장음표시 사용
351쪽
An Prouincialis, qui φω tres, vel quatuor Religiosos ad Religi
ius muncia pJum cre , peccet mortaliter.
I. Eceat praelatus , qui premoues homi- L nes adpratiturra intuitu votorum ad dignitates conseruandas,stis maiores asseque
2. Praelatus inIendens extolgere homines, prout in iuulo potestia cere confuse . Digniores dupliciter con erantur. Prim. simpliciter . Secunae auandbsunt alij alidis digniores.
latoram, non eis subdanIur tanquam serui. . Ea improportionata honorum, ac en ram distributione discordia malum oboritur. s. Prouincialispromouens hominesprout in titulo ad Praelationum munera confuse non est tutus in conscientia , attamen es tutus, Asiunt
digniores impliciter: sicus s secundo modo .. 6. Itidem Prouincialis promouens praedicies homines ad alia munera Relgionisi, τι Iunt Lectoratus, Magisterium , pulpita , Ge. Heidoncitate non cares lethais culpa .
situm magna non indiget probatione , pcrpensis, ac bene intellcctis illibus in prima parte explicatas, sed potius distinctione: uihilominus ad maior in explicationcm adducemus distinctiones, nec non de probationes, inluci do doctrinis aliorum dubio
i. Nox.prim. quod hic non loquimur de
illis promotionibus, ac partialitatibus, quae fiunt in Prouincia iii iactioncs diuisa: nam de istis satis fuit dictum in dubius prim. Pair. sed de protectione, & promotione nonnul. lorum ad dignitates , oniciaque Religionis in Prouincia Religiosorum , quae, fauente Deo , seditiones , atque iactiones agnosccre respuit, neque vult factionum capita etiam per umbram tolerare: neque loquimur de promotionibus ad Praelaturas intuitu voto tum , seu suffragiorum ad dignitates conseruandas, maioresque consequendas , quas possident, & sperant h, qui tales homines promouent, vel hoc fiat pacto explicito; vel implicito p implicitum enim , vel tacitum dicitur, quando non formalitcr, & expresse, sed nutibus, ta signis, vel ex modo dicendi; vel fictis ipsis, vcl alio n odo quis significat
deprauatam voluntatem , seu intentioncm suam , ita ut mutuo se intelligant, ut bene obseruat Sanctio Opiisc. tom. I. Cap. .dub.
Ios. qui duobus exemplis doctrinam expiliacat, apud ipsum cana consuluc, quia sunt simoniaci Praelatus promovcns, S promoti,.seu promouendi, ut dixi in diab. I I. p. p. II que loquimur de illis promotionibus , quae fiunt ex personis indignis ratione prauorum morum , quia omnibus D D. consentientibus , de Praelatus promouens tales homines ad Religionis munera, dc promoti mortalem contrahunt noxam; nam ille infert grauem iniuriam Ecclesiae, ac iustitiae distribu-itiuae, Ec commutat tuae; Isti vero, quia indigni sunt, re tenentur se praestare dignos ad munera Ecclesiae exercenda. 2. Not. sec. quod Praelatus studens e tollere, seu promouere huiusmodi homines potest hoc facere confuse; quando scilicet
non attendit merita , qualitato. idoncitatem personatum , α munera, ad quae illos intendit promouere, & nullam ponit disterentiam inter indignos, & dignos , suu digniores: qui digniores dupliciter considerati possunt. Prim. simpliciter, idest ita in iruis ornati,ut Omnes alii sint eis inferiotes; unde eorum dignioritas clare elucescit,quod sane videtur difficile solum illos esse digni res , maxime pro Praelaturis ordinaths, &inferioribus in copioso numero Religios rum , quos solet Prouincia continere, quae
non petunt tantum m itorum excellum .,
nisi voluntas Superioris aficctione deprauata smideat eis praestare, quod eorum mores,aec qualitates nequeunt requirere. Secymd. . quando sunt altu meritis aequales, vel dubi J, quae in moralibus habemur pro nihilomus de multi, & multi inter digniores connum ri debenti maxime quia excestiis meritorum pro dignoscendo mulioli, simpliciter im
352쪽
Mendo, debet esse adeo magno, ut caeteri sint velut vilis grex, & bruta animalia, - ut dicebam in dub. s. p. panis ex mente multorum DD. & ideo vocantur meliores, non quia non sint ali) ipsis pares, sed in ordine ad alios solum dignos, quorum etiam aliqui inter digniores aliquando debent designari propter aliquas circunstantias recen- stas in dubijs 6. & 26. p. pari. ipsis consulite. Munera vero Religionum, quae pro iusta distributione merita petunt, sub triplici genere considerari possunt, Praelat Iae, Lectoratus, Magisterium, careerique gradus ad scientiam spectantes, & Pulpita
Pro cocionibus tam in ordine ad honorem, quam ad utilitatem : caetera vero cadere
possunt vel sormaliter, vel reductive sub ista triplicem disterentiam. . Not. tere. quod , licEt subditi subi j-
Ciantur potestati Praelatorum, non ideo debent eis obedire, ac si essent res propriae Superiorum , sicut accidit in seruo, cuius fere totum esse refertur ad Domini utilitatem, sed eorum obedientia, sicut & ipsa praecepta eis imposita referuntur ad utilitatem, & bonum subditorum, di non praecipientium; cum tota potestas gubernatiua tendat per se ad bonum Communitatis, quae gubernatur i ideo aiebat Alb.hMagn. ex Arist. 3. polit. c. q. G. Omnis potitia eis ad commune bonum,er nulla ad priuatum: unde
in Praelatis, ut bene dicit Emin. Lugo de
iust. tOm. I. disp. I. sect. I. nequit esse ius iustitiae commutatiuae respectu subditorum,fic Religionis commodorum , sed tantum distributivae, cuius obiectum proprium est distribuere bona , vel onera communia in ter partes Communitatis pro maiori, vel minori cuiusque proportionen quare semper talis iustitia attendere debet aequalitatem geometricam , ut si duo sint, quorum unus habet merita , ut quatuor, alter vero . ut Octo; posterior excedit priorem
in distributione secundum duplum , itave si prior accipit decem, posterior accipiat viginti: ex quo sequitur, quod ista iustitia distributiva residens in Praelatis nequeat referri ad eorum utilitatem, sed ad bonum communitatis , & subditorum,
di id tam stricte, ut si notabiliter eius terminos excedant, fiant secundum DD. rei peccati mortalis 4. Nod quart. quod seditio omnium malorum semen in praecedentibus dubi)s
descriptorum origine trahit, ut inquit D. Antonin. 2. pari. tit. q. cap. 8. de discordia g. I. ex improportionata honorum ,
& onerum distributione. andb enim, inquit, Hiqui vexantur Iaboribus , alν nimis alleuantur, vel cum honores, se oss-eia aliquibus copiosὸ eonferuntur , alijs -- tem parum, aut nihil ι inis generanturae ordia, ct inuidia inter eos . Et Cette, visis paucis exaltatis, multis meritis paribusidepressis , & humiliatis , discordi-αm, seditionemque excitari necesse est; quare Arist. F. pol. cap. s. inquit. Ira ροι, tibus autem fessitiones fiant interrimquiarm ex eo, qu)d pauci fiunt bonorum participes. PRIMA CONCLUSIO. Rouincialis, qui illos tres , vel quatuor Religiosos promouere conatur ad Religionis munera , idest ad Pia:- laturas de alijs inserius sine meritorum discussione, nulla ponens ditarentia inter dignos, & indignos,mortali culpae obnoxius habendus est. Suadetur: qui se eX- ponit proximo periculo mortaliter peccadi, inquiunt DD. mortaliter peccare,de ita homo habens consuetudinem iurandi falsum, vel verum est in statu damnationis ob periculum manifestum iurandi falsum, ut anserunt DD. in tractatu de iuramento: Prouincialis autem fouendo illos Religiosos pro Praelaturis confuse non inquirendo eorti merita, se exponit manifesto periculo
praeserendi, indignos dignis, quod est mortale : asserendum igitur est in damnationis statu illum morari; ideo ait S. Th. ex Arist. 7. polit. lect . 3. Ad hoe autem , auod reαὶ
ribuat principatus, or bona communia ipsis ciuibus, necessarium est ipsum cognosere ciues, quales quidem sunt secundum virtutem, O quam disserentiam habent inuicem
secundum virtutem, ut secundam exigentiam
rignitatis , virtutis di ibuat principatus,
ct indicet indisserenter secundam dissere T t tiam
353쪽
tium dignitatis eorum, at si et binansitIHcundum hune oportet distribauionem bonorum communium, se iussim prauὸ se habere 1 circa enim ista operari non secunilum rationem rectam, sed fecundum
prepraum impetum periculosum est se iri
rum. Praeterea, negligere iustitiam commutativam , quae sena per in communitate tendit ad bonum commune promouendum , est lethalis culpa: sed in tali promotione caeca haec negligitur in non paruum Religionis damnum , de solum pro obiecto habetur ratio amicitiae, vel con- ciuium, &c. ergo. Adde, quod id Pt uincialis praestare nequit sine aliorum electorum auxili 3; nam lotus ordinarie non
habet ius eligendi; quare precibus, vel
benefici)s ad talem electionem eos mau Ie debet; unde dc ratione inductionis ad Peccatum, & ratione muneris, ad quod spectat a subditis alienare peccata , 3d ratione malae subornationis graui peccato se implicat: ergo . Ex hac doctrina unum inscrtur, quando Electores absque meritorum discustione inter se conueniunt de
promouetidis amicis, concivibus, &C. noncste tutos in conscientia, sed graui culpa se inuoluere ratio te periculi indignos dignis praeferendi, & inductionis ad tantia graue malum, seu promotionem caecam ,
iustitiaequae neglecta. SECUNDA CONCLUSIO.
Si illi homines promoti, seu promouendi a Prouinciali sunt digniores simpliciter, prout in prima acceptione, non est censenda lethaliter mala eorum promotio:
secus si sunt digniores prout in secunda . Prima pars multis in locis fuit persuasa;
nam Prouincialis obseruat iustitiam commutatium consulendo utilitati Ecclesiae, adhaeret distributivae maiora merita proe mus Ornando, non semetipsum fouendo,
sed bonum commune sublimando , fauet fidelitati Ecclesiae sibi commissae homines inter omnes dignissimos promouendo, sed prssertim quia ad eius munus spectat redde te homines habiles, ut suo tepore possint ad
maiores dignitates in utilitatem , beneficiumque Religionis promoueri: ex quo apparet, quam male faciunt. Praelati negando honores hominibus, quibus habitis, promouerentur in Definitores, Consilliores, Prouinciales, ac in alias dignitates , sub
praetextu boni communis, ut ore dicunt, sed in corde firmant, ne sibi arripiant locum . Sciant Praelati, quod nunquam vere fovebunt bonum commune, nisi tria obseruare conentur. Prim. seipsos expurgare ab omni cupiditate regnandi. Secund. rare , ut nulla ambitio excitetur in subditis,& nulla honorum petitio ab eis audiatur Tert. ita se gerere in munerum distributione, ac si omnes dignitates ambirent, honoresque postularent. Secunda' pars suadetur: de ratione Domini est distribuere, ac dispensare sua bona, cui placet; de ratione dispensatoris, seu administratoris est omnia merita in bonis distribuendis rec gii oscere: nullum vero dubium videmr Prg. latum non es le Dominum , sed fidelem dis. pensatorem bonorum : ergo nequit tuto tantum, seu principaliter illos tres prominuere, alus neglectis, qui in meritis iunt pares ; alias gerit se tanquam Dominum. Secund. ex officio tenetur sub mortali ar-Cere mala a congregatione, praesertim disicordiam, & seditionem, quae sunt illa mala directe destruentia pacem , ac unionem, quae sunt finis omnium regiminum: sed tali partialitate excitantur, re introducuntur , teste D. Antonin. ubi supr. Ex impropor io nata, ait, honorum, or onerum dii riDutione
generantu editio, est discordia : unde Arist.
. pol. cap. 3. ait. Seditionem autem conciatat in paucoruam quidem potentia multitudo
indigne ferens, quod, cu i snt pares,non pariter honorantur : Imo his'principi)s hoc. mantur factiones ; nam neglecti ad fauo rem, ac protectionena aliorum Patrum recurrunt, qui fortasse Zelo boni communis
ad obstandum Prouincialis iniustitus eos tuentur; unde Imstea tractu trei'oris fiunt sequaces , & factionatu agnoscentes pro capite suos protectores undenam , quaeso , istud malum male administrata iustitia Praelati , & zelo aliorum Patrum in principio , deinde conuerse inserisibi
liter in proprium commodum : ergo ra-
354쪽
i Is protectio , seu promotio censenda est mortaliter peccaminosa. Tetti suad tui ex fine ossich: in ordine religioso ossicium Praelati ordinatur ad hoc, ut subditi in regulari disciplina, ab obseruantia contineatur , & ut promoueantur. ad persectio. nem religiosam, ad quam ordo ille est institutus, quod si sortine a fragilitate humana quasi coacta congregatio illa reliquit primum feruorem , & pristinam disciplinam, ac obseria antiam relaxauit, cura Praelati est, ut paulatim deperditum restituatur: sed talis Praelatus suis partialitatibus non propagat finem Praelaturae, sed eum grauiter Offendit non continendo homines in obseruantia regulari, nec eos promouendo ad persectionem religiosiam ; in munus ei inseruit ad suscitandas discordias, caeteraque mala excitanda: ergo promouendo tales homines non propagat Prouincialis rectu finem ossici), unde propriam animam grauiter offendit. Pro elucidatione maiori huius secundae partis lir, quaeso, Prouincialis quaedam vel ba D. Chrysostom. 4. ad
Thessalon. cap. I. homil. 2. Orat. 2. quae optime trahuntur ad rem nostram. die mihi, si oculus, qui totam corporis curam in manum couferret , esse ab Hys membrisa uertens Eli seli attendat, nutauid perdit
uniuersum vrerit. . ita nos quoques Marita tem, qua extendi alibet in totam Dei Hel iam in unum ,-in alterum contrahamus ,
O nos ipsos, ct illas, o uniuerses perdimus; hae enim non sens charitatis,sed di se ,siis
serae, se auulsae ruptae,nam etiam' a toto homine auulsem accepero partem, i a quidem
sisyra sibi eis unita , ct est continens, o
conglutinata i caeterum sc quoprie ensissera, quoniam reliquo non eis unita corpori . Ex qua doctrina deducitur, si Prouincialis tali modo promouendo digniores non eximitur a culpa lethali, quomodo eximetur a maximis culpis, si dignus dignoribus postpositis,indigitosque dignis ad munera pr mouebit: unde clectores morali certitudine cognoscendo partialitatem Prouincialis a fidelitate Ecclesiae obseruanda , a qua ius eligendi acceperunt,instruuntur, talem hominem non esse aptum ad regendas oves commissas sbi, nec esse dignum, ut benedicit Lugo ubi supta disp. 3 I. sest a. m. 6. illa Praelatura; quare tuto nequeunt eum denuo eligere . Audite, quaeso, electores quaedam verba dicti Em. LV. ubi supr. nu. I 8. Eliguntur Pastores praesertim Episcopi ad hoc, ut peccata subditorum impediandi,
ut grauioribus ovium necessitatibus opitulentur , ut eos in Obseruantia christianae legis contineant, ut deprauatos mores resor.
ment, & in pristinum fidelium splendorem,& puritatem, quantum fieri potest, restituant: ex mensura ergo istoriam verborum
cosiderate electores,s talis Prouincialis denuo vestris suffragijs sit denuo eligendus,5 ad ossiciu quasi Episcopale rursus sit promin uendus: aduertite etiam cum supradicto Doctore ubi supr. disp. 3 q. num. I a. non sum cere, quod eligens non sciat positive illum esse indignum , sed debet positive, morali tu tamen inquirere, de scire, esse dignum,
TERTIA CONCLUSIO. s. Rouincialis promouendo illos homines ad munera Rcligionis, ut sunt Lectoratus, Magisterium, pulpita, occ. absque idoneitate postponendo digniores ,& aptiores, peccat mortaliter, tum quia negligit digniorum merita cum maxima eoiarum iniuria, nec non & bonum commune,
tum quia fit acceptor personarum; nam quisque tali vitio implicatur, ut omnes DD. assirmant, quando attenduntur qualitates ,& circunstantiae impertinentes, quae notia spectant ad munus, ad quod promouentur homines. Pro comperto habeant Piaelatii quod omnibus his ossicius, ac dignitatibus.&c.digniores sunt praeserendi, esto non sine
beneficia curata, propter mu nia tamen in quit Salon. 2. 2. quaest.ω63.Part. 2.contr. 4. in fine; illis coniuncta postulant, ut ad illa eligantur digniores, non mimis quam ad .
355쪽
In Audens Dalatus magis inclinare debeat ad concedendam facultaum, ut nitens absoluatur a n seruatis quam ad eam
1. V X triplici genere hominum, perfecto-
. rumscilicet , imperfectorem , ac πυ-D-n sermotur Religiones. 2. Ruirantur opiniones : an Superior, dum
sebitus per se, vesper alium petit facultaum
assoluendi 2 reserariis, ei concedere teneatur: er soluuntur aliqui casur, qui ad Go tirme dam ex iustitia Superiorem cogunt. 3. Prudens Praetitus in eminiumsubato fauorem, praesertim malorum propensor debet esse ad conredendam faealtatem, quam ad ea denegandam :βadetur varise DD. -ιhoritatibus , nec non eo rationibus, additur quaedam limitaris i ct seolaantur nonnunae obiectiones. . Duo adnotantur eirca praesentem mat riam non medrocris considerationis.
I. Not. prim. quod triplex genus hominum degens in Religionibus designari potest. Prim. est perfectorum: qui non solum
arcte continentur intra terminos diuinae logis , regulae promisis, aliorumque praeceptorum praescriptorum , sed de die in diem toto conatu ad persectionem anhelant, cammas infinitis bonis operibus propagando. Sec. in Derfectorum, qui, licet suam voluntatem Deo, ac regulae consecrarunt, prompte obseruando ea, qua sub pr eptum c dunt, multaque alia; non ita tamen tam v loci cursu progrediuntur per viam acquirendae persectionis, scut primi. Tert. infirmorum, ac debilium, qui saepe, seu per fragilitatem , seu per malitiam diuina praecepta, & vota infringunt, qui in paruo numero inter Religiones reformatas enumerantur , ita ordinate diuina Prouidentia, ut superius multis in locis dixi. De his malis sie loquitur Trith. Abb.
epist. Iq. pag. yy I. Habemus in Resegione, ques imitemur, bonos. Habemus, per quor excitemur, malos ι suorum trami sunt fauem di decundi reserandi : suscipit autem Relgio infirmos, τι caret, non ut inficiat malentes: fiscipit etiam bonos, non τι mali fiant, re fortio infirmorum , sed meliores praecedentium exemplo proficiant. dc paulo inferius.
Po emo, ιharitatem tuam exhortor , τι Ordinem Religionis propter cultaspaucorum non velis totum contemnere ,sed malorum potius non iudicatis insemitatibus ordinem propter bonoram exempla Ancera mentis assectione amare. Mihi crede, quoniam multos habet Religio bonos, quorum se velis exempla subsequi ,
nulla prauorum admixtione poteris eorrumpi , nam eis multi sint imperferiti, poterant temera in Religionestabrius conuersari; magna enim Religionis praeminentia eis, quam nulla flemnersorum prauitas, de bonorum ceritateso teris excutere: De uberrimo fructu , quem eolligit Deus Ide his malis in Religionis bonum, se loquitur S. Bonau. in Opus
tom. I. circam regul. S. Franc. qu. I P. A solus E ad Corint. c. I I. inter caetera νι
tutum suarum merita , quibus se ministrum Christi Meesenter gloriatur, enumerat pericula in fusis fratribus, eo qu.d ei, ct Mys bonis multiplex fis occaso vinulis, sciticet quia primo eorum praua exempla sunt bonis
rotationis materia , sic Uctoria ea a . ne ecunis, celo iustitia circa eorum otia accendamur, se uruntur sandalis in morum. Item terti. , eorum miseri,s ec alium
tur, sicut materfluo ad peritionem' proserati. Item quan magis tiborant bonis exemplis eos coνragere, se monitis, se orationibus, o benefeys . Item quint. , distortos mores patienter tolerant, se iniurias, quas eis pro iustitia inferunt. Itemsext. , ex eorum con- 1 Minio Edspectiones Iustinent ab extraneis , quasi sint tales. Item sepiim, , timidior ν , aeperhoe humauressum, est ne rario sol- Mitioressunt. Item octua), Deo magis referunt gratias, ga.d eos ne tales Ussent, benignὸ, defenderit. Item non. , δα malis iuxta sepositis, virtutes iamrum clarius elutem, opuLebrius frigor . ma , cst alia bona sint, quae
Deus eluit ex eo ortu maIoram eum bon/s. Sicut enim ae demate gaudiam bonorum in mulat
356쪽
matis visa paena damnarammi ita etiam in Eusem quodammodo decorat rectitu emtastorem, deformitas inmiurum, disponente hoe Aerea Sapientia, qua nu imia, tum in omni Regno dimittit. &c. haec S. Bonau. unde metato S. August. in psal. 92. Neces, sproficis, inter iniquos visas . a. Not. sec. inter DD. quaestionem agitari : an Superior teneatur dare ficultatem subdito per se, vel per alium eam petenti, ut absoluatura reseruatis: duplex opinio assignatura Suarra de renitent. disp. 3o.sect. . ab Emin. Lugo de poenitent. disp. 2 o.
sin. Io. I. Io. num. 233. altera negativa,
pro qua citantur Nauau. Victor. quae sun- dari potest in Concit. Trident. sect. Iq. p. 7. ut videre est apud Suar. ubi supr. simul
etiam in rationibus, quia aliter nulli iis roboris esset reseruatio, maxime sit concederetur ficultas ad instantiam Confessaria: nam finis reseruationis est per ruborem , & verecundiam accedendi ad Superiorem coercere,&praecauete peccata, quia etiam Praelatus est
legitimus Iudex , si per se vult iudicare causam, nulli facit iniuriam, praesertim si essee
idoneus minister: altera in assimatiua,quae videtur desumi ex D. Thom. opusc. I s. &q. d. a. quaest. 3. art. 3. quaest. q. ad 4.sequuntur eius doctrinam Sol. Ledesm. Silu. relati a Suar. loc. citat. qui simul eas reconciliat , ut in discursu videbitur: fundame tum horum DD. videtur esse , quia haec iurisdictio datur in commodum ,& utilitatem poenitentis, & non authoritatis Praelati; qu re quoties pinnitens petit facultatem absoluendi, tenetur Superior infirmitati poeniteritis consulere, qui renuit sua peccata Praelato aperire I aliter exponit subditum periculo peccandi, aut non integre confitcndi. Not tert. dari multos casus, in quibus t netur Praelatus ex iustitia hanc conccdere facultatem. vi s poenitens merito im xct reuelationem confessionis ι vel Superi rem usurum ea scientia ingraue suum detrimentum, & in usum externae gubernati
nis;vel graues inimicitias cum eo gesturum; vel quia Praelatiis non est idoneus ad serendum in hac materia iudicium i vel ignorans est,& improbus, ut si loco medicinae sit scandalum allaturus. Ratio esse potest, quia poenitens habet ius ad usum talis sacramen. ti, nec Superior potest cogere, ut poeniten se exponat periculo grauis nocumenti, iris hoc quidem cuncti DD. pro utraque sente
tia citati conueniunt, ut refert Suarra, cisque adhaeret una cum Lugo ubi supti CONCLUSIO.3. II Rudens Praelatus magis inclinarer debet adci,ncedendainfacultatem
ut poenitentes absoluatura reseruatis, quam ad eam negandam. conclusio non firmatur , quasi possit velli in dubium , quod magna facilitas non sit concedenda illis pix nitentibus tam pectinis, quam impersectis, de quibus in s. notand. si aliquando, permittente Deo, ob maius eorum bonum, uvaccidit in Petri negatione, labantur in aliis quod peccatum reseruatum, quia talis Prae latus rigore utendo metetur authoritate priuari, eo quod ipsi poenitentes reseruationis finem quinitae in humeris timoris Dei secum portant, de pudor lapsus est illa medicina morbum medens, & relapsum praecauens ι sed firmatut ob debiles, & infirmos, qui , ut bene dicunt Lugo ubi supr. &Auersa de Sacramento poenitenta quast.
In sect. 4. ob nimium ruborem , 5 vcr cundiam non audent propria crimina Praelato aperire. Et prim. prob. aut horitat. DD. optime aliquorum Praelatoriam rigorem co- fundentium. S. Thom. ubi supr. docet peccare Superiorem , qui se praestat difficilem in hoc. ia, iquit, multi sint ade. infirmi, ut potitus e confessione moriantur, quam rate
peccatum tali Sacerdoti eo trantum & dcinde subdit: -οὐ Hi , quisunt nimis sebriti, ut conscientiam subritorum per consessonem
sciant, mulsis iaqueum Amnasionis ivriunt,
or per est sequens sibi ipsi m&post pauca:
qaramuis ex rati trientia nonnusta mali occasio sequatur,per ea tamen multis maioribus occurraturi vestigia D. Th. sequitur Cordub. in
nens illa verba . Si quis fratrum, instigante
inimico , mortaliter peccauerit, pro ιLupe raris,de quibus ordisatum fuerit inre rasrei,
τι recurratur adsolos miniaras Prouinciales, teneamur ad eos recurrere, &c. dicit ex mente Ugonis in cap. 7. reg. quod, quamuis de reseruatis nullus possit absoluere iuxta regulam
357쪽
lam, nisi ipse minister Prouincialis, cui r
struantur peccata, tamen non est bonum, neque expediens newe, seu restringere t Iem potestatem absoluendi a reseruatis occultis, quia talis restrictio esset causa, ut subditi manς rent in suis peccatis multo tempore , timentes ea confiteri ministris; ideo expedit, ut committant hanc suam auth ritatem alijs fratribus, prout viderint expedire;& ita voluit Gregor.IX. in sua declararione, ut fieret: haec Corduba: adhaeret etiaSotus distinct. I 8. quaest. a. art. F.inq.hisce verbis : In facultate concedenda dissiciles
esse non debent Praelati, sed sic debent bono communi prospicere, ne tamen grauic
simam reddant confessionis Religionem,sed circumspectis persenis, & doctis casus sitos
Committant: consentiunt Suar. & Lug. ubi
supr. Primus dicit: Regulariter loquendo Superiore debere esse facilem potius, quam disticilem in hac facultate concedenda,hoc etiam intendunt, addit, D. Thom. de albDD. citati, estque verissimum, quia moraliter loquendo minus periculi est in concedenda hac facultate, quam in illa neganda. Secundus inquit: In hisce omnibus casibus
scilicet ab ipso assignatis prudens Praelatus magis inclinare debet ad concedendam, quam ad negandam facultatem, ut se se rum Superiorum intentioni magis consor-met utrumque sequuntur Filii uc. de consess.
tract. p. cap. I o. num. 294. Reginald. lib.
8. num. 49. in praxi, &Caspensis trach. 24. de poenit. disp. 6. sin. s. num. 28. tandem concludit Auersa loc. citat. Regulariter loquendo debere es le Praelatum promptiorem ad concedendam facultatem, & ita constato communi usu, praxi s cmari, estque adhuc utilis reseruatio , quia poenitens edi Leendo requiri specialem Superioris licentiam , & coactus eam expectare , atque ad Confessarium redire,hac ipsa difficultate,5 labore cautio reddetur, ut a peccatis abstineat, nec plus ex Conc. Trid. colligitur.
Percipite Praelati ea, quae dicit Chrysost.
hom. 43. in Matth. 23. dc quae ad Iem nostram reduci possunt. Si eromus modiram poenitentiam imponentes, nonne melius es propter misericordiam rationem dare, quim propter crudelitatem ubi enim paterfamilias L
sui e , dispensetur non debet esse tenax; si
Dem benignus eqviquid sacerdos eius au
res vis apparere Sanctas circa tuam vitameno austerus, circa alienam autem benignus ; Hant te hominesparua mandantem, Og uia videam faeientem . Confirmatur ex tot
priuilegiis concessis a Pontificibus Religi sis, ut possint a reseruatis absque suorum Praelatorum licentia absolui ; dc licet Cle.
mens VIII. per Constiti itionem editam ad instantiam Procuratoris Generalis Carme-litarum libertatem eligendi Confestaritim,& absoluendi a reseruatis , quam Concedebant illa indulta, praesertim Bulla Cruciatae, temperauerit, & totum hoc negotium mandauerint esse subiectum dispositioni suorum Praelatorum; nihilominus praecipit, & mandat eisdem Praelatis, ut in usu huius inodi potestatis se cum subditis benignos , & faciles exhibeantii mo in decreto uniuersali pro Regularibus de casibus reseruatis pro rationibus mouentibus ipsum Pontificem ad releuandum poenitentem ab onere comparendi coram Superiore, ut abibluatura reseruatis modo ibi designato, adducuntur& Praelatorum rigor, & aliquorum subdit
tum infirmitas : & Paul. V. in adiuncta declaratione ad decretum Clementis V UI. declarat, quod, si Praelatus licentiam negauerit Confessario petenti pro poenitente absoluendo a reseruatis 1 nihilominus Confessi rius pro illa vice eidem poenitenti beneficium ab lutionis impendere possit; quae dictio, pro illa, non solum debet intelligi
pro una vice tantum, ut contendit Homo bon. tom. I.Consuli. p. q. resp. 33. & resert Diana p. 3.trach. 2. resol. I 26. ex Tam rin. tom. 1. de iure Abbatum disp. I s. num. 3.
sed probabile est, quod intelligatur pro pluribus vicibus, idest quoties negatur facultas abseluendi, eo magis si admittatur posse
hominem ultra unam vicem lucrati Iubilaeum, in quo tamen poni solet si lis clausula pro hac vice, ut cum alijs citatis probabile censet Diana p. I. tract. I p. re l. 69. Iacob. Granad. de poenit. trach. ro. disp. p.
maxime quia in Iubilaeo ponitur dictio pro hac , quae est taxatiua, & in declaratione decreti pro illa; unde magis videtur restrin
gere dictio ista , hac, quam dictio, ill ' Ita
Alphons Leon. tom. a.deoise. Confestari recoli. innum. I7S.adhaeret Bassaeus Capucc.
358쪽
s m. tit. rasus reserint. n. I9. quare verus
sensus illius clausulae videtur esse, quod, donesua facultate a Superiore nequeat Conses latius ultra unam vicem poenitentem abis soluere, si tamen poenitens iterrum cadat, Be ruat in reseruatum , & denuo recurratur ad Ptielatum pro facultate, quae iterum denegatur, iterum absolui potest, non obtenta
iacultate, & sic semper pro singulis vicibus.
Ita Bordon. to. I. var. res. 39. n. IO. quem
citatum sequitur Auersa ubi supr. igitur ex tot fauthocitatibus clare apparet Praelatos debere inclinate in benigniorem parem S cunes suadetur rationibus: quando medium extremorum difficiliter nequit haberi, conscientia cogit ad illam partem eligendam, quae facilius vetat peccatum, dum regula non habetur, quς contrariam partem secure eligere praestet: at in facilitate, & in rigore concedendi praedictam facultatem dissicile
inuenitur medium,'& in extremo rigoris facilius committitur peccatum, quam in altitem extremo, ut dixi ex mente Suar. ubi
supr. de modo ex sensu Lug. ubi supr. con firmo : In utroque enim, inquit, idest i nimia facilitate, vel nimia seueritate facile potest peccare Praelatus, sed facilius in seueritate, & rigore : ergo Praelatus a conscientia instructus inclinare debet in benigniorem partem. Addo, quod magis nocet RGligioni peccator, qui sordescit in peccatis,& in longum protrahit confessionem,& Sacramentis abutitur, quam Centum poenitentcs, qui spe veniae, ac facilitate obtinendi facultatem se praecipitant in reseruata, quia, Vna Oile putrida data, ceruu ad eius exeplum marcescunt, maxime in genere debilium , ac infirmorum , de quibus praesertim est sermo, & nil videtur magis horrendum, quam Sacramentis abuti: ergo ad obstandum huic maiori malo, quod oboriri potest ex rigore, in facilitatem inclinandum est, latrauam in partem benigniorem . Adueim Praelati, quod pro causa cocedendi facilius facultatem sat est nullam specialem causam Occurrere ad eam negandam, ut bene notat Fili tutat . citat.n.2sq.
α colligitur ex Lug. ubi supti quod, si vitideatur Praelato sabesse causam iustam eam concedendi, puta, si timeatur graue damnum spirituale subditi, si facultatem neget, quamuis illud notumentum ex proprio eius defectia euenturum sit, quia reticcbit aliquod peccatum in confessione, tardabit
confessionem nimium, arripiet occasionem peccandi, tenetur ex charitate inquit Suar.
ubi supr.imo ex iustitia ratione offici; assumpti, ait Lugo ubi supta dare elusinodi licentiam , quia potestas non est data in detrimentum, sca in subditorum utilitatem. Limitanda videtur concluso, quod , si
peccatum tale sit, ut vergat in damnum comunitatis, vel tertiae peribnae, cui Praelatus remedium, seruato sigillo, adhibere poterit , dc non alius, non potest, nec debet Superior, ut inquiunt Suar. & Filii uc. ubi septa dare facultatem: hoc tamen prae oculis sena
per habendum est , ait Lugo, quod in du-bus semper in benigniorem partem est inclinandum , ad quam decreta Pontificum, praesertim Clementis VIII. inclinare,& duo
Cere videntur, quare, nisi constet de graui poenitentis, & aliorum damno, videtur concedenda facultas, semper tamen prudenti Confessario, qui utiliter possit animae p*nitentis consulere.
Dices, si Superior magis debet inclinare
in partem concedentem , quam negantem, nullius roboris putanda est reseruatio, quia
intantum reseruatur aut horitas, inquantum aestimatur medium opportunum, Ac congruum ad praecauenda peccata. Resp. ex Suar. Fili iuc. Lug. M Bassaeo ubi supr. tutac csse
denegandam facultatem in casu particulari, quando moraliter timetur, ne futura sit utilior poenitenti psideret ergo Prςlatus utramque partem, & damnum poenitentis tam ex facilitate, quam ex rigore oriturum i in ge-ncrali tamen semper est inclinandum in benigniorem partem.
Dices , ista facilitas nequit esse in Religionis utilitatem , quia multi infirmi spe facilitatis arripient occasionem ruendi in reseruata. Resp.quod hoc videtur esse illa Syrtes in alto mari regiminis occulta , inquam multi, de multi Praelati in nocte nimi) Ecliabsque debita scientia, & prudentia naufragantur, dc a nimio rigore subirierguntur, trahendo secum infirmiores, ac debiliores, ignorando doctrinam D. Thomae docentis,
quod non est bonum in toto Mundo, quo creatura humana abuti non possit, siquidem
359쪽
etiam Dei bonitate abutitur, ignorando quoque, ut dixi seperius, magis noceic congregationi peccatorem Sacramentis abuten-xem , quam Centum pinnatentes intuitu ti
cilitatis, & spe absolutionis in peccata se praecipitantes , ideo dicitur cum S. Thom. ubi supr. quod , quamuis ex tali licentia
nonnullasmali occasio nascatur, per eam tam Cn multis maioribus Occurritur Praelati, qui Zelo uti intendunt, memori e tradant se-tcntiam D. Bernard. in cant serm. 49. A
Uratis inuenitur , ptirumque autem perniciosus valde sientitur : quo i ιαν ablusserui Hor, vehementior spiratas , profissorque rharitas, ea vigilantiora opus est scientia, quae iam Aprimas, spiritum temperet, ordinet charitatem. & Abb. Trithem. lib. de ruin. monas L Ordin. c. 8. Zelus Mnestientia erit
nimius , ct indisertius, edisne pietate odio sur.
Dices, non videtur utile Religioni inclinare in partem benigniorem, ec dare licen. tiam subdito, quia aliqui obfirmato animo nolunt adire Superiorem , ino facultatem neget ; unde non videntur dispositi ad confessionis sacramentum; nam illud firmum propositum non adeundi Superiorem , denegata facultate, est graue peccatuin. Res p.
ex mente Lug. ubi supr. hoc argum ei.tu
nimium probare; reprobaret enim praximI' larorum , imo ipsius summi Pontificis, qui ad si ibueniendum infirmitati stibilitorum , qui nolunt proprio Sacerdoti integre confiteri, & hac de causa confestionem sacrilegam faciunt, mittere solent aliquando Confestarios extraordinarios cum plena potestate abibluendi, vcl per Iubilaeum, aut Bullam, vel alio modo concedunt subditis facultatem eligendi Confestarium cum potestate absoluendi a reseruatis , in quibus procedit eadem dissicultas i nam illi subditi non videntur polle tunc facere confessione validam ex vi talis facultatis , cum eis desit dispositio debita, nempe propositum seruandi illud Christi piaeceptum, quod de facto
non seruatur, nec sciuarctur, nisi hanc facultatem habuislcnt: haec Lug. quare respondendum est facultatem illam posse prodesse cubdito. Priin. quia subditi illi forte
nondum decreuerunt non obseruare praeceptum, casu quo a Superiore den retur facultas; sed ob dissicultatem vacillant, in
stando iterum, atque iterum pro facultate obtinenda, unde Praelatus debet porrigerenialium, de succurrere ruinae vacillantium, α adhibere remedium eis facultatem Conc
dendo, priusquam praecipitentur in illud
magnum incommodum reticedi peccatum in confessione , & Sacramentis abutendi,
quod cedit in magnum Religionis detrumentum , & dato semel uno facrilegio, maxima cum facilitare alia reiterantur. Secunae
licet lain subditus decreuerit obfirmato animo a Superiore beneficium absi lutionis norecipere, S ad aliam absblutione no sit dic positus, adhuc prodest facultas concessa, quia, illa obtenta, animo tranqu illo se potest disponere, & habere dolorem etiam de illa culpa cum proposito necessario Ed s cramenti valorem . facilius enim proponit poenitens propositum in genere, & circa dissicultatem non praesentem, nec explici te propositam , quam distincte circa Ohi ctum praesens arduum. Ita colligitur ex Suari& Lug. ubi supr. qui addit haec verba : Fateor tamen periculum plerumque esse, ne poenitens careat dispositione debita, quia proxime antea nolebat obseruare Christi praeceptum de confessione praemittenda Praelato, & data licentia, alteri confitetur; quare accurate disponendus est , & suauitate trahendus a Confessario ad verum dolorem , α propositum concipiendum i sic scit tamen generalis dolor, & generale propositum de omnibus peccatis commis
. Pro fine quaesiti duo sunt notanda.
Prim. non teneri Superiorem dare facultatem generalem subdito, ut eligat Conses.sarium, quem voluerit, neque cligere illum propositum , licet idoneum , a pinnitent , sed potest illam committere alteri, prout iudicauerit expedire ad bonum poenitentis; vertim tamen est , quod Praelatus non debet ei se dissicilis ad concedendam facultatem Sacerdoti postulato a poenitente, quand5vel subditus est prudens , Ac timoratus, dc Sacerdos re vera est idoneus: imo aliquado erit necessarium iuxta regulas superius datas quae hic applicari possunt. Ita Suar. loc. citat.& partim Auersa ubi supta qui addit . quod Praelatus potest praefigere certa remedia, α
360쪽
taxare certas poenas, quaslConfessarius in iungere debeati poterit etiam interrogare, qu nam sit peccatum, de quo licentia postulatur, de non sistere in sola generali notitia, quando non adest periculum detegendi
Sec. quod, si Consessarius petat licentia a Superiore pro subdito particulari, potest eum ab luere a reseruatis commissis post obtentam licentiam pro prima vice : secussi talis potestas fuerit postulata, Bd obtenta ab ipso poenitente. Ita Balbos de potest .
Epitc. p. 2. alleg. I 2. nu. 9. Leon. ubi suP. tom. 2. recolle t. I r. nu. I 83. sine limitatione tamen docent doctrinam Dian. par. q. tract. q. resol. Io9. Bonac. 5c Praepositus
apud Lugo inserius, qui eam admittit tria sit ab ibo proposito: tandem Leon. recol
3.I. I .n. I. notat, quod Confessarius, si petat facultatem a Superiore pro una periona, uti ea pollit pro sua persona: aut C tammis hoc eit faciendum , de videantur Lugo ubi su p. sect. 8. de Diana par. 3. de sacram. Iesbi. 42. N par. 8. tract. . resol. 9 I.
de eo s. paralitemis potest: confutatur quaedam doctrina Emin. Lugo asserentis Praetitu
regularem a lue eo ense subiitorum posse
praecipere huiusmodi o s. 2. Potest Praetitus regularis suam facultatem abseluendi a res utis concedere Confessario eum onere, τι absolutus recipiat in se onus comparendi coram i o Praeiato . 3. Huiusmodi onus non est Imponenta tanquam poena in satisfactionem peccatorum ,
q. Approbatur tanquam licua , ct conueniens praxis iliarinis Religionum concedentisi
Consessari,s deputatis in istis ad recipiendas confessones facultatem absoluendi a reseruatis
cum onere, is absolutus compareat coram Superiore .
F. Huiuymodi onus eomparendi obluat sub mortali: designantur aliqua causae , quibus totiens absoluitur ab onere seu pio . 6. Accedente causa, debersessestalis Confessarius adfuscipiendum onus comparendi eo .ram Superiorepro Vso paenitente. 7. In Superiore concedentescitius faculta tem absiluendi a reseruatis sumit pro causa non habere causam eam denegandi; es in Confessario delegato requiritur causa positiua : O fluuntur duae obiectiones.
Nonnm an Religionum praxis videtur esse, vi facultas absoluendi a reserum tis committatur confessis ijs deputatis
pio quotamque peccato non seruato , cum one re ta en, Pt pa tens a rescimvato absolutus compareat conum Sit
nore, vel si rudebitur expedire, onus comparendi suscipiatur alconfusario absoluente : 1rmeritur , an iste modus
censeatur conveniens an pu nitens teneatio sub mortali se praesentane Superiori Confessarius debeat esse facilis ad suseipiendum onus com Lendi pio purnitente .
it . D Ceusia nequit imponere onus iterum M. costendi peccatum rite eonfessum, I. Not. prim. quod nequit imponi
praeceptum etiam a Superiore Ecclesiastico', ut peccata semel rite confesta siue Praelato , siue cuiuis alici Conflassario iterum confiteantur : Ita Paludan Almain. Nauarr. Ledesio. Durand. Ioann.hMedina, S.6Thom. quos citatos sequitur VM-queZ in 3. pari. quaest. 9I.Iaal. 3. dub. 3. num. 9. dc licci ard.UI. partim in contrariam opinionem Maioris, de Adriani , . de aliorum ab ipso relatorum inclinaue rit; attamenbari. 3. ut dictum est , eam reformauita: adhaerent Suar. in pari. disp. 22. sest. p. num. 8. Emin. Lug. de poenita disp. I seel. 6. s. t. num. 93.
Ratio Lug. est , quia si Chiistus non praecepist et consessionem omnium pe Catorum, nec Ecclesia potuisset hoc praecipere, eo quod si res nimis grauis, yc difficilis excedens potestatem, Ecclesiae, de si confessio peccatorum non haberet ex Christi institutione annexam pecca-