장음표시 사용
161쪽
instant patroni oppositae sententiae. Atqui constat , porrectionem instrumentorum fuisse ab Ecclesia inve- E ain tamquam essentialem materiam saltem partialem sacrae ordinationis: ergo cum Ecelesiae erraω non posilit, recte inde concluditur, eam accepi ne si Christo Potestatem mutandi quorumdam sacramentorum.
Probant antecedens I. ex consensu veterum Scholastico tum, id enim sunt iem in Eccles a , inquinnt, sSeholastici , quod ante eos fuerunt S S. Patres: atqui lconsensiis SS. Patrum est certissimum veritatis Catho- Iieae testimonium 3 ergo & consensus Scholasticorum ia . ex pontificali Romano , in quo pontifex tradens cuilibet initiando calicem cum vino, & patenam Cum hostia ait ν Meeba potestatem a ferre Der ἰsertam Deo , Missasque eeIebrare 3 quibus verbis significat, se per ejusmodi symbola conferre characterem sacerdotalem r3. ex decreto Eugenii IV. , in quo summus Pon iis sex, probante Concilio Florentino, exponit Ar meismis, quae sit vera Ecclesiae Romanae doctrinae circa
. NNo antecedens, respondeo ad momenta in ejus lcon sirmationem progata . lAd primum . distinguo maiorem e consensus Pluis xium veterum scholasticorum est in Ecclesia , quod leonsensus S S. Patrum, nego majorem : Omnium . sub distinguo: si nitatur divina Traditione, aut aliquo Feclecae decreto, coneedo ,r secus , nego maiorem . Itaque quod nonnulli viri pii proferunt veluti effa tum , scilicet id nunc sunt in Ecclesia schola. Dici, quod fuerunt SS. patres quibus sue rege: unt , non est absolute verum, di accuratiori examine in diis
Ret: a C r. quidem verum non est , consensum plurium scholasticorum esse indubitatum restimonium veritatis Catholicae; namque Innocentius XI. anno Is 7s., de Clerus Gallicanus anno Iro . proscripserunt hanc Pr postionem inter recentiores commutem e Praeepto
162쪽
Pa ra ρνῖma . Do Ord;ne . 149t maudue attinem : deinde veteres Miliolastici , ut Hugon Victorinus , Richardus Victorinus, Magistet sententia , rum , Guillelmus Anti sit odorensis, Albertus Magnus, it Alexander Halens s , S. Bonaventura , & alii docuerunt, i contrationem perfectam esse dispositionem necessariam ad saeramentum paenitentiae, quam doctrinam Patresi Tridentini , etsi nulli censurae subiecerint, non ob itini re tamen improbarunt se C. I . cap. . , ubi docent,l contritionem persectam reconciliare peccatorem priuial quam sacranientum octu percipiat . Addo, nee ipsos patronos oppositae sententiae contendere , omnes scholasticos veteres favisse suae opinioni rplures quidem pro sua sententia numerant, ut IIugo nem Victorinum de Magistrum sententia tu in , sed immerito, quia illi Scholastici non 'agerunt , per traditionem instrumentor uni conferri potestatem ordinis , sed dari signum acceptae iam potestatis et Meel ἰunt, in inquit Hugo ealicem eum vIno , dr patenam cum h ἰis 'de manu DUevἰ, quatenus h Is ἰnstrumentis potestatem Dareepure agnoseany p Iaeabἰles Deo 10Nas osserendἱ : faten. dum tamen est, S. Th. in supplem. q. 37. s. disertis ver bis oppositam sententiam amplexum sui me; sie enim ha
i hel : Iu Ipsa datἰone ea Ιἰe Is ob forma verborum determ ἰna. ra ebaracta sacerdotalἰι ἰmpν Imipur sed praeterquam qiiod eo loci videatur agnoscere, impositionem manuum pertinere ad substantiam saeramenti, cum ait: Permantis impositionem datur plenἰxudo gratia , per quam ad
Deιrdotibus sit manus Impastio , qta Ia eis eοmpet ἰt d Ioeα- saria saera me uxorum I multa ex iis, qtiae iunior scripse istat in libros sententiarum , retractavit in a Summa, quam morte praeventus non absolvit, nec recognoscere potuit, quae tradiderat de sacramento Ordinis. a. Una nimis consensus veterum Scholasticorum ini: s, quae sunt Traditionis divinae, & ab Aposto: is
accepta creduntur, est 1ocupletissimum testimonium Catholicae verita is . a quo recedere non licet, quia non sua docent, sed quae a maioribus acceperunt con tinua successione, tamquam a Christo per Apostolos tradita . sic consensus eorum ei rea confessionem sacramentalem , transubstantiationem dic. est habendus tam . quam accuratior clxplicatio Catholicae veritatis.
163쪽
rs o P Ima . ne ordine . Ubi vero eo nimiinis Scholasticorum tam m deret n. Ilim , quam veterum doctrina nec Scriptura , nec aera..ditione, nec ullo Ecclesiae decreto, sed sola verisimi. . itudine furcitur , non potest esse regula fidei , curri fides solo Dei ve ibo n latur , quod nobis non innote. icit, nisi vel per Scripturam, vel per Tradit ἰonem dc Ecclesiae propositionem et atqui do strina , qua asse.
a itur traditio instrumentorum tamquam essentialis in a.
4eria ordina dionis diaconorum , & presbytero uiri , ita pro lili XI. saeculo , ut nullo fulciretur Scripturae , vel Traditionis testimonio, ut iam demonstravimus , aullo Ecclesiae vel sum morum Pontificum decreto , sed ex sola praxi te cens introducta opiflati sunt veteres, qui nobis opponuntur Scholostici, cum probandam i p. sis incumberet, praxim illani fuisse invectam non so. 'uni ad maiorem solemnitatem , di expressiorem poreis satis sacerdotalis explicationem; sed ut esset locorna Rositionis manuum ad eorum aetatem usurpata mateis
ala sic ranienti vel ad aquata, ut contendunt patroni primae seruentiae, vel saltem partialis iuxta secundam sententiam: cur traditio instrumentorum ipsis potuisv sa est mattia essentialis, quam unctio manuum , Cum icti sit antiquior , ut patet ex epistola Nicolai I. ad Rodulphviri Episcopum Bituri ensem , a quo interro-
rus fuerat, num diaconis, sicut presbyteris manust si ne perungendae ; nec Traditio, a ut Ecclesiae decro,
Min pilori litui magis faveat, quam posteriori UIt rius quaero ab adversariis, utrum porrectio , in strii mentot lim , quae non statim , sed sensim ubique obtinuit, sicut & unctio , evaserit materia essenis salis, mox ut invecta est, an post aliquod terrip iis intervallum , S: quale fuerit illud temporis interia vallum , ut cassa censet diciu ordinatio, peracta sola manum impositione 3 primum dici non potest propter absurdum, quod inde sequere tun, nempe irritas fossi ordinationes in Ecclesiis, ubi poriectio instrumento. Ium non erat in usu , pio ptereaque fuisse iteratas , quod ex nulla historia probare possunt nec secundum dici potest 3 qua enim alictoritate fixum, & determinatum est i i Inid tempus; ultra quod ordinatio sne porrectione instrumentorum peracta censeretur nulla pnon consensum: singulorum Episcoporum, qui , eum
164쪽
auctoritate snt pares, sibi invicem legem imponere
nequeunt, nisi congregati in Concilio Iegitime coacto: requirebatur ergo auctoritas universalis Ecclesiae, ve Isaltem decretum summi Pontificis ubique receptum et ut matrimonia clandestina ante Concilium Triden istinum valida, irrita deinceps haberentur, opus fuit decreto universalis Ecclesiae, in qua figeretur tempus, quo nova illa sanctio robur suum haberet . ne dubia, ac incerta essent matrimoniar unde Concilium Tridentinum hujusce sanctionis anctor se T. a . cap. I. de Re form. sic habet Deeern It ἰnfver, iat huiusmodi deineretum In tina quaque Paroehἰa suum robur post triginta Ηἰ ea babere ἰneipiat a d Ia prἰma piablieat Ion Is In eadem Parochia facta numerandos r atqui huiusmodi cautio eo
magis fuit ne eest alia in dicta ab adversariis mutatione, quod ordinatio presbyterorum , a qua sacramento rum veritas pendet, sit maioris momenti: eum ergo nullum extiterit Ecclesiae, vel summi Pontificis deereis tum irritans ordinationes, easque instrumentorum traditione peractas ab XI. saeculo usque ad Cone ilium Florentinum , necessario concluditur, eiusmodi traditionem instrumentorum ante Concilium Florentinum non fuisse essentialem ordinationis materiam. Ad secundum. Neque ex hisce verbis, quae profert Episcopus, dum tradit calicem : Mae a patNatem offerispe o e. , colligi potest tune imprimi characterem sacerdotalem 3 namque in omnium sententia presbyter. dum ungitur, non accipit potestate in benedicendi, Zeconsecrandi, quamvis Episcopus dicat: Por Mam timin
sententiae, non datur potestas remittendi precata a sed data declaratur. cum Pontifex manus imponens presbytero dicit: Meeῖpe ἰrῖ tum Sanctum , quorum
verba illa: MeeIpe ρο tostatem Oferre , non datur , sed data significatur offere di potestas. Ad teri um pretium ex decreto Eugenii IV. , T. decretum illud editum est soluto Concilio Florentiis no 3 iam enim recesserant Graeci & soli Latini illud probare potuerunt : a. Eugenius nihil novum
165쪽
dc sinat, sed . exponit solum Armenis; quinam eae 1 Uratus Elelesiae Romanae in conferendis sacramenti et s. On singulos ritus recenset. c quod maxime notandumi st b, sed eos dumtaxas, in quibus Armeni forte . H screpabant ab Ecclesia . Romana A mi Ilam. enim facit' mentionem ritus, quo consecrantur Episcopi, Itbrpeti stolarnm in ordinatione subdiae orer, & impositi O-nis manu unia in ordinario ne diaconi, , quam ramem p troni. secundae sententiae asserunt esse necessarianu, diaconatus materiam et decretu in illud non dirigi tun ad . universalem Eeclesiani, sed ad Armenos dumtaxat nulla in eo includitur clausula irritans ordiis nationes alio ritu peractas 3 nRllum praeceptum illatam promulgandi. in singulis. 3 nudium tempus ime praeserib, tu C, ultra quod ordinatio presbyteri abis ue trad tione calicis futura sit milia r s. denique e.oncilium Tridentinum ned utar adhaesit hitisce deis areto tamquam nece stariae ordinationum regi tae , quio, diserte docet si T. 1.1.. cap. 3. de Extrema. Unctione . presbyteros rite ordinari per i positionem manuum, P taesby. terit , nulla facta mentione tiadi rionis instrumena rarum e ergo nec ante Concilium Florentinum , nec in ipso Concilio exiit ullum Ecclesiae edictum, quo, ita ditio instrumentorrem statuereturire cest. Ita diacona- Ἀλβ , & presbyteratu s maioria Duo obiiciunt. adversarri adversus nostram responsio -- a me primum in Pontis itali Romaro electi ad pres-bγteratum die uretur ordinansi ante traditione nF. caliacis, licet mamus iam fuerint, ipsis impositae 3- post,
traditionem vero simpliciter vocantur presbyteri, er-eto in sola traditione i strumentorum confertur cha -ωcter Loerdotalis 3 secundum , Innocentius IV. cap. Pis. rvim , di Gregorius IX. cap. .Presbyter, -tit.. De fa eramentἰι non ἰterandia definiunt, non iterandam or
danationem , in qua omisia fuerit manuum impostio; d caute supplendum , quod' suerat praetermisi timer m valet ordinatio sinu manuum impositionet: verum ista momenta non sunt Diagni, ponderis . Non primum , quia electi tandiu censentur ordinandi, qu1ri diu ei rea eos completus non est ordinationis ritus rhinc in ipsb libro pontificali post traditionem instrum et is
166쪽
quid ordinati respectu ritns iam peracti, & ordinandi
respectu alterius ritus peragendi . Non secundum, quia quod rite peractum est, non est iterandum, & quod omissum suppleri debet, quomodocumque illa sint necessaria si ve necessitate sacraia menti, sive necessitate praecepti dumtaxat: sc in baptismo, v. g. si per errorem adhibita fuerit aqua rosaeea , non iterandi sunt exorcismi, Zc aliae caereia moniae lite observatae 3 sed supplenduna, quod defuit a nempe infundenda aqua cum forma verborum praesertiapta . contra vero, si omissis caeremoniis, materia, di forma debito modo fuerint adhibitae , ut contingit in ea su necessita is , supplendae sunt caeremoniae, etiamsi ad substantiam saeramenti non pertineant. Q. 6. stua manuum impustio est essentialis In ord nas Ion presistενὶ εΑdvertes, in ordinatione presbyteri non unam, sed dupIicem, ve I etiam itiplicem esse manuum impositionem 3 r enim Ponti sex, & post illum presbyteri
imponunt manus in iliando absque ulla ver horum proin Iationer a. nulla interjecta mGra ta in pontifex , quam alii presbyteri tenent manus extensas super initianis dum , adeoque isthaec manuum impositio nonnullis videtur esse eadem cum praecedente continuata a interim vero, Pontifex fundit preces pro initiando , quae habent rationem formae in hypothesi, quod eiusmodi manuum impositio sit ordinationis materia: tertia ,& ultima rnamium impositio fit post communionem ieum ista verborum sermula et Aee e Spἰνὶtum Sanctiam : 'his praenotatis R. Patroni primae sententiae , de qui porrectionem Instrumentorum defininni esse adaequatam ordinat Ionismate Iiam, eontendunt, ultimam impositionem manuum esse ad Iectitiam , sicut primam, & secundam, pre3bI terumque in eontactia instrumentorum cum potestate offerendi accepisse potestatem remittendi p ccata a confirmantque suam sententiam ex eo, quod ltimai IIa manuum impostio non sit admodum antiqua iti Eceles a Iatina , & nunquam fit erit in usu opud Grata eos et patrotri vero secundae , & tertiae serientiae non G s τοπ- r
167쪽
xues Pard Pr Ima. De Ordἰne. non conveniunt Circa tertiam illam manuum i inpositionem 3 alii enim secundam dumtaxat asserunt e me. Estentialem utpote temper in utraque Ecclesia, latina
scilicet, & graeca, usurpatam, cum ultima, ut jam obseevatum est , non sit in usu apud :Graecos, nec apud Latinos invecta , niti a quadrint entis annis r alii vero statuunt, secundam manuum impositionem , quae una est cum prima, di ultimam pertinere ad. substan .i iam sacramentis contenduntque , presbyterum .ante. lyostremam manuum impositionem non habere potesta iatem remittendi peccata: nec refert , quod non sit admodum antiqua apud Latinos, ne c. usurpetur apud. Graecos, quia Ecclesia potuit uigo, vel diverso riti, utramque conferre potestatem , scilicet offerendi , α peccata dimittendi: quod autem separatim nunc conis feratur, magis congruir eae emplo Christi, qui in ultima c Una Apostolis primo contulit pote itatem os istendi, deinde post re irrestionem potestatem reinit peccata Joann. : nec inde sequitur, in inquiunt, o ruinationem presbyteri esse duplex, sacra ruentum , cum in ea assignetur duplex signuli, essicam
gratiae, & duplex character imp Iimatur,. quia signa illa sunt parrialia , & partiales characteres, tenduntque
ad integrandum unum sacranientum , unam potesta iatem et quemadmodam euchari tria constana. ex duplici signo unum est integrum sacra I entum .
C. et erum, cum nillil certi hic desiniri possit, ea uare ob eivandum est quidquid praescribitiir in Ponti ii
cali roitisti in s Ac si quid fuerit incaute omisi im , t I- Iud supplendum est, ut docent Innocentius II i. dec regorius IT. supra. laavati, quia rarus integer ne cellarius est, saltem neccssitate praecepti. Q. P. sua nam est materia ordinat ἰοργἰs eptacopalis R. Adaequata materia est manuum impositio e prohathir I. , quia hoc rim Apostolus Timotheum, conis
fer: a vir ephe sinum Episcopum, praescripsitque ipsi, , ut Episcopos ita consecraret, quemadmodum saepius diqimus ι de hunc ritum universalss Ecclesia ha tenax rct nil it: a. quia si alia materia esset assignanda, veltiaditio annuli, aut baculi pastoralis, vel unctioi, vel impositso libri Evangeliorum super caput initian iadi: atqui nihil horum. assignari potest: naa traditio
168쪽
pars Prἰma. De Ordiae. Issannali, aut baculi, quia nec est, nec fuit in usu apud Graecos, nec admodum est antiqua apud Latiis mos 3 ejus quippe non meminit Concilium Carthagi mense Iv. idem dicendum de unctione, quae licet apud Latinos sit antiquior traditione annuli aut baculi . Cum eius mentionem iaciant S Leo serm. 8. de passione, S. Gregorius , vel quivis alictor in cap. Io. liis bri I. Reg. 3 tamen nondum erat in usu IU. saeculo .
ut patet ex Concilio 1 v. Carthaginensi , quod non requirit ad ordinationem Episcopi , nisi impositi 'nem manuunm, de libri Evangeliorum , nec eam adhibent Graeci r non denique i inpositio libri Evangeliorum ,
cuius tamen meminit Concilium Carthaginense IV. , quia praeterquam qiiod Apostoli illum ritum non usuris Paverant, nunquam in Ecclesia graeca obtinuit, neCuniversaliter receptus erat in Ecclesia Iatina IX. saeis culo, ut constat ex Amalario lib. a. de ossiciis et is cIesiasticis: cap. I . , ubi se habet: Dἰcit libelltis
cordo romanus , secundum euius ordinem celebratur ordinario apud quosdam , iat duo episcopi tenea ut Evangelium super caput eius 3 qti Od neqMe vetus auctoritas
nus, sive alius auctor libri de divinis ossiciis testatur . Ecclesiam romanam illum ritum primis saeculis
Cum autem huic manuum impositioni adiecta sit duplex verborum formula 9 Pontifex enim consecrans de duo Episcopi iam stentes , dum manus capiti ordiis nandi imponunt, dicunt: Mecipe Spἰritum Sanctum,cte. , deinde fouis Pontifex invocat Spiritum Sanctum, ambigitur in quibus verbis consistat forma essentialis rTheologi bene multi contendunt, eam consistere in sola orationet quia priora Verba: Mee e ἰr Itum Sanctum, sunt recens invecta apud Latinos, & nulis latenus in usu apud Graecos: sed haec ratio non conis Vincit, quia eg dictis tractatu de sacramentis in genere c. . Christus non determinavit in specie formas, plurium sacramentorum s sed eas reliquit Ecclesiae determinandas: unde eum priora iJla verba perfecte
exprimatur effectum ordinationis episcopalis, assumi possunt ab Ecclesia, ut forma eius essentialis. G s CA-
169쪽
R. De fiaei est , solum spiscopum e M. hu us sacramenti ministrum , ira enim Cone. Trid .seri
t i sebacii r i. ea Script uva, quae ius ordinandi aliis, non tr: buit, quam , Apostolim, quorum successores sunt Episcopii sio Acta s. Apostoli septem . pr Imos. diaco . Nosia, qt rus fideles.. elegerant , per manuum impositiOnem , dc orationem ordinarum ζέ &'cap. I . V. aa. Paulus, , di Barnabas per singulas Ecclesias presbyteros Con- lminant e IIi ad Timoti . c. t. v. T. ab Apostolo Tim iatheus fui it ordinatus et denique idem Ap. I. ad Timoti a. C: I., & f., et ad Titam C. I. ambobu& praesci ibit, qui-hus debean manus impone ro, utpote Episeop L. Probatur a. ex constanti , cercontinua ab Apostolis,ad' nostram usque aetatem universalis Eceles ae Tradiis.
tione. S. Cornelius III. Dculo in epist. ad Fabium Antiae beni Hra , quam refert Eusebius lib. s. hist. cap. 3. sori bie , Novatianam schismaticum. δε haeresia cstia , cum Episcopatum romanum a l. bire , acciviste ea Italia r res Fptaopes , homines plene rudes , ac simplices , quos ille in cliint, temulcitatosque Beho , di cra . pula oppressos adumbrata. & inani liua nuum imponis Mone. EPitcopatum sibi trado re per vim coegit: ade Gmnibus , celandi haereticis, Porsuasum erat , Episcoeum non nisi ab aliis. Episcopis c sectari posse'. Synodus Alexandrina anno 3rso in ep. synodic declarat , Ischyram pres rerum non esse, quia fuerat ordina, a Colluth -,.qui non erat ' EPiscopus , se simpleae sae dos.
S. Epiphanius lueres s. insectatur Aerium, qu i presbyteros Epi copis aequabat, ii Rae ius ordinandi Iibuebar, cum episcopalis ordo Patres Eeclinae genuini et Per ordinationem 1 e res brieralis vero filios dam- Q.
170쪽
sere gratiam . . . qua data est τibi .... cum imposition amantium presbyterii, intelligunt nomine presbyterii coeutum Episeoporum , quia , inquiunt , absurdum est . F piceo pum fuisse con secravum per simplices faceta texustapetauam emi recensere Concilia μ & recentiores Scriptores ecclesiasticos, qui jus ordinationis asserunt
R. potest ordinationis subdiaconatus , inferiorum odis atavin & tonsuetae. ; non potest superiorum .
Prima pars probatur , quia de illud ptivit eis
grum concessu in esse pluribus Abbatibus demonstravi - mus P. S. 2 di ratio e , qaia crem, inet, ordines sine
ab Ecclesia testir uti , penes illam est indu Igere, quibus voluerit, facultatem illos conserendi. Secunda pars, setilicet presbyteros nequidem extra risdinati e posse esse ministros superioram ordinum , proin batur, quia tam fixum est ita Stilptura, dc Trad vione, collationem superioram ordinum pertinere ad
solos Episcopos, ut Ecclestis, quae aliquando simplicti sacerdoti potestatem feeit confirmandi, hactenus eum nullo hic dispensaveris, quadra iboe compulerit ne is cessitas, quae sane fuit maxima tempore perseeutionis., eum Episcopi prae cetaris clericis quaererentur ad n eiscem , laterent in cryptis, dc petopter sacerdotum p nuriam parochiales Ec elesiae diaconis saepius commiti rentur ε porro Ecelesia in huiusmodi extremis seuen unquam eum diacon 's dispensavit, 'int offerrent , de virtute clavium peccata dimittere ny a sic nee oum sinisplicibus sacerdotibus, ut diaconos, dc presbyteros oris vinarent, quia utraque dispensatio aeque repugnaree Scripturae saetae , & Traditioni . Die es T. Con. Nicaenum generale E. tu ep. ad F Neliam Alexand. indulsit presbyteris a Meletio cons