장음표시 사용
121쪽
lammis potentiis, Imperio & Bonitate. Idem summo Deo rerum mnium parenti Filium assignat; atque eum natu maximum; non generatione carentem, ut est Deus ille supremus; neque ita genitum, ut iassumus; id esse Dei Verbum, secundum Deum, opus Dei, rebus Ouinibus antiquius, imaginem Dei, Angelorum antiquissimum. Angelum ipsum. principium , per quod conditus est mundus, Legatum universitati regendae praefectum, summum Sacerdotem, medium inter Deum dc homi in nos. Eundem esse dicit Dei nomen, quo continetur significatio divini- . tatis Verbi; nam veteres Iudaei Deum appellant Mur, hoc est, Nomen Quamobrem & Ar uiangelum κυριωκυμγ, multa somina gerentem, Philo Verbum appellat: quippe nomen illud Dei, quod Hamphorasch, id est, explicatum, Rabbini nuncupant, per duodecim literas , dc per quadraginta duas pronuntiabant: ex quibus varia confinxerant Dei nomina; quorum praecipua duo dc septuagmta libris suis celebrarunt. Vetustis limi Rabbini, mysteriorum cibatae consulti, tres in Deo sciscunt esse luces: lucem intimam , antiquam, aeternam, eandemque Virtutem primam; deinde lucem clarissimam , sapientiam aeternam ; tum lucem denique claram & occultam; tres illas luces emitti intra Deum, nec foras prodire; eas idem eue ac Infinitum, hoc est, Deum; easdem esse unicam essentiam, principium unteum principiorum omnium , radicem. Omnium radicum. Tradunt & tres primarias est Sephiroth: Coronam summam; deinde Sapientiam ex Coronae summae infinitate ortam, nec ex ea tamen foras pr-untem ; tum intelligentiam ex Corona summa emanantem; trium harum aequalem esse dignitatem & perfectam unitatem, in intimo Dei sinu latentem & sedentem, velut in curru; quam dc propterea mysterium Mercavae , hoe est C--, appellarunt. Idipuam significabant vocabulo Ne da, hoe est punctum , sive Centrum, ex quo tres mentes prodire volunt , quae non aliud sint, quam centrihuilis patefactio ; ea ite tribus exprimunt punctis, & symbolo trium mittarum in Deo fluentium, & descriptione triplicis literae Iod & tribus iteris nominis Dei quarum prima Dd sapientiam denotat, sVe
Patrem; secundasse, deeorem, sive Filium; tertia Vare, intelligentia sive Spiritum sanctum. Utuntur & exemplo arboris, quae ex radice truia cum proseri, ramos ex trunco : cum tamen tria haec sint unica arbor. Fuia haec in R. Mosis Corduarii Cabalistico libro , qui Hortin malorμm Punicorum inscriptus est, disputantur ex sententia R. Simepnis, cogi
mento lusti, & R. Simeonis ben Iochai; quorum hic ante quingentos stipra
122쪽
' LIBER II. - . - , supra mille, ille ante bis mille annos floruisse sertur. Nonnunquam dc a trinam hanc lucem, Patris, Filii, & Spiritus saturi nominibus afficiunt,inc vocabulo ADeu designant, quo continetur & clictio Ab, quae Patrem sonat; & dictio quae Filium; quodque tribus constat literis, quibus tres perIbnae notantur. Nec dissitatur Manasse ben Israel in Conciliatore, hanc esse Cabalistarum opinionem Platoniciae consentaneam, a summo Deo emanasse primam Mentem, Per quam Orbis formatuo est. 9.
Nempe Mens illa est, quam Plato λόγον ,-Θεῖ appellet, mundi
procreatricem. Possem & ad significationem Trinitatis detorquem, uti faciunt nostrorum plerique, pervulgatum illud in libris Magistrorum Iudaeorum, ac praecipue in vetusto libro Juttira, inesse in Deo dc intelligens, & id, quod intelligitur, & intellectum; si ve cognoscens, &cognitum , dc cognitionem, sive numerans dc numeratum , & nume Poeta Part. xum; & tria haec unum esse. Sed minime ista pertinere ad Trinitatem i. e. 78. deprehendet, qui legerit Maimonidae librum More nevochim. Id enim affert & explicat, tanquam petitum ex philosophia, non ex Libris facris; neque de Deo tantum, sed de quocunque intellectu dicendum illud es e assirmat. Hoc solum apponit discriminis, quod de alio quovis intellectu id dici duntaxat possit, tum cum est in actu, ut loquuntur, minime vero, cum est in potentia; Deo vero, qui semper est in actu, id nunquam non conveniat. Nihilo magis audiendi sunt, qui&-in Targumim dc Thalmude volunt notare Verbum dc Spiritum sanctum. Hanc hariolationem a Theodorico Hackspanio solide Hac c* n.
discussam praetereo. Divinae naturae tria inesse viderunt Reyptii. Ne--i,hr. que hic eum Κirchero , viro vastae & Vδriae, ieci non satis accuratM α β.iba. di sis.
castigatae eruditionis, suffragio Mercurii Trismegisti pugnabo , quem Dreh. supposititium esse quisquis non odorabitur, is obesae naris homo utique Sphing. st. At utar testimonio Plutarchi,' qui ex AEgyptiorum doctrina natu- Μymg.
ram divinam tribus constare scribit, eo quod intelligitur, materia, &Parva 3. 3mundo ex his orto; ac propterea tria haec illos ait comparare triangu- 'lo. Quae sane consonant iis, quae credita .diximus priscis Philosophi , de Pamph. i. i. supremo Deo sive patre; de secundo opifice & dispositore materiae, siVe e. a. Plu- Filio; & de tertio , qui est anima mundi. Nec de eo dubitare nos sinunt tarch. de illa, quae ex libris exoticis religionem AEgyptiorum complexis depromit Tircherus, in interpretatione Obelisci Pamphilii: unde cognoscitur Symbolo pingi ipsis solito ad exprimendam Dei naturam, globum signi-obei filasse Deum fine principioque catentem; serpentem ex globo Prs deun phil. l. . e.3. N tem Duiligod by Corale
123쪽
tem notasse potentiam Dei opilicem rerum; alias vero globo adnexas expressisse Spiritum vitae datorem. Legimus apud Iamblichum de Mente opifice sic philosophari AEgyptios: cum Mens ipsa res parturit, triplici nomine aprpellari; Amon , quatenus res latentes profert in apertum; Phtha, quatenus cas arte perficit; Osirin, quatenus benefica est. Tiiplex ille Magorum Persarum Mithra Dionysio memoratus , videtur esse simulacrum quoddam Trinitatis. Apud indos, non Brachmanes se lum, persuasum habent, & triplici illo funicula, quem suspensum gerunt, de collo significatum volunt trinum esse Deum; sed vulgus etiam in eadem opinione est. Verumtamen non ita eos opinati, Deum esse trimnum cundem & unum, sed unum supremum Deum, parentem esse trium aliorum Deorum, qui unicus tamen Deus sint, asseverahi ii, qui subtilius ista rimati sunt. Velut Betiterius, qui Pythagorae, Platoni ,&Eudoxi diligentiam arniullatus, multiplicem exoticarum rerum noti tiam, eruditis peregrinationibus quaestam, ad Philo phiae suae ornamentum, &doctrinae amplificationem contulit. Atque in eo plane Indis convenit cum Proclo, de quo superius dixi: item Sinis, & Sinarum discipulis lapontis. Hi Deum exhibent ossigie monstrosa , in qua ex uno corpore prodeunt tria capita mutuo sese conspicientia: quibo aiunt exprimi dii tinctas tres personas, quarum una sit eademque voluntas. Unum aliquem ex tribus istis, vel tres potius istos, quos unum .esse ν 'Iunt, Filii nomine assiciebant Indi veteres; cui & portentosum quod'dam simulacrum dedisse Patrem narrant, cum orbem conderet, Velut operis, quod moliebatur exemplar ad imitandum propositum. Scri Ptum id extat apud Porphyrium in libro De Styge. Reperiebatur &in insula Diu simulacrum, uni ex tribus personis divinis consecratum, quem Nahesiam appellabant, quasi Messae nomen reserentes. Tres quasdam di ctiones impense venerantur Siamenses, & sacras habent, quarum prim Deum significat, secunda Dei Verbum, tertia imitatorem Dei. Qi md si re gredimur in Occidentem, scintillas qupsdam veritatis deprehendemus in Solonis lege quadam,quae in Axibus insculpta fuit. Hac iubebantur Athe nienses iurare per tres Deos, ἱκε χν, καθαρσω, , hoc est, Supplicem, Expiantem, Averruncum. Fuerunt, qui existimarent Celta , sub Hesi, Beleni. & Tharamis nominibus unicum Deum Teutatem coluis' se: & qui ex eo , quod de Germanis sci iptum reliquit Caesar Deorum nu mero eos solos ducere, quos vident, Solem, Vulcanum, & Lunam, colli'gς cnt,ocum ipsoa unum dc uinum este veneratos. Peruvianos quoquς i
124쪽
ipsos narrat Iosephus Acosta, testis idoneus, trinum adorasse Deum, Vii a- Ioseph. λ- cochainiive sipremum Deutri, Solem,&Tonitra; Soli triplex simulacrum consecrasse triplici ncmine appellatum, atq; item ipsi Tonitru; & in sacello quodam enagiem posuisse, quam unam in Trinitate , trinam in unitate esse dicerent. Tres personas condidis te mundum, Cubanorum dogma fuit, ut d scimus ex Herterat Hillo iis. Caeterum minime haec ita sumi velim, Herier. quasi accuratam sacrosancti huius myisterii, vel has gentes xel stos, quos Hist Iod. commemoravi Philosophos, notitiam habuist utem. Nam caruerunt ' Pςς- cognitione ομοου τιοτηl , consul ant alitatu; quod in Platonicis argue ''' hat Cyrillus , nec eam,uti debuerunt, ad tres illasHypostases adiunx erunt i Cyrili. eon- nec triplicem diam, Deo remis verunt distinctionem , quae iiiseri diversi- tra Iulian. talein naturae & inaequales dignitatis gradus. Ad quae cum impegisset Arius, fide excussus in errorem praecipitavit. Satis mihi estollendisse,adum-hrationem quandam dogmatis hujus extitisse inter Profanas gentes; nec quicquam esse caussae, cur quod & placuit illis, nec in his improbatum est, in christianis culpetur.
I. De Angelis bonismmalis. ' In De lapsu Angelorum. III. De Angelis
DE Angelis dictum est , Philone, eos h philosophis appellari De Augem
Daemones, qui in Libris sacris Angeli ilicuimir: dc promiscu- bonis sum utrorumque esse nomen fatetur apud Augustinum Ethni- malis.cus Labeo. Philosophorum audem de re ipsa una fere opinio est; de iis , Phil.de Gi
quae ad rem pertinent, discrepant fortasse nonnihil, 4i primus inter g nt de illos celebratur Thales, Daemones definivit-substantias animales, plenumque iis mundum csse dixit. sibi assistere Daemonium quoddam, praedicabat Socrates. Unde & adversus Melitum, obiicientem sibα9. e. U. sibi impietatis crimen, probabat se agnoscere Daemones, quippe qui Dae- Thal apud monium sibi diceret assistere; qui vero agnoscat Daemones Deorum filios, PlutMcb.de hunc & Deos. At Plato pei spicue,prae vetetibus philosophis&copiose de i ' , 'h natu a Daemonum disseruit: nam post supre Im Deum, in seliores posivit 4,ν ε 'Deos, hoc nomine dictos, quod boni fiat, neq; mali esse possint: his su L Lxere. in
crat. apud Platon passur, Apul. de Deo Suer. & alios. Disiligod by Gorale
125쪽
'eit Daemones, itRem incorporeos, qui recte maleve pro arbitrio agere possint, & quorum propterea nonnulli boni sint, alii mali. Eorum quidem non satis explicat originem; sed eorum tamen naturam non ex nia hilo extitisse vult, sed ex fluxione quadam primae ac secundae caussae:& ἁγεννηυκ tamen , generationis expertes appellat, quod more corpo Eutri . reorum animalium geniti non sint ; ab his vero differre Daemorium na- Evang l. ii. turam , qui mali & boni possunt evadere. Ita sententiam Platonis ex-c26.&l. 13 -at Alcinous Platonicae philosophiae consultissimus, ex Doctoris sui sententia, Daemones esse dicit Deos genitos, & generando Q propagatos , eosque Dei filios appellat , quod constent ex illa fluxio no Der, & per orbem quoquo versus sparsos esse existimat. Nunc si Plato nem ipsum non per Interpretes, sed coram consulamus, respondentem audiemus in Timaeo, Daemones esse Deorum filios, Deos ipsos dictos , & caelestibus orbibus adiunctos, natura mortales, Dei beneficio immortales, animalibus generandis praefectos. Principem praeterea natura maleficum , Daemonibus additum esse deeernit libro decimo De Clem.mex. legibus; quem eum ipsum esse contendit Clemens Alexandrinus, qui a Strom. F. nobis Diabolus appellatur. Et libro quoque quarto operis eiusdem De legibus sacra fieri Daemonibus jubet Plato. Quid quod nomen ipsum Angelorum videtur usurpasse. Nonne, inquit de eo Minutius Angelas Cyprian. de narrat is Daemonaδ' Plato, inquit Cyprianus, unum Deum servans, ca- Idol. vanit. teros Angelos vel Daemonas dirit. Et Ammonius scribit, Timaeum sapud Ammon z-scilicet) Socsati respondisse: Deum neque esse corpus, neque colorem, neque Angelum. Atque haec effata Platonis multis a se ex- substantia. posita , Ebraeoruni placitis consentire ostendit Chalcidius; quod & Eu-Cale. in sebius asseverat. Platonis sententiam varie flexit torsitque cohors Pla-Timp.aeta tonicorum. Naturam Daemonum ex veterum Theologorum, hoc est,
sqq LVs Mythologorum , sententia explicasse Xenocratem platonis auditoremiis A' prodidit Plutarchus. Philo vel o in Platonis ludum Iudaica dogmata piut,reh. de intulit, & utrimque instructus mixtum quid de Angelis commentus est; Isid. 8cosi- eos nempe animas esse beatas, nequitiae expertes, Optimas, & valde pu-rid. hilo de ras, summi Dei ministras, quibus conflati sint eiusdem exercitus, suprae hsagi rςrum cupiditatem longe positas, sublimia tantum & divina ac cogitantes, per aerem caelumque cursitantes, a Philosophis fus line de Daemonum nomine affectas. Multa de Daemonibus disputavit Plutaria somniis. chus libro De defectis oraculis, & alibi quoque: multa & Apuleius in libello do Deo Socratis, ubi Daemones esse decernit genere animalia, m-
126쪽
eius definitionem, totamque adeo sentcntiam Augustinus diligenter excussit. Excussit & illaira Plotini, qui Daemones ratus est materia ca-ιε . krere & corpore, sed corpora tamen ignea aeriave induere, mortalitati i6. Sol .s. c. haudquaquam opportuna, ut haec nostra; eiusdem esse omnes naturae, 6.8. O. II. ex anima mundi genitos, assectionibus obnoxios, a Diis diversos, ab iis Ploim, En n. secundos, ex iisque pendentes, aetei nos, certae ac constantis naturae, 'quae mutari non possit, nec pro Vnde divina fieri. Contra credebat Amelius, Deos aliquos esse Daemones. AEqualis Apuleii Maximus Tyrius , cum alibi, tum praecipue duabus Disertationibus de Deo Socratis Amel. apud 'Daemonum naturam accurate explicavit, & secundarios esse Deos dixit, summorum Deorum ministros, ad patiendum idoneos, caelum inter & Ἱ-,ἡ terram, Deum inter & homines constitutos. Quid super hoc argumeἡ-to visum si Forphyrio, ex ejus Epistola ad Anebonem, & libro De Phi- α . rorph. losophia, ex oraculis, aliisque libris cognoscitur. Calamitatum, magiae, apud Eu- maleficiorum . impii idolorum cultus, vitiorumque omnium auctores facit Daemones malos; familiare ipsis esse ait & proprium mendacium, iuxta illud Johannis de Diabolo : Cum loquitur meriEacium, ex propriis e 6. Se si,q. loquitur; Deorum affectare titalcis, praeesse ipsis principem Serapidem porphyr. de sive Plutonem , qui & ipse Deum se supremum ferat; veri autem ac abst. ab summi numinis legitimos honores ac existimationem oppugnare eos &imminuere velle; contra mala hominum generi ab his impendentia bonos Daemones praesignificaret internuntios, sequestros, ac velut portitores Deum inter hominesque agere , & 2.nimas esse ex universi natura delibatas. Quin etiam Angelorum dc Archangelorum nominibus ututur; quod & factum saepius ab auditore ejus Iamblicho in libro De mysteriis. Is totum hoc argumentum tractavit longe uberius, & exoticas
de Daemonibus opiniones tradens suam ipse proposuit. Hanc sane atq; illam item Porphyri:, si quis advertat animum , illico perspiciet adolescentis tum Christianismi luce sitisse perfusam. Et Iamblicho &Iuliano viti Pythag. Imperatori,&Proclo Solares quidam fingeli commemorantur. Hie Pto- Juliam clus varios statuit ordines Deorum , Angelorum, & Daemonum , de ex Lym' Parmenidis doctrina colligit plena his esse omnia. Celebratur dictum' hoc Damascii, omnes fere Iamblicho vetustiores philosophos unum po- Hesiod. Ο-suisse Deum υπερουσιον, supersubstantialem, multos as τιωδεις, sub xti per.& Theus, ab unico illo prodeuntes, eiusque radiis factos divinae naturae par-Pl t. l. 3.
127쪽
' demasse populares Deos, unam naturalem, id est, summae totius artifi-Αrἰst. Me- cem. Ex Academia transeamus in Lyceum, cuius princeps Aristoteles,t ph. l. -ς.8. praeter motores orbibus caelestibus adiunctos & velut affixos, Daemoniorum expressam iniecit mentionem in libris Metaphysicorum: sed ab illis caeli agitatoribus diversa esse, ratus est, cum corporea illa fingat, hos cor- oz de poris malitiaeque expertes. Videat ergo Gerardus Vosius, cuius ingen- idolol. l I, tia extant in Rempublicam literariam merita, quid velit sibi, cum ait, Aristotelem non alios novisse spiritus, quam motores caeli , neque ullam vel levem eius rei apud eum reperiri mentionem , praeterquam ubita aliena loquitur sententia. Quod confirmat Alexandri Aphrodisei Simplicii, & Averrois assensu. Nec negat tamen a praeceptore recessisse Theophrastum, & deinde Ammonium, Johannem Philoponum,& Algaretem. Esse Deos, dc Daemones, qui animorum sceleribus purgandorum curam gem Sallust. de rant, Sallustio Cynico visum est. Stoicos credidisse narrat Plutarchus, Diis& Daemonas esse naturas quasdam animorum similes; &Chrysippum Vete- mundQς I res aheologos secutum dixisse eosdem hominibus longe praestare . in
de plieit Virtutis ac Vitiorum dilcrimina, α divinitatis non tamen purae
Philos l. 1. & sincerae quippiam. Et in Exhortationibus dixisse Senecam , narratcg.&de Lactantius , Deum regni sui ministros genuisse. Ex aetherea substantia Isid. .c Osir. descerptos esse scripserat Posidonius in libro de Heroibus & Daemonis
: .: Le bus : qui si superesset, qui de iis fuerint Stoicae sectae sensus. plenius
vim libr. i. cognoscorςmu . Narrat idem de Pythagora Plutarchus, quod de Chryc. . dc 7. Po- sippo. Hune primum cognovisse Daemonas asseverant nonnulli. Falso ;sidon. apud nam Thales de iis jam ante erat philosopliatus. Idem narrat Plutarεhus do Μ ςr. S δ' Empedocle , quod de pythagora. Nec ab his discrepuit Ocellus Luca-xur' by nus. Parmenidem vero tradit Proclus post ens unum , constituissoth,g. apud Varia D*monum dc DςQrum senera , quorum hi Angelicum ordinem Plut.de Isid. obtineant. Aureorum carminum, quae Pythagorae nomen praefixum g R de placit. runt,& revera Lysidis sunt,eius, qui Epaminondae praeceptor fuit, placitum Phil i- -ς 8, hoc est, colendos esse Heroas ae Daemonas terrenos: & Heroas illos Hie- η'άδ',iu ' rocles bonos Daemonas sive Angelos interpretatur Daemonas verq terre-de 4efora . nos, animos hominum, praestantes virtute ac doctrina. Quid aliud veroeul. & de quam Angelos dicamus esse chorum illum Deorum,quem summi Dei manis Isid. Occli. dati, obsequi distetit Onatusὶ Atq; tam constantes in ea opinione fuerunt Pythagorici, ut traditum ab Aristotele narrςt Apuleius, mirari solitos eos,
128쪽
LIBER II. Io fi quis se negaret unquam Daemonem vidisse. Nee notitiae Angelorum expers fuit Heraclitus, qui homines a divinis quibusdam potestatibus
praemoneri existimavit. Primus vero Ethnicorum omnium, quorum scripta constent, de natura Daemonum Hesiodus disseruit, atque eos Hesiod. O. immorta' es, acta indutos, numero decies tricentenos , circa terram V, Iar. iussu Jovis vagari dixit, hominum facta obseriantes; hos prius eorum hominum animas, qui per auream aetatem vixerunt sub Saturno. u. . d. 'Ubi Proetus quadrifariam ab eo divisam fuisse notat natui am rationis operi compotem, primamq; postam illam Deorum, secundam Daemonum, tertiamHeroum,quartam hominum. Quod & anteProclum observat uni alii. Ibidem vero Trettes Deos ac Daemones confundi notat a quibusdam, dis- icerni ab aliis, qui Daemones esse censent naturas incorPorea S, rerum quae
in terris fiunt, speculatrices. Ad Homerum vero quod attinet, quidquid contendat Maximus Tyrius, de Daemonibus parum enucleate & definite Tys. egit, nec eos a pervulgatis illis Graecorum Diis distinxit. Orpheus apud Dissere. 26. Clementem Alexandrinum , & Angelos nominat, & sedibus summi Dei Clumens Α- ait assistere. Haec doctrinam Christianam valde sapiunt, & ut saepe iam mo- lf nui, h Christianorum penu videntur prosecta. Eodem Orphei nomine inscripti Hymni Daemonas caelestes, aereos, in aquis degentes, terrenos, Hym . initi agentes sub terris, & per ignem vagantes invocant. Et Aristophanes de- Aristophan. niq; quendam inducit implorantem Deorum ac Daemonum opem. Ac si in Platon. opinionis hujus repetamus altius originem, accepisse eam Graecos, ut caetera Theologiae suae capita, probabile est ex AEgyptiis & Phoenicibus. De Poeph. de Angelis & Daemonibus quid consuerint AEgyptii, sciri potest est Iamblichi antc. libro De mysteriis, qui totus constat placitis AEgyptiorum; & ex scriptis dς Po'hyrii, qui cum alia multa tradit super ea re, tum id praecipue, solitos: μ' , , AEgyptios, & Phoenices, & quicunque res divinas callerent, quotiescunq; sacra essent facturi, lora prius in templis rumpere, & pecudes ad solum aD ex oracuI. fligere, ad abigendos Damones, animalium speciem saepe indutos. Sciri apud Euseb. potest & ex Macrobio, qui AEgyptios tradit homini nascenti inter alios LV
Praestites Deos Daemonem apposuisse. Disseminata fuerat per orbem do- et ' ἰ
ctrina eadem, si Maimonidae fides est, etiam alite Mosem, qui, cum sacra rhircis fieri vetaret, Daemoniim cultum prohibebat. Hircorum certe sor- e. ty. Mai - mam Daemones habere, & in ea conspici credebantur, cum ab aliis, tum monid.Μo-
maxime , Sabaeis, clarissima Arabum gente , quos & iis saera fecisse notat xς Πςv0 h. Philostorgim Nechi solum, sed dc totae Chaldaeorum Persarumq; gentes, alios bonosesserebantur Daemonas,alios ina Os. Inde prima Magiae origo
129쪽
magis enim privatum cum Daemonibus commercium fuit. Hinc conficta supposititii illius Zoroaliris mysteria , & memorata Minutio ac Cypriano Hostanis dogmata. Operae pretium est cognoscere, quid ex Chaldaeorum scitis referat Iamblichus de Antitheis: quorum conlimilia na cistare apud Arnobium. Indos etiam, dc clarissimam Indicae gentis partem Brachmanes 1, Si amenses quoque, Sinas , & Iaponenses, eadem de bonis & malis Angelis pervasit opinio , quos & magnis religionibus colunt. Λ Daemonibus pulsari se queruntur incolae Minui hiadis insulae. Multa hic nugantur pro more suo recenti ores Iudaei: nam praeter Seph roth, decem nempe illos spiritus Deo proximos, Angelos his inferiores pomini, bonos atque malos: & bonos quidem in diversos dispescunt ordines, Animalium, Rotarum, Praevalidorum, aliisque nominibus dis. cretos; alios ad dextram Dei locatos ad sinistram alios, quorum hi vitia doceant homines, illi virtutem. Diitingunni ab iis Angelos ministerii qui Deo proxime adstent. Rursum Angelis corpus detrahunt nonnulli,
secus alii: & hi quosdam inferioris subsellii Λngelos confingunt, igne& aere concretos, res instantes dc mox fiaturas ex superiorum monitα praenoscentes, more hominum cibum capientes, generationi vacantes, lemoriuntes. Eos fabulantur ortos esse ex Adami ὀνειρωμοις. Cuius consimile quippiam habebant figmenta Galatarum Possinuntiorum: ex Iovis nempe dormientis prolasa in terram genitura extitisse Daemonem, sexu ambiguo, Agdistin nomine. Acutior his Iudaeis Maimonides, corporis nisteriaeque omnis expertes Angelos facit: dc longe ante Maimoniden Philo, qui tamen sinceram sacrorum scriptorum de Angelis doctrinam profanae Ph losophiae commentis oblimavit. Multa super his legas in Turor hammor, multa & in ipso Thalmude , omnis ineptiae ossicina: velut, Adamum atque Evam, dum lugerent Λbςlem, dc mutua consuetudine per tempus luctus centum triginta annis abstinerent, ex Mentibus quibusdam genuisse Daemonas, quos Schedim appellant, dc Spirituς. 3t Lemures. inatuor faciunt Daemonum matres, Lilith , Ogereth. Machiath, & Noemam Tubalcaini sororem, Simronis uxorem , Asmo-daei matrem. Haec legas apud Eliam Levitam in Thisbi: qui dc tradit morem hunc apud Iudaeos Germanos inolevisse , ut in cubiculis puerperarum nomina trium Angelorum parietibus inscribant, ad arcendam vim Lilithae infantium recens natorum vitae insidiantis; ex qua Ity thyaedc nomen dc personam confictam non absurde suspicere. At Muham-
medus Christianum fere de Angelis dogma rotinuit. Rursum si respici
130쪽
Iosinus Occidentem Athenienses Daemonum notitia imbutos offende- mus. Distinguebant eos a Diis, & utrosque in publicis iuramentis sigillatim invocabant. Quod ex Aristophane, Platone , &AEschine licet hi vh
intelligere. Romanorum religionibus consecrati Manes, iidem fuerunt Genii sive Daemones , hominibus nascentibus additi: Manes dicti Rep. l. 3. ex Graeco μηνις: Miis autem est Daemon, five Genius, atque etiam Sol, cui AEsthim in quod deputata esset sors W1νὸι sive Daemonis, &-& Daemon dictus Ctesiph. est. Atque haec religio ex Oriente accersita est : nam μὴν est Meni,
cuius cultui deditos Iudaeos castigat Isaias. Sed haec fuse nos alibi zo . putavimus. Lares item, & Larvae, sive Lemures, apud Romanos, sua id tib lac. a, suos festos dies habebant. Phantasmata item ii multis visa in ibo. Graecis Romanisque historiis reseruntur. Sibi lecta huiusmodi pleraq; apud Chrysippum, Plutarchum, dc Numen him prodidit Origenes. Cu- 'iusmodi narrationibus permotus Plinius, quid de eo sentiendum sit, 'quaerit a Sura per epistolam. Africani denique & Americani esse 'Daemones experimento suo didicere. Hos obvios saepe habent, hos vident; pulsantur ab his nonnunquam , gravissimisque Plagis conciduntur: at alios contra beneficos benignosque sentium dc praedicant. II. Orbem quoque universum pervagata est notitia lapsus Angelo- μ. rum. Ferunt imprimis memorabiles Empedoclis versus, quibus ex aethere in pontum corruisse Daemones, δc scelerum poenas dare cecinit: de
qui versus illos retulit Phitarchus, Θε-λατηι, dc ουρανοπεr , ὰ Diis e uia Ios , dc caelo dela 'sos eos appellat. Quaerendum quoque sibi propo--pe nit Plotinus , qui factum sit, ut Daemones in deterius natura sint de tin. Ei n. 3.
voluti. Et Chalcidius, eum do Daemonum natura ex veterum Philoso. libr. 3. e. s.
phorum sententia dissereret, a quibusdam ait desertorcs Angelos ap- Chalc. p.2 pellari. Nec aliud quam deiectionem casumque rebellium Angelorum significare videntur, Titanum de Gigantum, qui caelo utrique finguntur ede prognati, praelia adversus Iovem, de caelestis regni affectatio: e rumilemq; clades εc supplicia. Nam detrusos eos esse in Tartara, illicq; flammis torqueri, non sine veri sgnincatione commenti sunt POEM. Eodem pertinet Ate illa per aerem cui stare solita , hominibus infesta, dc a love, quem etiam laeserat, de caelo dejecta, addito iuramento, nunquam illuc redituram. Persae etiam ad hane d em Christianis de nequitia de ruina Angelorum assentiuntur. III. Adjunctos esse hominibus ad tutelam praesidiumque Angelos, De Aneelu Philosophi veteres consessi sunt. Et geminum quidem unicuique nin custoditari, O strum. Djsilirco by Corale