Aeliani De animalium natura : libri XVII = Ailianu peri zoon idiotetos biblia 17

501쪽

si AELIANI DE NAT. ANIMAL., των χερσαίων, ὁ των αλίων, τοῦτο ἀπόχρη ἄλλα γάρ τοι καὶ τηκονταs προῖόντες εἰς γῆρας,' καὶ αλλως νοσησαντες, ο μὲν τον χερσῶον πίΘηκον ἔχει φῆμακον, o n ἀναζητει τον συμφυῆ. Uς γάρ ἐς ι καὶ ἐν Θαλα

τέροις, καὶ σηπιδων κακον εοπετόν' ομ ηουν τε

μα τω τάχει άμάχω ' και μέντοι καὶ ἡ Θρε-ἐκείνημα δωσα ἀφανίζετα , λείβονται δε αἱ ὀφρῶς, καὶ αἰβλεφαρίδες, καὶ τὼς ὀφθαλμους ἀχλὐς κατέχει, καὶ

ἔφηλοι γίνονταμ

Y ζσαια χελωνη ζωον λαγνίςατον, ἀλλα ογε ἄρρην ψιλῶ θηλεια ἄκουσα. Καὶ λέγει Δημός ζα-

502쪽

LIB. XU. CAP. XIX.

Θεόκζιτος ο των νομευτικων παιγνίων συνΘέτης ληζει,

ἀλλα ἀπορρητος πόα, ησπερ ὴν gτι ἐκεῖνος ἔνομα εἰδέναι φησὶ, άδ' ἄλλον ἐγνωκένα όμολογῶ - ἐοίκασι δὲ τη

των προοιζημένων, Θρύπτεταs γὰρ ὀ ἄρρην ἐρ- ώς ἡκ ἐρων ' μεταθῶ δὲ ἡ Θηλεια ἡ τέως φεύγουσα νυν φλιγομένη, καὶ ἐξοις ζῆτ', καὶ ι μιρει της συνόδου, δέος διεκεῖνο φροῦδόν ετι, καὶ ὐπὸζ ἐαυτων ορρωδοῦσιν ηώτα.

προὐέψωσι 3 C ex alter Gelaeti προHπαι . Deinde vulgatum τὸν Φυκῆν ex Mediceo emendatum est. Demostratus praeter XX libros de Pitcatione, scripserat etiam auctore Mida de divinatione Per aquam, atque alia historici argu-

metiti volumina. .

ἐοικασι δὲ πότ αελλωπίζεσ3M sana puto ; reliqua partim manca partim corrupta sunt. Vocem παλιώρος in integrum restituere nequeo; vide tur tamen in ea noti aeeebrarum abscondita latere, ut mas herba illa apprehensa et speciem aliquam pul-

503쪽

nlecebras quasdam protendere di

hum derivatum latet 8 Gylirus totum hoc comma omisit , rit m eos etiam. De herba hae Plinius etiam IX. sea. ia. seminae coitum fugere, donee mas festucam in. ponat aversae. Sed' Pnuius aversarum testudinum coitum eum Aristoeoti H. A. V. 3. agnoscit, quem Rou istius testimonio filo confirmavit. μηνο-s aras contra supinas coire tradide

Tat, eamque narrationem fabula exornaverat. Eandem tamen sentenis

tiam nuperrime protulit in batim in Chelonogr. p. eamque e situ membri vitilis sequi putavit. At Nero natura et litiis membri se nita- Iis in testii dine marina et fluviatili, atque adeo teraestri fere idem est. Ni comparata Perratri , Riasii et maluaami descriptione ipse his ipsis diebus in testii dine fluviatili expertur sum. Testudinem vero fluviatilem aversam coeuntem vidit xras Me moires de t Acad. de Bellin. I77o.ὶ testudinem pusil- Iam in horto Upsiliens eodem mo- eo coeuntem 'conspexit Beemann Riblioth Deconom. IU. 3 o. Utrumque genus ante eoitum capitibus cone uirere solebat ἔ unde orta vἰ-detve suspicio, feminam in vitam Eecipere marem. Quod vero Maliabaa- l. c. iuspicatur, marem Iacoitu postremam recti intestini partem, cui Penig veluti thaeae assi, ualatet, protrudere, ut anates faciunt, atque feminae naturae applicare; ea quidem opinio plane convenire videtve cum loco Arsotelis lavd to . ubi ait: tauri δέ m, ais 3 ιι Meos συλέπτουσι sest eloaca, in quam delinunt viae urinariae et seminales Q ιν r. ικείε πλησιάζουσι, sta τρυγώ-ς καὶ βατραχοι καὶ .aν τὲ -ἀ- τον γένος. - tisaeus Halielitic. I. a a. causatur osseam membri genitalis duritiem. cuius violentiam feminam fugere ait, nec aliter mari nisi vi atque armis victam conc dere in coneu bitum. Addit diu easdem cohaerere, instar canum. De Ossea duritie penis fabula est; neque enim vel in terrestri vel in marina vel denique in fluviatili talem labricam obserWarunt viti docti antea laudati , nec ego, licet diligenter omnia in testudine fiuψiatili perlustrarem atque enotarem. Penem durum reperire potui. Quas vero Biasiua in inlatiore penis parte cirra

mucronem commemorat alperitates,

eas equidem nihil aliud esse nisi papillas nervosis glandis intus in vagina recti conspicuas alibi eopi ilua demonstrabo. Haec enim ad lo cum Aeliani illustrandum sussiciunt.

ubi similiter πειτα η vos ,

δ' 8ζει, πολλοῖς μὲν καὶ ἄλλοις ζώοις ἐνέτυχεν, ἐν

δὲ τοῖς καὶ δράκοντι ' ἄνπεζ ὴν ἐν α ντζω τινὶ νομιζοντες ἱερὸν Ἱνδοι, μετὰ πολλου τὴ Θειασμου προσετρέποντο, δεῖν παντοῖοι ἐγένοντο οἱ 'Dδοι διόμενοι του 'Λλιξανδζου

504쪽

ο δράκων ηο Θιτο οξυηκοώτατον δὲ ἄρα των ζώων ἐςὶ

προετρωοwra I Ita cum Gesnero oculos habuisse Ull. Io. scripsi pro προενμποντε. Sequens τότε π-rstas ἐγιν τε παντοῖοι μειεντε videtur exprimere 'Iώνων λύσαι Ψ υ πόρεν. idem iterum toni aem ti παντὶ νιψεδεαι , in IlI. ΣΟΙ. ubi Vatii e εν p. a Q. hune omnes se partes vertere, dubium Aeliani locum non neglexit. Cete esse, trepidare, quod imitatua est rum hane ipsam narrationem cun

etiam Hiis alus Heri,ie. p. 734. simili infra XVI. mistam one- sed olo. tas non intellexit. bed scrito auctori adscribit Thestres Chiamasia probabile est riuia inm ob liad. III. II . v. y a.

τεζον οντα τοῖς ωκωοις τέμνουσιν των πιεζοῖς ' s δη που δεδιότες πως γὰρ ἄν τῖτο μποι τις, την των ἀετων α κην καλως ἐπιτάμενος;) ἀλλ' ἰδία τινι μεγαλονοία ἐω- σιν ἔρρειν εκείνας κάτω.

C A P U T XXIII. ἰουν τὸν πομπίλον ἡ μόνον Ποσειδῶ ος λέγουσιν εἶν ἱερὸν, άλλα καὶ τῶν ΣαμοΘράκν Θεῶν φίλον μάλιέα γουν τινα ἐν τῶς ἄνω τοῦ χηόνου τιμωρίαν μοσχῶν τῶδε τω ἰούῖ. Κή τὸ μὲν ὀνομα ην, ως λόγος, τῶ ιέος Uπωπάς, ην-ἐξ Iκάζου της νη- , καὶ ὐως αὐτω ηὐ μηρίας kν ποτε γενομενης ἰχΘυων, ἀνηγα ν

505쪽

AELIANI DE NAΤ. ANIMAL κραν δὲ δικη τιμωρος μετηλθεν αὐτον ' τη γαρ ἁλιάδι

λον εἰς τον ἰχθύν τονδε μετήβαλι.

oπ-rade J Pauerates Areas, ex , et actu ις habet, ubi noster 'quo Aelialtus totum exscripsit eaput, amεώυαμ λαλέ-. in fine ex Medi- apud Athrsaeum Ull. 283 habet' πω- ceci vulgatum ἐπιρῖμοσεν mutatum πεος , quemadmodum etiam Θllii est a Glonovio. versio. Idem dei aceps ἐν-τa

506쪽

. LIB. XV. CAP. XXI v. XXV. 93 ἄρα τους μὲν Brettayς ἐξαιμάττει τω κέντρω, των δε βοων τὸν χῶρα ανέχει, ἀκέντητοι γαρ Θέουσι. Τοσαύτη δέ

ες ι περὶ την βοεικην αμιλλαν η φιλοτιμία, ως μη μόνους τους πλουσίους υπερ αὐτων ἐπὶ πολλω φιλονεικεῖν, μηδὲ τους δεσποτας' αλλα καὶ τὼς Θεωμένους, οἰαδ που καὶ ὀ Ἱδομινευς ο μης, κιμ ο Λοκζος A.ας παρα τω Uμη-eω φιλονεικοῦντες ἀποδεικνυσΘον. EBι καὶ ἔτεροι παρ' αὐτοῖς βόες, ἰδεῖν κατα τους μεγχους τζάγους' αυ- τοι δε κε Θ ' εαυτους ζεύγνυντ', κ- τρέχουσιν ωκιτα, καὶ

smilens non audeo cum nolim.

Gro novio in clo2M , aut cum ἀκέων νειὶ Ita scripsi eum Gesaeeci Abνosehio ad ηεδειγμm li I. p. 4 a 3 pro καεννει. Est vox Pindarica exin ιeiδι. Sas mutare. De spontione Olymp. l. v. 33. Locus hanais αμνώ est apud Theo risum quem Aecianas respicit, exstat iliad, V. 24. quamvis illius loci auctori- Φ. 49s.

ἐκ της Ποτνιαδος κρηνης πίνοντας ' αἱ δε Πότνι το χω-

507쪽

AELIANI DE NAT. ANIMAL.

Θηλειων Arπων ἡραβαινομένων, ἐπηυλην τινες οῖον - ναιον τινα τῆτον τεῖς των ἱππων γάμοις επάδοντες ' τάς

τε ἴππους υπο τοῦ μέλους Θελγομένας τάχιτα εγκύμονας γίνεσΘ , κ- ὼ κιμ καλους τὰς πώλους άποτίκτειν. Καὶ ἐκεῖνο δὲ πιρὶ ιππων ηκουσα ' τὴς πρεσβυτέρους ἔδη φασὶ καὶ προῆκοντας την ἡλικίαν ασΘενῆ γενναν τα ἐξ αὐτων ἔκγονα, τάτε γαζ αλλα, κ μ τὼς πόδας ἀγεννῶς ἔχειν. Βιον δὲ ιππων καὶ - ιυῖσιν εἰς τοσάδε ετη, των μεν γαρ ἀλλένων εἰς πέντε καὶ λ ἔτη διαβιων- ιππον.

si eredimus semio obserν. I. ω. Plinius XXV. sect. potentia her- harum per quadrupedes etiamnum duobus claris exemplis manifesta sit. Circa Abderam et limitem, qui Diomedis vocatur, equi pasti inflammantur rabier circa Potnias vero et asini. Idem IV. c. II. Abdera liberae; vitas, stagnum Bistonum et gens. Oppidum fuit Tirida, Diomedis σquorum stabulis dirum. CL etiam Mesa li. a. ΑΜ- Qmus rεδρωσίους. Adrasos quidem nullos reperio. Ita Gemer ad h. l. Praeterea in Gro noviana editione male rit. ναι legitur, cum in Vertione rectum Oritae sit. Plinus VII. sect. a. oritas ab Indis Arbis fluWius disterminat. Hi nullum alium cibum novere, quam Piscium, quos unguibus dissector sole torreant: atque ita panem ex his faciant, ut resert Clitarchur. Idem Ul. sect. as. Alii Gedrusos et Palites posuere - mox Ichthy phagos ocitas, propria non Indo rum lingua loquentes. Arria sin indicis P. sss τοῦ ω ἐκ σοῦ. Ita Medictus Pro - νῶ, --Post ver ha ιγκύμινας γένεσ9M Gemerus addit Ita Mediceus pro lsrinae. Pro ἀγονιτι Tritiar legit μενεῖς. quod mihi non Placet. τηJ Μedicetis hie addit rδ' ὁ Nia μαχου λέγει πευτε καὶ ελκβιῶναι Imras, quae librarii ia- curia ex margine iliata esse putat Gron Uius, qui πιτνηυμνα etiam

legendum ex Aristotelis Il. Α. ' l. a a docet.

διοδευοι, προ τζιων ημιζων προτάττειν πασι Θηρευειν

οος αὐτοῖς επεφοίτα τάτων. Φασι δὲ καὶ ἐν Κυρηνν

508쪽

LIB. XV. CAP. XXVI.

διεδιίιιδ Ita pro διοι scribendum

vidit Gro novitas ex Autore ἀκουσμ. et Saliter in Memnites dei Acade m. dea B. L. Fol. IX. p. 62. 'piastis I Ita scripsi eum Gelaetopto 'P--R. Rhyrium Cretae, conineta Troadis oppidum est. Supra Xl. agHine emendavit Hamurnus Pimium UlII. c. 29 et a stolopendris abactos Rhoetientes, auctor est Theophrastus, ubi Codices Eretrienses habent. ἐαι διιι Gesurus ἐκ- δεμ emendat. Boebao Geogr. Sacr. P. 1 l. L. II. c. 3 α-ο - et ιχλας deinde h. l.

Aegyptiis muribtra durus pilus, sicut

herinaeeis. Iidem bipedes ambu lant, ceu Alpini quoque. Mures bipedes esse, qui Arabibus Alba, adicuntur, I unaeo mures iaculi, recte vidit iam olim Boebare Hier E. T. I. P. I Io. cum quo sentit etiam Seba in Iriner. p. Is 7. Mure1 πλατυπρεν- μους et ιαμ, ις interpretari nomaudeo. Neque enim Convenit eum priore mus I ria dictus apud Sebais l. c. - in 1ine δυοῖν ex Μuniceo accesssit. Historian. nati iralem murium bipedum seu Jaculi et Sagit

et diligentilli mei etiarravit Cel. NM.Lis in Novis Speciebus Quadri P. ex Glirium ordine P. 277 seqq. qua locos Ueterum solerter interpretatus de errore Pharii VIII. c. 37. ea X. c. 6 s. re te admonuit. ln Herodoti narratione ζεγque se ii βουγε explicar de mure subterraneo , colles egerente, forte eo ipso, quc mmurem Capensem ipse indignavit, quemque vel O simile et totius Africae arenas habitare. Per ἐχῖνας putat intelligi Hysici .e, ὲ in quam qui-.clem coniectura n et ipse antea incideram. Posteriorem Aristote is lG- cum I A. VII. c. 28 recte Etiam iudieat libratii culpa cori uptura, ea mancum. Idem de atque Hepo,to Mns. in Melpomene e. 9a de mustelis ira Silphio nascentibu Tarteilacis limitata limis loqirentum cum Homio in Tite sauro Britannico Uol. Il. P. I svers. lat. interpretatur de mure Iaculo, ex num M aureo Cyrenaico, quem profert nomius, in quos a laeuli di itincte expressa est afiradicem Silphii sedentis.

509쪽

νετο, καὶ πολλοὶ των κατα την χώραν ἀπωλλυντο ' ἡ

MIλου νέ-νM J Ita Medicetis pro νιωνοι. Dicitur de Nilo, qui alveum suum nim implet. Totumhoe eaput descriptum est ex Socrate apud Athe eum lκ. p. 388. μώ-πiaet X. lach. 68. Attagen maxime Ionius celebratur, vocalis alias, captus Nero Obmutescens. - Deinde λιμὸς ex Albevaeo corrigit Casau--ειδέου μεῖζονJ idem Casaabonus μιQavae emendat ex libevaeo : ἀ δώ-

est pro ἡ Φ. I tam . Ostotius in fine

ἐπιλαμβάνουή habet. Avem ἀνταγώGraecis rerentioribu1 ταγηνάριον et .aνῆψ dici, testatur Suidas, , ualis Francotius, Graecis maris Aegaei in is 'latum incolis τώγιωῶρι aut λιβὼε- , i. e. perdices pratorum, Nurne ore Voyage T. I l. p. III.

Sed ii iustiis Burin Hist. Avium

T. V. p. 88. et T. m. P. Sy. Ue sonis Beroi in. attagenem Ueterum a Francolino Guynef.raii diversum fluuit. Fian colini a Nourneuerrii prata et loca palustria frequentae, cum attagas Rufoui montes altillimos habitet. omnis tamen de attagene v terum disputatio necdum post egregiam Bussui operam ad liquidum perducta est. videntur adeo plures veterum idem nomen ad diversa avium genera pertraxisse. AHi phanes enim cum Scholiaste avem pallistrem facit; contra Miliatelesint et pulveratrices cum gallinace genere refert; quae quidem sententiae adversa fronte invicem Pugnant. Praeterea Aelianus cum Socrate Asiae et indiae indigenam avem facit, unde in Graeciam translatam eis. eredibile est. uiuae quidem omnia impediunt Πύ, quo minus temerae

aliquid de genere avia statuendum

putem.

510쪽

' LIB. XV. CAp. XXVIII

αύτους, ἐν δὲ τω μετοπωρω δύο ἡμέζαις η μια τὼς Θηρωμένους , ἀλλα τάτους γε ἐδωδίμους ειν . Tων δὲ ἀεισκώ-

πων διαφέρουσιν οἱ σκωπες τω πάχει, παζαπλησιμ δέ εἰσι την ἰδεαν τζυγόνι τε καs φαττη.

라틴어 텍스트