Servatii Gallaei Dissertationes de Sibyllis earumque oraculis, cum figuris aeneis

661쪽

Euang. Lucae Cap. XVII. vers. X. Ita eo vos quum feceritis omnia quae edicta sunt vobis, dicite, servi inuetius sumus: nam quod debuimus aerea fecimus. Et Epist. Samni Pauli ad Romanos cap. VIII.

vers. XVIII. Reor enim minime pares eqse ρω semis temporis perpessones, gloriae in nobis revelatae. Haec etiam Ecclesiastici doririna, quae reia peritur Cap. XV. vers XIV. &c. plane est αν-αφα. Putat enim homines, si modo voluerint, posse observare omnia Dei mandata, hoc directe repugnat I Regum Cap. VIII. vers XLVI. Nemo eliqui non pereat, inquit Salomon. Psalmo XIX. vers XIII. Errores quis intelligare ab occultis me absolve. Proverta Cap. XX. Vers IX. Ruis dicere possis purifieavi animum meum, mundus sum a peccato meost Videantur etiam

loca teremiae Cap. XIII. vers XXIlI. & Jacobi Epist. Cap. III. vers ΙΙ. Consilium quod maritis dat cap. XXV. vers XXXI. &XXXII. Si non ambulat ad manum tuam, is came tua resera illam, da libellum O dimitte iliam, contrarium docet Servator noster Matth.

Cap. V. vers XXXI. & XXXII. Dictum est autem, quisquis dimise- rit uxorem Dam, det ei libeLum abscessionis : ego vero dico vobis, quifiquis dimiserit uxorem suam, extra rationem sortationis, facit in ea mae in

ebetur: is quisiquis dimissam duxerit, moechatur. Et Matth. Cap. XIX. vers VII. VIII. & IX. Dicunt et , cur ergo Mosis mandavit dare his bellam discessumis , etiam dimittere dicit eis , Mosis pro duritia eordis vestri permisit vobis dimittere uxores velisas , eaeterum 2 principio non fuit ita. Dico autem vobis, quicumque dimiserit uxorem βιam nise ob scortationem , is aliam duxerit, moecharur, se qui dimissam duxerit, marebatur. Quis non execretur improbam sententiam hujus scriptoris. quae' legitur Cap. XLII. vers XV. Melior est improbitas viri, quam mulier benefica . mulier pudore Veiens ad probrum. Tales canones sibi proponat Crasse tus , sed nos hominibus indignos esse iudicamus, absit ut tales propositioncs a Divino spiritu prosectas esse credamus. Ejusdem pretii esse contendimus illa quae scriptor hic proseri cap. XLVI. vers XXIII. Fostquam vero ouormivisset, prophetavit , d moniti ans regi mortem ipsius, θ' extulit ὸ terra vocem suam Propiaria indicans deletum iri iniquitatem populi. Perpendat Crasletus quam insulsa his verbis , scriptor hic tueatur : primo existimat Samuelem Prophetasse post mortem , secundo auctor hic attribuit Samueli verba quae non ab illo , sed a diabolo suerunt prolata : & quod stoli-

662쪽

dius est fidelium animas potestati diabolicae subjicit, quasi vero Pythonissa ad petitionem regis a Deo reiecti potuerit ex statu aetemnae scelicitatis evocare animam Sancti Prophetae ut ad nutum inimici Dei, qualis suit non sollim Saulus, verum & ipse Pythonissa , se sistere statim teneretur: certe existimamus, nos nec Deum nec ipsum beatum Samuelem voluisse cum Daemone colluderc, ut ad impiae mulieris nutum beatitudinem deseruerit pro tempore, numquid tanti fiunt scelesti apud Deum, ut sancti fideles statim comis parere debeant ad jussum Dei inimicorum, rotunde fatemur nos hoc non credere. Audiamus potius Gregorium Nysenum qui hac

δ ρπετε μ ὲκων - Hoc est e quoniam igitur magnuι inter. sanctos erat Samuel , res autem mala incantatio, non persuadeor Samuelem , in tantis suis deliciis constitutum, impereium iliam hiatum ad impios traulissi , neque volentem neque nolentem. Pari modo Cyrillus Alexandrinus lib. VI. de adorat. in Spir. Τάς γ π άμων ψυχάς σωοἰ πηλαμαα περεν Θα νομιιῆψι, 6 λύγου mu Mηὁε

que eo miseriae pervenire , ut etiam malignis ct impuris Spiritibuς sub- Iecta , ct invitae eos circumferentes sequantur. Hinc itaque concludimus , non suisse verum Samuelem qui cum Saulo loquutus est, sed potius Daemonem sub Samuelis figura se manifestantem , Deus enim Saulo non respondebat, nee per somnia , nec per Urim, nec per Prophetas, I Sam. XXVIII. vers VI. itaque nemo nisi diabolus cum ipso potuit esse locutus. Non enim est credibile Saulum Dei hostcm fuisse receptum apud Samuelem Dei amicum dilectissimum. Adstipulamur potius S. Augustino lib. II. quaesti. ad Simplicianum quaest. III. Et forte Me quod cum illa imago Samuelis Saulum praediceret moriturum; ἀixit etiam secum futurum, quod utique falsum est. Sin autem quaeratur, cur S. Scriptura imaginem illam nomine Samuelis , cum verus Samuel non fuerit designet, respondemus cum S. Augustino loco jam laudato, imaginariam illusionem diaboli maetinationibus factam ,

663쪽

quam propterea Scriptura nomine Samuelis ane tit : quia solent imagines rerum earum nominibus appellari quarum imagιnes sant. Capite XLVIII. scriptor hic plane favet errori Judaeorum, qui olim Eliam in propria persona in mundum Venturum pronuntiarunt contra Jesu Servatoris nostri doctrinam, Marci Cap. IX. vers XI. quiillud

quod de Elia praedixerunt Prophetae, in Johanne Baptista impletum

suisse testatur. Haec autem Judaeorum opinio si sit admittenda, sequetur Messiam hactenus non venisse , prout Judaei hoc blaspheme statuunt i Elias enim a tempore elevationis suae in coelum. usque ad adventum Servatoris & hunc nostrum diem in sua persona nondum inter homines in hoc mundo conversatus est: certum tamen est, Malachiam Cap. III. vers I. adventu Messiae populum Dei sui temporis consolari intendentem , praedixisse , priusquam Christus veniat, suturum ut mittatur Elias Propheta , qui secundum interpretationem ipsus Salvatoris praeparet ejus viam, convertatque cor Patrum ad filios & cor filiorum ad Patres ipsorum , ne Angelus foederis , id est : Christus veniens percutiat terram anathemate. Perispendas sedulo , Crassete Pater, num tales libri possint dici Divinitus 4nspirati, non speramus adeo te perfricuisse frontem, ut talia dogmata, qualia jam enarravimus, tanquam a Deo fuisse dictata, asserere audeas. Adiectiones ad Hestherae librum quod attinet, notandum in plurimis illas esse contrarias authentico Estherae libro , si cum textu Hebraeo conserantur. In genuino Hestherae libro Cap. II. vers XVI. legitur Estheram adductam fuisse ad Assuerum in domum regiam mense decimo , anno septimo regni eius e in Graeco exemia piari adiectionum Cap. XI. veri II. hanc historiam contigisse anno secundo regnante Artaxerxe. In textu Hebraeo , libri Estheri Cap. III. vers V. narratur Hamanem Mardochaio succensuisse eo quod non flecteret aut incurvaret se ipsi : at in Graeco scripto Cap. XII. vers VI. plane alia causa allegatur: hoc enim modo stria psit adjectionum harum auctor. ILinum, inquit, filius Hammedatae Agagam quum gloriosius eser apud regem, quaerebat male facere Ma docto, di populo eyus, propter duos i s Eunuchos regis r qui ad eius delationem poenas debitas luerant, eo quod in Assuerum , ut refert textus Hebraeus, Graecus autem Cap. XII. vers ΙΙ. in Artaxerxem manus injicere attentassent illi Eunuchi. In Hebraeo Estherae libro Cap. Diuitigod by Corale

664쪽

Cap. V. vere II. legimus e Fuit vero quum videret rex Estheram reginam eonfisientem in atrio sobrinebat gratiam in oculis) ut extenderet rex ad Estheram sceptrum aureum quod erat in manibus eius , ct accedens Ephera tangerer summitatem scurri. In Graeco autem hoc modo legitur Cap. XV. vers VII. zolgens enim rex vultum suum eorussantem gloria. vehemente ira illam intuitus est quamobrem procidens regina mutavit talorem suum defectione di reclinavit in caput ancilia honorariae suae quae antegrediebatur. In Hebraeo textu Cap. VI. vers III. dicitur regem rogasse, quid honoris aut magnificentiae costatum esseet in Mamriearum propter detectam cometra regem conspirationem, eique responsum

fuisse, nil quicquam ei fuisse eo arum. At in Graeco Cap. XII. vers V. haec leguntur: deinde praecepit rex Mardocatum ministrare in aula, eique diali donaria hujus rei causa. Quae plane sibi invicem sunt contraria. In Hebraeo Cap. III. versi. dicitur Hamanem Disse Agagaeum, hoe est, Amare stam, uti & genere talem fuisse testatur Josephus, Antiq. lib. XI. Cap. VI. at vero in Graeco Cap. XVI. vers X. narratur illum fuisse Macedonium: quod Crasseto conciliandum damus. Uti & illud quod resertur ibidem vers XIV. illum Persarum Dominationem transferre intendisse ad Macedonast quod profecto nuia Iam veri speciem habuit, aut illo tempore habere potuit, quoniam

tum temporis regnum Macedonicum nulla pollebat autoritate, ut

subjugare posset Persas et non alia quam si regulus aliquis suscipere vel Iet regnum Turcicum sibi subjicere. Videat nunc Crassetus, utrum hae ad librum Estherae adjectiones pro canonicis sint habendae, quoniam tam lucide vere canonico libro contradicunt. Librum aut sabulam potius libri Susannae, non posse inter canonicos numerari , cuivis oculos tantum aperienti , patere existimamus. Quis

enim credat certe veri speciem nullam habet) exiguum Israelitarum numerum in captivitatem abductum in urbe Babylone habuisse judices qui de rebus capitalibus tanquam supremi judices, quibus ad alios non daretur provocatio , judicarent i etiamsi autem Judaei imperio Romanorum subjecti tempore illorum subjectionis, habuerint aliquam judicandi potestatem , uti ex S. Scriptura constat, non tamen de quibusvis rebus diiudicare ipsis erat licitum , quem admodum hoc patet ex historia Euangelica, quae refert ludaeos publice clamasse, ipsis illicitum suisse quemquam interimere. Videatur

665쪽

tur Iob. Euang. Cap. XVIII. vers XXXI. Post Hierosolymae d

structionem multi Judaei Romam captivi fuere abducti, non tamen habuerunt iudices quibus potestas erat concessa damnandi quemquam ad mortem. Quis etiam credat, Danielem illo tempore ta tum adolescentem ausum fuisse sententiam mortis pronuntiare conistra Judices Babylonisi eodem plane jure quo adolescens aliquis peregrinus sibi arrogaret jus judicandi ipsos judices , quod Crasseto

credendum relinquimus , nos saltem ne probabile quidem hoc esse affirmamus. Uti nec hoc quod Daniel in urbe Babylone Graecesuerit locutus, cum illius Civitatis linguam suisse Chaldaicam constet: ideoque potius S. Hieronymo astipulamur qui in prooemio ad Danielem, Susannae librum fabulam esse pronuntiavit , & ex Origene & Doctoribus Graecis docuit , librum hunc nullam Scripturae Sanctae aut horitatem praebere. Ut & Papae Gelasio Canone Sancta Romana distinct. XV. Liber Susannae est A ervbus. Par de

coeteris ad Danielem adjectionibus esto judicium. Omnia enim nunc percurrere nec vacat nec nobis est animus. Ad Baruci librum squ niam brevitati studemus haec pauca tantum notabimus t in principio hujus scripti dicit hic author Cap. I. vers NI. &c. Hujus Phriverba legit Barue audiente Jeremia suo fel a sm rege Doce , e, --diente populo toto eonvenientibus ad lectionem libra. edi audientibus potentioribus , o fisu principum ct Senioribus , denique audiente toto populo .eque parvo ae magno , iis omnibus qui habitabant in Bablonia ad fluvium Sudi. Hoc falsum esse ex eo constat, quod Jeremias scriptor Canonicus Cap. XLIII. vers VI. narret Barucum cum sancto illo

Propheta in AEgyptum suisse prosectum , & Jeconiam filium Je-hoia hi mi in Babyloniam suisse abductum, uti & hoc testatur idem Propheta Cap. XXIV. vere Ι. Quo pacto Barucus in AEgypto degens coram teconia legere potuisset, ii quidem Jeconias in Babylonia

commorabatur ' eodem capite primo vers X. Regem est populum rogasse Sacerdotes ut holocausta, cr oblationes pro peccatu, ac ibus, ctc. errent ad altare Donum Dei nostri. Vellemus nos doceri, quo pacto hoc praestiri potuisses , templum enim illo tempore plane erat d structum, nunquid Rex & populus ignorarunt Altare Domini tum sui Te dirutum & eversum Z Plura ad alia quae extant i cripta Ap crypha annotare possemus, verum consulto illa praeterimus, ut

666쪽

nonnulla ex Maccabaeorum libris excerpamus, quibus pateat, haud immerito Prote stantes noluisse ad libros canonicos hos admittere sed pro scriptis hominum erroribus obnoxiorum . este habendos, censuisse. Cap. I. Macab. vers VII. narrat hic scriptor Alexandrum

in lectum quum desedisset , cognovisset se moriturum , vocatis pueris suis nobilibus , qui cum ipso nutriti erant a iuventute sua , divisse regnum suum illis, eum adhuc viveret. Hoc falsum cile testantur Hii forici omni exceptione majores: quales sunt Diodorus Siculus lib. XVIJ. N XVIII. Justinus lib. XIl. Curtius lib. X. Plutarchus in vita Alexandri, Strabo, AEmilius Probus, Pausanias aliique pliarcs. Contradictio notabilis deprehendetur, si conseramus lib. I. cap. VI. cum Capite IX. lib. II. cap. VI. vers IV. & sequentibus narrat hic scri ptor, Antiochum quaesivisse occupare in Elymaide quae est in Peruside civitatem nobilem divitiis, argento & auro, sed a civibus pro lio sugatum , magna cum tristitia movisse castra, ac lecto decumbentem in urbe Babylone mortem obiisse anno centesimo quadragesimo nono regni Seleucidarum ; sed idem scriptor sui oblitu lib. II. cap. I. vers XVI. dicit, Antiochum lapidibus a Sacerdotibus templi Dianae Nannaeae obrutum, corpus ejus in membra divisum fuisse projectum , A: cap. IX. vers V. Occupavit iliam immedicabilis

miscerum dolor , ct acerba interaneorum tormenta. Et vers VII. illum de curru qui agebatur impetu, decidisse adeo ut decidenti gravi eas omnia

tarporis membra ex eo torquerentur is in montanis miserrima morte vi

eam comminasse, vers XXVIII. Haec tam contradictoria si conciliare possit Crassetus, certe magnus mihi erit Apollo; nihil enim ma

gis discors quam haec huius historiae narratio. Uterque hic liber sibi

invicem contradicit , unus refert Antiochum Elymaida voluisse occupare, alter loquitur de Pers poli & in illam etiam fuisse ingressum. Hic narrat illum aufugisse ad Babyloniam urbem, ille vult illum intrasse Ecbatana, &qui scribit, prope illam urbem , in Persia An tiochum mortem obiisse, ille ostendit se nescivisse Ecbatana esse in Media & non in Persia. Lib. I. refert Antiochum moerore suisse captum , eo quod Lysiae exercitus in sugam esset versus, liber secuniadus vult cladem illam factam fuisse, non Lysiae sed Nicanori &Timotheo, &c. Lib. I. cap. VlII. vers XVI. dicitur Romanos creasse quotannis hominem qui dominaretur ipsis in annum, & omnes ita

667쪽

auscultare uni ut non sit invidia inter ipsos neque aemulatior cum tamen certum si,tillos quotannis duos consules constituisse qui rempublicam curarent. Certe nemo reperitur qui hoc ignoret. Lib. II. cap. I. vers XI. &c. yuLei Deo agunt gratiaν quia in fugam verterit Eos qui dimicaverant instructa acie contra eiustarem sanctam in Persia. At vero omnes civitates in Persia erant PaFanae, & nulla unquam ibi fuit reperta quae sancta vocaretur: Etiam li in plurimis Judaeorum urbibus Deus puro cultu coleretur, nulla tamen civitas per totam Iudaeam extitit quae sancta diceretur praeter solam Hierosolymam. Ibiadem etiam indicatur, Judaeos in Persam captivos fuisse abductos, cum certum sit Babyloniam illos suisse transsatos. Lib. I. cap. VIII. vers VII. narratur, Antiochum magnum vivum is Romanis fuisse captum. atque Eumeni regi fuisse datam regionem Itiaeam . MIstam , Lydiam que edi alias ex optimis regionibus. Omnia haec sunt falsissima, nunquam Antiochus a Romanis fuit captus, nedum vivus. Romani quidem tribus proeliis Antiochum plane attriverunt & superarunt, sed nunquam captivum habuerunt, testantibus hoc Historicorum optimis & maxime fide dignis: quod vero scriptor hic resert regiones Optimas, vel secundum alia exemplaria Indias Eumeni regi fuisse datas a Romanis, hoc itidem falsum est, nunquam Romani Indiarum suerunt Domini, uti hoc constat ex Appiano lib. de bellis Syriacis, Livio aliisque. Media non erat sub illorum potestate, maximum illorum imperium non excessit Euphratis fluminis limites: tempore hujus Antiochi Romanorum Imperii terminus erat Taurus, mons

A siae maximus. AEque salsa sunt illa quae in eodem Cap. v. II. & ΙΙΙ.referuntur, nempe Romanos vi superasse Gala ι atque illas effecisse sibi tributarios, atque besia gesssse in Hispania ad obtinendum fodinas metalis licaae auri , argenti , quae in ea sunt. Sed quosnam Galatas inteI-lexit hic nugatori an Gallos, qui a Sibylla lib. V. p. 3 l6. vocantur

Γαλοι, Γαλιγὸν οἰ, eorum terra Κελ γυη lib. oracul. VIII. uti supra

p. 434. observavimus. Si Gallos intelligit, certum est Judam Macchabaeum hoc non potuisse aut scribere aut testari. Romani enim Gallos superarunt centum quidem annis post Judae Machabaei mortem. Si Galatas Asiae minoris populum intelligit, multo minus talia bella in illis regionibus a Romanis suisse gesta, conscribere potuit. Judas enim Machabaeus non ignorabat, Romanos arma sua usque

668쪽

DIssERTATIONES si ad illas regiones nunquam detulisse. Quod postea addit de sodinis

auri & argenti in Hispania, existimamus nos, esse putidas fabellas, quae nullis bonae notae scriptoris testimoniis possunt probari. His de causis nunquam Romani in Hispania bella gesserunt: poetas olim seripsisse novimus, Tagum fluvium arenas aureas undis suis immixtas volvere, sed has meras esse fabulas hodierna experientia edocti, rescivimus. Lib. I. Maccab. cap. XII. vers. XXI. narratur putidum mendacium, nempe Spaniaι- ct Judaeos esse fratres ct esse ex genere A ahami. Tempore etiam Oniae Sacerdotis nullus extitit rcx Arius apud Spartiatas, Arius autem de quo Plutarchus & Pausanias meminerunt oetuaginta annis post in vivis suit. Notet etiam Crassetus, num velit huic scriptori stibscribere, Romanorum neminem msiisse pum param ut mar ce se gereTer: quod salsum esse testantur & poetae &historici. Ovidius Faltori lib. IV. Illis purpurea eanus eum veste Sacerdos. Videatur Suetonius in de vitis Imperatorum, passim exempla reperientur, Senatores apud Romanos olim , armictos fuisse tunica quae purpuratos flores intertextos haberet quae & latus clavus &tuniea lati clavi dicta est. Certum est & passim apud Historicos legitur, Equites ctiam Romanos gestasse tunicam quae purpureos flores sed minores aliis, intertextos haberet, atque illinc dictos esse anguinstos clavos. Trabea itidem utebantur Romani quae etiam fuit purpurea, testibus passim melioris notae scriptoribus, Suetonio Sc. Tria trabearum genera recensentur, unum e sola purpura Diis dicatum. Alterum e purpura non sine albo immixto, quo reges utebantur. Tertium, Augurale e purpura & coccin Quidquid sit, purpureas v stes apud Romanos in usu suisse testantur omnes fide digni scriptores etiam antiquissimi, quamvis hic Maccabaeorum scriptor contrarium asserat. Μinucius Felix : Sacerdotum bonares ct purpuras despiciunt. Et inserius: Nee de uisima patim plebe eonfisimus, s honorei vestras ct ραννων recusamus. Lactantius lib. IV. de vera Sapientia cap. VII. Romanis indumentum purpurae, in Im est regiae dignitatis alumptae. Ex his satis dilucide patere existimamus, errasse scriptorem Naccabaeorum librorum. Lib. I. Cap. IX. vers. III. & XVIII. dia

669쪽

anni eentesimi quinquagesimi secundi. At lib. II. cap. I. vers. I. &X. Illum d disse litteras ad yudaeos in to habuantes. anno rentesmo octoris mo Octavo. Scilicet Judas scripsit, triginta annos postquam mortem obliti Credat hoc qui velit, nos certe nunquam talia posse conis scribi ab homine Divinitus inspirato fidem dabimus. Nunquid illa

quae recitantur tib II. cap. I. vers XIX. &c. fidem merentur φ hum in persidem agerentur Maioresno iri, Sacerdotes i, qui tune erant, accipientes de igne astam clam, abstemiarunt, in cavo putei fundum habentas, aridum, in quo collicaverunt eum tuto , adeo ut omnibus gnotus esset locus, praetergressis autem annis multis, quando visum est Deo, missus INecbemm a rege Persidis ,

ad posteros Sacerdotum qui abscinderant, miser ad ignem iliam, quumque exposivissent nobis. se non iuvenisse ignem, sed aquam densam, jussi eos haurientes inde asserra, ct ubi oblata sium 'uae ad sacrificia pertis bant , iust Sacerdotes Nechemia, insipergere aquam ct ligna ipsa, ct quae ineumbebant illis: quod postquam I ictum est ct tempus advenit quo

Sol resplenduit, qui prius erat nubilin, accensa e spira magna, adeo ut ad mirarentur omnes. Quis haec non reiiciat tanquam mera figmenta tTestantur Rabbini in secundo templo non exstitisse ignem illum qui sacrificia accendebat. Habemus ipsius Nechemiae librum, in quo exacte narrat quaecumque pro populi Judaici commodo Hierosolymae gessit, verum de igne illo aut aqna densa quae ligna & hol causta accendit, nihil plane ab illo memoratur, quod prosecto non reticuisset , vera si haec fuisset historia. Notandum etiam antequam Nechemias ab Artaxerxe mitteretur, sacrificia in urbe Hierosolyma suisse oblata atque altare erectum, uti constat ex HeZrae lib. cap. m. vers. I l. atque unoquoque mane ct ves me fuisse oblata holocausta. Adquid aqua illa densa profuisset ' certe non ad accendenda holocausta, quoniam ignis tum satis ardebat, offerebant enim illa quotidie, teste ipso Hora , neque etiam missius erat Nechemias ut hol causta restitueret, verum Hierosolymam, ejusque muros reaedificaret. Ejusdem pretii sunt illa quae leguntur lib. II. cap. II. vers. IV.& U. &c. Erat qua ue in eadem scriptina, ut tabernaculum is aream iusserit irim propheta Ieremias Divino responses facto una secum uti facere: quum rue processisset ad montem, quem Mositi conficend spectaverat baereditatem Dei, venientem Peremiam invenisse domicilium in spe- unca scitam, ct tantorium ct aream , atque astare sufius intulisse ,

670쪽

tae: ct ianuam ob buxisse. Advenientes autem eorum qui una comitabantur , ut annotarent viam, non potuisse invenire eam : quod ubi cognovis Hirmeia, inerepans eos, dixit incognitum fore locum iliam, donec conire- .get Deus venturam congregationem populi, facta misericordia. Tune autem Dominum demonstraturum ilia, ct apparituram gloriam Domini,

ac nubem, quemadmodum etiam tempore Mosechis manifesta fueras, ct Sehelomone postulante ut locus sanctificaretur, magnifice fuerat patefacta. Haec omnia quam maxime sunt absurda, quo pacto Jeremias iubere potuisset ut tabernaculum & arca secum iter facerent, quoniam illo tempore non amplius exstabant, & cui hoc mandasset ' Iudaeis a Chaldaeis occisis' at hoc absurdum, vel an potius Judaeis post interne .cionem superstitibus t ut illi captivi abducebantur. Quando autem Hierosolyma ab inimicis occupabatur &destruebatur, templum cum Sanctis vasis igne consumebatur, & per consequens etiam ipsa amca , quis credat Jeremiam, qui illo tempore captivus & catenis vinctus abducebatur, ausum fuisse, aut potuisse jubere ut arca secum iter faceret ρ Scimus omnes qua polleant autoritate captivi. Audi mus potius quid Divinus propheta in canonico suo scripto narret Cap. XXXVIII. vers. VI. & XXVIII. Accipientes itaque yeremiam qui

erat in atrio custodiae, conjecerunt eum in eam foveam quae erat Mastyaefluregis, in fovea autem ilia non erat aqua, sed lutum, adeo ut immergeretur Ieremia luto. Mansque Peremta in atrio custodiae usque in diem quo rapta sunt Per chalaima, ubi erat quum caperentur Drusibalaima. Verum quidem est Jeremiam a Chaldaeorum rege ex carcere fuisse liberatum, v rum vers. I. cap. XL. testatur illum mansis. vinctum catenis in medio multitudinis, tali in statu, nempe vinctus missus suit Rama , &c. toto illo tempore quo degit in carcere ac captivus inter inimicos vixit, quanis do aut cui mandare potuit ut arcam asportarent ἰ ubinam latitavit cum civitas capiebatur ac cum templo igne tota quanta comburebatur ' aut quomodo ab incendio arcam liberavit, aut ex Chaldaeorum manibus illam eripuit, ut alibi in domo subterranea eam absconderet, in domo

inquam,quinquaginta leucis ab Hierosolyma dissita' Credat hoc Crasse-tus si velit. Nunquid pσntifex ac Judaei quibus Ieremias valde erat exosus, illi concessissent potestatem alio, ad locum incognitum transserendi arcam ' nunquid Sacerdotes contra quos prophetaverat, illi crimen illud non exprobrassent i Proculdubio,quoniam falso illum proditionis accu-