장음표시 사용
81쪽
itium erant pracipitati,donec Demaeo egregat, liberat per e, eernumsuum atque immutabile decretum,quod in Christofundatum est ntequamundu fit conditus Hoc sensu nemo a seipso ad hanc
gloriam pervenire potest, quoniam a nobis ipsis nonsu i idonei ad cogitantium aliquid boni, ni Deus per gratiam solam bonitatem
suam antevertat adeo corrupta est natura nostra. Omnes qui partiti studio iton abripiuntur, ex hisce verbis facile intelligere possunt, tantum abesse ut Remonstrantium sententia, de Electione ex fide de perseverantia pra:visa sub illis verbis comprehendi possit,ut eide etiam clare contradicarur,hnostra sententia magis magisq; co- firmetur.Nam si Deus in eligendo consideravit fide&perseverat eiam,ut antecedentes caussas vel coditiones,quare hos prae alijs elegerit,ut Remostrantes docent, sequitur Deum homines antequaria eos elegit,considerasse ut meliores ais, aut dicendia ipsis erit fideles non esse meliores infidelibus. Hisce accedit ex multis argumentis constare tam eos,qui hanc Confessione primum conceperunt,qua eos qui eam primum receperunt,nostrae sententiae fuisse addictos, ac propterea cum illis terminis suain sententiam exprimere voluerunt, sequitur illos nostram quoque iisdem expressisse. Inter primos Confessionis autores receptores fuerunt ido reisus,Godefri Wingiuu, Georgius inibotius,Christophorus Fabritius, Nicolaus carenaeus, Petrus Dathenis, Petrus Colonius, sparus Hydanus, Valerandus Polanus Ioannes Tassinus, Nicolaus aliasius Purus cognatus, Petrus Alexander Petrus Delenus, Ornelius Coohhunius, multiq, alii insignes nostraru Ecclesiaru doctores Rem
tores,qui omnes nostra secuti fuerunt sententiam. Omnes doctores Academia Geneuentis,atq; inter illos Calvinus flet ,hancC6fellione ut suae sententiae,ac proinde etiam nostre c6sentaneam,v- probarunt, fer Crit' nu anno Issa imprimi curarunt.Ternaliani quibus doctrina de Praedestinatione exprimitur fere de verbo ad verbum desumpti sunt ex Confessione Ecclesiarum Gallicarii,quae semper steterunt in nostra sentetia Postea Confessio nostra resumpta sint anno 1366 in Synodo Antwerpiensi cui D. Aldetondiu ,
D. Iunius interfuerunt, qui semper in nostra sententia fuerunt, ut scripta eorum testantur: indenuo recognitari confirmata,
atque impressa, per Nobilitatem incclesias harum Regionum oblata est Imperatori Maximiliano, cum Epistola, in qua sententia nostra de Praedestinutione dilucide proponitur, bo . tra Pontifidios defenditur. In Synodo Emdensi, Anno spi,
statutum fuit ut Ecclesiae nostrae etiam subscriberent Confessionii ci. Ecclesiae
82쪽
Ecclesiatum Gallicatum, in qua nost ra sententia multo clarius eris primitur quam in nostras Gallicas Ecclesias etiam rogandas esse ut nostrae Confessioni in Consensus mutui testificationem subscri berent, quod etiam postea sectum fuit.
Constat etiam primos doctores nostros publico nomine sententiam nostram adversus Pontifcios, Anabaptistata, Lutheranos, aliosque erroneos spiratus, in diversis publicis Colloquis disputationibus propugnasse, uti Protocolla Scripta, quae extant, clare testantur. Cum etiam manifestum sit, doctores harum Ecelesiarum, magno cum consensu, ab initio Refoimationas, senistentiam nostram publice semper docuisse , sine ulla Ecclesiarum reprehensione , aut censura ac contra omnes Doctores in hisce Ecclesiis , qui Remonstrantium sententiam in ijsdem docere tenatarunt, hac de caussa Synodis, tam Nationalibus quam Pariaticularibus, atque etiam ab Academit harum regionum semper reprehensos ac censura notatos fuisse, inde clarissime liquet, de solide probari potest , Reformatas halce Ecclesias terminos suae Confestionis intellexisse secundum sententiam nostiam. Ac
proinde Remonstrantes contra mentem .sententiam tam primorum Reformatorum , qui eam ediderunt, quam reliquarum Remi matarum Ecclesiarum, quae eam receperu ut terminos hos ce quasi vi iri alienum sensum mala fide aperte detorquere si sitam sententiam illis comprehendete velint. Multi etiam inter Remonstrantes haud ignorant, cum olim starent in nostra sententia, ipsostulac iudicasse terminos ConfessJonis nostrae cum ipsorum sententii contentire, lati quoque verum erat qua conscientia illos nunc poterunt in contrarium sensum detorquere e Caeterum ut hac de re illustrius testimonium haberi post tri non est expeditior neque compendiosior via , quam ut sta per hac re audiatur jud cium Eccletiarum Reformatarum harum regionum , in legi illDASynodo Nationali congregatarum, ut ex illis ipsis cognoscatur, quomodo terminos suae Conses ionis intelligant. Alia enim via X apparet, hanc litem Inter nos, Remonstrantes facile dirimi possc. Adversus haec Remonstrantes porro inferunt: Si Contra-R monstranturm sententia , uti nunc illa docetur, in illi de nitis Confessio m , impos bile re ut haec Confisi cum confis,mbm aliarum Eu- Eeclos, in U Acclesiarum, ac praeseertim cum Augustana ct Helletica, ta Reox nata se metiensis Ecclesia adjunxit, veram posset servare Harmoni
ostia con sim Oscdmcesse ario sequi cam ab alas syrmati Ecclesis in hac
83쪽
MINISTRI RE AC RU IN HO AND i caussa dissentire Haec sane imprudenter admodum it ne dica sessione remus impudentur dicuntur. Contrarium enim omnino est,e et marum nimirum , si sententia Remonstrantium in nostra Conses sione contineretur, illam in hac caussa diisensuram ab omnibus Reformatis Europa Ecclesiis mac contra si nostra sententia illa non esset de ita, illam non posse veram cum iisdem Ecclesiis Harmoniam servare Nuper hoc a D. Dammanno in libello de Consensu Remonstrantium cum Reformatis Ecclesiis perspicue fuit demonstratum cui Remonstrantes nondum responderunt, uti neque cum veritate quidquam Respondere poterunt Parati sumus idipsum plenius demonstrare ex Confessionibus duarum illarum illustrium publicarum Reformat IOnum, quarum
prima facta est anno CC a. analdens bis in Galliario qua per ''T :
totam Europam dispersa fuit, atque imprimis in Gallia, Bel Res di massio, Anglia, Germania, Zohemia, Moravia, aliisque in locis plu- QD -- rimis continuata Altera, quae tacta est anno Iora T. a Luthero in Germania, Mumglio in metetia, quaeque inde per omina rotatis Chtistiani orbis Regna Regiones se diffudit i Ex confessione, scilicet, A Valdensium in regno obcm o Maravia, anno Idos. Is Og iso S ad Regem Ladi um iniungoriam missa. Item ex eorundem Confisi ne recognita anno II 3 1. rogatu Marchionis Brandeburgici a Tiguri eodem anno X-cusia, ac denuo cum honorifica Lutheri prae fatione initebergae recus a Denique rogatu molphangi Musculi, fratrum Argustanorum recognata lucta anno et 3 8 eodemque anno iniicbergae iterum impressa. Ex Confessione Baronum. Nobilitatas megni Ashemia annos L s. tradita Perdinando Imperatori de Bohernia Regi, recognita denuo , a Maximiliano II. Imperatoii, atque etiam Sigismundo Poloniae Regi tradita anno I J 6 sic demum iterum recusia, omnibusque Ecclesi s Christianis si is fratribus proposita anno 16 a. uti demque ex Confestone al- densium Merandosianorum inprariensum Gallia, anno i S a d Re em Franc cum iuransmissa Item ex Articulis Consensurii purgens s inter Lutherum ouinguim os Se qui Reio Utrique assistebant, conceptis anno trias. Ex Confisone Fidei i Martini Lutheri comprehensa articulis septendecim , concepta ad Praeparationem Confessaonis Augustanae Ex prima originali Conrisione Augustara Carolo V. Imperatori incomitiis Imperialibus
Augustae anno I sam tradita, ac postea anno o. IAI.
a Melanchthone recognita. Ex con sone primor uim Reforma-
84쪽
torum Ecclesiarum Emdensis GF-Frisiorum, anno II 28 re Isso. Et ex Consi sone earundem Ecclesiarum ab iisdem Ecclesiis
denuo edita anno i Is . Ex Confis, ne quatuor Civitatum, Argeniim Constantiae, Memmingae, Tindaviae, in comitiis Augustanis Imperatori tradita anno isso de ex eiusdem Apologia, quemadmodu etiam ex particulati Con sone Argentinensi de articulo Praedestinationis adversus Anabaptistam Melchiorem H mannum conscripta,anno Lysa... ex Summa Christiana doctrine de Religionis, quae per continuos viginti octo annos in Ecclesia Aretentinensi tradita fuit, edita anno Is S per Bucerum Ex Conrisone Huldrici mugirum, nomine Ecclesiarum Helveticarum Imperatorii Proceribus inperis in Comitias Augustams,anno Isso. transmissa,& per Philippum Halliae Lan digravium Principibus cordinibus Germaniae communicata Ex Confisone Basiliensi anno i edita, atque ab Ecclesia Muthusiana anno II 6 I. pro sua quoq; agnita. Ex prima communi Helaetica Conrisione Basileae conscripta,anno II 36 quae anno si T. per Bucerum&Capitonem ad Doetores Ecclesiae Ditebergensis missa fuit,& porro omnibus Protestantibus ordinibus tradita, ab ijsdemque recepta ita conventu Smalcaldico Exsecunda commuta iconsessione rie vetica, conscripta atque edita anno II 6 6.quae etiam recepta fuita Rhetis, atque ab Ecclesiis Muthusiana Bienensium Genevensi, uti quoque ab Ecclesijs Anglicis, Scoticis, Gallicis, Belgicis, Polonicis, Hungaricis. Item ex particularibus Curiensium Rheticarum Ecclesiarum consessionibus, anno id mi editis. Ex Formula consensu inter Hetaeeica Ecclesias Genevensem, iii doctrina de Caena, Soncepta anno is p . Ex Consessione primorum Reformatorum Ecclesiarum Danicarum edita anno II LO. Id 3 T. Ex Arricitiis a Lumero conceptis, ut traderentur in Concilio,quod prius crat Mantuae institutum ac postea Tndenti est celebratum, a multis doctoribus Ecclesiarum Germanicarum subsignatis .Ex Consse sone Saxonica, quae repetitio est Confessionis Augustanae,conscri-Pta anno i cs I. lacinitebergensi, anno IIIa edita. Ex intechismoAnglicano coscripto jussu dc autoritate pijssimi Regis Edu- rdi I. anno 1ssa. Et ex Confisone Ecclesarum Atilicarum eodem anno conscripta, repetita sub praestantissima Regrna Elisberba, anno Iri s r. sublica Reginae authoritate confirmia, anno II I. uti quoque ab hoc Rcge Magnete Britanniae Iacobo. A que etiam ex alia quadam Conscidione edita ab exulibus Anglis
85쪽
MINISTRI REFORM. IN OLLAND Itemporibus Maria, anno 1 sis quae Anglis QScotis est coma munis: uti quoque ex Apologia Ecclesiarum Anglicarum conscripta a praestantissimo Theologo Ioannesumen, proscripto
publico edita annon si a. Ex Scotica Confisione autoritate Ma festatis Regiae confirmata rem edita, anno VII p. Ex Galliae confisione primo edita anno I Id recognita anno I L i.
confirmata in Synodo Nationali Rupellanata, subsignata a Regina Navarrae eiusque Filio , postea Rege Galliatum, atque etiam X fortissimo illo Hero Ludovico Nassoviensi Comite. Item ex alia Confessione cessarum Gathcarum, quae Imperatori atque Imperi Principibus in Comitis Francosuriensibus tradita fuit anno Vs62. Ex Confessione Ecclesiarum Horis. Miano, o nia, Lithonia, O tam ilia,concepta in Synodo Zen-geriana anno Io m. Ex Confessione riderici is , Electoris
Palatini,q uae loco communis totius Palatinatus Confessiona habetur , Testamento relicta anno Ioram. Atque etiam ex dive
fis ales Confessionibus a Theo M Palatinis conscriptis adversus eos, qui se Lutheranos nominant, .nuper, ut eos invitarent ad pacem concordiam, propositis. Ex Confessione Ib-nem Frederi. Marchiomis Badensis directa etiam adversitis horum Lutheranorum errores , edita anno P '. Ex Confessione Ecclesiarum Reformatarum in Germania ante paUCOS annos sussu lectoris Brandenis ensis Ducis Borus redita.
Omnes hae Confessiones acceptae secundum Harmoniam Cons f. sonum, de observationes eidem additas, ac nomme Ecclesiarum Gallicarum Belgicarum editas , sententiam nostram clarissime confirmant. Remonstrantes ex omnibus Reformatarum Ecclesiarum Con Augustatim
fessionibus tantum duas producunt, qua nobis adversari di ho etta 'cunt Prima est Confessio Augustiana, de qua superiuSactum narre seirien fuit. Irima eius editio perspicue ponit lententiam nostram 'itaeso tametsi in secunda editione verba quaedam omissa sint, tamen striumuta, in tota illa Confessione nihil est quod nobis adversetur Quinimmo ubi in articulo vigesimo agitur de abusu doctrina de Praedestinatione, uti quoque facit Saxonica, quae repetitio est Augustante, docetur aperte de Praedestatione seeundum sententiam nostram. Atque in articulo, quem Remonstrantes spectant, non damnatur doctrina nostra de Perseveratia verorum fidelium,
sed tantum eno; quoi undam Anabaptistarum ejus temporis,.qui do,
86쪽
qui docebant Regenitos, qui Spiritum Sanctum semel accepissentia
non amplius posse peccare, quem errorem no quoque condemnamus, quippe quae nullam habeat affinitatem cum nostra de Pe severantia doctrina, ut supra demonstratum fuit, Secunda est si Heluectaea,cui e quoque adjunxit Ecclesia Geneetensiis. Sed an non satis Imprudent ut propriam hic caullam produnt di enim Helvetica Conseisio ita concepta est, ut Ecclesia Geneven sis, quae tam mam festo semper stetit atque etiamnum stat in sententia nostrata Cam approbaverit , quae ratio proba litatis esse potest , in illa Con- fe ilione quidquam doceri contra sententiam nostram, cum in dubium venire non pollit Genevenses quidquam esse probaturos, quod ipsorum sententiae repugnet In illa conseisione abusus qui ciem doctrua e de Praedestinatione reprehendu ur, rectatque usus ostenditur, qui in eo conlittit,ut a Fide inChristum tanquam ab e seetu aiscenditur ad Elect ionem,quae eiusdem caulla est, ut exaeste, cha de Electione ipsa certi reddamur quod consentit cum doctrina nostra, Remonstrantium sententiae repugnat. Sed nul quam quidquam dicitur,quod sine manifesta a genuino sensu decortione contra sententiam nostram produci possit.
A Confestione accedunt ad Cauchismi, de quo obiter dicunt c, dei, subscriptionem ejusdem olim a Ministru non fuisse postulatam,quasi
mini se eo signati care velint,eum oliri pro FormulaCo sensus no fuisset ha- , i eis, mi, quoniam Ministri olim non tenebantur et subscribere.Sed obsententi servandum hic est, post qua Catechismus hic a Reformatis Belgicis inbust inti Ecclei iis Belgica lingua utentibus, uti quoq; Catechismus Calvinium. sed earn abiis ua Ecclesiis Gallica lingua utentibus , in Synodo Natio- nali Em sensi solemniter receptus tui, omnibus Ministris in Ecclesiis majoribus mandatum fuisset,eunde publice explicare: quod ipsu in nemo bona conscientia promittere potuit se ficturum, qui doctrinam eodem comprehen iam non judicaret S. Scripturae co- sentaneam. Adeo ut ex pucatio Cathismi habita metit pro elusodem subsignatione. Moitea vero propter caustis gravit ima consultum sultiudicatum a Synodis , ut miltri .Ludi-Magistri, cum prim iam munus suum recipiunt, eidem quoque manibus suis subscriberent. Verum non sine caussa hanc Catechismi subscriptionem libenter abrog .iam vellent, quia nullum locum aut argumentum ex illo producunt , qu Antiquitas ctrinae ipsorum in hisce Eccleliis confirmetur uti quoque nullum producere Ossent Sed dicunt, Ex Catechismo antiquitatem Doctrina Contra-
Amonstrantium de Pra destiuisione, de morte Domini nostri Iesu
87쪽
statim superius probatum fuit, uti quoque parati sumus plenius idipsum probare, tun opus fuerit. Adversus quod illi regerunt, se contrarium postea probaturos ubi nos quoque tum illis respondebimus Saltem manifestissime constat Doctrinam de Perseverat tia Sanctorii in Catechismo multis in locis secundum sententiam nostram perspicue doceri, quemadmodum supra multis locis fuit comprobatum. Adhaec respondent Remonstrantes , secos illis
ejusmodi re nisicomade explicentur, Catechismus ipsesecum non possit consistere. Caeterum commoda haec explicatio deberet consentire aut cum Remonstrantium, aut cum Contra-Remonstrantium sententia. Si existimant interpretationem illam ita instituendam effout loci hi consentirent cum sentententia Remonstrantium,autCatechismum alioquin secum pugnaturum,plane a vero est alienum Conantur hoc probare duabus rationibus prima desumpta est a doctrina de Padobaptismo altera a docarina de Excommunicatione. Vtrique rationi in Collatione Hagiensi abunde responsum fuit, cum ibidem quoque contra Doctrinam de Perseverataria Sancto Collat. Haerum adducerentur .solide demonstratum illa quae hic iterum bai
ex Catechismo producuntu on pugnare cum licta Doctrina edit. Lat Q.
Adeo ut opus non sit ista hic repetere s/ S Ex hisce omnibus Nobiles ac Praepotentes Domini ij I N E L, Illustri simus Princeps AvRIT Curi, Reformatae harum reigonum Ecclesiae, atque adeb omnes , qui partium studio non sunt abrepti , intelligere facile possunt, Remonstrantes de ulla doctrinae suae antiquitate gloriari non posse, neque respectia Scripturae, neque respectu primitivae Christianae Ecclesiae, neque etiam respectu prima Reformationis, recepta harum Ecclesia rum doctrinae, frustraque conari ut se ab introductione Novitatum in hasce Ecclesias excusent. Quae omnia parati sumus t nius demonstrare productione librorum,atque ostensione locorum quandocunque hoc necessarium fuerit.
Remonstrantes quasi in conscientiis suis convicti quod doctrina Antorti ipsorum nunquam in hisce Ecclesiis recepta suerit, ac proinde no a va doctrina sit in ijsdem, subinde obiter quaedam argumenta pro in Ecciai ducunt,quae huc facere videntui, ut ijs probent,si ipsorum doctri . t ubki
na non fuit recepta, eam neque rejectam aut condemnatam fuisse, tolema.
sed eos qui illi fuerunt addicti, aut qui illam docuerunt, in hisce Ecclesiis nihilominus fuisse toleratos .
Prima ratio, qua id ipsum probare nituntur, est, quia uti dia cunia
88쪽
Holta diae mim permi erunt ut qui quam tantum proFer ententiam Remon et 'et strantium cens radi pensionu aut Remotionis a munere notaretur. Respondemus multum esse discriminis inter tolerantiam eius , qui tantum sententiae Remonstrantium addictus est, eamque si cum servat, te quiete gerit, inter tolerantiam eius, qui hanc sententiam publice docet, aut privatim disseminat, cum aedificationis facis Ecclesiae magno detrimento , aut qui receptam doctrinam refutat, atq; odiosis consequentiis. ca Iumniis trad cit. Etiamsi ita esset,ut aliqui qui tantum huic sententia fuersit addicti, atque eam sibi servaverunt, neq; in Ecclesiis turbas aliquas dederunt,tolerati fuerint, hoc tamen caussae Remonstrantium non prodesset, qui sententiam suam sibi non servarunt,sed qui eam, invitis etiam Ecclesiis,concionibus. scriptis qua possunt vehementissime docent, propagant,quique receptam doctrmam refutant, a quam odiosissime abominandis consequentiis injuste gravant ,
calumniis proscindunt, eamq; passim conantur extirpare. Qui in super multa alia dogmata, ptaetereari qua quinque hisce aris culis proponuntur, docent adversus receptam doctrinam, ut demonstrari contra ipsos potest, atque infra a nobis commonstrabitur.
Remonstrantes autem ne unum quidem exempliam produceres terunt, quod toto Reformationas tempore unqnam antehac , priusquam illi surrexerunt, ab Ill DD.Ordinibus adversus omnes Ecclesiasticas censuras protegi postularunt, quisquam ex omnibus harum Ecclesiarum doctoribus sententiam Remonstrantium, etiam in hisce quinque tantum articulis comPrehensam , publice docuerit aut disseminaverit, qui propterea ab Ecclesiis harum regionum publica censura non fuerit notatus , etiam scientibus consentientibus Ill DD. Ordinibus, aut eorum Deputatis. ciem8M Producunt adversus haec Clementis Martini, de Corneli Agrie et ., ner Pastorum Ecclesiae Hornensis exempla, de quibus dicunt reos M.tualdi iussu bhco ju Ecclesia Minisserio, siue adflnem ita permansisse, etiamsi in Apologia quadam rotun te signi cera e Remonstrantium
sententia Uentiri Demonstravimus supra ex ista apol ia non
posse clare doceri, isto Pastores stetisse in Remonstrantium sim tentia. Verum etsi concederemus eos in illa sententia stetisI nunquam tamen probabitur eos hanc publice docuisse aut dic
seminasse Apologia ista ipsis invitis in lucem protacta fuit. In eadem diserte profitentur se sententiam fratrum qui in artici
89쪽
to de praedestinatione paulo altius sentirent, nolle reprehendere, aut eidem resistere. Declararunt etiam, postulant eorum ei imientiam Synodo, se nihil habere adversus Cornelii Viggeri suspensionem a munere, quae tamen facta fuit propterea, quod ille sententiam Remons tantium publice docuisset. Quae ergo comis munio est huius caussae cum caussa Remonstrantium. Si R monstrantis tantum starent in sententia horum duorum Pastorum,&si sese ita quoque semper gessissent erga Ecclesiam , aut si adhuc ita se gerere vellent, ita possent ejusmodi exempla allegare. At enim cum inter ipsos hosce Pastores tanta sit dissimi-btudo, cumque Remonstrantes nec dum se ad illorum exempla componere velint, quorsum ejusmodi exempla spectare possunt, quam ut ijsdem Remonstrantes de iniquis atque intolerandis actionibus suis magis magisque convincantur.
Addunt, Pasitum is in unodo Martem,si jam tum t
sanno Is Vari atque etiam deliberatum . Cum Minictra qui sis anni
iam difficultates habsant in Articulo de Hadestinatione , quo 'seque Minister in eo tolerari possit et sed de hac quaestione ni-iu fuisse statutum. Si de illa quaestione nihil fuit statutum,
x eo apparet eam quaestiquem non habitam fuisse tam facilem,luth, quam Remonstrantes arbitrantur, inique etiam hasce cclesias iam tum difficultatem haud exiguam invenisse in t :rantia eiusmodi inistrorum Declaravit tamen satis dicstaynodus , quid sentiret de tolerantia Doctrinae Doctorum .emonstrantium. Nam cum in eadem Synodo Castaris Coo asim,qui Remonstrantium doctrinam publice docuerat ac promagnaverat, ac propterea ab Ecclesia censura notatus cum uincio Ecclesiae obtemperare nollet, publice ibi fuit excommu-catus, inde colligi facile potest Synodum hanc intellexisseson esse tolerabile in hisce Ecclesiis Reformatis ut Remonstranisam sententia publice in ijsdem doceatur. De quaestione diis a etiam statutum fuit ita , ut facile intelligi possit , Synomam hanc non potuisse approbare ejusmodi Tolerantiam in armetulo de Praedestinatione, nullis limitibus circumscriptam,quam Remonstrantes desiderant quaerunt. Ita enim Symidus respondit uandoquidem in specie non constat, quousi ejusmodi error se extendat. Et nousque isti velint tolera. nihil de hac quastione statutum fuit sed cum omni pyudenis atque aequitate conferendu erit cum talium, qui in hisce ubiq vis ac pro rat e causia postea cum illis erit agendum.
90쪽
Quibus sitis aperte significatur Synodum hanc non judicas equalemcunque in hoc articulo errorem esse tolerandum , neque etiam quoscunque Ministros sed prius inquirendum ege, quousque error illese extenderet , sive quous Ire illi a communi sentetia discreparent, a quantu hic eorum error esset, quousque tolerari vellent, an tantum in sententia, an etiam in docendo, de quousque in docendo progredi liceret. Possiet enim fieri ut tam longe discreparent, aut ita docere vellent, ut non elisent tolerandi. Cum prariere statuitur, pro ratione caltssa clim illis agendum esse, inde apparet errorem illum in articulo de Praedestinatione ab Ecclesia.
Drae bui Tandem ad ungunt exemplum D: Iacobi Armini , de quo dicunt Ecclesiam A elodamensem tam illi re ei dedisse testimonium, cum Idam discedereae,ut illustrius testimonium doctrinae est ita doctori alicui dari non possit,etia scirent illum in aetticulo de Praedestinatione dioersum entire et ac proptereas ut nunc quidem dicunt promotionem ejus ad Academiam e densem non approbarint, Illud quidem verum est Ecclesiam Amsteloda mensempto notionem D Armini j ad Professionem Theologicam in Ac demiale densi non admodum approbasse , quod sciret quanta difficultates plerumque in Ecclesis omnibus orari solent, ubi ii Academiis eae quibus prodire debent Ecclesiarum Ministri, Doctores sunt, qui Novitates aliquas in doctrina fovent, atque itidenii imam ingeni subtilioris venata conantur, quemadmodum D. Arminius ejusmodi suspicionibus caussas quam plurimas dederat Ac propterea nunquam in ipsius demissionem consensisset judi cabat enim talia ingenia aut horitate e cura bene constitati Syne-dri intra limites ocrceri posse, atque in Ecclesia particulari non posse tantum nocere, quam in Academia publicas nisi Ioannes et imbogardus una cum aliis Deputatis, uti quoque ipse D. Arminius, multis crebrisque petitionibus hanc inali Gionem urtissent. Atque hoc etiam verum est Ecclesiam illam rationes aliquas habuisse quibus constabat, sed plures quibus suspicabatur, Armiratum in Articulo de Praedestinatione non sentire cum reliquis Ecclesiis, atque hac de caussa aliquoties cum ipso egisse. Sed nun-Muam Amstelodam in isto articulo ita se manifestavit, ut postea fecit, atque uti nunc faciunt Remonstrantes sed semper quaesivit sententiam suam, quantum quidem potuit, occilitare. Quemadmodum notissimum est eum adlati paulo ante obitum iri