Alciphronis rhetoris Epistolae

131쪽

interpolationum esse mihi pereuasi, ita hanc quoque partem interpolatam esse et ab Alciphrone haec tantum scripta credo: εἶεν, ωρα μοι βουλευματος. εἰ γαρ τον γνώμονα τρέψομεν ἐκεῖσε νευειν Ου ταχιον δυνήσεται τας ἄρας αποσημαίνειν, ωαὶ ἔσται τὸ βούλευμα Παλαμηδειον. Ad singula ut veniam, καὶ ante σλην non sollicitandum videtur: compares καὶ πας, καὶ παντα et similia, quae sortius dicta sunt quam simplicia πας et παντα. CL Analecta Alex. p. 223. Τum alterum και, quod Ven. ante ἔσται τὀ βουλευμα addit, non abiciendum, sed in ναὶ mutandum censui. 3. οἰκέτην Boissonadus restituit ex Θ, ubi est ικέτιν,

vulgo οἰκεῖον.

4. Verba καὶ παραλογισασθαι, quae libri post κατασοφίσασθαι habent, in marginem relegare non dubitavi. Recte dicitur κατασοφίσασθαι την ευταξίαν, astuto commento ordinem perturbare, non item παραλογίσασθαι, decipere ordinem. Ceterum in Ven. inverso ordine legitur παραλογίσασθαι καὶ κατασοφίσασθαι. Aliud item in sequentibus glossema Sellero praeeunte eieci eti ἐκείνης, quod in ceteris libris varie scriptum Ven. recte omittit. Ib. φρονεῖ νεώτερον paulo insolentius dictum est pro iuveniliter lascivire, cum alias de iis dicatur qui res novas moliuntur. uod statim sequitur 'Aπολη nomen, Bergkius sic Scripsit: libri Ἀπολχαίας. Denique in fine epistolae τουμπίπλασθαι Sellerus, τουμπίριπλασθαι Bergierus, ἐμπίπλασθαι Ven. του πίμπλασθαι ceteri libri.

III, 5.

'ατοδιώκτης nomen in epistolae inscriptione non mutandum in 'Eτνοδιώκτης. Indicatur eo parasitus qui sextam horam consectatur, i. e. prandiorum tempus observat. es. Alciphro III, 4. ὁ γνώμων ουπω σκιαζει την εκτην, ubi vide quae ipse Sellerus adnotavit. Dissicilius dictu quid altero nomine Μανδιλοκολαπτη indicetur. Pro eo Ven. Μανδυλικολαπτύ, Θ Μανδολοκολαπτη, Reiskius Μανδιλοκλέπτri, Sellerus Καν

l. χρηστῶς ησπασατο, quod Bergierus comiter Salu lavit interpretatur, mihi aliunde non cognitum est. Fort.seribendum ὁ χρηστός vel ὁ χρυσους. Ib. απωθεν Scripsi

132쪽

x Par. pro αποθεν. eadem sorma restituenda Fragm. VI, 4. 14. alteram ut a prosae orationis scriptoribus alienam nec nisi epi eis lyricisque poetis concessam fuisse existimem, hanc causam habeo, quod ex iambicis carminibus, quotquot aetatem tulerunt, nullum eius exemplum assterri potest; itaque frustra αποθεν quaeras in poetis tragicis, frustra in comicis frustra item, ne iambographos commemorem, in Scymni Perlegesi, in Machonis chriis et quae Praeterea ex eodem carminum genere ad nos transmiSSa sunt. Has ob causas eandem formam ubique etiam e Strabonis libris expuli, partim eo dicibus addicentibus, partim vel contra codicum fidem, quorum consensui in tali causa nihil tribuendum est.2.-τεuαχῖτω Λrnaldus, τεmιαχίται libri

praeter Ven. et O , in quibus um ς Restitui

singularem, non facturus nisi iidem codd. γεννικος obtulissent pro γεννικον. 3. φρασας παρ' oτου καλοῖτο, ἐδεησα κινδυνω περιπεσεῖν. Recte Sellerus Oλίγου ad ἐδέησα requirit, cuius reliquias in καλοιτο, pro quo Ven. καλεῖτο habet, Superesse

credo. Scripsi igitur παρ' oτου καλελαι, ὀλίγου ἐδίησα. Ib. ἐγκειμένην, quod libri post ἐναυλον habent, eiciendum esse viderunt iam alii. Ib. ἐδέησέ μου. Hic etiam exciderat ολίγου. Ib. βρεγματος Ven. βρέχαατος ceteri, ut videtur. In Sequentibus του υδατος articulum omittere videtur Ven. Colorem loci scriptor fortasse duxit ex Antiphane in Fragm. Com. III p. ll. κατασκεδῶ - την μεγίστην αρυ- ταιναν υμων ἐκ μεσου βαφασα του λέβητος ζέοντος υδατος.

III, 6.

l. oψει uε ου μετα μακρον. Ita Reishius et Sellerus, quos male secutus sum; libri μκρον. Bergierus ου delebat. scribendum oti ει με συ μετα ιυκρον. Τum e S Sellerus οἷος τε εἰαι τα ραπίσματα.

III, 7.

2. Puod post θεασάμενος libri habent ενα των νεκρῶν, glossatoris esse vidit Arnaldus, cui debetur etiam ανελεῖν, pro quo libri ανελών. Pro ἐπηναγκασεν legebatur

133쪽

3. ola γαρ oti πάσχει τα δίκαια λακκοπλουτοι. Ita libri, in quibus πάσχει τα δίκαια ex margine illata esse intellexit Bergierus. Sunt librarii verba parasito insensi eumque meritas poenas dare profitentis. His eiectis alterum οἷα in οἱ mutandum esse vidit Cobetus. Sellerus scripsit οἷα γαρ οἷαοι λακκοπλουτοι, quod aures laedit neque elegantiae est Alciphroneae, quamvis ille οἷα γαρ οἷα coniungere soleat. 4. αλλαντα ἐνέσαττεν. Puod in margine cod. Θ additum est λουκανικον cum Olim Sellero recipiendum commendassem, nunc reieci. Apertum id nihil aliud esse quam intompretamentum vocis ἀλλἀντα. At quod in Sequentibus pro εργασάμενος Scribendum conieci οργασάμενος, non dubitavi

recipere.

d. ἐμῶν Ven. et D. ἐμημεκώς Vulgo. Τum τοσουτον τοσῶμα βρωμάτων φορυτον idem Ven. dedit; vulgo τοσουτον ὁ τῶν βρωματων φορυτος, quae in aliis libris aliter scripta variis coniecturis tentata sunt. Ib. in libris legi inr ἐπ εργασίαν τρεφομαι καὶ Πειραιεῖ Schalarus Πειραιοῖ) βαδιου- μαι τα ἐκ τῶν νεῶν φορτία ἐπὶ τας αποπινιας ροσθου μεταθας μετατιθοῖς Ven. . Vitiosa Oratio quo modo emendanda esset ipse docere poterat Alciphro I, 25, 3. ἐπὶ ναυτιλίαν βαδιουμαι καὶ ανέμοις ομιλησω καὶ κυμασιν, et III, 47, 5. πάλιν ἐπὶ τ ὴν ἀρχαίαν ἐπιτηδευσιν τρεφομαι. Delevi igitur βαδιουμαι et Scripsi μεταθήσω, quamquam priora eiecto τρε ομαι etiam Sic constituere possis ut scribatur ἐπ' ἐργασίαν βαδιουμα καὶ Πειραιοῖ τα ἐκ - Pro νεῶν in ΘeSt νωρ i. e. νεωρίων; at praeStat νεων. Ceterum καὶ Πειραιοῖ scribra an κἀν Πειραιεῖ perinde est.

6. Δμολογημένην Sellerus, ομολογημένην Ven. ἀμολο- γηαμένην Θ, ὁμολογουμενην Vulgo. ib. pro ἀπεκδέχεσθαι malim ἐκδέχεσθαι.

III, 8.

Οἰνοπνίκτης seripsi ex Ven. cum vulgo legatur οἰνο- πηκτης, quod Οἰνοπίπης corrigendum videbatur Sellero. CLB-κοπνίκτης III, 50. 1. Libri στεφίωτον ἐπὶ τον αγνον Vel αγνον; correxit

Bergierus, nisi quod τὸν ante ἐπὶ Reiskio debetur. Ib. vulgo

134쪽

αλλήλοις additur post ημῖν. recte Om. Ven. ex quo in Sqq. ἀγαγεῖν scripsi pro αγειν et τον ante Θηριππίδην delevi. 2. ησθημενη δὲ Ven. quod ferri potest, si in antecedentibus pro ματηρο scripSeriS μα τον, de qua iurandi forma cs. ad Menandri Rel. p. 131. Ib. legebatur τάχιστα αυτην καὶακουσαν ἀπαξαιμεν. uae cum grammatici vitiata esse intellexissent, αν post ταχιστα inseruit Lobeckius, quem Sellerus secutus est. Potuissent lenius καν ἄκουσαν scribere. At cum codd. pro ἀπαξαιμεν habeant απῆξαι Vel απαξαι, conieceram ego excidisse in sine δυνησομεθα. idque nunc a Ven. planissime confirmatum video. Non dico hoc acuminis ostentandi gratia, a qua vanitate me in multis aliis gravibusque vitiis longe remotum scio, sed ut hoc quoque exemplo patescat, ne audacioribus quidem coniecturis in hoe scriptore locum' denegandum esse. Idem liber sequentia sic habet: Θηριππίδηως δὲ εἰ τουτο. Voluit opinor δυνησομεθα Θηριππων. ὁ δὲ εἰ τουτο, vel ωστε εἰ τουτο. 3. του νέου σκεμματος libri, quod quo pacto recte explicari possit non video; itaque Reiskii aliorumque emendationem του νέου κόμματος recepi. Ib. το ante χρῆσθαι delevi. 4. ἐπ ιιείναντες Ven. Τum λογίζοντα si incorruptum est, notata dignus est passivi usus, cuius exemplum non me mini nisi in aoristo λογισθῆνα. Fort. tamen scribendum νο- ζονται.

III, s.

1. ουμοὶ scripsi, οἱ μοὶ codd. οἱ ἐμοὶ Wagnerus et Sei-

2. καὶ θραυει. Bergierus καταθραυει, quod probandum videtur, posthabita ratione a Piersono Ver. p. 96. inita.

III, 10.

1. Memorabile est κακος κακιος απολοιτο ὁ κάκιστος. nil tamen mutem, quamVis κακος, pro quo B μαρος habet, delendum videri possit. 2. εἶ,τες recepi e Uat. Ven. Par. aliisque, εἴπαις Flor.

135쪽

ανεγειρομενος Scripsi e Ven. ἀνεγρομενος vulgo, ἀναγρ με- νος Flor. Denique complures edd. ψευδῆ pro ψευδέστατα.

III, 11.

Mulieris nomen epistolae huic praescriptum μονιον recte suspectat Rei Skius, qui de Κρονίω cogitabat; videtur aliud latere. l. ολος i. e. ολως Ven. Tum απεχθανομένη Vat. Ven. DOrv. Par. απεχθομένη vulgo et ceteri. 2. Fort. praeStat ακουσας καὶJ αλλα. Ιb. απωλισθε Sellerus, απολισθε Bernardus, απολεῖσθω codd. Puod sequitur μου recepi ex B, μοι ceteri. 3. αμιλλα ἐν ταῖς sanum esse non potest; αμιλλασαι

ταῖς Β, αμιλλαι ἐν ταῖς Ven. Fort. ἐναμιλλος εἶ, vel αμιλ λος εἶ cll. Hesychio Aμιλλοτεροι, ἐπὶ πλέον ἐιγίζοντες.

Ιb. αστικαῖς Ruhnkenius, αττικαῖς codd. Postrema non credo integre scripta eSSe: pro οποίαν Ven. οπου αρ, quod esse potest ὁποίαν αρα. Pro ἐκαθθρε imperfectum require-ham. Sed videant alii.

III, 12.

1. Post πίτυν libri addunt καὶ προς τας αυρας ἐκκειμένην, in quibus cum optimi codices καὶ omittant, non dubitavi scriptorem molestissimo glossemate liberare. At eum Ven. ἐκείμην habeat pro ἐκκειμένην, locus fortasse ita scribendus erat: φιληνεμον τινα ἐπιλεξαμενον πίτυν, προς τας αυρας ἐκείμην υπο ταυτη τὸ καυμα σκιάζων. Mirum vero dicendi genus est, quo quis ae Stum obumbrare pro aestum in umbra vitare dicitur. Nescio igitur an ἐσκέπαζον scribendum sit. Ιb. στενον το πνευμα μετα τῶν χειλέων ἐπισυρων. Pro μετα Vide an μεταξύ scribendum sit. In sequentibus posui καί μου pro καί μοι. 2. Pro ἐν τουτω malim ἐν τουτω δη. Ven. habet ἐν τωδε. Tum librorum scriptura est ἐν μέσαις ταῖς ηδο- ναῖς, quae cum manifesto vitiata essent, Wagnerus et Selle-ruS ἐν μέσοις τοῖς 'Hδωνοῖς scripserunt ex emendatione ReiS-kii, Speciosiore illa quam veriore. Puid enim Τ num ipse pastor, cum greges cantu demulceret, in Edonis versabatur Τ

136쪽

Scribendum erat ἐν μεσαις ταῖς νομαῖς. In postremis epistolae verbis οτι μοι μουσικον ἐστιν τo αἰπολιον, codices praeter B omnes post ἐστὶν addunt θειν, quod fortasse ex ἐκεῖνο corruptum est. 3

III, 13.

1. ναματιαῖον Bergierus, libri ναματίδιον et ναμάτιον. 9uod in sequentibus habes εκ τῆς ακρωρείας τῶν ορῶν, nequis τῶν ορων deletum eat, V. LObeckium Paral. p. 537. 2. ante μεμηνοτων errore tSpographi excidit τῶν.

III, 14.

1. Scribebatur 'Aκαδημαν. In sequentibus cum vulgo legatur τα μετεωρα δε πολυπραγμονουντας καὶ ἐπιτηδευον- τας, intolerabili Synonymorum cumulatione, ductu cod. B. scripsi πολυπραγμονεῖν ἐπιτηδευοντας. In fine πλεα recte Sellerus; vulgo πλεῖα.

Legebatur εἰς μακρον; correxit Sellerus. Post αποδώσοντι si aliquid excidisse dixero, sortasse assentientes habebo qui verborum Seriem curiosius perpenderint. Exempli causa pono καί τι καὶ αντιδώσοντι, quod sua se veri similitudine satis commendat. His iam recte inferri poterat ἔχω ουν γουν Τὸ καγώ πιθακνια πολλά, in quibus ἐγώ pro καγῶ scripsimus e Ven. Ib. pro δεοιο cod. B δεοι, Ven. δὲ εἰς i. e. δεησει Vel δεῆσri. POStremo το γαρ κοινα τα τῶν Berg-leri est emendatio; libri τα γαρ κοινα τῶν.

l. τὸν γαυλον πληρώσας γαλακτος. Scribendum erat πληρη ex Par. Vat. Par. Ita enim procedit oratio : εφερες αν καὶ τοῖς θεοῖς κιττον, καὶ ὴμ ιν πυρους καὶ οἶνον καὶ τον γαυλον πλήρη γαλακτος. Ita non necesSarium ut τι inseratur post hμῖν, quod etiam alias ob caussas fieri non potest.

Idem error me nigit in Cinnami Hist. I. 1 p. 4, 16. qui locus ita scribendus est: o πως μὲν γαρ ἐκεῖνος ἐξ ουπερ αuφω ἐγενέσθην is μὲν ἐς πατέρα, ὁ δὲ ἐς παππον αυτον αναφερων, την βασίλειον ανε- ζώσατο αρχην. De quo me admonuit Mauritius Pinder.

137쪽

3. ημῖν τε ὁ γηρωκομος ἐγγυς. Nihil his sani inest nisi

pro ἐγγυς cum Reiskio Scribas γενου, quo recepto parenthesis, quae vulgo usque ad αντὶ τῆς continuatur, claudenda erat post ἔχουσα. Praeterea ScripSi γζροκομος, quae unice era forma est. cf. Lobeeli ad Phryn. p. 69l. Ibidem Ven. ἐπάνι, quod dubium est utrum ἐπανιθι an ἐπανει significet.

III, 17.

Inscriptio: Mαρέστρατος Λειριο νη. Chaerestrati rustici nomen Alciphro fortasse ex Menandri Hypobolimaei derivavit. V. ad Menandri Reliqu. p. 172. Alterum nomen in libris varie scribitur. Ληρίω Vat. et vulgo, Ariocio νι B et Ven. Λειρίω Reiskius, Λειριονst vir doctus in thesauro L. G. V. Λήριον. Hoc secutus sum; quamquam nec Ληριονγὶ improbandum, quo nomine nugatricem scriptor indicare voluerit. l. Λειοιoνη vir doctus, Λείριον Reiskius, Ληρίον Vat. et vulgo, Ληρίων Ven. Ib. κατακοιμησασα ScripSi ex Ven. et Β, κατακνὶλήσασα vulgo. illud praetuli, quoniam τῆ μωρκατακηλεῖν τινα vix recte dicitur; et obdormivisse hominem in sequentibus ipSe testatur. 2. τους αστικους Bergierus. Ib. Vulgo ἐμοὶ δέ, pro

quo ex Ven. ἐμοὶ γαρ Scripsi. III, 18.1. Malim ἐορτάσων. Ib. libri συνέργαστρον, quod Rei S-kius συργαστρον, Sellerus συνεργάτην scripserunt; ego Reif-kium Secutus sum. Ib. ατιροίζοιτο, non indigna iudicabitur, revocavi ex maiore codicum parte, ατιιμάζοι το Par. quod Bergierus et Sellerus secuti sunt; illud propter τοιαυτηuptius est.

2. Legebatur δὲ μάλ' ἡδέως. scripsi δ' ἄμα μάλα ηδέως, quod aperte inest in scriptura Vat. αλλ auu αλλ ηδέως. Vix dignoscas ΑΛΛΑΜΜΑΛΛ ab AA MAA A.

3. Beriglerus κενώτερον maluit. Eodem suasore in Sequentibus scripsi εἰς σὲ pro εἴσω. In postremis epistolae UerbiS pro οἰκοι, quo facile caremus, Ven. habet τον κει, in quo τον ex praecedenti μιαρον ortum, κει autem ex ἐκεῖνον truncatum videtur. 9 Diqitiam by Cooste

138쪽

III, 20.

l. Edebatur την ονον συκα καὶ παλαθας. at συκα καὶ

optimi codices omittunt nec reperiuntur nisi in B. in marginem igitur reieci, videnturque ex glossa orta nomini παλαθας adscripta. Porro παλαθας unus B habet, ceteri omnes πα- λαθα vel παλαθα. Seripsi igitur παλαθια, quod etiam propter ταυτα in SequentibuS necessarium est. CL Polemo Athenaei XI, p. 478 c. παλαλον μέλι ἔλαιον. Praeterea lacunam indicavi; manifestum est enim dici debuisse aliquid ex quo intelligeretur, quo consilio asinum caricis onerasset. Supplere possis αστυδε vel εἰς αστυ ἐληλακέναι. Nec sequentia recte procedunt; procederent vero si Scriptum esset: καταγαγονταουν, ως ταυτα απεδομην, τῶν τις γνωριμων αγει με λα- βων εἰς τό θέατρον. Consentaneum enim est rustieum, simul atque in urbem Venerat, primum in foro caricas vendidisse et tum demum devertisse et ab amico in theatrum deductum esse. At codd. huic coniecturae parum lavent. Ven. ουν

omittit, et B pro εως ου habet εως ουν. Videant acutiores. uod autem theatrum Aleiphronis temporibus 'AthenienseS praestigiatori illi concesserunt, non dissimile est iis quae leguntur apud Athenaeum I p. 19 b. Antiquiore tempore talia spectacula exhibebantur in locis quae θαυματα appellabantur, de qua re dictum est in Exerciti. philol. Spec. II p. l. quibus uti licebit ad explicandum Xenophontem Symp. II, l. ταυτα δε καὶ ἐπιδεικνυς ώς ἐν θαυματι αργυριον ἐλαμβανον, ubi ἐν θαυμασιν Scribendum. 2. ἰδών scripsi pro εἰδώς, quod a Bergiero coniectum

confirmat nunc Ven. 3. Revocavi verborum ordinem vulgatum, quem nune etiam Ven. et Vat. confirmant. Selleriis e B ἔσκεπε κατα ιιαν παροψίδα. Non Videtur autem hic locus integre scriptus esse, quem intelligerem Sic Scriptum: ταυτας Sc. ψηφους,

ut g. 3 την μὲν et την δὲ) ποτὲ μὲν κατα μίαν ἐσκεπε παροψιδι. Τres homo habebat lapillos, quos singulos sub singulis patellis occultabat. Ib. Legebatur ἐκ ρινος τινος. Expectabani ἐκ ρινος

τουτωνJ τινος. nunc consultius duxi τινος cum Ven. delere. Diqiti do by Gorale

139쪽

Ex eodem libro scripsi τἄνδον et κατ' αγρον pro vulgatis

τα ἔνδον et κατα τον αγρον.

3. Legebatur ανήσει παντα μηχανωμενος, in quibus παντα a Bergiero additum. Mihi tutius visum μηχανωμενος expungere, nec habet B. Pro ανησει B habet ανέσει, Ven.

Vat. Par. Oνησιν.

III, 22.

l. LDindorlius σκανδαλης, libri σκανδάλας. Feminini aliud exemplum nondum repertum est. Pro απαρτήσας Ven. ἐφακ'πις, quod rectius in Vat. scribitur ἀφαψας. 2. τοs addidi praeeunte Sellero. 3. Πλαγγιον, quod Πλάγγων in Vat. Scriptum est, Sei-lero Κλαγγών scribendum videtur. Non credo quidquam mutandum, cum Πλαγγών, pupula, satis aptum Melitensis catuli nomen esse videatur. 4. παρ' ἀνθρώπω Wagnorus eminxit e scriptura cod. Bπαρ' ανων. ceteri libri παρα τω, nec male. Ib. ἐμαυτον ex Vat. recepi; reliqui αυτον, SelleruS αυτον.

III, 23.

Seripsit hanc epistolam Θαλλος metυῖστω, quorum nominum prius Θαλλος scriptum est in B, Θαλλος in Vat. Alterum in tribus libris Πτυωτω scribitur, quod vide an ex Πτυρίσκω corruptum Sit; nam Πτυῖσκω, quod quis coniciat, propter personam scribentis minus plaeet. 1. αμβλους etiam Vat. et Ven. Nihil igitur causae est, cur σιμβλα retineatur. 2. Βριλησσιια Sellerus, codd. βριληαια et βρισῆλαι. Brilesias illas λαγονας Alciphro Callimacho sublegit Fragm.18. Βριλησσου λαγονεσσιν Oμουριον. Ib. καὶ εἰς νεωτα δε δεχοιο παρ' ηαων μειtoo τουτωνὴ καὶ ἡδίονα. Ita haec sere in codd. scripta sunt pstrum emendate: καὶ nullo pacto serendum erat, cum praecedat καὶ νυν μὲν ταυτα πωπομεν. tum ad δέχοιο aut αν requiritur aut scrib. ἐκδέχοιο. porro pro μειζω, quod μεgων in Ven. seribi- Diqiti do by Gorale

140쪽

tur, μειγνα reponendum, aut ηδίω pro ηδίονα. denique finon abiciendum, Sed scribendum τουτωνι.

Inscripta est haec epistola Φιλοποίμην Μοσχίωνι. Philopoemenis nomen perSonae scribentis apti Ssimum est; verumtamen cum in Ven. Φιλοποιιων habeatur, non inepte id Φιλοπαμων Scribendum esse conicias. CL Ruhnkenius ad Timaeum p. 209. Dorici nominis exemplum Ἀκρατολυμας habes etiam in titulo III, 53.2. μυροπωλιοις posui eX optimis libris pro μυροπωλείοις, cuius formae certa exempla apud Atticos scriptores reperiuntur nulla. Ibid. αἱ προτερον si abesset nemo desideraret. . ψυττα κατατείνας BergieruS, ψυττας κατα τινος et παρα τινος sere libri. In iiS quae sequuntur τρ σκαπανχὶ προσανέυον non est rastris intentus, ut intellexit Ber-glerus, Sed sossioni, ut apud Agathiam Anth. Pal. IX, 644. σκαπανης αλγεα καὶ πενιης, ullosque in Stephani thesauro citatos. Ib. γνωσε τω οιον ἐστι eodices, οἷον ἐστι γνώσεται vulgo; pro ἐστι Β non male ἐν.

III, 25.

III, 26.

Κωρυκαῖος scribendum esse monui olim ad Menandri Rel. p. 56. unde recepit Sellerus; codd. Κωρυκεος Κωρυ- κειος Κωρυκιος. Tum Στρομβιχος cod. B, ceteri omnes mira varietate στροχνος. Postremo ομου ζημία Scripsi prooμου ζημίαν. Ven. et Par. ομου ζημία. cs. III, 48, 3. ομου

l. Σαλμωνὰ et in inscriptione epistolae Σαλμωνίδι debetur Bergiero, codd. Σαλαμωνίς et Σαλαμωνίδι Gen. σα- Diuiti do by Go le

라틴어 텍스트