장음표시 사용
541쪽
Num. CLX. Ogyges ad Num. CCXXXVI. Prior numerus e v nit ei tempori , quo nati Isaaco Esau & Jacob. Alter eum Iacob metu Marie domo paterna abiit in Mesopotamiam, ubi seruiit Labant. Quartum unitium est a Cecrope, primo Atheniensium Rege, sive secundo , si Actaeus ante eum Imperavit, ut vult Pausanias. sis coeperit Imperium Graecorum temporibus Mosis, nempe anno Μosis XXXV. secundum Eusebium t ante excidium Troiae annis CCCLXXV. pro tam vario initio variat etiam tempus, quo vixeritis Scriptor. Si enim annos illos CI, Io ab AEgialeo numeremus,
suerit libri te; tu Seriptor tempore captivitatis Babylonicae r si ab Inaeho, vixerit tempore Ochi Persarum Regis & Philippi Macedonis. Amyntae filii. Si ab Ogyge , aequalis sit eorum Ducum qui inter se partiti sunt Imperium Alexandri Μ. Sin a Cecrope incipiendum, incidet aetas ejus in tempora Caesaris Augusti: atque haec de Auct re libri tertii. Superest tertius locus , qui est libro Quintor ubi ait Auctor se vidisse incendium secundum templi Vinae: Quod contigit temporibus
Commodi Imperatoris r nempe anno Urbis conditae I CCCC XLI v.
Cassio Aproniano . ει M. Attilio Metilio Bradua II Coss. quando non modo aedis Vestae , sed Palatium etiam , & magna Urbis pars incendio absumta r ut est apud Herodianum lib. I. At prius aedis Vestae incendium suit anno Urbis In xui. A. Manlio Torquato, de Q. Lutatio Cerco Coss. & Pontifex M. erat L. Caecilius Metellus, qui Pii nomen sortitus ob ea , quae oculis ambustis, brachio semiustulato tum temporis perpessus , dum Palladii ae penates, secreta imperii pignora, incendio eripit. Ex his colligi videtur, non unum, sed tres minimum, esse horum oraculorum Auctores. Deinceps ostendam, nullum esse ex iis, qui bona fide scripserit; sed omnes lacum secisse Lectori scientes. Volentes. Μetuerem , ne parum placitura esset haec sententia no nullis , proptorea, quod S. Patres Sibyllinorum oraculorum Auct ritate impugnent Gentiles, & multa adserant, quae hodieque in his libris legere sit. Verumtamen , quae superius commemoravi, ea adeo manifesta sunt, ut qui naris sunt non nimis obesae, facile posisint fraudem sub orari. Vel si quid dubii adhuc relinquatur, illud facile eximent, quae deinceps addam. Pria
542쪽
Ρsmum enim , quis ita stulte saph , ut persuadere sibi possit,
primum secundumque Librum scrinium esse ab aliqua, iam ante Dialuvium nupta , & quae cum Noacho fuerit in Area φ nonne id si esset , aliquis ante Christum , vel proximis a Christo seculis , rei tam mirandae meminisset ἰ & quando ista scripsit ' num antequam
Babel conderetur, ac Gentes dispergerentur ' at tum una omnium hominum lingua erat, quae sane Graeca non erat ἰ an postea scripsisse dicemus i atqui ut Graeca lingua suisset, talis tamen non erat, qualis horum librorum dictio est. Multis enim seculis volutis, alia esse Lingua solet ab ea , quae suerat prius. At dictio haec est , non enjusmodi Homeri, aut Hesiodi, aetate erat; multo minus, cujusmodi fuerat mille annis ante di sed est . qualis erat aliquanto post Christi tempora; rotis bis mide annis a Diluvio , imo aliquot seculis amplius. Quid quod Justinus Martyr , Tatianus, Clemens Alexa drinus , Eusebius, ac tot alii ex SS. Patribus, aperte ajunt, nullam E Sibyllis esse Mose Antiquiorem. Hoccine dicturos fuisse putemus, si eorum temporibus ista extitissenti quamobrem aliud statuere non
possum , quam Auctorem eum , vel consarcinatorem , post Comstantini M. tempora vixille : nempe post excogium Patrum , quos antea commemoravi. Videamus nunc de Scriptore eo , qui ait esse annos mille quingentos ab initio Regni Graecorum. Quod tempus,
si ab Aggialeo ordiamur, incidit in Captivitatem Babylonicam, ut antea dixi. Quomodo igitur Sibylla haec potuit Vaticinati illa de Mose, ac Regno Salomonis, quae eodem libro tertio leguntur ἰNam multis illa seculis captivitatem Babylonicam antecedunt: Vaticinia autem non sunt de praeteritis , sed de suturis. Ac multo minus Vaticinia dici merentur, si abianacho, vel Ogyge vel Cecrope ordiamur. Imo cum anni illi mille quingenti , ii a Cecrope incia piamus, desinant in Augusto, jam nec pro Vaticiniis haberi potantiquae ibidem praedicuntur de Monarchia Assyriaca, Persica , Graeca &Romana: atque haec quoque fraudem Scriptoris satis detegunt. Superest tertius locus qui est lib. V. unde colligi dixi, Scriptorem eum vixissio temporibus Commodi Caesaris. Et sane hic geminum tempus adsignatur. Quod etiam firmatur alio loco, ubi mentio fit Α- sonis Iselastici, qui ut ex Plinio constat, institutus suit tempore Tra-jani. Idem eo evincitur , quod quindecim tantum Imperatorum
543쪽
gesta describantur. Ac post Hadrianum tres secuturi dicantur, Aniatonini duo, & Commodus. Si quidem merito suspectum est, quod
non ultra progrediatur Auctor , nempe eo usque procedere ausus fuit, quia praeterita tuto poterant referri; in sequentibus ars sua impostorein destituit, quia nondum ea evenissent. Hanc suspicionem non leviter firmat, quod demum Antoninorum & Commodi temporibus citari Sibyllina Oracula coeperint. Insuper, quod opiniones hic inveniantur circa ea demum tempora exortae. Uti improbos post secula aliquot aeterno tandem liberandos supplicio; quod Origenes sensit: Item Neronem suo tempore occultatum, esse denuo producendum: atque hunc sere anti-Christum: quod ex eo multi, Augustino teste, colligebant, quia dicat Apostolus Paulus, Mygeriti Iniquitatis jam nunc operatur. Denique hisce temporibus inveniebantur non pauci , qui bene se putarent mereri de Religione Christiana, si libris etiam supposititiis Gentiles adducere possent ad Religionem Christianam. Unde tot libri, aliqui etiam Apostolorum nominibus insignes, qui postea a Gelasio & concilio Romano, inter
Apocrypha lunt relati. Quales non semper haereticos, sed & homines pios habuere Auctores. Sane Tertullianus testis est libro de Baptismo, fuisse in Apia presbterum , qui scripturam de Tecla eo 'uxerit. Atque eum eonvictum atque confisum , id se amore Pauli
fecisse, sita decessisse. Ex his ita colligimus, Sibyllina oracula, quae
hodieque octo libris collecta supersunt, conficta esse& supposititia rvel si qua in iis genuina supersunt , saltem iis vetera. illa mirifice esse interpolata, aliis mutatis, aliis additis; praesertim istis, quae clarius multo nobis Religionis Mysteria, & Euangelicam Historiam describunt, quam a Prophetis ipsis sinum erat. Hactenus Doctissimus ossius, cui etiam & nos adstipulamur, hac saltem propositione excepta, nempe quod Auctorem aut consarcinatorem horum oraculorum vixisse & scripsisse existimat post Constantini Magni tempora, nempe post excessum Patrum, Justini Martyris nempe. Tatiani, Clementis Alexandrini, Eusebii, &c. Putamus enim cum magno Blondello, etiam ante Constantinum Magnum Oracula haec innotuisse, imo ipse Constantinus Magnus in Orat. ad Sanctum coetum , Sibyllin rum meminit, uti antea notavimus : non dubitamus affirmare haec quae nunc sub Sibyllarum nomine circumseruntur oracula , post na
544쪽
rum Christum fuisse conficta , successu temporis nonnullis additis, unde factum suerit quod nonrrulla dogmata stiaris inserta legantur, quae primo seculo Christianis erant incognita r atque etiam hinc co cludere nos posse magna cum probabilitate existimamus, statim eum lucem conspicere inciperent haec pseud Sibyllina, non fuisse in talem ordinem redacta, uti nunc legenda habemus. De illis autem postea serte amplius: audiamus vero Doctissimum Blondelium , cui trustra allatravit Jesulta Crassetus, quo tempore haec spuria oracula comis paruerint & quis illorum Auctor sit habendus. Quadraginta dum bus annis postquam S.Iohannes Ephesum rediisset. & triginta octo post ejus mortem, Imperator Adrianus prole omni destitutus, ingruente tristissima valetudine, vigesimo quinto Menfis Februarii die.
anni centesimi trigesimi Octavi, adoptavit Arrium Antoninum qui postea Pius dictus est, ea lege, ut ille sibi duos adoptaret, Marcum nempe Aurelium & Lucium Verum, filium prioris sui adoptivi filii . vita iunctum ipsis Calendis Januariis anni centesmi trigesimi
septimi , eo statim tempore Poema Sibyllis attributum comparuit, ubi ejus Auctor lib. VIII. circa medium, ultimam Romae ruinam anno ab V. C. nongentesimo quadragesimo octavo suturam scribit, incidentem in annum Servatoris crinesmum nonagesimum quintum, eo ipso , quod his iaciens Imperatorum Catalogum numerans post Adrianum Antoninum ejusque inrumque filium adoptivum, evidenter ostenda, quod vixerit scripseritque post duorum illorum filiorum adoptionem. Clarissima ejus sunt verba lib. V. in principio.
Post hune Traianum scit. argento galeatus nomine Ponti di Rex in M. Ahoc est, argenteos cipite, id est, canus, Dicturnamine Ponti ,. hoc est i sortidus nomen Adriam , a mari Adriatico. e & alius vir optimus qui omnia notat, nempe Antoninus
545쪽
Atque hae, emules sub te insignire ea lus time, subque tuis excellentissime ramis
sub ramis tuis, hoc est i sub Marco Aurelio & Lucio Vero.
- - - Tres rerum summa tenebunt, omnibus at tandem potietur tertius illi.
Et alibi Romam compellans , nempe lib. VIII. in principio r hoc . modo loquitur Sibylla r
Sed tibi eum Reges fuerint ter quinque potenter, A quibus Oee in mumdi subigetur, ct ortus, Rex erit albenti galea, qui nomen habebit Virini Ponti, M. Per quindecim illos Reges intelligitJulium, Augustum, Tiberium, Caligulam, Claudium, Neronem, Galbam, Pisonem, Othonem, Vitellium. Vespasianum, Titum, Domitianum, Nervam &Tr ianum. Et nomen habebit, vicini ponti , intelligit Adrianum qui nomen habet a Mari Adriatico. Et paulo inserius sic loquitur:
Post hune Regnabunt tres ultima tempora habentes, Implebuntque Dei eaelestis nomina, cujus Imperium nunc est O tempus in omne manebit. Tres Regnabunt, scilicet Antoninus, Marcus Aurelius & Verus. Implebuntque Dei, &c. Nempe Antoninus. Dei, dcc. Adonas. Necesse est igitur, dicamus impostorem hune, qui, ut hunc Imperat Tum Catalogum conficeret, mutuavit Sibyllae nomen, commisisse
546쪽
hanc suam fraudem post annum centesimum trigesimum octavum , Posse vinus in Apparatu suo Sacro existimans, Scriptorem hunc loqui secundo templi Vestae incendio , post illud eum vixisse putat: atque hoc pacto, quatuor hisce modis fallitur e primo, male co
iungit annum centesimum nonagesimum nonum- cum Commodi
Imperio , e medio sublati trigesimo primo die Decembris anni ce resimi nonagesimi secundi. Σ'. Incendium templi Vestae male constituit evenisse anno centesimo nonagesimo nono, quandoquidem secundum Dionem lib. LXXII. Herodianum lib. I. & Orosium lib. VII. cap. XVI. Evenit illud circa finem Imperii Commodi, septem annis ante intersectit imo quod & Lusebius cujus Autoritate manifeste abutitur, resert tempus hujus ruinos eventus, ad annum tertium ducentesimae Olympiadis & duodecimum Commodi, quae signa sunt non posse referri nisi ad annum centesimum nonagesimum Domini nostri. Tertio quando indicat tres Adriani successores, praeteriens Verum Imperii socium per Marcum Aurelium asi clatum, in ejus loco supputat Commodum , cuius praetensa Sibylla non meminit nec meminisse potuit, quoniam scripsit illa poema suum plus quam quindecim annis ante nativitatem illius Principis, quae incidit in annum centesimum sexagesimum&unum mensis A gusti die 3 r. & plus quam triginta annis ante consociationem ad Imperium , sactam I7. Novembris anni centesmi septuagesimi sexti. Quarto, etiamsi mentionem injicere potuerit, secundi Vestae templi incendii, sabulosus hic Scriptor, interim tamen quandoquidem etiam secundum Gentilium descriptionem , quam passim in scriptis paganorum reperimus, supposuit Romam igne perituram, anno nongentesimo quadragesimo octavo, incidente in annum Domini nostri cent smum nonagesimum quintum & tertium Severi, eo ipso, persuadere conatus est omnia Romae templa etiam inter alia Vestae igne peritura, non potuit, utpote jam mortuus ante illud tempus, aut videre illud incendium , aut secundum suas hypotheses, dicere se illud vidisse. Quomodo enim postquam assirmavit, Romam duraturam usque ad Antonini vitam ejusque filiorum adoptivorum Marci Aurelii & Veri , eo ipse ostendens se seripsisse illis superstitibus, &
547쪽
Augusti, anni centesimi sexagesimi primi, quinque mensibus & viginti quatuor diebus, post Antonini obitum, & assirmare se vidisse secundum aedis Vestae incendium, quod accidit demum anno cent fimo nonagesimo primo, & duodecimo post Μarci mortem, quo tempore Romam ac mundum universum periturum existimabat, uti lib. IIL scripserat lim ν 1, fet Roma ruina. Aut vicus, se ad imitationem Apocalypseos cap. XVII. vers. XVI. & cap. XVIII. vers. VIII, IX. & XIX. vers. III. minatus fuerat illam igne totaliter Aefinaliter perituram. lib. II. in principio.
λεαλοφοιο. μέγας δέ τε πλου- ολει Δίομ έν -ρὶ πιλω cara φλογις H φαδυο. Et Romae populum, quae sistrem continet arces neutiet: dives deleta peribit opum vis, Vulcano crebris miscente incendia flammis.
PM Romam tristi fatorum flamine tiniant. Atque suis homines perdentur in Mims omnes , Tum eum de caelo torrens et igneus.
- - - Et flagrantibus indita summis, Tartareas habita sedes inamabilis Orci. Et lib. VUΙ.Nαφθα φ δε φαλτω, i , Θειω ti mei m λω
548쪽
Sulphureque, 9 ναφ, mustoque bitumine is ignannesiti ct eris cinis ardens tempus in emne.
Μοιρον , διαθρ η , τεο, οῦνομα ηρω m. Porro quater decies complebis, terque trecentos Annos, atquε octo, cum te pertingere metam Tristia fria , tuo compleso nomιne, cogent.
Nomine , hoc est e pώμη. Cujus literae producunt numerum 948. hoc modo: ρ Ioo. ω 8Oo. μ o. η 8. Nunquid gloriari potuisset, nisi pro ridiculo ac stulto haberi se voluisset, se superstitem fuisse illis, tib quibus Romae ac mundi universi finis esset conspiciendus, verum etiam vidisse se eventum qui quatuor annis ante essit diem illum quem extremae illi desolationi assignabat φ aut , nunquid concinne fateretur, se vitam extendisse ultra limites temporis , Imperio ac mundo datos ' verum non tam stolidus ac audax suit imponor, ac verba illa , quae Possevinus credidit adaptari potuisse secundo aedis Vestae incendio, tantum pertinent ad ultimam templi Hierosolym tant destructionem , quod vocat οἶ- πε - μυον domum amab/lem,& aedem Dei eoissem trirem. Elogium profecto quod templo Vestae dari non poterat, ab illo qui disputare susceperat contra Paganorum idololatriam pro unius Dei cultu. Praeterea observatio quam Posisevinus de Auctore secundi incendii templi illius de quo intendebat aut intelligebat falsa Sibylla, dicens illud sectum fuisse ais
ἀναγνου, manu impii, clarissime ostendit, illam cogitasse de manu infidelis illius militis qui ignem templo Hierosolymitano injec rat, ae Titi exercitus Romanorum ducis, Iudicio , impim pronuntiatus erat: ficta enim divinatrix poterat equidem gloriari, se vidissa horrendum illud accidens, utpote quod evenerat anno Domini nostri septuagesimo , sexaginta octo annis ante Antoninorum Imperium, sub quo Oracula sua conscribebat. Etiamsi quoad ipsem rei summam incongrue affirmet se suisse nurum Noachi, glorieturque se vidisse ruinam quae evenit ro68. post Noachi mortem, di a 427. post R r r a Dilu-
549쪽
Diluvium: quasi secundum fabulam ab Ovidio lib. XIII metamo Ohoseos traditam, praetensa haec Prophetissa, ex privilegio ab Apolline ipsi concesso . se nempe victuram tot annos quot arenae grana manu teneret, non solum septingentos secundum supra dictum Poetam verum etiam bis mille & quadringentos implesset , ac se vitam suam usque ad mundi finem extensuram existimasset, cum t men, secundum fabulam, post mille annos Sibylla illa adeo esset alia tenuota, ut tantum illi vox, qua futura posset praedicere, reman ret. Audiamus ipsius verba lib. V. Ουκε n g-σειο --υλης
Non iam perpetuo servatas fomite flammas Virgineae inveniem in te, dia ue puellae. Extincta est isthis aedes per amabilis olim, Tum, cum praecipitem flamma siverante fleundam ridi labentem manibus erudelibus aedem, Edem perpetuo florentem: Numine templum Augustum, ἡ Sanctis structum, semperquι futurum Iasuu ex animo speratum is corpora. Hie sermo nullam relationem habere potest, nisi ad incendium rem pli Hierosolymitani, ab exercitu Romanorum perpetratum, in minius facinoris poenam , Auctor Scripti Sibyllini existimat Romam adeo desolatum iri, ut ipsae Virgines Vestales non amplius sint reperturae ignem , quem Sacrum & Divinum vocabant. Hinc patet Opinionem Possevini de tempore, quo vixit ille homo qui Sibyllam simulabat, esse male sundatam , atque ordo postulat ut inquiramus quot annis retrogradiendum est , ut certo illud tempus reperiamus. Si quispiam ipsius verbis niti vellet, lectione sola illorum Scriptorum Disitigod by Cooste
550쪽
credere teneretur , illum scripsisse sub Antonino , verum illius Autoritas separata ab rebus quae alioquin illius opinionem firmare posset, nulla cum sit , ejusque Fides maxime cum sit suspecta , atque ejus sermo sponsore cum habeat opus, necessum est ut aliis sulcris nos muniamus, ac praeseramus illorum testimonia qui eius fraude fuerunt decepti, omnibus illis quae de seipso est testatus. Theophilus Antiochenus qui XIII. die Octobris anni centesimi octuagesimi e vita excessit , eo ipso quod in libro suo ad Autolyeum quam plurima ex praetenso Sibyllino scripto exscripsit , irrefutabiliter probat illum Sibyllinorum oraculorum Scriptorem tempore suisse Theophilo priorem, atque illum, qui primus illud scriptum composuit, non pervenisse scontra Possevini opinionem) usque ad Commod1 Imperium, qui tempore mortis Theophili tantum pervenerat ad octavum Imperii sui mensem. Athenagoras qui in Legatione sua pro Christiarus ad Imperatores Marcum Aurelium & Verum sex versus ex libro secundo descripsit, indicat salsam hanc Prophetiam exstitisse ante annum centesimum septuagesimum quo Verus obiit. Hermas quem Tertullianus assirmat suisse fiatrem Papae Pii primi, in thronum missi Die Dominico VII. Martii anno I 6. sub consulatu Clari & Severi, mortui undecimo Julii anno centesimo quinquagesimo sub consulatu Gallicani & Veri) testatur sibi illud innotuisse scriptum , quoniam in libro suo cui titulum dedit . Pastis, non solum miscuit nugas quae assinitatem habent cum Sibyllinis fictitiis , verum etiam illorum Auctorem designavit nomine proprio quod ferre voluit: quoniam in secunda libri primi visione , finxit per Mum, durante sua exstasi, sibi libellum continentem admonitiones ad pcepi tentiam describendum traditum, his verbis ea expressit quae de illis credebat: fratres, mihi in Amno per Duenem fuit revelatum, aedictum, quam nam pinas esse hanc anum a qua accepisti Librum ' σ respondi, Sihilum
esse existimo. Unde sequitur etiam ante annum centesimum quinquagesimum Romae inter Christianos invaluisse opinionem , Sibyllam quandam, a Paganorum Sibylla valde diversam ac dissimilem dedisse silutares poenitentiae ac verae pietatis praecepta: & quando Papa Pius in secunda sua ad Justum Viennensem Epistola, meminit mortis ει- tris sui, dicens: praesbyter, Ad Pastor, titulum fundavit , ac digne
in Domino decessit. Eo ipso, inquam, justificat quod , intra centesi-R r r 3 mum