Petri Danielis Huetii ... Alnetanae quaestiones de concordia rationis et fidei, quarum libro 1. lex concordiae rationis et fidei ... Accedit auctoris commentarius de rebus ad eum pertinentibus

발행: 1719년

분량: 604페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

251쪽

LIBER IL

227 inure cremato coalescebant. Concipiebantur item vota, unde isto uxor dicta. Utrique nuptiorum mori praevia erant auspicia, auguria. His praeesse credebantur Coniugales Dii, quos plurimos recensebant; Iovem, Iunonem, Hymenaeum, Genium, Venerem. Suadam, Lucinam, alios. Ergo nuptias appellant sanctas atque seci as, & nuptiarum sanissimoniam ac sacra nuptialia memorant. Nec voca- . hulo abstinent. Caeterum quandam Confarreationis&Gemtionis se mana adnotate licet in nuptiis Persarum Guebrorum. Sacrae&Mexicanis fuerunt nuptiae. quae coram Sacerdote celebrabantur, non sine relugiosis suffimentis. VIII. Defianctorum oeulis adhibitam pollinctiaram apud Iudaeos, De exm ac totis etiam corporibus . e stat testimonio scriptorum Novi Itesta-mata . menti&Thalinudis. Traditus hic mos fuit Graecis&Romanis a Ph*-ηὸ.rticibus, primis Christianis a Iudaeis. Infirmis praestitum esse unctionis officium non ita liqueri Locum tamen invenio in recentioribus si agmeN- tis Petronii, quibus Trimaleionis coena describitur, unde sacer Christisanorum ritus potest illustrari. Eius verba haec sunt: Trimalcis ampu, Perron. Iam nardi aperuit, omcesque nos unxit l, cs, Istero, inquit, futurum, ut Fragm. p. o. aeque me mortum met, 'nquam visum. Nam vinum quidem in vinarias IMG Mi

um jussi infundi; s Putate vos . ait, ad parentalia mea invitatos esse. μ' Unde apparet, unctione hae liniri se iussisse stolidum senem, cum fin- .geret morti se esse proximum; atque hinc sibi di vivo & mortuo opis - liquid εἰ adiumenti sperasse. Quae de sacra sua unctione spondent itudem sibi Christiani. Huc adduci solet Tertulliani testimonium de Se- mul. ad vero,Augusto ,' qui Proculo Torpacione Christi O, & uti verisimile Scaput.α .est. Sacerdote. per oleum curatus Rit. Mexicani vero Sacerdotes un- 'guento quodam sacro infirmos, ad se magno concursu venientes, linire solebant. Atque hactenus de Sacramentis. Quod si recognoscinimustperiora, verum esse deprehendemus illud Tertulliani: Diisolus, cu-GetulI. dejus sunt partes intervertendi veritatem, ipsas quoque rei S ramentorum divinorum idolorum m feriis aemulatur. TFuit is ipse quusdam, utique . . credentes resideles suos : expiationem delictorum in t acro repromittit, re

se adhuc initiat Mith M. Agnae idis in frontibus militer suos, celebrat urpanis oblationem es Irmaginem resurrectionis inducit, eae sub gladio redimis coronam. Iuid ' quod es summum Pontificem in unis nustos imisHur'

Habet cae virgines, habeto continente .. /

252쪽

De conflagrasione S renovatione mundi.

DE mundi conflagratione & renovatione sacris Ebraeorum libris

consentanea protulisse Philosophorum illustrissimos . fatentur ξ Theophilus Antiochenus,&Eusebius. Dogmatis hujus patron ad Autol. Maximandrum, Anaximenem, Λnaxagoram, Archelaum, Diogenem dc Leueippum recenset Stobaeus. Qui per eonflagrationem futurum id Evane i Α , Stoicos idem nominat, Cleomedes vero creditum id fuisse aucap. 3. Stob. a praestantissimis Physicorum. Sed haec propitis inspicitati sunt. Nais Eclog Phys tura sua corruptioni obnoxium mundum sentiunt apud Plutarchum &1-I- a . Galenum Prthagoras & Plato; utpote genitum verum contineri .

'φ ''moci de ab interitu vindieata Λeeuratius ista explicaneur 1 Stobaeor Pythagoram quippe, caeterosque qui materiam pati quippiam dc muraeit. Phia tara posse censuerunt, veros ortus de interitus admisisse docet per mu-γs La. e 4. rationem qualitatum; Empedoclem vero, Maxagoram, Democritum , dc reliquos atomorum defensores, compositiones de disi s dies.. lux ones probasse per quantitatum disturbationem; nequaquam vero Phys. ι,. ortus de interitus. Cum ergo statuisse dicitur Empedocles, omnia in eap. M. ignem aliquando mutatum iri, fututum id intellige per novam elementorum dissolutionem de concretionem , elata eorum excidium. Idem visum Hippaso Pythagorieo , idem dc Heraclito, quorum uterque in tum igni tribuit, ut non rervin omnium principium atque finem, sed D um quoque esse vellet; atque inde futurum, ut conflagret per vices mundus, de ex igne iteriun prodeat certis de praefinitis temporibus. Mundi aeterni conversiones per ignem dc aquam futuras admisit Philolaus.PPthago Mus. Λt Timaeus Locrus k Pythagorae dictatis non recessit, mundumque a Deo conditum opinatus est , sed interitus tamen expertem; non ex natura sua , sed ex Dei nutu eum perpetuo conservantis. Haec saeuius est Plato' fisturumque nihilominus agnovit, ut per conflagra tiones 3e diluvia maximae saepe clades contingant, multi extinguantur . mortales, purgentur terrae, res innoventur; uti evenit in Phaethontea conflagratione, de eluvione Deucalionea i verum hae: nihil ad universale Diluvium. universalemque orbis conflagrationem di summam interim verum durare, servante Deo; nec aboleri, sed mutari. Non inde multum abierunt Stoici. Mundum dixerunt ego Deum, aeternum materiti

de ab interitu vindicata

253쪽

LIBER IL

mutabilem ordine, de ordinem videm mutatum iri per ignem & aquam ιveteri mundo per ignem dissipato, novo per aquam reparato, in

perserum similitudinem pristini; quippe in humore futuri mundi spem

latere; ignem exitum mundi esse, humorem primordium : quae verba sunt Senecae: nee mutationum illarum futurum illum finem, certisque Sen. Natu- eventuras intervallis post magnorum annorum decursus, reversis ad priastina loca sideribus, vel pro summi Dei arbitrio. Et quoniam ampliorem locum occupant corpora, cum in ignem dilabuntur, caussam banc habuerunt Stoici, cur inane extra mundum ponerent, , in quod mundus ipse deflagrando solveretur. Placuerunt ista quidem Stoicae doctrinae antistitibus, non item omnibus ex eadem Schola ι non Posidonio, non Boetho, non Panaetio, non Diogeni Babylonio, non Zenoni Chrysippi siccessorii quorum postremus ille, atque item Panaetius, rem in dabio reliquerunt. Λt fuerunt, qui cum viderentur adhaerere Stoicis, ad ex stiones tamen & diluviones ista retulerint, quibus non univeritis orbis. sed partes tantum terrarum aliquae deleantur ι plane ad mentem Plat nis. Epicureis, qui mundos infinitos posuerunt, placuit constare

quidem in perpetuum summam illam munὸorum, si modo summa dici potest, quia infinitum est; principia quippe, individua nempe illa corpuscula, aeterna esse & immutabilia; at eorum ordinem & ornatum diis ividuum esse, ae diolubilem ; itemque mundos singulares nasci & i . terire, ut plantas, ut animalia; hoc . . coagmentari de dissipati. Non igitur fieri id volunt per istam conflagrationem, ut dixit Minutius, sed . etiam per diluvionem, vel per disjunctionem partium & ruinam, aliosvi

modos, atque ex pristini mundi reliqaiis coadescere ptae novum altorum ac diversum; non, quod Stoici volebant , usquequaque similem. Suam autem sententiam utrique iisdem prope argumentis tuebantur. Iam a Philosophis abeamus ad Poetas. Locum proferunt Iustinus & Cle- Iustin. demens ex Sophocle, quem ab aliquo Stoicae doctrinae magistro scriptum dicere posses. Futurum enim praenuntiat, ut deflagret siquando versus orbis, ac deinde, quaecunque per ignem amissa suerant, recipiat. MetuentemIovem inducit ovidius, ne fulminibus suis ardeat caelum, qui p., Ovid. Μepe meminisse eum esse in fatis, ut mundus flammis absumatur. Futurum ad quoque non semel canit Lucanus: eanit & Seneca Tragicus, casurum Lis . i ivirbem in antiquum Chaos. Quas commemorat terrarum exustionea & v. r . & seq.eluvioines Platonitae doctiinae assecla in Somnio Scipionis, non ad totius l. 7. v.8 3. dc

mundi sum sed ad partes terrarum quasdam vid turpertinere, uti Di iliaco by Cooste

254쪽

Maerob. In recte 1nterpretatus in Macrobius. Visus est Plinius Stoicos sequi, eum dixit. Somn. Scip. aliorumque ardentium montium, ignes incendia terris denuntiare; L e , - &-seminum angusto, in cujus vices vergit aevum , foecunditatem exei,s &1.1 Et Censorinu . cum dixit, anni magni hyemem summam esse di- L is. cen luvionem, aestatem esse orbis incendium, mundumque alternis exignescere sor. c. Is. dc exaquescere. Aliter Firmicus. magno nempe illo anno vertente, quem, Juli Firmic. treeentis millibus solarium annorum constare vult, fieri redintegrationem λ 3 ς rerum per alternas exustiones dc eluviones. Persuasum id quoque fuit ex-- oticis gentibus t Chaldaeis , si rem quidem lieet existimare ex Beroso, Sen. Nar quem Seli interpretem fuisse narrat Seneca , & conflagrationi tempus l. xst gnasse, eum silera omnia eonvenerint in Cancrum; inundationem, 3 '' eum in Capricornum e Guebris, Zoroastrem dogmatum suorum auctorem jactantibus, quibus placet terram olim liquefactum iri, dc in aliam formam longeque amoenissimam reparatum. Addunt Persae, Indiae inquilini, futu-: cum id post mille annos. Praetereo Hystaspis, vetusti illius Medorum re

os, sibyllae, & Trasmegisti suffragia, quibus ad Christianam doctrinam.

de futura rerum omnium per ignem consumtione, asserendam non satis DNn.Ap eaute usi sunt Iustinus re Lactantius, scriptores pie creduli, legitima ades. log. a. herinis Gnosticorum scriptionibus non satia discernentes. Igne de caelo La nt. depluente conflagraturum orbem credunt si amenses &Peguini, post . Lyi ς eerta intervalla ira renovatum. Intervalla haec octo annorum millibus

definiunt, quorum millia sex jam praeterierint. Sinae post bella dc eat mitates in psistinum Chaos rediturum.' - Progenitores vero nostri Galli pervulgatam illam de ignibus dc aquis per vices orbem delaturis senten

tiam tenuerunt ..

De reditu mortuorum ad Uitam,

Ter L de uPIBUCIA Christianorum reserrectio mortuorum, es r. carn. nus, Multa nos ad id argumentum pertinentia supra congessimus, cum dissereremus dc de iis, quos Christus vitae restituit, de de Christo ipso reviviscente. Superest, ut agamus de editu omnium hominum ad vitam, qui in fine rerum futurus est. Non una fuit Iudaeorum omnium super ea re sententia. Qm rerum naturalium Hidio erant de-

255쪽

. LIBER II. 'L ' 23 empsychosin pnhagoricam, & ea αλιογειεσώαν, quam animarum volutaa trionem proprio nomine vocabant, quemadmodum AEgyptii& Pythagoras περιπολησιν,qua animas dicebat circulum necessitatis percuris rere, Chrysippus&Jamblichus περὶ οδον. Quippe animas volebant de corpore devoIvi in corpus, unamque & eandem animam diversis temporihus filisse plures homines. Opinati sunt nonnulli reditura omnium hominum corpora ad vitam in supremo iudicii die ; pios verti duntaxat corpora sumturos tempore Christi novamque vitam morti item obnoxiam inchoaturos. Princeps huius sectae & doctrinae fuit R. Moses ben achman. At recepta sere apud ipsos sententia haec est , quam proposuit Maimonides, pios probosque omnes, h malis aliquos tantum, a morte resurrecturos. Eos qui reviviscent, opinantur quidam ex hoc grege, id gesturos indumentum, quo sepulti sunt; nonnulli nudos sore; pios vero lumine vestitum iri, tanquam Angelos. Corpore demum post longum tempus deposito, omnes redactum iri in pulverem, commune sectae huius dogma est, & ad persectam demum beatitatem perventuros.

temni in eo conveniunt ambae partes, traditum extare in Lege corporum reditum ad vitam. Id pueros docent, id viros. Qui secus se tiant, pro impiis habent & nefariis. AEgyptiorum doctrinom de fine rerum

eandem esse tradit Origenus ac Stoicorum; Stoicos autem sic censere, Orig.contra mundum conflagraturum aliquando, omnia deinde restitimula iri integrum, eademque nullo dἱscrimine sutura, quae fuerant; unde sequi 'reditum moriscuum ad vitam; atque ita rem . eos habere persuasam, resi nomine abstinere. Certe constans est veterum opinio, primos metempsychoseos auctores fuisse Egyptios. Et idcirco eos siccare cadavera mortuorum, ait Augustinus, quod reditura putent ad vitam; atque August. ita macerata corpora vocare Gabbaras, hoc est, ni fallor, Icebarim. ori Sem. de di- addat solos illos esse in hac opinione, neqhe conjicio, neque certe credo. ςrs 'Ab AEgyptiis venit ad AEthiopes & Arabes antiquos, Australesque populos, doctrina metemp*choseos; venit ad Indos , aliosque Orientzs Populos ; nec ulla sere gens illic est hoc errore immunis : etsi ab eo Conatur Brachmanes vindicare AEneas Gazaeus in Theophrasto. Dis seminua porro est in Graeciam per Pythagoram, maximisque illic viris Pl3cuit. i. Hinc transiit ad Thraces, Getas, Borealesque gentes per diascipulum Pythagorae Zamoixin, quam retinent ad hanc diem plerique runde regressa est in occidentem ad progenitores nostros Celtas, ad

Gemanos, ti ad ipsos etiam Ameri pis. Ceterum haec Hyει triavi κ.

256쪽

& μῆενσωματωσις AEgyptiorum de Pythagoricorum, & παλογενεσώStoicorum , prodierant ex obseura quadam & in mi notitia futuri

olim corporum nostrorum reditus ad vitam. Id optime animadvertie Lactant. I. . Minutius Felix, dc Lactantius. Tertullianus vero hos ala,Reridivatum annC. 23. Ter- mae corporalem pronuntiasse, tolerabis notata quam negata qualitate; stu mill dς sat alute iret non ad ita veritate. Quamobrem Augustinus efflorescere.' Α..ua scribit Christianum dogma ex Platonis&Porphyrii sententiis , quorum

de eikil. Des ille animas dixit corporibus perpetuo carere non posse; hic vero antri Laa. e.17. 23. mam purgatam , cum redierit ad Patrem , non amplius ad mala haee mundi esse reversuram. Ethnicorum quidam in majori luee versati, reditura ad vitam corpora expressioribus verbis declararunt: velut sit posititius ille Zoroastres, quem AEneas Gazaeus vaticinatum asseverat, affore aliquando id tempus, quo mortui omnes vitae restituantur. Imo

Clem. Alex. & credidi e ipsum narrat Clemens, eundem se fuisse ac Dem illum Pa Strom. , philum, de quo multa scripsit Plato. Fuisse autem Magos in opinione risi Graecis secit Theopompus Peripateticus, qui eam ab his Ceouom, acceptam propugnaVit. Et notat Tertullianus, fuisse in Mithrae saetis apud Lais et imaginem resurrectionis. Atque id dogma tenuerunt quoque Guebri no in Proem. nulli, veteribus Petas prognati. Apud Grecos vero Democritus com Temit . de ra non eonsumi igne, sed melle condita servari iussit, in spem recipie . P stram laevitae. Id deridet Plinius, quod aliis promissum Democritus ipse non Psis. να,, obtinuerit. Platoni ociderunt nonnulla, quibus Christiani ad verita ' rem tuendam us sunt. Nam postquam Hospitem induxit in Politico, eum

Socrate ita disserentem, futurum aliquando, ut ab occasu oriatur mundus & in oriente occidar, tumque ε terra prodituros homines senili. aetate , qui accedentibus annis per eosdem gradus ad infantiam revolvantur, quibus nunc ex infantibus senes fiunt addit demum, ex eo, quod aliquando senes pueri fiant, id consequi, fore quoque, ut homines desun H& humati iterum δ terra extent novae vitae r Onati,nisi quos Euseb. mp. In aliam sortem Deus traduxerit. Hinc porro Ethnicos confutant Euis Evang. l. II. sh ius & Arnobius, irrisores Christianae sententiae de reditu eorporum

., L Vix in Sed & illam Stoicorum, qua post

257쪽

LIBER II.

Porphyritis, clarus dogmatis huius assertor, in libro De antro Ny

- Pharim. Pythagoricis item, atque Pythagorae, magistris AEgyptiis sententiam eandem tribuit Origenes. Locum affert Justinus ex Sophocle, Origen. I. s. quo futurum praedicitur, ut, quaecunq; periere, Deus aliquando restituat. Cessi Habetur in Antonii Diogenis Incredibilibus, Dercyllidem de Mantiniam vitam cum parentibus alterna morte commutasse, dc Vitam die amissam D.LAnton. noctis recepisse. Receptum id quoque fuisse a Romanis, &Saturnalio- Diogen. rum sesto adumbratum, praedicat Porphyrius. Varroni quidem, Ge- apud Photinethliacisque , Varrone laudatis adscribitur ab Augustino, dc palam id invehit Virgilius ; tangit vero obiter Lucretius. At Multam medani sine .hage corpora a morte excitatum iri, proinde ut Christiani, de- νά, cernunt. Quod de Americanis, eum qui Brasiliam incolunt, tum qui Ast. de ei Peruviam, placitum esse scimus. rit. Dei, .ra.

PuΤ XXIII. 'De postremo judicio.

TERNAM hominum omnium sortem supremo Dei iudicio

se determinatum iri. gentibus plurimis notum persuasumque H su t. Duplex iudicium homines manere Iudaeorum .pinis

est; prius, quod mortem statim excipiat, hominibusque singulis vel Ho tum Menteum, vel Gehennam pro gellis assignet , posterius, quo de vita hominum omnium . morte suscitatorum per aeternum aevum futura uutimo arbitrio statuariar ex libro, in quo noxas vel lev issimas. ac sermones etiam supervacuos Deus ab Angelis descriptos habeat. Si qui oecid rint ante diem immaturo obitu, horum iudicium aliquantisper dilatum iri opinantur; perinde ut Graeci ac Romani centum annorum erroribus inhumatos damnant. Ex duobus hircis, quorum alter offerebatur Deo Expiationum die, alter in desertum minebatur Daemone, aiunt Iu- cdaei priorem fuisse collocatum ad dexteram, alterum ad sinistram. Quip- pe & Ureos censent esse mali Angeli Samaelis portionem, Cheleli SamaeI, quod scribunt alii ChelekSchamael, parte ni a. Partem autem sinistram impiis assignant Syri. Hinc hoedorum nomine signatos eos ad supremi iudicis laevam locarum iri in sine rerum praedicat Matthaeus. Quid Matth. anda postremo iudicio sentirent. ymd. ostendit mos eorum . Diodo. ro deseriptus, quis ea vi mur exhibere voluiis, quae apud inferos

258쪽

post uniuscumquemoctemorerentur. Iudices quadraginta considctant; unicuique fiebat potestas accusandi mortui γ- si vitae male actae convi- eius esset, prohibebatur sepultura ; sin secus , ve1 actusator omnino nullus accessisset, magnis exornatus laudibus sepeirebatur , dignusque pronuntiabatur, qui ab infernis Diis receptus aeternam cum piis vitam degeret. Λddit Diodorus , haec inde ab Orpheo in Graeciam este translata. Itaque effatum eli Mercurii AEgyptii, ani mana post mortem Deo reddituram rationem eorum , quae gessit in corpore. Novelli Persae Guebri animas censent statim ab exitu deduei per Angelum ad Iudices, qui vitae acta examinent ad trutinam, mala bonis in lancibus opponentes; atque his praeponderantibus , ad Deum felicitatemque aeternam

mitti; ulis vero , ad Diabolam ignemque perpetuum. Q ae sine non, valde absimilia sunt iis, quae commemorat Socrates in Axiocho . ex Gobryae Magi relatione , qui ea ex tabulis a Septentrione advectis didicisse se in Delo perhibebat. De iudiciis , quae post mortem fiunt . priscos

Strab. I rs. Brachmanes eadem sensiste ac Graecos testificatur Strabo ι Deo ipsi a

Pallad. de seripsisse Palladius tradit quod 3c recentioribus Brachmanibus , & B sy g Π Manibus etiam ipsis fere visum est . atque inde porro plerisque ad Orientem pofitis nationibus. Doctrinam Christianorum retinuit MuE-medus , a qua nec gentile ipsius Arabes recesserunt. Christo deputant munus judicandorum hominum . operumque ad Iibram examinandorum ,. ex voluminum fide, in quae a bonis malisque Angelis relata sint gesta hominum retra atque prava. Diem hunc terribilem praecessura ajunt seralia signa, retrogradum solis motum, Antichsisti scelera, Go- Te IL i gum &Magogum. De Graecis sic Tertullianus: R- αν Dea πρωιώ-Apolog. eantes judicaturum sic enim V POEta s Phlissophi tribunal apud infe- , ros ponunt. Et de Poetis quidem Auis nescit, quae de infernis indulis sunt fabulati princeps Homerus, & clarius etiam Virgilius , ast tus sere Platonem, qui vicissim Poetas ipse assectatus est. Solerter observatum Lactant. In- est a Lactantio , Prophetas sacros multa de postremo iudicio olim perstit. 7. 2P. Filium Dei peragendo vaticinatos, caussam dedisse Poetis, cur fingerent filium Iovis vel Mino ,. vel Rhadamanthyn, vel Eacum, qui & mortalis fuisset & justus, apud inferos iudicia exercere. Haec disserit Plato in Gorgia , aliisque locis; cuius sententia Christianae fere conveniens, talis est. Homines morti proximi ab hominibus vivis iudicabantur Saturni temporibus. De judiciorum illorum perversitate cum apud Iovem

conques xlvio , sis ea camiavit Iupita , mortuos homines

259쪽

MBER IL

atque nudos, forma, genere, divitiis. aliisque ad corpus pertinentibus spestatos, omnique prorsus auxilio , sumagio . & advocatione carentes viisti iussit coram iudiei s. qui & ipsi nudi essent & mortuis filiis nimirum Iovis , IZaco ex Europa , qui Europaeorum iudex esset; Rhadamantho ex Asia , qui Asanorum .; iummo arbitro Minoe; quibus addunt quidam Triptolemum ; ad eos in campum veritatis deduci animas corpore solatas a Daemone, illorum statim ab ortu custodiae praefecto; ex eius testificatione ferri sententiam ; pias probas. que ad dextram mitti in superiorem caeli regionem , pravas & impias ad sinistram in inferiorem locum. Criminum porro & bellefactorum disquisitionem fieri dicebant Graeci ex tabulis oc membranis Iovis, quae abierint in adagium , perin qu tabulae Harmoniae. Harum Omnium origo est in libris illis Danieli & Johanni memoratis, ex quo- Dan.7. o. rum fide diiudicandi sunt mortui. Suas habuit & Nemesis tabellas ex A* eadem origine. Et libros illos rerum ab hominibus gestarum indices, ab Angelis descriptos, norunt exoticae gentes ad Mrtum stae. Nemessmunus fuit vagari per orbem, hominum gesta cognoscere, describere, '& pro meritis excipere. Saturno autem sortem Nemesis depRtabant

veteres Astrologi, ac pristerea ab AEgyptiis silus Nemesis appellatur,

ut alibi notavimus. Huic autem, quod aequitate fuerit valde conse Animadv. numdatus, adscribitur imum caeli, quae domus est mediae noctis, ordi-Μanu. i. a. . ne quarta. potestate praecipue pollens inquirendi in hominum facta, P 33 eosque ex virtutibus vel noxis exornandi aut puniendi. Porro Pansaepe confunditur cum Saturno, cui adiungitur, & Nemes, a Macro- ιMacrob.Sa-hio; idemque tetras noctu fingitur obambulare. Habet & Daemones humanorum operum inspectores Stoica Philosophia, Platonicae surculuας

Offieium id sileribus delegat Plautus. Ar rumque inducit dicentem Plaut. Ruisse lucere quidem in caelo per noctem, de die x O cum caeteris stellis terras dent. Pro- Peragrare, hominum notare describere moresatque facta, & ad Iovem ire referre. Manamant lita ex Negotio perarabuiante in tene is , cuius D , is extat in Psalmismentio. Platoni sua secta conseii sit Iamblichus in primis, qui Platonicam Pythagoricamque exponu doarinam de Iudicλο dc Pur stoi, Eeloegatione animarum corpore 2lutarum, Inductus enim id .ea fuit Plato Phys l. r. a Pythagora; cum quo etsi convenit in multis, dissenxit tamcn in . On- inullis, uti ii vetustioribus Philosophis uterque . quemadmodum scire Iamblich..

liuet exJamblicho. Pythagoras autem inserna iudicia, quidquid contradia bid. Ovid. cat Ovidius, auditoribus suis intentabat. Et Hi ocles, quem Pythago-

260쪽

ricum, an Platonieum, an Stoicum dieam, dubito, rationem nos monet gestorum reddituros Daemonibus bonis, quibus tutela nostraeommissa est. Iniecit obiter aliquid Minutius de his Daemonum judiciis. Sie enim apud hune lego, non ut vulgo, indistis; quod tamen ex Apuleio defendi potest. Suscepta haec sunt a Romanis , qui non inseris solum, sed Iovi etiam iudicandi tribuerunt officium , sontes puniendi, praemiis afficiendi bonos, ex libiorum testimonio , in quos relata seorsum habeat horum illorumque nomina. Ne Peruviani quidem nesciverunt illa , aliaeque gentes Americanae. Verum eum ex postremo judicio pendeant destinctorum poenae de praemia, & quicunque agnoverunt illa id quoque a misisse necesse sit; agamus de postremis illis, unaque opera argumentum utriunque illustremus.

ΗΟΜINUM animas poenis post mortem pro meritis asei vel prae

miis, etsi fatebantur sectae inter Iudaeos celebratissimae Essenorum&Pharisaeorum, in explicando tamen poenarum praemiorumqu4 modo multum dissentiebant. Essent quidem excidii Hierosolymitani temporibus amoena loca trans Oceanum assignabant piis animis' malis contra procellosa & tristia, gemitibus & aeternis eruciatibus damnata. Pharisaei vero illis facilem tribuebant reditum ad vitam , de migrationem in alia corpora; his vero perpetuam in varias partes jactationem, aut vincula aeshpplicia aeterna. His successerunt Thalinudistae , qui & Terram viventi um & Gehennam praedicant, sedes piis impiisque paratas. Mitti omnes ajunt in infernum locum, Duma dictum, hoc est, Silentium, sed non aequa sorte; probas quippe requiem illic nancisci, in thesaurum quendam reo conditas , quem Fasciculum viventium appellant; caeteras laborem aesupplicium. Thalmudis auctoritatem figmentis suis prae exuerunt Ra bini sequentis aetatis, variaque comment, sunt acumine suo digna , hoe est, ineptissima. Inferna loca distinxerunt in duo conceptacula, sup rius piis destinatum, inferius impiis. Superius alio nomine vocant poris Homeri tas inferorum, hoc quoque nomine ab Homero celebratas, & Abraha- Odyssi sinum, de Thesaurum viventium, & Hortum Edenicum. Inferiorisum varia proponunt nomina, varias describunt mansiones, domos,

Deo Socratis

SEARCH

MENU NAVIGATION