erat hujus Patriciatus conditio, Patriciatum Romanorum purum, atque nudum honoris titulum omni jurisdictione destitutum fuisse, affirmare necesse est . Nos autem , qui veritatem amamus, id etiam genus commenta refellimus.
Hujusmodi errori viam omnium primus patefecit Antonius Dissit eo by Go le
409쪽
tonius Pagius, in Critica ad Annales Cardis. Baronii
tom. a. agens de Clodovei Patriciatu; idem tom. 3. ad annum DCCXL. num. I. repetit de hujusmodi Romanorum Patriciatu . Pagio mox adhaesit Euerardus otio
juris pubi. ct privat. dissert. 9. stari. I. Quae de utriusque dignitatis discrimine superiori libro protulimus , ubi
Clodovei quoque Patriciatum expendimus, falsiumque Pagii assertum evicimus, supervacaneum putamus hi rursus describere: Utramque siquidem dignitatem , scuti nomine, itam etiam re ipsa, & conditione differre, validis fulti momentis ostendimus. Sed, ut idem modo
argumentum pertractemus , novoque conatu contra sentientium Scriptorum convellamus iundamenta, memorati Otto, & Pagius nos cogunt. Horum enim primus animadvertit in versibus praefixis antiquo Euangeliorum Codici apud Ducheseium tom. I. pag. I 89. Carolum M.
appellari Consulem: Tempore vernali transcensis alpibus ipsis
Urbem Romuleam voluit quoque visere Consul. Sed paullo post idem otio Consiulatum seorsim a Patriciatu nominans , diversam utramque dignitatem intelligit: praeter Consulatum enim Patriciatu quoque auctum fuisse Carolum , scribit e quod certe non prodidisset scriptor, si nullum inter utramque dignitatem diserimen intercessisset. Pagius autem nullo solido sultus testimonio ad fidem suae opinioni conciliandam, docet Coninsulatui fuisse annexam Ecclesiae Romanae advocationem , & patrocinium. Sed hoc munus erat Patriciatui, non Consulatui coniunctum. Quapropter Francorum Reges Patricii , non Consules appellati fuerunt. XI. At vero prodens Pagius Carolum M. Consulatum inivisse , postquam Imperator renunciatus suit , utriusque muneris , & dignitatis disicrimen ipsam et narratione sua satis superque perspicuum manifestat . Idonim perinde est, ac palam sacere Carolum Magnum
410쪽
ante aditum Imperium Conselem non fuisse. Et quidems eadem fuisset Patriciatus dignitas, ac Consulatus, Imperator factus Patricii titulum minime omisisset , nec consulatum sumsisset. Id etiam fiet clarius , si animadvertamus Carolum Magnum Consulatum silmsi me more Orientalium Imperatorum . Huic enim Consulatui tribui nullo modo potest eadem qualitas Patriciatus: nam erat omnino a Romano Patriciatu diversus. Mos siquidem erat Imperatoribus Orientis consulatum, non Patriciatum suscipere, ut recte animadvertit Gutherus De O . Domus august. lib. 2. cap. I9. ex Iuniore Plinio scribens : Consulatum enim Princeps, Praefectum praetorio Magiserium aut Patriciatum non gerit: More orientalium Imperatorum Consiulatu per Carolum suscepto , ejus titulo inscriptus occurrit, quo ante Imperium nunquam uis est.
Unde idem Pagius tum loco recitato, tum in dissert. Θ-patica consulari cap. q. pari. 3. illum inivisse asserit , restituto Imperio occidentali auctoritate Leonis III. POntificis Max. die Christi Natalitio anno octingentesimo . Quare ut ostenderet Carolus eadem se , qua orientales Imperatores dignitate potiri, totiusque imperii auctoritatem in se translatam, iisdem porro quibus illi, usus est titulis ; assumto etiam Consulatus nomine, quod Impera tores Graecorum sibi potissime usiurparunt. Ea de caussa,
relieto ut vidimus, Patricii titulo , qui cum augustae maiestatis titulis , & juribus praerogativis Orientalium Imperatorum more suscipiendis minime congruebat nOmen sibi Consulis praes xit. Ex Si mnio lib. q. de Regno
Latiae Baronius ad annum DCCC I. num. 9., & ex eis
dem Pagius in differt. hypatica consulari refert exordium legis ab eodem Carolo , ipso anno latae ; In qua legitur: Auno ab incarnatione D. N. Iesu Christi DCCCL Indi-Hione nona anno Regni nostri in Franeia XXXIII. in Italia XXVIII Confulatus autem nostri I. De