장음표시 사용
91쪽
MINISTR. REFORM. IN HOLLAND dinum publice uotunde declarasse se doctrinae nostra de Perseverantia Sanc storiam nunquam contradixi se, neque adhuc velle contradicere, sed tantum velle se considerationes suas, earumque rationes adversus illam proponere, quia agnosceret pro sententia nostra esse talia argumenta, quae Ipse non posset refutare: cui doctrina hodie Remonstrantes non tantum contradicunt, sed etiam quam odiosisssime ac calumniose eam traducunt. Ecclesia Amsteloda mensis tamen eun dsmittere aut ei testimonium dare
noluit, nisi prius sancte promitteret, se sententiam suam peculiarem quam forte haberet, sibi servaturum , non disseminat uium, neque studiosis inculcaturum, quod etiam solenniter promisit pe- cstus suum percutiendo, nomen Domini invocandi ac nisi prius cum D Gomaro, praesentibus Deputatis Synodi super hiscet articulis conferret, eique satisfaceret. Haec collatio habita fuit praesentibus Curatoribus, inquibusdam Synodi Deputatis , in qua cum rotunde declararet se approbare ominia illa, quaecunque Augustium ac reliqui Patres contra Pelagianos olim scripserunt, ita demum hoc testimonium post hanc promissionem ideclarationem ipsius ei fuit datum. Remonstrantes certo credant, si Arminius tum temporis ac se gessisset erga Ecclesias doctriniam receptam, ut nunc se gerunt primari inter Remonstrantem, Ecclesiam Amsteloda mensem non tantum negaturam fuisse illi bonum dare testimonium, sed etiam actionem contra ipsum legiri me instituturam fuisse Notum quoque omnibus est, simul ac Arminius Leydae incepit se manifestare, statim Ecclesias hujus regionis ejus novitatibus se opposuisse, ac cum ipso ulteris fuisse ac sturas, secundum ordinem Ecclesiarum, nisi a superiori, bus fuisset impeditum. Quare rex hisce exemplis probari neutiquam potest Ecclesias harum regionem unquam tolerasse, ut haec dogmata in hisce Reformatis Ecclesiis publice docerentur.
Contra nos clare possumus ostendeIe, ex Synodorum tam Remonstra Nationalium , quam Particularium actionibus institutis adver- esus diversos Ministros harum Ecclesiarum , qui tentaverant haec elesiis unis
Remonstratilium dogmata publicis concionibus scriptis doce Ii re, semper illis fuisse restitum, eosque semper centura fuisse notatos ac coercitos, etiam consentientibus lustr. DD. Ordinibus, nonnullos Suspensione , allos Remotione a munere docendi, aliquos etiam Excommunicatione , ut idipsum exemplis C
stari Cooma ij, mrmanni Herberti, o Corne Vinera abunde probari potes durisiuria ita Viraret exemplum Remon
92쪽
strantes inferunt, causam ipsisu aliam habui se rationem, quia totum qu negotium smia colligatum aliter se habebat Sed quam, quaesori rationem caussa illius habuit aliam , quam nunc habet caussa Remonstrantium Ille aggressus fuerat dogmata Eemonstrantium palam docere, eadein ab Ecclesij Hollandiae Borealis in diversis Synodis , uti quoque ab Academia Leydenii, nonnullis Deputatis Ministris Hollandit Australis, inter quos ipse Utenb mrdiu etiam fuit, declarata fuerunt ejusmodi esse, qua Censura . recedant ab Analogia fidei suae in Uerbo Mo, cu in Prophei tici O Apostolic, scriptis C. N. Testamenti tradita es, attacontra domo is alienas a Confessione Fidei, in Catechi mo, non tantum ui ' , firmatarum hujus Belgi Ecclesiarum , sed etiam reliquarum
cum Re omnium, suae hucus per D se erat em sunt Refirmatae malaue
ei ita ari eo mae aliena Dae , ut neque cum cratate Uerbi divini, nee
sentientia cum Confessone harum Ecclest rum commode conciliari, neeitesne ''s 'rum ' meis incommodo scandalo in Ecclesiam hi doceri possinit, . Cumque ab hisce dogmatibus absistere atque Ecclesiis debite fatisfacere nollet, propterea legitime judicio Synodi, atque Acadet hae Leydensis , consentientibus Illustr. D D. Ordinibus , a Mi nisterio remotus fuit Remonstrantes adversus haec regerunt, eum non fuisse remotum a numere docendi, quia hac ARmam Acrabat, sed quia contrariam aliarum Ecclesiarum Ad trinam judia eans intolerabilem,atque ejusdem selemnem Refirmationem posu- his se a Resyrmatu Ecclesisseparaverat, eisque ternitatem reis nunciaverat, Sed quamvis Ista non fecisset, tamen remotio ejus propter doctrinam subsecutura fuisset. Quod cum animadverteret, voluit praeoccupare Ecclesiis prius fraternitatem renunciare, antequam illa hanc ipsi renunciarent. Nec sudicium Synodi, nec Academiae, neque ipsius etiam Vtenbogardi huic reis nuntiationi innititur sed tantum eius doctrinae, ut Acta clare demonstrant. Atque etiamsi res a se haberet, an caussa Remonstrantium meliori loco erit , quam haec caussa Viggeria Quomodo enim Remonstrantes doctrinam nostram habere possunt pro doctrina tolerabili, si in animis sentiant , quod quotidio declamitant , doctrinam nostram esse abominanis
dam, blasphemam , Manichaeam, surcicam doctrinama An talis doctrina in Reformatis Ecclesiis tolerari debet 3 Cum i imon sic utei declarant Doctriiratri nostram ex Ecclesijs ea formatis exstirpari debere, atque ut hoc fiat quotidie alloborant, an non hoc uulto plus est, quam dolinae hujua Reformationem
93쪽
MINISTR. REFORMA IN HOLLAND Tymationem postulare Cum Collegas suos, Magistratuum potestate, non tantum Cathedris, sed etiam ex urbibus depellant atque ejiciant, an non hoc plus est, quam fraternitatem illis renuntiare 3 Adeo ut causia Remonitiantium non tantum aeque
mala, sed etiam longe peior sit caussa Corneli Viggeriri ac proinde aut Ecclesiae Hollandiae Borealis , Academiale densis,
atque etiam ipse ten bogardus Cornelio huic, ejusque doctN-nae, olim magnam fecerunt iniuriam , aut Remonstrantes dim teri non poterunt, ipsos eorumque doctrinam eidem subiacete censurae. Ex quo iterum apparet Ecclesias, atque Academiam huius regionis, semper iudicasse Remonstrantium doctrinam non tantum novam si in Re formatis Ecclesijs , sed etiam easdem Ecclesias, uti quoque lustr. D. D. Ordines hujus regionis , nunquam tolerasse, ut haec doctrina in hisce Ecclesiis publice do
Remonstrantes postquam ita frustra se excuserunt , quod ipsi Novitates nullas doceant, quia tamen omnibus notissimum est, se et '
controversias esse in doctrina, ac proinde nccesse esse ut alterutra accursanc CG contendentium pars Novitates doceat, non tantum illud de sua 'NQn
doctrina dirimentur, sed etiam nos accusant, no dogmata auqua quod Novi
socere, quae Novitates sint in hisce Ecclesijs Eum in finem di trum qu do-runt se hac occasione quasi necessitate compufos esse, ut Illussi pr.DD. ordinibi indicent diversa NoChaleg, Ita a Contra-R vonstrantiba doceantur contra primam Reformationem Sed luamam, quaeso, necessitas illos compellit ad collegas suos ita pu- dilice et injuste accusandum Z An non possunt alia ratione se Scustare, quam alios injuste accusando Quod si vero existinent Collegas ipsorum hic esse reprehendendos , cur hac in arte nunquam secuti fuerunt Regulam Christi,&rectum Eclesiarum ordinem 3 Quare hasce accusationes suas nunquamn Consistonis,Classibus,aut Synodis Ecclesiasticis legitime in-tituertit Simul ac quis existimat se aliquid habere adversus Sym-nystas suos, an statim confugiendum erit ad Supremum agi ratum, d an statim coram ipso absentes quam atrocissime accu- abit, ac postea accusationes illa typis publicatas in vulgus disse uinabit inter amicos atq; hostes , ut hac ratione honori Symmyrarum labem aspergat 3 An haec etiam Christiane, fraterae atque cclesiastice aguntur Verum quis a Remonstrantibus, dumersequntur caussam suam, alias actiones expectabit, cum fa-hionem hanc Rcmonstranticam contra omnes Christiannos Eccaeis
94쪽
Ecclesiasticos canones inchoarint atque hucusque persecuti sint. Sed accedamus ad rem plam , dic perspiciamias quas No,
vitates, d quo fundamento veritatis Remonstrantes nobis Impingere conantur. Producunt undecim diversas uti dicunt, Novitates, qua dicunt nos docere contra primam Reformationem, Noureata, quarum quaedam sunt quae affinitatem habent cum dogmate de quas Re Praedestinatione, atque annexis capitibus, alia: non habent: quae-coti dam pertinent ad doctrinam ipsam , quaedam autem tantum ad
ruonsti an quorundam actiones.
Ah,uiu fima No ita , quam Remonstrantes nobis attingunt, haec est, nos docere, De maliquos hominet creare ad condemnationem. Hoc diis Prima No cunt docere Gomarum, Festum, Tritiandium Ita loquitur Gomarus ita disputatione de Praedestinatione: Uuare si quos desti- Decrextio na Uit ac creadit Dei ad interitum, permissione cespa ipsorum inferi, o rendum,ad suam gloriam, injustitias injustitia accusora non potest. Festus nunquam, neque in concionibus, neque in scriptis suis, hoc loquendi modo usus fuit. Transtulit olim in linguam Belgicam Explicationes Catecheticas D Zacharia Vrsim, quinus Ursinus alibi dicit, Deum Diabolo atque impios creas e quidem .se ad interitum Proder I h. Et Creationem Reproborum eri effectism Aprobationis Haec Festus Belgice ta instulit ac propterea quotidie ipsi a Remonstrantidus objicitur, illum tacere Deum homine creasse ad damnatibne vero ne semel quidem hic
nominant qua nul Festiuin translatione hunc loquendi modum exVrsini mente, ut offensionibus ac calumniis Occ Urreret, hoc o. do emollivent, Deum Diabolos Sumpios creasse se praeordinatos ad interitum Proderb. b. o. Creation m Repe oborum es e consequens Reprobationis. Similiter neque Tragiandius, hoc modo so quendi in concionibus aut scriptis suis nunquam usius fuit, sectantum adversus illos, qui istum in alienum plane senium calum,niose detorquent,declaravit,qua occasione,ac quo sensu, modulhic loquendi a nonnullis Reformatis Doctoribus sit usurpatus. Adversari doctrina de aeterna Dei Praedestinatione, sub qu: etiam Reprobatio coprehenditur,idipsum semper, atq; olim etian D. Augustino, reliquisque Patribus Orthodoxis obiicere solent Si Deus ab artem aliquos homines reprobavit, inde sequi reprobos illos creari ad condemnationem ac proinde ex doctrina de aeterna Praedestinatione sequi Deum aliquos homines creare ad interitum: quod quia absurdum judicabant, absurdam quoque pus bant esla doctrinam de Praedestinatione.ex qua hoc sequeretur
95쪽
MINISTR. REFORM. IN HOLLAN B, et Huie objectioni aliquando a nonnullis doctoribus responsum fuit, etiam si dicatur hoc ex illa doctrina si ut, si recte explicetur
atque intelligatur,non esiste ita absurdum, quia in commodo aliquo sensu admitti possit. Ac proinde nonnulli adversariorum importatunitate pressi hunc modum loquendi aliquando admiserunt, atq;ttiam usurparunt,eode in sensu,quo in S. Scriptura usurparur Proverb. b. . Roman. s. a I, atque alibi. Vnde adversari occasonem sumpserunt eosdem Doctores,eorumque doctrinam vidiose calumniandi, hunc loquendi modum extra, contra ipsorum mentem in sensum plano alienum detorquentes , atque hisce do .ctoribus affingentes, illos isto loquendi modo docere Deu aliquos homines creasse simpliciter ex pura libidine,ut eos condemnet,sine ullo peccatorum respecturi Doctores isti contra publice declara-unt magnam ipsis fieri injuriam cum haec illis affinguntur, se ista phrasi non velle signiti care Deum Reprobos eum tantum in finem simpliciter creasse, inter ut interirent, sed ut Propria cui dic euntes Diri justitiam declararent. Toto se pectore agnos cere Deum neminem ab aeterno destinasse ad interitum seu con . lemnationem, nisi iustissime ob propriam culpam, propria pec-
at ipsis inferendam Aliam esse caussam creationis, aliam contemnationis. Adeo ut hac phrasi tantum id significare voluerint Deum ab aeterno antequam homines creati fuerunt,aut nascuntureri, immutabiliter decrevisse quosdam homines juste propter iropria ipsorum peccata condemnare, atque hoc modo gloriam ustitiae suae declarare atque ipsum qui hoc probe praesciverit, certo decreverit, nihilominus homines illos creasses nasci voluisse, Hunc sensum possemus quidem commodius exprimere,quam ier istum loquendi modum, quoniam durior est, multisque detorionibus & calumnijs obnoxius,quare etiam raro admodum a Re-ormatis doctoribus usurpatur; ac plane omitri posset, modo iii, uim doctrina de aeterna DEi praeordinatione, quam nonnulli illo primere voluerunt, omiissione aut rejectione durioris huius lo-nendi modi non condemnetur aut reiiciatur. Ex Remonis Si vero hinc sequeretur Deum homines quosdam creasse ad in stri hium
rtitum eo sensi, quo phralis nae detorquetur, Idem etiam tam sequi ut Gna consequentia ex Remonstrantium doctrina sequetur, quam 'eximere s nostra iam cum Remonstrantes etiam fateantur Deum abnaeoti 'U'terno immi abiliter decrevisse quosdam homines, quos infalli demnasio iliter praescivit non esse credituros, iuste condenare, tamen post ' M'
uam nec praescivit iecrevit, nil, o minus hosce homines creasse, cur
96쪽
cur inde non possemus tam solide, nam bona consequentia,qua
ex doctrina nostra, concludere, hosce homines ad condemnatio nem creari,aut nasci Nisi forte Remonstrantes dicere velint, quando Deus homines creat, aut producit, eum non praeordinasse,nec praescivit se, qualis futurus esset ejusdem finis, seu exitus: quod nihil aliud esset, quam Dei Providentiam: infallibilem praescientiam aperte negare Quando itaque nonnulli Reformati Doctore hoc loquendi modo exprimere volunt,Deum non tantum ab aetern certo praescivisse, sed etiam immutabilit praeordinasse, quosdam homines in tempore propter peccata ipsorum juste esse condemnandos , ad declarationem justitiae suae: ac proinde eum istos homines non creare, seu producere, nisi prius eorum fines seu exitus ab ipso certo sint praescit atque praeordinati, haec docti ina non est Novitas. Docetur enim expresse in Confessione,
In hoc mundo nihilseri sine Dei praeo natione. Deum secundumaternam ct immutabile consilium suum quosdam homine relinquere in lapsu O interatu, in quem si os praecipitaverunt , ut dectaret
suam justitiam Articul. 13. Ib. Neque hoc pugnat cum sexta Catechismi quaestione,quam allegant. Nam cum in eadem doce tur Deum hominem creasse, ut cum ipso in aeterna beatitudine etiveret eo non significa rur Deum, cum hominem crearet, omnino apud se statuisse, certo decrevisse, omnes homines ad saluatem perducere. Nam cum Verbum DEI atque experientia simul aperte testentur non omnes homines salutis participes fieri, ex eo sequeretur aut Deum in proposito suo falsum fuisse,aut in consilio suo mutatumet quod sine blasphemia dici non potest, cum id in pro statueret Mutabilitatem , Insipientiam, Impotentiam,ouae Vmnia naturae in repugnant. Hoc tantum in quaestione illa docetur , ad quem finem homo pervenire potuisset si in primo integritatis statu permansisset, in quo primum conditus fuit, scilicet ad aeternam beatitudinem , ac Deum in eo statu homini comiminicasse sufficienter vires , quibus ad illa per venire poterat. Non enim quamlur ad quem finem Di v s ah, soluae hominem condiderit, sed an Di hominem ita per versum condiderit , cum hac impotentia, ut Legem DEI perfecte deton potuerit praestare Respondetur per ii aliouem, eo queinbificatur, DE v hominem ita creasse, ii sutricientesta abuerit vitas ad Legem Dres persecte praestandam se porreprobatur hac ratione, aula DEV hominem creavit ad imaet
rum suam in vera justitia insanctitateriquete dona in ipsa cieattolli
97쪽
tione homini communicara erant, ut ita sufficientibus instructus viribus ad Legem Ei perfecte praestandam, Creatorem fuim recte agnosceret, atque ex animo diligeret, si hoc semper praestitisset, ut ita cum eo beatus in aeternum videret. Adeo ut ibi non dicatur, intentionem , aut propositum Di I, cum hominem crearet, absolute fuisse, omnes homines in eo sta.
tu conservandi atque ita si vos faciendi . Sed tantum ostenditur hic finis possibilis,ad quem homo potuisset pervenire, quippe suo ficientibus viribus ad hoc in ipsa creatione instructus, si in eo statu permansisset. Secunda Notistas esset, Eosdem docere Dre vi homines nee cessitare ad adiccandum. Hic loquendi modus admodum Nouuat, est obscurus, atque ambiguus, ac propterea debuissent hic Remonstrantes magis perspicue loqui , ut ipsorum mens recte percipi possit, si sincere hic agere voluissent , neque propositum illis fuisset calumniari Respondemus paucis V vocem Necessitandi inclingua praesertim nostra, plerumque si De Neeessita
significare coactionem quandam inferre', adeo ut quando dicimus Orione edaliquem necessitari ut aliquid faciat, eo significetur, eum a seipso P ---ψμ' 'Miponte sua non libenter id acturum fuisse, sed eum fatis invitum
nolentem cogi hcompelli, ut hoc faciat. Si vero Remonstrantes velint dicere tres illos dictos Ecclesiarum nostrarum doctores docere, Deum homines eo sensu ad peccandum necessitare, rei pondemus hoc non tanti esse falsum, sed etiam tam crassum, nifestam, atque impudentem calumniam, quam quae unquam quoquam evom possit. Ipsi enim quotidie contrarium docent,uti
quoque id ipsum ex scriptis ipsorum videre licet Inspiciantur modo Tractatus 'Gomari de Praedestinatione ejusdemque dis putationes de eadem materia, Disputationes Festi adversus Bella minum, Defensionem metita adversus Vtenbogardum, ipsa
luce meridiana clarius apparebit,illos non tantum hoc non docero sed id ipsum publice reprehendere dc refutare Producant Remonstrantes vel unicum Iocum, seu testimonium, quo probari possit illos vel hac phrasi uti vel hunc sensum exprimere. Nos certi sumus eos ne unum quidem posse producere. Quae ergo haec est licentia calumniandi Inter doctos notum est vocem Ncccssa' Duplex m. rium significare id quod se aliter habere non potest. Quandoqui ces M.
dem autem res aliter se habere nequeunt aut ex natura sua,aut at
eum respectu rei alicuius, quae extra ipsas est,ita duplex statui potest Necesta in rebus, una quae absoluta est, respectu naturae
98쪽
ipsius rei, alia bothetica, quae rei attribuitur respectu alteriugcujusdam rei extra ipsam. Doctores Reformati cum loqunn-Pdplici Qq tu de peccandori reum quatitur an in eo Necessitas aliqua tu de N. statui debeat, duplici occasione de hac quaestione agunt. Hices Uaxe ro cum disputatur de Providentia DEI , quae constat dua-y partibus scilicet aeterno D VI consilio seu decretosi atque eiusdem executione , quae fit in tempore. Docetur autem ab illis nunc in tempore nihil fieri, nec bonum nec malum, nisi quod si uri in consilio suo decrevit: praeordinavit fututu, ita tamen ut DEus decreverit bonum facere Malum permittere ad- bonos fines. Cumque hoc certum sit,consilium hoc Ei esse
aeternum, immutabile, atque in fallibile, ex eo concluditur respectu hujus nihil fieri casu aut fortuito, sed omnia fieti necessario,
hoc est, etiamsi multae res sua natura aliter potuissient evenisse, ta- men respectu huius consili DEI Omnes res certo Ita evenire, quemadmodum Eus ante decrevit aut facere, aut permittere ac proinde peccata etiam non casu aut fortuit evenire ac quamvis in se considerata non sint necessaria, sed contingentia, hoc est, fieri possient. non possent, quia in se dependent a caussa mutabili,quae est voluntas hominis,lamen respectu hujus immutabilis consilii Dira etiam dici pol Te necessitio evenire, quia ejus respectu eventus ille se aliter habere non potest. Atque hoc non est Novitas , sed perspicue docetur in Confestiones Catechesi nostra: In hoc mundo nihilsieris es Et praeordinatione et nihil casu seu fortuitos sed Deum omnia regere secundum aeternum suum conmlium prodidentiam . Acitc. Is uuat si ab Quicunque ergo hoc negare voluerit, necesse est , ut aut neget aeternam Dei Providentiam circa malum , aut dicat in i consilium esse mutabile fallibile, quod sane magna foret Novitas in Reformatis
Ecclesijs. Secundo cui disputatur de Corruptione naturae humanae ita de ea docent Reformati Doctores , Naturam humanam per peccatum adeo corruptam esse, ut homo ex se nihil boni
praestare possit, ac pioinde ex se nihil aliud pol sit, qua ua peccare: Cujus respectu nonnulli etiam aliquando dicunt hominem lapsum irregenitum necessario peccare, hoc est, ex se nihil aliud posse facere, quam peccare. Neque hoc est Novitas , sed idem expresse docetum ConfesIione Catechesi harum Ecclesiarum: Totam naturam nostram esse corruptam. Hominem post lapsum in omnibus vidissu isDcIum esse impium,perversum, si corruptum.
tatem homini esse tantumservam peccati. Hominem ex seipso
99쪽
nec mentem nec doluntatem habere menti os voluntati divina congruentem. Ita nos esse corruptos, ut natura propensissim tu ad odium Dei di proximi. Nos esse ita corruptos, ut ad bene agendum prorsus nonssimi idonei, O ad omne vitium prochves Artic Io. Ut si .s, Adversus qllae non pugnat, quod docetur in Catechismo , Deum hominem creasse ad imaginem tuam, hominem vero, amyli
fore Diabolo,sua pisius contumucia, se O posteritatem uam , divinis illis donu orbasse , Quaest 6 p. Nec quod docetur in Confessione: Hominem se ipsum Fonte O voluntarie peccato subjecisse. Nam quod attinet ad lapsum primum peccatum Onainis, quamvis ex proprio revoluntario cordis sui motu lapsus fuerit, neque ulla aut externa aut interna necessitate ad hunc lapsiumetompulsus sit, quia sufficientibus donis instructus erat, ut posset subsistere, si voluisset, quod ipsum nos libenter agnoscimus cquotidie docemus lacriti tamen est hunc lapsum non accidisse sine
OEI aeterno consilio& providentia, qua decrevit ac praeordinagit non lapsum hunc efficere, sed eundem permittere, ion Graciter impedire. Haec enim non pugnant, ut res aliqua fiat ex ropria ce libera hominis voluntate, ac simul etiam secundum I Ea providentiam, quoniam etiam voluntates hominum eidemunt subiectae Atque ita haud incommode dici potest rem ali- luam de in se , respectu liberae hominis voluntatis, per quam fit, ,mnino libere .contingenter feri, tamen eandem quoque iecessario fieri respectu aeterni Consili MEC, quod immutatile est, quia hujus respectu se aliter habere non poterat, sed certo ieri debuit Hanc doctrinam Ecclesiae nostro semper approba-unt&receperunt, neque a D. Molinae in epistola ipsius res iei-ur Verum si quis contra velit docere, Eum aeterno suo onsilio permissionem mali non praeordinasse, aut consilium hoc hi esse mutabile, aut quaedam evenire casum fortuitori sine 'rovidentia DEI: aut hominem lapsum ex seipso aliquid bonii posse praestare, hoc est, aliud ex se ipso posse facere, quam pecare,haec sane forent insignes Novitates cum Veteribus Epicurseo-um Pelagianorum erroribus consentienteS.
Tertia Novit vi, quam nobis affingunt, haec esset Nonnum rita Noofi Contra-Remonstrantes nosse ut doceatur id quo Confusio no F - 'ba decu Artic t Post assim in homine remansisse aliquas
tintillas ovorum excellentium , quae a Deo acceperat, Haec est hera donge quaesita calumnia , quam ex defeci u materiae arri
iunt, nobisque obliciunt Nos enim libenter permittimus, ut L . hoc
100쪽
Te scinti hoc in recto sensu doceatur, quo in Confessione docetur, atquari uolat, etiam ipsi hoc quotidie omnibus occasionibus docemus. Nerum
liquis imprimis hic sciendum est, quid per hasce superstites scintillas sit
intelligendum. Excellentia illa dona quae homo a Eo acceperat, ejusmodi erant, ut non tantum virtutes morales, sed etiam omne bonum spirituale, quod ipsi ad aeternam ejus beatitudinem necessarium erat, intelligere, velle, Iacere posset Horum aliis
quid homo amisit taliquid servavit. Quod attinet ad dona
quibus bonum spirituale ad beatitudinem iptius necessarium poterat ii uelligere, velle, iacere, illa ita penitus amisit, ut eoru runihil reliquum manserit, quemadmodum ibidem Confessio docet Hominem post apsium omnia excellentia dona sua amisisse : In ipsi nec mentem nec oluntatem esse dietinae menti O voluntati comfruentem: Voluntatem ipsius tantum esse fredam peccati rejicien- dum esse quidquid contra docetur de viribus liberi arbitr3 Sed
quod attinet ad dona , quibus bonum morale incivile, ad hanc vitam necessarium poterat intelligere velle .facere, illa etiam valde sunt obscurata atque infirmata ita tamen, ut illorum adhuc exiguas retinuerit Scintillas, quas Eus in homine voluit e sic reliquas, ut honestas civilis inter corruptos homines locum ali. quo modo habere possit, utque istae reliquiae huc fini servirent, ut sint tanquam media, quibus in restauratione imaginis in telectis Deus utatur, stanquam testimonia adversus reprobos tu
stii imae ipsorum condemnationis,quia sussciunt ut hominem reddant inexcusabilem. Artie. Quando Remonstrantes ita secundum Confessionem de hisce Scintillis docent, hoc nos neutiquam improbamus , nam ita adversus nos non docebunt, nequnos adversus ipsos in hac materia. At enim si per hasce scintillas intelligant vires aliquas intellectuti voluntatis in rebus qu: Pertinent ad bonum spirituale, quibus homo ex se sit dodens uverum spirituale bonum possit teli legere , velle, dc facere, ei doctrinae nos contradicimus , quippe quae sit Novitas directe pugnans adversus hunc Confessionis articulum. Probatio hujucalumniae, quam Remonstrantes producunt, admodum est infirma Dicunt Multos propterea in quodam loco publica temptrelinquere, O ad conciones, quae in horreis habentur, consererere Sequis , quaeso , hic est locus se quinam sunt illi qui hoc fec runt Si Roterodam dicant haec contigisse, uti intelligit de nonnullis illic narrari, non est credibile quenquam publictampla ibi deserentem hanc rationem allegasse, cum ibi multab