장음표시 사용
491쪽
Γααε ὶ - νβ. si mera inam ct hi sibi Homerum vindieant, Themisto indigenam minam Homeri matrem fuisse dicunt i Eaelum vero de ipsius ortubiste versibus fuisse vaticinatum: Fluctisona in Cypro tunc Vatem dia Themisto Αltiloquum pariet ditis Salaminos in agris. Post habita hic Cypro, longe' provectus in altum,
. Graiugenum terras lustrabit, carmine saevos Heroum casus, & tristia funera dicens, Nec senium metuet inexorabile fatum. Colophonii vero scitat locum hunc ut & sequentem ex Auctore Α-gon. Hes & Homeri p. I. Marsham. p. m. qib. Locum, in quo narrant Homerum , literas docentem . Poeticae exordia fecisse , ct primum conseripsisse in item. Et de Ithaca testatur Oraculum, Divo enim Hadriano Imperatore Pythiam sciscitante, undenam esset Homerus, ct qui bus parentibus strius, Pythia carmine Hexametro sic respondit: Aγνω ν μ' ἐλεαι si Ἀεἱ-, 6 -τώδα γπιπιν Αμζροάου Σειρta . E - δι' I'Mκηλός ἐo 'Tηο - He ' 6 Nε ε η E-
Ignotam is me quaeris generationem, ct terram patriam Ambrosiue Sirenis: solo Iliadensis est; Telemachus illi riter; ct Nestoria Dieasta Marer; quae peperit hominum longe sapientissimum. His autem Fides maxime adhibenda est , dicit Agonis Auctor,
492쪽
tum propter sciscitantem , tum respondentem ; praeterea quod ipse Poeta carminibus progenitorem tam magnifice celebraverit. Hac autem de causa, in Epigrammate, Ithace in locum Cumae substitutiatur. Concludimus nos, nihil certi de Homeri Patria posse assirmari,& hac in re cum Pausania in Phocicis p. m. tqI. dicimus: Των η-μῶς victam Τές ri Nnλεξάαυοι τλ-, ἰδια ο ὐδένα - των λο-
Homero partim audivimus , partim etiam ex oracula quibusdam rasi gimus ; nihil omnino , quod de ius vel patria , vel aetate fieribamus, certi ex nobis ipsis habentes. Plinius natur. Histor. lib. XXX. cap. II. in fine. Apion Grammati s retulit , se evocasse. umbras ad percura. eundum Homerum, qua Patria, quibusque parentibusgenitus esset, non
tamen ausus profiteri , quid sti restondisse diceret. Interim tamen reprehensione digna videtur haec pseudo-Sibylla , quod Homerum mendacii arguens, se Chium esse , non indicarit cujas esset. Qui alium mendacii reum facit, scit ille, aut saltem scire debet, qua in re mentiatur , & contrarium eius quod assertum fuit novit. Quare igitur non indicavit nativitatis locum ἶ se ipsam quidem tantopere amabat, sed alium cui mendacii crimen impingit, amore tali & honore non dignata est. Secundum vulgare dictum, se gerere maluit,
Amor bene ordinatus 2 se ipso orditur is incipit. Quicquid fit, Homerum aliquando 'in Chio habitasse docemur a Thucydide , Hist. lib. III. ex Hymno Apollinis, in quo sui ipsius meminit Homerus r
Hir qui luminibus eaptus Chion in sit altam. Quo modo autem Homerus & qua de causa in Chium transfretaverit , refert hoc exacte Herodotus in libello suo de vita Homeri p. m. - . ubi multa alia, de Poetae hujus vita curiosus Lector reperire poterit. Chii autem magnos Homero detulere honores, si vequod eorum civis fuerit , sive quod apud illos habitarit. Nummos enim in Poetae hujus honorem & memoriam percuti curarunt, ectypum horum unum heic exhibere voluimus. Quinquennales etiam ludos in eius honorem edebant: hoc exacto quolibet quadrien
493쪽
rnis in eam rem pereussis. Numismata autem Chiorum Homeri imaginem serebant. Sic etiam Smyrnaei olim in Homeri honorem nummos percuti voluerunt. Eripum unum aut alterum hic etiam Udere placuit. Alterum Smyrnaeorum nummorum e pum in v nimus apud D. Sponium In eius itinerario Tom. I. p. 447. ubi dictus D. Sponius rationem reddit, cur ab altero nummi latere exprimaturmura viri equum ducentis, nempe Homero suisse junctam alam
494쪽
imaginem ad memoriam viri alicuius qui cursu aut praelio aliquo equestri, illustrem se reddiderat. Multos alios honores Homero suisse delatos, probari posse indubitanter assirmamus, verum brevitati studentes, haec tantum notabimus, nempe statuas et erectas, sacrificia&templa illi suisse oblata & dedicata, uti ex Scriptorum variorum relatu constat. De statuis & templis testatur Strabo Geographiae lib. XIV. p. m. 6is. Em 3 6 βιcλιο - 1, , α τec γων ἔχου-- NE L1 NI O'μηρου S ξόανον. E Smyrnae ct Bibliotheea ct Homerium , porticus quadrata , habens TEΜPLUΜ ΗΟΜERI &
ρόντως τοῦ πηn1τῆ. 6 δὴ S νομίσμά n χαλκουν παρ' iamis Ο μέρειον Nam ct hi Smyrnaei maxime hune Poetam IIbi vindicant: unde o nummus quidam aeneus apud eos Homerus vocarur. Cicero orat. pro Archia dicit Smyrnaeos eonfirmasse Homerum suum esse , DEL U-BRUΜ ejus etiam in oppido dedicavisse. AElianus variar. Hist. lib. XIII. cap. XXII. Πmλεμων ο φιλοπατωρ - μαασια σαόρωNEΩN, πιστὸν μυ ac λῶς μάθω , κυκλον 3 τας πιλεις es με σε ἔά δε aiam, οσαι οἰνι ιῆνlαι ἔ Ο μου; Ptolomaeus Philopator, exstruens Homero TE NI PLUM , eum de re fecit Iedentem, eircum vero Si mulacrum flatuit civitates , quae Homerum sis vendieam. Et iam factificia Homero suisse olim oblata testantur Scriptores r Aulus Gellius lib. III. cap. XI. ex Μ. Varrone in libro I. de Imaginibus, dicit, . Homeri Imagini Epigramma hoc olim fuisse appositum: Capella Homeri eangua hae tumulum indicat,s Dd has Pera mortuo faciant sacra. Veteres editiones legunt hoc modo Capelia Homeri eamdida iae tumulum indieat,stuod ariete mortuo factum sacra.
Alii putant hoc modo legendum: Ω-d ara Diae. Vel sic legendum existimant sit capra Perae.
495쪽
Quod magis arridet, eligi potest ii Lectore. Qui huius Epigramiamatis susam S eruditam cupiunt expositionem, legant quae ad illud scripserunt Hieronymus Magius, miscellan. lib. III. cap. I. & Leo Allatius de Patria Homeri, cap. II. Dc Harpocratianis testantur Patres nonnulli , quod colerent Imagines Iesu & Pauli. & HOMERI &Pythagorae , adorando , incensumque ponendo. Et quidni sacri scia illi obtulissent i quandoquidem non solum Pagani, inter quos Silius Italicus lib. XIV. illum iis dignum assirmarunt:
- - - - I seruit Deus esse videri, Et fuit in tanto non parvum pectore Numen. Carmine complexus terram, mare , Sidera, Manes,
Et eantu ZMusas ct Phoebum aequavit honore. Verum etiam S S. Patres, Justinus Martyr Cohortat. ad Graecos. Et Cyrillus Alexandrinus contra Julianum lib. I. Plura qui de Apotheosi
Homeri desiiderat, legere potest Viri Amplissimi & Doctissimi D. Cuperi tractatum quem anno praeterito IGr. edidit de Apotheosi vel consecratione Homeri. Coecum autem suisse Homerum apud omnes conceditur , Sibylla autem nostra supposititia illius ccecitatem praedixi si e vult videri r at utrum coecus sit natus aut quomodo in illud incommodum inciderit , non refert , utpote quae tum temporis aeque incerta fuerit ac nos hoc nostro; quicquid sit, coecum non fuisse natum, praeter Velleium Paterculum lib. l. cap. U. quem H merum se quas ea cum genitum putas omnibus siensias orbus est, docet nos Herodotus in de vita Homcri libello p. m. 6; 8. Me ου 5 cmιον-
ύ mTuου ἁ- ἐπω υἱ- λαύου diu. Progressis deinde temporis, Crietheis cum aliis mulierculis ad festum egressa , juxta fluvium Mileum, cum partui jam vicina esset, Homerum peperit non caecum, sed viventem e nominavitque eum Asel genem, a fluvio videlicet prope quem editus esis. Postea autem a caecitatis calamitate Homeri ipsi nomen est inditum , hoc nos docente Herodoto in dicto de vita Homeri libello, p. m. 6 2.
496쪽
-I ομψους , hoe eli caecos , alendos si sperent , futurum Uset ut eontinuo turbam ct mustam ct inutilem haberent. Atque hic primum Homeri nomen Melestigeni inditum est , a caecitatis videlicet ealamitate; nam Cumani eaecos ομπους appellant. Habemus hic antiquillimum pariter ac doctissimum omnium Graecorum Scriptorem testem , illum non coecum suisse natum: ideoque notandum, magis nobis arridere debere illorum opinionem , qui hoc ei ex morbo contigisse putant: alii ex longa senectute illum malum hoc contraxisse existimant. Ovia dius in Ibin , apum aculeis excoecatum scribit: Inque tuis opifex , vati quod fecit Achaeo, Noxia luminibus Jicula condat apis. Putant autem nonnulli Sibyllae Autoritatem conciliari posse ex Pausania. Dicit enim Corinthiac. lib. II. p. m. so. 3 3-Kα
λογον τετελεχ Dcλη ri ἐς τω PSδον εδοξεν. Eodem vero casu Cariae ct Deiae urbes magnis ealamitatibus assectae. Et nodus in nimis ins la tam vehementer eoncussa est, ut Sibyllae vaticinatio Rhodi sit exitio eomprobata. Locus ad quem respexit Pausanias, reperitur apud Pseud Sibyllam lib. 1 v. p. m. 292.
ntaque littoreis Samus obducetur arentis. is Delus, non jam Delus delebitur omnis.
concidet, is Srbaris , ct Dacicus, oppida quando
497쪽
Lalantur manno terra fervente tremere.
Et Rhod is eludes veniet postrema, sed ingem. Et libro VIII. p. m. 37s.
Roma ruet: Delus nussuam deleta patebit,
Ex hoe Pausaniae loco, quid extundere poterunt Sibyllarum p1tronii Non enim meminit terrae motus futuri, sed ejus qui iam dudum ante evenerat: nempe sub Augusto Imperatore quo tempore Tiberius illam aliquatenus restauraverat, utpote qui per aliquot annos in illa Insula habitavit, ejusque curam in se suscepit, atque hinc in Ant, phili Epigrammate adulatorio, Tiberium & solem paria Rhodo Inis sulae beneficia contulisse legimus. Solem enim eam Insulam produxisse, Tiberium vero jam sere extinctam atque iterum Aredactam, restituisse, atque instaurasse. Antiphili autem epigramma sic habet:
498쪽
Sibylla autem mentionem facit terrae motus futuri quando erit, circa desolationem urbis Romae, quae certe hactenus visa non fuit , ideoqle exspectandum erit usque ad Romae devastationem . quae quando sutura sit, hactenus nondum vidit aut docere potuit quispiam. Quo fundamento potuit asserere Pausanias ' Rhodus imprimis Insula tam vehementer eoncussa est , ut Siblia vaticinatio Rhoda exitio si comprobata st illo enim terrae motu non fuit Sibyllae praedictio comprobata, audiamus autem Sibyllam ipsam libro VIII. p. m. x79
Et paulo post uti supra allegavimus,
E' P ινμη ρυρ 1, &c. Ex quando veniet cum Marte potenti, omnibus his factis veniet sublimis in urbem. Porro quater decies eo lebis, terque trecentos Annos, atque octo, cum te pertingere metam Tristia Iara, tuo completo nomine, cogent
Hinc itaque Iudiciosus Lector evidenter concludere potest , Sibyl-.lain kqui de longe alio terrae motu quam de illo cujus Pausanias meminit, hic enim de praeterito, Sibylla autem de suturo circa mundi finem , quando Roma, completa annorum 948. periodo, i Nerone ex Persia reduce , adeo devastabitur , ut P ωW1 sutura iit ιυμ 3. Atque hinc quivis conspicere potest, quam inconcinne Pausanias ex illo terrae motu concludat, Sibyllae Vaticinationem Rhodi exitio suille comprobatam , quoniam anterioris terrae motus faciat mentionem. Rogamus sedulum nostrum Lectorem , notare dignetur, haec jam ex Sibyll. lib. VIII. adducta carmina a Christianis pro vere Sibyllinis evulgari, cum tamen ab ipsis Paganis ante Christum, pro spuriis &supposititiis fuerint habita. Audiamus hac de re Dionem libro LVII. p m. O . m G κ, Σιc , ιG τω ρ πιλεως inre
499쪽
Mildam pro Sibilino habitum , nihil quidem ad urbis istaee, sed ad n 'a
tempora pertinens , in hane sententiam: Ast ter trecentum revolutis protinus annis Roma intestina perdetur seditione, Luxus & exitium Sybariticus afferet urbi. me earmen Tiberius ut falseum cavisiatur, omnes libros, et ni Vaticiniorum aliquid continerent. tristexit , ct ex iis alios ceu nudius momenti, reprobavit , alio, in probatorum numerum recepit. Pudeat ergo Christianos pro
veris & genuinis Sibyllarum oraculis venditare , & literatis obtrudere , quae etiam ipsi Gentiles pro adulterini & spuriis habuerunt. Notemus etiam Paganos ipsos aliter applieasse hos versus ac ipsa Sibylla applicavit. Audiamus hac de re disserentem eundem Dionem vel potius illius abbreviatorem Xiphilinum. Ο Gπι--κ ων orati
500쪽
ώτε iam T οι 'λου-- ηαρβῶ Θωαβίν. Num populus Neroni omnia mala precari: mn quod nomen eius nominaret, sed quod execrarerur eos. qui urbem incendissem. Imprimis omnes commovebat recordatio oraeuli, quod decantatum fuerat Tiberii temporibus. Id erat, At ter tercentum revolutis protinus annis,
Roma intestina perdetur seditione. Ruumque Nero, populi eo uandi eausa, hos versus nusquam repertos es
diceret , murata sententia , aliud oraclum , ut vere St, strinum canere
Ultimus aeneadum matrem necat induperator.
Id quod accidis, sine vere praedictum Divino oraculo, sive tune dplebe, quasi Dimino instinctu de praesenti rerum flatu prolatum. Vides igitur, benevole Lector , quam imbecilli nitantur sundamento illi, qui
hos octo Sibyllinorum oraculorum libros genuinos existimant, cum videamus ipsos Gentiles nonnulla confinxisse carmina quae tanquam
a Sibylla prolata salso iactitarent, atque illa ab his hoc, ab aliis vero
illo modo applicata. Plura de hac materia scripsimus ante, ubi do- monstravimus, etiam a Paeanis omnia illa carmina, quae Sibyllarum gestabant nomen , pro authenticis &.genuinis non fuisse agnita. Si quis de hac re plene velit informari, adeat C iceronem lib. II. de Divinatione, Vopistum de Aureliano, Zosimum lib. II. Tacitum lib. VI. Annalium, Suetonium in vita Augusti Cap. XXXI. aliosque quam plurimos r ex his quae jam retulimus facile discernere poterunt quicunque exacte rem perpenderint, Tertulliani lib. de pallio. sc Ioquitur Scriptor, alias doctissimus : Mutat O nunc localiter halitus, cum situs udi r e cum inter Insul, nulla Iam Degus, harenae Samos. 9 Sibila non mendcx. Certe quam male ex Sibylla tanquam Veriloqua , conentur probare nonnulli Tertullianum Deli ac Sami insularum interitum , jam visum illo tempore quo haec scriberet Auctor suturum existimasse , patescet ex eo quod ipse testatur in Apologetico, cap. XL. p. m. LXX. loquens de illis Inhialis tanquam de vastatist Oro vos, inquit, ante Tiberium, id est ange Christi adve rum , quantae elades Orbem ct urbem ceciderum ' Legimus Hierapolim, o I. l l Σ Delon,