장음표시 사용
411쪽
De Urbis, ae Ponti larum Provinciarum duione , atque dominio Romanorum Patriciatui falso attributo.
ea , o Pa ius, a ferentes Romauorum Patricium Urbis suisse Dominum , ae Principem confutantur. II. Advocatio , ct proiectio in rem ipsam simul, cum jurfictione , ae dominio exerceri nequit. III. Meiachiorris Goldsi , ct Draconis disinctis de Urbis δε- minis , ct defensione Ecclesiae Romanae rejecta. IU. Paullus Pontj x Pipinum, o Gentem Francorum commendat, qui ad praefandam fidem , ac obedien-riam Pont ei Max. Romanos coegit. U. Stephanur III. Pipinum , ct Adrianui Carolum compluries ad moncnc , ut Civitates, quas i B. Petro obtulerant, quam cuius tradi jubeant. VI. Ex Ponti fetis Provinciiι nonnulo ad Carolum M. confugientes ab Adriano Papa I. repetiantur; ridem ex Pontilis voto a Carolo resiluti . VII. In Urbibus Sedi Apo Deae a Pipino donatis , nulla eidem uti Patricio remansit iurisdictio , neque dominium . VIII. Cointii, Perri de Marea , ae Eueraria Ottonis affirmantium Carolum M. eum Leone III. pactum iniisse de Urbis δε- minio errores east II. IX. A Carolo M. tanquam Romanae Feelsae Advocato , ct Cusode Leo III. L gator petit ad es escendos Romanos . X. Eidem L gati a Carolo missi, ut eelerem tutelam se defensionem praesaret. XI. Carolus M. uti Patricius Romanam Ecelesiam tuetur , ejussique tutelam, δε-
fensionem Aliis suis in Regni partitione praecipue
eommendavis. I. Sum Diuitigod by Cooste
412쪽
I. Uperiori capite complurium recentium Scriptorum sundamenta convulsimus, quibus, ut dominium , vel summum in Urbem , ac Provincias Pontificiae ditionis Imperium , Romano Patriciatui tribuant,'parem Graecorum , vel Exarchatus Patriciatui afferunt , nee dissimilem illi jurisdietionem constituunt. Earum diis gnitatum , quamvis vocabulo, & nomine inter se simialium non ob curum discrimen attulimus , multaque pro
Te nata notavimus, quae parum rectam contra sentientium opinionem facile evincunt : Quo tamen res fiat clarior, validioribus tum historiae, tum rationum momentis eo rum asserta rejiciemus, quibus Romanorum Patriciatui
non modo Urbis, sed & Pontificiarum Provinciarum ditionem, & principatum adscribunt. E scriptoribus , qui id prodiderunt Nicolaus Cusanus cum primis habetur. Is in lib. p. de concordant. Catholic. IU-ῖ. cap. 3. temporalium rerum curam adeo propriam Romanorum Patricium habuisse affirmat: in ipse praefuerit, inquit , in temporalibus, Papa de ipsisse minime intromittente e Lupoldus de Baben. de jure Regni, ct Imperii cap. q. OChristophorus Leman. in Chronte. Spiren. lib. 3. cap. 24. idem tradiderunt; & ut alios Minoris ordinis auctores Praetermittam , eos sequutus Ioannes Iacobus Draco de origin. ct jure Patris. lib. a. cap. I. num. Io. ita scribit: Patricius ergo Romae cirea, Osos haec tempora nihil aliud erat, quam Princeps, ct Dominator Urbis. Pagius item adan. DCCXL. n. 6. una cum Petro de Marca I. I. de Coneordiae. I 2. arbitratur duo Romanorum Patriciatum fuisse complexum , nimirum iuri silichtionem , qua Reges Francorum in Urbem & Ducatum Romanum ex consensu Ponti scis,&Populi Romani potiebantur; & protectionem , seu desinsonem , quam Romanae Ecclesiae polliciti erant: Nollem autem hanc opinionem excepisse sine ullo delectu Vir. Cl. Cajetanum Cenni in praef. ad Chron. Cars Pontis n. 3ώ. . Anasus Biblioth. ratum laudatos Scriptores scite, ac eru-
413쪽
dite Romanorum Patriciatum eum in sensium explicasse . Porro ut magis magi sique pateant , hujusmodi vana Scriptorum commenta , memorasse juvat caussiam conlati Patriciatus , quae aperte ostendit Galliae Regibus tributam tantum suisse Romanae Ecclesiae advocationem , & patrocinium ; nullum autem in Urbem, S Populum Romanum Imperium, aut Principatum . Non enim solum in caussa fuerunt Longobardorum arma , suibus Italia , & Urbs vexabatur , ut Gregorius III. Omnium Summorum Pon tificum primus auxilium a Carolo Martello deposceret , eumque Romanorum Patricium renunciaret ἡ verum , etiam quoniam jampridem ab aetate Gregorii II. Pontis c. Max. Itali populi Leonis Graecorum Imperatoris destit ut i auxiliis a Longobardis opprimebantur: Quorum vim repulsiuri ubique sere in Italia Duces sibi deligebant , ut testatur Anastasius Bibliotheca r. in vita Gregorii II. Veritus proinde Gregorius , ne subjectorum sibi populorum timor in apertam rebellionem erumperet, aliumque deligerent Principem ; opem , & auxilium a Carolo Mar- tello postulavit. Antonius Pagius in Critica ad annal. Cardin. Baronii ad annum DCCXL. num. S. Hie Pontifex , inquit, intere t , ne in apertam defectionem erumperent , ct novum Principem crearent; illis itaque di cillimis temporibus Carolus Martellus Patricius Romanorum , Defensor Eeelesta ictus es: Nil autem magis in verisimile videtur , quam eo tempore , quo Grego rius III. solicitus erat, ne adversus ipsium ab Italis p pulis novus Princeps crearetur, ipsum velle Urbis Principatum tribuere Carolo Martello collatione Patriciatus . Petiit namque adversus eosdem , & Longobardos Urbem, R Italiam in sestis armis vastantes opem , & au xilium , & in praemium impensae defensionis Ecclesiae Principi, ac Summo Pontifici eum honorifico Patricii titulo exornavit, quo Protector, R Advocatus non Princeps, aut Dominus indicabatur.
414쪽
II. Adeo itaque perspicuum est, non alia quam re censita de caussa per Patriciatum a Carolo Martello, Pi-pino item , & ejus filiis susceptum fuisse hujusmodi patrocinium pro Ecclesia, & Populo Romano, ut ipsi quoque Scriptores negare non audeant: Asserunt tamen eidem advocationi Urbis, ac provinciarum Principatum . atque Dominium suilla additum . Nil tamen magis invi cem adversari videtur , quam suprema jurisdictio , & patrocinium in rem ipsam simul exerceri posse . Nec enim Dominus, in rem suam, qua libere utitur, impendere patrocinium dicitur, nec advocatio jus aliquod ditionis, Imperii, aut Dominii tribuit. Sunt sub patrocinio , non sub ditione , ajebat Sylla apud Appianum Mithreum pag. 27 a. In parte , non in ditione , inquit Livius lib. 22. &Cicero eap. 8. Ossiciorum sanctiora it Ia Romanorum tem pora describens Patrocinium seniorum , ait , stenra eorfuisse, non imperium et Satis item illustre est Scipionis Africani majoris dictum apud Livium lib. 26. Populum Romanum benescio , quam metu obligare homines maiale, exter que genςra , fide, ac societace junctar habere , quam tristi relictas fervitio : Quare Salgadus de re in proiectione pari. I. cap. I. praelud. S. num. 2O6. scribit: Sedsie es, quod cui protectio alicujus commendata es per Summum Pontoscem, aut alium Principem, non ideo cen fetur concessa jurisdictio , sed solum defensio ab oppression ous cte. Id elegantistinae probat Geminianus toto cons. 8 i. pronunciatque ejusdem testimonio laudatus Salgadus numero sequenti: Luando aliquis ex privilegio Ponti Leali recommendatur proteHioni alterius , non censeatur in
protectorem transires ut Iurisdictionem , sed defensionem nuda in ab oppressionibus, nee a jurisdictione suorum jud
cum intelligatur eximi : Rem autem altius expendentem consulere poteris Hugonem Grotium de jure belli, ct pacis lib. I. cap. 3. q. 2I. num. 3. & Martinum Magerum de Advocat. armata elegantissime de re ipsa disserentem . C c c a III. Quod
415쪽
III. Quod propius rem nostram attingit, id n runt , & memorati Scriptores: qui non alia de causis a
defensione Romanae Ecclesiae secernere studuerunt Romanum Patriciatum , ut secere Lupoldus paullo ante ci-- latus, & Melchior Goldastus adversius Gret serum in replication. pro Imperaς. cap. I 3. pag. 17S. diff. Quare Draco eos interpretaturus in medium Proseri inanem prorsius , ac metaphysicam distinctionem e monens Patriciatum nonnunquam accipi secistiter , nec comprehendere defensionem Ecclesiae, sed Urbis Romanae cu- ram : jure vero generali, lataque acceptione utrumque eontinere significat. Libro a. de origis. ct jure Patrio. cast. 6. num. Iq. Lupol I, inquit, ne hane no a sassertionem turbare videatur , ob id, quod Patriciatum a defensione Ecclesiae secernit, temperandui est, ut, ct alii, pro quibus acerrime contra Gremerum pugnat Goldastis in replicatione pro Imperatore ; ut dicamus Patriciatum nonnunquam aestisti Pecialiter . ut non comprehendat δε-
fensionem Ecclesic , sed saltem Urbis Romanae curam,
nonnunquam generaliter, ut contineat utrumque et Quam autem futili momento nitatur huiusmodi interpretatio , si emo non videt. Si enim ex ejusdem Patriciatus sonte , veluti ex genere, ut ipse fatetur, promanat Ecclesiae
de sensio , eaque suit ab ipso Patriciatu per Galliae Reges sumta , quomodo inde uti species diversi; prorsiasque contraria promanare poterat , solumque Romanae Urbis Imperium , & curam afferre Et quidem Stephanus III. in seis ad Pipinum datis epistolis post ipsi collatum Patriciatum ita loquitur, ut semper Urbem suam , Rempu-hlicam Romanorum suam , populum suum appellet, uΠOeodemque tempore , quo memorati Patricii defensonem poscit: In epist. 3. Cunctus, ait, populus noser Re publicae Romanorum magno dolore, ct amarissimis laevmis uno inviatur : In epist. q. Sanctam Dei Ecclesiam, minum Romanorum Reipublicae populum commisimus
416쪽
protegendum : In epist. S. Praesarte ergo populo meo Romano mihi a Deo tammuso : & paullo inferius: Dummodo meum peeuliarem Populam ct Romanam meam Civitatem. Hunc modum loquendi scite animadvertit Vir Clariss. Ioannes Francisicus Baldinus in notis ad Anasassum B bliotheear. in Stephano III. tom. q. Evidens argumentumen non alienatae, aut divisae jurisdictionis, sed integre a Papa retentae, semper & conservatae . Praeterea ex hine Carolus Magnus eam solum defensionem memorat in suis literis , quibus a Leone III. Patriciatus confirmationem postulavit et Luatenui, inquit, Romanae Ecclesia Sedes nos semper devotione defendatur et Non praetermisisset certe eam quoque curam , & imperium , s per Patriciatum geri potuisset, sui setque re ipsa gestum .
Talia porro comminiscentes Nicolaus Alemannus in differt. de Lateranen. parietinis cap. D. eodem argumento refellit, scribens : Caroli Patriciatus , quantusque erat, hujusmodi erat, ut nihil, nisi Feelesiae Romanae patrocinium, O defensionem , eamque Sacramento de votam contineret. Cur igitur a Caroli Patriciatu defensionis munus disinguit Golosus , atque hoe illum Eeel sta impendisse eontendit; illo vero Romanis jus dixisse rem- miniscitur Z Certe Carolus Patriciatum a Leone renovarisbi ea tantum re postulat , quatenus inquit sanctis a Romanae Eeelesiae sedes nos, emper devotione defendatur. IV. Id, quod adstruimus, & ab adversis Scriptorum commentis vindicare curamus, non obscure demonis
strat iplorum Galliarum Regum ossicium impensum Romanae Ecclesiae , atque Pontifici, in primisque Pipini, qui Senatum,Populumque Romanum fidem, atque obsequium erga Pontificem Max. religiose servare coegit, ut patet ex Pauli Papae I. Epistola Io. in Codice Carolino, ct aa.
in editione Conciliorum, nuper procurata Venetiis ad gentem Francorum, in qua post uberrimas gratiarum ,
actiones haec in commendationem Pipini, Gentisque a
417쪽
Francorum notatu digna addit verba: Herum elizatum es nomen Gentis veprae supra multas generationum nationes , ct Regηum Francorum vibrans emicat in conspectu Domini, quod talibus benigni mis Catholicae, edi Apo- sol eae S. Dei Ecclesiae Liberatoribus perornatur Regibus .mpus quippe Morser, novusque David in omnibus operibtis suis essectui es Christiani mus , cdi a Deoprotectus sAlius , ct spiritualii compater noser Domnus Pipinus Dei nutu victoriosissimus Rex , per quem exaltata Dei Leel atriumphat ct Her Catholica ab haeretieorum telo illibata usipit: Franciscus Pagius in Brevia r. historico gesor. Summ. Pontiscum in Paulo I. Epistolam ipsam exponens idem nobiscum sentit , & animadvertit : in omnibus Francis, ait, eam Dieram scriberet, impulsus Ducto sidetur Paulus Pontifex, uteris, per quas Psinus Sen tum , ac D lum Romanum cohortatus est, uisdem erga Romanam Ecclesiam , ct eumdem Pontimem religiosissime custodiret. Quare Anastasius Bibliothecarius in vita Stephani III. num. 2 S. Tota se virtute, inquit, idem excellent semus Pipinus Franeorum Rex professus es decem rare pro ea a Sanctae Dei Ecclesiae sicut pridem jam fato beati ino spoponderat Pontifei . Profecto , si eide nata, Principi, uti Romanorum Patricio Urbis Romanae ditio suisset , & Imperium ; sibi , non Pontifici Max. fidem , & obedientiam servare curasset, ne iura pertu harentur, magno cum suae dignitatis, ac ditionis Patriciatus dispendio. εV. At sui juris, quod tum Romae tum etiam in aliis Ciuitatibus Ecclesiasticae ditioni subjectis habebant, studiosi erant Romani Pontifices, curabantque potissime, ne a quopiam id ipsum violaretur . Quare Stephanus III. compluries Pipinum admonuit, ut Civitates quas Beato Petro promiserat, solicite possessionem traderet ea seque sine ullo impedimento restitueret : sc enim epis.
418쪽
sola osserendum promisisti ei sto dendum contradere debeatis: & paullo post . Helociter, O sine impediment σquod B. Petro promisisti per rinationem vesram, Civitates , ct loca, atque omnes obsides, ct captivos, Beato
Petro reddite, vel ipsa donatio continet. Si eetiam Hadrianus enixe petiit a Carolo, ut quam celerius Ducatum Spoletinum , quem B. Petro obtulerat re ipsa radi juberet , ut constat ex episeola 8. Codie. Carolini relata a Labbeo in tom. 8. Coneilior. Exstat & ibidem alia epistola , quae in Cod. Carolini est 9o. , in qua idem Hadrianus Carolum admonet, ut contra Adalgi sum in Calabriam adventum copias mitteret. & ut promissas Ecclesiae in Ducato Beneventano Civitates per missos suos tradi praeciperet, addens ulterius: Sicut in partibas Tum sciae Civitates , ides Suanam , Tuscanam , Buernum , ct Balneum Regis, ceterasve Civitates eum ibus, ct terr toriis earum B. Petro osserentes condonasis , Da in eo modo in partibus Benesentanis contradere nobis protinus faciaris . Si itaque illae, eaedemque Civitates jure ditionis aut dominii vigore Patriciatus remanere debebant penes ipsos Galliae Reges, cur Stephanus , & Hadrianus continuo eosdem interpellare non destitere , ut quam citius , atque celerius re ipsa Sedi Apostolicae traderentur ZVI. Praeterea et si Galliarum Reges Romanorum Patricii titulo essent insigniti, ut partes suas , munus
que explerent , admoniti, opem tantum, ac tutela m
pro Romana Ecclesia a Pontificibus ipsis impendere poscebantur; ut subjecti Pontificio Imperio populi infide debita, ac obsequia contineretur , ne qui siquam im pune, aut nullo vindice ab alterutro descisteret : Tantum abest, ut Romani Pontifices vel opem petentes a Galliarum Regibus quidquam illis de Urbis , ac Provin clarum Imperio tribuerent, seu tributum quondam osten derent : Quo vis modo ab se abrogarent, ac ultro in Patricium transferrent. Quidam Eleuterius , ac Grego rius
419쪽
rius iniqua , ac ne saria multa quum Ravennae perpetra sent, certique essent , Adrianum I. ipsorum icelera imis punita non relicturum , ut debitam sceleribus poenam vitarent , ad Carolum Romanorum Patricium consu-giunt . Adrianus justitiae incensius studio, simulque juri suo diligenter cavens, Carolum admonuit, flagitavitque, ut illos, cum suis Legatis Romam mitteret: in , posterum vero ab hujusmodi excipiendis hominibus absti neret, ut constat ex epistola S. Codicis Carolini, qua Ponti sex sequentibus verbis Carolum alloquitur : Et tu bata oblatio, quae a sanctae recordationis Genitore vesro Domno Pippino Magno Rege auaia , ct vGris perfulgidis regalibus manibus in con essene B. Petri Clavigeri Regns
Caelorum , oblata , atque nimirum con mala sunt, inmeoneausa , ac immaculata in aeternum permaneans, ut ante
Tribunal Chrisi ipse protector veser B. Petrui Mosolurdignus retributor vobis appareat. Pontificiis acceptis literis Carolum una cum Regiis Legatis misise Romam, memoratos Eleuterium , & Gregorium , aliosque praeterea ejusdem sursuris homines , qui ad ipsium timore perculsi confugerant, liquet ex alia epistola, quam Adri Mnus eidem Carolo scripsit, postquam ejus Legati una cum reis Romam advenerant. Nemo profecto sibi persuaserit Adrianum eas literas ad Carolum scribere potuisse, si Pipinus, & Rex ipse per Patriciatum , summum in Urbe , & Pontificiis Provinciis Imperium, ac ditionem habuisset. Nec quis facile eredet, Carolum talia ad Pontificem rescripturum , eique morem gesturum, si contra se res habuisset, sbique uti Romanorum Patricio, non Pontisci Maximo in reos homines ius suisset. Cujus cauma , ut merito ad Carolum provocassent, ita iusta Adriano causis non fuisset, cur de re ipsa cum C rolo quaeri posset. At idem Hadrianus cum a Carolo petiisset, ut Leonem Archiepiscopum Ravennatem coerceret , qui jura Romanae Ecclesiae in Exarchatu, & Pentapoli
420쪽
tapoli sibi arrogabat palam protestatus suit se velle de dictis Provinciis libere , & pro arbitrio suo disponere s ,
quarum ipse post donationem earumdem supremus erat Dominus . Ait propterea in uis. 32. Cod. Carolini relata intom. 8. Concilior. a Labbeo inter alias memorati Pontificis : Sed magis peto te eoram Deo omnipotente , ut
ita disponere jubeas , eumdemque Archiepiscopum sub πο-sra potesate eontradere digneris . Ut a nobis cunctus
Exarchatus disponatur , sicut saepefatur Domnus Stephanai Beati mus Papa temporibus s. me. genitoris vestri Domni Pipini , disponere visus es. VII. Ingesta donationis mentio in suis epistolis ab
Adriano nos admonet, ut commentum de Imperio per
Romanorum Patricium in Urbem dc Provincias Pontifici Max. subjectas , gesto , validiori rationum momento rejiciamus . Hic Opus est reministi in celebri laedere leto apud Carisiacum inter Pipinum , & Stephanum III. Romanum Pontificem , de Patriciatu Romanorum , ac donatione Urbium , quas ille a Longobardis suisset recuperaturus , ne verbum quidem dictum, pactumque ullum , aut conventum intercessisse, quod ad liujusimodi Imperium , & ditionem pertineret. Id ipsum a me hic jam notatum, & animadversum postea legi sensisse , &Vir. Cl. memoratum Ioannem Franciscum Baldinum in
notis ad Anas um Bibliotheear.in se hano IILto. q. PrOptereaque gavisus non parum sum id quoque pondus observationibus nostris ex tanti Viri auctoritate accessisse . Qui sinam prieterea sapiens credet id in eo foedere sanciri potuisse , quod adversis frontibus pugnaret : alterumque pactum alterum & pro millum eluderetῖCerte Patriciatus donationi, ac donatio Patriciatui repugnasset. Enimveros imperium earumdem Civitatum quod donatione inis Romanum Pontificem trans serendum erat, Pipino donanti Patriciatus antea conventus reservasset I dicendum esset, aut nullam intervenisse donationem, cui ex le-