장음표시 사용
341쪽
De symonia commissa in tys, quassunt annexa spiritualibus in beneffictys, ctpensionibus. BEneficia, siue sint curata, siue simplicia,vel iuris patronatus , ex communi sententia Theologorum, . a. S. & praesertim D.Tho. vendi non pos1uo ani suntdicet in eis sit aliquid tempora-le,Vt annuus census,& redditus; ipsum tamen officium, quod incum-hit beneficiato , est quoddam spitituale, titulus quoque est spiritualis:& spirituale, ac temporale in beneficiis ita se habet, quod spirituale est prius, S temporale posterius: prius
enim praecedit titulus, de ratio om-cii, & inde ob titulum, de officij r
tione ius nascitur ad rediriis, Sc bona temporalia: Postremo ex iure ad hona nascitur usus, &ipsorum bonorum dispensatio. Q propter si venderetur beneficium,intellioer tur vendi, quod est primum,scHicet fundamentum,quod est spirituale, di symonia committeretur & benefici um in hoc differt a calice,& a iijs vasis sacris, quoniam in illis primu
omnium est teporale, spirituale vero postea aduenit; etenim calix non sacratur, nisi postqua fuerit factus, atque completus. Hinc est,calicem absque peccato symoniae non solumve di posse, quoniam habet multum materiae, ut supra expolia rised etiam quia in eius venditione intelligitur vendi, quod est pri iniim , de funda. mentum aliorum sci licet ipsa materia. Sequitur etiam, Summum Pontificem iuxta opinionem Theologoruuendere non posse; si si vendiderit, symoniam committit ; in qui ab eo
emeret, symoniacus esset,ut D. Tho. ad septimum. Probabile aut est,eu,
qui emeret beneficium a Sumo Pon
tifice, non Ineurrere poetias, contrδsymoniacos latas, quia illae sunt de iure positivo; quare hoc ipso, quod a Papa beneficium venderetur,in tanis dispensatum esse praesumeretur. Ex his infertur etiam , quemcumq1 accipiente aliquod munus pro da do suo suffragio, vi aliquis eligatur ad dignitatem .vel beneficium , essebmoniacum , licet ius habeat prie. sentaridi;& si conuentio impleretur
ex Vtraque parte, esset symonia reain
iis etiam in beneficio iurispatrona tus. Immo quod est amplius si quis propria bona alicui Ecclesiae dona..ret, ut praebenda institueretur pro
aliquo canonicatu eo animo, ut eliingatur in canonicum ea praebeu-da potiretur, equidem esset symoniacus; & si hoc deduceretur in pactum , esset symonia exterior, &si ex utraque parte impleatur, est rea lis, ut de symonia.Tuamos.Si autem offerat sua bona Ecclesiae absq; ullo pacto,& deliberato animo, si postea In canonicum eligatur, illam praebendam consequendo, non est symoniacus , ut ibidem habetur etiam si penes se consequendi canonicata expectatio esset, quoniam ista fidi cia non erat debita; ed in gratitudia ne electorum; de quia cu haec fiducia electores adhuc alteri tradere valebant. Symonia etiam non est solummodo, si pecunia, aut alia . quaecuinq; res detur, quae natura si e
precio aestimabilis ; sed etiam si detur quodcumque aliud temporale , precio aestimabile: de praesertim de duobus est difficultas, videlicet si
detur munus linguae, vel munus obsequi 3. munus linguae vocamus hoc loco utilitatem temporalem , quae officio lingine exhibe: ur, quae est duplex , videlicet laus , 3c preces , unde est symcuata donare alicui beneficium pro accipienda ab eo lavinde, ut donantem coram aliquibus
342쪽
personis laudibus extollat, vel pro accipienda prece, si pro eadem petasona, vel alia offerat preces alicui,&impertiat. Munus verbobsequii
vocatur omne seruitium tempora-Ie; unde symonia est conferre alicui beneficium tamquam seruitutis mercedem vel contra seruiendo a. Iicui beneficium,tamquam seruitutis mercedem,comparando. Si quis autem obsequium pr. es et praelato in utilitateni ecclesicae,& in rebus honestis , symonia non praesumitur in foro exteriori, si pro seruitio c6feratur beneficium, tanquam id manifes d constaret, iuxta dictum Diui Gregorii in Registro . Utilit tibus ecclesiasticis deseruiens , dignus est Ecclesiastica remuneratione gaudere. Si autem beneficium tribuatur intuitu temporalis obsequij,aut iure turpi, vel in temporalem utilitatem , non Episcopi, seu Ecclesiae I sed propinquorum , & micorum, symonia facile reputabitur, quia pro rebus secularibus nul-sio beneficium debetur. Symonia quoque in pensionibus
intercedere potest, quado videlicet inter aliquos interponitur pactum, non reseruato Summi Pontificis beneplacito: immodicit Nattarr. In
ter aliqnos intercedit paeti m de consensu praestando in pension rcum hac conditione etiam , ut pensio imponatura Summo Pontifice, vel ab eo approbetur, siue pro se, seu pro alio , qui de pensione paciscitur, ad euitandam symoniam requiritur, ut in supplicatione, quae offertur Pontifici pro obtinenda , pensione , exprimatur , quod iami Inrcrcellit pactum, di conuentio de ipsa pensione. Verum id mihi asperum esse videtur : Etenim haec doctrina nec textum expressum , nequo sufficientem rationem habet; nam fi ri potest, ut aliqui conueniant de pensione , syncera tamen intenti ne, & absque ullo animo commi tendi symoniam, & in conuenti ne explicuissent, se nolle dare, aut accipere pensionem , nisi ex licentia expres la Summi Pontifici, &ex simplicitate ; non putantes , hoc fore necessarium, bona fide pensionem a Papa , nulla facta mentione pacti, essent assecuti . Non enim idem omnes sciunt , nec scire tenentur ; nec video, qu liter in interiori foro vocari possint symoniaci . Et quamuis Nais
uarr. absolute loquatur, tamen ne
que ipsum in foro interiori istos f re symoniacos iudicaturum puto . Quae multis modis imponi possunt. aia Pruno, ut aliqua pars reddituum, siue in fructibus, seu in pecuniαν alteri persoluatur, qui beneficium ipsum in exercitio sui muneris iuuet, quando per se solum id exercere nequit , vel non accomm
date potest ; & haec iudicata fuit
semper iustissima causa Imponendae pensionis : hoc autem dupliciter fieri contingit ; uno modo . ut haec pars fructuum soluatur per modum locationis operis, Ut puta quando aliquis conducitur, qui beneficio labore auxiliatur ; & hoc pacto non vocatur proprie pensio, sed potius laboris solutio , & praemium; de hoc modo cuicumquo beneficiato sine vita licentia ope ram alterius ad se subleuandum . conducere licet: de haec temporalis pensio ad arbitrium , bene
ficiati ponitur , per quam illi, qui suum opus locat , millum ius neque in beneficium, neque in se
eius , neque in ullam partem requirit . Alio modo propi p
343쪽
ni potest, eum quis tanquam collega, vel coadiutor, aut vicarius verpetuus instituitur , qui adiuuet beneficiatum in onere benefici , vel vices gerat, & ei super partem fructuum beneficia penno sufficies ad eius honestam sustentationem assignariir. Hic modus imponendi pensionem antiquitus fuit valde in .su,& est iustissimus ,& quandam similitudinem,& praebendae effigiem habet,ut Sot.de i ust. lib. 9. quaest. γ.art.2. Imponitur etiam Penno sine
he, aut obligatione ullius exercitii*iritualis exercendi; sed ex alia aliqua causa, ut infra exponam. Interdictas pensiones est discrimen, quoniam haec nouissima solum a summo Pont.imponi potest, praecedentes vero ab episcopis, vel ab ipsi sim et beneficiatis.Causae autem sufficientes, licitae imponendi eas sunt multae. Prima est ad auxi liandum beneficiato in sui muneris functione,quae e st iustiisima. Secunda est ob seruitia, alicui Ecclesiae praestita , ut si beneficiatus diu obse- uium praestauerit Ecclesiae, dc pota
ea senio conlaetiis, non potest amplius seruire; unde retenta sibii pensione beneficium resignat: Et ex his duabus i ii stissimis causis Sotus putat, pensiones fuisse institutas, N. spiritualibus annexas, M. consequenter redimi non posse probabiliter decernit, quia ann xum spirituali, ipsum est etiam quodammodo spirituale. Tertia est ob aliquod remporale seruitium, E clesiae factum, aut uniuersali, siuesngulari, ut ea , quae datur miliisti , qui pro defensione Ecclesiae pugn auit, & haec ex communi sentenistia non est spiritualis, quia non tribuitur pro seruitio spirituali ; sed
temporali rantum. Quarta est ad sedandum lites, contra beneficium ortaa, quando causa est valde du-
hia, & uix post longum tempus, de
multas expensas terminari potest ,
tunc frequenter ex conuentione permittitur, ut alteri constituatur
titulus beneficii, Se alteri certa pensio detur multi hanc etiam diiscunt esse temporalem, quia ob causam purε remporalem, sci licet ad sedandum litem,donarur. Quinta est ad aequandum redditus beneficiorum in permutatione. Etenim
pro bono iaclesiae permutatio si pe est necessaria, & quando fructus sunt valdὸ inaequales , dc partes ad permutationem faciendam induci non possunt, nisi et,qui cedit beneficium pinguius pro tenuiori Ialiqua pensio assignetur, ut multiates neri contingit. Sexta est paupertas alicuius honesti, ερ bonae indolis
clerici, quem profuturum Ecclesiae speratur,ut literis incumbat. Scitus alias pensiones, quae communia ter sine ulla ex his causis Cardin
lium , & Praelatorum famulis , de familiaribus, & aliis similibus personis concedi solent, condemnare non audet; ait tamen nullo modo hoc nouum ius deuorare posse .
Nihilominus possunt defendi. Primo,quia expedit pro communi b no Ecclesiae, Cardinales, de alios Praelatos habere famulos bonos, dehonestos, quibus conuenienter aliquam pensionem impetrare expedit: neque abest si saepenumero videamus dari malis, & discolis, quia illis non conferuntur tanquamatis,sed ut bonis. Secundo, huius famuli dicuntur seruire Ecclesiae, seruitutem praesta clo ipsis praelatis. Tertio,ispe ob indigentia, pati
talem tribuuntur, ut se adiuuarc de
suis dnis facilius deseruire possint. Ex dictis mihi probabile est, nulla
pensionem esse mere temporalem,
nec pure spiritualem, quomodo est ipsum beneficium , quia ponsio ex
344쪽
natura sua ad ossicium magnit, nec forte ad paruum obligat, nisi ex Ecclesiae mandato, ut in Bulla Pii U.& ideo non posse redimi ullam pensonem sine authoritate summi P tis. Praeterea mihi videtur esse proin babile, omnes pensiones habere aliquid spiritualis, non tamen ranis tum, quantum ipsa beneficia habet, nec forte tantum quantum ius patronatus habet. Simpliciter tamen omnes dici possunt temporales, eo quod omnes pensiones accedente
consensu Apost. sedis pecunia redimi valenti& potissima ratio est, quia inpensione non est titulus benefici, necessarius, neque ius ad redditus ipsins beneficij;sed ius solum improprie ad partem reddituum. Sed obi jciet; ius a s eam partem reddituum, quod permanet penes ipstim beneficiatum, est pars quaedam spiritualis,ergo, etiam ius pensionis ad illam partem. Respondetur no esse parem rationem, quoniam illud ius in beneficiato est cutitulo comunctum, in pensione vero minime. Secundo,beneficiatus habet ius in omnes fructius;sed cum onere, ut aliam partem studiau pesonario tradat. Pensionarius autenon habet ius proprium in redditus; sed potius in beneficiatum , ut ab eo partem fructuiam exigar. Sed obi jciet, post nouillim im Bullam Pia v. cum pensionibus fuit annexu onus soluendi horas canonicas Dei parae Virginis, ergo est signum alicuius spiritualis. Respondetur nos etiam concedere, esse aliquid spirituale inpensionibus; deinde dicimus, hanc connexionem esse dei uis re humano, &conuenienter id esse statutum , ut cum pensionarius sit particeps bonorum Ecclesiae ad aliquas preces teneatur, quibus ek aliquid reddar pro pensione fructa ,& his precibus iuuet animas colu, qui bona reliquerunt; immo oriccium non soluentes, fructibus per sionum priuantur, ut ex constit. Pij V. Ex proxime mi m. t 38. In pensio- nibus quoque constituendis ordo seritatur: unde secundum iura maiores tertia parte fructuum consti tui non debent,& Sotiis approbat moderatas pensiones, tanquam licitas, si dentur ex causa,vi lib. 9.iust. q.7. art.7. &est communis fer8 sentetia omnium Doctorum. Hinc non possunt laudari, neque proba bili ratione excusari, qua beneficia. cum reseruatione omnium fructuure signant, quia est contra iustitia, ut beneficiatus porter totum Psndus & nihil potiatur. 1 num tamen casu Sac. nc.Trid. de retar. con. cedit pensionem , quae excedat te tiam partem fructuum,tanquam licitam I quando beneficium, vel EG 232clesia est perpetuo unita monasterio in curam habet animarum, rucvult a praedicto monasterio solui pesonem vicario pro sussicienti susteratione .ut curam animarum gerat,
etiam si talis pensio tertiam parte
fructuum excedat. Quanta autem debeat esse pars si uetitu, huiusmodi vicario constituenda , ide in Sac. Conc. arbitrio Episci pi re milit sed poli ea Pius V. in constit. 76. Ad ex
quendum , ut non minor quinquaginta, es maloi ce nium aureorum computatis omnibus, etiam Ince IIS, alijs Dbuentionibus, commuis
niter percipi solitis, allignaturi niti vicat iis rem pol aliis sol Dum suill et plus allignati. Praetcrca id cin Sac. Sss avi
grauen tur pen sioni bus, qui a portat pondus dici,& aestus, cu precipis, VLni per Ecclesiam cathedralciri non
possit costitui pentio, nili redditus
excedant precium mille ducat Oru,
neque super Ecclesiam parochialem , nisi fructus sumniam centu induca
345쪽
. ducatoriam exeedant . Hinc sequitur, de mente cociiij esse, ut Episcopo mille, parocho centum ducati hin per integre remaneant, atque
De Θmonia, in eonfidenti's, σsepulturis commissa. SYmonia etiam committi solet
in confidentia , deducto nomine a confidendo,propterea qui resinat altero beneficium hac spe consus,ut sibi restituat; immo quod peius est P tacite,vel expresse in pa-ὶtum deducit, quod ipse beneficiatus resignabit postea illud . ipsum beneficium cui, & quando ipsi resignanti,aut collatori placebit.Con ars radentia ipitur est resignatio, vel collatio , Due receptio heneficii cufiducia, & pacto illud resignandi
pro voluntate prioris collatIonis, aut resignantis. Contra quam duplex extat constitutio et Alter Pii IIII. num. 1C9. Romanum ', altera Pii V. num. 87. Intollerabilis. &quia haec posserior omnia , quaerior,& dhuc plura includit, ideo
anc sol na,quae multa continet, explicabo. Primo omnia beneficia,in confidentia accepta, & a quocun-δεο .que etiam Cardinali, ipso iure va-ἀant. Secundo, dispensationes omnium illorum bonorum, quae in c&s dentia accepta fuci e , sedi Apostolicere seruantur, neque ullus alius dispensare potest. Tertio, ubi confidentia in lucem erigi nequit, tunc in foro exicriori per praesumptiones,& legitimas coniecturas iudicari potest .Quarto, enumerat mulistas causas,quibus homines ad comis mittcndum crimen confideliae ad-
duci solent. Quinto,nouem calus
nitinerat, Sic declarat quibus praesu-nrindacii symonia in foro cxteli Ori. Primo,qui in resignatione , vel cessione curusciamque beneficii simpliciter, aut cum intuitu retrOccsisionis ingressus, vel accessus eidem dimittenti, etiam solum dimitte tis intentione receperit, siue ut alteri postea coferatur. Secundo, illius fructus, aut partem fructuum eide, vel alteri concedit. Tertio, pensiones ex eisdem fructibus soluit eide, aut alteri detinenti eius nomini , , delictum confidentiae committi celatur. Vbi aduertere oportet, illud verbum sola dimittentis intentione, Pontificem non determinare,talem intentionem solius admittentis iudicari confidentia in foro interiori;sed si ex coniecturis solum,&praesumptione probatur, Remittentem fulle talis intentionis, & confidentiam praesumi in foro exteriori,ut Nauar. recte aduertit cap. 23. num I IO. QSaarto, si collator conferat beneficium , quoui S modo V cans, hac intentione, vel expressaia, ut pro eius arbitrio alteri idem beneficium resignare valeat, aut pro alterius beneplacito , quem colla-ror ipse constituat, confidentia censetur. Quinto, quando prouisus de beneficio fructus beneficii, aut eorum partem ad ipsius conferentis , siue cedentis utilitatem, vel alteri cuicunque promittit, siue reliquit. Sexto,cum prouisus pensionem ei, vel eis,quem, aut quos idem colla tor cedes, vel alius nomine eorum solui c.Septimo, si patronus, siue clericus,seu secularis, vel alius per se scri plo,aut verbis ivlserit, seu significauerit, perso luat, confident la ense censetur. Octauo, si clericus camerae Apostolicae, aut Cardinalis, siue alius exemptus a solutio eiurium ipsius camerae, aut cac llariae
346쪽
post resignationem, vel cessionem, sibi factam ab aliquo extraneo de Ecclesia, monasterio,aut beneficio,& confectas literas, de apprehetam pensionem in ipsummet resignantem, seu cedentem spatio duorum, vel trium mensium retrocesserit,&ex tali retrocessione reseruat sibi friictus, siue partem pensionis concessam,confidentia censetur. strein O si quis , crimine aliquo absolutus, aut super aliqua irregularitate dispensatus, denuo benenciumr cipit,quod ante, vel post comissum deliMm,aut contractam irregularitatem cumisit,confidentia iudicatur. Sexto , ponit multas coniecturas,& praesumptiones, quas vult l . gitime haberi ad crimen confidentiae probandum. Septimo,omnes,
qui antὸ hanc bullam beneficium in confidentia, fructus, aut pensi nes acceperunt, nisi statim resipiscant, & illa dimittant, de qui postea ista facient, omnibus beneficiis eriuatur,di .nitatibus quoque, administrationi Dus,ossiciis, fructis bus,& aliis rebus ecclesiasticis; timmo& omnibus officiis Romanae curiae, etiam temporalibus. Secundo, excommunicat eosdem , Ut extria, mortis articulum absolui non posisint,pi aeterquam a Rom. PODt.Teristio, inhabiles ad beneficia ecelesiastica reddit, & caeteras dignitates. Quarto, de ut testes de quaque rosingulares probare valeant, pr sumptiones, S coni ecturas ,& plures huiusmodi praesumptiones &coniniecturae plenam probatione in praedictis faciant,& ut etiam criminosi In testes admittantur. Cum in hac constulitione regressi Is, ingressus, a , dc accessus fiat mcntio,aduertat, regressum proprie vocari, cum quis habens beneficium eccles isticum illud cum pensione alteri resignat
sius redeat ad ipsiam resi gnanimi,
si superuixerit. Ingressus est,qua do quis habens beneficium, ante quam capiat illius possessio nem . ille resignat alteri eadem conditi ne,ut post ipsius mortem redeat ad ipsum resignantem. Accessus est ,γuando aliquod beneficium est c5.erendum alicui non capaci,ut puero, legitimam aetatem non habenti,&imerim alteri conferatur haec ditione, ut cum ille ad legitimam aetatem peruenerit, beneficium ei restituatur, & conferatur. verum quaeret, num in aliquo casu pecuniam,aut aliam rem, precio aestim
bilem, pro beneficio ecclesiastico dare possit. Respondetur,iuxta multorum opinionem,in uno casu dati posse, videlicet pro redimenda v xatione, cum quis iustum titulum habet ad beneficium, propterea
ceps habetIus quaesitum ad beneficium .& ab alio,vel l ntruso,aut alio quocunque indebito modo mole stia assicitur,& plerumque cum p riculo amittendi ipsum beneficiu , vel magnae inimiciti', vel longis. maelitis, tunc, quia habet ius quinsitum, ideo dare pecuniam potest
vise liberet a molestia sibi illata continuo,aut inferenda. Nam cum iste habeat ius quaesitum , non trubuit pro beneficio acquirendo; sed
solum pro euitanda molestia I quare per hanc pecuniae traditionem, beneficium non emit; sed solum sua vexationem redimit, ut de Syra. c. Dilectiis Primo nihilominus aduertat, ut ista pecunia sine scandalo tradatur,quae si secreto tribuatur,non est opus vlla dispensatione, ut Nais
cc det ur,nispatione in lyinoniaec rhpraebere potest,& deinceps scand tum quare si petationem, S: lacultatem a summo Poni. hanc pecunia
347쪽
. ιαμ eradendi petat.Praeterea quaeret,an moniales symoniam committat petendo, & accipiendo dotem ab in. gredientibus monasterium. Respo- detur, primo aspeetia non posse videntur; quoniam ingredi monast ria, ut vitam regularem profiteantur,est quoddam spirituale, 8c a sacris canonibus prohibitum, ut dosymon. Quoniam. Et in Extrauag. com. Vrbani V. Sane ne in uinea , , quibus nullo modo dari dotem prohibetur, etiam praetextu paupertatis monasterij, pro quo multum facit cap. Periculoso g. Sanε de regul. in 6.&cap.Tertium de regul.&monial. sessae.Sac Conc.Trid. ubi e presse pronibetur, ne plures moniales ad monasterium admittantur, quae ex monasteri, redditibu& absq; eorum penuria sust entari non possint. Ex quibus colligitur,monast rium recipere dotem non posse; sed
potius re ili debent,si quae admit
ti perant. Probatur, non lotum m Ia,sed eorum occasiones etiam euitare debemus, At accipiendo dote symonia committi videtur,vel saltescandalum datur, ergo. His tamen non obstantibus probabile esse puto,accipere posse dotem, etia si monasterium alere possit alias sanctitimoniales suis sumptibus, & absque
incommodo, praetereas, quas hahet,& alit, dummodo ex utraquo parte sit semper redia intentio dandi, dc accipiendi pro sustentatione,&pro ali)s, ad monasterium, &moniales ': stantibus , & non proingressu. Probatur. Nan3 quando dos pro matrimonio sititinendo tribuitur, Hmonia non committi riir, emgo neque cum datur dos pro sustentatione moniali lim, & monasteri riam, quae pluribus indi oent, vi re parare domus intus, 3e roris, siue pro seruitijs,monialibus debitis,&consuetista multis. Secundo, alijs
moniatibus praeiudicium inferre non licet; sed non accipiendo dote aliis sanctimonialibus, quae dotem dederunt, iniuria irrogaretur, de monasteria discolis implerentur. ergo. Respondetur ad argumentum non esse scandalum activum; sed passivum, quia dantur dores, non pro ingressu religionis, dc eodem
modo canones explicantur a' Diuo Thomsecunda secun d. e quaest. I in artic. 2. ad quartum. Advertant tamen moniales, summam dotis extisendam , debere esse honestam, iuxta locorum diuersitatem, ac t xarum vi receptarum. Insuper deposcere valet,utrum statuta,&coninsuetudines, quae in aliquibus capiatulis, aut monaster6s Vigent,ut admissus ad canonicatum, Vel mona- .chatiIm, faciat conuiuium toti capitulo , aut monasterio, siue quoa exiguum persoluat canonicis, ve, monachis, seu monialibus, licite seruari possint absque peccato symoniae. Contra vinetur ess cap.
Periculoso xbi expresse haec euitari mandatur. Si tamen recte huiusmo di conui ilia, & dona exigua de tur , symoniam esse non sentio , de x spro parte admi ni ad canonicatum,
seu monachatum potest esse tanta rectitudo intentionis, ut vere hi 'iusmodi faciendo, & consuetud nes, ac statuta obseruando, non sit
symoniacus, eo quod non fecit id
pro ipso canonicam , mel monachatu sed pro communi laetitiaia , ahit grati animi signo. Secundo dico, ex parte catannico rum , monachorum , ela monialium praesumi poti. 'moniam, si ex ui statuti, aut consuetudinis, et alias quomodolibet haec tanquam aliquid debitrum , fieri quaerant, & petunt; nam id esset
debitum propter acceptionem a stanonicatum, seu monachatui ,
348쪽
quod est spiritust annexum, de sic
symoniacum . Tertio, si solum exi--ntur ad occasionem communis iaetItiae,non tanquam debita; sed ut gratis tant,stante rectitudine int&tionis verae . sisve precato emei possunt.Qumo,cu reetitudo intentionis ex utraque Iarte deesse pos sit,periculosum est in foro exteri ri ieruare hane consuetudinem ex utraque parte,quoniam haec oper tio quandam speciem mali praeseis fert, ut etiam in foro interiori non
careat suspicione probaicilli symoniae. Unde virosque fore consulenodos existimo, aut recta intelionem ex utraque parte habere decerno. Tandemsymonia committitur quoque emendo sepulturam:pro cuius rei notitia aduertar,sepultura tria o
significare posse ; Primo, ipsum ius
sepulchri. diecundo ossicium,quod exhibetur cadaueri in funeralibus. Tertio, ipsum locum sepulturae. Aliquem locum emere, vel vende re alteri, ut ius habeat eligendi in Me,vel illo loco sacro, aut ab epistopo deputato, communiter est symonia, quoniam huiusmodi iusso peliendi nequit vendi,vll. q. t. Diactum est secundo. Postquam & praeripiendum-Innoc. in cap. Abol
sepultura,idest ossicium,vel pro eo aliquid exipi sine symonia ut dictis locis,& de symon.Cum in Ecclesiet;
sed tantum pro laboribus,aut ele mosyna.Tertio,sepultura idest ter. ra pura, & non sacra, in qua nemost sepultus, & quae non sit deputa. ta;sed sepulturae deputanda, vendi potest. ia.' a. Aurum & concordat Innoc. de Hosti en. si autem sit a thori rate pontificia depuratas, vendi non potest ;ira D. Thom. ad 2. &Sylvest supra, & communiter sunt misse vetb.Sepulturai nam lasse liendi.& ossicium sepultum,& i cus , per episcopum depurata, sunt quaedam spiritualibus annexa,em vendi no possunt. Rursus iuxta priamas significationes adhuc septiuisera duobus modis accipitur,vno m.
do pro iure sepulchri propriE,idestro iure, quod aliquis aliive h
et,vel pro iure,quod habent sec lares passuE. Ius sepulturae cathedralibus,& parochialibus de iure communi acti uecompetit; ex priuilegio autem aliis, ut ge se l. Cum liberum. & in vestra praesentia, de Clem. de sepulti Dudum.ias autem sepultur seculares habent frequentur in suis capellis passiuti no est i men dominii ius,aut proprietatis ἔsed est ius quoddam ad usum illius
sepu iturae, ex quo iure habent, ut
ipsi in istud sepulchrum sepeliamriar, & qui sunt de eorum familiais, dc non alii extranei, nisi de licentia eorum, vel ex praecepto praelati in necessitate, ut summi me verb. sepultura,& Sylvest.Temo,quaeritur.
De restitutions rerum, per frmoniam acquisitarum, depaems,quM Lymoniaci incurrunti ritur,an si beneficium, vel 'aliquid spirituali annexu ac
quirat per symoniam menta. lem, restituere teneatur, ut puta si citra pactum arbitratur, collatore beneficium contulisse intuitu d norum , praua intentione largitorum,quae et praelatus col lator eodeanimo receperit, tunc dubium est, an collator quicquid recepit restituere,d alter resignare beneficium constringantur. Prima opinio est Hollien. super c. Mandato de syi a.
349쪽
MAngeli,verbos onia, septimo; Extendi etiam ad Abbates , ut lipsi
distinguentium ea, quae per sym dispensare valeant,& ad resignationiam contra ius divinum compara nem quoque spiritualiuin,& corpotur ab eis,quae per symoniam cotra ratium extendit, dummodo nullii ius positiuu acquiruntur. Per prio- extet pactam,vir.Abbas dispensarerem symoniam comparata, no- possit, ne resignatio spiritualiu, ac xia non esse testitutioni, acquisitaia temporalium receptorum fiat. Ex vero dure positivo vetita, restitu quo Sotus inquit, eos antea tenerire obligantur, cui subscribit Henri ad restitutionem,& Rubricam rem cus quodlib 6. quaest. 16. dicens in obscurasse,ut intelligeretur, nomecan.Infra citando,sermonem habe- neri tale symoniacum ad restitutiori non de illo,qui pro ingressu reli- nem,sive resignationem: Quare pionis praemium contulerat; sed de qui aliquid obtulit praelato,tanquaillis monachis, qui honorifica loca precium; sed tamen nullo expresso coemerant. opinio dissiculta pacto, dominiam non transtulit in rem soluere non videtur,quia si ver eundem. Veruntamen quia restit horum fgnificationem considerm tio non est facienda illi; sed Ecclemus, Iocus in monasterio pro em sae, potuit Pontifex illam ipsimet dem usurpatur, quod est admissio praelato indulgere, & ipsum a vi ad religionem. Deinde emere, vel culo restitutionis liberare . Itaque pecuniam in ea loca conisere non concludit, Romanum Pont. inter efficit,ut alter committat symonia, rogatum fuisse, num facultas dispedi non alter;quoniam symonia non satini sit extendenda ad Abbatem committitur, ut qui acquirit per sy monasteri,ita ut ipse posset mon rnoniam ditetur,aut aliquid prFio chos dispensare. & authoritate prosum coemauu sed exquiritur,ut in batur. God gratis accepistis, gratentionem symoniaca non habeat, iis date c ratumibus etiam Qtimo, neque ut aliquid ex conueniiqne in regula uniuersalis est, ut quando recipiat.Secunda opinio est aliquo dare, & accipere est iniustum, M. rum, indistincte asserentium, symo tum, & acceptum retineri non poniam quoque mentalem obligaro test; sed dare, & accipere symonia
ad restitutionem,tam beneficia,qua mentali non est licIrum,ergo.Secuprecisquam refert Caut.2.2.q.im. do,sicuti usurarios mente, omul paart. 6. , Solus acerrime defendit isto excluso, restitii ere constringiis lib.y. de Eust.q. .ar. I. & cap. in tur, quia scit. oblatum non sponte dantes: in cuius explicatione com- tribui, sic comparatum per symo- Orniter Doctores sibi adaersatur, viam mentaum restitui debet; quo&SOriis exponendo, ad propriamo niam non ignorat, pecuniam, vel opinionem coaptare conatur ira di beneficium non sponte donari. ercens ad mentem Adriani quodl. 9. tio, symonia in initi tram cori itur. ar. 3.Cum quinam praua voluntate quia praelati non sum domini bene precium dedissent cuidam mon, ficiorum Ecclesiasticorum,ideo εsterio. ut in relig onem reciperen- , modi contractus iure diuino, detur,postea compuncti petierunt dis naturali est nullus, & deinceps re- spentationem. Papamifit manda- stitutio est facienda. Cotyarrim iaStvm,ut fieret sed tanaen Abbas po- hae ratione com ictus , in reg. pc stea dubitauit de euensione man- catum. 2.p.3.8. num 3. purae,csse set
dati .Respondet Summus Pontifex tentiam D.Tno. ut iure diuino,&
350쪽
naturali contra s sit nullus, qu, dati virtute eum Abbate etiam duuis fateatur, i sie communem -- spensare posset.Cui respondet Sumctorum sententiam, nullitatem col mus Pontis mandatum Apostoliculationis no esse symoniam ex natu. ad Abbates extendi,ita ut etiam cura conuentionis,neq; ex diuino im illis veluti cum monachis, di penis re; sed ex poena duntaxat Ecclesi, sare posseti &taec in prima parie .stica. Unde nec ipse a communi sen Secundo, interrogatus Papa, an I tentia recedit.Quarto in symoniaia les symoniaci monacni dantes, seu venditur, quod nullum habet pr. Abbates recipientes, spirituale, accium,ergo venditio est nulla,& re, temporale teneantur resignare destitutioni obnoxia .l Quinto, sequi- restituere, ita ut nec Abbates pretur, acceptum per symoniam con- cium, neque Monachi habitum, &uentionalem,immo etiam realtari, locum quae spiritualia sunt, aut splnon esse restituendum, quando sy- ritualibus annexa retinere debeata monia committitur in Sacrametis. Respondet noteneri; sed ad solam Siquidem solum acceptum per sy- poenitentiam de commissis Creato, moniam in beneficis,iure statuitur ri faciendam. Hic est germanus,de esse restitueduim,sed nemo pro ma- verus sensus, ut intelligenti, devola administratione Sacrainetorum lenti patere potest.Quo ad secundu non esse restituendum acceptu ne- dico,emoniam proprie, & essetitia sabit, ergo signum est,restitutione liter non esse peccatum contra iu- aso esse de iure naturali,&sententiaia stitiam; sed aduersus religionem ID. Tno. de symoniaco occulto est, ut docet D.Thom.in fine arr.i. d.q. ut non puniatur ut symoniacus; sed aflirmans,esse quandam irreligiosi-
de mala intentione debet poenite. talem essentialiter,licet pars potenre,Vt ZI.q. IOO.art.6. ad 6.de Nauar. tialis etiam iniustitiae appellari poscap. 27.nu. IO2. neque teneri ad re- ΩἐProbatur. Iustitia proprie ad Destitutionem deii ire naturae. Proso. um esse non potest, ergo peccatum lutione dubia. Ptimo est declaran- in symonia mentali contra iustitia dum cap Mandato, super quod lis communiter no committitur. tota, & inter scribentes controuer- niam quaecumque iniuria, a Prael sia fundatur; deinde perscri rabi- to illata , seu ab alio vendente, aut mus , an committere symoniam sic beneficium emente, re vera est irre-achiis aduertiis iustitiam,vel religio gularitas essentialiter,dc sacrilegiu, nem, ex quibus veriorem sententia quemadmodum omnis iniuria, pro
extrahi posse existimo. Propria ini. ximo illata,est iniustitia, delicet Sutur,& germana intelligentia dicti mus Ponti f. in symonia intrinsece
cap. iuxta communem, dc verum tu mala,dispensare non possit, cum scitem sensum est.Cum quidam rece- licet spiriti tale datur pro tempora- perit in mandatis a Summo Pone. li,in retentione tamen ,dc rest, tuti ut i secundum peneralem constitu- ne dati,dc accepti dispensare valet, tionem Conc. Anstanti en . relatam ita ut collatio teneat, dc resignatio, in cap .Q-niam eod. titddispensa- ac restitutio no fiat, quoniam licet rei monachos,qui locum in mon collator non sit dominus benefici j, sterio precio dato acquisierut,nul- est tamen administrator; & quam la facta mentione de Abbate, qui uis perperam administrer, nihilomi precium recepit. Consulit ille P nus est validum , quod fecit, quia- , para, an authoritate, dc illius man. tanquam potestat in habens in aq- ministr