장음표시 사용
201쪽
eommuni profitentur ι vel etiam Monia. lem. Maxima omnium quae per S. Ossicii Tribunal infliguntur, poena est infamia, quae ex eo crescit quod ignoretur in specie crimen , & liceat quodcumque turpissimum suspicari. Aliae enim poenae praeter infamiam longe mitissimae in Inquisitione sunt. Rogo autem quem assicit Praecipue poena haec λ scilicet reliquum Coetum innocentem;qui ludibriis ac dicte-Tiis exponitur. Hoc enim est hominum ingenium, ut ab uno Regulari, aut Moniali reliquos aestiment. Contra vero Justitiae leges hoc postularent, ut supplicii
modus excogitetur, qui totus in Reum feratur , eumque gravet. Ac facillimum
esset id reperire , sed parum hoc tangit eos Fratres , qui caeteros judicant , ipsi
autem a nemine judicantur. Iniquitas autem hujus poenae , quae potissime innocentes assicit, eo clarius elucescit ex nimia quandoque benignitate in temperanda poena, quae Reum assicit. Si enim Curatus Presbyter post carcerem S. Ro.
mani ossicii dimittatur, privari Curato Beneficio non solet, sed tantum faculintate Confessiones excipiendi, quas Vicario committit : Adeo pii sunt di benigni in iis in quibus non deberent Dominicani Inquisitionis Administri. Vide moti,
202쪽
strum , & absonam disciplinam , Qui
propter crimina caret facultate Poenitentes auscultandi, ac publice infamis est, ille ipse ad Eucharistiam ministrandam , Viaticum, Oleum sanctum , Baptisma , Catechesim , & Conciones admittitur. Erit qui suspicetur me iniquo esse animo in Regulares. Verum id a veritate alienum quam maxime esse scit, qui scrutatur renes , ta corda , occultorum Cognitor Deus : Magnis fuere atque adeo sunt in Ecclesia meritis Regulares , atque longe majoribus fuissent, atque essent; si in ea vocatione , in qua vocati erant, perman sissent obediendo, non imperando. Qui-Cunque ipsorum ad dignitates , sive Inquisitoratuum , sive Episcopatuum , alias quassibet evecti , sanctitatem morum in iis constituti coluere : nihilo inferiorem coluissent sub Regulari humili. tate : quicunque autem dignitate ac potestate aucti, mores suos ambitione, luXu , avaritia, aliisque sordibus infecerunt, longe facilius sub obedientiae salutari jugo, tum dignitate potestatis, tum simul etiam vitiis caruissent. Quamquam, sive boni illisuerint, sive mali,qui adClericales honores, ac dignitates evecti sunt, magnumRegula. ribus suis ordinibus detrimentum intule inre,cum ambitio cupiditatis aestum in clau-
203쪽
stro excitavit,ac quaecumque ex Ambitione in Religiosis Viris perniciosissima mala proficiscuntur. Haec quidem , si rationi auscultemus, Compertissima sunt. Accedit autem gravissima auctoritas SS. Dominici, atque Francisci. In Urbe Romana, ait S. Antoninus 3. pari. tit. 24. de S. Francisco Cap. 2. 6 2. is Cum illa duo,, Luminaria orbis essent B. Dominicus ,& B. Franciscus coram D. Cardinaleis Ostiense, qui, postea fuit Papa Gre- ,, gorius ΙX J Cur , inquit , non faciis mus de Fratribus vestris Episcopos, , , dc praeclaros , qui documento , &
eXemplo caeteris praevalent . . . . Dixit
,, B. Dominicus : Domine , gradu bono,, sublimati sunt fratres mei , si re- Cognoscunt : nec pro meo posse per- ,, mittam , ut aliud assequantur speci- men dignitatis V Quibus verbis rejecita suis fratribus non modo Cardinatatus, atque Episcopatus , sed Inquisitoratus etiam , quales modo sunt, Iudicii, atque Ecclesiasticae jurisdictionis amplissima nomina. Quod enim Inquisitoris munus S. Dominicus , aliique primi exercebant Concionando, atque inquirendo seu Haz- reticos detegendo, illud ego non modo a Regularibus non rejicio, sed ab iis exerceri vehementer exopto. Animadverten
204쪽
dum diligenter est in ea verba. Nec pro meo posse permittam : quibus indicium feeit Sanctissimus Patriarcha , si in ejus potestate fuisset , se de hoc, vel Bullam
Apostolicam impetraturum. Pergit S. Antoninus. is Post eum B. Franciscus resiis pondens , inquit, Domine : Minoresis ideo facti sunt Fratres mei, ut majo- se res fieri non praesumant. V Majores, inquit , quod sane accedit , si Cardinales, si Episcopi , si Inquisitores fieri praesumant: Haec non tantum ex S. Antonino,
sed ex Chronicis utriusque ordinis cou
Sanctissimos Patriarchas non sine divino spiritu ista pronunciasse testata est experientia ab ipsis initiis utriusque Ordinis. Cum enim Romani Pontifices fidem non praestarent SS. Dominico , atque Francisco : cum plurimos utriusque ordinis ad Episcopatus tollerent ue aliis magnam partem Episcopalis autoritatis conferrent, eos deligendo in Inquisitores : magnam ambitionis labem , aliorumque vitiorum uterque ordo persensit.,, Cum Magister Iordanes primus Gene- ,, ratis Ordinis post S. Dominicum, veri nisset aliquando ad quorumdam mag- ,, norum Episcoporum Conventum. Verba sunt S. Antonini pari. 3. tit. I , caP.
205쪽
,, s. f. s. & quaererent, quomodo Epis- ,, Copi, qui de tantis Ordinibus assume- ,, hantur in Episcopalibus, minus bene se,, habebant i id ipsum nostris quoque temporibus evenire in Episcopis etiam , qui ex Capucinis assumuntur, scit Sac. Congregatio Episcoporum , ac Resularium si hoc inquit B. Jordanes, vobis im-M putate, quamdiu enim de nostro fue- runt Ordine , nos bene correximusis eos, sed haec di lutio, quam eis im- ponitis de ordine vestro accidit eis. Totius Concilii Lugdunensis ΙΙ. ann. I 27 ., cui mille ex Praelatis partim majoribus , partim minoribus interfuere ,
querelas, ac clamores incredibiles contra Dominicanos , ac Franciscanos enarrant
Chronica Dominicana Ferdinandi det Castigito : quibus suffragantur , quae scribit Matthaeus Paris, qui anno I 2 9. Obiit,& ad annum i 2 3. in Historia Anglicana sui Seculi. ,, Quod, inquit, terribile est, is & in triste praesagium per 3OO. annos,
is vel 4oo. vel amplius , ordo Mona-M sticus tam festinanter non coepit prae- ,, Cipitium, sicut eorum Praedicatorumis ac Minorum ordo : quorum Fratres,s, jam vix transactis viginti quatuor annis , a, primas in Anglia construxere mansio.
δγ nes, quarum aedificia jamjam in M
206쪽
gales consurgunt altitudines. Hi jam ,, sunt , qui in sumptuosis, & diatimis ampliatis aedificiis, v cellis muralibus, is thesauros eX ponunt impreciabiles, pauis pertatis limites, & basim suae profes, , , sionis juxta Prophetiam Hildegardisse Alemannicae imprudenter transgredienis is tes , morituris Magnatibus, & diviti- bus quos norunt pecuniis abundare , se diligenter insistunt , non sine ordina- riorum injuriis, & jacturis , ut emo- lumentis inhient, confessiones extor ,, queant, & occulta testamenta, se suum- ,, que ordinem soliim commendantes, α,, omnibus aliis praeponentes. Unde nulis lus Fidelis, nisi Praedicatorum, autis Minorum regatur consiliis , jam cre-
det salvari. In acquirendis privilegiisse solliciti, in Curiis Regum , Ρotentum se Consiliarii , & Cubicularii , & The- saurarii, Paranymphi , & nuptiarum
is praeloquutores , Papalium extorsios, num eXecutores , in praedicationibus se suis, vel Adulatores, vel Mordacissi- , , mi reprehensores , vel consessionum se detectores , vel in uti redargutores. , , Ordines quoque authenticos, & a SS.,, Patribus institutos videlicet a S. Be-
nedicto, & Augustino, & eorum Ρr ,, sessores Benedictinos, & Canonico
207쪽
is Regulares contemnentes . suum ordinem aliis proponunt .... Rudes,, reputant & simplices , dc Semilaicos, ,, vel potius rusticos Cistercienses Mo- ,, nachos, Benedictinos vero reputant su-
,, perbos , & Epicuros. V Non itaque mirandum est de querelis , & clamoribus mille Praelatorum paulo post in Lugdunensi Concilio. Apologiae SS. Thomae,
ac Bonaventurae , quae per ea tempora
sunt vulgatae, Vindicant quidem sancti. talem utriusque Instituti Mendicantium , contra Guillelmum a S. Amore aliosique : non tamen negant plurimos fuisse ex utroque ordine, quales Matthaeus Paris descripsit, & Praelati Lugdunenses querebantur , quamvis etiam plurimi essent paupertatis atque humilitatis acerrimi Sectatores. Seculo XIV. omnia in ejus prolapsa , potius quam restituta. pse Wad ingus ad annum I 324. a nemine Pontificum tot Minoritas electos fuisse ad Infulas narrat , quam ab Ioanne XXII. 1attamen sub nullo alio Pontifice miseriorem fuisse ejus ordinis statum , vel ipsius Annales Wad ingi testantur. Nec mi in nora in aliis Regularibus mala refert coinrum temporum Scriptor insignis Alvarus,
de planctu Ecclesiae. Quo in loco silendum pon est de Cardinali de Albertinis Praet
208쪽
tensi. eodemque Dominicario. Rus dolos & callida Consilia in electione Clementis V. ad Genium Regis Galliarum fit sius describit S. Antoninus in Cle mente V., qui erat Archiepiscopus Burdigalensis. Hinc sequuta est transatio Romanae Sodis in Galliam annis Io. Inde magnum Schisma Urbani VI., quod ita
sus, deque vertit Ecclesiam , ut malorum gravissimorum reliquiae, neque per Constantiense Concilium , ac Florentinum deletae sint : & vix magnis Ecclesiae malis aliqua ex parte in Tridentino consultum sit. Jure igitur Cardinalis Matthaeus de Ursinis, te, aliosque , a Cardinali Pratensi deceptos sentiens, his eum verbis redarguit. Assecutus es voluntatem ruam in ducendo Curiam ultra montes, sed raria revertetur in Italiam. Factum hoc Pratensis Cardinalis Dominicani, adeo in infaustum , ac noxium Ecclesiae fuit, si quae consequuta sunt attendas , ut quidquid boni per Regulares Cardinales Dominicanos in Ecclesiam derivatum sit , uno illo malo in immensum vincatur. Dignitatum , honorumque cumulus , cum Episcopalis autoritatis imminutioinne, Regularibus mendicantibus collatus, quam infeliciter cesserit tum ipsis ordinibus , tum Ecclesiae confirmat Con-
209쪽
eilium Viennense sub Clem. U. Εjusdemque Concilii querelae, tum in Domini
Canos , ac Franciscanos , tum etiam Ιnquisitores. Leguntur haec in Clementinis, Ut autem aliquid de saeculo XU. proponam , satis erit recitare Uerba S. Antonini 3. P. tit. I . C. 4. g. I 2. quo in loco
tum pluribus laudasset sanctitatem primorum Patrum ordinis S. Dominici, hare subdit. V Quid diceret Pater san- ,, eius, si nunc attenderet ad Ecclesiam, ,, & Domos , dc Cellas Fratrum amis,, pliatas, testitudinatas, in coelum ele- , , vatas, in sculpturis, & picturis curio,, sissime ornatas, in paramentis aureis, is & purpureis copiosas super Cathe- ,, drales Ecclesias , in vestibus Fratrum, se in lectis eorum , pompas Domorum
D eXcedentes, nec ab esu carnium ab
is stinentes, cum sani sint ac robusti , nec jejunia non solum ordinis, sed necis Ecclesiae servantes , non solum in se communi, sed in singulari possessio- nes, & reditus habentes; non ex dinis pentatione sed ex dissipatione Praelato-
,, rum: non studiis vacantes, sed visitatio- ,, nibus Monasteriorum, ut de caeIeris i
ceamus. At , si qui literis intendant, non ,, saluti animarum inde consulere asinis sectantes, sed ut vocentur ab homi-
210쪽
si nibus Rabbi Hunc nempe finem se sibi Regulares proponunt, dum sibi se finem in Episcopalibus, vel Ιnquisi-
, , tortatibus praestituunt ut exemptio- nibus gaudeant, quae utinam non sintis tales, ut a patria etiam superna ex iis mant,& excludant. Quid Pater Sancte
se diceres de his 8 Nisi quia hic non estri ordo, quem institui, pro quo tantum ,, laboravi, ubi nullus ordo, & utinam is sempiternus horror non inhabitet. Uti- is que Filiis debetur haereditas, sed Filii ,, Sanctorum sunt, non qui tenent loca se eorum , scilicet in domo, in habitu, in
,, nomine ; sed qui exercent opera eorum. Non sunt ea quae dicta sunt opera Patrisse Dominici , sed opera Patris Diaboli. ' Quae sane verba pro ea, qua sum Christiana charitate in omnes Regulares Ordines , mitissima interpretabor , tanquam de pluribus non de omnibus, aut plerisque scripserit sanctissimus Dominicanus Archiepiscopus Antoninus, magno fortasse Zelo nimium abreptus. N emo tamen negaverit ex his evidens esse, maXima mala ex neglecta S. Dominici sententia per ambitionem, ac cupiditatem in optimum ordinem profluxisse. Utinam Romani Pontifices adhaesissent Sancti Patriarchae Dominici sententiae. Grais bono, inquit,