장음표시 사용
21쪽
bellus cum hac inscriptione i quisquis ferum sine dominico iusto foras exierit, accipiet plagas censerum. An inquit Criticus in aliquid Vndignitu erat
quam Trimalcionem, qui greges puerorum, exoletorumque per nationes coloresque descripta agmina possidebat, ita delineare , ut nemo ex abjectifismis mancipiis sine eius expresso iussu pedem δε- mo essero posset y Ipse Pseudo-Petronius pag. I . familia Trimalcionis ne decimam quidem partem dominum suum nosse sancte nobis iurat. Alsipiano pag. 36. fides est, Mithridates serum sine δε- minico iussu etiam in crucem actus est. Nempe ad capitis supplicium deseruis sumendum Trimescionis iussu nullatenus s ad foras prodeundum plane opus fuit. Ipsam et verba sunt istius nugatoris qui nodum in scirpo quaerit. Nisi enim obstrigillai
di morbus ejus mentem praeligaret, non ita in rebus apertis & planis caecutiret. Adeone stupiadus est, ut non videat illa agmina seruorum quae
possedit Trimalcio , non nisse in unis aedibus congregata, sed per alias ejus domos, per villas& latifundia dispersa 3 Quorum proinde multis ignotum dominum fuisse haud absilrdum est.. At vero cum & in illis aedibus in quibus hospires coena excepturus erat, multos itidem haberet
Trimalcio famulorum omne genus greges, quis ni eorum quantum ibi erat, titulo postibus assxo exire vetaret, non ob eam causam selum, ut dilia sentius ministraretur, sed eo maximE , ut posset homo diues & stolide ambitiosus, opes & magnificentiam ex ingenti illa seruorum aliorum aliis ordine succedentium multitudine ostendere. Non
22쪽
ergo impostoris ut putat, sed seam ipse inconsiderantiam atque incredibilem stuporem Germanus Criticus prodit. Id quoque ut absurde confictum vellicat, quod extat in pag. 18. Cum aper primae magnitudinis in mensam illatus esset, eliisque lotus quidam ad hoc subornatus cultro venatorio percussisset, turdi ex plaga euolauerunt, quos parati aucupes cum arundinibus momento excepisrunt, dc inter conuiuas diuiserunt. Hic Criticus exclamat: euge sic ea tempestate crudis homines vescebantur volucribus, vel quod credibilius, iam assae , ut in k topia,per auras circumuolitabant. At enimverb, Germane Critice, non vides in illo ropositorio in quo ille aper illatus, non selum quae in praesens ederentur, ut ipsum aprum, sed etiam apophoreta extitisse , quae sibi quisque domum auferret, videlicet porcellos ex coptoplacentis factos, in quo genere illae aues, Thebaicaeque Caryotae fuerunt, quas pueri itidem diuisere coenantibus, non quas tunc absumerent, sed secum, ut dixi, auferrent. Quid hic aestirili in quo risum tollant coronae 3 An non tu te dignus, Germane Critice, cum isto tuo risu inepto, qui in Viopiam ablegere auibus illis assis per auras volitantibus pascendus Sed & Apulei asino vectum esse planum insimulat, cum historiam compilatiit de Cappadocepag. I. si vero solus Apuleius de istiusmodi maleficiis & praestigiis scripserit , ac non multi ante eum Auctores Graeci multa de iis rebus memoriae prodiderint. Vt videre est apud Plinium, qui aliquot ejusmodi histoaias ex eorum com-
23쪽
mentariis recitat, lib. 8. cap. 22. Euanthes in quit Graeciae non spretus tradit Arcadas scribere ex gente Anthaei cujusdam sorte familia te tum adstagnum quoddam regionis ejus duci, vestituque in quercu fuspenso tranare atque abire in deserta, transfigurarique in lupum , Ibi & consimilem fabulam ex Agriopae qui Olympionicas scripsit, monumentis refert. Trimalcio per jocum unum se esse gloriatur, qui vasa Corinthia habeat, qubd 2Erarius a quo ea emerit, Corinthus vocaretur. Ibi Germanus Criticus manifestam contradictionem inuenit. Si, inquit, publicὶ prostabant Corinthia, qua ratio ne eorum possessione solus gloriari poterat T rimalcio 3 Ineptus cauillator semper nodum in seir-po. Sanh publice prostabant C0rinthia, sed quae pro Corinthiis non habebat Trimalcio ; utpote quae neque Corinthi facta essent, neque ab opifice Corintho. Neque enim sufficere censet ut vas Corinthium censeatur, ex aere Corinthio csse foetum , quale aes a Corinthi expugnatione olim Romam magna copia aduectum sed si a Corintho vel Corinthi confectum. Q d ipse his verbis significat eodem loco: Quid est autem Corinthium nisi qui Corinthum habeat' scribendum: nisi quia C rinthi habeat' Nempe vel urbs vel opis ex. Est enim lusiis in voce Corinthus. Adde Seplasiae fra dem in iis vasis. Vnde illud Martialis,
Consuluit nares, an olerent aera Corinthum.
Q in Plinii tempore artem illam temperandi aeris delitam fuisse ex ejus verbis colligi potest, lib. 3 . q. 2. . 2-ndam conis sum qum argentorμσ
24쪽
miscebatur, ct tamen ars pretiosior erat: nunc in- , certum est, peior haec sit, an materio. Non solum igitur ars aut statuas ex aere effigiandi, aut vasa
fingendi, sed & ipsius aeris materia Plinii aetate de- generauerat. Q d miruna igitur si Trimalcio eo sensu quem dixi, & per jocum se solum Corinthia vera possidere gloriatur λIbidem idem Trimalcio Corinthiorum origine
explananda turpiter hallucinatur, personas & tem- pora confundens : ede bene scio sinquit) OBG primum Corinthia nata sunt Cum Ilium captum est, Hannibal homo vafer , oec. Hunc sermonem ho - minis indocti & ebrii ceu a Nerone aut quouis alio sebrio prolatum ad veri normam explorat Germ nus Criticus. Siccine inquit) tanta ignorantia Trimalcionis aut Neronis animum obsederat rQuasi vero hominum vitiis insectiandis modum vi- tum teneat Satyrica petulantia, & non cuncta vu tra verum ac fidem exaggeret3 45M si Petronius de Nerone ne cogitauit quidem. Quid enim necesse est Trimalcionem esse Neronem 3 Mihi Petronium nihil aliud voluisse, quam seb persona Trimalci
nis stultorum diuitum, quorum magna tunc Romae manus, ineptam eruditionis ostentationem urbanius traducere, propemodum constat. Sic &pag. s. idem Trimalcio Homeristis triclinium lim trantib non enim coenaculum ut Germanus
Criticus inscite interpolat) quam ii acturi essent, fabulam, stultissime interpretatur. Haec si recta ut decuit, reputasset via literio iste, non exscribenudis Suetonii locis de Neron s moribus ac studiis le threni occideret. Neque impostoris inscitiae ad-
25쪽
scriberet, quod Trimalcio hocce in supplemento
Graecarum literarum expers inducitur; neque in eo refutando toties Suetonii verba obtruderet, quiabus citationibus nihil insulsius magisque mi dici aut excogitari potest. Postrem b velut planE demonstrasset Germanus
Criticus non esse Petronii hoc fragmentum, etiam hanc operam velut mantist e loco sumit, ut ostendat, quo tempore id factum videatur. Recentissiamum sinquit hunc esse inepti alicuius homuncionis abortum suspicor, idque inde colligo , quod verum Petronii textum iam castigatum restitutumque exhibuit ex conjetituris noui simorum Criticorum. Ita quidem ariolatur improbus iste calumniator, literarum quantum in ipso est, euersor; ceu non potuerit ex codice emendatiori desciibi hoe fragmentum, ex emendatiore, inquam, quantum ad illa attinet loca, quae haud secus leguntur, a que postea a viris eruditis ex conjectura restituta
sunt. Non enim eadem est manuscriptorum conditio & facies ; alii aliis locis mendoli; alii emendatiores. Alii mutilatiores ; alii ampliores, ut qui Ioannis Sambuci opera Antuerpiae centum fere abhinc annis prodiit, in multis, quam qui vulgatus antea fuerat, amplior, integrisque paginis auctior. Haec decuit maturo judicio pentae, qui vellet de hoc fragmento sententiam dicere, non autem sutilium objectionum laruis impelli ad obtrectationem. Sed sint quidam ita feruidi δc praecipitis ingenii, ut nulla rationis ope sufflaminari possint, quin statim qud eos naturae impetus rapit, velut ut loquitur Plato , si
26쪽
rantur: quale proseistb ingenium noui istius Criatici esse ex illa insulsa diuertatione apparet. At nunc talem Phryx iste admonitus sero licet, sapiat:
nunc inscitiam suam ac temeritatem agnoscat ; &si non omnino ejurauit bonam mentem , Palin diam canat.
Deinceps mihi etiam ad partes vocandus ille alter Centor, Hadrianus Valesius, in eadem non selum censuae vanitate versatus, sed etiam factionis signifer, imb imperator. Cujus nomine assi tus Germanus Criticus & ceu Delphico oraculo instinebis videtur. Primum igitur hic quemadmodum initio dissertationis fragmenti auctorit tem eleuet, videre operae pretium est. Exinde enim patebit, quam nihil in imposturae lite quam nobis intendit, omittendum duxerit, etiam quod leuisisimum videretur. Solent linquit) codici scripto a
que e bibliothecae latebris recens eruto auctoritatem ciare: Clarita, or dignitas inuentoris, magnituri urbis in qua inuentus dicitur , eius apud quem repertus est fama , cst doctorum hominum de codicis vetustate fauorabile Iudicium. Nunc repertor voluminis , de equo sermo est, inducitur a Paulo Fram- bottio Typographo Patauino Marinus StatileusDalmata, iuuenis ignotus: locus in quo repertum fertur , bibliotheca Nicolai Cippici hominis obscuri, in urbe ignobili Dalmatia Tragurio. Denique ex omnibus qui Venetiae,Patauit , Romae iudicium de codice isto apocrypho tulisse dicuntur, υnus A. Rhodius Danus laudatur, Urc. Quam haec ἐκ ρικώς, dc populariter homo astutus digerit. Credas animum
ibi esse. Atqui, ex his tribus conditionibus, ex
27쪽
quibus codicis manu exarati pretium aestimandum censet, quid duae priores ad rem pertineant, non video. Solam quae postremo loco assertur, alici jus momenti este fateor. Q se quid facit ad ma nuscripti bonitatem urbis magnitudo, in qua ii uentus est, si ut Suidas testatur, Origenes scripti De sacrae vetustissimum exemplar quo quid prae
stantius dici potest 3ὶ in Hierichuntis oppidi ruderibus, dolio inclusum reperit 3 Si Poggius Floret
tinus olim ut certi auctores tradunt) Q tintili ni libros Institutionum oratoriarum illos pulche rimos e salsamentarii taberna, atque iliciorum ac botulorum patria, quibus tunicas debebant, re demptos, in studiosorum usum vendicauit 3 Quid denique Inuentoris dignitas, cum ipsum Apollinis oraculum, caprarum indicio monstratum & pat factum dicatur3 Cum non paucae morborum m delis praestantes herbae belluis monstrantibus in hominum notitiam atque usum peruenerintὶ Cum Ios Scaliger ut magis propriis exemplis urgeam )castig. ad Catullum, librum manu exaratum, omnium venistissimum & optimum, eumdemque ab homine Veronensi ignoto, uti testatur, in Galliis repertum toties commendet Z QDd verb me ignotum esse arguit, non video quo argumento id tam confidenter affirmare possit, nisi quod hactenus nomen meum non audivit. Atqui neque ego
ad hanc usque diem Hadrianum Valesium, an inter
homines esset, noueram.Valesios Francorum reges ex fama & historiarum monumentis noueram.
Sed hi, opinor, nihil ad Criticum. Noveram &Francistum Valesium Couareuianum medicinae
28쪽
arte &scriptis clarum: item Henricum Valesium Ammiani Marcellini Eusebiique editorem in Gai ' lia. At vero usquam aliquem existere qui Hadrianus Valesius vocetur,neque hactenus stivi, neque quemquam vidi ex quo inter literatos verser,sive in nostra Dalmatia, siue aliis Italiae locis, qui sese de eo quidquam vel fama accepisse diceret. Qui e go ignotus magis ego , quam iste superciliosus Censer, qui me ex ina ignorantia ignotum praedicat. Fortassis clarum inter populares suos nomen adeptus: at mihi ne istud quidem verisimile sit, . quantum quidem ex ejus scripto conjectare licet. Hiccine Lutetiae, in urbe tot nobilium ingeni rum parente &hospita, aliquod nomen hiueat, qui in una dissertatiuncula tam saepe tamque rit piter hallucinetur, quique s ridiculum) dum eri res in aliorum scriptis expiscatur, in crassissimos ipse nusquam non incidat Θ
Equidem malim semper ignotus esse, quam hoc modo innotescere. Et tamen si nondum satis mulitis notus sum, ut pote juvenis, sciat, mihi non deesse artes quibus ad famam peruenire possim. Sed de his hactenus. QDd demum in illo eruditorum numero qui Venetiae , Patauit, Romae de hoc se gmento judicium tulerunt, unus Rhodius isque vita funitas laudetur, viderit ipse Frambottus Ty- pographus, & qui eam editionem curarunt, quorum vel negligentia id fieri potuit, vel judicio p rius, qubd eam testium enumerationem parum necessariam putarent, ubi res ipsa propriis dotibus aestimanda in manus hominum veniret. Qum
29쪽
viam scriptionum probandarum, cum longἡ ce tissimam ipse Censor sateatur, ideoque ad fiagmenti ipsius examen mox accedat, age ipsum sequamur, & quid contra afferat, diligentius coi
Petronius sinquit) verbis utitur usitatis. At hic occurrunt portenta verborum: Dpluim, lupatria, maim seu manus , id est, animo desectiis de languens. Primum, quod ait P etronium verbis uti usitatis, si simpliciter, ita ut verba sonant, accipi tur, concedi potest. Liquet enim plerasque vocum, quibus Petronius utitur, tritas esse, & in communi Romanorum scriptorum usu positas. At si id Vult nusquam verba minus usitata reperiri apud Petronium, in veteri inquam Petronii editione quam solam Petronii genuinam agnoscit, fallitur : neque satis diligenter eam editionem peru lutatiit. Nam quis alius scriptor hamare dixit, pro hamis defigere 3 quis indeletitatum' quis vesticontubernium: allucitas , pro culicibus, aumarium, pro loco secreto publico, vi Fulgentius interpretatur ,se stram, pro angustiore casa, iacturae pensionem, pro pensatione ξ Q voces partim in v teri fragmento, partim in Grammaticorum commentariis ex iis locis Petronii quae non extant, citatas atque explicatas legimus. Neque porro iste Censer cogitat, vix decimam Petronii Satyrarum partem nobis manere incolumem, ut ex tam paucis quae stipersunt, quibus vestis usus sit Petronius , quibus abstinuerit, dici non possit. Praeterea quae portenta verborum vocat, non sunt. Saplu-- vox Graeca est composita ex &-, qua
30쪽
voce Euripides utitur. hoc quemquam vel mediocriter literis tinctiim non animaduertisse mirer, nedum eum qui tam superbam Censuram exerceat. Nec de voce temerE pronuncia dum censeo, cum sit corrupta. Quod autem nomen mattus inter portenta recenset,& tamen Pia cardis & Germanis notissimum fatetur, an non
contradictio est 3 Si in Latina lingua id portento- sim judicat, sciat in vetustissimo glossario mat-
tum pro tristi annotarum extaure. Abinnax,caldicerebrius, nesapius, nouae quidem voces, sed Latina moneta percusta. Imb nesapus vel nesapius haud nouum vocabulum ,nec Latinis auribus ignotum , utpote quod apud Terentianum Scauriun extet. A Gisia dc Perimatia Syriaci idiomatis censet, vel potius violatur homo,ut audio,linguarum Orientalium omnino expers. Neque videt acclam
tionem esse hominii in plausit graecissantiu, visere illis mos fuit, μι perire, μια ἄσα. Nam & iis qui recitabat, per adulationem sophos Graeco acclam re selebant, ut compluribus locis videre est apud. Martiadem. Dignitosus a dignitate, ut calamitosus acalamitate, cur repudiari debeat, non video. Cum nobis in ea voce analogia tam manifestb suffragetur. Sed & in glossario Philoxeni, ut supra adue sis Germanum Criticum notaui, haec ipsa dictio exponitur. Gaudimonium pro gaudium, & tristimonium pro tristitia non possunt explodi, nisi &mendicimonium & moechimonium damnentur, quibus vocibus usum esse Laberium ex Nonio MGellio discimus. Ex quo conjicere est eas in Comicorum theatris , atque inter plebem vulgatas suis