장음표시 사용
601쪽
toto regno disjungi currus Jussit: eumque heum qui in Boeotia stuadriga vocatur semper vitavit , nee tamen denuntiatum periculi genus mugit: Nam Pavonias in equis gladii , quo eum occidit, quadrigam habuit eaelatam. Sic etiam idem Valer. Max. F. M. XXV. de Appio narrat, quod ab Apolline Delphico sciscitanti de gravissimi belli Pompeium inter & Julium Caesarem eventu, hoc responsum suerit datum: NB. Inter obscuras verborum ambages , inquit Valer.) nihil ad te Romane hesium Me , Euboea Caelam obtines , at is ratus eonsilio se Apollinis moneri , ne illi disicrimini interesset. in eam regionem secessit
quae Caela Euboeae nomen obtinet, usi ante Phai abeum certamm morso
consumptus praedictum a Deo locum flusturae possedit. De ejusmodi praedi Stionibus flexiloquis & ambiguis legi pollunt Seldenus de Dis Syris
Syntag. I. cap. II. Mornaeus de Veritate Relig. Christ. p. m. 492. ubi de Mansredo cum Carolo Andegavem si de Regno Neapolitano dimicaturo , &e. Baldunt. Cas conse. lib. III. cap. II. &c. Hac pacto etiam olim deceptus fuit Epaminondas qui ex Apollinis Delphici Oraculo acceperat pelagus sibi cavendum , atque hinc sic referente Pausania, in Arcadicis p. m. 246. Καὶ ο ι- πιήρους μη eo cίωαι , μηδὲ em νεως ς ο μήδ' et αυσπι δάλεα εαε, - θ ἄροι Πελαγρο δ υριον f ώ θαλαμων προελιγεν ο Δανιων
are fuit illi praecipua eautio, ne aut triremibus , aut oneraria unquam navi veheretur : at praemonuerat Deus non mare , sed saltum eum dem tandum, cui Pelagus nomen. me nominum ambiguorum smili ruri A
nibalem postea Carthaginensim , ct Athenienses antea fefellit. Amribaliquidem Oraculum redditum fuerat ex Ammonis fano, fore ut ut mortuus Libo terra contegeretur : Tale etiam Oraculum invenitur apud
Diodorum Siculum Bibliotheci Histor. lib. XX. Amilcari enim Carthaginensium Duci Syracusas obsidenti Oraculum promisit, illum postridie in urbe coenaturum. Hinc Amilcar credidit se urbe illa potiturum , sed misere se deceptum repperit. Captus enim ab obsessis in urbem illam fuit deductus , ac paucos post dies crudeliter ab ipsis trucidatus, periit. Similia etiam ambiguorum oracul
602쪽
rasa exempla prosere idem Diodorus de Sauro & meo , ibidem, quae Lector curiosus ibi legere potest. Tale flexiloquum ac ambiguum oraculum diabolus protulisse creditur Genes cap. III. vers. U. quando dixit Primis nostris Parentibus, Diis eritis smias. Per vocem enim tauim non intcllexit verum Deum, sed per reservationem mentalem potii hi e ipsum aut salsos Deos, uti etiam constat vocem illam Et im non temper attri Sui vero Deo, sed & aliis creaturis, sive Angelis, idolis ac etiam ipsis Diabolis, Angelis malis quibus per lapsum similes facti sunt Parentes nostri. Diabolo nomen Dei hujus seculi datur in Sacra Scriptura, ideoque illud nomen
quod Deo & creaturis attribuitur, α κ Hobim, non video cur.& illi non possit dari aut debeat illi denegari. Aben Eua vocem illam mmbra fleri Dii interpretatur m Qua scis Angeis, & Rabbi Jonathan, Pa m l taeda seis Angeis priviles. Hisce diutius immorari non judicamus necessum, ideoque concludimus verbis Lactantii nostri lib. II. de Orig. erroris Cap. XIV. Serunt illi quidem futura musta sed non omnia; quippe qui in penitus consistin Ddi sire non licerect iare silent re ansa in ambiguos exitus tempe re. Quis nunc pro Divinitus inspiratis habere audeat Sibyllas, Apollinis spiritu fraudulento , uti illae ipsae passim confitentur, motast Quis porro Sibyllas Divinitus fuisse inspiratas iudicabit, quando perpendet nugas di quisquilias multas, errores, haereses, & mendacia innumera , quae Sibylla haec fictilia proseri, uti passim observavimus in dissertationibus nostris, nunquid quispiam cui mens sana est in corpore sano, pronuntiare audebit talia potuisse proficisci a Vel Spiritu si pientiae coelestis sonte, qualia iam ex ipsis Sibyllis, proseremus' Scribit pseud Sibylla, Adami nomen esse tetragrammaton, lib. II. P. m. 2I 6. Αυῶς δὴ Θεος εd ' ό πλάσας πιπαγρο ια'ον Αδάμ,
Qui primis Ictus sui , ct qui nomine eo Atorrus, in sis, Austrum Bareamque rigentem: ' Λ a a a . Haec
603쪽
Haee Sibylla gloriatur se fuisse eum Noacho in Arca, ideoque rem
sendum videtur, cum unica tum temporis tantum exstaret Lingua, illim de sisse gnaram suisse Linguae Hebraicae, in mia vocem mi, tribus tantum constare literis, αὐτοψια ipsa demonstrat. Ualde miramur & nescimus qua de causa Cl. ac Doctidimus D. Ita acus Vossim.
dixerit in lib. suo de Sihllinis Oraculis pq . falsum esse quod
viri Docti scripserunt, tribus nempe literis tantum apud Hebraeos hanc vocem constare, quoniam compendii gratia unita vocaliis inseribendo omittitur, cum secus illud sese habeat iis pronuntiatione rverum pace tanti viri hoc existimamus, vocabulum aut nomen primi noliri parentis tantum tribus literis constare in pronunti tione apud Occidentales quidem quatuor numerantur litem, quoniama pro litora apud illos reputatur, verum apud orientales haud ita obtinet: litera re apud Hebraeos non significat persea, nunquam significat sed vel i vel o pro ratione punctorum , itaque F cim hametssubscripto a eruit, ibique illud compendium quod allegat D. v sius non apparet, ubinam ergo illud inveniemus i in ultima syllaba non reperimus illud scriptionis compendium , ideoque assertioni illi Vomanae non assentimur, si in ultima syllaba γ tamets pno sit ra accipiatur, cur etiam non in prima 'l & sic in illa voce non solum quatuor, verum quinque reperirentur literae, quod incongruum esse nos iudieamus. Hoc enim modo in omnibus illis verbis ex pri, B, ripa, &c. cum adjectis vocalibus non tantum tres sed quinque literae deprehenderentur. Notandum etiam apud Hebraeos
distingui literas a vocalibus : Quis porro D. Viso revelavit, Iudaeum fuisse illum qui Graecis scribens lusit in Adami vocabulo quodnam sic sentiendi habuerit fundamentum, quodnam in illis re sibus viderit statuendi illos a Judaeo Riisse conscriptos, optassemus Vir Doctiss. indicasset: imo illum non fuisse Iudaeum p
tius concluderemus & scriptorem Linguae Hebraeae ignarum, quoniam vocem Adami Graecorum more, quatuor literis constare exiiΗ-mavit & scripsit. Putat porro hic Sibyllista , Adami nomine designari quatuor mundi cardines & plagas, quod quo sundamento nitatur non indicate saltem Scriptura Sacra illud non innuit. Sa hariolari liceret, ' homine Iudaeo digniora hoc nomine indicari sustinere possemus: quid obitaret quominus pis quatuor mundi cardinibus, substitua
604쪽
mus designati hac voce, Adram, secundum Graecos pronuntiata: ' a': hoe est i Abraham , David, Aharon, Messas. Judaei quaevis comminiscuntur ut Messiam suum ubique reperiant: imo & D. Paulus Servatorem nostrum Jesum Christum cum Adamo comparat , posterioris Adami nomine illum desgnans : quis porro Spiritu Sancto motam suille Sibyllam credit quando a voce Graeea Α'δαμ derivari vocem αδης dicit ' hoc modo loquitur di canit praetensa Sibylla. lib. I. p. m. 164.
Ανερες εἰν oratio δομοις ἰενα καλεο0. Hoe est:
π ἄδες quia eo primus defenderit Adam,
Visa defunctus quando est tellure reposus. Hine homines quotquot fuerint telluris alumni , Internas Orci fides dicuntur adire. Hare quam insulsa sit Elymologia, unicuique patebit, haec sequentia si perpendantur. Primo notandum quid sit αδης , Etymologia cum magnum interpretatur hoc modo: Αδες, χωρμον ἀφεγμο
α αειδης , ω ἄν ουσεν βλὲmρεν. Α δης si αοlειν οἰκια, hoe est, A δης est siem sine Lee, tenebrarum intemarum ct ealiginis; ab ει is video D 1e , ceum a privativo Ν άειδης in qui nihil videmus. os enim est tenebrosia domus. Apud Sacros Novi Testamenti Scriptores certum est voce hac nisi rem malam designari, locum unum aut alterum si exceperis r semper autem aut plurimis in locis illa in significatione reperiri Iuce meridiana clarius apparet. Pro inseris vocem illam usurpari constat ex Natthaei c ap. XI. Iers. XXIII. Rou σν Καπιρνοιουμ, ἡ εως ουγνῆ υ ψωθῶσα ,εως αδου καMico βήση , ct tu Caper um, quae es usque ad cariam sublata, εως ομκ ,
usque ad inferos deprimeris. Et Cap. XVI. vers. XVIII. f πυλω. A a a a a
605쪽
Α ὁου ὐ καικυσου- - ς. Et portae inferorum non superas umeam. Et Lucae cap. X. vers. XV. K σὐ Καπιρναώμ ἐως F κυνῆ ἰύνω- Θιοῦσα βεως oen κα cιcαβ ἡοη. Et tu Capernaum quae uiue ades Ium elata es, usque ad inferos deprimeris. Ibidem p. XVLvers. XXIII. κοψ ον τι. Ah ἐ-υας τους οφ λμῶς αὐτου Ἀπαρκων G sασα-νοις , ορα τ Αcoαψε, Sara μακροδεν. Et apud inferos sublatis seu suis, quum esses in tormentis, Ussit Abrahamum lonpinquo. Sic etiam Apocal. cap. I. vers. XVIII. Κῶ εχω -ς κλεις ἶ-s θανάτου. Et habeo claves inferni edi mortis. Et Cap. VI. vers. VIII. Κο- ΟΑ λς ἀκsλουθῶ μ ετ αὐ . Et infernus sequebatur eum. Item cap. XX. vers. XIII. & XIV. Kri a λινῶ λ κ, ο αδης εδωκαν τους ω αυ- νις νεκρους. Mors quoque is infernus reddiderunt mortuos quos habebant. 8c vers XV. ' ο θανοι , κ, Ο Α λς εcλη συν εἰς Εὐλιμνω ταπρος. M ta autem σ inferntis est ecti sint in flagnum ignis. Ex omnibus hisce patet vocem Diu non. sumi nisi pro inserno: interim tamen mo- nendus est Lector , I. ad Corinth cap. XV. ers. LV. aliter posse explicari vocem λυης quam in superioribus; sed nunc omnis heic
referre nec vacat nec nostri est instituti. Si ergo nunc per A nia,
intelligit Sibylla infernum, quemadmodum ubique in Novo Testamento vox haec hoc sensu usurpatur, scilicet pro loco damnatorum: quid igitur dicendum, Adamum morientem descendisse ad inferos, ac fuisse damnatum: hoc certe nos non credimus, judicamus potius illum post datam promissionem de salute per Christum recuperanda, resipuisse, ac per Dei gratiam fuisse salvatum. Verum Sibyllam hoc non intendere regerat quispiam, quandoquidem dicit, omnes hom nes huic fato fuisse, & esse obnoxios, atqui non omnes damnantur homines, 'rerum omnes moriuntur, nemo enim ii morte est exemptus , atque hoc pacto dicendum esset, per Aglias mortem ,
vel statum mortis esse intelligendum et sensum autem talem si verbis Sibyllinis dare velimus, tum illico mendax deprehendetur haee Proia phetissa. Falsum enim est, Adamum primum fuisse qui mortem obierit, Cainus enim fratrem Abelem crudeliter trucidavit superstitibus a huc Primis nostris Parentibus: nunquid mentiuntur qui motu Spiritus Sancti loquuntur y quapropter nos Sibyllam pro Divinitus in- . spirata non habemus.
606쪽
CAPUT XXIII. in quo porro probatur,
Phritus Sanctus novit Linguam Graeam, Sibylla, Barbare siribit, quia exemplis ostenditur. Et mologias futiles proponit ut 9 mees inusitatas ae novas. Sibyllae error is animamm sum, post mortem. Origenis enor notatus is refutatus. Sibila refellitur. Tertulliantis vi Statu animarum post mortem. Pama infernales sunt Hemae. De igne pingatorio per quem boni aeque ac mali transib.t. De hae viniane sententiae Patrum Latinorum M Graecorum. Opinio Merefutatur. Loeus Psalmi L. vers. III. explicatur. Uti est locus I. Corinth. cap. III. vers. XIII. Ex ivst ideo non parast ymoari Papistarum ignis purgaturi-.Mfellitis fabula is purgatorio igne, quo omnes omnino iamines ultimodis purgandos aserit Sibylla. Crassetus refutatur. Animas post δαμ--- ὰ ere re Disse in Parias m admissas refutatur, ac in crium fuisse receptas probatur.
Actenus nonnulla proposuimus , quibus luce m ridiana clarius patere existimamus, auctorem Sibyllianorum horum carminum non fuisse Divinitus i spiratum : argumentum hoc ulterius prosequi hoc capite nobis consultum videtur, ut nimis creduli, erroris convincantur: mendacia quam plurima jam A a a a 3 antea, Diuiligod by Coosla
607쪽
antea notavimus: videamus nunc , utrum talia, qualia iam reseremus a Sancto Dei Spiritu possint proscisti l Nemo reperitur inter homines, nostro quidem judicio, qui negare audeat Spiritum Sa ctum callere Linguam Graecam. Apostoli enim Pentecostes die Grae cis Graece suisse locutos testatur S. Lusas Act. cap. II. & quod
probe notandum, ornate loquebantur, hoc enim verbum γέ Is vers. IV. innuit : quis autem credat tam inconcinnas & Barbaras voces, tam ridiculas Etymologias, qualcs quam plurimae apud Sibyllas leguntur, a Spiritu Sancto fuisse dictatas ' Quid videtur Graecae Linguae gnaro icctori, quando Sibylla lib. primo p. m. I 88. Ver*. IX. dicit Καὶ τιτι Ibe 1λ μερο ν δνο- νοην mi , ουδὲ -- ὼιM λεοβοῖς.
Hoc est . Et tune Israel ebrius, non mente videbit, Non ociau cerna, non auribis audies ipsis. Verbum atan es, in audiendi significatione sumit r apud quem probatae scriptionis auctorem verbum hoc illo modo usurpatur ' certe nullum. αἰδοκω apud Lexicographos signiscat quidem vocem edo, loquor , nullibi autem denotat audio. Notandum porro verbum τροχυς
reputari a Sibylla generis esse taminini, quod plane repugnat. Con sinantur Lexicographi&Glossaria. Quid i nunquid Divinus Spiritus quo se adlam fuisse gloriatur sibylla , ignoravit verborum genera' o lepidum Spiritum Sibyllinum i Eiusmodi plura in notis ad ipsa oracula observabuntur. Quid porro tibi videtur, benevole lector, de hae Iovis aut Διὰ Etymologia Z Hoc modo loquitur Sibylla p. m. 227.
In Phuriam pem tres furtim dimisit alendum
608쪽
riburandi constrictos religione, Cretenses: idea in Jovem dixere quod esset
tare audeat ' hoc modo pro Divinitus data Etymologia obtrudere possemus , dicentes Δὐκαλίων Deucalion deduci-ὲ δ φο καλων et plane similem Etymologiam reperimus lib. I. p. m. I 67. Γρηγοροι αλφι ρες , -ωνυμίης μνώονὶες Ταμ1ς, ο ξι φρεών ιακυμαμὼν νοον έχον.
Rite repertores vigiles: hoe nomen adepti,
Mentis inexhaustae quod erant. ct mole flvenia. Me etiam quoniam Deus saepius in Scripturis vocetur Deus sebaoth vel Sabaoth, Divinitus inspirata Sibylla existimavit esse Dei nomen, uti eum in modum loquitur lib. I. p. m. I 84. - - - - Ο μέγας Σασαώθ θ
Et lib. II. p. m. 2 4. Καὶ καθία Σαύαωθ Asorum κέραυν Eἰς Θρονον ου,νιον π μέγω δε n κίονα Tum vero Sabaoth Momem, fiaminis authar, Defunctos reddet vitae , Parcasque reflvet. Siccine Sibylla Noachi Nurus & Iapheti uxor Linguae Hebraeae suerit imperita i nunquid & hae voces antiquis ignotae a Spiritu Sancto promanarunt. Lib. II. mentionem facit vocis , - ἱμωάων , lib. V. 'ταδ--Qstae voces sunt nova. nec antiquitatem talem prae se serunt de quali pseudo. Sibylla gloriatur: legimin
609쪽
Legimus quidem apud Damascenum de Synodo cecumenica, ut&apud multos alios scriptores et Utitur etiam S. Jacobus voce μὰ cap. V. vers. II. Sibylla etiam γα κμον πλῆθος lib. V. p. m. 336. κιλωμlia: Gallicam multitudinem se Galliam sic vocans, alIegat; sed tum uti iam diximus , cadit illa praetensa Sibyllae antiquitas: sim uiaque concludendi datur occasior a Spiritu Divino, quali se motam suisse iactitat Sibylla, haec non processisse verba: in notis sorte plura hac de re proterentur. Videamus etiam nonnulla Sibyllinae doctri nae Capita , ut tanto clarius appareat, Sibyllas non suisse Divinitus inspiratas. 'Nunc consulto praeterimus quod Sibylla, uti ex eius scriptis patet, misceat vera falsis, historiis sacris profanas. Multa refert de Saturno, Jove, Rhea, Iunone, Cerere, Diana, Mercurio, Titanibus aliisque illius sursuris narratiunculis , quas ipsa Graecia mendax , ut & ipsi Latini, tantum pro fabulis venditarunt. Quis credat Spiritum Sanctum voluisse res adeo sutiles hominibus proponi t Nos equidem non credimus, nec Mnquam credemus. Perpendamus etiam nonnulla S. Theologiae Capita, quae a silia Sibylla proponuntur , deprehendemus illa esse plane ἄγροφα & ῶmγασοα ae Spiritui Sancto in S. Scriptura loquenti contraria. Primo examinemus hanc Sibyllae opinionem quam expressam habemus lib. I . p. m. I σε. T' ύνεκα. δὴ πανlες οι γεγεω Πς Α ἱρες εἰν ιυλιο δομοις Mν καλέονθΑ'λλ' ἔτοι μες ειν ωδοιο μολουέες,
Tιμίδ εαουηκαν, S Tri 2πωπν g. - η - . Hine homines quotquot fuerim telluris alumns, Infernas ores sedes dicuntur adire. , Et tamen hi qua πυ- omnes acceperit orcus Ad primos primi generis referunetur hon res. Audiamus etiam Sibyllam lib. II. canentem p. m. 2 2.
610쪽
oratus dabit ex lenis femore peremira gemitu servare homines: hos conferti illis. Namque leges flabiles, aeremoque eximet igni,
Perque sos aliam in vitam mandabit, eamque AE ernam nulla morituris tempore, campo
Scilicet Elysio, longis ubi facitibus olli Sunt Acherusadis aeternae flagna profunda. Hunc errorem attributum suisse , non solum Origeni verum etiam aliis quam plurimis, legimus passim etiam apud SS. Patres: de oriagine quamvis nonnulli illum excusare conati sint , certum est illum ab eo immunem non suisse. Sic de Origene scribit S.l Augustinus de Cim Dei lib. XXI. cap. XVII. de illis quos Misericordes vocat I quens, qua in re Misericordior prosecto fuit Origenes, qui ct ipsem Diabolum alue Angelos eius post graviora promeriris ct diuturniora supplicia, ex tuis eruciatibus emendos atque sociandos Sanctis Angelis cria
ait: Sed illum se propter hoe edi propter alia nonnuicta θ maxime propterasternamus sne reflatione beatitudines ct miserias ,' ruris saecutirum inservallis ab istis ad illos, atque ab illis ad istos itus ae reditus interminabiles , immerito rerobavit Ecelesa. Origenem sic sensisse cilim testatur etiam Athanatius in lib. de Communi essentia Patris, Filii di Spiritus Sancti. p. m. 3I8. Rud hae ita se habent, die mihi quomodo fieri posset, in omne peccatum , omnis blasphemia remittatur homi nibus , auis remittuntur hominibus in futuro seculo, cur ob id miser v pular Origenes , s m aliquem paenarum constituens , ae tandem remisesonem peccatorum hominibus pariter o Daemonibus . Deo emeiat praedicans. De Origine satis bene scripsit Cassiodorus lib. de Divin. Lection. cap. I. Ubi bene, nemo melius , ubi male, nemo peius. Certe pessime illum sensisse contra S. Scripturam, in nonnullis apparet hac in re : ex his quae jam retulimus evidenter conspicimus, Sibyllam
omnes homines sive bonos sive malos promiscue post mortem ad B b b b orcum