장음표시 사용
241쪽
ex his ad alia argumentari. Haec conclusio sumitur ex illo Isaiae cap. 7. Nisi cre/ideritis, non . permanebisis Ibi Septuaginta legunt; Nisi cre- diaeritis , non latelligetis. Quae versio est communiter recepta , Ceu veritati eorum quae dicebantur maxime accommoda. Ibi enim de adventu Messiae & Incarnationis mysterio sermo erat, ad quod arcanum intelligendum, quam maxime opus est fide. Vnde Eusebius ι Valde necessaris , inquit, Propheta Virginis partui , O natisitati Emanuella Dei later homines pra- tulis: Nisi credideristi, non latetistetis. Ea prompter SS. Patres communiter in hujus veritatis
confirmationem hocce testimonium adducunt.
Audiendus est S.Cyrillus lib. 4. is Ioann.dicens; Optime fidem cognituni praeposuerunt. Pracedis namque Mer, cognitio sequitur juxta illud: Nisi crediderisis non intelistetis. Nisi enim ab Mexlla dubitalline fideἰjeceris fundamenta, non po
teris paulatis cognisionem, qua is christo eni- peraedificare, ct in virum spirisualem evadere. Videndi sunt D. Cyprianus lib. I. contra Iudaeos D. Augustinus lib. I .de libero arbit. c. 2. & in 7. Cap.Ioann. & alibi saepe.1 3. Eandem conclusionem probat illud Apostoli
I.ad rimoth. cap. a. ubi se Magistrum gentium a Domino constitutum asserens , qui vult omnes homines salvos fieri, & ad agnitionem veritatis venire, ait, Veritatem dico, non mentior,
Doctor entium lamo, or verisate; Augustinus in glossa : Veritate futura qua est rei , ct mer ces ei. Quaris mercedem , fides praecedat.Credimus enim , ut viaeamus. Quid est enim fdei, nisi credere quod non υἰdes. Fides ergo est , quρὸ non vides credere. Veritas qua credidisti videre. Fides
242쪽
An.VIII. An N.st argument. p. II. 2or Fides ducit ad veritatem, si maneatur is eo quod creditur, pervenitur st ad id quod ereditur. D. Anselmus in eum locum, D. Hilarius in c. I 3. Matth. Regni mysteria , inquit, fides percipit. Et lib.1. de Trinitate. Deus credendus est, i telligendus est, adorandus est, ct his osciis eI quendus est. D. Chrysost. homil. i . in I .ad Timoth. Neque enim , ait, si quis clausis oculis quarat invenire quia poterit, sicut item si apertis illis , seipsum humo obruat, aversat questem ibi inquirat , lavenise aliquid nequaquam poterit. Adeo sine me nihil invenire potest ; eaque absente pugnis nasci necessamio contingis. Insuper D. Bernardus Petrum Abailardum λε
redarguens epist. I9o. ita scribit. Dum paratus est de omnibus reddere rationem , etiam qua sunt fera rationem , ct contra ratἰonem prasumit, ct contra fidem. Quia enis magis contra rationem, quam ratione rationem conari transcendere. Et quid magis contra em, quam credere nolle,quidquid non post ratione attingere Denique exponere volens illud sapἱentis ; Qui credit cito, levis est corde ; esto credere est, inquis, adhibere =dem ante rationem. Cum hoc Salomon, non de sede in Deum , sed de mutua later nos dixeris credulitate. Nam illam, qua is Deum est fidem D. Papa Gregorius negat plane habere meritum ,si ei humana ratis praebeat experimentum. Laudat autem Apostolos , quod ad unius jussimis vocem sequuti sunt Redemptorem. Scis nimirum pro laude dictum ; in auditu aκris obedivis muὶ ; isor patos e regione dissipulos, quod tardius credidissent. Denique laudatur Maria, quod rationem
me pravenit; ct punitur Zacharias quod fidem
243쪽
zo8 Euast. I. De Sacra Doctrix is, Ratio D.Thomae est; Nulla scientia sua principia probat, sed ad aliquid demonstrative probandum ex principiis notis , vel suppositis a gumentatur; Sacra Theologiae doctrina est scientia , ut ostensum est : ergo non debet argumentari ad sua principia demonstrative probanda, quae sunt articuli fidei , sed ex eis ad aliquid ostendendum demonstrative procedere. . Majorem asserit D. Basilius is psi. II s. diccns ; μ-
eesse est cujuslibet disiciplina λάemonstrata esse discentibus principia ; quoniam circa principia
pugnantes , ac contendentes recte ac ordinate posse
AEd finem procedere impossibile est. Hoc enim manifeste ex iis , qua sunt externa , apparet. Nam si Geometria prima principia non concedas , -- possibile fuerit inde quicquam concludere. Item is Arithmetica qui primis repugnat elementis , reliqua qua ex illis sequuntur ἰmpediunt l, sic nec a Medicis Medἰcisa principia demonstrantur. De
nique in quolibet fluato, quo ordine is finem procedit , impo lsibile est primorum sub estorum d monstrationes inquirere , sed necesse est omnium artium 3 qua probationi noluntur principia sine vestigatione, aut ratione admittentem , ad reliquaqua deinceps sequuntur inspicere. Sic ct Theologia osterium ex fide minime rationibus probata adscium quaerit.Credendum est, inquit Apostolus, accedentibus ad Deam quod sit Deus, non contendere qui P. Tertia conclusio ; sacrae doctrinae, quatenus altissima scientia, seu sapientia est , competit Contra negantes sua principia argumentari, si aliquod fidei principium admittant, ex quo ad alia probanda valeat demonstrativε procedere, sin minus ei argumentis uti non conceditur,
244쪽
sed rationes duntaxat adversariorum fidei sol vere, si quas adversarij haeretici nimirum, vel infideles , aut quivis alij fidem Catholicam oppugnantes P adducant. Pars prima patet ex
eo Apostoli loco ad Titum I .ubi rationem red dens , cur contradicentcs ab Episcopo arguen di veniant, subdit; sunt enim multi, etiam inobedientes , vaniloqui , ct seductores, maxime
qui de Circumcisione sunt id est Iudasi, qui sub
nomine Christi judaisare docebant θ quos oportet redargui; patet autem quod Iudaei vetus organum, seu testamentum admittant ; ex quo ad ea, quae in novo testamento de Christo dicebantur, argui poterat , ad eos convincendos. In Evangelio Matthaei cap. I9. notissimus etiam est locus ille, quo matrimoni j indisso-1ubilitas a Christo contra Pharisaeos ex testimonio veteris organi theologice probaturinon
legistis, inquit, quia qui fecit hominem ab ini-rio , masculum , ct famisam , fecit eos ; πdixit ; Propter hoc dimittet homo patrem , ct ma trem , ct adhaerebit uxori sua, ct erunt duo in
carne una. Itaque jam non sunt duo ,sed una caro. Quod ergo Deus conjunxis, homo ne separet. In quae verba D. Hieronymus in cat. D. N. addictum cap. I9. ait : Sic responsionem temperat, ut musicipulam eorum transeat, scripturam sanctam adducens in testisoniam , ct naturalem l
gem primam Dei scientiam secunda opponens. Similiter Christus Matth. 11. Saducaess qui 17
resurrectionem corporum non credebant, &animam putabant interire cum corporibus, interrogantes , dc turpitudinem fabulae opponentes revicit, & confutavit ex scripturae testimonio, dicens ; De rearre tione autem moriu rum: Tom. I. O
245쪽
a I o I. De Sacra Doctrina, non legistis , quod dictum est a Deo dicente voblae,
Egosum Seus Abraham , Deus Isaac, ct Deus Iacob ὶ Non est Deus mortuorum , sed viventiam; ex quo inserebatur, quod Abraham, Isaac, MIacob , etiamsi corpore deiuncti, tamen secundum animam viverent; ac subinde quod anima cum corpore non interiret. Advertit idem S. Hieronymus tu cat. D.Nom. quod licet multa essent sacrae scripturae testimonia multo clariora , tamen hoc, quod obscurum esse videbatur, ex libris Moysis adduxit, quia solos hos scripturae libros Saducaei recipiebant; Ad comprobandum, inquit, resurrectionἰs veritatem mul-ris adiis exemplis manifestioribus uti potuit, ex quibus est illud ; Resisicitabunt mortui ct rejurgent, qui in monumentis sunt, ct in alio loco. Multi dormientiam de terra pulvere resurgent. uaritur ergo quid sibi voluerit Domisus hoc proferre testimoniam quod videtur ambiguum,vel non satis ad resurrectionis pertinens veritatem , ctq si hoc prolato probaverit quod volebat, statim
intulerit. Non est Deus mortuorum , sed viven-rium. Suprad Imus autem Saducaeos nec Ange lum , nec spiritum, nec resurrectionem corporum confitentes, ct --arum quoque interitum praedia
casse, hi quisque tantum libros Moysirecipiebant,
Trophetarum vaticinia respuentes.Stultum autem erat inde proferre testimonia , cujus auctoritatem non sequebantur. Porro ad atemhatem animarum
probandam , de Muse ponit exemplum ; Ego sum Deus Abraham ; statimque infert; Hon est Deus
mortuorum , sed voventium, ut cum probaveris Gnimas permanere post mortem; neque enim poterat feri, ut eorum esset Deus , quἰ nequaquam subsisterent, convenἱenter introduceretur 9 cor- pcrum
246쪽
An.VIII. An rast argument. p. II. 2II
porum resurrectio,quα eum animabus bona,malaque gesserunt.
Insuper Christus sui habetur in eodem c.11. 18
cum Iudaei aestimantes ipsum esse hominem pu-Tum , eum tentarent; Volens ostendere, inquit Chrysostomus homil.72 .in Matth.quod cognoscebat fallaciam cordis eorum 8c quia Deus erat, talem interrogationem eis propoluit; Quid υο- bis videtur de christo cujus Νius est, & cum res. pouderent se reputare eum filium David , eos testimonio ejusdem Psal. Io9. redarguit alens , uomodo ergo David in spiritu vocat eum Dominum dicens. D It Dominus Domino meo ;sede a dextris meis. Donec ponam inimicos tuos scabellum pedum tuorum. Si ergo Davia vocat eum Dominum , quomodo filius ejus est. Quae ratio secundum D. Thomam ibidem , ita sormari potest ;Habetur in lege quod pater major est filio ; non ergo filius Dominus est Patris : ergo vel Christus non est filius David, vel in eo est aliquid
majus David, cum vocet eum Dominum. Aliae multae sunt hujusmodi argumentationes in novo testamento , ut Matth. cap. 12. Lucae 6. I. ad Corinth. cap. IJ. ubi Apostolus ex resurrectione Christi ad communem resurrectionem stabiliendam argumentatur.Et ut uno verbo concludam
in actibus Apostolorum, & Canonicis episto lis hic arguendi modus familiariter occurrit; quem etiam Concilia, & Patres in disputationibus contra Haereticos observasse ita notum est, ut probatione ampliori non indigeat.Vnde S. Iustinus Martyr in quaest. adgent. quaest. ΙΑΙ. hanc D. Thomae conclusionem pro regula ab omnibus servanda praescribit; Primum,inquit,
ea qua pro confest habentur ponere , ac deincepgo a
247쪽
eorum , qua in quastionem veniunt olvere ambiaguitatem deberit s. Probat S. D. exemplo a phy sicis distiplini, simplo, sic ; Quamvis in aliis scientiis humanis , quae sint inferiores,contra negantes quodlibet principium non arguatur, tamen Meta- physicae , quae suprema earum est , atque caput, sapientiaque , competit contra negantes prin
cipia disputare, si aliquid admittant, ex quo possit ad alia probanda procedere ; sed sacra doctrina est maxime , & proprii ssime sapientia,
Caeteras omnes scientias humanas dignitate superans,ut ostensum est supra : ergo ad eam pertinet adversus negantes sua principia argumentari , si adversarius,puta infidelis vel haereticus, aliquod fidei principium admittat,ex quo valeat ad alia probanda arguendo procedere. a O. - Notandum, quod quando Sacra Theologia Contra negantes principia ex aliquibus concensis argumentatur, non modo probabiliter, sed etiam demonstrative procedere potest, ut V. g. adversus Iudaeos, qui vetus testamentum admittunt, ex suppositione alicujus principi j ibi
traditi argumenta necessiaria constantur ; quibus concluditur jam advenisse Messiam ; Prophetarum oracula in Christi persona adimpleta. Et ita intelligendus est D. Thomas hic. Quod autem hujusmodi demonstrativis rationibus non convincantur, & resipiscant ab errore, in causa est, quia obtusisιnt sensus eorum, inquit Apostolus a. Corinth. 3. & . usue is hodie mιm diem velamen positum est super cor eorum. In quae verba S. Tnomas lect. 3. inquit. Obtusi sisne sensus eorum, id est, ratio eorum hebes est ,
O sensus eorum imbecilles , ct obtusi sunt nec
248쪽
Art. VIII . An ri sit argument. Cap. II. 2I3
possunt videre claritatem Deἰ, ides , divisa veritatis absilie velamine figuratum. Et hQm ratis est , quia claudunt oculos , ut non videant , quia velum templi scissim est. Et ideo est ex eorum culpa infidelitatis , non ex defectu veritatis, quia
remoto velamἱne omnibus aperientibus oculos
mentis per fidem clarissime verἰtas manifestatur. Rom. II. Caecitas ex parte contingἰt in Israe Secunda pars conclusionis etiam asseritur a 2I-
sanctis Patribus, praesertim D. Iustino supra- Citato, & D. Augustino 2. deserm. Domini in monte, ubi ait ; sciti novit quid respondeat, deinbet respondere , vel propter alios , quibus desperatio siboritur , si propositam quasionem solui non posse crediderint. Insuper D. Gregorius Nazianis Zenus orat. 49. quae est de fide , loquens de libello quodam , quem jam pridem adversus Arrianos ediderat ; Et quia res digna, inquit, tam catholica confessioni, quam haeretica responsiioni universi rum judicio aestimata est, multi evm, vellegere, vel describere voluerunt. Et in fine , cur respondendum sit, ostendit dicens ; Ne videatur hac perversitas praejudicata metra, quam examinata damnari, breviter tibi de hac oppositione respondeam. Tandem D. Clemens Alexandrinus lib. I. Strom. Revera, inquit, Verbum n n vultoti sim esse qui credidit. Θιarite inquit, ct invenietis , sed inquisitionem terminat inventione recedentibus nugis , inserta autem contem
platione , qua nostram fidem confirmat. Hoc autem dico,ne quἰs vos decipiat in probabilitate sermonis, ait Apost. ut qui, qua dicuntur ab eis discernere, cliicet didiceritis, ct iis quae objiciunt occurrere docti sitis. . Probaturque ratione D. Thomae sic. Meta- 22.
249쪽
phy sica , utpote suprema scientiarum, & cujus est contra negantes principia disputare, si adversarius nihil concedat, unde convinci possit, ejus rationes distatuere potest ; sed Theologia est siprema scientia,& maxime sapientia: ergo pariter, si adversarius nihil credat eorum
quae divinitus revelantur, non remanet amplius via ad probandum articulos fidei per rationes , sed ad soluendum rationes , quas inducit con-' tra fidem. Maj. patet; Prima scientiarum principia maxime vera seno, quia naturaliter rationi sent insita, ac subinde eorum veritas immediate a prima veritate derivatur: ergo non est impossibile contrarium demonstrare , alias Deus, a quo induntur, author falsitatis esset, ac subinde omnes rationes , quae contra hujusmodi principia adducuntur , solubiles sunt. Conseq. vero prob. quia id , quod de fide tenetur, nullatenus potest esse falsium, aut rationi naturali conisArium, cum primae veritati, quae omninδ infallibilis est, & totius veritatis etiam naturalis sons , dc origo innitatur: ergo quaevis rationes contra fidei principia militantes , esto veritatis speciem ostendant, tamen verae
esse non possunt, sed sophisticae, ac subinde eas solvendi remanet locus. An autem hujusmodi rationes evidenter solubiles sint, alterius loci est disputatio. 1 3. Confirmatur; contrariis ligatur rationibus Ex 3. me intellcctus noster, ne ad veri cognitionem per-x-ph, tingere possit ; sed maxime eniti debemus, ut ad ἰς ι veritatis divinae cognitionem pervenire possimus , cum in ejus contemplatione salus humana consistat: ergo oportet rationes, quae contra fidem adducuntur, per quas a veritatis cognitione impedimur, solvere.
250쪽
An. VII I. an Th.st argument. p. II. I I sTertia concluso ; etiam contra eos, qui nul- ΣΦ, tum fidei principium admittunt,quemadmodum Hie, de Gentiles, & Pagani, non modo non est illici
apprad demonstrandam fidem, seu fidei Christianae principia , sed ad ostcndendum illa rationi non
repugnare, esto rationem excedant. Prob.ex D.
Augustino lib. . de doctr. Christ. dicente; Cum positasis in medio facultas elo ui' , qua ad persuadendum , seu prava , seu recta valet pluribus, cuir non bonorum studio comparetur , At militet virtuti , si eam mali in usum iniquitatis, ct erroris usurpant. Idem probatur ex D. Chrysostomo loco supra cisato in I. conclus & ex D. Clemente Alex. lib. I. strom. dicente ; Merito Apostolus variam , ac multiplicem disit Dei sapientiam utque muli ariam , multEJue modis , per artem, per sdem,per prophetiam,perscientiamfuam osten dat potentiam ad nostrum beneficiAm. Idem asserunt communiter Patres.
Triplex ex eis hujus ratio desumitur ; prima Σest , ut fideles instruantur tacilius , & ex his ,
quae norunt, ad ea, quae non norunt, manu-
ducuntur. Sumitur ex Tertulliano lib.2. contra Praxeam ; Propter instructionem , inquit, ct munitionem quorundam ; vel ne viaeatur unaquaque perversitas non examinata, sed praejudἰcata damnari. Secunda est, ut corroborentur in fide, D. Bernardus serm. 6 . Nam es, inquit, hareticus non surrexi defaece; Ecclesia tamen confirmatur
. insde; ct quidem de profectibus sponsae sponsui H
ne dubio gratulatur, gaudium enim Domini est fortitudo nostra. Tertia est ad exercitium studiosorum , de aliorum solatium. Sumitur ex D.
argumentis , & rationibus uti, quinimbine necessarium, & expediens, non nitidem φ 's'