장음표시 사용
461쪽
s primas literas jungas ἰγJue , id est, pistis: in quo nomine mystice intelucgitur Chri , eo quod in huius mortalitatis abisso , vetus in aquarum profunditate vivas, hoe est,sine peceato esse potuerit. Hae autem Sibylla fieEr hraea, sive, ut quidam magis credunt, Cumana, ita nihil habet in toto carmine sua , cujus exigua ista particula est , quod ad Deorum falsorum
sve sciorum cultum pertineat, quinimo ita contra eos custares eo um loqvi tur , ut su eorum numero deputanda videatur, qui pertinent ad Civitatem
Dei. Apud Basilium Seleuc. Orat. XVII. Apostoli vocantur, οἱ μύπνου μίγυλυμἔκυας υιο i. Spiritus Sancti piscinae filii. Hinc cuivis constare potest, quam creduli exstiterint veteres Christiani, ut non solum ambabus manibus arripuerint Acrostichidem fictam, verum etiam ut ex initialibus literis illius carminis vocem ridiculo modo extuderint: haec ως ω παροδω sorte alias Plura hac de re dicturi) an- Notamus. Multa porro addit Sanctus pater tum de hac Sibylla Erythraea cum de Acrostichide, quae quoniam supra expendimus , non opus est plura nunc addamus. Verum inquit Jesulta Crassetus hinc Sanctus pater concludit, Sibilam Erythraeam ιn eorum numero deputandam, qui pertinent ad Civitatem Dei. Sed hoc falsum esse supra fuit ostensum, &postea patebit latius. Allegat porro Loyolita Crassetus nonnulla alia ex Sancto Augustino loca, quae proculdubio ex Biondello, monstrante viam, hausit: exposit. inchoat. Epist. ad Rom. circa finem Tomi quarti p. m. 89q. ubi dicit Sanctus Pater, non facile crederem Sibyllam de Christo fuisse locutam, nisi Poetarum quispiam in lingua Romana nobilissmin, antequam diceret ea de seculi innovatione, quae in Domini nostri Jesu Christi Regnum satis concinere ct convenire videantur, praepossit versum, dicens: Ultima Cumaei venit iam Carminis aetas. Cumsum autem Carmen Sibyllinum esse nemo dubitaverit. Sciens ergo ostiolus, ea in libris Gentium inveniri testimonia veritatis , quod etiam in Actibus Apostolorum loquens Atheniensibus manifestis e sendit. Non se lum ait per prophetas suos, ne quis ἀρ δε-propherispor quasdam veritatis confessiones, in aliquam impietatem seduceretur, sed addit etiam inscripturis Sanetis: volens inique ostendere litteras Gentium seu sitiose idololatriae plenissimas , non ideo Sanctas haberi oportere , quia in eis aliquid quod ad Chrsum pertinet invenitur. Item de Civitate Dei lib. X. cap. XXVII.
De quo nempe Christo etiam Poeta nobilis m, Poetice quIdem, quis
462쪽
in asterius adumbrata persona: veraciter tamen, s ad ipsum referas, dixit: Te duce siqua manent sceleris vestigia non ri, Irrita perpetua solvent formidine terras. Ea quippe dixit, qua etiam mustum proficientium in Virtute Justitiae possunt, propter hujus vitae infirmitatem , es non felera , flearum tamen maine vestigia , quae non nis ab iti Salvatore sanantur, de quo iste versias est expressus: nam hoe utique non a se ipse Lixisse Virginus in Ecluae ipsus quarto serme v uindicat, ubi ait: Ultima Cumaei venit jam Carminis aetas. Unde hω ὰ Cumaea Sibila dictum esse incunctanter apparet. Item Epist. CLV. quam ad Martianum scriptit, hoc modo loquitur Sanctus Pater: Nam omnino non est cui alteri praeter Dominum Christum dieat genus
Te duce si qua manent sceleris vestigia nostri, Irrita perpetua solvent formidine terras.
Ouia ex Cumaea, id est, ex Sibilino earmine se fossu est transsusesse Virg
lius, quoniam fortassis ilia Vates aliquis de unico Salvatore in Spiritu audierat , quod necesse habuit eonfiteri. Citat porro Crassetus S. Augustini Testimonium ex Tom. VI. contra Faustum Manichaeum, lib. XIII.
cap. XV. p. m. I90. Siblia porro, vel Sibyllae ct Orpheiss sensis quo Hermes, ct s qui alii Vates vel Theologi , ves Sapientes, vel Philosephi
Gentium de Filio Dei, aut de Patra Deo vera praedixisse perhibentur , v let quidem aliquid ad Paganorum vanitatem revincendam, non tamen ad ipsarum Authorctatem amplectendam, cum illum Deum uos colere ostendimus , de quo nee illi facere potuerunt, quiseos tangentiles pullos , idola di monia euemda, partim docere ause sunt, panim prohibere aut nonsunt. Ex his verbis ut argumentum intentioni suae accommodum extundere queat Loyolita Crassetus, addit . hanc observationem suam , notan
dum esse nempe Augustinum disputasse contra Manichaeum, Lcgem antiquam, Prophetas & Filii Dei Incarnationem contemnentem. Haereisticus autem ille Manichaeus Catholicorum argumsntis pressus, probantium Domini nostri Adventum Prophet. m Test:moniis, m-
463쪽
spondebat , argumentum hoc quidem contra Iudaeos, prophetas agnoscentcs & admittentes . Valere , verum nihil contra Gentiles, Proplieiis Fidem non habentes r ideoque Faustum hoc modo
respondisse scribit Iesulta: Sane, s sium aliqua, in fama est. Sibyllae de Christo suffragia, aut Hermetis quem dicunt Trim istum, aut Orphei
aliorumqua in Gentilitate ritum , hae nos aliquanto ad Fidem juvare poterunt qui de Gentibin ectimur Christiani ; Hebraeorum aurem , &c. Respondemus, etiamsi S. Augustinus existimet, Virgilium versus nonnullos scripsitie, qui Christo convenienter possint adaptari , suti &apud alios Poetas tales quam plurimi reperiuntur, in nullibi tamen dicit Maro, se versus illos ex Sibyllino carmine dei cripsisse , imo nequidem, etiamsi voluisset, potuisse describere , supra ostendimus, simpliciter tantum dicit Poetar' Ustima Cumaei menit jam Carminis in M.
At hinc non sequitur, Sibyllam Cumaeam illa conscripsisse quae Virgilius IV. Ecloga profert. Dicit quidem S. A ugustinus Epist. CLV.
Virgilium transtulisse ex Cumaeo sive Sibyllino carmine hos versus Te Lee, Sce. Verum S. Pater non indicat locum ubi hoc dicit Poeta, imo hoc nullibi dixi se pro certo assi amus : at Crassetus regeret,
saltem constat S. Patrem credidisse, Sibyllam quaedam de Christo praedixisse, verum an ideo vera est Augustini assertio, quia sic scripsit lan hinc sequitur, Oracula illa Sibyllina Ni m a muliere Tarquinio duvendita continuisse Vaticinia de Christo ' Quomodo Jesulta hoc probabit , quandoquidem cum Capitolii incendio tota quanta periere. Scio quidem S. Scriptorem assirmare se legisse carmen hoc de Christo Acrostichicum quod Flaccianus dixit esse Sibyllinum imo etiam in hodiernis libris Sibyllinis reperiri, sed inde non constat, carmen hoc ab antiqua Sibylla proseistum, uti demonstratum fuit supra. S. Λugust,
ni vera foret sententia. si idoneis rationibus & argumentis esset confirmata, hoc vero cum desideretur , eadem facilitate qua fuit asserta, potest negari. Notandum etiam Augustinum non assirmare carmen
illud quod Flaccianus illi ostendit, esse Sibyllinum . sed hoc modo
tantum loquitur , Groiam nobis Ciastem protulis, eammina esse dicem Silae, Erythraeae, M. Perpendat porro aequus Lector , utrum haec Diuiti eo by GOrale
464쪽
sincera sit argumentandi ratio, quia S. Augustinus iudicat Virgilium scripsisse carmen, cujus pars quaedam Christo potest applicari, an igiatur inde Judicandum putabimus, Poetam intendisse Vaticinium de
Christo conscriberet Certe supra demonstra vi mus, nunquam hoc in animo habuisse Maronem: imo etiam nunc pro certo habemus, nunquam Paganum illum, ut ut Doctum Poetam, de Salute Fidelibus per Servatorem parra , somniasse. Quippe mysterium hoc non niti Sancta ae Coelesti Revelatione innotescere potuisse ulli mortalium, contendimus. Atque vel hinc patet, quidquid dicat S. Augustinus, Virgilium, carmen hoc quartae Eclogae ex Cumaea hausisse , ejus opinionem non esse admittendam. Simile exemplum, illud adnotante
Doctissimo Blondello , habemus in Isidoro Hispalensi , Origin.
lib. IX. cap. II. Galli, inquit, a candore eorporis nuneupati siunt. Γάλα mim Graece lae dicitur. Unde edi Sibylla se eos appelgat , eum ait de iis, tune lactea colla, Auro innectentur. Isidorus dicit, Sibyllam hanc pro- . nuntiasse sententiam, an igitur mihi argumentari licebit eodem modo
quo Iesulta Craritus: Augustinus dixit Virgilium Eclogam quartam ex Cumaea Sibylla desumpsisse, ergo credendum est, revera, Poetam, Eclogam supra nominatam , ex Sibyllino Poemate deprompsisse tDicam ergor Isidorus Doctissimus Pater assimat, Gallos a candore corporis nuncupatos, Sibylla enim a lacteo colore sic dictos esse testatur, dicens, tune lactea talia , &c. Ergo pro certo habendum est, Sibyllam illa verba conscripssse & pronuntiasset cum tamen falsum sit, illa apud Sibyllam reperiri. Leguntur enim apud Virgilium AEneid. lib. VIII. p. m. 66o. Nunquam Sibylla illa pronuntiavit: An non igitur iure liceat mihi affirmare , etiamsi S. Augustinus assirmet, Virgilium illam Eclogam ex Sibylla hausisse, tamen ex illa non promanasse, uti Mic Isidoris pronuntiat dixisse Sibyllam, etiam si non dixerit ἰ Similiter S. Hieronymus prauat. in lib. II. Epist. ad Galatas, p. m. 172. ostendit, Isidorum, alienum Lactantii verbis dedisse sensum. Dicit
enim: Lactantii nostri quae in tertio volumine ad Probum de hae Gente opsenistin si, verba ponemus: Galli, inquit, antiquitin is eandore ccirporu,
Galatae nuncupabantur, ct sic Sbila eos appellat: quo significare voluit
Poeta, quum ait: - - - - Tum Lactea Colla
465쪽
Cum possit dicere eandida. Hine utique Galatia provineta, in quam GaIlialiquando venientes , cum Graecis se miscuerunt. Unde primum ea regio Gasio. Graecia, post Galatia nominata est. Nee mirum si Me ilia de Galaris dixerit, is occidentales populos tantis in medio terraru alsis praetermissis , in Orientis plaga eonfidisse memorarit. Ex his Hieronymi verbis recte concludit Doctiss. D. Blondesius, evidenter patere, illum non attribuisse Sibyllae Virgilii verba, sed tantum Galatarum nomen, de iv tum, secundum opinionem vulgarem, a verbo Lae. II. Neque etiam dicit, Virgilium se a Sibylla mutuatum suisse opinionem suam, verum illum, ut & Sibylla sensit, intendisse ad Etymologiam
Galatae, a verbo γαλα petitam, ac Galatis propter corporis candorem adtributam. Caeterum in Scripto Sibyllino, ad quod resipexit Lactantius, Galatae nomen non reperitur , ad designandum Galatas Occidentales , qui appellantur oraculorum lib. V. p. m. I6. Γάλλοι, eorumque terra Κελυγη lib. VII. Orac. Sibyllin. p. m. 3 6. verum ad designandum coloniam Gallo-Graecorum aut Asiaticorum
Gallorum in Orientem transmissam; Nullibi etiam Sibylla assirmavit, Gallos illos nomen adeptos a γάλα, sed Lactantium hoc praesupposuisse tanquam rem probabilem , etiamsi nullo idoneo sundamento staret aut niteretur. Quis autem fuerit ille Lactantiusnon indicat Hieronymus; apud Lactantium Firmianum non invenimus, nisi sorte reperiatur libro tertio Epistolarum ad Probum, sed quoniam Quatuor Epistolarum libri ad Probum, uti in vita Lactantii olim adnotavimus, perierunt, frustra ex illis requiri, quivis Iudicare potest i nunquid igitur argumentari licebit, Isidorus & Sanctus Hieronymus, secum dum Lactantii opinionem existimant, Gallos, Galatas olim dictos, propter corporis candorem, ergo res ita se habet ' At vero Sibylla hoe dixit, asserunt iam jam laudati Scriptores, regerat quispiam , verum hoc falsum esse, ante ostendimus. Virgilius enim hoc de Gallis asserit radmittimus quidem, Gallos vel Galatas, candido colore suisse dec ros. Sic enim de illis Scriptores testantur, Ammianus Marcellinus lib. XU. p. m. 36. Cesoris staturae ct eandidi, pene Galli sunt omnes, ct rutili , laminumque torvitate terribiles . avidi Iurgiorum , di sublatim isset simus. Et Silius Italicus lib. I v. Colla viri fulvo radiabant lactea torque.
466쪽
Sic etiam Petron. Sati inerata seres, ut siras Gallia cives puret: verum a verbo γάλα , liae , Galatas fuisse dictos, propter corporis colorem candidum, hoc vero iundamento putamus non niti. Gallica Gens stat populus ante transmissam coloniam in Graeciam, a Graecis autem ει Graeco sermone Galatas fuisse dictos , testatur Ammianus Μa cellimas. lib. XV. p. m. 33. Proculdubio alio quam Galatarum nomine vocabantur ante illorum in Graeciam adventum; a Graecis enim. Galatae propter lacteum corporis colorem, nuncupati fuere. Verum tanti non est haec res, ut diutius illi immoremur: perpendamus p tius, quo modo Crassetus objectionem, quam ex Augustino allegat, solvat. Locus S. Patris lib. XVIII. Cap. XLVI. de Civitate Dei, sic
sonat: Proinde eum Scripturis nostro non eredum, complentur in eu si e ,
με caeci legunt: nis forte quis dixeris, isi, Propheti, Christianossinxisseri Cisisti, quae Sibyllae nomine mes aliorum pro eruntur. Verum ut constet, non fuisse illa oracula a Christianis conficta, sed ab ipsin Sibyllis prosecta, adfert Jesulta Crassetus Doct. Ludovici Vivis observati nem ad locum hunc S. Augustini r - esse conficta, hinc constat, quod Laetant. & Eusebius eas citant, 'orum tempore Sibyllini libri in manibus omnium erant: nee ipsi fuissent tam impudentes, qui ea dixissent esse in Sibyllinis libris, quae nusquam erant. Adde quod plus
sic obfuissent Christianae causae, quam aliis omnibus argumentis P tuissent prodesse, quum homines aperte cernerent, eos fictis in rem suam Autoritatibus inniti, quumque hoc salsum & impudens deprehendi sient, caetera omnia suspecta haberent, & tanquam similiarepudiassent rejecissentque. Quid quod Virgilius & Ovidius manifesto in poematibus suis de Sibyllinis carminibus versus mutuantur, quos nemo ita coecus est, quin esse de Christo dicta perspiciate qualis est tota quarta Ecloga Virgilii, & digressio de morte Caesaris in fine primi Georgic. Apud Ovidium vero illa sunt: Et Deus hamana tu bo suo imagine terras:
Tum es e quoque in fatis reminiscitur affore temp- , o mare, quo resitas eorreptaque Regia coeli Ardeat, ct mundi muti operosa laboret.
Primo transsor. Item apud Lucanum de iis quae praecedent Judicium
467쪽
- - - -- Si quum compage siruta Secula tot mundi suprema eo erit hoσa , Antiquam reperens chaos, dic.
Quod si nostra, quae magni Autores tradiderunt, dicunt commentiatia, ostendant ipsi quae possint dici sine ulla controversa vera , &asseremus Academicum aliquem, qui se dubitare respondeat. Hactenus Dodtiss. D. Lud. Vives. Hisce telis tueri se conatur Crassietus. sed quam levia & nulla sint haec, vel hinc constabit. Primo enim S. A gustinum quod attinet, vel ipso Crasseto confitente, dubitandi locum S. Pater relinquit, dicens: Nis forte , &c. Plurimos inter Antiquos asseruisse, a Christianis suisse magnam partem conficta illa oracula Sia hyllina ; supra probavimus ex Lactantio, Origene aliisque, imo & ipsi Pagani, conficta fuisse dispuria multa sub Sibyllarum nomine promulgata assirmarunt: uti constat ex eo quod nonnulli inter Imperatores Romanos, delectu habito , aliquot millia oraculorum concremari mandarunt. An autem Christianis solis fraus illa sit attribuenda, an vero Judaei etiam operam suam hacra re non commodarim, nunc non inquirimus, quandoquidem supra ostendimus, nonnulla a Judaeis, Legatis post Capitolii conflagrationem ex urbibus Ac Italicis di Graecis& praecipue Erythraeis oracula Sibyllina conquisitum mi issis, potuisse dis vendi tanquam genuina Sibyllarum vaticinia. Caesaris Augusti tempore multa vana sub nomine Sibyllarum circumlata fuisse, testantur Tacitus, Suetonius aliique; ideoque non adeo mirandum est, si pro suppositiis fuerint habita atque etiam nunc habeamur. Quando igitur S. Augustinus dicit. Nisi Iorte, &c. omnino & hoc Viris Doctis nune commode posse objici, nemo cui sanum est sinciput , negara potest. Deinde notandum, S. Augustinum nihil allegata ut Christianosi crimine illo liberaret: si suppositionis illius eos participes non credit ,
cur non illorum innocentiae se patronum demonstravit, atque ad accusationem tam atrocem non respondit ' Dicit porro Loyolita, S. A gustinum non dubitanter locutum , quoniam verbis assi antibus dixit, omnim, sane, nemo dubitaverat: sed si Sancti Patris loca exisacte perpendantur , patebit Iesultam mala fide torquere Augustini uerba, atque illis dedissie sensum quem Sanctus Scriptor non intendit. Debebat Cratatus ostendere, Augustinum nullo modo dubitatis,utrum haec
468쪽
haee quae nunc sub Sibyllarum nomine circumseruntur oracula, sint supposititia, sed illum agno visse illa pro genuinis ac non a Christianis aliisve eonfictis esse habenda: hoc ut probet dicit Crasset ,S.Augustinus utitur verbo με, reperitur locus illa de C. D. lib. XVIII. cap. XXIILHae e Erythraea Sibylia quaedam de Christo manifesta conser sit, &e. V rum si attente Iocus ille consideretur, videbit sedulus Lector, S. ΑΨ stinum dubitanter locutum. Dicit enim, nonnulgi Sibysiam Dyrrhaeam
nileinatam ferunt. Deinde addit , Flaecianus Graecum niau radicem
promtis, earmina esse dicem Sori thraeae. Si indubitanter S. Α gustinus credidit, Sibyllam Erythraeam de Christo fuisse Vaticinatam, cur verbis dubstantis sententiam suam expressit ψ Ferunt, inquit, Vmocinatum , dicens esse earmisa Sibyllae Euthraeae : quae verba non sunt credentis , sed aliorum sententiam reserentis , aliisqM quae credere velint de illa re libertatem, relinquentis: Nemo dubitaverit. Locus autem ex quo Crastus haec verba hausit, sic sonat: Cumaeum aurem carmen, Sibaarum esse nemo dubit veris. Dixit autem Poetarta ima Cumaei venit jam carminis aetata
sed an hinc sequitur, Sibyllam de Christo Vaticinatam esse Virgilius
nunquam de Christo Prophetavit, imo nec potuit, quandoquidem praedictiones de Christo non sunt sactae, nisi per Revelationem &inspirationem Divinam, de Bileami & Cataphae Prophetiis quae omdinarie objiciuntur, postea dicendi dabitur locus. Αt vero quis sini Judicii, audeat assirmare , Virgilium riganum & infidelem Gentialem, suisse Hac μὰ δαίον η Deinde notandum, S. Augustinum debili ae quasi nullo niti sundamento, cum dicit: -facile crederem, Si, iam vi Christo fuisse Acuram nisi Poetarum quispiam in lingua Romana vibilissimis disera ea, quae in Domini nostri Ieseu Christi Ragnum μαι est
cinere edi convenire videantur. S. Augustinus credidit Sibyllam de Christosuisse locutam, quia Virgilius quaedam scripsit quae Servatoris Regno possunt adaptari. Hoc pacto quam plurimos Poetas possemus dicere de Christo Vaticinatos fuisse, quoniam apud illos multa reperiuntur quae in Christi Regnum satis convenire videntur. An ex eo sequitur, Virgilius meminit Cumaei carminis, ergo Sibylla de eo est locuta P sibylla Cumaea, sertur mundi aetates per metalla descripsisse ac exhi-.buisse. Prima mundi aetas apud Sibyllam dicta scit Aurea, &Soliat-
469쪽
18 DE SIBYLLIS, M. 'tributa, secunda Argentea , quae lunae. Tertia ab electro quatenus pro metallo accipitur, denominata, dic. Vide Doctiss. Voltum dis Sibylli , p. m. 26, 27. Haec ut clarius intelligantur, Servii expositionem heie adjicere lubet: Sibylla, inquit , secula per metalla divises. Dixit etiam, quo quis siculo imperaret: θ Solem ustimum. id est, decimum i
lunt. Novimus autem eundem esse Apollinem; unde dicit, tuus iam Re gnat Apollo. Dixit etiam , Mitis omnibus siculis rursus eadem renovari: quam rem etiam mi ophi bae desputatιone colluum dicentes, eo leto iagno anno, omnia sidera in ortus suos redire , CT referri rursus eodem maria. Ω-d si ideis siderum motus, meesse est ut omnia quae fuerunt, habeant ire. rationem. Atque vel hinc patet: quare Poeta dixerit: Ur ima Climaei venit jam Carminis aetas. Et di Magnus ab integro siclorum nascitur ordo. Ut & t Jam nova progenies eorti demittitur asto,
Plura de hac materia legi possunt apud D. Uossium loco supra laudato. Ex his itaque clarum est, S. Patrem nullam rationem habuisse, cur eredeme, de Christo suisse locutam Sibyllam Cumaeam. Certe Uirgilius etiamsi hoc assirmaret, cum tamen de Christo nihil dixerit, uti supra n lavimus,non esset idoneus testis, Sibyllam de Christo Vaticinatam suisse. Hoc si ita se habet: quare igitur Poeta non habetur in illorum numero qui ad Civitatem Dei reseruntur, aeque ac Sibylla, cum ideo S. A gustinus credat, Sibyllam de Christo locutam citi, quia Virgilius, ut illi sic videtur, dixit: Ultima Cumaei, dcc. Atque vel hinc constat, majorem Virgilio, quam Sibyllae, adhibuiste Fidem , ideoque Virgilium illi praeserendum, quoniam Fides ejus nititur Autoritate Maronis e quanta igitur cum asseveratione locutus fit Sanctus Augustinus, ex his Judicare poterit aequus Lector. Ut porro probet Crassetus, Sanctum Augustinum nullum dubitationi locum reliquisse, dicit a S. Patre verbum omnino fuisse additum : qua autem Fide agit L olita, patebit , si perpendatur illum debui sse probare, S. Augustinum nullo modo dubitasse haec , de quibus nunc aginus, Oracula Sibyllina , quamvis revera sint spuria & supposititia , esse
genuina, & de iis nulliun dubitandi reliquisse locum, quin sint Sibyllae adser
470쪽
adscribenda. Dixit enim , omnino: Locus hoc modo reperitur apud S. Augustinum Epist. CLV. Nam omnino non est eui asteri, praeter D minum Christum dicat genus humanum: Te Duce si qua manent sceleris vestigia nostri Irrita perpetua solvent formidine terras. Concedimus equidem, Servatorem nostrum Iesum Christum nos planea peccato liberasse , & nulli illam Redemptionem ac Liberationem pose attribui , quam Christo, At hinc non sequitur, Sibyllam aut Virgilium hoc dixisse de Salvatore nostro Jesu Christo. Jesum enim
pro mundi Redemptore non agnovit Poeta, neque hoc carmine suo intendit aut intendere potuit. Deinde verbum illud Omnuno non resertur ad Sibyllam, sed ad genus humanum. Hoc autem non potest dicere genus humanum a peccatis liberatum, nisi per Christum; Ergo sunt illi Poetae versus ex Sibylla Cumaea petiti, & S. Augustinus amrmative pronuntiavit, esse Sibyllae Cumaeae effata ἰ Sed quam misera haec sit consequentia , nemo est qui non videat. Dubitanter loqui
S. Patrem .patet ex eodem loco. Dixit enim, quod ex Cum eo , id est, Si-hllino βs pus est transtulisse Virgilias. Dicimus nos hoc ex nullo Virgilii loco posse demonstrari, ut ante observavimus. Subdit postea Augustinus, furi si illa rates aliquid de unico Servatare in Spiritu audierat ,&c. Dicat nunc Jesulta, nunquid haec sint verba assirmantis an dubitantis. Addit porro Crassetus, evidenter patere illa verba, Nisi sorte , non exprimere dubitationem Sancti Scriptoris,. sed ultimum infidelium effugium , qui se victos & superatos videntes, Prophetiis adeo claris, nullo alio telo aut medio se tueri poterant quam hoc effugio, a Christianis nempe suisse conficta illa Sibyllae oracula. Oppugnat autem, inquit Loyolita, Iudaeorum & Paganorum opiniones, Iudaeorum ipsorum Prophetarum Testimoniis , Gentilium , Sibyllarum Oraculis. Judaei non possunt tueri suam sententiam, dicentes, nos Prophetarum Oraculis inserui Te Vaticinia de Christo, quandoquidem & illa in ipsorum Bibliis reperiantur, ideoque magis sunt inexcusibiles quam Pagani qui nobis possunt objicere, nos Christianos cons in illa Oracula Sibyllarum aliorumque Scriptorum sintelligit Virgilii & Hystaspis verum hoc absque ulla ratione assirmarent, quoniam Sibyllarum aliorumque Scriptorum libri, exstabant, ani -