장음표시 사용
491쪽
cium in Galliam mittunt, qui suis idem impotret. Data utrinq; fide, Rex inter alios Ammi-rallium mittit. Anglicae legationis princeps rat Hauartus Hi postridie apud Ambianum conueniunt. Videaturalicui tortasse, Regem nimium se demisisse:verum,qui iudicio prςd ii sent, ex ijs quae supra demonstrauimus, vident in quanto fuerit tum Gallia discrimine, nisi Deus illam eripuisset: qui & Regi auilior fuit haud dubie optimi consilij, & Caroli mentem itaconturbauit, ut ea sequeretur consilia, quae silmmum ei detrimentu attulerunt. Sparsa tum erantper Galliam multa dissensionum semina,quae tametsi tegebantur adhuc, erant
tam en eruptura breui post tempore, nisi Rex in herbis illa necasset. ξx Britannia potissismum ingens quaedam tempestas nobis impendebat:quo magis credo,Deum sing lariter & unice tunc respoxisse Galliam.
492쪽
OsTRI DIE quam noster scricialis redierat,legati,ut diximus, constituto loco conueniunt. In thr utrosque exercitus interuabium erat quatuos milliarium.Vbi conditiones aliquot nostri proposuissent, Angli pro sua perpetua consuetudine, pet bant omnem Galliam, aut saltem Normanniam & Aquitaniae partem sibi reddi. Id vero nostri obstinate negabam:&quanquam in eo conuenire inter ipsos non poterat:tamen quinniam pacis erant utrinq; cupidi . periectum aliquid fuit.Ipsorum haec tandem suerunt post lata. Primum , ut Rex Eduardo statim depem deret 1ptuaginta duo aureorum millia. D inde , ut ipsius filius Carolus, qui nunc rerum potitur Delphinum Galli vocant uxorem duceret natu maiorem Eduardi filiam :adhaec, ut in educationem filiae Rex aut certam Aquitaniae parte daret: aut per annos nouem quinquaginta aureorum millia quotannis paselueret Londini. Quibus avnis elapsis, illi perse
493쪽
cto matrimonio, fructibus omnibus Aquit,niae, sine contentione utantur, fruantur. Alia quaedam humiliora , quae ad mercatorum negocia pertinent, de quibus etiam agitatum ibi fuit, nihil attinet commemorare. Postremo, . . Vt per annos nouem firma sit pacificatio, & ut socios quis'; suos in ea comprehendat, & in his Carolym etiam atq; Britannum,modo VClint ascribi. Ex altera parte, Eduardus vltro deferebat quod in primis mirum videri potest se patefacturu esse Regi quosdam Galliae proditores . Quum ex legatis quid illi peterent,
Rex cognouit: conuocato concilio, cui &ipse intereram, deliberat. Nonnulli putabant eos id agere insidiose: Rex retem longe aliter sei
tiebat, his potissimum de causis, quod inambnente iam hyeme, non possent quicquam in fiat efficere: quod receptaculum nullum haerent : quod a Carolo m ale essent accepti, &iustissimas haberent in eum offensionis cau- . - sas: quod Connestabitus non esset ipsis locum . hullum munitum, in quem se recipiant, dat rus: id i. sibi constare dicebar, quod freque
tes ad eum mitteret nusscios. Deinde non nesciebat, Eduardum delichs & ocio deditum
esse. Quocirca decreuit eam pecuniam opor- tere persolui, &eius corrogandae statim initώ sunt rationes, coferebamus aliquid,
494쪽
pro sitis qui'; facultatibus, ut absq; mora de penderetur.Haec enim erat sententia Regis,ut diceret, se nihil non esse facturum,quo domuilli redirent: non se passurum tamen, utpossessiones vllas in Gallijs obtineat: &rotius quain
hoc ferat,extrema se omnia tentaturum. Conestabitus interea, quod perpetuo metueret illam contra se factam Bouilli conspiratione, in maxima erat sollicitudine, quae causa fuit. ut crebris nuncijs Regem interpellaret. Et dum haec agitantur, mittit Ludovicum Creu, lium, honesto loco natum, & unum ἡ scribis, Ioannem Richerium Mi Bocagio & mihi,iusisse Regis, quid vellent, exponunt. Forte aderat eo die Contaeus, qui cisin esset apud Atrebatum captus, v t supra diximus, fidemilitari siti, inde veniebat ad Regem, & si pacem conficeret , pro sua qua valebat apud Carolum authoritate, promittebat et Rex libertatem absque precio, & magnam praeterea Vim pecunia . . Auditurus igitur Connestablij legatos, Comtarum intra cubiculi fores collocati, meo; illi , adiungit, ut legatorum orationem Carolo recitaret. A tq; ut plenius intelligeremus omnia, sellam suam iubet deserri proxime ad fores, intra quas eramusabditi. Illi incipiunt a Comnes ablio se missos nuper fuisse ad Carolum, ut ab Anglorum societate ipsum auerterent.
495쪽
Illum autem vehementissimὸ tunc iratum si isse Eduardo,& minimum abfuisse, quin ei
persuaderetur,ut non modo desereret, verum- etiam ut cum exercitu discedentem inuaderet.
Dum haecilli recitant, simul student, quo ma- iis Regi gratificarentur, Caroli vocem &geus Iepraesentare, quibus ille roncitatus ad iram oti consueuit: ac inter alia dicebant,eum nominasse Eduardum, sagittarij cuiusdam Glium , & id genus alia multa. Rex in risiim s
lutus,ait se grauius audire: rogat, ut ea quae diaxissent repeterent. Crevilius magno quodam
affectu rursus omnia commemorat. Com
tarus qui una mecum post fores latebat, valde mirabatur: & nisi coram ipse audisset, nulli fidem habiturus erat. Mandatorum haec erat semina: suadere se Regi, ut periculi vitandi gratia, in quo esset, pacisceretur cum Anglis inducias : Connestabitum in ea fore adiut rem,neq; dubitare quin sit perfecturus, & quo facilius perstudeatur Anglis, videri Conne- stabito, recte facturum esse Regem, si unum& alterum oppidulum illis det hyemandi causa. Sciebat Anglos inimico esse in se animo, propter acceptam contumeliam apud Sanctoquintinum, & ut eos placaret, ideo ad hunc modum loquebatur. Rex, cui satis erat sustinuisse personam,& hoc perfecisse, ut Contae
496쪽
illorum orationem intelligereti hoc solum respondit, se cum Eduardo acturum esse, atq; ita dimisit legatos , ἡ quibus alter fidem Regi dabat, interposito iureiurando, si quid ullo tempore sentiret, quod ad ipsiim pertineret, sepatefacturum esse. Regi valde molestum erat &graue, non rchondere aliquid ad eam sermonis partem, qua sili suadebant, Anglos in oppida recipiendos esse: verum quod metueret, ne Connestabitus aliquid grauius admitteret, ita resiponim temperauit, ne quod ostensionis signum illi deprehenderent: simul e siliis aliquot ad illum crebro mittebat. Nam propter modicum interuallum , paucis horis alter de altero cognoscebant. Contaeus impatientissime tulit, Frincipem suum a legatis, qui tenuis essent conditionis homines, ad eum modum ludificari, praesertim, quum in hoc tempore Connestabitus magnum simularet amorem,& cum Carolo de varijs rebus agitaret, eique spem insente faceret. Itaq; nihil magis Optabat, quam ut primo quoq; tempore, domum
reuersus, Carolorem. omne eX poneret. Cum
igitur perfecto negocio, cuius causa venerat, discederet: Rex datis ad Carolum ii eris, petit, ut ijs quae dicturus esset Contaeus, fidem haberet. Praeter alia, de quibus inter Regis & Eduardi legatos conuenerat, hoc etiam, suiti constia
497쪽
constitutum,ut ad collocutionem ipsimet Re- es venirent, ac iureiurando pactiones con-rmarent: ut Edundus accepta pecunia quam petebat, obsides daret duos proceres, & alterum ex ijs Hauartum, qui in Gallijs egent,dω- nec ille cum exercitu mare traiecisset. Angliae quoq; primoribus Rex promittebat annuam pensionem, ad sedecim aureorum.millia. Et ea pecunia statim persoluta fuit in primum annum , &vasa multa argentea dono illis d ita. His rebus cognitis, Carolus qui tum Lu-xemburgi erat, magna celeritate contendit ad Eduardum, sedecim comitatus equis. Vbi viditat Eduardus , miratur quid sit , rogat
quamobrem venerit. Carolus ait se velle colloqui :tum ille priuatim ne, an palam Z ibi Carolus rogat, an pacem secerit. ille respondit, se pactum esse nouem annorum inducias , in quibus &ipse . modo velit, sit comprehensus: rogare se ut assentiretur. Carolus coepit indigne ferre & stomachari, & Anglice locutus, e ponit, quanta fuerit ipsius maiorum,
Angliae Regum virtus , qui eaercitu in Galliam tapetraiecto praeclarhibi multa secerint, cum ingenti ipsorum gloria: pacificationem hanc esse vehementer indignam& biectam: se quidem fuisse illi authorem , ut mare trans iret, non quid ipsius haberet opus auxilijs
498쪽
verum ut hac ratione, vetus patrimonium Mius, quod ad ipsum, quod ad Angliae Reges aplurimis nunc annis pertineat, recuperaret. Et quo magis constet, quam facile carere possit eius adminiculo, non se facturum esse indi cias cum Rege,nisi tribus mensibus post ipsius in Angliam traiectum. Haec locutus, abij Eduardus, & qui erant cum eo, sermonem hunc grauiter tulerunt: alij, quibus ea compo- filio displicuit, laudabant. Sic ut constitutum erat, Eduardus propius Ambianum accedita. Rex e porta urbis prospiciebat aduenientes copias: illico trecenta plaustra generosissimi vini dono mittit. Et quoniam induciae erant, illi sub armis magno numero in urbem V
niunt. Quod si Rex insidiose voluisset aliquid moliri, facile poterat eos opprimere, sed alio spectabat.Mensas duas longiores iusserat hinc inde per viam disponi, ad introitum urbis, prope portam, ijs cibis qui sitim prouocant, optimisq: vinis instructas, simul ad eas coli cauit e nobilitate quosdam praepingues , α
bene curata cMe nitidos, qui comiter illos e ciperent, & ad compotationem inuitarent.Ad
hunc modum in ipso prope limine excepti, ac deinde longius in oppidum progressi, quincunq; diuerterent, lautissime per quatriduum habiti suetant silmptu Regis. 13terea Conn stabitus, , i
499쪽
COMMENT. LIB. VI. 43 stabitus, qui pactionem hanc indigne ferret,
non minus quam Carolus,conscientia facin
ris instigatus, E acrificis quendam mittit ad Eduardum, ac magnopere hortatur, ne Regis orationi & promistis iidem habeat:sed hybernis unum & alterum oppidum, quae dicebat nominatim, sumat,ijsq sit contentus intra bi, mestre,sua diligentia & opera,longὸ commodius ei paratum sere hospitium. Haec ille quidem oblique & dubitanter, sed tamen ample& prolixE Et ne qua ma lore necessitate coactus Guardus, indignum aliquid admitteret,
promittebat mutuo dare ad Minquaginta a xeorum millia, multaci; alia eius generis nunciabat. Regem antea fuerat hortatus, ut Anglis illa, de quibus diximus, oppida per hyomem daret. Ea res quoniam ad Eduardum emanauit: Rex, ne qua parte offenderet,iam iula tradiderat. Eduardus respondit, se pactum esse inducias, nec velle quicquam immutare:
quod si fidem ille sibi seruasset, non sedisse
strum sui sie ad eas pacis conditiones. Ibi vero Connestabitus omni spe reconciliationis e cidit.Dum ad eum modum, ut diximus, Angli comessantur Ambiani: Regem de eo certi rem 6cit Torcius vir nobilis quumq; illest
macharetur, obmutuerunt omnes. Dies ille repraesentabat eum , in quem innocentiu ρογ
500쪽
xorum dies*o anno inciderat. Regis autem crat con siletudo,ut per eum diem, nemo qui
quam ad ipsuin de negocijs deserret: & mali hominis esse putabat, si quis vlla de re graui Aseria cum ipso loqueretur:& ijs qui hunc ipsius
morem non ignorabant, si quando interpe, lassent,valde irascebatur. Velum ubi audissem in urbe iam esse ad nouem Anglorum millia: putaui non esse contemnendum periculum. Accedens igitur ad illum: tametsi hunc diem religiose colas, inquam, tamen quo loco sint res,opus est ut dicam.Ordine deinde comm moro quid fieret, & quemadmodum illi ai gescerent, dum metu ne os Sendantur,sine discrimine omnes intromittuntur. ille placidE respondit, religionem hanc in eo rerum statu solui posse: iubet ut conscendam equum,&ex periar apud duces, si qua ratione queant reuo cari: velle se cum ipsis colloqui,& paulo post ad portam esse Venturum. Sicut imperatum erat feci , quantum licuit: verum uno aliquo disce - dente,multi alij ingrediebatur. Post me Gijummittit, nunc Galliae Mare challum. Ingredimur cauponam,iargiter ibi potabatur, & per
sonabant omnia vocibus ebriorum. Ibi tandem coepi remittere curam, & indicabim n,
hil esse magni periculi, &ad Regem hoc sta- tim enunciabam, qui & ipse non multo post ad por-