장음표시 사용
151쪽
iis ' Eua . De Sacra Doctrina,
secundum quod in ea sunt suppositiones in sub- alternatis, suippe inferioribus, sicut & in om-' nibus aliis scientiis praeambulis, & inserioribus , ut legenti textum patebit. Vnde de sub- v a. . Minyn Πῖς nomine superioris, & de subalia puci. dio. ternata seb nomine inferioris disserit. Ad 1. pa-q 3.ati.ι ree ex dictis nimirum quod oritur ex ratione scientiae in quantum inferior, vel praeambula est alteri superiori, & non praecise , quia sub- alternata est. Ad 3. dico quod obstat non modo propter rationem allatam a Cajetano , sed propter rationes quas pro secunda tententia adduximus , quae sunt propriae subalternationiellentiales, & in Theologia viatorum respecta scientiae superioris inveniri nequeunt.
Maneatne Theologia nostra in patria λ
quibusiam suppositis deciditur quastis. - Atio dubitandi est quia destructa causa 3- μηx- I destruitur effectus : sed cognitio fidei est, . ,2. ς usa Theologiae nostrae, sicut cognitio prin-x.3e i. 1. cipiorum est causa scientiae:ergo cum fides eva-C.s7.a. 3 cuatur in patria , videtur quod nullatenus' δε de Theologia nostra eadem specie remanere queat. φ R' Et ita existimant quamplurimi authores, elim
ex Thomistis, quos resert & sequitur M. Ilde- sensus Michael his quest. I. an. I. dub. 3. sed opposita sententia dubio procul est D. Thomae,
152쪽
Art. I I. An sit scientia, Cap. II I. II
ut ex dicendis patebit, quem sequuntur communiter ejus discipuli. Supponendum est in scientia nostra tria con- η3. sideranda venire , scit. habitum, actum, & 3. sene. modum agendi. Modus intelligendi est quod 3 Cum phantasmate intelligat, quia intellectus ' ' in statu vite aliter intelligere nequit. Actus autem scientiae est certa conclusionum notitia per resolutionem in principia per se nota in quibus videntur : Habitus est quaedam qualitas intellectum perficiens, & ad hunc actum habilitatis. Certum est quod nulIa scientia quantum ad modum intelligendi dependenter a phantas. male in anima separata maneat : quia id ipsi competit, quatenus est corporis forma. Inachia verb scientiae duo considerare oportet , scit. motum inquisitionis, seu rationis discurrentis ex principiis ad conclusiones;& terminum, qui est eertitudo quae habetur de conclusionibus , secundum quod jam in principiis videntur. Quantam ad inquisitionem , & discursum scientiae actus in anima separata non manet, quia id impersectionis est ; bene vero quoad certitudinem. Eapropter scientia quoad
actum quodammodo evacuabitur, nec tamen totaliter actus ejus auferetur , quia manebit
ipsa quoad habitum, seu species intelligibiles; habitus autem nihil aliud est quam habilitas
ad actum. Et ratione hujus dicitur scientia eusentialiter , sive substantialiter in patria manere. Dissicultas igitur praesens de Theologia hoc pacto procedit, an videlicet quoad habitum , Sc actum certitudinis maneat, cum certitudinem in via a lumine fidei capiat, quae
153쪽
xis I. De Sacra Domina, Dicendum est Theologiam nostram inessentialiter, sive substantialiter manere, perfici tamen multδ amplius per visionem principiorum ejus in scientia beata , qua medio lumine beato res in verbo, seu divina essentia videt. Sumitur haec conclusio ex D. Chryso- , ac, stomo, qui e plicans illa Apostoli verba, Sise,ih b. siemis destruetur , ait : Non evacuatur ergo homil. scientia , sed esse singularem ct particularem
3s in cis. Fientiam evacuabitur. Non tam multa enim
Μ xxh- utisue silamus , sed etiam multo plura. Vt -- tem exemplo hoc faciam manifestum , nunc sciamus Deum esse ubique, sed quomodo sit nescimus. quod qua sum ex nihilo fecerit , scimus, modum autem uno mas: Quod ex virgine natur sit,
simus, quomodo a tem nequaquam. Tunc autem
de eis ali id sciomus amplias ct perfectius.Idem docet D. Hieronymus epist. ad Paulinam di-dens : Talem mentiam, inquit, dis amas in temris , quae nobisium perseveret in Caelis. Vbi destientia seripturarum seu sacra Theologiae do-ῆ ,.q εν ωina sermo est. Hanc eandem sententiam do-a.x.e.& Cet S. D. qui pluribus in locis explicans illud ad x. & Apostoli i. ad Corinth. 13. dicentis quod in 3 dyst' silentia dest etur, ait: quod verbum Ap qti
δ' , άa est istelligentam , quantum ad id quod est ma-
Corinth .teriale inscientia , ct quantum ad modum intel-3 3-lcct. lἰoendi: qu lascit. nequephantasemata remanebunt 3' destructo corpore , neque eris usus mentia per conversionem ad pharitastriam: non autem quantum ad id quod est formale in eis: nimirum species intelligibiles.Patet autem quod in eo Apostoli loco termo est de scientia Theologiae, quae in hac vita de Deo habetur. Prob. quando actus persecti in imperfecto
154쪽
Art. II. An sit Scientia, Cap. III. II '
inventus, secundum quod jam aliquid de per- 3 d 33.q. sectione participat, venit ad perfectionem ad quam tendebat, manet quantum ad id quod ' ξ' est de substantia actus, 3c tollitur duntaxat quantum ad id, quod impersectionis in ipsi erat ; sicut loquela balbutientis pueri ausertur, cum ipse ad persectam aetatem venit, quantum ad id quod imoersectionis in ipsa erat, manet tamen quidquid erat de persectione , & de substantia loquelae, quia loquela est de se actus
persecti: sed Theologia in quantum hujusmodi est actus persecti,esto pro hoc statu in imperst-cho reperiatur , quia in via ex parte cognoucimus : ergo cum venerit ad statum actus persectum, qualis est status patriae, non destruetur, nisi 1ecundum id quod est materiale, &impersectionis in ipsa, sed quantum ad formale, & substantiam manebit. Minor est evidens: quia quaelibet scientia est cognitio persecta, a. r.&L. cum sit virtus intellectualis: Theologia autem hic art. est scientia,immo omnium scientiarum dignissi- s ma. Major etiam est evidens, nam haec est dif- serentia inter actum, qui de se est impersecti, ut motus , & actum persecti, sicut intelligere& velle: quod ille , quando ad persectum, videlicet terminum motus, attingit, non manet
ejus aliquid quantum ad substantiam, sed quoad radicem motus;bene vero quando est actus persecti. Cons. ideo spes & fides in patria evacuan- 46. tur, quia de se sunt actus impersecti , spes 3ient d.
enim te habet in ratione cujusdam motus ten- 3- 'dentis in bonum arduum expectatum, & de- . i csideratum, nondum vero habitum ; fides autem tinth.13. est de se cum aenigmate : sed charitas manet te 3.
155쪽
quia est actus persecti, licet non habeat in via statiun perfectum : ergo cum Theologia sit scientia , & de se actus perfectus , quantum ad substantiam etiam manebit. Secundo prob. & confirmatur praecedens ratio : si Theologia nostra in patria non maneret, maxime quia cistauialiter est obscura, & de ratione ejus est imperfectio : sed hoc non : ergo manet. M . est fundamentum praecipuum adversariorum. Minor vero prob. si esset essentialiter obscura maxime quia principiorum illius cognitio per fidem, & revelationem habetur , quae quidem obscura est essentialiter, Ade ratione ejus est imperfectio : sed hoc non rergo non est essentialiter obscura.Prob.min.quia
quod cognitio principiorum Theologiae per fidem in via accipiatur, accidit ei ex subjecto sciente , principia enim illius sunt maxime cognoscibilia, eum sint suprema intelligibilia :sed quod accidit scientiae ex subjecto non convenit ei essentialiter secundum se : ergo Theologia nostra non est essentialiter.obscura. Prob. min. nam inquisitio rationis , discursus,& conversio ad phantasmata est de ratione scientiae nostrae, & eam ita necessario concomitatur, ut nonnisi per inquisitionem rationis, discursum,& conversionem ad phantasmata , scientiam acquirere , aut ea uti valeamus : sed tamen, uia ex subjecto sciente hoc ei coopetit, nonicitur essentialiter absolute, & secundum se illi convenire , unde his omnibus ablatis in patria manet scientia acquisita quoad habitum: ergo quod convenit scientiae ex subjecto duntaxat essentialiter absolute , & s cundum se non convenit. Maj. etiam est evidem ; quia
156쪽
An. I.I. Ansit Scientia, Cap. III. Wr Theologia in patria, ubi cognoscitur de Deo qoid sit, de manifesta sunt illius principia, claxa & evidens essicitur : ergo obscuritas, &.
imperfectio competit illi ex subjecto: ergo non impedit quin in patria substantialiter, & essentiat ter maneat ; sicut non impedit quin maneat, quia est acquisita perdiscursum,& dependentera phantasmatibus. εCons. I. non minus est de ratione cujusli ' 'bet scientiae pro hoc statu discursus , & conversio ad phantasmata,quam sit de ratione principiorum Theologiae pro hoc statu obscuritas :sed scientia acquisita manet essentialiter,& substantialiter eadem in patria absque discursu, de modo cognoscendi per conversionem ad phantasmata : ergo & absque illo obscuritatis modo Τheologia eadem essentialiter, quoad habitum,& certudinem manebit. Prob. maj. nam ex eo
principia Theologiae sunt obscura, & indigent per viam fidei accipi, quia sciri nequit de terminis principiorum quid sint; & nescitur quid fiat quia phantasmata , & sensibilium species c a quibus principiorum cognitio in scientiis
accipi consuevit) nequeunt Deum, vel divina repraesentare , quia nil prorsus in eis invenitur simile, & proporticinatum: ergo ex necessaria conversione ad phantasmata oritur principioru Theologiae obscuritas in nobis, quemadmodum M ab excellenti , ac supereminenti eorum intelligibilitate. Cone 1. Theologia nostra est vera scientia, 9. ac sapientia: sed de ratione scientiae essentiali Hic are.
est evidentia, & visio , per resolutionem in v
principia in quibus videntur conclusiones, si- pro a. s.cut effectus in causis : ergo de ratione etantiali-verit. Theologiae P a
157쪽
I 22 Euast. I. De Saera Doctrina
Theologiae secundum se non est obscuritas , sed ratione status quem habet ex conditione
subjecti. Respondent adversarij , quod nil obstat ,
quin Theologia nostra sit essentialiter obscura, tamen scientia, & virtus intellectualis : etenim fides .divina est virtus intellectualis , ut docet D. Thom. a. a. dc tamen est essentialiter obscura. Nam cum dicit Aristoteles evidentiam ad scientiam requiri, id tantummodo exigit inscientiis naturalibus , & inferioribus , quas agnovit, non verb in Theologia quae altiuima
est, ac Philosopho ignota. Haec prosecto solutio absque ullo proras, ν is i. sentamenx , & ad libitum conficta est : quod
art. 1. p xet primo, quia saepius D. Thomas naic o x.sent. jectioni respondendo, quod nimirum evide PVol 3 3 sit de ratione scientiae, quae Theologiae commotb pitii pςxςre nequit, cum procedat ex principiis n- q. t. a. t dei, quae per se nota non sunt, ac subinde con-α opust. clusionibus evidentiam praebere nequeunt,nun- Q q- - quam ad hujusmodi solutionem recurrit , sed
semper respondit , quod hujusmodi principia
snt in superiori scientia nota, ac subinde ex eis scientiam oriri posse. Secundd, quia ut ipsemet S. Doctor φωst. I . de verit. art.9. asserit haec est disserentia inter fidem & scientiam ;quod fides est de absentibus, seu non apTarentibus ; scientia vero in visione rei perficitur , estque de rebus quae praesto sunt intellectui Tandem quia dum inseriorum rationes superioribus attribulantur , auserre Dpus est, quod in eis est impersectionis, sed non quod persectionem secundum se explicat: evidentia autem cst de cognitionis persectione ε, unde & Deus clatissime
158쪽
ari. I I. An sit Scientia, Cap. III. I 1 3'
tissime omnia intuetur , estque ejus cognitio evidonti tana, cum omnia nuda sint, & aperta oculis ejus , ut dicitur ad Heb. cap. I. Non ergo
ob id Theologiae nostrae denegari debet evidentia , feci iuua se , quia superior scientia est. Confirm. 3. Charitas praesupponit fidem , ab
eaque generatur et attamen charitas in patria
manet, quia solum innititur fidei, secundum id. quod in ea certitudinis , & cognitionis est: ergo licet Theologia nostra principiis fidei,
quoad cognitionem, & certitudinem innitatur, nihilominus ipsa manebit, quia & fides quantum ad genus cognitionis in patria manet. Minor patet ex glossa in cap. I. Matth. quia charitas tendit in bonum supernaturale per fidem cognitum ε, est enim hdes fundamentum credentium collocans eos in veritate & veritatem in eis, ut ait Dionysius, per ipsamque fit prima conjunctio hominis ad Deum. Confirm. .dona Spiritus Sancti eadem secun- Idum speciem in patria manent: sed tamen fidei innituntur ; quia per fidem Christus habitat in a. s. 3. pinobis : ergo etiam Theologia eadem manebit, q 7 R esto a principiis fidei pendeat, quia haec dependentia solummodo est quoad genus cognitionis. R espondet nonnullus, quod dispar ratio sit, quia nimirum dona sunt clara, idcirco non pugnant cum visione beatifica. Sed haec solutio est contra D. Thomam , & veritatem ipsam, loquendo de donis prout in nobis. Contra veritatem , inquam, quia quaelibet cognitio viae
est ex parte, id est, imperfecta, specularisque,& aenigmatica : Videmus nunc, ait Apostolus, 2. Co per speculum ct in anigmate , tume autem facἰe riRxh ad faciem. 2 unc cognosco ex parte , t nc autem cognscam,
159쪽
cognoscam, sicut ct cognitus sum, ubi Dahom. Cognosco ex parte,id est,obscure, & impersecte; Paulus autem donis Spiritus Sancti abundabat; praesertim sapientia, &scientia: I Frinth. I. sapientiam loquimur inter perfeEios. Mntra D. Thomam etiam militat; nam ipse a. a. quaest. 8.art. I. inquirens utrum donum intellectus possis
esse simia cum me , arguit ad probandum non posse esse cum fide , quia intellectus est 'comprehensivus, & penetrativus rerum ; itaut id quod intelligitur , videatur di certissime cognoscatur; fides autem est de non apparentibus, sic iis quae non comprehenduntur, vel intelliguntur. Et statim respondet in corp. Duplἰciter dici possumus aliqua intelistere. Vno mias perfecte quando scit. pertingimus ad cognoscendum essentiam rei intellecta, ct 'sam verisatem enuntiabilis intellecti, secundAm quod in se est. Et hoc modo ea qua directe cadunt sub Me, intelligere non possumus durante flatu Mei : sed quadam alia ad fdem ordinata etiam hoc modo intelligi possunt. Alio modo contingit aliquia istelligi imperfecte , quando scit. 'sa essentia recvel veritas propositionis non cogno/citur quiast , aut quomodo sit: sed tamen cognoscitur secundum
quia ea qua exterius apparent, veritati non contrariantur, inquantum scic homo intelligit, quod propter ea qua exterius apparent, non est recedendum ab his qua sunt me7. Et secundum hoc nihil prohibet durante statu fidei intelligere etiam ea, qua per se sub fide cadunt. Quod quidem etiam per habitum Theologiae consequimur ; nam huic scientiae tribuitur illud quo fides gignitur , nutritur , defenditur , roboratur, per
eamque scitur quid credi debeat, & quid non
160쪽
Art. II. An si Seientia, Cap. I II. I 23
credi, &c. videndus D. ThOm. a. a. quaest. 2.
ARguitur i. ex Apostolo I. ad Corlath. I . subi loquens de scientia Sanctorum, seu q. xo. de fidei, quae est Theologia , asserit quod destrue- verit. tur. Nec valet dicere quod non destruetur quantum ad id quod est sermale, & essentiale in ipsa, .r c. 'nimirum species intelligibiles,& certitudo ; sed tinth. quantum ad modum, quo nunc intellectus in- lech. 3. quirendo, & convertendo se ad phantasmata speculatur , accipitque sua principia per viam fidei, & credulitatis. Non, inquam, valet; primd quia modus Siste est de essentia Theologiae nostrae: sed ablato aliquo substantiali non potest rei substantia remanere : ergo non potest ipsa secundum substantiam remanere modo isto celsante. Secundo, nam secundum Paulum prophetia neque quantum ad substantiam manebit; sed non alia ratione, nisi quia caret evidentia rerum, de quibus est : ergo cum Theologia nostra careat evidentia rerum scitarum , neque ipsa mane bit. Tertio, quia etiam charitas destrueretur,
cum modus habendi illam si imperfectus restpectu status patriae, quod tamen negat Apostolus, IV. Resp. quod modus iste cognoscendi non est s4. essentialis ex parte sui, sed ex parte subjecti, ibid. ad cui secundum statum viae talis modus cognost 'cendi competit : hoc autem per se solum est essentiale scientiae, ut per eam lcibilia cognost