장음표시 사용
411쪽
octo libris pseudo-Sibylliins comprehenduntur, eodem Jure Auctorum supra citatorum carmina , inter Sibyllina cur non admittantur ' in autem abunde satisfiat Crasseto, legat hos Sophoclis versus , quibus Idololatriam Paganam maniseste & diserte improbat . & unitatevi Dei asserit.
Τιλχούες, ουτως ἀπωήν νοροζο δὲ Unus revera inus est Deus, sui eaelum fabrieavit, is terram longa-, Marasque truces tumores, ct ventorum impetus, Mortales vero multi, corde devii Statuimus, animae damna
Deorum simulacra ex lapidibus 9 ligris Ex auro eborem facta, His Sacrificia, solemniaque pulcra Facientes, Pietatem rerinere putamus. Item Statius in Theb. Nulla autem eriles, nussi commissa metalli Forma Dei, memes habitare ct pectora gaudet. Sic etiam Lucretius varios simulacrorum cultus deridet et Terestolas LamiM, Fauni quas, Pompiliiqua Instituere, Numae tremithas, his omnia ponit, O pueri infantes credunt Agna omnia Mena
misera, , O homines, o se si omnis scia
aera putant, credunt signis cor inesse sit ram.
Pergula pictorηm, veri nihil, omnis si L.
412쪽
Die mme , Crassete, numquid Sibyllae melius & clarius unItatem Dei
asserunt , aut Idololatriam damnant, an nobis igitur non licet eodem modo argumentari,quo tuJesulta'Hi versus idololatriam damnam, Dei unitatem asserunt, valentque potius ad deponendam quam suscipiendam Romanorum Religionem , utpote contraria illi docentes,
ergo sunt vere Sibyllini ' Videat igitur Crassetus, quam stolide proc
dat eius arsumentatio. Inquiramus nunc etiam , quam bene concludat sagacissimus Crassetus: Etiamsi, inquit, Ciceroni concedoremus, oraculum hoe esse supposititium, haberemus tamen contra Blondesinium , praedictionem de adventu Regis , qui institutione novae Rcligionis & destructione Idololatriae homines salvaret, antecessisse adventum filii Dei, ideoque non fuisse compositos, ut vult Blondcl-lus, libros Sibyllinos, centum & triginta octo annis post Servatoris Incarnationem. Si Ciceroni concedatur, Oraculum hoc non fuisse genuinum sed fictum & suppostitium , igitur ex illo nihil concludere potest Crassetus, pro Autoritate Sibyllarum; imo, inquit Jesulta,
ex eo constat, Ciceronis tempore exspectatum fuisse Regem. Certum est etiam ante Ciceronis tempora opinionem de venturo Rege qui totiorbi dominaretur, vulgo fuisse notam atque ab illo receptam, utis
quenti capite demonstrabitur , Deo dante, illamque a Judaeis inter Gentiles degentibus disseminatam ; attamen Crassetus non obtinet contra Blondellum, id quod intendit. Quamvis enim Judaeos inter de Centiles recepta suerit opinio de Rege venturo, inde tamen non sequitur, Sibyllina haec quae nunc habemus oracula , exstitisse ante Servatoris nostri nativitatem. Opinio enim illa de Rege venturo, etiam ante antiqua illa Pagana Sibyllarum Oracula inter Judaeos generaliter suit recepta & credita , hinc tamen non sequitur quod vult Jesuira, ergo Oracula haec quae nunc sub Sibyllarum nominibus habemus, non fuerunt composita post sed ante natum Christum: a particulari ad universale non valere consequentiam, didicit olim Crassetus, ideoque non potest inserre Jesulta, ante natum Christum percrebuit etiam inter Paganos opinio de Rege venturo, hanc etiam profert Sibylla in hae oraculorum farragine, ergo haec ejus Oracula exstit runt ante natum Jesum Christum. Quasi vero haec sint in , non
potuisse confingi illa Oretcula post Messiae nativitatem, & opinionem de venturo Rege ante illud tempus suisse a Paganis admissam. Notan- , T 2 a dum
413쪽
dum etiam Blondellum non negare Regem suisse exspectatum ante Christi tempora , imo ipse & hoc credit, sed negat, hos octo libros Sibyllinos ante Christi adventum fuisse conscriptos, &, si conjecturae lacus dandus, centum & triginta octo annis post Christi nativitatem suisse evulgatos. Quid igitur hoc facit ad rem, exspectatus fuit Rex ante Christum natum, ergo omnia illa oracula Sibullina sunt genuina& Christi praecessere adventum η Deinde salsum est quod asserit J suita, exspectatum suisse secundum Cottam. Romanis Regem qui
homines servaret institutione novae Religionis, & destructione Id lolatriae. Cotta enim eiusque sectatores hoc tantum ex Sibyllae pseud Oraculo elicere conabantur, Julium Caesarem nempe, qui de secto
cum Rex esset, nec tamen illo nomine , utpote Romanis exoso,
gauderet , Regem esse appellandum, si Salvi esse vellent; agebatur de Liberatione a Parthis, hancque non posse obtineri, nisi per Regem , ex supposititio Sibyllae carmine probare nitebatur Cotta, hanc autem Liberationem a Parthis extendit Crassetus ad Salvationem &Liberationem generis humani per Μessiam procurandam, quod quam futiliter concludatur, quivis videat, praesertim si notetur nec Suetonium nec Tacitum, imo ne quidem Flavium Iosephum intellexisse de vero Messia Iesu Christo, uti Loyolita vult. Interpretantur enim de Tito
Vespasiano, GH I 'ουδαυοα αυπκυιπρ . qui apud J-Zeam creatus es Imperator, uti postea clarius patebit. Interim satis
mirari nequeo , Clarissimum Petrum Molinaeum lib. III. Vatis Cap. XIV. se pronum fateri in eam sententiam hoc Vaticinio, a Cotta in Senatu allegato, habendum esse Regem , si salvi esse vellimus, Christum ejusque Regnum designatum fuisse, per quod salus parta est iis, qui eius Regno obtemperant: hoc tanto magis mirandum mihi videtur, quoniam ipse locum ex Dione libro XLIV. citat, ex quo doceri poterat. Dicit enim Dio sic accipiendum esse Sibyllinum hoc Vaticinium , Parthos non posse superari, nisi ab eo qui Rex appellaretur: ideoque
de Christo illud non esse intelligentam.
414쪽
B RE v T A R I U M. Vin strum ct Christianorum de qualitate Regis venturi siententia non est eadem. Mespuis Rexesse debuit. uuamodo fama de Rege venturo
totum peragraverit orbem. Inter Gentiles etiam rumor de Rege ven.
turo Olim erat dispersus. Rexis illius adventum in Respasianofuisse adimplerum , testantur nonnulli. Praedictio de Rege venturo dimesis fuit anti- cara, primum Lentulo . postea Ptolomaeo Auletae. Alii de Pulio Caesare intellexerunt. Herodiani Herodi Magno applicarunt, pro vero enim sta habebatur. Alii de Augusto inteflexerunt. Rumor de Rege ventum inter Gentiles sparsus , non fuit is Paganis de Pseu Christo mrvitus. Inter Oracula Antiquarum Sib Earum olim non emisit Prophetia de Rege vensura. Gentiles a Judaeis illique is Prophetis acceperam. Virgilii quartae Eclogae expositio. Oecasio Icripta Eclogae quartae. Servim, restatus. Mos Imperatorum , di dendi agros inrex milites, quali modo olim ob' se aretur. Hirgilius nihil ae Messa refera in Ecloga quana. Boxl ornu de Virgilii quarta Ecloga , sententia. Boxhornius re utatus. Vi ιbus nihil de Rege venturo ex Putia, praedixit. Marestus notarus. Virgilius resinatus. An quarta H lilii Ecloga , desumpta sit ex Sibylla Cumaea. Petrus Muinos refutatus, ui ct alii. Virgilius nunquam Cumaeae S hetia earmina vidit, aut legere patuit. Saturni Regnum de aurea aetate. Una quae Virgilius in quarta Ecloga recinis haurire potuit probatur. Comsanimi sententia refutatur. Augustus Caesar. Apollinis custui fuit addictissimus , ct eur. Constamini uuartae Virgilii Eelogae explicationi emtradicitiar. Hirgilius de Virgine Deipara nitiI prorsus Ieribere intendιt. Murta Virgo unde illi nomen istud y Hirgilius non intendis mentionem
415쪽
iniicere de ebristo nee potuit. Crasserus refutatus. cim an mus denuo reis sinat . Valesius dela Cerda refutarunsssiam a Deo per Prophetas promissium , Regem esse debuisse satemur & Judaei & Christiani, diffentientcs super qualitate Regis illius. Christiani Spiritualem fuisse promissum , Judaei contra mundanum , qui Judaeos a corporali capiti vitate & hujus
corporis & vitae miseriis liberaret , contendunt. Hanc quaestionem nunc pertram re non est animus:
quicquid sit Judaei aeque ac christiani Messiam Regali dignitate ornatum, in mundum adventurum crediderunt. Hinc illorum Judaeorum nempe, crebra & ad nauseam usque repetita vox&phrasis; retio tran Rex ille Messias. Ex maximo Sacrae Scripturae testimomorum numero , nonnulla quae Regem esse debuisse docent , heic in
medium proferre lubet. Ps. II. vers. VI. Dicer, atqui ego immemRegem meum, praefeci TFimi monti Sanctitatis meae. Sic emiri Ps. XLV. veri II. Ebullit mimus meus, verbum bonum dictinus ego flum, Paemina mea
de Re e , ere. Et ibidem vers. VIII. Disexisti Justitiam se Missi
improbitatem, propterea unxit te , o Deus, Deus tuus oleo gaudii prae vortibus, ut & Jeremiae Cap. XXII l. vers. VI. Barue Me nomm ejus
est, quo vocabit eum IsrMI,'yeiava justitia inra. Hostae cap. III. vers. V. 'stea reves Uraelitae quaerent Pilovam Deum serum, or D midem Regem suum , cte. Denique ut multa alia loca praetereamus, Zachariae cap. IX. vers. I x. Exsulta valde sitas Haioreu, Clange fia Bra Ha smarum, ecce Rex tins adveniet tibi, Pustus di saline praeditases, pauper ct insidensa o, idquepulis nato Uinabus. Ad quem locumta notari velim ea quae dixit Rabbi Schelomo, ima iis st ut interpreteris de alio quam de Masa, eum in nudio alio Me videa inimi tum. Nec est quod operose annitamur hanc Veritatem pluribus Sacri dicis testimoniis probare, quandoquidem nec Judaei nec Christiarii hac in re dissentiunt, discrepantia tantum inter illos est de qualitate Regni Messiae, nempe utrum de hoc mundo , vel Spirituale suerit ex speelandum. Prius Iudaei, posterius Christiani asserunt. Verum nunc
quomodo fama haec de venturo Rege , torum peragraverit orbem inquirendum est. Hoc ut doceamus, putamus inter omnes sere nati Disiti su by Cooste
416쪽
tiones percrebuisse rumorem de Rege nascituro,qui toti orbi Imperaret,& homines a miseriis, sub quibus ingemiscebant, liberaret , atque hinc facium esse ut etiam exteris nationibus innotuerit talis Regis adventus. Inter Iudaeos quidem obtinuit illa sentcntia locum , sed non solum illos inter, verum etiam Paganos. Hinc est quod Suetonius in Titi Fl. Vespasiani vita cap. IV. testatur, percrebuerat, inquid, oriem te toto, vetus ct constans opinio: esse in fatis ut eo tempore Pudaea profecti rerum potirentur: id de Imperatore Romano quantum eventu postea patuit praedictum, Judaei adse trahentes, rebellarunt: Tacitus Hi stor. libro V. Piarabus persuasio ineras, Antiquis Sacerdotum literis contineri, eo ipso tem- rer fore, ut via erat Oriens , profectique Judaea rerum potirentur. Virgilii locum ex quarta Ecloga impraesentiarum non adducemus, de illo enim postea dicendi erit locus. Audiamus nunc,quid etiam de R ege venturo, stripto consignarit Flavius Iosephus, Historiarum libro Vl I. cap. XII. Sed quod mam e illos ad bellum exestaverit , responsum erat ambiguum , itidem in Sacris libris inventum , quod eo tempore quidam esset ex eorum Inibus, Orbis terrae habiturus Imperium. Id enim illi quidem quasi proprium acreperunt , multique Drentes interpretatime decepti te hoc autem plane resereseo , Respasiam defignabatur Imperium , qui apud Judaeam creatus est Imperator. Vel hinc itaque conitat, ad Paganos etiam permeasse rumorem de Rege naseituro cx Judaeis: Regali dignitate ornatum Messiam in mundum venturum , praedixerunt Prophetae olim, atque hinc etiam talem Judaei exspectarunt, atque etiamnum hodie adhuc exspectant e Mesemon in explicati ne mischnarum tractat: Sanhedrim sel. CXXI. scribit Mossi2
dum eminentiorem & gloriam supra omnes Reges qui a saeculo unquam suerunt.Idem Malemon in Μisthnas Sanhedrim sol. CXX. col. I.
417쪽
dies vel tempora Messiae sunt tempus, quo redibit Regnum GraeI, ct revertentur in terram IsraeI, eritque Reta sese magnus valde , ct Regia ipsius in Sione , magnu m eris nomen eius , is memoria ejus plenituis Gentium, meelgentior Rege Salomone : ct pacem inibunt eum ipso omnes Nationes , colentque i um omnes terrae ob Pinitiam ejus magnam ct ob mirabilia quae fient per manum ejus. Ruisquis autem insurrexerit canistra usum , perdet illum Deus excelsus ct tradet idum in ipsius manum. Omnes vero versus Seripturae testantur de Irosperitate Mini ipsis,
er prosperitate nostra eum ipse. Sed non mutabitur quoad ad essentiam quicquam ejus quod nunc est, nisi quad Regnum redibit draeli. PM pertinet dictum sapientum: nihil est inter hunc mundum ct dies Messia, ρη ter subugaisonem Reinorum duntaxiat. Erunt enim in diebus ipsius dimitti ct pauperes, robusti ct debiles , lassue similes alii ; attamen altis dulcis facile erit fisu hominum aequirere victum suum , quoniam exiguo labore, quem adurit homo, pertinget ad utilitatem magnam: quo facit quod diae runt : furinum est ut producas terra Maelis placentas ct vestes melotas. Oniam fui hominum dicunt, s quis invenerit rem dispostam separata ὀδῶνα .rnvemit bucceliam pistam , ct edulium eo iam, rario autem horum est quod dicitur Esaiae LX l. vers. V. & erunt alienigenae agricolae vestri , & vinitores vestri. ad significandum , fore sic sementem lem. Plura ad hanc rem pertinentia in medium nunc proferre non est instituti nostri, putamus haec lassicere ut probemus rumorem de Rege venturo Gentiles inter, olim fuisse sparsum. Factum hoc putamus hoc modo , scilicet cum post conflagrationem Capitolii simul etiam Sibyllarum Oraeula periissent , atque ad damnum illud resar ciendum, ad multas Regiones legati nonnulli ablegarentur, conquisitum undiquaque vera oracula Sibyllina , Judaeos aut alios sub Subyllarum nomine multa oracula tanquam Sibyllina venditasse , siJ Ddaeos hoc crimine liberare quis velit, non repugnamus, si potius lambem illam aliis sive Gentilibus, sive Christianis postea, affricare quis velit, super illa re contentionis funem trahere nolumus, sed dicendum tunc erit, Gentilibus illam praedictionem innotuisse , non ex Dei verbo sacro, Deus enim, illis sed non aeque ac Judaeis revelare voluit, teste Davide & D. Paulo) sed ex Gentilium cum Judaeis com
418쪽
mercio , aut ex abundanti rumore inter Iudaeos, Messiam Regem exspectantes , sparso, ad Paganos pervenisse , aut Christianos mysteriorum Judaicorum gnaros, illam praedictionem sub Sibyllarum nomine , obtrusisse caecis Gentilibus , talium quisquiliarum avidissimis, Iudaei constanter Regiam illam dignitatem Messiae suo attribuerunt e rigani autem non uni eidemque illam assignarunt. Cornelius Lentulus teste Cicerone tertia in L. Catilinam oratione , de se praediistionem illam sectam existimavit. Testatur enim oratorum princeps . Lentulum sibi tan=rmasse , ex libru Sih ginis , haruspicumque responsis, se esse tertium iliam Cornelium, ad quem Regnum huyns 'urbis, atque Imperium pervenire esset necesse : Cinnam ante se, ct Sullam fuisse eundemque dixisse, fatalem hune se annum ad interitum hujus urbis atque Imperis qui esset decimus annus post Hirginum absolutionem, post Capitolii autem inrensumem vigesimus. Praedictio autem illa de Rege venturo, postea Ptolomaeo Auletae suit aptata, quem cum Romani Regno restituere vellent, opposuerunt sese Sacerdotes Alexandrini, dicentes ex voluntate Sibyllae dimittendum & reducendum esse Regem sine pompa & exercitu , quoniam reserente hoc Dione lib. XXXIX.
μυον αὐτο τλι. A, o ψ Αιμβου βαιΠλελ βοψώας πινας δεοιἀμφ ελΘη , 'ἀυ εμ φιλύαν οι μη ἀ-ον σαβε, μὴ iuvetui φ τ' oi -ἰ ὁ κουρη n τε ,ει 1-, S mνους--δώνους εξετε. stuum Romani libros Sibyllinos adirent, ita scriptum in iis snvenerunt, si Rex AEgypti auxilii alicujus indigens venerit , amicitiam ei ne denegaveritis , nullis autem copiis illum adjuveritis : sin stem feceritis , labores is pericula habebitis. Hoc tantum heicώς , metira notamus, hanc Sibyllinam praedictionem in octo libris quos nunc sub Sibyllarum nomine habemus editos, a nobis non potuisse inveniri, ut vel hinc constet, non esse eadem Sibyllina carmina quae nunc exstant, cum illis apud Paganos adeo celebribus & decantatis. Huic quoque Ptolomaeo applicatum suisse hoc de Rege venturo Vaticinium, testatur etiam Cicero lib. I. epist. ad Lentulum, epist. VII. De Julio Caesare intellectam quoque fuisse praedictionem hanc de Rege venturo, uti superiori capite ex Cicerone & Suetonio aliisque demonstravimus, certum est. Herodiani, qui Herodem Magnum pro vero Messia agnoverunt, etiam illi adaptarunt illam praedictionem,.quae sub Sibyllarum nomine circumserebatur, de magni R
419쪽
gis adventu qui totum mundum sibi subjiceret; putaverunt autem illἐHerodiani , pro Messia illum haberi debere, quandoquidem in ilIci
exacte reperiri opinabantur illa quae de Messia Prophetae praenuntiau rant , inter alia praedixerant Messiam templum instauraturum, quod eum magnifice & munifice, ab Herode factum conspicerent, illum pro Messia habendum censuerunt. Messiam itidem gentium exspectationem futurum a Prophetis ellam erant edocti J udaei Herodiani. cum vero Regem Herodem prae ceteris praedecessoribus, Romanis αGraecis , gratum deprehenderent , ideo in illo prophetiam hanc suisse completam exiuimarunt , & pro vero Messia admittendum dixerunt. Hinc dici illi quibus ad Regiam dignitatem erat provectus, sesti erant Herodianis, teste Perso Satyra V. circa finem.
Hos autem Herodiani illi celebrabant, lucernis, floribus, conviviis, vino & precibus, &c. Denique etiam ad Augustum paucis mensibus post capta Jerosolyma natum , nonnulli retulere oraculum illud, naturam , Regem Orbi paraurira , quod paulo ante Augusti Nati viatatem omnibus erat in ore, ideoque ejus adulatores opportunam
casionem hanc nacti erant illud illi applicandi. Ex dictis igitur eo stat, etiamsi in omnium ore versaretur Prophetia illa' de nascituro Rege,non tamen illos illam de Iesu Christo Servatore nostro intellexisse, neque intelligere potuisse , quandoquidem cognitio filii Dei Seo toris est per Revelationem coelestem, non vero per ratiocinationem naturalem hominibus communicata, & si quid Gentiles de illo Rege venturo dii seruerunt, hoc tantum ex Judaeis eorumque scriptis rest Verunt, atque ex eodem sonte promanarunt illa oracula, quae hodie in libris Sibyllinis leguntur, de Rege ventum qui toti orbi imperaret; sive illa a Judaeis, si ve a Christianis sub fatidicarum Fcemin rum nomine consecta, quispiam credat, per nos licet. Saltem hoc liabere pronuntiamus, nunquam in illis scriptis Sibyllinis quae una eum Capitolio igne absumpta suerunt, exstitisse talem Prophetiam de R ge venturo, qualem hodierna oracula Sibyllarum proserunt: cum enim nunc supersint adhuc quam plurima Antiquorum Sibylliriorum Oraculorum fragmenta , nulli bi tamen in illis apud Scriptores PQ nos aut vola aut vestigium talis praedictionis apparet: quod mihi certissi murri
420쪽
tismum videtur argumentum, nunquam Sibyllas hujusmodi Regis
adventum praenuntiasse. Concludimus ergo cum Doctissimo Marco Euerio Boxhornio Historiae univcrsalis p. m. XXVI. Neque minus ridiculi videri debent illi, qui Sibyllarum de Messiae adventu tantopere celebrata Oracula Sibyllis tanquam Vatibus adscribunt, cum Prophetarum sint, a quibus per Judaeos accepere, ad quos solos, tanquam primos eorum & Divina luce illustratos Auctores interpretesque, sine dubio reserenda sunt. Nemo, cui Sacras literas versare licuit,
nescire potest, Deum non ita secisse omni nationi aut populo, sicut Iudaeis secit. Revelata enim per Patriarchas , Moysen & Prophetas mysteria sunt de lapsu primorum parentum, & Redemptione Gen ris humani per semen Μulieris , contriturum caput serpentis, hoc est , Redemptorem & Salvatorem omnium , qui in eum credituri sunt, Jesum Christum, aliisque quae ad aeternam hominis Foelicitatem pertinent. Revelata ea olim non fuere Gentibus , alias non aliud
saetiim tunc fuisset Iudaeis quam Gentibus. At aliud faetum constat. Quare & Judaei, populus Dei appellantur. Judaei singulari titulo ac praerogativa populus Dei, quia tunc solis iis haec de servando
per venturum & humana induendum carne Messiam genere humano, explorata ac aperta fuere. Si solis Iudaeis, si soli populo Dei,
qui est Iudaicus, quare aut quomodo credemus, eadem alias nati nes, nisi sorte per Judaeos, cognita habuisset Et certe, quod jam diximus, cognita quaedam de adventu Regis, qui Foelicissima humano generi tempora esset redditurus, habuere Nationes, at non per Sibyllarum aut aliorum Oracula, sed per tradita & accepta a Judaeis tquibus solis & primis haec, Deo solo inspirante , primo iplius ore, Geinde per Patriarchas &Prophetas, erant revelata Nihil i stis est certius. Sicut & nihil magis salsum mihi videtur, quam credere illatam Vera & certa, quae de Rege Messa pronuntiata Sibyllis tribuuntur, a Judaeis eas non accepisse. Habuerunt igitur Judaeis Sibyllae vel auctores Sibyllinorum quae de Christo praedixisse dicuntur. Prophetarum ea ora- eula sunt, non Si liarum. Caeterum quoniam multi viri docti ex quarta Virgilii Ecloga sortiter urgent, poetam de Servatore nostro Iesu Christo ante ejus nativitatem ex Sibyllinis Carminibus cecinisse, mysteriaque Religionis Christianae praenuntiasse, operae pretium erit