장음표시 사용
361쪽
3 3 8 De Regi m. Regul. Cent. Prim.
torum veniam , esset grauissima': ergo , cum non sit Christi praeceptum latum de iteranda consessione peccatorum rite absolutorum, nec Eccletia hoc potest ob dissicultatem , de grauitatem rei imponere; alias si post et lioc , & illud , cum non videatur maior ratio. Sec. quia de ratione legis est, ut sit secundum rationem tolerabilis , nullum dubium videtur , quin, si hoc praeciperet, cum sit res grauissima , excederet legis rationem: ergo. Teit. quia sicut Ecclesia nequit mutare materiam n cellariam Sacramentii ita nec facere materiam necessariam sacramenti, quae ex institutione Christi non est necessaria : sed si bis praeciperet peccatorum consessionem , efficeret materiam necessariam Sacramen i , quae tanquam necestaria non fuit a Christo impotita: ergo nec Ecclesia, nec alius Praelatus inferior huiust nodi onus imponere possunt . Subdit tamen Nauartaliurim. cap. 9. niun. I. & in cap. Placuit dercenit. distin h. s. a num. II 6. vlque ad II v. simul cum ali)s tacito nomine relatis ab Em. Lug. ubi stupr. num. 98. tale onus
poste imponi de consensu poenitentis; A ita respolidet ad statutum Cisterciensiunia, quo praecipitur, ut Religiosi, qui intra annum Contcssario ordinario confessi fuerint, debeant in fine anni eadem peccata suo Abbati confiteri, quod deinde fuit a dum
bus Pontificibus confirmatum , tale statutum non obligare ex mera aut horitate Superiorum , sed ex consensu inferiorum Religiosbrum acceptantium illud , vel pacto tacito , vel expretab: quae doctrina non placet Lilgo ubi sui'. num. 98. nam asserit laqIem Constitutionem potuisse prouenire ex Praelatorum authoritate absq; consensu sub
ditorum, quia Religiosoruin persectio concedit, poste condi itatutum obligans ad bis repetenda eadem peccatam confessione, &adducit quandam regulam suae Religionis imperantem , ut subditus manifestet totam suam coicientiam bis,aut semel in anno Superiori, ita ut nihil graue ipsum latean, imo addit tale medium este suae Religioni tanquam unum ex magis substantialibus , de necessariis ad sine propri) instituti fateor me non intelligere fundamentum doctrinae tanti viris navi paulo ante docuit Ecclesiali non posse praecipere secundam consessione eorumdem peccatorum; imo nec potuisse imponere praeccptuni confessionis, nisi prius liaberetur praeceptum a Christo Domino : cum ergo potestas Praelatorum Regularium , ut vult Suar. 4. de Relig. tradi. 8.
net a Summis Potitificibus Religiones approbantibus, quomodo eorum Plaetati huiusmodi colastitutionem statuere possunt, si Ecclesia eis nequit talem authoritatem tradere t addo praesenim pro statuto eius Religionis , quod nulla potestas humana habet iurisdictionem supra actus mere internos, ut omnes DD. fatentur ', quoni odo Plaetati potuerunt obligare subditos ad maiust tanda sua peccata pure interna Superiori , nisi si abditi tacite, vel cxplesse talem obligatio
1. Ex doctrina Nauarr 5: aliorum sequitur secun l. not. nimirum poste Praelatum suam facultatem absoluendi a reseruatis delegare ordinario Consessario cum onere, ut abselutus suscipiat obligationem comparcssi coram Superiore. Ita Henriq. quod lib. I. quaest. 3 i. N quod lib. Io. quaest. I. Maior. η. I . quaest. 6..Adrian. in mater. de c5fess. quaest. s. g. ideo pro solui. Angel. titi
dub. I s. Hurtadus de poenit. disp. II. diffic. ii. Lugo ubi supr. disp. is . se l. 6.num. ioci. Suar. ubi supr. disp. 3 o. sect. s. nu. 8. multum tamen laborant hi authotes in assignanda ratione, qua id fieri possit, ut videre est apud Coninch. ubi supr. sed verum fundamentum fere omnium D D. est, quia hoc fit ex consensu tacito subditorum ; datur enim facultas illa Consessa fio a Piaelato clipacto mutuo, quo poenitens utendo illa facultate se obligat ad comparendum coram Superiore: verum ramen est, quod, si ignorabat tale onm, eo non remanet obligatus ,
ut sentit Coninch. sed melius Lugo: Qua-uis, inquit, fortasse ignorabat talem conditionem , tamen tacite hoc ipso, quod vult valide absolui, censetur acceptare illam c6ditionem, sine qua non intendebat Praelatus illam absolutionis facultatem concedere. Muri aliquos modernos Theologos negare posse facultatem concedi sub hoc on
362쪽
re, quod si fiat, asserunt tamen consess rem ex vi talis ficultatis factam esse validam; reseruntur etiam pro ista opinione nonnulli Theologi antiqui, ut videre est apud Suarra ubi supta cum opinionis confutatione .
3. NM.tere. quod, si huiusinodi onus imponeretur tanquam poena in satisfictionem peccatorum i quod non est admittendumὶ maxima cum facilitate posset tolli; nam poenitentia illa semel imposita, & acceptata potest commutati ab eodem, vel alio Confessario iuxta aliquorum sententiam, saltem
auditis iterum ei Mem peccatis, imo a Confessario non habente facultatem a reserua tis, ut docent Vasq. Fernand. Valer. quos citatos sequitur Diana p. I. tract. r. miscet L
tesol. Adde eum Lugo ubi supr. num. s s. poste per indulgentias plenarias tolli, praelertim quando non fuisset impositum per modum medicinae; imo, esto esset impositum per minium medicinae, adhuc potest tolli in sententia Bonac. de Sacram. di- t. s. quaest. s. sin. 8. punct. 3. n. s. Mian. ubi se . resoL I3 . dummodo fiat rationabili causa, & poenitentia illa praeseruatiua in aliam praelematium commute
PRIMA CONCLUSIO.4. Raxis nonnullarum Religionum, ut Praelati Consessariis deputatis pro
spirituali locorum regimine concedant ficultatem ab luendi a reseruatis poenitente
cum onere, ut absolutus compareat Coram
Superiore, est licita, εc multum conuenies. Duas habet partes conclusio, quarum Prima satis pronata censetur ex prim. dc lec. not. addo etiam , absolutiones supra peccata iam rite consessa, si denuo confiteantur, posse reiterari: ergo ad onus denuo repet di peccata eoram Superiore,interueniente
cor sensu poenitentis, potest esse obligatio; de
haec quidem censenda erit adesse, quotiescumque renitens petit absolutionem a reseruatis ab inseriori; nam qui vult antecedens, necessario obligatur ad illud,quod ex necessitate sequitur ex antecedenti: & ita Suar. ubi supr. inquit, hanc sententiam sieexplicatam esse sine dubio valvi probabile
propter fundamentum, de propter tot D D. authoritatem, de magna ex parte sufficere ad defendendum usum talis facultatis, Ecad omnem effectit in per illam intentum ;quare non est audiendus Paludanus ubi sum qui dicit, licet iste modus sit probabilis, notamen esse conuenientem, non quia Ecclesia id statuere non possit , sed quia iuxta
communem ritum non seruatur; dc etiam
quia frustra auditet, ex quo absbluere non potest, esto Ecclesia id non habeat in usu in suis reseruationibus, seu facultatibus Po-tificijs , quae totam Ecclesiam respiciunt; ideo est, inquit Suarea num. I 3. quia illa peccata semper habent annexam ccsuram, unde huiusmodi onus comparendi praecipue videtur esse ratione censurae; dc quamuis admittatur tale onus non conuenire uni
uersitati Ecclesiae, non ideo concluditur noesse conueniens pro Religiosis maiorem perfectionem prolitentibus ; nam, experientia duce,cum magno fructu, Sc sine inco- modis ad praxim reducitur : ilhid denique ,
quod Paludanus subdit frustra audiri, ex quo ala lui non potest, non subsistit, quia in tali
modo te suauitas, de risor necessarius in tali materia habentur. Prim. eo quod a qii O- eumque Confessario absque alia difficultate
poenitens potest abistui absque eo, quod
statim teneatur Superiorem adire. Sec. quia multi si non amore virtutis, saltem timor
se praesentandi coram Praelato se a culpis abstinebunt, de ita rigor disciplinae seruatur tali medicina praeseruatiuar 5: ecce dimim Paludant nullius roboris, de secunda partem conclusionis c nimirum quod sit conueniens in probatam; maxime quia talis praesentatio utilis est, de cum fructu, & ex ea nullum habetur incommodum, Cum on comparendi si onte, de non coactd susciapiatur. SECUNDA CONCLUSIO. s. Ommu niter Theologi asserunt ta- le onus comparendi obligare p*nitentem sub mortali. Ita Adrian. Medin. Henriq Paludan. Suar. quos citatos sequi tur Conlach. ubi supr. num. II 4. Hurtad. de poen. disp. ii. diu. II. dc Gelualdus desicram. pari. I. traeh. 23. p. t. num
363쪽
3 o De Re m. Regul. Cent. Prim.
tiam videtur esse res grauis, & multum per tinens ad seruandum rigorem regulatis diviciplinae, & in bonum animae poenitentuim , nec non re boni communis, eo quod magis retrahat homines a peccatis; unde Caspens de poenit. trin. 24. disp. 6. stat. nu. 24. inquit poenitentes teneri sub mortali comparere, statura ac habent opportunitatem a consentit Bordon. Const.Regular. resol. 37.
Aduertendum tamen est, quod sint aliquae caussie, per quas inmitens eximitur a tali onere susccpto ; cunctae illae , quae excusant hominem ad reticenda aliqua peccatam confessione , ut videre est apud Bonae. deri n. disp. F. q. s. stet. 2. punct. 2. g. q. nu. I i. liberant quoque poenitentem a tali On
re, quia, si liberant ab eo, quod est de iure
diuino, nempe ab integritate confessionis, quanto magis ab eo, quod non fundatur in tali iure, sed in fidelitate: praeterea, omnes illae, quae de rigore iustitiae necessitant Sup riorem , di oriuntur ex parte ipsius ad concedendam facultatem subdito petenti, de quibus duci in praecedenti quaesito, de modo
repeto ex mente Coninch. ubi sup. nu. I os. scilicet, quando probabiliter timetur reuelatio sigilli ; aut timetur, ne Superior concipiat graue odium aduersus poenitentem ime utatur tali scientia in Ordine ad regimen cum damno inferioris, &c. haec, inquam, eximunt pinnitentem a tali oncre, quia si cogunt Praelatum ad liberam concedendam facultatem, tanto magis cogere eum debent ad relaxandum tale onus, ec toties intelligituri relaxatum , quoties aliqua ex
causis assignatis insurgit, quia sicut tacite firmatur pactum, ita tacite dis luitur: Verum haec relaxatio nequit fieri a Confestarim, quia euas authoruas est delegata cum onere praesentationis spectat enim ad poenitentem rccognoscere causam , seu ad Consessatium tanquam consiliarium , si
eius consilium a poenitente petatur, ut iuste fiat relaxatio.
ε. Ausa interueniente, Confessarius debet esse facilis ad absoluendum poenitentem a resematis si scipiendo onus comparendi cotiun Superiore pio ipso P nitente . Quae conclusio, adhibita illa diastinctione de perfectis, impersectis, atque
infirmis,suadetur eisdem argumentis visur, in praecedemi quaesito, cum sit eadem ratio. Adde, conditiones in contractu etiam i citas inter subditum,&Superiore esse obseruandas, inter vias enumeratur huiusmodi
facilitas ; vel contra bis sit initus cum tota Religione in genere, quia ipso nullo modo intendit grauare Confessarios, ut sequendo rigorem magis se exponat periculo peccandi, ut dicebam in praecedenti quaesito, Paraetiam ut ait Lugo ubi supr.disp. 2oavi. IO. g. 4 Praelatus adeo stricte non tenetur ad Procurandum maius bonum subditi, sicut tenetur ad impediendum eius graue dam-
Dii,praesertim quando id no potest fieri ab
que nota seueritatis, quam vitare aliundo
est satis utile, quod probabiliter timeri ρο- test, quia tractatur de hominibus in tertio genere descriptis ubi supr. eo quod sicut faciles ad se praecipitandosam reseruata cognoscuntur; ita potcst timeri, ne ducti 1 Consessarid rigore praecipitentur in Sacra mentorum a sionem, quod est illud summum malum praecauendum in Religionibus , de quo astetunt DD. Religiosos in illud lapsos difficile corrigi, α emendari;vel
celebretur quotidie cum pCenitente, qui tali absollatione indiget, quia pro parte subditi est multum onerosus, ita ut nec Eccles a tota sine eius consensu queat tale onus imponere; nec utitur beneficio decreti Clementis VIII. Pro Regularium reseruati ne alleuantis onus comparendi coram S
periore; nec declaratione Pauli V. quae comcedit Consessario, cui est denegata licentia absoluendi poenitentem a Praelato, pro illa vice, aut horitatem eum ab luendi, nec do chrinali intelligentia DD. explicantium distinctionem pro illa , quae omnia arguunt in contractu facilitatis conditionem: ergo C fessarius magis inclinare debet ad sit sopiendum onus comparendi coram Superiore pro poenirente, quam ad illud relinque
7. Vcrum tamen est, quod in Superiorqconcederite facilius facultatem abibluendi requiritur causa, di sessicit pro causa non habere causam iuste eam denega i at in Con
fessario delegata desideratur causa postiua .
364쪽
eo quod cum talionete seritur facultate; quae causa non censetur adesse,quando C finarius nequit prouidere occasioni proxime relabendi, sed tantum Superiori in tali
enim casu poenitens pro absolutione a reseruatis mittendus est ad Superiorem ι. nec etiam sussicit pro causa communis verecundia poenitentium, quam secum fert conses.sio, ut aduertit Fagund. in r. praecepi. D Cal. cap. 41. sed debet esse nimia, ut recte notat Nauarr. in Cap. placuit num. I . S lam verecundiam, inquit, nimiam poenitentis aliquando esse sussicientem causam,
ut haec facultas danda sit:cuius doctrinae adhaeret Suarra ubi supr. alias nihil operaretur reseruatio, cum lex semper debeat explicari , ut aliquid operetur nec explicatio doctrinae Nauaui a Coriolano de cas. re Guat. p. I.scch. I.a. I p. factavidetur esse alicuius
momenti, dum dicit erubescentiam debete
esse tantam , ut poenitens vereatur, ne se in
periculo tacendi aliquod peccatum , vel alia
quam eius circunstantiam necessario confitendam constituat, quia nulla esset facilitasinam Praelatus tunc tenetur ex charitate, &iustitia concedere authoritatem, ut dixi in praecedenti quaesito.
Audite, quaeso, ea, quae dicit Gersen. t. pari. in epist. ad quemdam de verecundia. Denique , inquit, quid prodest re certe obest plurimum addere verecundiam super verecundiam, onera grauia super one-ra . & dissicultatem confitendi talia peccata super dissicultatem , quae tanta est, ut
vix credi possit, & hoc praecipue quando
peccatum secretum est, & tale, ut author
perpetuo celaturus sit ipsum, si velit, ut nec Episcopus, nec alius inde punitionem, vel notitiam inueniat; si dicas, talis, si non revelet, damnabitur, fatemur, quidem, sed obviandum esset huic damnationi omnibus modis potius, quam addenda occaso: nun rid non requiretur sanguis, α damnatis ab illis, qui occasionem dederunt, praecipia Praelatis maioribus sic certe, & istis satin facient pro isto usque ad ultimum quadra
tem euntes in eandem damnationem; cum
sint Plaetati ad saluandum gregem Domini
positi, & ad pascendum, non occidendum,auti scandalizandum; unde S. Antonin. s. Pan. tit. I p. cap. II. ex mente Guillelm. Patisiens dicit, non expedire utilitati combmuni reseruare tot casus, sed hoc est ponere laqueos in via salutis. Audite etiam ea, quς profert Croufers
in reg. S. Francisci C. 7. Multi, ait, per tam rigidamo occultorum reseruationem ill queantur, dum scelera conscientiae suae Ptς- latis aperire no audent; vel si aliquando su-Ierent hanc verecundiam, Continuis tamenia spicionibus agitantur, sibique saepius persuadent Superiorem uti cognitione, quam habet de eorum conscientia, seque sinistro oculo abeo aspici.
Dices, si Confessarius debet esse facilis
ad suscipiendum onus comparendi coram Superiore pro poenitente, nullius roboris videtur esse reseruatio tam laecessaria pro rigore disciplinae regularis conseruandae . Respond. solutionem esse petendam a Summis Pontificibus , qui saepe , ac caepius praecipiunt, ut Praelati sint facito ad remittendam hanc obligationem; a Clemente v III. qui tam fauorabile decretum pro p nitentibus indulsit; E α Paulo V. qui id ampliauit, & non a rigidis verbis Praelatorum imquentium cepe sine scientiae fundamento .: attamen dico, duplex malum in hac materia est ignari, cui tenentur obstare Praelati: alterum est, quod oritur ex Confessarib facilitate absoluendi, suscepto onere comparendi pro pςnitentibus,nempe reincidentia ipsorum poenitentium : alterum vero est, quod oboritur ex rigore no sitscipiendi onus, nempe Sacramentotum abusio a debilibus,& infirmioribus, de quibus loquimur, cum
aliorum infectione ; α cum istud secundum sit malum maius primo, ut dixi superius , proinde Consessarius loco Prςlati absoluens tenetur facilitate obstare secundo malo maiori, sequens vestigia summorum Pontiscum , qui Praelatis praecipiunt facilitatem ad obstandum imbecillitati multorum, qui ob verecundiam aperiendi peccata Superi ii sordescere in eis possint cum Sacramentorum abusione. Ita colligitur praesertimis ex decreto generali Clementis VIILptor seruatis , S. Thom. hanc veritatem --
gnoscens dixit superius: Muamuis ex rati licentia nonna a ma5 occasio nascatur, per ea
ramen mustis maioribus occurritur. . Verum.
aduertant Confessarid, quod taliter seg
365쪽
3 1 De Regim. Regul. Cent. Prim.
rant, ne reddant reseruationem frustratoriam, eamque ad nihilum redigantas Dices, potest facilitas damn heare poenitentem , qui obfirmato animo non adeluidi Superiorem, saepe potest accedere ad Sacramentum pro absolutione a reseraratis , quia cum tali proposito non est ad confessionem dispositus. Resp. solutionem esse petendam a responsione tertiae obiectionis in praecedenti dubio.
An Praelatus notitia comparata ex Maconfessone utipossit ad externam gubernationem , ut faciat, vel omittat aliqua, quae alias non esset faetim
I. Eceatorum notitia secundum titulum non fiam intelligitur de ea, qua intra terminos accusentis, σε ab entis habetur ,sed de ea, quam dat Confessarius petendo facultatem pro reseruatis a Praelato , o paenitens comparens eoram Superiore post absolutioncm obtentam iuxta obligationem -- potiam ab ab olivente.
2. Teneturparnitens omniaflectata morta
lia integre eonferi: dantur tamen aliqui casus eximentes eum ab hae obligatione. 3. Expiscantur dua opiniones , designata aliqua timitatione circa quaestum . 4. Frangit si tam confessionis Praelatus utendo notula confessionis ad exteream gubernationem in acticus, qui sint molesti, o onerosi poenitenti : fetus si illi actus seni ei grati : o duatas obiectionibus satis .
r. Pro tituli intelligentia sit prim . not. quod non solum intelligitur de illa notitia,
quae vere intra terminos accusantis , 8c absoluentis includitur, sed de illa, quae comparatur a Confessario petente facultatem Pro reseruatis, seu a poenitente comparente Coram Superiore poli ab lutionem obtenta iuxta obligationem impositam ab abseluente, quia se habet tanquam pars quaedam confessionis, & Praelatus tanquam minister conueniens ad ipsum Sacramentum ι unde omnino Censendum est Christum Dominum instituisse hoc Sacramentum cum hac potestate, ut Praelati possent sibi reseritare authoritatem absoluendi peccata , eaque audiendi, sicut postulare videtur bonum commune, eamque aths Consessari)s committere, de codem sigillo ligaret ut illis actionibus praedictis , sicut ministri audientes, de absoluentes. Ita Victoria summ. I 0 o. Suar. de poenit. sect.' . num. 3. disp. 33. dc disp. 3 o. sect. n. 3. Emin. Lugo de poenit disp.
23. n. 34. Iacob. Granad. Controu. 7.
tract. II. disp. q. de poenit. Malderus tract. de sigill. c. i 3. Onufrius de sigill. sect. 9.
dub. s. Dianapart. F. tract. II. tesol. I 2.dcath communiter.
a. Not. secund.certum esse apud omnes Theologos poenitentem teneri explicite, de integro , quantum com e potest, coiiteri numerum peccatorum in qualibet specie. Ita habetur ex Conc. Florentino sessi. vlt. trin. de hoc Sacramenti de ex Concit.Trid. ses . Iq. cap. s. dc can 7. dicitur, quantum commode potest, ad insinuandum dari multos cinis, in quibus excusantur poenitentes ab integra consessione omnium peccatorum, ut videre est apud DD. sundamentum doctrinae a priori videtur esse ipsemet institutio Christi, quia scilicet erat multum conueniens suaui prouidentiae Dei, hominumque imbecillitati, nec non de huius remedi commoditati, inter quos hic enumeratur non teneri hominem ad confitendum aliquod peccatum cum morali periculo alicuius grauis nocumenti proprij, de hoc diciturae sensu omnium DD. S. Thom. in distinet. I p. quaest. 3. art. 3. quaest. q. ad s. Palud. ibi, quaest. s. Maior. quaest. F. Alens. 3. pari. quaest. 77. membr./3. art. I. ad I Nauarta in s m. cap. 7. num. 3.&4. Suar. ubi supr. sest. 23. num. I. Ratio est, quia ,
cum hoc praeceptum Christi sit positiuum,
rationi consentaneum videtur non obligare cum tanto dispendio i de ideo qui aliter nequit confiteri aliquod peccatum, habetur tanquam impotens moraliter, ac proinde excusatur. Gmobrem maximo cum fun
366쪽
damento superius suit firmatum in sensu omnium D D. quibus addo doctissim . Aue fam de poenit. quaest. 37. sin. 4. Superi
rem ex iustitia teneri licentiam postulatam a reseritatis absoluendi concedere , quando poenitens habet iustam causam non comparendi coram Superiore : nempe quia timet aliquod graue damnum , ut illius odiu, di persecutionem, aut reuelationem eoniciasionis, vel usum talis notitiae in externo regimine. 3. Notiteri. circa quaesitum extare duas opiniones, & utramque habere suos patronos . Prim. amrmativa est, quam sequuntur
plerique D D. ut Palud. Durand. Capteo α ali) quam plurimi , quorum catalogum recenset Sanch. lib. I. de matrim. das . I 6. quaest. i. N A vers. ubi sit pr. quaest. 18. sest. 8. modo enici possit absque periculo detectionis confessionis.Secund. negatiua,quam tuentur Armi it confessi. num. 7. Ban. 2. . quaest. 23. art. 8.F. ad confirmationem rel-
pondetur. Onust. de sigillo sin. h. quaest.
a. dub. a. Layman. lib. tract. 6. cap. t q. num. 22. Ioann. Sanctus in selectis disp. 8.num. Io. & II. &atu. Tuschus lit. C. comcl. 686. εd 687. Menoch. lib. 6. Praesum pl. 9s., S de Arb. lib. 2. Cent. s. casu qt4.
Coninch. d.sp s. dub. I .vers. sequitur vult. Vertam tamen est, quod, licet huic opinioni fortiter adhaei eant Sancti. ubi supr. Fagund. Praecept. 2. dccat. lib. 6. cap. 3. Αuet s. ubi sapia cor anad. controu. 7. Irael. II. disp. 7. Lugo disp. 23. se l. s. g. r. distingunt tamen nempe illicitum esse, & contra sigillum uti hac scientia ad faciendum, seu omittendum aliquod onerosum , seu graue poenitenti, ita ut dissicile reddere possit hoc Sacramen. tum , eumque retrahere rationabiliter a confitendis illis peccatis , ex quorum notitia timeret sibi imminere aliquod incomminium, pudorem , de confiitionem ; non vero esse contra sigillum , nec illicitum uti illa scientia, seu notitia ad effectum aliquem gratum, seu non damnosum poenitenti.Quς sente a iuxta hunc modum explicata est tenenda, de ad praxim reducenda, nitendo
ad nihilum redigere alteram bono publico,& Religioni adeo damnosam , ut euidenter probabitur. CONCLUSIO. . Raelatus absque fractione sigilli confessionis nequit uti notitia contessionis ad externam gubernationem, seu sori terni, externorumque actuum, qui sunt molesti, &onerosi pinnitenti, e. se negare suffragium homini, qui exterius communi hominum opinione probus existimatur, sed cum nouit ex conflassione improbum , &indignum t secus ad estectum aliquem gratum , seu non damnosum poenitenti. Prima
pars sic suadetur: in statu legis Euangelicae
nil esse videtur tam acerbum, molestum , atque homini onerosum, quam praecepsum de consessione Sacerdoti facienda; imo in hoc forte est magis onerosus status legis gratiae, quam fuit status ante gratiam Euangelia . Prim.quia peccata quoad numerum , re speciem sunt homini aperienda, a qua obligatione eximebantur homines veteris legis. Secund. quia non est de fide attritione coniunctam cum Sacramento sufficere ad iustificationem, & id potest est e falsum, ut dicit Suar. de poenit. disput. I s. seel. 4. licet post Concit. Triden. practice sit se te certum , ut bene notat Baslaus sumin. tit. contritio num. q. videantur Lugo de poeniter. disp. 7. sect. i 3. & Auersa de poenit. quaeit. I. iect. s. Tert. quia esto in veteri lege ad iustificationem requireretur vera contritio ,
idest unus actus detestans peccatum super omne detestabile includens charitatem Uzi super omnia; in lege etiam noua illa difficultas super omne detestabile desideratur
in Sacramento poenitentiae cum sola attritione cognita , mim ista tamen differentia,
quod illud super omne detestabile in contritione neces lario requiritur in actu sormali doloris: in Sacramento vero in proposito amplius non committenda peccata: deo, ne magis reddatur formidabile hominibus, fugiendum omnino est, quidquid potest reddere illud Sacramentum acerbum, S odiosum : at Religiosis nil magis tale Contingere potest, quam percipere, ut ita dica, per somnium, se posse priuari dignitatibus, offici)s, & ordinibus, ac locorum mutatio nes pati, nec non & sibi negari luis agia ad Communes honores ob notitiam in conses sione
367쪽
344 De Regim. Regul. Cent Trim
sione habitam ; nam , ut homines se auertant a consessione , E abhorreant sua peccata alteri aperire, & sic fiat iniuria Sacramento a Chrasto Domino in animarum salutem instituto, satis est , quod sciant posse
Superiores uti tali notitia, ac scientia conia
fellionis in regimine ad dirigendos actus
externos : ergo doctrina contrariae sentcn. tiae tanquam acciba , rigida , & noctua Sacramento, α Religioni damnosa non est docenda, & multo minus ad praxim reducenda ; maximo quia , ut ice te monent sc- qtiacis illius sententiae ad ea vitaidum ne ccssario requiritur tanta prudentia, & cautio,& tot circunstantiae desiderantur, ut d: D sicillimum sit in praxim illam reducere: cr-go tuto ea uti nequeunt Praelati. Suadetur1cc. alicrre damnum notabile proximo ex
sensu omnium Doctorium csst peccatum mortale, tanto magis id crit, quando damnificatur proximus communis , nempe Respublica, seu Religio; imo in d strina omnium Doctorum , ne illud periclitetur, & ruat, unusquisque cum dispendio propriae vitae
eius ruinae obstare tenctur, maxim Praela
tus cuius obligatio est de iustitia: si autem Praelati ad dirigendos actus exicrnos in regimine notitia confessionis uterentur, sunt,agia negando, honoribus piluando pinniiciat S, co: que a locis rum cndo, &c. tolleretur peccatorum reseruatio in maximum
Relasionis detrimentum , quia, ut dixi superius , ex mente totius scholae Theologorum , Don tenetur Religiosus, quando aliquod graue incommodum iii regimine timctur , reseruata consteri Praelato; & quid crit Rcligio sine reseruationis freno no nisi
desemini abominationis ergo. Et confirmatur criam ex doctrina omia: um D D. assere-tiuai Praelatima, qui permittit, ut a subditis neglgatur, & in desuetudinem abeat regula una, leti consstitutio instituta ad prosectunt spiritualcm hominum , & ad piaecipue finem/Religionis conseivandum peccare inortaliter: crgo tanto magis erit culpa grauix utendo notitia consessionis ad regimen dirigendum cum reseruationis abla-t:one. Tett. suadetiir cet generali proli:b
tione Clementis VIII. in decreto edito diei s. Mail arino is p . de confirmato abiV bano v Ill. conia. e s. quae interdicit Supe rioribus usiim scientiae perconti ilionem a
quisitae in externo regimine, dc est sequentis tenoris . Tam Superiores pro re ore exta
es quam Confessarii qui poma ad Superaσ-ritatis gradum fuerani promoti , caueant diligenti me , ne ea minia , quam de atiorum peccaris in confessione habuerunt, ad externam
gubernationem et Iantur , atque ita per quos cunque Regulariam Superiores, quicunque illisnt, ob c uarι mandam,s . Quae prohibiti Ox cx glauitate materiae , & cx vcibo, mandamus, coni: net iii se obligationem stab mortali . Ita sentit Callius Palaus tona. I. tractis 3. disp. I. pari. s. num. simul cum Diana pari. mi Iccli. q. resol. Lor. Quam
tionis a Pontifice factς dicit insurget ex natura ipsa rei,dc ratione Sacramenti hunc usueste uniuersaliter illicitum quia alioquin non potuisset Pontifex itasti icte Praelatis regula. ribus talcm vium intercidere: nam, si persolicitus csici, in quibuIdam etiam casibus ad vitandum grauis limum ala quod damnum , seu detrimentum si ab praecepto Superior adstringerentur ad usum talis notitiae, quare
non potuisset in his casibus piohiberi;& tamen uniuersalit cr, te sine exceptione interdicitur. Et confirmatur ex ipsa natura Sacramenti ob securitatem , α leuamen Oboritur
tale sigillum,ut non liceat reuelare peccata, tanto magis ex ipsius natura oboriri debet non posse uti tali notitia in incommodum , dc grauem poenitentis . Ex hac doctrina resoluuntur multi casus , qui breuitatis causa praetermittuntur, de referuntur a Fagundis ubi stupr. num .s. Malder. tract. de sigillo cap.
i . Diana vhi supti resol. 76. Secund. pars suadetur, seu potius axplicatur : Ca, quae grata sunt pinnitentibus , ut rogare Deu pro salute eotu, euoluere libros
ad animabus cos ulcndu,& eas instruedas de similia, sine fractione sigillii possunt sirit,potest etiam Praelatus sibi consulere vitando illa pericula, re occasiones, quibus nouit lapsi ini sui se poenitentem , admonere etiam
alios de periculo absque derectione illius petibnae: adde esse licitum praecauere damna , quae per notitiam confessionis sibi scit imminere , absque ulla tamen detectione , aut suspicione personae: haec Aueis a ubi supr.
368쪽
Dices, si doctrina haec admittitur, admittitur etiam posse eleuari hominem im- Probum, cognitum talem per consessionis notitiam, ad dignitates, & ad animarum regimen in maximum Religionis damnum . Resp. quod illa notitia non est fori exremi, sea Dei, ac proinde nequit Praelatus ea uti pro regimine, ut bene habetur definitum in cap. si Sacerdos, de
ossic. ordinat. ubi prohibetur, ne Sace dos remoueat hominem reum per notitiam consessionis a communione, quia non scit ut Iudex , sed ut Deus. -- minatim, inquit, poteis eum remouere a
communione, licis sciat esse reum, quia non τι Iudex scit, sed ut Deus . Adde, quod maius bonum periclitatur ob rationes notatas in probationibus , ac proinde de duobus malis minus semper est eligendum . Dices, Sacerdos ratione sigilli solum obligatur ad tegenda ea, quae nouit per confessionem ; unde sequitur, quod , qua-do denegat suffragia, vel remouet poenitentem ab ossicio, seu loco, nulli reum Iat confessionem, & propter hoc videtur , esse introducta reseruatio peccatorii, ve Praelati fiant prudentiorcs ad externam gubernationem subditorum. Resp. pet sigillum Sacramenti primo, & principaliten prohiberi ea, quae praestant poenitentis cognitionem; sed minus princi paliter ea, quae odiosam, & formidabi lem confessionem reddere possunt, ut sunt incommoda in damnum p nitentium: quard falsum est peccata reseruata solum esse talia pro maiori Praelatorum prudentia in subditis regendis, sed
propter alias rationes aDD. recensitas in materia casuum reseruatorum;
An Religio, qM ex plurimis Dum s
consatur , ad eas regendas, ac cinfimvandas frequemus distationes ex
ste a Patribus omni Isirtute piaeditis peragendas, habere debeat. SUMMARIUM.1 . I visitationibus e quibus lo- quimur, dicitur, quamlibet Religionem habere augmentationem, satum , ct δε-
a. Rebgiones in primosa , in quo virtu- μm fores adsitii augmentum, or decorem colligunt, non indigent frequentibus viscationitari scut in secundo,attamen in hoe maior frequentia eoncedenda est . . In tertiostatu , in quo virtutes depe dantur, refrigescenIe charitMir ardore, necessarium videtis sequentes missationes ha
bere pro reformasione tam eapitum , quam
membrorum : Ursolutis duabus otiectionibus, iripisti eleganti discursu suadesur,. I. Praetermissis illis visitationibus, quae a sacris legibus , alijsque tribunalibus extra Religionem imponuntur Regularibus, quδnullo modo Hant negligendae hic tantum loquitur de illis, quas dicunt D D. esse obseruandas iuxta consuetudines, &constitutiones cuiuslibet ordinis , ω quae extenduntur in Prouincias ad corrigenda, ac reformanda tam in capite, quam in
membris ea, quae reparatione, ac refor
matione digna sunt, ut pacatae , & quietae sint , obseruando legem diuinam , ordinationes Apostolicas, regulam promissam, ac simcitas constitutiones, ut d die in diem magis , ac magis disciplina regularis propagetur. Pro intelligentia est hic memoriae mandandum, quod plurimis in locis dixi, praesertim in dubio η'. huius partis nempe regimina etiam rKularia, & prae sertim hominum sub illis morantium per-
369쪽
3 6 De Regim. Regul. Cent. Prim.
sectionem habere situm augmentum , in quo virtutes, aliaque bona augentur: statum , in quo amplius non proscitur, nec etia acquisitum deperditur: declinationem, in qua virtutes languescunt, & charitas stigescit; cx cuius tepiditate, ac diminutione inquit Chlylostom. citatus in dub. c. p. partis oriuntur diuisiones, & maxima cum tacilitate ob maiorem hominum imperfectorum partem morantium in qualibet congregatione , ut adnotaui in dub. Io 1. S ob regimen a diuina Prouidentia, sicut omnia creata, addictum mortalitati.
PRIMA CON C LVS IO. a. I Religionis Prouinciae in primo au-O gmentationis statu , in quo charitas
exardescit, caeteraeq:virtutes florescunt in maximu disciplinat Regularis, ac persectionis religiosae decore, inspiciantur, non sunt frequenter in eas extendedς visitationes per Visitatores a supremis Praelatis destinatos , nisi debitis temporibus pro earum conseruat Ione in virtutum augmento . Conclusio
satis liquet, quia scopus visitationis intentus a lacto Concilio Trident.ses L 24.de reformat. cap. 3. & sessi a s. a seruore acqui-Iendarum virtuti im habetur, dum homines toto conatu disciplinam regularem propagant , ac desiderium acquirendae pei sectionis magrs, ac magis in eorum animo feruet;
unde frustra esset destinate frequentes visitationes , nisi illas debitis temporibus pro conseruatione augmenti spiritus faciendas :quod dicitur de primo statu Religionis, fere etiam dicitur de secundo: notatur, sere, quia licet amplius in virtutum acquisitione
homines non proficiat, & nihil de acquisito deperdanti nihilominus quia facilis est descensus, proinde magis frequenter in hoc statu debent esse visitationes , quam in pri
SECUNDA CONCLUSIO.3. o I postea huiusmodi Prouinciae in declinationis statu, in quo charitas frigescit, virtutes languescunt, ac disciplina regulatis deperditur declinado ad occasum summae relaxationis considerantur , Congruum, imo necessarium est, quod habeant frequentes visitationes ad exquirenda ea, quae sunt reformanda tam in capite, quam in membris: omissis illis probationibus , quas solent pro conclusionis probatione afferre Doctores, sequentibus discursibus in opere etiam insertis,& a DD. non ita facile indagatis probabitur conclusio. Primus est, ubicunque inquit, Egidius Roman. de reg. I rincip. 3. part. lib. 2. cap. I6. es multitudo,
ibi es confusio, nisi multitudo ilia redu-
rasur ad ahquid unum ; sicut videmus in
Unives , quod ipsem est Oxime ordinatum, eo qu.d multitudo entiam exisse riam in i o reducatur in unam primumens, ut in unum Deum, a quo omnIa --ἀnantur, se quaelibet multitudo , si δε-bet esse ordinata , oportet reduci in unum aliquem , a quo ordinetur . Ideo pro ordinatione, di conseruatione a DD. praesertim a D. Thom. I. de regimin. cap.
i. statuitur Rector iuxta dictum Salom nis. Vbi non est Gubernator, dissipabitur populus. Vt solicite procuretur hominum
concordia , & unitas , teste D. Thom.
lib. 3. Conta Gentil. c. I 46. Sicut medicus
in sua operatione intendit sanitatem , quae eon it in ordinata concordia humorum ;ita Rector Ciuitatis intendit in sua operatione pacem, qua censistit in ciuium ordinata concordia: per quam ordinatur, Mconseiuatur omnis multitudo; ideo pro fine Regentis in regimine intento a Politicis statuitur unitas, & pax , ut saepet adnotaui plurimis in locis , dc insinuat Egidius ubi supr. a. pa c. lib. 3. Ca p. 3 porro non possumus scire , quomodo multitudo sit in unitate conseruanda , nisi etiam ea in uestigemus, per quae corrumpatur, ac distbluatur iuxta praecepi. Aristotel. polit. cap. 8. dicentis. Illud ergo ante omnia patet, quod, si sciamus,t . quae corrumpantur Respubticae, scimus
etiam per quae construantur , contraraorum enim contrarν esse Ius . Corrumpuntur, ac dissoluuntur ergo Respublicae , ac communitates seditione , tanquam destru
370쪽
destnictilio e directo destruente bonum unitatis multitudinis, ut insinuat idem Aristodi ubi supr. cap. 2. & vult Decianus de crimin. laes maiestat. lib.I 7. de seditios cap. I9. tom. 2. Septem ab eodem Aristoti loci
citata designantur initia huius pessimi mali, de quo dicit Plato de Republic. 70hilperniciosius Ciuitati, quam aeuisso: tantum duo
sunt tangenda, adhibito tertio ex D. Antonin. Prim. propter lucrum i nam quando magistratus fluuntur bonis communitatis, plus quam par est, excitantur rixae , & discordiae inter ciues. Propter lucrum, inquit Aristotel. ubi supr. Drisantur inaicem : & S.
pry commodi procuratio inordinata generat in Ecclesia, ae ciuitate disordias: ideo S. Thcim. de regina. Iudaeor. cap. I. inquit. Considerare debetis, quod Principes terrarum sunt a Deo consitati, non quidem, ut propria lucra quaerant ,sed ut eommunem populi utilitatemprocurent. Sccu nd. propter honores',
nam quando aliqui de dignitatibus, ac honoribus participant, nonnullis idoneis e clusis , oboritur seditio. De honore etiam , ait Aristot. ubi supri cap. 3. clarum eis , ct quid valeat, o quomodo ea a sit contendendi i ipsi enim inhonorari, δε alios honoratos
cernentes, seditionem agerediuntur.: Idem affirmat D. Antonin. ubi silpr. quem si quitur AEgid. ubi supr. I. parr. lib. I. cap.
I 3. Aam , ait , pretis alys, smper 'dem in Magi atibus, o Praepossum praeficiat tur, aly videntes se esse despectos ad seditionem consurgunt,in Ciuitatem turbant. Terri propicr inordinatam onerum distributione: nam quando maioribus, & amicis leuia onera iniunguntur, minoribus grauia imponuntur, excitatur discordia', sic loquitur D. Antonin. ubi supr. In Ecclesia , ct Ciuitate generat discordiam onerum diurabutio improportionata . Cum ergo diuisio radicaliter . oriatur in desectu charitatis , quae inuenitur in tertio statu ex tribus assignatis in Religionibus ; ideo facillime sunt oritura malacnarrata, & Consequenter seditiones, factiones , & discordiae in maximum Religionis detrimentum proinde Prouinciae frequentibus visitationibus indigent ad hoc, ut metus vice charitatis, aliarumque virtutum,
quae debilitantur tam in Superioribus, qua
in inserioribus, malis enarratis obstet, & ut Visitatores ita disponant multitudinem, ut inquit AEgidius ubi supr. I. part. lib. 3. cap. I 3. vi conseruetur in pace, & ut in ea sedititiones non insurgant; quod sane facile non desiderabitur, Si sol ite curabunt, inquit
Antonin. pari. I. tit. 6. Cap. 2. g. F.,iura
seruentur uniuersaliter, idestam maioribus, quam minoribus, ut honores, se vicia pluraliter disribuantur, o non omnia, mel Ara uni, o nihil alteri, ut omnia proportionaliter imponantur : & AEgid. ubi supr. loquendo de honoribus ait. Mutare alia
quando magistratus , o Principarus , o distribuere eos diuersis personis, ut innuit Philosoph. 2. polit. videtur facere ad quierum, Opacificum flatum ciuium Vnde visitatores , caeterique Praelati in suis regiminibus prae oculis semper habere debent illud pronuntiatum eiusdem AEgidi; ubi supr. pari.
a. lib. s. Cap. t. dicentis : Namsin aliquo dominio,autPrincipatu Inienitur bonum commune, se omnIum ciuium secundum suum sa
ditur ibi bonum aliquortim, O aliorum oppresso , se eis corruptum, operuersum: quae
oppressio sere semper interRegulares iniurgit sub rationibus speciein boni praeserentibus unde Visitatores eas non debent permittere, nisi ob rationcs maximi ponderis ,
per quas euidentissime aliquod magnum bonum promouetur, vel aliquod magnum m tum praecauetur, quia opprimentes ob cas
dem, vel similes rationes praesertim possunt opprimi, Cum unusquisque habeat, iaquo reprehendi possit; de considerent, quod unaquaeque factio semper intendit bonum
commune, & nihilominus unaquaeque orponitur bono regiminis, nempe unitati, de paci, quae bonum commune constituunt.
Secundusidis cursus elicitur ex iustitia quae proprie est virtus Praesidentis, ac Pra lati , ut dixi in pluribus quaesitis, cuius totum esse est ad aliud, & recte exercetur per duo munera consilendo subditorum commodis , & propriam utilitatem negligendo; ideo dicebat Aristot. s. Et hic cap. 3. --nium virtutumsola tamita in bonis alienis dicitur, quia non adsum commodam,sed ad
aliorum omnia confert: δc S. Gregor. Naziam. I. apol num. 9 I. inquit. Hicipi Iusta. δει