장음표시 사용
71쪽
6 De Regim. Regul. Cent. Prim.
git ex narii ra beneficiorum : inmigilent tamen Praelati super hos , tanquam inferentes
aliquod damnum perfectioni, quae ad Religiosos spectat ; a longe enim illi artificiosi
TERTIA CONCLUSIO.4. o Eligiosus publicans virtutes alterius 1 Religiosi intendens acquirere v
ta, non est subornator malus, dum vere emicant in homine virtutes, ac qualitates de eo publicatae, εc intendit fauere bono communi, quia est dignior . Probata remanet sufficienter conclusio ex notando secundum mentem Rodriqueet,& aliorum, quibus sunt
dendi Castellin. de elect. cap. 2. num. 6.& Lauor. de election can. titui. q. cap. 2I. Numeri 2I. Limita, modo Religiosus laudatus non sit factionarius,quia, si est talis, dest ad nutriendam factionem , peccat mortaliter , quia fouet, & nutrit discordias, ac seditiones in magnum detrimentum Eccle-sae, & est subornator malus, quia indignum subleuare intendit, de quo in dub. I 87. Dices in dub. 26. probatur, quod eligere duos ex qualibet panc pro Dcfinitoratu nocst peccatum; imo facere in contrarium est culpa: M tamen partes uentur, & nutriuntur, quomodo nunc erit peccatum public re virtutes illius in fauorem factionis 3 Respond. duobus modis posse factionem considerari, ut sic , idest quatenus est causa seditionum, discordiarum, &C. vel quatenus talis Prouincia est tam firmiter diuisa, re indiget tali distributione pro pace,& unione in. troducenda , iuxta ea, quς dicenda sunt indub. 2 6. primo modo fouere tactionem est malum, secundo vero bonum . Limita secund. si virtutum publicatio,&e. fit ex consensu, seu opere ipsius cligendi vitiosa est, & debet hahcri tanquam tractatus ambitiosus, in cap. Per inquisitionem de election.; N ideo prohibitus, ut pacti natis, di conuentionalis. Antonin. Diana
Part. 2. tractat. I s. 2. miscellan. resolution.
an promissis inter hominu factiosos sieguu ta , scilicet da mihi Infugium in Definitorem , seu Piouincialem , ego dabo tibi si nasum in Prionem, seu Guardianum , dicenda sit μω
LVI Mierpretatiui abunde emicatur. 2. SImoma quid: eiusque diuisis designa
3. Rerumspiritualiumpermutatio simoniaca
non videtur censenda. q. Simonia tantum iure Ecclesiamco prohibita non subiaces resilutum , aeparnis oxia; se additur quaedam timitatio.
F. Simoniae materia per varios casis expeditur. M6. Habentur tanquam simoniae promi siones istorum Religiosorum dicentium ,sidia ris mihi tuam votum in Prouincialem,seu Definitorem, ego dabo tibi meum in Guarianu,
seu Priorym , ima Religiosus , qui se addit ni parti factiosorum. peccato fimonia damnaIων :habetur timitatio . . Non rnuoluuntur tamen parris impositissimoniacis. I. Notand. prim. quod consensus, ut a Theologis accipitur iii materia morali , cst actus voluntatis liber, quo ipsa sibi complacet in eo, quod intellectus practicus deliberate iudicauerit. Ita S. Thom. prim. securid. quaestion. I s. articul. I. Sylvius ibidem. Duplex autem distinguitur, ac definitur colcnsiis: alter formalis, & est, quando quis formali, nec non Δ positivo actu voluntatis sibi complacet in eo, quod intellectus Practicus deliberate iudicat: alter vero in virtualis , qui triplex videtur esie: alter, qui cc
natura sua includitur virtute in aliquo Consensu formali, ut hoc ipsb, quod aliqui S io
maliter vult ordine sacrum, virtute vult etiam castitatem ei coniunctam ex EcclCsice constitutione: alter est ipsemet conseris forma-
72쪽
malis praeteritus, quatenus remanet vir me, &vis ipsius durat, quousque per contrarium continisum, seu dissensum tollatur: renius interpretativus, & est, quando circa
illud, quod ei ostertur, dissensum eli re tenetur, neque elicit, sed cohibet sciam a dissensu , quam a consensu, ut si quis aduertat plane delectationem illicitam versare in me-xe, cam non reprimi,nec a se rehcit,sed negative circa ipsam se habet, tunc censetur interpretatiue consentire. Ita colligitur ex Valent. t m. t. dist. z. qu. IO. P. I. BOn cin. to 22. SE L. quaest. 2. p. s. num. 16. Clauis Reg. lib. s. cap. I. uum. I. verum in
admittendo hoc consensu non omnes D D. Concordani, assciatiunt, etiam quando abes h
periculum pollutionis si deli titio est in
materia venerea vel alterius consensus mortalis: Azor. p. I. lib. q. C. s. quaest. I. N C. LI. quaest. 3. Leilius de iust. lib. q. c. s. nu. II p. valent. I. a. qu. q. disp. 6. p. 3. Vercnihilominus contraria. Sayr. ubi supr. nureferunt pro se D. Thom. Bonavent. Alex.
Richard. N alios, sed immerito, ut recte mispendit Salas r. a. tr. I s. disp. s. secl. 3. mPrincip. num. 2 q. & 2s. Rationes videmur esse, quia voluntas, cum sit constiti ita domi--, es regina potentiarum, tenetur regere appetitum sensitiuum, omnesque alias po-rentias, ne rationi pugnent, di delectationes illicitas compmnere, & repellete, tum etiam quia , si voluntas in huiusmodi motus consentiat, absque dubio, utiomnes alli mant, peccat mortaliter ergo etiam peccabit intuerelative consentiendo, quia vide-tκr adesse consensus; nam laetius, de opsecius consensus pro eculem reputantur , ex l.
de quibus in i . ff. de legib. de l. cum quid
L si cen. petatur: dissentiunt, dummodo cesset periculum consensus in eam detestationem illicitam. Caiet. I. 2. quaest. Tq. art. 3. dc in sum m. tit. delectatio vers. magna Ia. men. Nauarr. c. II. num. s. Part. q. Anyl. tit. Cogitatio. num. 2. Silu. dc Tabien. sit. delectatio. philiarch. tom. I. P. 2. sun M.
lib. 4. c. 13. dc ali 3 quamplurimi, quos citatos sequitur Ioann. Sanctus in selectis disp. 2I. num. 3. Salas ubi supr. dc licet ipse iam luerit stam mentem declarare, satis insinuat se adhaerere huic sententiae, ut legenti pat bit. Ratio est, cpila, licet voluntas regere appetitum teneatur, obligationi susscientel
fatisfacit gubernando,ne consentiat, nec o sistere tenetur appetitus I . tui, ne Perseu
ret, vis periculum adsit cohisentiendi: adde, quod, si homo esset obligatus ad reptimendos motus sensuales, cum possit, Obligarctursanc media apponere non difficilia ad eos reprimendos; quare, si videat hos motus insurgere, eo quod in lecto tali, vel tuli modo
decumbit, tenebitur a tali cubitu abstinere, imo sui gere, & se aliqualiter verberare,quod certe est durissimum, de pauci admittu ni rpro hac sententia videatur etiam Castr. Pa. Iam p. r. de esientia peccat. tract. 2. disp. 2. p. ro. g. s. adducens alias rationes, illasque contrariorum confutans, si naui cum Ioann. sanc. ubi itapr. Fateor utramque opiniCnem
esse piobabilem, sed probabilior videtur ei-
se secunda , cum hac tamen limitatione, si motus ex. gr. sensualitatis sent in voluntate non assueta ad consensum, ut in hominibus tunc ratae conscientiae, piae sertim religiosis, videtur vera, quia licite non pCssumus inter-piaetari voluntates talium hominum velle per delectationem illos motus illicitos , Npraesentcs, quantuis sint inefficaces ad illos reprimendos, ad cohibendum tamen liberui solum consensum esticaces existunt ι verum id nequit dici de illis voluntatibus,qux sunt assii etae ad praestandos consensias talibus motibus, quia nequit assignaro alio,quae tollat consensum interpretatiuum m eis, sa-cut designari potest in hominibus timoratae conscientiae, scilicet eorum voluntas estico ad non consentiendum;& ideo in his hominibus inanimae rcsistentiae habet locum prima opinio, & id videtur insinuare Caici. ubi supra. Hoc facile , inquit, potest accidere
hominibus timoratae conscientiae, qui, cum longe absint a periculo consentiendi, non
repediendo tales delectationes, cum possint, peccant solum venialiter: quod peccatum ctiam non admittitur a Sancio ubi supr. quia praeceptum positiuum stib veniali ad let, it
dum totum ordinatur, ne homo consentiat
in delectationem : igitur non contriatiendo adimplet praeceptum non annuendi, & et Iapraeceptum resistendi, cum supcifue piaecinperetur resstcntia , quando absque illa non consentiret homo delectationi. 2. Not. sec. quod simonia secundum Gloc est studiosa voluntas emendi, vel vendendi pictio trinporali aliquod spini uale,
73쪽
vel spirituali aliquod temporale, quae propiaesenti diuiditur in mentalem , conuentionalem, & realeim: mentalis est, quando,nullo pacto praecedente, sed affectu animi spirituale donatur, Ut temporale acquiratur, vel e oontra, v. g. si Conferas alicui beneficium , & intendas eum obligare ad reddendum ic-porale, vel e contra, u conferas temporale,& intendas propter ipsum obligate alium ad reddendum spirituale; vocatur autem haec simonia mentalis, non quia in actum exteriorem dandi, & recipiendi non cxeat, sed quia iniquus animus non declaratur, ut bene advestit valent. 2. t. disp. 6. quaest. I s. p. I. conuentionalis est,quae non solum ponit internum propositum obligandi pro pretio, sed etiam exit ad externam conuentionem, sine tamen oequutione, quae potest fieri verbis expressis, obliquis etiam, ac oscuris, siue nutibus: diuiditur conuentionalis in puram, de mixtam ; pura ex utraque parte completa ; mixta ex una parte completa, ex altera vero minime, & sic partim est realis, & partim conuentionalis, ut est in pactione inita, dum consertur bencscium, nondum solutis
fructibus assignatis pro Nepote, vol alio, appellatur citam haec simonia confidentiae :realis est, quando pactio ex utraque parte completur, ut fit, quando collatio benesthest facta, de pretium est sblutum : tandem additur, quod simonia externa committitur, siue sit explicitum pactum , siue implicitum dandi temporale pro spirituali: implicitum, vel tacitum dicitur, quando non fit formaliter, de expresse, sed nutibus, Bd signis, vel ex modo dicendi, vel factis ipsis, vel alio modo quis significat suam deprauatam intentione,
ita ut mutuo se intelligant. Nauarr. Gmm. lat. e. 23. num. Ios. significans etiam id posse fieri in momento temporis. Sancti. I.
3. Not. teri. quod permutatio rerum spiritualium e. g. orabo pro te Deum, si tu oraueris pro me , audiam tuam consessionem, modo audias meam , non censetur simoniaca. Ita Arag. 2. 2. quaest. II o. art. I. Sol. lib. s. de iust. q. art. 2. ad 3. Victoriare-lin. de simonia n. I7. Rodriq. tom. 2. Imm.
C. 66. num. 2. Sancti. I. opusc. lib. 2. C. s.
dub. 44. num. 3. quia ea selum, inquiunt, simonia prohibetur, qua aliquid spirituale temporali Pretio emitur , quaru Sanch. ubi supr. dicit rationem , ob quam prohibetur
iure Ecclesiastico permutatio beneficiorum; non autem permutatio aliarum rerum spiritualium, am esse, quia vera ratio simoniae est eommutare spiritualia pro temporalibus,v
de cum in pure spiritualibus nil sit temporale, nulla potest tu sie simoniae sitspicio, si
ad innicem commutentur, & ob id talis permutatio non prohibetur: scio hanc doctrinam non placere Richard. dist. 2. art. 3. quaest. I. ad i. Situ. tit. simonia quaest. I M ibi Tabien. quaest. s. num 4s. ω ibi AN
milli. num. 42. Nauarr. lib. 2. de restit. α 2. num. 386. Ludovic. LOpeZ. r. p. instruct nou. C. 299. sed nimis rigide loquuntur.
6. Not. quart. multum mihi placere opinionem illam Less. lib. a. de iust. c. 3 s. dub.
2I. nu. IAI. Reginatae Iom. 2. lib. 23. I L. num. I 8 . Sancti. ubi sepr. dub. Io 8. nu. 3. Arag. 2. 2. quaest. Io o. an. s. Petr. Nauarta de Iestit. lib. 2. c. 2. a num. 436. asserentiusmoniam realem, dc completam solo tantulum Ecclesiastico prohibitam non subiacere restitutioni, & p nis simoniae ; unde in permutatione beneficiorum inter duos beneficiatos ficta propria aut horitate, de in rese uatione, pensionis sine licentia Superioris, in promissione, scii donatione pecuniae media tori pro intercessione benefici), dc in con-lientione addit Dian. q. p. tr. 4. Misceli. re sol.JIs s. inter clectores, elige me in Prouincialem, dc ego eligam te in Guardianum, as- firmant relati DD.sic facientes peccare quidem mortaliter, non tamen incidere in excommunicationem , nec priuari benefici js sic acceptis ipso iure, nec teneri fructus Iz-stituere, eo quod ista sunt prohibita iure Ecclesiastico, fundantur in hoc, quia haec non est simonia proprie dicta, cum non detur teporale pro spirituali, sed generali modo simonia vocatur: ergo, quando iura loquum
tur de simoniacis non debent extendi ad hanc smoniam, sed ad illam, quae proprio ,εc stricte est simonia ; poenae enim sunt restringendae: addunt etiam, quod ex Proemio Extrauag. a. de simon. id clare deducitur, sic enim incipit: Cum scelus smoniae prauitatis tam diuinorum, quam sacrorum Ca- nonum authoritas abhorreat ; unde habetur iura tantum loqui de simonia diuino simul, Sc iure canonico reprobata; nam pratati ol gis dat intellectum toti legi, de ex ipsa res latura
74쪽
Iatur, de dimam finalem accipit, ut tradit ex multjs de primogen. lib. I. c. s. nu. crinamuniter . Excipe ab hac do-actrina cum Sanch. ubi supr. nu. η. simoniam
confidentialem, quae subdita est poenis, licet aliquando sit tantum iure humano prohibi-za, ut quando quis renuntiat beneficium, pa-4ho inito, ut sibi, vel alius postea reddatur, vel cum reseruatione pensionis, non sibi, quia haec non est confidentialis, ut probat Sanch.ubi sit p. dub. 3. . sed alus soluenda Excipe etiam,quando datur aliquid Notatbs, ossicialibus Episcopi, licet sit iure humano simonia; nam in tali casi incurruntur
Henet Concit. Trid.sess. 2I .c. I. de r sormat. NM.quim.materiam simoniae esse multum amplam ; pro nostra conclusione sit licentia consessionis audiendae , praedicandi, Ordines recipiendi, a casibus reseruatis a taluendi , consequutio etiam Abbatiae, Prioratus, Prouincialatus, Generalatus, Vicariatias, & Dcfinitoratus. Suareet r. de Relig. lib. 4. c. q.num. . Leander de Murcia in teg. S.
quutio bmesch, iuris Patronatus, iuris eligendi,&c. Lemus de iustit. lib. 2. c. 23.dub. 2. Pro maiori intelligentia sit sext. not. quod, ut omnis canonica electio simoniaca no sit, necessario requiritur, ut gratis, & amore ab electoribus fiat,ut habetur in c. Ordinationes 1.q. I. 2.3. q.& I. quod, si celebraretur aliquo Pretio interueniente, pacto, seu couentione, censenda est sm,niaca,modo tale peccatu, seu conuentio illicita preth electionem prae- Cedat.C. Arnaldus q. 3. Marescottus lib.
Puteus decisi I .n. s. lib. 2. Sigita. de elest. Hub. 17. hinc sequitur electores, quando ante electione faciunt reciprocu pactum, ut unus illotu in v electione suffragetur uni, di alius alteri in alia, incidere in simoniae labem. Ita
implicari etia tali vitio,quando prςbent suffragium alicui cum pacto,seu conditione tacita, seu expressa obligadi illum ad laudes,&c5mendationes,seu preces sundedas pro se, pro amico,&c. apud fratres, seu Superiores. Suar. I. de Religi r. 3. lib. 4. Garcias de benefp. 8. C. I. n. I 2o.alios reserens. Sigismund. ubi iii pr. quando frium vota ea conditione, ut
postea electus sibi in remuneratione, sed, ut dicunt,in copensationem der, quando quis diceret,nunqua,me vivent fiet Prior P. Ti, tius, nisi fiat P. Catus,pro quo ego rogaui.Ita Sigismund.ubi supr. Samuell.de electican. tr.
2. disp. 2. contr. 3. referetes alios: similiterquado dicit, tu exauditus es in electione Titi j, ego qum: exaudiri debeo in electione Cab, dummodo preces sint carnales, vel ex palio quonda facto, aut nuc facie .secus si essene spirituales.Ita Silu.ubi supr. qu. Is .versq. quo sequuntur Sigismunae de Samuel I. ubi sum. vi subdunt ex mente Silu. si esset consuet o,quod, audito uno in una electione,alter exaudiatur in alia, absquet labe simoni posse
illum seruati, licet peteretur, ut consuetudo seruaretur:verum a labe simoniae eximitur sequens casus:si eligendus electoribus diceret, sie non sere ingratu, cu huiusnodi verba g neralia snt,& nultu arguant pactiun, cons quenter nequit damnari tanqua simoniacus. Ita Solus de iust. lib. 9.qu. I. art. I .concl. 3. si gitaund.& Samueli. contr. 2 ubi supr.quamuis eligendus se obligatione antidorali, quae oritur ex virtute gratitudinis,adstrictu agnoscat,& deinde aliquid electoribus praebeat, ut huic obligationi satisfaciat, quia dixit se
non sore ingratum,non propterea simoniam committit,quia simonia requirit, ut ex pacto, seu obligatione iustitiae detur. Ita Nauarr. in
Suar. de Relig.tr. 3. lib. . . o. Ec ieqq. Sigismund. & Samuell.ubi supr. PRIMA CONCLUSIO.ς π Romissiones, quas ad inuicem faciut I factiosi scilicet, si dederis mihi tuum
votu in Prouinciale,seu Definitore,ego dabo tibi meu in Guardianu,seu Prioteruunt sim niacari, imo Religiosus, qui se addit uni parti famosoru peccato simoniς inuoluitur.Prima pars siladetur ex cap. Qua pio.prima q. 2. M cap. Cum pride,& c. miones. de pactis, expresse habetur in c. De hoc aute,de simonia. Sec.quia talibus promissionibus couenit de finitio simonia , nam huiusnodi ossicia, si non sunt pure spiritualia, vel dicut ex muo spirititualitate,& temporalitate,vel salte unu altero principalius. Petrin. in formul. Praelat.regialit. C.C.7. n. I t. Adde,quia In istis conuenti
nibus datur ius spirituale cu onei ut fiat ali-
75쪽
quid quas pro pretio spiritualis res,vel causa
de dub. Regul.ressit. Iro. Rebuisus I. verb. simoniacis de elin. derogatione in cocordia. selua de benes p. t.q. r. n. 6 .Tolosan. tit declinion α'. n.7. Seclida pars suadetur, quia
eo ipsis, quod Religiosiis adsurret uni parti
factionsi, re acceptatur, intendit illas promicsiones, seu pactiones votoru ad inuice sibinraestandorii in Guardianii,vel Definitotem, seu Prouinciale,&c. enim pactii implicitu in illo facto externo inclusiam, scilicet duadhaeret uni parti,& ad ipsam admittitur; nafinis istatu factionu est coseruatio regiminis,& Imperii cu alterius oppressione, qui consequi nequit,nisi ad inuicem tactionarii partis dominatis sibi sustragentur ; profecto qui
vult finem,necesi ario vult media pro eius cosequutione. Quamobrem duplex consensus exprimitur in tali pacto implicito; interpretatilius,quia sicut censetur adesse consensus talis,quando homo plene aduertens motu illi. citum in mente eue,&cu ratione pugnare i& cum no r primit,dummodo sit huiuimo. di motibus assuetus, consensum praestare videtur;ita Religiosui ille, cu non respuit, imo cum consentit adhaerere factioni, interpretatiue vult illas tacitas promissiones,ut sustentetur factio illa nam lilia adhaerentia in fisturum aequivalet pluribus cosenlibus in motus illicitos ab homine praestatis, per quos iuste dicitur voluntatem illam habete consensum interpretatiuum, dum in motu illicito se habet negative dc virtualis, quia sicut assumes statum ordinis facti, virtualiter etia vult castitatem ei coniuncta ex Ecclesiae institutione ita Religiosus ille formaliter consentiens adliaerere statui factio ,virtute vult illas promissiones votorum, ec. sine quibus regimen in factione regi, & sustentari nequit: ergo
Religiosiis adhaerens factioni illico labe simoniae inuoluitur.
Limita,modo sit capax suffragiorum, tam activoru, quam passivorum,nee no & dignitatu ; ria si est incapax smoniae,peecato non
obstringitur, quia illud pactum implicitum in se nequit includere materiam spectantem ad simoniam, sed alia commoda, perquet u 'tendit se totum tradere factioni SECUNDA CONCLVsIO. . π a Viusmodi Religiosi conuenientes It inter se tali pacto, prout in praec denti conclusione, licEt tanquam simoniaci lethaliter peccent; non ideo censendi sunt subiacete poenis impositis simoniacis.Coci sio intellisitur probata in quarto nota .
an Rehiosus factiosus, qui latibus muris
murationibus intendit dena re Religi serum animos, ne Potis tali homini suf
Actisorum murmurationes multiplicuerse possunt habere. 2. peccatum veniale possit tram re in mortuis, e enditar. 3. Famosiprociamationes aduerses hominem eis E amanis, ne electores pro eo, quia
inignus, prastent horagia, non sunt cense da inhabire maiahcussi id sit tropter φλῆ,
vindictam : idem etiam me de lembus murmurationibus troiatis contra hominem
r. ' T Ot. prim quod potest fictiosus hu-
I iusinodi murmurationes proserre .
vel contra hominem alterius factionis in Ordine ad factionem iuxta principia factioso- Iu , quae sunt circa regimina semper opprimere alteram factionem; vel contra homine propriae iactionis,& hoc duplicitet. Prim .im tendens honorem Dei, ac utilitatem Ecclesiae, ne consequatur talem dignitatem,& officium, eo quod caret aptitudine necessaria ad recte onus Piaelaturae serendum,& sic illa vel ba proprie no sunt dicenda murmurati nes, sed proclamationes iuxta doctrinam S.
mi, quae ιn Capitulo Religiosorum sunt, esse de aliquibus leuibus eulpis,quasma non deroset:& ideo possunt sancte fieri sine admonitione
praemissa. Sec. intedens eius nocumentu propter odiu,velvindicta,aut aliquid huiusmodi, quς .distinctio sudatur in doctrina S.Th. 2. L. . est '
76쪽
a. Not. secund qiiod peccatum vςnialeo suo genere transit in mortale in multis casibus praesertim pro nostro intentu ratione finis moaalisiadbincti, ut si quis leue me dacium proferat,vi sernicetur; aflectus enim aut peccatum continet culpam illius speciei, cuius est peccatum, ad quoci est affectus: ad .de ctiam, quod omnis actus de se bonus ob
finem mortalem est peccatum mortale , actus enim a fine iudicatur: idem dic de actu indisserenti. Ita DD. communiter: videantur S. Thom. I. a. quaest. 88. art. a. ad 4..hluius, de Medin. ibid. Reginald. lib.
κ. I 3. Sancti. lib. I. mores. cap. nu. p. C strus Palaus pati. I. de peccat.essent. tria. Σ. disp. 2. pari. II.
3. D Eligiosus factionarius, qui leuibus
I murmurationibus, seu,ut melius diosam, proclamationibus, quaerit alienare elee tum animos, ne sustragia praestent in fauorem talis hominis eiusdem factionis pro dignitatibus, seu pro tali dignitate, ac officio, quia non est aptus, mortaliter non videtur peccare: secus si id facit propter odium, α vindictam: idem est dicendum de lembus
murmurationibus, quae proseruntur contra
hominem aduersae factionis iuxta sensum piimae acceptionis prim. not. Suadetur prima pars, quia talis Religiosus est pars totius corporis Religionis; pars vero pro conseruatione totius debet facere, quantum potest, non solum ad ipsius bonum promouendum, sed etiam ad malum praecauendum, vidi tomnes DD. ergo potest absque culpa publicare illius hominis desectus, & imperfectiones ad euitandum damnum sequuturum ob ineptitudinem ad regendum . Consi Gmatur, quia,quando agitur de aliquo eligendo in Praelatum, quem ego scio fore perniciosum communitati, quia malae vitae, & co- scientiae est, si nulla alia via nequeo eius et Gonem impedire, teneor eius delicti reuelare, etiamsi occulta sint; nam strictius obligat praeceptum de consulendo bono communi , quam de secreto siemando . Ita Bonaci n. de restit. di . r. quaest. q. p. 8. n. q.
Rodriq. xOm. 2. quaest. y 3. art. 3. Petrix desii ito quaest. I. c. 3 I. g. s. post s. conci. Molin. tract. 4. de iust. tom. I. disp. 24. nu. 6, de r. Castellin. de elect. cap. s. nu. 8 . S muel l. de elect.canon. trin. I. disp. c. contr. I 6. ergo tanto magis Religiosus ille poterit manifestare defectus leues alterius religiosi ad impediendum damnum seturum ex eius electione in Praelatum. Sec. pars non indisget probatione, quia conuincitur sessicieris ter peccare ex odio, dc vindicta in corde r gnantibus . Tertia pars suadeti ex multis r tionibus in praecedentibus dub. notatis potest, sed tantum stadetur, quia illae murm rationes desumunt malitiam a fine intento, ut dixi in secunae not. & cum illius Religiosi finis sit conseruare regimen in propria fa Gione scindendo unitatem, pasemque con inibando', unde dicebat S. Cyprian de orat.
rem fratribus non habens , nec si ρro nominerarisi occuus fueris,crimε dissensionis fraterna pMerite dere: opprimendo iniuste Religiosos alterius factionis , quod est peccatum
mortale ex mente Caiet. tit. Ambitio insemm & Bassaei sumna. e tit. alios reserentis : ergo, murmurationes illae tanquam mortaliter peccaminosae sunt iudicandae .
Ex hac dotirina coli gitur, quod L quando
Generalis accedit ad istam Prouinciam in iactiones distractam pro eius visitatione, M quaelibet pars aduerius alteram ante Gene ratem profert proclamationes de . culpis, Iliacet leuibus, cum intentione consequendi, sed conseruandi regimen, negari nequit, quin peccet mortaliter.
'An isti dira factiones, gra semper student
suis si nugarim dignitatibus, acesseri', cissenda ni in malo i
f. T EHarasurproprium vitium t. Exempti etiam inspicitur veritas eo
77쪽
s i De Regina. Reguli Cent. Prim.
r. Videbitur serae alicui dubitan hoc ense superuacaneum, quia quot sinu dubia, rotone sunt tituli, per quos declarantur homines periculosi, de esie in statu aeternae dat nationis, sed mouetur ob specialem titulum viiij, quod praesertim conuenit fictionarijs, quod est seditio; quare ad dubium respondetur affrmathiae , & suadetur hoc modo: itio, qua unitas multitudinis dissoluitur,
discordantibus contra is inuicem partibus illius multitudinis, est peccatum mortale, utpote contra unitarem, de pacem multitudinis . Ita Caietan. sumni. Situ. Tabienatici seditio. unde proprie secundum D. Tholm
a. 2. quaest. 62. art. I. D. Antonin. p. 2.cit.
C. 8. g. I. de discord. Farinac. de crimiaec maiest. quaest. Is 3. in . s. seditiosus dicitur , qui dissensiones animorum facit, rediscordias gignier sed in liuiusmodi Prouincia ob γrtiales elactiones unitas multitudiis nis dissoluitur, animorum dissensiones fiunt, pax amittitur, discordia regnat, mala superius descripta gliscunt: ergo non est haesita-dum, quin sint in malo statu, non solum au. thotes, sed etiam sequaces, ut affirmat D D. citati; quare S. Augustin. in Ioann. tr. 2. C. 3. tom. 9. hanc inspiciens veritatem in illavriba seueris minis plena prorupit: Ua i iti
in hominibus: de sic nouus professus uni parti adhaerens illico seditionis vitio inuoluitur. Suadetur etiam ex eo, quod varijs modis inseditionis vitium inciditur: quid est seditiose se habere: est, inquit Farinac. ubi supr. ex Capyc. deos Iso. num. I. in fin. acclamare populum, eumque conuocare contra statum Reipublieae: quid est seditiose se hab
re 3 est, ait Boisus in tit. de crim. lanae maiest. num. 6 r. referens Bartol. turbare pacificum statu Reipublicae: quid est turbare hacificum statum Reipublicae est ut plurimum
affirmat Decian. de crim. laec maiest. lib. 7. c. I'. cogere mutare leges, ordines, ac magistratus Ciuitatum, de proprie turbare nil aliud est, quam confundere, M inquietare Reipublicae quietem: sed homines huius miserae Prouinciae acclamans populiam, cum iconuocare videntur contra Prouinciae statu, dum unaquaeque pars contendit ad 2 attrahere, & nouitios, dc nouos profrubs, ut di-
iam est in dub. q. 8e licEt id non fiat tumultuose , R expresse, fit tamen incite, quod idem est, ac presse. Ita DD. in L cum quid is si cert. pet. ubi dicitur: Tariti, ct
expressessem virtus: conturbant etiam pacificum statum, dum cogunt mutare leges,ac ordinationes excitando lites ab ambiti ne ducti, ut sibi arripiant ex lege alternam quod indigni non consequerentur, ut Optume insinuat Bann. 2. a. quaest. 63. an. 2. in
opusc. ergo variis modis seditiose se habent.
ideo Ropere. lib. I 3. e. 1 o. in Ioann. ait : si bra mentium Dos non est: de S. Α
1. Percipite, quaesis , seditiosi exemplum Monachi sectis, ac diuisionibus dediti relatum a Pctro Damiano .. lib. 6. epist. 3O. In Perustra monasteri ncti videlicet Saluatoris, cui nuper, se ipse praefuit, quidam MM-chus paulo anthfaerat nonnais aButus ni mis, o caltidus cuiaribus arga uis, ae litigisses eo uentionibau vehemoreo intentas λω viqire, dum in mutoo Abbatibas, o statribus penurbandis amans non quisceret, udhνι v jaeperuenit, G Diabois ad superan dos amuus Ριrociniam lavareret, Ur - ῶνι-i se etiam corporia ter manciparet, em M.
men sedactor stirim me stetim ante promisit, ouὸd tertio priusqua moreretur dissum iexitum nuntiaret ; eredio infelix, ct Hῶρε /tam τι uem ita sub hac deceptoris seu
rarate permans: tandem in agritiarnem L.
n. a. rariasser iniquus, o prehendianam,so spep/nderat, ebitam in Iesu: protinus, ad eatis Eufratribus, cuncta haec, quae,eum lai opepigeratere oriuncm narrast, eum quelm inparent dicentes, esto confessus, age poetitentiam, repentὸ isie OMormiebat, ese epulsantibus,siae cloantibus euigilare non Ρ- ierat is non uti obiicescerem , vel abia quia Hister ρι tentiam loqui vellant: mox iue em rege factas inuicem loquebatur ,sed rursu a duo nomine imuientia ebrigescebat in sens ιussopore correptus, donec horrenda morai radisus ad eum, cui deditionem fecerat, eis ins hiater de intus ponmodum ven per plures noctes nigra canam Iurba non cessas i Auli
ra Ubere, O qua depositum custodire, ira minon miarimo etudentes horrore concuterent illaecl
78쪽
. π omnia, orninia acceptum Deo videbitis
. 3. Dicent homines uni in factionis, nos sumus ob eo uine bonum tuendum Comera homines alterius fustionis uniti, qui is litiose te diviserunt ab initate multitudinis, de ita sedulonis vitissim arcetur a nobis, ut
inqurunt recitati DD. Resp. quod idem sermo proiernit ab hominibus alterius factionis, ideoque nullis credendum, ut duci in Ob. s. sec. id iste tuit in principio se. ditionis, te adhuc sub dubio est, quia iste altera pars ratione offensionis, seu oppres sionis ob tyrannicum regimen in proprium
commodum, Ec non omnium a multitudine
se diuifit, sed quidquid sit de hoc, transeant, iudicio Dei est remittendum. Modo quid
est dicetidum e cuni vitaque pars sit potens, firma, ac per diuturnam annorum seriem radicam, re quaelibet tendat ad Impetu regimen , post ,sito bono communi, quaerem alteram partem opprimere, nonnisi quod ista factiones sunt ad inuicem Tyranni seditiosi, ut inquit Caietan. ωmm. vir. seditio, qui in populo sibi sit biecto distordias nutriunt, seditionesque, ac partialitates seruant, ut tutius dominari possint; hoc enim tyrannicum est,cum sit ordinatum ad bonum proprium Praesidentium cum multituduiis no- cmento. Ita Tahim. ex D. Thom. titi seditio in fin. v ὰ S. Thom. lib. 3. de regim. Prinei p. c. . Mir.Regnum non spro 'R gem , sed Rex prepter Regnum, quia ad hoc Dems pro Muris, τι Regnum regani, o gubernem, or unumquemque ι suo rure conseruent,
is his est is regiminis, εὐιis ad ali δε
ciunt instipses commodum resoluenis, non Teges , IDM- sent: idem aifirmat Tostat. cap. 2 o. Exod. quaest. I9. Qui autem neeps, vel P elatus est magis vacans viti Iitati suae, quam distributioni iusti politici, non Praelatus, aut Princcps, sed Tyrannus est, quae fatis dura definitio est nostris Principibus, de Pr latis: consentitant Sotide iusti m. r. quςs h. 8. an. 3. de Decianus,'quem Pilatum sequitur Farinac. ubi sepr. Primus
ait: Inter Regem, Tyrannum hete
ratio interest, quod ille in commune bonum, hic autem in priuatum cuncta refert. Secundus inquit: Atrocissimum est delicti seditio, malumque nil tirannide inferius, quod velut labes quaedam palitatim totam inficit Ciuitatem, & demum in tyrannidem erumpit.
Prouincialis, ac Definito res huius P a uincia diuisι, qu.σentes semetipsos con- soruare ino se in dignitatibus, ac of
inoui natis , ae Dr viro Hsαι-- te Dar praetaturas ranrasere; ei aespma et additur q dam o Tatu, o Iouisu quaedam inemo. I. Noe. ptim. quod Praelati, se Iudices spestposito bono communi , seoque priuato inlim entes, sum causa, teste experientia, multorum malorum; haec sunt, quae Pro inmeiam intraries diuuiunt, ac diuitiones magnas, schismataque innumera gignunt; ex praetensimnibus enim diginta πυ- osse iarum annulationes, inuidue, discordue, ins ctationes, δέ multa alia mala nunturi unda dicere possumus, quod omnium perturbationiam, quae reperiuntur in Religionibus, radix est in Praelatis affectus proprη commodi , & non communis. Ita Rodri rom. 3. quaest. 34. art. I. L. Noc. sec. ex sententia Camoli,Felini, Cini, Baldi, ac Dech, quos eitatos sequitiit Rodiiq. ubi sum. simul cum alis modernis in cractatu de charitate, Praelatos teneri submottali ob obseruantiam suae Religionis triatam iuxta occurrentem occasionem inperiaculo constituere. Ratio videtur esse, Mix,
79쪽
eum obsecitantia regularis sit bonsi comune, x spirituale ex iustitia obstrictu Prelato pro eius conseruatione,α vita Praelati sit aliquod
temporale, de singulare, illud est isti praepo
CONCLUSIO. D Rouinci3lis , ac Definitores quaerent res ah semetipsis perpetuare dignitates, ac ossicia modo superitis descripto , seu
quacumque alia arte, sub mortali tencntur ea contemnere, eisque se priuare. Ratio est, quia si pro Religionis obseruantia vitam indiscrimine constituere tenentur: Cr , ut abscindantur inuidiae, seditiones, diuisiones, factioia es, murmurationes, &c. a Prouincia, quae ex proprio commodo oboriuntur, profecto obligantur in Religionis lucrum con temnere dignitates, & ossicia: arguurentum est Rodriq. ubi supta Adde, quod etiam est mortale quetrere masis utilitatem propriam, quam commanem subditorum, quia ita ages contra finem Pr laturi in re graui recratur, ut Topius de potest. Princi p. g. 2. num. 2o.&Petrin. de Praelato quaest. I. c. 7. nu. 14. inquiunt: & unusquisque tenetur se abdicare illa re, per quam in malo statu constituitur. Praeterea, confirmatur ex doctrina Cordub. in rcg. S. Franc. C. I o. quaest. 7. punct. 2, asserentis eum , qui ingreditur ad ossicium, ubi communitet violatur lex diuina, aliaque Praecepta, non intcndens vere, de essicaciter eius modum immutare, semper peccare ac ceptando, & permanendo in ossicio, quia tenetur vitare peccatum praecipue mortale, Nossicium, seu statum, ubi communiter homines labuntur in peccatum,tum quia agit c6tra charitatem, quam unusquisque erga set et ur habere . nam assumit, & conteruat
statum, ubi sunt periculum probabile, &ςausae proximae mortaliter peccandi : addit etiam grauius peccare sine ulla excusatione illos, qui tales Praelationes ambiunt quom documque directe , vel indirecte ex communi sensu DD. non dico tamen, quod, si Praelati in melius mutabunt mores, α finem in Religionis commodum, & vHle abscin dendo fictiones, pacem , ac unionem introducendo , adstringi debeant ad huius inodi abdicationem, ut optime dicit Cordub. ubi Dices, multi sunt sapit tes, ac timentes Deum in dignitate constituti, qui tanquam capita nutriunt factiones; & tamen non se abdicant ossicio posscsso; unde signum est
nullum esse peccatum . o vere Caeca ob: etio lege, quaeso, totum meum tractatum,& postea mihi responde: interim audi non nulla verba D. Bernamin. DOm. 3. quadrag.
assumat omium, vel abud Um, isquam par
Datim exerceat, quia tauspartiales caeci nunquamsciunt de talibus conscientiam ; imo ex pertus sum in quibus , qui sene videntur sapientes, ct timentes Deum, satiem partialitatem cordis, ct oris non posse intelligere esse mortati: unde habetur latis clarum illud di- etiam Abbatis Trith h lib. de ruin. monast. Ordin. c. s. Ira , rixae , dissensiones, d tractiones, ct ilia non indicantur apud iLusese peccasa, quia corpit esse ticitum , quo4 publicum eis.
sis liceat factioso homis Praelaturam
I. YN Praelatura tria possunt exputari, o I satis risicribuntur.
1. Descributur etiam quatuor moa , quibas poleu appeti Praelatura. 3. Alienum censendam es a trahati culpat quando appetitur Praeiatura ob honorem Dei, animarumque starem , licet secundario an ratur ob honorem, o fructus eias : ad uur etiam quadam ampliatio, utque limitatio. q. Sicut Vpetere huiusmoda modo Pratituram nullam videtur esse peccatum, ua ct procurare: se habetur limitatio. s. Diluitur pHe tio aduersariorum satis
c. Factiosius appetens Praelaturam , seu pro curans non eximitur igroi culpa. In diib. praecedent. ex mente Cordub. dixi; quod ambite Piaelaturas, in quibus cmmuniter violatur lex diuina, est peccatum mortale. Pro cuius intelligentia non video
esse saperuacaneum.pertractare praesens dubium
80쪽
hicin mihi ministrams materiam agitandi: an liceat appetere Episcopatum, aliamve
Praelaturam curam animarum annexam h
hentem, ec libenter eam aggredio quia du- tum scit per mihi visuri fuit adhaerere sententiae D. Thom. 2.2. quasi . I 8 s. art. I. S. Antonim M p. titul. 3. cap. F. g. 3. Silu.tit. Episcop. quaest. 3. de aliorum asserentium non vacare culpa , qui appetit Praelaturam habentem curam animaruna, maxime quia, . ut bene notat Reginald. in sua pro . lib. 3 o. tract. c. I 3. num. 189. modo est in visu, de more positum, ut beneficia non dentur, nisi petantur aliquo modo, nempe nutu, vel prece, vel verbo,alioue signo; nam damnare petentes tanquam grauiter peccaminosia , bc concedentes tanquam adhaerentes eo rum Vitio , nimis risi dum videtur: undust x. Prim. not. tria posse considerari in Plaetatura . Prim. est operatio, & functio, per quam utilitati proximorum intenditur iuxta sententiam Christi Ioann. vltim. Pore
eues meas . Secund. altitudo, seti eminentia
gradus ad quem homo astumitur lecundum illud Matth. 11. Fuietis seruus , or prudens, ouem eonstituit Dominus super famibamsuam.
Teri honor, leuerentia, Ee sufficientia temporalium iuxta illud Apost. I. ad Tim. s. ut bene praejunt Prasiateri, duplici honore digni sunt; nempe apud Deum, & apud homines . Ita s. Antonin. ubi supr. Sin. de iusti lib. Io. qu. 2. art. I. Reginald.ubi supr.
2. Not. sec. qudd quatuor modis appeti potest Plaetatura. Prim. propter Commoda temporalia , nimirum honores, & diuitias, ita ut principaliter propter illa optetur, de Praelatura oldinetur ad hunc finem , palato appetente deficere a sua obligarione , quae est salus animarum pro conseruatione dmitiarum , εe honoris , clarum est talem asse ctionem esse grauiter peccaminosam . Ita
Layman. lib. 4. tra. 2. cap. I S. Dum. I O.
Secund. propter commoda temporalia, in
quam, ut fiat homo ditior, de commode viis uat, & habeat honorem, & gloriam apud homines, ita tamen, ut non sit finis Praelaturae, sed appetitus,cum proposito tamen operandi iuxta suam obligationem, de adimplendi ea, quae spectant ad suum officium, anim nimque salutem tanquam finem proprium
operis; talis affectus idem vaςare videtur eulpa moriali, non tamen veniali ob ambitionem, ec auaritiam . Ita or, ubi sup. C
iet. 2. 2. quaest. I 8 F. art. I, Nauata. miscest.
1. de orat. Layman ubi supr. quia pecunia, de honores non sunt res de se malae, sed tam tum ineptae, quod non suffcit ad peccatum mortale, si non addatur aliqua circunstantia ad talem rationem fissiciens; unde Caietan. inquit, ex hoc hominem non se leddera indignum Praelatura, quod etiam adnotauit Lia m. destat. Episcop. c. 3. Concl. F.dub. I. Tert. propter Dei gloriam,& sesutem
animarum promouendami; minus princia paliter vero propter temporalia, puta hon res , Ad diuitias, unde habeat, ut alatur, vel parentes, S sorores, dcc. Quart. propter Dei gloriam animatumque salutem,inquam,
ita ut desiderium solum feratur in hoc. PRIMA CONCLUSIO.3. Α Ppetere Episcopatum , aliamve
αα Praelaturam Curam animarum au-
nexam habentem propter honorem Dei, an marumque saltatem, ita ut desideritim feratur tantum non in celsitudinem , dc primatum , ac temporalem prouentum, sed in obsequiti Dei, gregisque beneficium , alienum a quo' Cumque peccato omnino censetur esse . Ita Sor. ubi su p. Caiet. summ . tit. beneficium . Balbos de othc. dc potest Episcop. p. l. tit. 2. Gloss. i. num. 9. Suadetur, quia huius modi beneficium, seu Piae aiura de se est in- disterens , ut optime notat Reginald. ubi si pra 186. dc per illam circunsiantiam annoxam, idest propter laborem , qui est ordinat tus ad honorem Dei, & proximi salutein, Mopus bonum , ut dicit Apostolus: απι θ seopamm desiderat, bonum de erat: ni
xta interpretationem D. Thom. 2. E. quaest
de Barbos. ubi supr. nam appetere aliquid , quod ex se est indisseiens , per annexam circunstantiam bonam induit rationem boni, unde sequitur nullum ibi inueniri peccat uia quoniam huiusmodi obiectum est intra ordinem appctibilium recta latione: ergo aP- petere Episcopartim, aliamve Pr laturana
nullo modo potest ad peccatum imputari. Praeterea, quia Episcoporum status piaula tior est, quam Oligionis status, hunc προ-