장음표시 사용
141쪽
fuerunt & qui scopum veritatis assecuti, fictos a Deo ε terra erediderinti . Princeps in his ponendus Socrates, cujus insignis extat de hominis pro-tab is dissςrtatio Rpud Xςnophontem. Consentanea Socrati propo- tibi i. ' fuit Plato; cujus non in Timaeo solum, aliisque Iibris, verbis elatissimis consignata ea sententia est, scd in Protagora quoque, dc in libris De Legibus, ubi hominem esse Iudicrum ait a Deo conditum. Nec repugnat, quod in hoc ipso opere addubitare videtur Atheniensis Hospes, utrum initio caruerit humanum genus , an aliquando natum sit: nam non ita est ; geminam tantum exponit opinionem , ut quod Censorind volebat inde effici ostenderet. Igitur in maui festo errore est Censori-ς se, cuin Platonem & reliquos antiquae Academiae Philosophos exiitrumasse assirmat, semper fuisse genus humanum: quod&in Apuleio repro-c in D. bat Augustinus. Nisi ita excusemus Censorinum, dictim id ab eo deho I ia. e. io.' minis animo, quem Esubstantia divina delibatum fuisse, de totum hominem, etiamsi mortalis huius corporis expers eget,constituisse Plato censuit. Ne mulieris quidem hic ignorasse videtur originem: nam quod disserentem inducit Aristophanem in Symposio de Androgyni sectione, ex qua vir&foemina, dc insitus utrique ille coniunctionis appetitus prodierint; plane id indicat ortum Evae, ex viri corpore abscissae , ab eoque am tae , & velut ad reparandum & resarciendum hoc dissidium quaesitae. Caeterum dc Academici plerique, & qui Platonici dicti sunt, recenti- orea videlicet illi doctrinae propugnatores, hominem Dei figmentum
' esse sere dixerunt. Egregium illud Ciceronis , qui Academicus & est
's ' & haberi vult: hominem praeclara quadam conditione generatum ess a supremo Deo , participem videlicet rationis, cujus expertia sint cinta tera animantia. Similia horum passim libris suis aspersit. Varro quoque, cum celebrem illam temporum induceret divisionem, & temporis exordium ab origine hominum arcesseret' etsi modum originis non tradit, aeternitatem tamen ab ea seclusi. Peccat itaque &censorin. fibi contradicit Censorinus , cum de hac divisione disserens ait, igno- p- - rati, utrum primum tempus habuerit initium , an semper fuerit; postquam primi hujus temporis spatia ab ortu hominum ad cataclysmum pri- Arrian. in orem determinavit. Arrianus homines ad bene sentiendum de se ipsis
LPiux i thae ratione impellit, quod a Deo facti simus omms, Deumque phi e , trem habeamus. Scitum hoc Chrysippi, Deos condidisse homines, sui,
ipsorumque intu se graua, muniata vero propter homines, aesculo suo
142쪽
msuo comprobat Porphyrius. Et Iamblichus, homo sit egregiis Eoaph. δε
acultatibus instructus, id opus esse colligit sapientiae. Late haec prose-abst. inquitur Alcinous , & Platonis dictata de hominis procreatione Diis in ferioribus 1 iupremo Deo commisia, procreati misque modo , recinit. Quo errore deinde infecti sunt primis Ecclesiae temporibus Simon , Sa e. a. Alcimturninus, Carpocrates, Seleucus, Hermias, de Arnobius. At eum scri Isagon adbit Aristoteles, homines sexu distinctos a Deo suisse, nequaquam idaecipiendum est' quasi ullum fuisse his voIuetit nastend: exordium: nam humanum genus, perinde ut mundum , temper extitasse Dpinatus Oeeon libr. st: verum ut radius a Sole proficiscitur , sic mundum, mundiq; partes r. cap. 3. dc incolas, Deo oriri existimavit. Contra Stoici animantium fabricam divinae solertiae ita tribuunt, ut tempus aliquod fuisse putent, cum animantes non essent. Sic Sectae huius auctor Zeno, qui in mundi pri ordiis solo adminiculo divini ignis, hoc est, divina providentia, genitos homines asseveravit; quod ab ipso factum voIuit Chrysippus, uti mox di-Chospp.ctum est ii me, sui nostrique caussa, caetera propter nos. Sic apud Ci-ap. Porph. ceronem Balbus Stoicus. Sic & Seneca. Pythagoram Pythagoreosq; i' longe diversa sensisse scribit Censorinus, nempe extitisse semper humanum. Et tamen, vel eo ipso auctore. exeipiendus est ex hoc nu-denati De- mero Empedocles, qui membra hominum ex terra quasi praegrianis ori Senec. passim edita , in sormam humanam coiisse prodidit. Excipiendus fit AzbςnςLiuxta Censorinum Parmenides ; E edoeli fere assensus. Excipiendus& Archytas , Iamblicho teste, qui vertas ex Archytae libro De sipien-Emp.abet.'tia depromtis comprobat, hominem, Deo creatum , dc egregiis animi a d Tuia corporisque facultatibus instructum esse , ad naturae ordinem contem--reh. Iibris plandum. Quod & a Pythagora ipso traditum esse coneeptis verbis
pronuntiat. Abierunt in eandem sententiam partium harum assectae '
Eurysus & Euryphamus; quorum hic in libro De vita, upde fragmentum excerpsit Stobaeus, Mosaicum praeterea istiud retulit, nomina ab Blitum. homine rebus esse imposita, quibus discernerenturis Abierunt isto & Censbrin. Crito , & Hierocles , nec non de Demoplitius in Pythagoricis sententiis. P- Epicharmus rationem hominh dixit esse divinae rationis propaginim, & Li i ε 'pet mortem sohitis, quae conjuncta erant, animo & corpore , eo redire Censor e. singula unde Venerant, animum sursum, corpus in terram. At Parmenidis Iambl.Pro-'
143쪽
Zen. Eleati auditorem Zenonem Eleaten homines putasse tena esse genitos, wp. Merti auctor est Diogenes Laertius. Ficta illa a Graecis hommum fictou k y Promethei fabula, originem hominum ex luto plane indicat.' Indicae N Uulcano adscriptum ab Hesiodo figmentum nefariae mulieris Pandorie , ex qua mulierum omne genus sis propagatum. Quae,quanquam celebrata sunt carminibus Poetarum, clarius ea tamen, aptius ad hiltoriam , mentemque Μosis , persequiitur Protagoras lat. in Pto- apud Platonem. Ait enim, fuisse illud tempus, cum essent quidemini,
tagor , nondum tamen mortales essente quorum procreamiorum postquam
i assuit tempus, confictos illos ede a Diis ex terra; additumque ignem, Gen. r. illud nempe Diracatam vitae . inspiravit Deus in faciem bominis formati de simo terrae. Addit deinde vitae eommode tolerandae subsidia ex Uulcani & Minervae ossicinis sutile detracta a Prometheo, & h mini subministrata, quibus significatur Paradisus voluptatis, copiis omnibus ad beate vivendum a filuens, in quem uiductus homo est a Deo. Jam vero aerumnas, hominibus post peceatum Adami in victu compa-Ηinod. rando a Deo propositas, manisti expressit Hesiodus, cum diceret, terram Oper.V. a. assatim hominibus bona ad vivendum filisse suppeditaturam . & unius stis diei laborem ad anni totius victum suisse sustecturum , ni Iupiter Prometheo ob fraudem atque noxam iratus fruges minusque terrae o misisset ν quibus fiui non siser possit, nisi multo sudore & Iabore improbo extuudantur. Quod autem subiicit Oeer C ex , futurum, ut post vitam calamitose actam in terram revertatur homo , de qua
Euripid. iunitus est; id pulchre retulit Euripides, quemadmodum & is, quem Supplicib. dixi, Epiclisimus, & in Epitaphio suo Seneca, sivequii luis id composuit, cum utramque hominis partem illuc unde ria est, rectituram definierunt; animum in caelum , corpus in terram. Diserte oroque Ouid. Μe- Ovidius opificium mundi ad Deum , hominis formaturam ex tuto ad tam libr. I. Deum Prometheumque retulit. Acute vidit &Phurnutus, sive potius Cornutus, hac Promethei fabula adumbratam fuisse divinam pro via dentiam, mundi totius ae uominum quoque procreatriuem. Praeclare Virgil. G AVivli a
org. libr. R. Cum primum Mem pecuris hausere virumque 3 -- Terrea progenies duriscaput extulit arvis.
Lact. Insti . legendum ess non Lactantius modo & Philargyrius, sed ipsa
l. s.cis. . Oque Versus sententia demonstrat: propterea enim .terream vocat
hominum progestem, quod ex arvis, hoc est, .sX terra caput eNtu- .. terit.
144쪽
Ietit. Rectenda illuc periter fabula Deucalionis, humanum genus ex Iapidibus, terra nempe compacta & durata, reparantis : & quae de oris
tu suo AEgyptii , Λrcades, Attici, Gessali, Itali jactarunt, ullam generis sui originem auctoremque esse negantes , praeter eam, quam incolehant , terram : & quae de hominum armatorum ex satis serpenthim. dentibus ortu vana vetustas confinxit. Flecti illuc itidem possent, quae . de luto in homines concrescente commenti sunt Anaximander, Dem critus, Empedocles, aliique multi, si tam recte de rei caussa atque modo , quam de materia sens ent. Mosaicis atanant Theologica Persarum. Adamum norunt, quem Hammaratum appellant f norunt &Evam, paren es generis humani, a Deo conditos. Extitit &apud vetere Brachmanes horum notitia , & nunc extat quoque apud Indos. Hi Ada mum nuncupant Cassiopam; Evam, Diti; dc utrumque Brammae mundii conditoris & rectoris opus esserentur. Eamdem retthen doctrinam finitimae gentes , puriorem aliquae . aliquae commentis inflascatam. . Stais menses primum hominem caelo delapsum volunt. Sinae virum & m .lierem, ex nihilo conditos fuisse affirmant; conditorem vocant Taymum A virum, Pinsonum, sive Puoncuum; mulierem, Pinsonam. Et si de primi hujus hominis natalibita dc ortu varia disserunt; quod in gente valde numerosa, per vastissimas regiones locis discreta, ingeniosa ad haec, studia cosa, dccuriosa, vix aliter fieri potuit. . , ,
II. Neque iatum . Dro', sed & ad Dei si litudinem Iactum hominem, & humanam sermam esse quasi dicis, Dei mom & disem Dei, animos nostros Deo esse cognatos & similes, Platoni notum fuit. Q obrem factum recte & sapienter a Graecis statuit Maximu3 Tyrius, quod z.Hid Lihumanam speciem dederunt Deorum imaginibus , proximam quippo ctant. libr. Dii, esse , & simillimam hominum animam , ac ipsos propterea nobi- cap. I . Iem hane sui essigiem eleganti δc habili corpori inseruisse. Cum autem Μaxim. pervulgatum sit, Pluonem summum hominis bonum in similitudin. Dei posuisse, similitudinem autem illam in virtute ; sie existimasse videtur, a nativa illa similitudine sibi impressa per nequitiam eos deficere,
eamdem vero excolere dc . absolvere per, virtutem. Celebris fuit inter Pythagoricos haec opinio. . Testis est Aristoteles, Alcmaeonem Croto- Arist. doniaten censuisse, animam esse immortalem, quod similis sit immortalium. arum.I.I.c.2. Euryphamus vero, in libro De vita, Deum sciscit fecisse hominem na- . turae suae aemulum , utpote qui res invenerit Praeclaras & hominum ge- praeirenui perutiles 3 qua divinatura optra, di mo digna. . Et Eurysus in Pyth.
145쪽
iisdem Pythago leo um exhedris in limius, scripst in opere De sta'. t Deum in formata do homine se ipso usum este exemplari. Locium Clam Alς , exhibet Clemens Alexandrinus. Plura ex intimis sectae huius arcanisti se ih Pror it Deum vult sola ea, quae ratione praedita sunt, is . ci in V smillitudinem sui formasset triplex autem horum eri genus, Deos, Pythag. 3c Heroas, & Daemones terrenos, quos inter animos hominum ponit: de provid. mundum quoque, qui & ipse ratione pollet, triaque haec complectitur, dς Dx esse imaginem ; & eius prima , Deo empe , prima supremi Dei referre , media, Heroas kilicet , mediis Dei similia esse; postremis postrema, sive Daemones: & primorum quidem accuratiorem esse si militudinem , quam mediorum; horum etiam , quam postremorum. His non valde dispar est Brachmanum dogma, qui multa habent Pythagoricorum doctrinae affinia, ab AEgyptiis accepta, unde sua haust Pyethagoras. Docent illi distinctionem gentis suae per cerras tribus, quas nullo cognationis uiueulo iungi inter se patiuntur, inde esse ortam, quod conditor ille hominum Bramma alios capite & facie sibi similes fecerit, alios humeris & brachiis, ventre aliquos, reliquos cruribus &Ovid. Me- pedibus. Finem facio in illo Ovidii, Prometheup . cum informanet l m. i. - hominem, humum aqua dilutam & maceratam in Deorum efffemfinxisse,
I. Animam a Deo esse colusitam; II. corpor, expertem ; IIL interitus. 'Mimam a HRISTIANUM dogma de origine, natuta, & dotibus animae, Deo esse li multis iuvatur veterum Philosophorum sistragiis. Nam pri
conditam, e mum esse , Deo conditam dixerunt Pythagoras & Plato. T Plutarcb. destem damus Plutarchum, qui utrumque decrevisse ait, animam non esset: ..h'' aeterni. Damus & Minutium, qm Platonem ' ε' ς ' ait staruisse in Timaeo . Deum esse Itane vero, in quies, opinati sunt illi quos veteres constanter perhibent animam dixisse ei te ortus expertem p Dixerunt sane ; & Dei ramen opus esse xati sunt. Timaeus enim, qui sunma Pythagorieaei doctrinae capita libello De anima mundi di natura complexus est; & Plato, qui fuit Tis
146쪽
uImaeide Archytae familiaris, Pythagoreorumque sententias sere retinuit, ac illam praesertim, quae est de natura animarum , sicque librum hune explicavit uberiori commentario , ut plane visus sit assentiri; ex mi- mira & temperatione materiae & formae, quae aeternae sint, animam universi voluerunt di Deo esse constatam r, ex eadem deinde mistura st Nrnatas quoque esse humanas animas, sileribusque primo adiunctas, &velut in currum impositas, unde certis deinde temporibus in corpora mitterentur. Itaque si principia illa aeterna animarunt spectes, aeternae utique & ortus expertes habendae sunt; sin conssaturam ipsam formaturamque, opus. sunt summi Dei Doctrinam hanc integram retinuerunt recentiores aliqui, quidam varie interpolarunt. Quorum commenta rimari nihil nunc attinet ad nostrum institutum. Ii solum n bis commemorandi sunt, qui ad Christianae do: Irinae veritatem vis sunt propius accessiste. Et ex Pythagoricis quidem Hierocles docet, De - Hieroet Inum ipsum animas humanas nixisse, cum brutorum animas naturae eden-K. I. ri das reliquerit; nulliusque mortalis rei procreationem in se recepisse
Deum ipsum , sed aliis permissio. Alibi quoque pervulgat/m illam Illeloei do
inter Philosophos magni nominis, & Pythagorae ac Platonis dogmati providenti consentaneam repudiat sententiam , quae Deum statuit unicam totius universi sormasse animam unde singuli homines animas suas hauserint. quas post mortem in animam illam universialem refundant. Contra vero singulas hominum animas, distinctas, suisque finibus circumstriaptas, separatim conssitas esse a Deo asseverat, sed conditas tamen ante omne tempus, adeo, ut divinae sitnilitudinis participes, & aeterna Dei opificia dicendae sint. Brachmanes quoque, ab AEgyptiis Pythagorae itidem magistris instituti, aliaeque ad ortum stae gentes , animas a Deo Volunt elle genitas, ad Deumque reverti. At Macrobii doctrina haec merob. inest, Deum se mentem creasse; quae, qua sui parte Deum auctorem su--Sci' ',um respicit, ipsus esse similem; qua parte posteriora spectat, animam ' '' edidisse. Et rioclus animam compotem rationis, quae in nobis est, Proes.lam anima r tionis experte nobiliorem esse dixit: utpote summo rerum cib. I. Opifice conditam, cum haec recentiorum inferiorumque Deorum opus st. Huc eos adde, qui Dei nos esse genus dixerunt, quod ad Christianae de animae origine sententix consumationem pertinere disit Pau- . - lus : per creationem enim & similitudinem cognatae Dei sunt animae. Nec unus aut primus id protulit Aratus, cuius verba assere Paulus: in 'Carminibus aureis Lysilis, . quae tribuuisrur Pythagorae, divitia assigna- - Q tur iuitiaco by Cooste
147쪽
tur hominibus origo , quae Pythagorae Italicorumque Philosophorum ς' 4.piisti omnium do b ina fuit. At originis huius rationem non ex creatione Phaedon. & inititudine Dei petebant, quod faciunt Christiani, sed quod ex mente
Philo de divina delibatos animos haberemus. Animas venire a Deo , ab eoquC mundi P ι--eorpora scitum est Empedoclis de Heracliti' venire desuper, illucque reverti, scitum Epicharmi. Eadem proloquitur Euripides , e Jud l.3. plo. vlato , proptereaque animum saepe divinum Diisque cognatum a tin. En n. . pellat. Sic Philo, quem merito Platonem Iudaeum dicas r sic Iudaeus ali C.6. Amel & ter Iosephus. Sic Platonicae Philosophiae egregius interpres Plotimis: sic PIotini auditor Amelius , Amelii Porphyrius, Porphyri IambIichus, Tau- .ler 1 bibi ςtiam ςx Codem grege, qui Antoniai Pii temporibus floruit, Timaei 3amb. d. doctrinam secutus, dixit a Diis in terras dimitti animas. Sed & Aristoteles, eiusque sectator Heraclides Ponticus, animam divinam , Deorum gypt. Rct. 8. affinem, de caelo lapsam esse senserunt. Ex Stoicis vero tradit apud Ar- Epictetus, nos a Deo esse avultas, Deo falari, alos, Dei opifi- yti , Lucilius apud Ciceronem & Seneca aiunt animum , mentemque Ahi ot.Μoia nostram, divina cura esse persecta, exiisse a Deo , divinae elle originis. HI. I Io. He . Unde & anima humana pervulgata appellatione Deus nuncupatur in rae ld. apud Scholis Stoicorum. Apud eundem Ciceronem Paullus Tmylius exps' c uis, i pi ins yrti . nima hominum de caelo petitas esse, divinas, imo ritu i L dςfinit. Cicer vero ipse , non jam sub aliena persona , sed c. s. Cieer. l. disserens, animum docet esse ingeneratum a Deo corporibu a.deriat.Dc- que terrenis additum , atque hinc agnationem nobis esse cum Diis &or.Sen.Con similitudinem. Caelo denique oriundos esse hominum animos, divino genitos semine, caeli cognatos, ac partem Deorum, produnt Virgilius, Ovidius, Manilius , aliique Latini scriptores. Quae Ethnicorum com- Cie. Somn. mcnta vetusti Haeretici, Marcionitae, Manichaei, aliiq; amplexi sunt. Pro Scip. M I. I. grediamur vero, & an corporis expertes sint animae, disputemus. Est apud Macrobium, obtinuisse non minus de iὴeorporalitate 'i ι i, - πνῖφrcolit tetaententiam. Scholae eerte utriusque, Itali eae vid. v. ini. o Ionicκ, principes Thales & Pythagoras, doctrinae huius patronos se t l. i. Mami. ,erum. Thaletis porro vestigiis haeserunt plato, ejusilue sequaces, Xe-I. 2.& . nocrates ν Ammonius, d Ammonii auditor Plotinus: item Porphyrius, corpres ex Iamblichus, Proditus,&Alcinous, dc quidquid Platonaeorum nobilio. um pertem esse, fulta ac peripateticorum quoque, cum Dictatore suo Aristotele, eiusque
148쪽
Nee Pythagoram sua si Alo deseruit. Scribit Clausansis Mamertus, dixisse claud.
Archytam , anιmam ad unius exemplum compositam esse, Ac ιPoraliter Μ m. d. dominari in corpore, Acut uvum in numeris. Scribit & Gregorius Nyssinus, dixisse Numenium Pythagoricum . animas eorporis esse expertes; ''φ' , quod & Hierocli placuit, atque item Sallustio Cynico. Sensisse id quo-Greg. NM que Asclepiadem Bithynum medicum , qui fuit Pomprii aequalis, resut de gnima. Plutarchus. Ponitur & a Mamerto Varro in iis, qui animo detraxerunt corpus; & Sextius uterque, pater & filius, in iis, qui dc incorporeum de szsui illocalem putarunt. Ponendus quoque Cicero inter illos, qui simplicem de dii, &dixerunt esse animum, nihil admistum habentem, nihil concretum, ni- Plutareb dehil coagmentatum, nihil duplex. Etsi vero in aliis multis a vero aber mundo C s. ravit Eunomius; in iis etiam , quae pertinent ad animum.' aberrarunt Manichaei; ab anima tamen corpus vere segregarunt. inod di jam an- Uiud M. tea Judaeis factum ex Philone cognoscimus. meri. de stat. III. Nune videamus, immortalesne 1 multis crediti sint animi. I sanimae l. 3. ita esse universae consentiunt gentes ἰ universe retro aetates consenserunt. do So- Cum de animorum aeternitate aeisserimin, inquit Seneca . non leve momen τ'. tum apud nos habet consensus hominum. aut timentrum inferos, aut colentium. Utor hae persuasone pubia. Et Macrobius loco iam laudato obtinuit non minuae de incorporalitate animae, quam de immortesitate. lentia. Et his antiquior Plato pervulgatam hane esse tradit opinionem, mul- Maerob. Intisque ae vetustisumis sermonibus proditam. Atque hinc argumentum Somn. Scip. petit Cicero ad eam eonfirmandam : quippe naturae vocem hanc esse, i iquod omnium sit consensus; sicque nationibus omnibus, quae ubiq; sunt, esse persuasum , post mortem animos permanere ς sic omni antiquitati. te. i. quae quo propius aberat a divina progenie atque ortu, hoc certius veri- Tuscul. t .
talem cernebat, Id adeo primis illis inter Graecos Philosophiae patentiabus . Thaleti & Pherecydi , tanti constans certumque visum est, ut do, , ctrinae hujus auctor uterque dictus sit e & Thales quidem a Choerilo Poeta , ut retulit Diogenes Laertius, , Gregorio Nysten , & a Stobaeo ἡDIoe.Litri P berecydes vero h Cicoone , teste idoneo. Utriusque sententiam stu- in Thalete. diose propusnavit sua secta. Et inter Ionicos quidem Λnaxagoras. &ωeg. Nysi deinde Socrates, cujus argumenta Die expotuit Plato in Phaedone .,ς Rim Nisi cum locis quibusdam visus est id dubie proponere, antiquum phycns,' 'tinuit, nec aliter se gerere debuit, qui de rebus omnibus dubitandi au ic i. Aorem se tulis et. Nonnunquam etiam ad alienam sintentiam se actoni, sevi. Ino dati; velut cum ad mortis comemtum homines madet adducere. ij .. facit'
149쪽
faciendum id esse probat, & ab iis, qui immortales animos esse credunt,& ab iis, qui mortales. Quamobrem ad hanc Socratis disputationem cicer.inea attendens Cato apud Ciceronem & Cicero ipse cum ex sententia sua τά i Postquam ex animi immortalitate solatii im mortis petiit, ne
iis quidem valite trimendam esse mortem ostendit . qui animos interire Xenoph. existimant. Sic & moriens Cyrus apud Xenophontem, postquam ani- Cyrop. l. 8. mum suum corpori superstitem fututum , proptereaque colendum sorς dixit, subjicit illico, etiamsi animus esset interiturus, Deos tamen esse
Senee. de pertimescendos. Sic Seneca: Contemuite mortem, quae vos aut finit , aut Provid. Q 6. transfert. Sic denique Marcus Aurelius vanos esse probat mortis terro
i . - sive sensis aliquis supersit post mortem ., sive sensus omnis extin-Τeiosi do ratio est Tortuitiani , cum ait sapientiam Socratis, anima. e.r. morti proximias immortalitatemvraulicavit animae, de industria venisse consistae aequanimitatis , non de fiducia compertae ver talis ; nec enim id. refert, vel ad obscuritatem rei, vel ad solitam Socrat; 'dubitationem; sed ad nativam humanae mentis caliginem, quae veritatem Ratione certo consequi non potest, sed sola Fide. Cui enim, inquit, verisad comte
solae Deo ' cui Deus cognitus sine Chriso δ cui Christus exploratus sine Spiritu senM ' cui Spiritus sevctiu accommodatus sine Fidei feramento
Socratis rationem tenuerunt Θocratici, Xenophon , & Plato , quorum alter, ut dixi, Cyrum majorem inducit de immortalitate animorum s rae clare disserentem ; alter vero doctrinam eandem non obiter , aliud agens, sed totis explicavit voluminibus primusque exquisitis rationibus confirmare instituit: quarum praecipua haec est, animum humanum esse αυτοκβητον & ἀ-νητον, hoc est, ex se semper moveri; quod au'tem ex se movetur, carere id ortu, ac proindet & interitu. Id e Phaedio Platonis transtulit Cicero, & Platonici deinde concelebrarunt. Verum quoniam inde quoque animis ratione carentibus conciliabatur aeterni- Lactant. Ir-tas, uti optime a Lactantio notatum est; discrimen 3 sapientia solertia, stit. 1 7.ς. 3. memoria, providentia, Dientia. & ratione hominis petitum est: quod
eleel se disputatum extat a Tullio in Tusculanis Quaestionibus, & ab Al-i ein odiscinoo in introductione ad Platonicam doctrinam. Ac in humana quoque anima disserentiam hanc inesse voluit Plato , auctorem Pythagoram secutus, ut pars altera ratione polleret, essetque immortalis; ab tera rationis esset eXpers , mortique obnoxia. Sed dc ex eo eti m ,
quod Dei sit similis animus hominis , immortalem esse collisit: quod propius accedit ad veritatem in sacris voluminibus traditam, ac in ii Pisiligod di lo
150쪽
LIBER II. raFbro praecipue Mosis. Nam, ut recte disseruit Eusebius, cum homLEuseb τε imnem ad Dei similitudinem esse conditum primus dixit Moses, primus Evang. Linutique animam immorta Iem esse definivit: quod utrumque pro,sua p 37 sesertia sumsit Plato . alterumque ex altero sequi pei vidit, Doctorimo assenia est secta omnis Platonicorum : Xenocrates imprimis, qui proxime ad Pythagoram, animam esse dicens , non numerum , sed in rebus positam quae numerari Possent, mortis tamen immunem esse v luit. . Voluerunt id & Plutarchus, &Apuleius, & Maximus Tyrius, Plutarch. Plotinus, qui totum librum huic argumento in tenditis Uerum, ut eA SQ falsis principiis consequentias alias proficisci necelle est, ex fatua opianione de migratione animarum eo delapsus est, ut brutorum quoque Apui. animas immortales esse crederet; & ex hoc etiam argumento , quod Deo Soetati Platonicis familiare esse liximus , quidquid a se movetur sempex mo- Maxim. veri, stolidum hoc collegit, uti debuit, animas etiam PIantarum non
interire- Quod nisi intercidisset Porphyrii Epistola ad Boethum, qua de ianimi natura diileruit accuratius perspectam haberemus ejus senten- ' tiam. Id unum intelligere licet ex superstitibus magni illiu, viri reliquiis, animas cum immortales credidisse. Placuit idem Iamblicho; Iamb. de placuit Masrobio . homini Graeco , Platonicae sectae addicto; placuit myst
& Proclo, qui an mam ex se genitam esse docuit, ex se esse, ex se m veri, ex se vivere. separabilem esse , corpore, ex se immortalem esse, ortus expertem & interitus, ipsam denique esse Vitam viventem ex sese, lib., eas .i3 & cognitionem se ipsam cognoscentem. Quaecum animae tribuit, non is.16. I7. omni animae tribuere putandum est, sive ratione p ita sie, sive non P cl. Thest: nam brutorum animas ne animae quidem nomine dignas censet, 'in mortalesque esse declarat. Animam quidem brutis largitur Alcinous, alterum Philosophiae Platonicae columen, at mortalam esse consentit. e ,r Quae ad Christianae doctrinae normam exacta esse dicas. Cicero vero,quam Inst. The- . praeclare sententiam hanc de immortalitate animorum asseruit; cum ali-olog c.I8
hi passin, tum maxime priore libro Tusculanarum Quaestionum, ac Somnio Scipionis. Miror equidem positum esse illum k Lactantio &hi. . f. aliis inter eos, qui de ista re incerti essent. Meminissent Academico e t. Mein . .
rum morem, dubitantii de omnibus, &in utramque pariem disputandi. Introd.e.an quanquam nee pro adversaria parte attulit quicquam; tantum id voluis Lactant. I.7. it, ut monui j im supra. etiamsinterirent animi, mortem non esse per-7 timelcen lam. Imo, qui contradicerent, contemtim appestat,sosque Philosophos vocat. Fuerunt in eadem sententis Cynici, altera Somos. ri