장음표시 사용
281쪽
F os quosdam dies, Diis saeros, iis colendis destinatos, quo is
tidianis hominum laboribus immunes habuerunt universae gentes, quibus aliqua Deorum notitia, & in Deos religio fuit: v reque dimim est a Strabone , commune id Graecis fuisse & Barbaris, Strabo I. ro. quippe ii natura ortum. Consultius ad Deos resert Plato, qui hominum Continuos labores nmiserati,requiem aliquam & relaxationem indulserint.α': De festis Graecoi um& Romanorum plenis plaustris libri circumseruntur. 'Magistros autem utrique videntur habuisse AEgyptios. Sex ptaecipuos ipsorum sestos dies, solennesque conventus in honorem Deorum haberi solitos recenset Herodotus ; quorum celeberrimus erat Isidi sacer. Hu-Herodoti ius de reliquorum etiam festorum ritus idem persequitur. Suar fuerunt &Persis festivitates : velut illa Saccarum ; hoc estis priscam vocem inter- UR' Pretemur, Regalium, quibus per quinque Lot mensis dies servis dominorum iura & vestes concedebantur' perinde ut in Peloria Thessalorum se-sto . te in Saturnalibus Romanorum : unique alicui ex sontibus morti addictis, regius ornatus licentiaque tribuebarur,qui demum virgis caesus ne- Cabatur. Ex hoc regio ornatu nomen festo; Schac enim Petas regem sonat; non ex Sacis, Scythica gente , Cyro victis, ut Straboni videtur filisse strabo l. ti. Persuasum: & Hesychio, qui Sacaea festum Scythicum suisse ait: multo et--iniam minus ex Sesach, cognomine Babylonis apud Jeretritam, ut opinatus est perperam Casaubonus; item alii; quasi Sesachaea dici debuerint, non contracto nomine Sacaea. Dies etiam festos Persae agebant Mithrae; &quos ex Μagorum interim Magophonia dixerunt; & quos Malorum de- Athen. Lt ,
pulsionem vocabant, sanctissimeque colebant prae caeteris festis, cum cap. m. venarentur serpentes, noxia'be animantes, eaptas interficerent, & Magis offerrent. Nec stativas solum habuerunt serias, sed conceptivas etiam di imperativas, nec non & privatas. Quorum festorum ac rituum etiam,
quos in iis obire solebant, umbram aliquam in Guebrorum, qui Veterum Periarum soboles sunt, festis agnoseas. Sua sunt& Brachmanibus festa, sed non universis eadem. In Augustum mensem cadunt pleraque. leth venerantur anniversariis seriis; item Diabolum , &Wistnavium. Eswaram. Peculiaria lant&foeminis quaedam. Nonnulli diem dominisum religiofissime celebrant. Quatuor limarium mensum cardines i
282쪽
stati, festis , magnaque hominum frequentia colunt Siamenses, aliosque etiam per anni curriculum dres. ' Habent quoque Iaponenses dicata e Iebritatibus tempora , in quibus ritus Chrjstianorum similes spectare licet. Prisci Germani certis diebus Mercutio humanis hostiis litabant. Ferias stativas celebrabant peruviani v sed & conceptivas quoque & tmperativas, ex usu dc rerum urgentium necessitate. Nec ullus mensis his solennibus carebat. Quaedam etiam Paschalium similia erant. Suaerant & Mexicanis, quorum. praecipua Majo mensi fuerunt attributa. Idam & quarto quoque recurrebant anno, instar Olympicae celebris tatis. Multam meuanis praecipuo est in honore dies Veneris, quem primcipem dierum appellant. Quo Veneris die celebratur Pascha , is dies' habetur sanctissimus; item, sequens, aliique deinceps aliquot. Hune antecedunt feriae esuriales, QMdragesimae nostrae similes. Privatim sibi festo, habent dies singulae Munam medanorum gentes , ex more patrio, ει maioribus tradito. Sunt iis & indictivae seris, honori Imperatoris sere dicatae, quas civiles dicas potius, quam sacras. In Sabbatho vero potissimum observando tantus sirit, hodieque est plurimarum' gentium confensus, ut totius orbis sistrum 6: ceIebritas quaedam humani philo de generis queat appellari: uti vere dichim est a Philone, Iosepho, de aliis. mundi opi- Id sigillatim & enucleate demonstraruntplurimi, nosque adeo ipsi. Quate
CITU,s est Christi, iureiurando abstinendum omnino di quod &. repetit Iacobus 4n Epistola. Idem inter scita veterum illorum Sapientum Solonis de Periandri reperies; de in Theognidis Sententiis: Nec ea ad populum in Theatris proferre dubitaverunt Choerilus & M nander 1 mulio etiam minus Pythagoras in Scholis ad Discipulos. Hanc autem doctrinam traditam ipsi fuisse a Iudaeis & Thracibus scrIpsit Hermidi Ioseph .co pus apud Josephum. Thraces adjungit Iudaeis, quod utraque gens saepe o. cujus erroris originem alibi aperuimus. Sancriri, sis par fuit Iudaeia juramenti religio. Pulchrum enim esse ait Philo &ut;-
283쪽
LIBER IIV . . ais 'le hominibus eo non uti, adeoque veraces esse, ut verba pro iuramentis. - . . habeantur. Et perhibet Iosephus, Essenos pedurio prius credidisse amentum, quod is iam videretur esse eondemnatus . eui sine Dei testias. E i, monio fides non adhibebatur. Cumque idem statuere vellet Maimonia Maimonid. des. verba ipsa Christi usurpavit. Sed redeamus ad Pythagoram, cuius Missi. LI. , decreto tam constanter steterunt ipsius Diic puli. ut quidam ex illis lite trium talentorum cadere maluetit, quam rem veram iurejurando affirmare. Syllus appellatur ab Iamblicho, Clinias k Basilio. Dei nomen ita reveritus est Socrates, ut iocis suis illud omnino non interponeret quod dc tenuit Plato , cum vetaret vel leviser contaminari Dei nomen ; imo. a. Omne prorsus juramentum abesse iuberet: tenuerunt & stoici Philoso- lexib. i. ii. phorum omnium religi sivi. iuramentum igitur vel nunquam adhiberi volebant, vel quam minimum. & gravibus quidem de caussis, pro patria, parentibus, amicis periclitantibus; nunquam vero pro bonis atq; - λrtunis; vitamque & mores ita instituendos, ut essent pro iuramento, fidesque iriuratis tribueretur, quemadmodum Athenis Xenocrati: quod Stoici ex Solone & Pythagora. ex Stoicis computres sum istunt. Modum' .undem adhibet juramento Isocrates in Admonitionitas ad Demonicum , in quibus iurisiurandi concedit usum. vel ad calumniam a se, vel ad po-- ricula ab amicis propulsandae minime vero ad pecuniam conservan dam. Flamini Diali apud Ronianos jurare non licinat; quippe fidem ei derogare, eui maxima sacra edita in i, fas non esse putabant. Tota Phrygum gens abhorruit a iuramentu: ec exigentes ab aliis . nec aliis ipsi praestantes. Inter Adagia Arabum celebratur illud , Iurandum num quam, sermonem esse debere Etiam, vel Non. Quem morem servant
quoque Simi es Talapoici: plane jum doctrinam uita
ETSI pristia mundi temporibus, post lapsum in deterius genus h
manum, perpauci ede Deo uno. rerum omnium opifice, recta asvsa sentiGant; caeteri fere res creatas, caelum praecipue ac sidera habebant pro Diis, nulla tamen sibi eorum fingebant simulacra, quibus euu . tussitos exhiberent. Vere Itaque pronuntiat Eusebius, apud vetustissimos Eut Praep. hoivino, sive Gr*cos, si'ς Barbaros, nullam fuisse si tuarum fabrica- Ev. i. I. cim - i i ionς Diuitiaco by Corale
284쪽
Herodori L a. c. 4. Luciari. de
tionem. Primos autem idolorum fingendorum & cesendorum auictores ficit Phoenices dc AEgyptios: AEgyptios tantum Herodotus & Lucianus. Quod de recentioribus dixisse eos putandum est : AEgyptiorum enim aliarumque etiam gentium templa statuis olim caruisse, diserte Lucianira affirmat. Postea animalium templis inferre coeperunt simulacra, deinde etiam hominum. Porro quid de idolis sentirent gentis huius Theo
Iogi, fuse & docte explicat Iamblichus, aitque spemi ea , Sacerdotibus,
qui veras Deorum species contemplari solent, fieri ex vili materia, de- pr. ς' 3 teriora esse ipsis arissi ius, artem ipsim infirmam esse, nee ad natu- effectiones, nedum ad divinas, posse assurgere; vanam quoque iulorum esse operam, qui statuis ad sideriam motus fabriuatis, ex eorumque defluvio temperatis, illigari posse putant divinam quandam vim, ex qua futurorum notitia comparetur; mobilia enim esse & mutabilia ejusmodi defluvia , partem quippe esse infimam materiae divinis motis bus obnoxiae , in qua divinum nihil insit, nihil certum, nihil unde Daemon generari possit, materiam temperari, moveri, subigi a Daemo, nibus; non Daemones fingi a materia , aut ab homine, simplex a null-.tiplici, validum atque potens ab infirmo. Haec ex Abaaunonis AEgyptii persona & doetana disserit Iamblichus, non ex sua, qui contraria o mnia scripsisse traditur in opere de idolis, quod a Iohanne Philopono confutatum est. M Persae Magorum praecepta secuti, . ab imperio suo condito repudiariint simulacrorum uium atque cultum. Persas dico. nam gentes quaedam Persis lab e ab hac lege recesserunt. Brachm nes item apud Indos atque Bactros olim aversabantur idola . eum inte ea caeteri sis uterentur. Nunc etiam sic existimant nonnulli ex illis, Deum opitaem mundi nulla figura exprimi posse: Sentiunt idem Marsedarini Sinenses, idolorumque cultum vanum esse autumant, nee rejiciendum tamen, ut religione hac animi vulgi facilius in officio contineri possint. Quondam igitur templis Geniorum , quae magnificentissima habent, nulla inferebantur simu a,sedlabellae tantum Geniorum nominibus inscriptae: ac deinde majoris reverentiae caussa statuas in illis colloc runt. Necdum etiam ad recipienda idola aut observanda sedemisit secta quae Eruditorum appellatur; quippe callentes instituta maiorum: si modo Sinarum majores dicamus Seras, quos ahorruisse a statuis earum-OAg.libr. que cultum lege lata prohibuisse, testatur Celsus apud Origenem, de oontr- Cels Ba desines apud Eusebium. Graeci ab AEgyptiis fingendorum idolorum
μ' e consuerudinem acceperunt per Cecropem , cum nulla ante eum Vis
285쪽
essent in Graecia. Verum quicunque fere eordatiores Inter eos fuerunt , & animi sensa proloqui palam aus, ine, simulacrorum cultum abiecerunt. Dei figuram non annula solum inseribi vetuit Pythagora; sed ullas omnino Gorum emgies proponi. Hinc Apolsonius Tyan us , Pythagoricum se serens , nullas alias Deorum fingi volebat imagines, quam quas viri pii gnimo informarent; priestantiorem quippe esse Dei essitem mente, quam manu descriptamo Cum a Diis specie humana fabricandis homines deterrere vellet Xenophanes Colophonius , scite dixit: brutas animantes, si Deos fingere vellant, speciem iis singulas sui similem daturas. Apertius etiam Heraclitus dixit, eos, qui in animis simul aeris supplicarent. perinde sacere, ut qui cum stipitibus coruloquuntur : Οικοῖον ει τις δοκῶum MPνευοι,. Sic enim legendum apud Clementem Alexandrinum&Origenem . non δορμισι, ut non se-Cla Alanmel habent vulgatae editiones, Socraticae Scholae colamina Anthistenes Protreptati Xenophon, h magistro ad veritatem instituir, Der sormam ignorari - pmedicabant, nulli esse similem, nec ex imaginibuscognosci posse ino quoque Stoicorum parens simulacra Deorum fieri vetuit; nullum L 1. enim opifieium Diis esse dignum. Et Seneca Stoicum se ferens, homo e. 3 vita aulica, & philosophia sententia, Deum oculas dieit emagere, cin&apud greatione esse visendum, suosque arguit, quod immortales Deos ded, carent in vilissima materia, eoque illos fingerent habitu, quo si occumrerent repente alicui aceepto spiritu, monstra haberentur. At Plato piis,deLeeultum idolorum adeo contraxirin angustium & circumcidit, improbat gib. l. ia. metallorum &eboris usu, ligno sol- vel lapidibus concessis, vetitisque privatis simulaeris; ut Theodoreto facile credam, suspicanti damnat Theodoret. mn ea fuisse omnino, nisi Socratis cicutam fisrmidasset; contemnem Therap.
dam autem concessisse materiam, quae Vilitates omnem divInitatis. D Serm. 3.
eret opinionem. Legem quoque & vulgi iudicia reveriti Peripatetici, 'oc& Democriti ac Epicuri asseciae, simulatione usi sunt, d agentes quod multi, id sentientes quod pauci. Itaque Celsus Epicureus idola nonnisi stolidis vel suriosis pro Diis haberi decIarat; nec aliud esse, quam Deorum imagines, & piorum hominum donaria r cui succinit Sallustius Cy- Sallust. de . nicus. Audiendus imprimis Maxiarus Tyrius mammeus, qui cum in-Diis distinita dissertatione quaereret, utrum Diis dicandae essent statuae, excogitatas eas esse dixit ad sublevandam humanae mentis infirmitatem, dc memoriam summi Dei consis vandam ἔ more amantium, qui eius, quam
' istant,*eciem libenter spetunt; nec iis omino esse opus, qui imum
286쪽
. animo penetrantes, statim Deos adire possint; verum vix ullumeteps riri in tota gente, qui huiusmodi subsidio carere queat. Facile autemisimulacrorum ope carebat Isidorus, itidem Platonicus, cuius vitam Got. Cod. apud Photium scripsit Damascius: Deos enim ipsos mente adibat,s-a a. lacris insuper habitis, quibus cultum denegabat tuum. Quin & purpura-tsi R .' t Pladiosophus Iulianus statuas aiebat haudquaquam Deos esis vel haberi; verum a majoribus positas, tanquam divinae praesentiae signa, ut, per ea Dii colerentur. Sed ες in theatris palam idola Poetae antiqui tra- Sophoe. ap. duxerunt; Sopboclesiimprimis, cuius praeclarum hoc effatum Christiani Hecat. ω- scriptores saepe usurpant: Unum esse Deum. mundi opiscem ; hombr P. nes vero caecos & errantes finxisse Deorum simulacra, solatia. malorum. Long i 3 in iisque colendis pietatem collocasse. Haec ergo adorari nolebat Me Meni a. nander. in idolis quid senserint Romani, egregie demonstrat Au apud Iustin. stinus ex Varrone, quem scripsisse ait, Romanos veteres per annos Apol. a. A plusquam centum & septuaginta Deos sine simulacris coluisse. Auctor moris huius Numa: auctor contra eius abolendi, inductis statuis, Tar priscus, Graecis de Etruscis religionibus imbutus, . Germani, , quorum non lingua solum vocabulis rarsicis, sed mores otiam Persicis ritibus fuerunt insecti, ex magnitudine caelamum non esse ubiπabantur cohibere parietibus Deos, aut io ullam humani oris speciem assimilare. Et Naharvali, Germanica gens , Castorem dc Pollucem sinpsimulacris venerabantur. Neque hi totum. sed & Scythicae gentes pene Celsapud omnes idolis carebant. Idem' de Numidis prodit Celsu. Et ad Orig. con- Afros itidem, & ad Romanos reserre possis, quod habet Tertullianus. ls ι-7. aliquandiu idola non fuisse, de priusqu/m exorti essent huiusmodi monstrorum artifices, sola templa de vacuas aedes fuisse, M quibinclain etiam locis isa mare vestigia vetustaeas mansisse,
, XPLICIUS ossetis, quae spectant ad Deum, sequitur, ut ea tracte
mus, quae spectant ad nos ipsos, ac ea primum, quae ad animum, de-- inde, quae ad corpus. Utrique autem tractationi praeversi debet Matth. is, generalis illa de odio sui quod nobis indixitChristus,cum tollerenos cru-
in nostram h nobiscum divortium facere nobis vehit bestum denun-
287쪽
LIBER III. 1R . tiare, animamq; projiceressit sequi se, δc inter disci los ejus haberi velimus.
Non modo igitur nostri amorem improbat Christus, quod & faciunt passim Philosophi ' sed etiam odium nostri commendat. quod & plerique rationis hieem secuti lanxerunt Velut Cthobulus Lindius, cuius dictum hoc rein fert Ausonius, Multa aliis esse ignostenda, , nihil sibi. Et Epictetus, qui Auson.Lud. inter notas profectus ad virtutem hanc ponit, si quis a se tanquam ab mimi- eo&insidiatore caverit. Rodita exponit Simplici , maiori &aeerbitate in nosip sessu inquirendum . quam in inimicos; nihil no-.bi amore nostri concedentes. Plausi, digna est sententia ist haec, quam Plautus inTheatro edi iussis,depugnandum esse cum animo iam inde ab ine- Psint. vlixume aetate; qui animo morigerabitur, periisse , contra victosam victo- Αα a. scimmmesse, qui animum domuerit ὁ nec probum esse, nec frugi bonae, qui sibi satis placeat; qui fecerit secus, in eo esse indolem industriae. Laudais bili, α hae Publii Syri sententia : malum esse vocandum, qui sua caussabo insis; & illa Senecae: virtutem non 'solum colendam esse graetis, Mncta ista in eam etiam impendendam esse vitam, totamque cogitationem a Epist. au privatis commodis quam longissime avertendam. His assonat praecuplum Sineniar Conlatii, se ipsum Ucmque culpare debere, non alior.
, . De contemtu sui & humilitate; . deque
HUIC nostri odio adjungi quoque eontemtum jubet Christus, in quo
humilitas posita est. Haec virtus, quae Christianorum propria dicitur vulgo, commendatur tamen ab Ethnicis, quibus humanae naturae vilitas perspecta est. Non modo igitur omnem a nobis abesse volunt arrogantiam, in quo a Christianis discrepat sapiens nemo sed submissa etiam sentiro de nobis, sectisque ac dictis opinionem hanc praeferre; quod Miqui etiam praecipiunt. Ex hac autem demissione sui, abiecta que opinione , oritur gloriae dc popularis famae despectio, vel quasi v nae &vitiosae, vel quasi nihil ad nos pertaentis. Probata ea est Philos phis, quorum communi dictum suit, nihil omnino gloriae caussa agendum.
288쪽
Quam in sententIam effata extant Periandri de Cleobuli. probata est imprimis Pythagorae, qui omnem gloriae cupiditatem, fastum omnem dcvitabat ipse , dc discipulos vitare iubebat. inod & porro faciebant. Atq;. hine tritum illud Scholae hujus, Late in vita quod si equens erat in Ore s Apollonii; adjecto etiam illo . Sin minus, at post mortem. Hicuro is S tribuit hoc Plutarchus , viro dc ipsi modesto, dc humanae erammationis ac ribi d. b udqu3quam arido. Et qui Pythagoricae doctrinae consultissi-is,st. mus fuit Iamblichus, dum placita AEgyptiorum exponit Porphyrio , uno
gypt.Sect.9. consensu statuere eos ait: Κominem res divinas contemplari solitum , ad . a. laudes humanas oculos non retorquere. Quos ad virtutem instruebat
Socrates, hos contumeliis 3c iniuriis obnoxios esse volebat; neque angi omnino, si stulti viderentur , dc vulgo haberentur despicatui. Ergo contemni se facile patiebatur; dc cum rogaretur aliquando a nonnullis, qui eum dc eius doctrinam parvi faciebant ut se aliis magistris coinmendaret, faciebat id libenter atque promte. Cum Charicle disserens apud Platonem in Gorgia, sese ait ad mortem componere, dc ad postremum illud, quod mortuis subeundum est, iudicium, honores spernendo, quos affectat hominum vulgus, dc sectando veritatem. AEquatis Socratis Democritus inanem ita aspernabatur gloriam, ut ignorari dc cupere dc curaret; nec agnosci voluerit, cum venit Athenas , ne a Socrate quia Cieet - dem, quem agnovit ipse. G lantem hominem, ἰnquit de eo Cicero , es
scutatb-s gravem , qui glorie r se a gloria abfuisse. ino loco Demosthenem l
vitatis arguit, quod susurro delectari se diceret mulierculae aquam feren- Idem de OR tis, a qua per viam alteri monstrabatur. Et alio loco , rina eos praeste. libr. I. cipere statuit, qui monent, ut quanto superiores sumus, tanto nos sum- Cic. SQ , missi geramus. Nihil autem super hoe argumento attulit splendidius, - 2 ' quam quod ex Africani maioris persona disserit; contemnenda siec lebritatem sermonis hominum demonstrans ex terrae angustiis, divisi ne dc intercapedine locorum, brevitate vitae humanae, eluvionibus & α- ustionibus terrarum memoriae seriem intercipientibus. Quem sermonem apposite Africano huic tribuit Cicero, qui delatos sibi a populo R
. mano summos honores, statuas, triumphos, continuum per omnes vitae annos Consulatum, perpetuamque Dictaturam, non admisit. Sed sequamur ordinem Socraticorum. Princeps illorum Plato commendat
cl4m Aleu. humilitatem in libris De legibus, cujus verba recitat Clemens Alexam Strom. a. Minus , tanquam his Christi consentanea, uui se humiliaverit, exaltabia blattri J,I mr: item in Phaedono rerum Philolaphum vult ignominiam non peri
289쪽
atur bonus, honores manere & praemia, dubiumque proinde lare, an ob praemia illa bonitatem 1 ectetur; at eum vere bonum esse , qui e lamsi bonus sit ac iustus, iniustus tamen & neserius habeatur, nec ulla tamen infamia dimoveatui h proposito, do aequabilem sanctae vitae tenorem ad mortem usque servet. Haec magistri sui praecepta moribus expressit Xenoerates, gloriae adeo contemtor, ut ingenii ipse sui tarditatem prodere & deri iere soleret. Prae reliquis vero Philosophis Cynici,& instituto, & moribus , omne gloriae, honorum, & existimationis studium sunt aspernati, intimes etiam haberi velle vis sunt. Fertur sectae huius conditor Antisthenes, hoc pueris praeceptum tradidisse, ne cui ipsos laudanti gratiam haberent. Longius progressus est Mened inus, Eretricae sectae parens. Alexinum, a quo saepe laudari se acceperat, ipse contra vituperavit. Ec qui Cynicos aliquando assectatus est Bion Borysteniles apud Antigonum , velut despectionem captans , generis
sui probrum studiose praedicabat. Nec a Cynicis desciverunt Stoici. Plenis paginis gloriae, laudum, honorum, dignitatum cupiditatem damnant, & animos hominum ab ostentatione, iactatione, superbiloquentia, animi tumore revocant ad modestiam, humilitatem, suiq; despicientiam; quisquis aspirat ad sapientiam, eum ita animo paratum esse volunt, ut neque moveatur vulgi laudibus , neque ludibriis aut maledietis. Si esentiebat Zeno , cum versus, quibus Capanei modestiam & in magnis opibus demissio hem praedicavit Euripides, semper in ore habebat. Sic ' Cleanthes, qui ex ingenii sui lenitudine contemtum quaerebar. Sic Epiactetus. Sic Epicteti explanator Simpliciust cuius inlane illud est, & υ Simpl. inlut ex doctrina Christi expressum, fructum virtutis amittere , qui eam ostentationis caussa sectetur, & recte actorum mercedem ex hoc inanis gloriae aucupio iam tulisse. Hoc ipssim tradebat Marcus Aurelius Impe- M. Aurel. rator, qui splendide caussam hanc egit, in suprema dignitate, summaque l. i 36. gloria summam gloriae despicientiam, dictis, factis, scriptis prae serens,&PMsium Gmque habuisse se praulicans a patre Antonino, quem aptim ab omni ostentatione & gloriae appetentia abmisse testatur historia. Quin &vanitatem gloriae, quae vel ex praesenti captatur aetate, vel speratur ex futura , solidissimis argumentis I Cicerone iam ante usurpatis probat, Cicet nempe ex Vulgi inscitia, mobilitate, caecis affectibus, ex terrae exiguitate, 'm' distantiis locorum, brevitate aevi, temporis oblivione& iniuria ' A ex eo
290쪽
denique, quod hominum laudes extra non sint, nec quicquam ad nosperis tineant, praesertim post mortem et has qui optent, perinde facere, ac si doleant, ite a praeterita aetate laudatos non fuisse. Gloriam & ambitio. nem, ut rem levem, volatilem , vanam , sperni non modo vult Seneca, sed in promiscuo haberi honores & injurias vulgi, contemtum aequo ani' mo ferri, atque etiam quaeri, nec deserendam virtutem infamiae metu; gratis justum esse oportere, non spe gloriae ; cuiqvliquis bene agendo istudeat, gloriae laborare, non virtuti; contemtum adeo non esse fortadandum , ut multi in eo remedii causia latuerint; nec ad beatitatem pervenirc quemquam posse, nisi pateat despectioni, proptereaque laude dignum esse Claranum condiscipulum suum c qui a sui contemtu venit ad caetera contemnenda. Quod si aliter nonnunquam statuere visus est, meminerimus gloriam in mediis rebus, at praepositis, locari a Stoicis; desultorio Senecam fuisse ingenid, utque alia disserebat, alia agebat, saepe causiae suae serviisse. Quod hic autem iactabat verbis, id re praestitit. extius Senecae crebro laudatus, qui honores ac magistratus sponte abdicavit. Egregia illa fuit Cineae adhortatio , memoriae a Plutarcho prodita, qua Pyrrhum insana gloriae cupiditate incensum, ad tranquillas moderatasque cogitationes sapienter & callide traducere tentavit. Meminit Sarapionis cujiisdam Suidas, re, non sermonibus Philosophi, fa-- mae, honoris, & popularis aurae contemtoris, h ominum caelumque fugientis, Isidoro soli, pauculisque hominibus in vicinia cogniti, in paupere& angusta domuncula obscuram & latentem vitam constanter agentis.
:-Adiungi potest Philo*phis Galenus, qui laudem, quam ex eruditione merito capere poterat, tam parvi fecit, ut nomen libris suis praescribere nollet. Nec putandum, haec in umbra iactasse eruditos homines , populum celasse. Vox eadem fuit veteris Comoediae, ex qua Diogenem adversusam itionem atque fastum multa depromsisse notat Marcus Aurelius. Sed re nova quoque Comoedia, quamvis modestior, incessit gloriosos, filii-lemque ac damnosam etiam esse ambitionem, & ex naturae perversitate ortam non dissimulat. aequabilitatem vitae commendat Menander , de humilitatem spondet visum iri pulchram, nisi laus ex ea quaeratur; quod obiiciebatur Cynicis. Apud Romanos Terentius laudat adolescentem, quod vitam modeste agens nunquam sociis se praeponat. Similia pro- fati sunt Poetae & in cothurno. Et clarissim; quidem Aschylus in Persis, qui & superbos monet impendentium poenarum ab ultrice Ne-
Nec ob robur, resquo bollo gustas, nec ob divitias insolescendumesic,