장음표시 사용
311쪽
quia apud a iquos per quatuor desectuum
narrationem, apud alios per plures , &c. de ita esset magna confusio, & mille serupuli
orirentur tam inter iaculares , quam inter Regulares; unde esiet magnus cruciatus, quc suauitas legis, attenta fragilitate humana , non admittit, imo in sententia Lug. esset necessarium semper secum ferre calamum , & attramentum pro notatione leuis detractionis apud eundem auditorem , Ut
praecaueretur peccatum graue, quod probabiliter imminet, quia admittit hoc posse committi ex diuersis detractionibus leuibus, diuersis temporibus perpetratis, quae facile
reuocatur ad memoriam pb auditore.Quart.
tollerentur proclamationes Rcligiosorum, apud Praelatum , & consequenter syndicatus in maximum Religionis damnum , 5 si serent, essent tantum ad excutiendum puluerem de pedibus , dc esset potius actio caeremonialis , quam syndicatus institutus ad reprimcdam audaciam Superiorum in regimine, di inferiorum in suis actionibus, de ad conseruadam disciplinam regularem. Quint.
potest dari casus, ut singuli, seu sere sinsuli capitulares de suo Protiinciali in eius syndicatu Superiori maiori narrent unum des etiam leuein , sed diuersum , de ita cumulati possent toti Capitulo de Prouinciali sinistra opinionem ingerere, quod non debet admitti, nec de facto in Religionibus reformatis admittitur; quod si apud aliquos huiusmodi opinio concipiatur, debet imputari
eorum incapacitati, dc non bonitati Prouincialis.
Dices, varij varios defectus etiam falsos
apud Superiorem de aliquo Religiose possunt deferre, εc ita generare in Praelato aliquod graue de eo, nempe esse negligentem, relaxatum , dc parum obseruantem , dc parum curantem de disciplina regulari, de illi inferro multum damnum . Ita dicit Emin. Lugo ubi supr. disp. I 6. sech. num. 62. Resp. illam malam opinionem imputandam esse Praelato, tanquam voluntariam, ut dixi,
quia dum Religiosus , licet negligenter per viam persectionis incediti non ideo dicitur
relaxate vivere, saltem grauiter, eo quod multa, ac multa non Obscruet ad nullam culpam obligantia i nam certe intra ic i- nos manclatorum Dei, votorum promisti nim aliorum praeceptorum, nec non dc ali rum rerum non praeceptarum, quae sunt quasi infinitae in Religionibus reformatis , se continet; unde male facit Praelatus, dum per hos desectus in Religionis bonis ci inieri damnum, nisi in ordine ad bonum commune; ut sit. quando aliquid graue de subdito Praelato tanquam Patri denuntiatur: t nentur tamen, qui fiubs defectus ei imp suerunt propter damnum, quod ei potest euenire in bonis, in integrum apud Superiorem restituere.
Dices , ista doctrina videtur verissima inter saeculares , quia alias infinita pecca a
multiplicarentur, nec eorum reformatio habetur ex multiplicatis oneribus, sicut inter Religiosos ob rationes iam dictas ; non vero quando manifestantur desectus, licet leues , Religiosorum apud seculares ; nam apud ipsos multum deperdunt. Resp. etiam valere; nam illa mala opinio deperdita imputanda est incapacitati eorum , quia ignorant ea, quae secundum fragilitatem humanam debcnt scire: magna equidem sanctitas est hominem Religiosum integrum se habere erga diuina mandata, vota promi illa, praecepta imposita , multaque alia, quae pro obteruatione illorum in Religionibus iunt exequenda : verum tamen est, quod aliqui descius leues non sunt narrandi apud saecularcs propter rationem relatam in fine quare. notaiad. dc propter multa bona cli. cienda ta a Religiosis, quam ab ipsi iniet saecularibus. Advertant lectores, quod hic non intendo dare ansam leuibus detractionibus,
ita ut possint fieri absque ullo peccato; sed
tantum intendo amouere culpam lethalem, ubi vere non est.
Ais in Religionibus si licitum me pneuia
conectione fiat a peccation fra
tris P aelato, tanquam Patri reuelard.
i. Vaesiti sensius iuxta sententiam D.
Th- ex ordine tradito aperitur a
312쪽
1. Visis rasianibu ridetur, quὸd peccaram fratris in damnum tantum delinquemuamque proia correctione fraterna nequit
Praelato tanquam Patri reuelari. 3. Itidem varijs rationibus rationes adue seriorum confutantur : additur limitatio conclusionis, adhibita limitatione Emitationis, or quaedam diluitur obieritio . I. Libenter aggredior denuo hoc dubium,licet superius illud pertractauerim inclinando in sententiam aifirmativam, a qua modo non declino: sed quia Ludovicus Ca-
mensis author modernus tom. 2. tract. II de charitat. disp. s. sech. nimis acritet i uehitur in contrariam sententiam asseredo eam posse esse occasionem ruinae, dc subuersionis Religionis; proinde tanqua probabile imo sorte probabiliorem eam admitto non declinando ab affirmativa. Huiusmodi quidem disputatio tam vehemens , praesertim apud recentiores ortum trahit ex doctrina S. Tho quodlib. I 2.ar. I 3.dc unaquςque clas.ss contendit in propriam sententia tanquapraecipuum fundamentum eum attrahere ;ideo cogor sensum eximih Doctoris aperire ex ipso Ordine tradito in citato articulo , deest ordo uniuersalis doctrinae iuxta omnium D D. usum. Prim.tradit uniuersalem doctrinai Secund. coclusionem dissicultatis propositi quaesiti.Tert. limitationem conclusionis. rt. limitationem limitationis. Vniuersalis doctrina habetur,du tractat in principio corporis articuli de criminibus, quomodo secundum iura in eis procedatur,deinde concliasionem assignat propositae dissicultatis,quae est post haec verba : utrum aurem statim ae quisscit fratrem suum teccasse, debeat denuntiare Praelato, Nam sistio , quod
frater per me corrigetur, tune non debeo nune denuntiare Praelato : quam conclusioner multis in locis tradit 2.2.q. 33. art. Dad A. M1. de quod lib. I. anis. deinὸe limitationem conclusionis assignat, dum dicit. Si autem
iidetur, quὸd Me melius fiat per Praelatum .er Praelatus nihilominus sit pius,di emi, os rituatri non habens ramorem , seu odium aduersus illam subditam, tune licite pote is haed nuntiare i , o e. Tandem limitationem Iimitationis designat, dum profert: Sed quia propter conditiones disersas Praelatorum, Osabditorum non potest in hoe dari generale iudicium, quia aliquando Praelarus vel mouetur ad odiam aduersus subditum, ve*ubditus non bene fert verba Praelati, imo tenendum eis pro regula, quod in omnibus istis semper est seruada caritas, o quod melius , ct magis expedire videturi ex ordine assignato habetur opinionem veram D. Thom. esse, id non licere facete sine praeuia monitione 1 quod si aliquando in aliquo casu contingat finent correctionis melius haberi a Praelato, dummodo sit ornatus pietate, discretione, ac spiritualitate non habens rancorem , nequc amaritudinem erga delinquentem, videtur id posse fieri, de non per quamcunque rationem , quae videtur melior; nam semper aliqua, sicut in omnibus aths negotiis apparebit , eo quod D. Thoma hanc limitationem pro conclusione tradidisset, de conclusionem pro limitatione, sed debet esse notabilis , ita ut delator aestimare possit notabiliter deficere a correctionis fine. Ita Clauis Reg. lib. II. num. I . quare iuxta ordine D. Thom. eiusque sententiam uado do.
CONCLUSIO 1. D Eligiosius tuta conscientia occultu I fratris peccatum, quod solum Vergit in eius peculiare damnum, nequit Praelato tanquam Patri, praetermissa correcti ne fraterna, reuelare. Quet conclusio multis relatis, traditura Sayrodi sup. a Fagundea
in praecep decal. lib. 8.cap.7. n.7. LOm. 2.a Diana inferius citando , de a Bassaeo fiam m. tit. denunt. n. 7.& expresse habetur a doctinsmo IacoboGranad. a. 2. de charit controu. 3.trin. I 2.disp. s. suadetur prim . ex S. Basilio in quaest. suse disp. ita loquente. Peceatum referendum esse ad Praelatum ab D,
qui sunt confiu , cum ipsi non possint mehri iuxta id, quod a domino praeceptum est Matth.
I 8. consentit S. August. in requia in fine, de in epistola ros. de Monialibus loquens. Sec. ex textu Matth. I 8.'pere erat in te frater tuus, vade, corripe eum inter te , o
ipsum filum, M. qui ordo cum cadat sub
Praeceptum, ut communiter dicunt D D. seruandus est tam in Religionibus, extra eas , maxime quia si intentio Christi
313쪽
diso De Regi m. Regul. Cent. Prim.
exceptionem voluisset, eam tradidisset, sicut ordinem tradidit. Tert. quia hoc praeceptum innititur legi naturali ob duas rationes, ut conseruetur tama proximi cum minima iactura, quantum fieri potest,dum velimus eum emendare,&quia modus corripiendi, sicut est suavior ; ita natura sita accomodatior, Δ essicacior ad reuocandum , hominem a peccator si autem non seruaretur ordo praetcriptus,tana proximi apudSuperiorem maximam pateretur iactura, quia non fit cum illa minima laesione, quantum seri potest, nec ex natura sua accommodatior est,& cssicacior ad emendationem,quia
nimis confudit delinqvctem,& ingerit plus doloris,& confusionis subdito,quam si multis albs fieret cum periculo ex indignatione, licci secrete, obstinationis, unde Sancti. in- fcrius citandus, quamuis acriter defendatastirmativam sentcntiam, cognoscens hanc veritatem dicit: Ratio potissima, qua Christiis instituit, quod correctio fraterna prςcederet in delictis occultis, ea fuit, ne peccator inuitus patiens suae famae iacturam, manifestato Superiori peccato suo occulto, quasi desperans, ac furens ob infamiam Peior issiceretur , ac proinde frustaretur correctio fraterna suo fine, qui est fratris cmendatio: ergo praeceptum Christi est obseruandum tanquam explicativum praecepti naturalis. Quart. quandi ii saecularis, vel Resigiosus iuri suo non renuntiauerit iuste exigere potest ab altero, ut suae famae proia Piciat, eamque conseruet , quandiu nihil est, quod notabiliter praeponderet: ergo quando quis monitus secrete emendabitur, vel probabiliter ad mentem correctoris creditur emendandus, ut bene insinuat Sartus ubi supta num. 6. iusic exigere potest ab altero, ne crimen suum occultum manifestet Praelato, quantumuis Patri maxime quia ta-
Iis manifestatio secundum graues DD. inquit Grania. ubi supr. multum laedit fama delinquentis,praesertim si antea magni aestimabatur a Superiore: sicut enim saecularis fama grauiter laeditur, si eius peccatum Occultum Principi deseratur a quo prius ob
suas raras qualitates multum aestimabatur',
ita fama Religiosi, imo magis ob flatum per
scistionis, ad quem tenet ut iuxta Oidinis institutum te dere, grauitet lassitur,quado Superiori desertur peccatum,quod a correctione fraterna salte probabiliter erat eme- dandum; dico probabiliter, quia habetur
ex Saluatore dicente: Si te auteris, ueratus erisfratrem tuum. Quint. si doctrina contraria esset vera, opus esset adducere aliud
Luangelium pro Religiosis, & aliud pro laicis; pro illis,quia. magis expediens,& utilius; pro istis, quia,licet expediens, S utilius esset, ab hoc tamen onere sunt eximendi, quia ad tantam perfectionem no sunt constringedi,
quasi Christus ignorasset tradere dii retia:
ergo. Huic argumento conatur responderQTurrian. 2.2.disp. 89.dub. dicens alium esse finem boni publici in Republica s*culari,
SI aliti in Religione; nam Gubernatoris finis in sua Republica est inhaerere paci, & tranquillitati, suae a publicis peccatis coiit urbatur,& dis loluuntur, imo nec omnia publica punit Gubernator, sed multa ob maius bonuimpunita permittit, atque adeo non postulat bonum illius Reipublicae, ut secreta pCccata ad Principem deferantur,at institutum Religionis est non tantum extollere homi
ne ad statutu boni Religiosi, sed ad eximium statum viti perfecti,ac proinde bonum Religionis postulare potest, ut cum aliquo detrimento famae Religiosi fieri possiit praedicta delatio Superiori: doctrina vete noua , quod liceat homini infringere praeceptum N naturale,& Christi Domini ob induce. dum Religiosum ad statum perfectionis, ac si natura, de Christus in mediorum allignatione defecerint; unde huiusmodi doctrina tanqua falsa a scholis est abiicienda,quia status perfectus cuius': status, ta congregati nis postulat, ut obseruetur diuina praecepta,
sine quibus omnis persectio ruit: potest quidem itatus perfectus Religionis efficere, ut subditi renuntient iuri famae, si cupiui statu
illum assumere, sed nunqua efficere,vt,inuito proximo,fama eius denigretur apudSuperiore, nisi iuxta praeceptum Domini. Sext.
solueretur istud inconueniens, quod licite, dc prudentet dici posset de comunitate religiosa, simpliciter non poste aequo bene gubernari , εί conseruati, si omnibus sit bditis Persuasum fieret, se non posse licite denuntiare Practato lapses statrum, nisi prius tentando illos emendare per secretam moni-xionem , quod videtur Sirum , dc rigidum ,
314쪽
de forte temerarium, quia aeque bene potest
gubernari , de conseruari; imo melius,
licet subditi sibi persuadeant se non poste ubi sup. quia habetur praeceptum de praemittenda correctione, sine qira omnis gubernatio ruit, & omnis conseruatio destrui-rur, quia iuxta regulam praecepti impositi omnia sunt regulanda: SuareΣ . de Relig.
Iib. Io. cap. Io. num. II. aperic concedit
sequelam maioris, S consequenter negat minorem . Sed contra: ais are illa propositionem inclusam in maiori sub nonnullis rationiblis ab intellectu inventis , quibus
potest si belle falsum , quia procedunt ab
intellectu opinante, coram Christi praecepto de coci calone praemittenda , sub quibus rationibus , ob quas tradidit praeceptu, falsitas nequii csse, non potest este nisi durum , & mgidum, &c. ergo : praeterquam- quod esset etiam concedenda talis propositio , licite, & prudenter dici potest, simpliciter non poste aeque bene gubernari, de conseruari Religionem , nisi omnes subditi sibi persit adeant suos prauos mores secietos esse denuntiandos immediate Praelato, tanquam Iudici, quia illa utilitas, imo longe
maior, quae elicitur ex denuntiatione paterna in fauorem subditi, de Religionis, elicitur etiam ex iudiciali denuntiatione, quia ex publicatione dclicti maior humilitas d linquenti erit necessario sustinenda; magis, ac magis eius patientia augebitur; actus co- susionis , & iesignationis tere omni temporc ex rubore , ac verecundia emant praeliandi; maior securitas a Religione, ne relabatur , habebitur, quia omnes eius curae intendent; magis suave erit regimen Praelatis ob aliorum curam, de bonum commune ob
poenam inflictam fouebitur, quia caeteri aliba delictis patrandis se abstinebunt: Nec obstat dicere, famam eius magnam pati iacturam, quia sicut laesio famae iuxta contrariam sententiam leuis mometi censetur ob bona spiritualia, quae eliciuntur ex immedi ata delatione paterna, ita laesio famae ob bona longe maiora, quae eliciuntur, si denuntiatio iudicialis dAeratur Praelato, putanda crit modica, imo nullius preti 1, Noloris ob utilitatem, quae insurgit in fauorem boni communis, quod nullo modo est
concedendum: ergo 3. Limita, non propter rationes contrariae sententiae, quarum prima est, quia melius, & utilius delatus consequetur spirituale bonum correetionis ex delatione paterna , quam monitione fratris, & maius
bonum spirituale praeferendum est bono teporali famς subditi. Ita dioint aduertariJ ,
praesertim Sancti. sum m. lib. s. Cap. 8. nu. 6. quia tam Regulares, quam saeculares cugraui damno vitae, honoris, vel sortunae non sunt coacti a praecepto diuino ad corrigendum fratrem delinquentem , ut communiter docent Aragon. Valent. Regin. Bann. Maid. Nauarr. quos citatos sequitur Bona-cina de charit. disp. s. quaest. q. puIa t. p. ii.
xi. Petrus Nauarta de restit. lib. 2. cap. q. dub. II. num. II p. in a. edit. Conincti. de
charit. disp. 28. dub. 6. num. I 24. quare si temporale esset negligendum ob bonum spirituale, non esset admittenda doctrina tradita; imo mille aliae doctrinae, etiam adis uel sariorum es lent nullius roboris; praetcr-
quam quod mille incommoda in Religionibus sequerentur; unde Diana in diib. Regular. tract. s. resol. 7. pari. 3. negat propositione, sicut ante ipsum iacit Valent. LOm. 3. disp. 3. quaest. ι o. de correctione punct. s. g. a. dicens : Non pro quocunque bono ibi rituali proximi licitum est damnum ei inferre in bonis corporalibus, sed pro necessario, quod non videtur esse i casu , eo quod finis correctionis per proximum corrigentem habetur absque delatione apud Piaelatum : lino ctiam addo, quod semper uberior fi uctus spiritualis elicietur 1 conectione fraterna, quam a paterna, quia correptus a gratitudine instructus, quod sita fama a corripiente incolumis fuerit seruata, maiori pace, ac vehementiori spii itu peccatum iugabit, maiori vinculo amoris Coris reptorem prosequetur, suinma tranquillitate de bono nomine conseruato fluetur, a
rubore peccati ante Piaelatum non conturbabitur, neque confundetur,aduersitatem
animi aduersiis fratrem delatorem non feret, & a suspicionibus circa dispositiones Praelati de propria Persena non opprimetur; unde non paruuin emolumentum a fama conseruata pro spiritu habebit, quia, ut dicit S. Thom. ubi supta art. 7. multiim fama iuuat ad augmentum spiritus, de confir-O o 2 matur
315쪽
ad 4. quare magis conabitur virtutibus Religionem colere, quae tanto amore per subditu charitate Orrratu sua fama protexit iunde Granad. ubi sup. obstas obi oni,quod semper correctio melius facienda sit a Praelato in Religionibus , inquit, non esse verum , quia Praelati non semper sunt tales, quales describit D. Thom in quodlibet. ubi supr. quia cepe sunt subditi, quos alij tanta veneratione, & amore prosequuntur, ut plus prosit eorum secreta correctio, quam Praelatorum saltem in peccatis, quae non pendent in futurum. Limita, non propter secundam rationuaduersariorum, quae videtur esse, quia maior puritas, perfinio,& obseruantia Religionis ex monitione paterna habebitur , co quod privabitur delinquens ossicio, lo. co, dic. & ita magis peccatum impedetur, quia, si illa sunt occisones proximae, ipse delinquens curabit, ut se eis priuet, sicut tenetur in Conscientia; alias correctio secreta non est censenda prostitura, si sunt remotς, non tenetur eis priuare Superior miserum subditum , nec ob istam rationem est a delatore negligendum diuinum praeceptum, nec Praelatus ad praecauendum remotum damnum debet uti tali remedio, quia videtur nimis durum esse, & sine debita causa it istatur subditus, quia etiam non omnia peccata , ut bene notat D. Thom. ubi supta art. 7. quem sequitur Sayrus ubi supri num. I s. sui it reuelanda Praelato, quia occultor u homo non est Iudex , & licet aliuando id possit fieri, non ideo est tradena regula genetralis; maxime quia non semis per Praelati sunt viri illis qualitatibus a D. Thom assisnatis praediti, nec omnes subditi sunt dispositi ad patienter serendum, quod suum peccatum Praelato deferatur ivnde mille incommoda possunt sequi, odia, di dissensiones inter delatum, & delato pro parte Superioris imprudentia cum ia- intra famae delinquentis , pro parte delati
renitentia ad emendationem, quae omnia sunt multum nociva paci communitatis imo datur aditus subdito, si habet passione aduersis delinquentem, eam est nandi, miscendo etiam talia cum veris. Limita, non Pruter rationem, quia detrimentum famae ob denuntiationem paternam censeri debet minimae iactiam, & leuissimae infamationis,dum Pr latus est pius, α prudens, & qui non sit delinquenti noci. tutus , sed profuturus, nec propter aliam, in qua dicitur esse maximum incnum, scire Religiosum sua delicta immediate poste denuntiari Praelato, quia, ut respondeam primae in sententia Adriani, Valent. Barthol. Medin. quos citatos sequitur Sayrus ubi supr. est multum aestimanda; unde CastruxPal. pari. r. de charit. tract. t .disp. 3 punct. ra. licet declinet in sententiam contraria ,
nihilominus inquit: Fama apud Praelatuin pluris aestimatur a subditis, ta incius sertur apud illum infamari propter dependentiain ab eo, quam apud plures socios : idem dicit Granad. ubi supr. Manitestatio multum laedit famam delinquentis, praesertim si an
ira magni aestimabatur a suo Superiore: affirmat Bann. a. a. quaest. 33. art. 8. dub. a.
ad s. Regulariter loquendo multo grauius nobis est ad ferendum, quod Praelatus no ster quantumlibet prudens, & pius cognoscat delicta nostra, quam quod alius frater,
de amicus eorum notitiam habeant conscii-tit Fagundeet ubi supr. num. s. dicens Multo enim grauior est infamatio apud unum grauem, & prudentem virum, ut pote Praelatum, a quo quis pcndet, quam apud multos, a quibus non pendet maxime quia ex reuelatione Superiori tanquam Patri facta, pio, ac prudenti, Potest Superior procedere ad negationem suffragi), ac ossiciorum Religionis, ad mutationem, domus, & in nasterij, ad remotionem ab ossicio, S: ad alias res, quae notam infamiae naturaliter afferre piuium: concludit tandem Basl eus in sumin. tit. denuntiatio num. 8. Dubium enim non potest esse, quin multo grauior, & acerbior sit unicuique laesio suae famae apud suum Superiorem, etiam ut apud Patrem,quam apud unum, vel alterum ex ali)s;
scut enim deterius est apud virum hon stum, & prudentem aestimationem, seu fimam perdidisse, quam apud multos leues sita adhuc grauior iactura est in famae amisisione apud Praelatum ι unde fama fratris apud Praelatum magni est aestimanda ι Mideo sine extrema necessitate, idest quando vel Religioni, vel tertio, vel ipsius peccaso
316쪽
ris conscientiae subueniri aliter non potest, non est prodigenda: quare Solus in select. de secret. memb. a. quaest. q. conclus. 3.dubo. de se ait: Optarem potius ego peccata mea nota esse tribus, aut quatuor,quam
uni mihi coniumstissimo viro ι cuius bonam de me opinionem pluris facio, quam si quatuor ath de me bene opinentur:deinde iiii dit: Fama subditi apud Praelatum magni
aestimanda est, & ideo sine extrema neces litate non est prodigenda, nec Praelatus potest ad id compellere, imo in visitationibus debet monere , ut occulta peccata non denuntientur, nisi praeuia admonitione ; & S. August. in regula, quanquam dicat ante inductionem testium denuntiandum esse fratrem Praelato , tanquam Patri, non tamen id permittit ante mcοῦ, nitionem : haec Sotus . propter, ut respondeam secundae rationi cum Granad. ubi supr. verum est, esse frenum, dum subditi sciunt sua peccata esse inanifestanda Praelatis, sed non propterea omnibus Religiosis iniectum fuisse, credendum est i sunt
enim alia frena, nimirum oratio, timor poenarum alterius vitae, admonitio fraterna, &insuper nosse,quod si haec non profecerint, procedet ut ad denuntiationem . Limita, non propter aliam rationem, qua admittunt Sanch. ubi supr. num. FO. Suar. ubi supr. cap. 9. num. I r. Caspens ubi suptanum. 28. nempe vix esse praesumendam emendationem in Religiosis , habitam a Caiet. dicente; non facile esse credendum Religios in correctione fraterna emendaniadum , sed dubitandum potius fore, ut fingat se emendatum , ut socium deludat, denuntiationemque vitet, & interim mansiu-rum in peccato, donec in scandalum alionam proxumpat; quia videtur horrendum tam sinistram opinionem de Religiosis nutrire; unde selinio rationis ab ipso Sancti. ubi si pr. lib. q. cap. q. num. 7. est elicienda : Si peccatum , inquit, Religiosi est vGniale , multitudine bonorum operum, ilia quibus Religiosus versatur, veluti obruitur; u vero sit mortale,facilius,accitius Religi sus resurgit ob pristina consuetudinem, qua est deditus Deo , ac aliorum Religiosorum exemplo attractus, teste Origene in psalm. 6. Cum ceciderit iustus non cindetur: unde Lorca a. a. disp. 89. dub. q. pcst multa aduersiis tam malam opinionem inuehitur hisce verbis: Neque in Religionibus potestinueniri specialis ratio , quare Euangelicus ordo praetermittatur , quia nec Religiosorum fama vilis est , sed potius mai ris preti 1,quam *cularium ; nec minus sperari potest secreta monitione profutura Religiosis , quam alijs, sed magis , non enim sunt Religiosi duriores, aut incorrigibiliores caeteris , nec caetera incommoda mimis in Religione urgent, quam extia; unde C
s. est male allegatus tam in sensu, quam in verbis , quia loquitur de peccatis exceptis , ut notat Granad. ubi supr.& verba eius sunt expressa : Similiter, inquit, si crimen pendet adhuc in perniciem Reipublicae, Ecclesiae , aut aliorum priuatorum , puta, qui sunt multi corruptores fidei, aut conspiratores, aut latrones, aut subuersores aliorum,
debet ex ossicio Iudex inquirete, de Reos huiusmodi perseuerantes in malo pernicioso omnino occulto, de his sermo est: d bet reuelare, nisi sorte probabiliter crederet correctione fraterna eos amplius no peccaturos, quod non facile credendum
est de Religicilis, praesertim huiusmodi ste- letibus irretitis; sed dubitandum potius videtur , quod fingant se emendare, propterea tutius, &c. haee Caiet. Destructis ergo contrariae sententiae sundamentis , sequitur limitatio conclusionis, de est illa D. Thom. Si autem videtur,quod melius hoc fiet per Praelatum, de nihilominus , εἰα tunc het melius, quando timetur relapsus in suturum. nec est Omnino emendandus , dc tunc debet quis delinquentei Praelato,tanquam Patri denuntiare. Ita, ali)scitatis, Sayrus ubi supr. de Iacob. Granad. ubi supr. ait: quia tunc prudenter est putandum non esse correctionem fraternam pro suturam, unde correctio multum erit utilis, saltem deseruiet denuntiatio, ut Superior diligentius inuigilet, de occasiones rescindat delinquenti: consentit Bann. a. t. q. 33.art.
8. dub. i. ad η. in fine: id etiam aestimandum est posse fieri, quandd adhuc periculum relabendi adest. Ita Valent. Adrian.Sor. D. Thom. quos citatos sequituri Castrus Palaus ubi supr. Periculum relapsius voco ,
317쪽
inquit Palaus punct. r2. num. s. quando ita proximus occasionibus peccati est ita immersus, ut morali probabilitate putandus sit
casurus, nisi occasiones resecentur ', nam
de alijs periculis remotis non est penitus Curandum , cum omnibus tale periculum insit fragilitati naturaei& ideo concluditur ob has duas rationes, posse Religiosum secreto monere Praelatum, ut Patrem de peccato fratris absque praeuia correctione, tum quia remedia applicare potest, quae per alios subditos nequeunt applicari, tum quia abncindet occasiones peccati, quas resecare nequit alius, quam Praelatus, &hoc;videtur esse illud melius a D. Thom .designatum. Sequitur tandem limitatio limitationis: Sed quia, inquit D. Thom. propter conditiones diuersas Praelatorum, & subditorum, non potest in hoc dari generale iudiciunta, quia aliquando Praelatus, vel mouetur ad odium aduersus subditum , vel subditus non bene feret verba Praelati ; imo tenendum est pro regula, quod in omnibus istis semia per est siuuanda charitas, & quod melius, α magis expedire videtur: quasi dicere velit ; conclusio generalis est peccatum D tris ante Praelatum, quantumuis Patrem sine monitione Euangelica non esse deferendum , nisi aliquod melius notabile contingat , & cogat, ut fiant relapsus, dc eius proximae occitiones; de adhuc in hoc sunt perpendendae qualitates Praelatorum , dc subditorum , ne mille incommoda oriantur litidamnum Religionis, de hs mature perpensis, charitas est illa regula, quae debet delatorem , quid facere debeat, instruere. Aduertit tandem Mirarissi tona. i. ordin. iud. quaest. s. art. q.quem citatum sequitur Hieronim. Rodriq. in suo compend. resol. 36. quod si ibditi non ita facile accedant ad Praelatos, ut Patres: Omnibus dissuadeo, inquit, ne ad Praelatos , etiam ut Patres , accedant, quia aliquando hi, qui erant subditi, dc conuersando erant benigni,de mansueti, postea facti Pralati volunt magis videri Iudices, quam Patres visceribus charitatis zelos. Dices, in nonnullis Religionibus habentur constitutiones, quae iubent deferre peccatum fratris apud Praelatum , tanquam
Patrem, quod icit a sanctis limis viris executioni mandatum, de a semmis Pontificibus approbatum, quod, si non esset licitum, nunquam illas constitutiones perm:siisent.
Resp. quod eo ipso, quod quis astumit habitum , assumit etia pro obseruatione pro prias constitutiones, inter quas Connum ratur, Religiosum posse absque praeuia comrectione monere Praelatum, tanquam Patrem de crimine fratiis ; unde unusquisque iitri famae cedit, de cum dominus sit suae famae Religiosus, ei renuntiare potest, cum hoc non prohibeatur neque a iure naturali,
neque ab Euangelico; nam Christus illum ordinem seritari voluit, prout lex naturalis praescribit, ut seruetur fama dclinquentis , ne eis fiat iniuria, unde Baian. ubi supr.ad 7. censet tale statutum posse, esse utile Religioni ; adhaerent Valenta tom. 3. disp. 3.
quaest. Io. p. Coninch. 2.2.disp. 28.dub. I 2. Suar. q. de Relig. trach. IO. lib. I O. P. F. n. Io. I 2. sed hi tres DD. Coguntur id
dicere a tali praxi in eorum Religione se
Ex dictis infertur, quando Praelati Religiosorum praecipiunt sub praecepto sanctae
obedientiae, vel sub excommunicatione ipsbfacto incurrenda, ut scientes crimina intra certum terminum sibi revelent, semper intelligendum esse , seruato ordine correcti nis uaternae, si crimina sint occulta, de putetur correctio profutura, dc non sit peraculum in mora, ctiamsi id praecipiatur specialiter uni, vel generaliter omnibus. Ita Fagundea ubi supti nulla. ia. imo addit Baian. 2. 2. qu. 33. art. 8. dub. 2. ad p. praeceptavi stationum non intelligi de peccatis secretis, sed de illis, quae aliquo modo sunt publica, Se scandalosa, aut in detrimentum
commune vergunt: adhaerent S. Thom. t. t. quaest. 33. arta p. Nauarr. man. lat. cap. I 8. num. 6O. dc cap. 2S. num. 46. dc alu, quos citatos sequitur Sayrus lib. II. cap. q. num.
I9. Haec sunt, quae adnotaui propter Cas- pensem, qui audet asserere , hanc sente tiam poste esse in ruinam Religionis, quae verba erant lenienda, dum habetur praeceptum Domini de piamittenda correuione, priusquam peccatum fratris denutietur Pre-
318쪽
A; Religiosius , qui apud Praelatum fra
praeuia conectione utili Lfem delictum
occultum fiatris, teneaturpi ius exam re conditiones requi itas in Superio
re a D. TI . assignatas: an potitu i las praesupponere debeat . SUMMA RIVM.
r. Vpliriter eon sideratur Potitust mel
ses a Generali pro visitatione aticuius Proui Ga: itidem dupliciter consideratur detitor .vel habens tempus rivivamporrigat detitionem
Praetito,tanquam Patri ι vel eo carens negato ab atiqua necessitate . a. Praelati viri que conditiones non sunt examinandae, O cognoscen per tractum tem poris, o per re men ad opus redactum a d Iatore, priu quam ei inserat tanquam Parri
mtroque adnotatur timitatio . 3. Si subdisus ιι meat Praeluum esse male urum monitIoue paterna, nequ/t o reuela--seccatum fratras.
i. Not. quod Ilic loquimur de Religioso , qui adliaerere vult Opinioni eorum , qui docent posse peccatum 1 ecrctum fratris re- uesari Superiori, ut Patri, praetcrmissa correctione fraterna , ad cuius omissionem QRficit, ut maior utilitas , vel circa fatisfactionem,& emendationem delicti commissi, vel circa futurum periculum speretur, ut notant A bulcnf. c. I 8. iii Matth. quaest. 98. in
fine. Sancti. sui . lib. 6. c. I 8. n. I p.Suar.
. de Relig. lib. Io. cap. 9. num. g. in sine Caspensis loricit. in praeced.dub.unde P latus dupliciter potest considerari ; vel ut electus a Prouincia, ut fungatur munere Prouincialatiis ; vel ut missus a Generali ad visitandam Prouinciam , qui communiter nuncupatur Visitator: eadem distinctio applicari potest aths Praelatis; sed loquimur de
istis, quia magis immediate Prouincias gubetarant, dc regunt: considerari etiam potest delator dupliciter; νel habens tempus, priusquam porrigat delationem; vel non habens, negatum ab urgenti neces litate, quia periculum est in mora . CONCLUSIO.α. Raelati conditiones tam electi a Pro-L uincia pro eius regimine uniuersali, quam destinati a Generali ad visitandam steligiosorum communitatem no sunt prius examinandae, & cognoscendae per tractum temporis, & per regimen ad opus rcdactum,
sed possunt praesupponi. Prima pars suad
tur, quia electores Prouinciae habent plenam informationem de qualitatibus Prouincialis electi, scilicet de eius pictate, disia cretione , spiritualitate, &c. imo ob istas satis cognitas cum delegerunt; alias mortaliter peccassent, si absque indagatione morum per suffragia ad tale munus elevassent ob periculum deligendi non aptum in graue damnum totius communitatis , de illis enim rebus, quae nouimus, non indigemus inquisitione, de informatione. Limita, modo non insurgat aliqua probabilis dubitatio de morum mutatione, quia, ut dixi superius, multi, dum obediunt, sunt mansueti, & benigni, facti deinde Praelati volunt videri potius ludices rigoros, quam Patres charitate Pleni. Secund. pars habctur ex Menoch. de praeiumpi. lib. 2. praesumpt. 86. asscienteollicialem effectum praesumi dignum , aptum , dc idoneum : crso eo ipso , quod elemis fuit a Generali ad visitandam Prouinciam, praesupponendae sunt conditiones r quisitae ad munus suum rechc gerendum , praesertim quando casus deserendus non , concedit dilationem, neque moram; quarztuta conscientia delator sperans maior cm
utilitatem in fauorem delinquentis a Praelati correctione, quam a propria, potest ei statris delimina deferre. Dixi, quando Ca sus deferendus Praelato non patitur dilationem , quia si periculum non est in mora, &casus non v*ct, sunt considerandae Visitatoris qualitates ad opus redactae ; quia, licce praesumptio de eius idoneitate concedat, ut possit statim crimen ei deferri,quando urget necessitas, nihilominus, hac cessante, cum praesti mptio ex propria natura versetur intra
319쪽
dubitationis terminos , ut docet Menoch. ubi supr. lib. I. q. 8. n. 2. Charitas postulat, ut consillatur iniuriae delati, quae ei imminere potest ex paria a prudentia, charitate,&C.
Visitatoris , quae ei inesse possunt , nam , ut dixi in praecedenti quaesito, non omnes Prς- lati sunt illis qualitatibus ad optimum regi- me seruandum necessari)s ornati. Limit adavidetur haec secunda pars, nisi forte Visitator esset deditus partialitatibus, de quibus dicebam in prima pati. ali que similibus vi-ths, quia, ut bene notat Menoch.ubi supr. num. II. hae quidem traditiones sintellige, quas adnotauit probabilem dubitationem non habent, quando a principio h, idest Rectores fuerunt cogniti, iudicati insufficientes: inim ergo iste Visitatot in sua Prouincia praesumatur malus , quia factionibus deditus ι est etiam praesumendus talis in visitatione, ad quam fuit destinatus 1 nam si mel malus semper est praesumendus malus
in eodem genere mali. cap. Semel, de reg. iuris in 6. Menoch. ubi supta lib. I. quaesz. I s. num. I quae vero Pietas, quae prudentia , quae spiritualitas potest praesupponi in
homine, qui in sua Prouincia pietatem multis ex contraria factione negati, qui prudentiam pro pacis coseruatione, iustitiae administratione,nec no &distinctione inter dignos,& indignos non habet ,qui spiritualitate ins nitis partialitatibus a se ipso alienavit, qui racore aduersus contrariam partem, ac factionem asscitum, quomodo huic homini plagae fratris tuta conscientia a delatore deferri possunt undenam est praesupponenda illa maior utilitas,quae dat poste deferre Praelato absque laesione conscientiae delinquentis peccatum O quam male faciunt Generales huiusmodi factionarios destinare ad Pt uincias visitandas . Amplia, esto Vastator non sit factionarius, sumcit, quod extrahatur ab illa Prouincia, in qua tactiones dominatum, nam redditur suspectus de illis c5ditionibus, quae inficiunt illam miseranti,
communitatem; quare Menoch. ubi se pr. num. 28. notat praesumptiones non solum
habeti a Patria, sed ab amiciti)s tam bonis,
uam malis num. 26. cum ergo amicitiς Vitatoris sint de hominibus factionari)s, de malis, male de eo praesumitur cap. catarundam 34. disti . c P. pu 28. qu. I. Cap. A nobis de cohabit. Cleric.& mulier. unde delator, priusquam deferat peccatum se
tris Visitatori, meditari debet: an in regimine extra suam patriam, & Prouinciam immutet mores, ita ut licita, de tuta sua d nuntiatio censenda sit.
3. Aduertit tandem Suarcχ ubi stupta ilia fin. esto acriter defendat posse delatorem crimen fratris Praelato taliquam Patri d ferte , quod si subditus timeat Superiorem esse male usurum monitione paterna, quia non in bonum subditi delinquentis utetur, quia odiu in illu, vel iniustam , aut saltem imprudentem indignationem,quae solet nimium affligere, & inquietum reddere su
dirum, concipiet, non tenetur ad delati
nem ; imo peccare censendus est, quia alienum a charitate est talem denuntiati nem facere: similiter si huiusmodi pertu batio a conditione, & fragilitate subditi delinquentis timeatur, etiam sine culpa Sup tiotis,abstinendum est a delatione,quia corin rectio non est ei profutura, nisi iudicetur necessaria ob bonum commune, & ali
clausura vinmm Religioso rum, cuius
ingressus faeminis intendicitur, a
1. Lausura quid , non est introducta ne- que de iure diuino , neque naturali, sed ranium de iure humano . 2. usuraespasiam explicatur: o soluantur multi eos. 3. Itidem explicatur , quae mulieres a Monachorum clausera arceatur: iliae ver), quae non excludantur ecum eum comitatum persenam,
quo frequenter incedunt, deferre possum. q. Totum illis patium, quodIuburanaae ris nomen proprie cadit, declaratione Superi rum non indies: secus deisio, eus adqtari
s. Illis Monauerise, quibas in forma. '
320쪽
nenius, o mea asser, a litas tun vinitur,
s. Consuetussine aboleripateis e sera, cts tur quaerim quasio de extraordinaria proce M. I. Not. prin . clausura esse spatiu, quod intra ianua monasteri, semper clausum cotinetur, seu est locus monasteri),intra queMonialesleu Monachi sistere debent, & a quo egredi nequeunt sine violatione praecepti,
seu voti, dum clausuram ex voto teruare tenentur. Ita Bonac. de clausura quaest. I. Pun. I. num. I. quae tamen non est iure naturali , vel diuino, sed iure humano positiuo indicta. Bonacin. ubi supr. p. 3. num. I. Sanch. lib. s. cap. I s. num. 3. Himm. Moripari. I.lib. I 3. p. I 8.qu. 2. Suar. .de Relig. lib. I. cap. 8. num. 2I. tract. 8. Nauarta CO-ment. 4. de Regularib. cap. statuimus I9. quaest. 3. num. 39. Prima pari suadetur, quia non est per se nota, aut ex per se notis deducitur, nec continetur in sacro librorum codice, nec deduci potest ex aliqua traditione diuina. Secund. pars habetur ex multis decretis, ac constitutionibus BonifVIII. iu cap. Peticui. de statu Monach. in s. Pij V. Gregorii XIII. quas refert Laertius Cli rubinus tom. a. Stephanus Q tanta litimonasterium Montalium. 1. Pro secund. not. sit, quid nomine monasteri), & domus virorum comprehendatur, a quibus taminae arcentur; nam motus
proprius Pu V. prohibes foeminis huiusmodi ingressum dicit. Ne dictas domos,& m nasteria ingredi, &C. praesupposito hoc, quod monasteria,ac domus hic pro eodem
usurpentur, ut optime probant Sancti. ubi su p.c. 17.n. I.& Bonac. ubi sup.qu. F. . a. nomine monasterib, in quo clausura seruanda est, intelligitur totu illud spatium, quod intra monasteri, septa continetur, colligitur
citur hortos, quos Religiosi habent in suis monasterus, eisque contiguos, ad quos patet aditus per ostium monasteth, vel per claustra, licet sit alius aditus per ianuam in C muni via, vel praedio saeculati, sebi jci clausirurae. Ita Sanch. ubi sep. nu. Is . secus est de praedi)s, domibus masticis, aliisque locis a
monasterus separatis,quq no cotinentur intra monasteri, ambitum. Bonac.ubi sap. n. L.
L man lib. . tr. s. p. I 2. num. F. referens Nauarr. Coment. q. de Regular. n. 62. not. I.
Ecclesia vero sub his constitutionibus non comprehenditur, dumodo sit Ecclesia, quae saecularibus absq; custodia pateat, quod dixerim propter Ecclesias Carthusianorum, de Camal talensium intra septa monasterib, de eius claustra inclusas. Suarra .de Relintrin. 8. lib. I . p. p. nu. 2. chorus etiam .
Relisio tum est omnino a clausura abdicancrus, quia est pars Ecclesiet, etiamsi Religiosi soleant ibi se induere pro Missarum ,
celebratione. Bonac. ubi sup. num. 3. idem
dicendum est de sacristia, ad quam imm diate patet ingressi is per ipsim Ecclesiam, quia reputatur pars Ecclesiae, cap. Si ciui
tas, de sentent. excomm.in s.& tradit. Suar.
ubi septi Cinnas Palaus de voto obedient. disp. q. quaest. 3. p. 8. num. I. secus cst dicendum de sic ristia, quando est contigua Ecclesiae solo pariete intermedio cam ab Ecclesia diuidente, quando scilicet in eam ingressas minime pateret, nisi per monasteri claustrum: quando vero sacristia duas habet ianuas, unam in Ecclesia existent , alteram in monasterio, probabiliter censet Bonacim ubi supr.esse inter partes monast rij numerandam: re recte, quia PP. Capuccinia Sacra Congregatione se per Regula res decretum obtinuerunt, in quo declaratum fuit, quod Bonac. innuit: deducitur etiam Religiosorum domos nondum cxtructas , sed tantum caeptas, in quibus nonnulli Religiosi degunt pro fabricae seruitio, non esse compriuendendas sub nomine clausurae,ri inquiunt Sanch. ubi sapr. cap.
Ianus de casibus reseruatis quaest. L. m. 29. Sorbus in priuileg. mendic. tie. ingrcssus monast. montes. in suis adnotationibus nu. II. idem dicendum esse videtur de mente Bonacin. & Sancti. num. Eo. ubi supr. de
domibus, in quibus forma conuentus, seu Collegi j vivendo non obseruatur, nec ibi est Ecclesa cum Eucharistia instat aliorum monasteriorum; istae enim domus hospiti potius, quam monasterib rationem habere