Servatii Gallaei Dissertationes de Sibyllis earumque oraculis, cum figuris aeneis

671쪽

sare au si fuerunt. Novimus etiam affirmari post liberationem a captivitate Babylonica, repertam fuisse arcam, ac in templo per Lerobabelem instaurato suisse collocatam, sed secundi hujus Maccabaeorum libri scriptor nihil meminit per quem aut quo tempore fuerit reperta &ad templum Hierosolymitanum translata, nihilque alibi apud historicos illa de re refertur. Quando etiam impleta fuit illa promissio quae spem dedit, Deum ostensurum gloriam suam, ac nubem quemadmodum tempore Mosis. Hoc certe referre, Flavius Iosephus sedulus historicus oblitus non fuisset, si res adeo miranda unquam contigisset. Imo Rabbini nonnulli testantur, arcam in templo secundo Hieros lymitano non fuisse , & si tabernaculum , arca & stare lassitus in illo templo exstitissent, qua fronte scribere ausus. suisset Cornelius Tacitus histor. lib. V. p. m. 61 . Pompeium iure victoriae templum suisse ingressum, intus reperio vacuam fidem , inania arcana, si enim erectum fuisset ibi tabernaculum, altare lassitus, & ibidem conspecta suisset arca cherubinis tecta cur illarum rerum non meminisset scriptor, sedulus ' si ornamenta illa quibus olim repletum fuit templum Hierosolymitanum tempore Salomonis extitissent in secundo, non dubitamus quin Titus Vespasianus illa Romam asportari curasset e tanquam putidas fabulas itaque ad lubitum conseias explodimus haec hujus siriptoris figmenta. Si Crassetus utrumque Maccabaeorum librum pro canonico habere velit, gaudeat suo iudicio, attamen hoc ei perpendendum damus, nempe scriptorcm ipsum se non Venditare pro homine Divinitus inspirato, & per consequens scriptum illius non esse canonicum. Audiamus illum lib. I l. cap. ultimo vers. XXXIX. Ae siquidem bene ct pro in compositionem perstringi convenit praestitero, hoc etiam ipsi volui, pn autem exiliter atque tenuiter, hoc tamen est quod, tur assequi. Haec non posse proficisci ab homine Divinitus inspirato luce meridiana clarius est. Spiritus Dei non dubitat utrum bene sit locutus, non excusat styli inelegantiam, nunquamque impotentiam suam allegavit. Nunquid Deus petet veniam ab hominibus' Certe nos non credimus, sed illa Deo plane esse indigna pronuntiamus. Dei Spiritus non affectat styli ornatum, satis novit quis stylus sit conveniens, non intendit hominum aures verborum lenociniis, aut flosculis demulcere, sed hominum conscientias commovere & docere,

quae potius gravitate de simplicitate, qualis est verbi Divini stylus,

672쪽

persciuntur, quam exquisitis vocabulorum elegantiis. Quis etiam his quae libro II. cap. VIII. vers. XX. narrantur, fidem commodet i Siescribit, ct alium in Babylonia a versus Galatas commissum, quemadmodum ipsi universe ad operam praestandam venissent omes missi, eum quatuor millibus Macedonum, ct Macedonibus haesitantibus, ipsi octies mille numero, tentum viginti millia perdidissent propter auxilium ipsis a coelo colgatum utilitatem magnam accepissent. Etiamsi de Dei omnipotentia non dubitemus, illum ita potuisseJudaeis esse auxilio, ut octies mille milites potuerint trucidare centum & viginti millia adversariorum, nos tamen valde de huius historiae veritate dubitamus, quis enim credat, Galatas exiguam terrae regionem incolentes, potuisse suppeditare & subministrare tantam militum copiam' an unquam Galatae Babyloniam occuparunt, ibique regnarunt i Si enim tantus exercitus Galatarum in illa civitate degit, quis dubitet quin rerum suerint Domini l at hoc ita factum suisse, nullus bonae fidei scipior reperitur qui hoc testetur: risum teneatis amici, centum de triginta hominum millia in urbe praelium inierunt, an in una civitate tantum datur spatium ubi tam vastus militum numerus possit consistere, nedum confligere i Oportet certe illum qui talia credit , plane ignorare, & quid sit urbs & quo pacto praelia ineantur. Quando quaeso tantus Galatarum exercitus Babyloniam ab ipsorum regione plus quam quingentis milliaribus dissitam, pervenit P Si res ita se haberet, non dubitamus quin Flavius Josephus ipse etiam Judaeus, gentis suae gloriam abunde promulgassset, vel saltem ab alio

quopiam scriptore fuisset memorata & conscripta. Quis ergo talem aut rem inter scriptores canonicos admittat ' Certe ne ipse quidem hujus libri consarcinator & compilator hoc voluit: fatetur enim, se uno volumine emtraxiste ea quae a Pasone Cyrenaeo declarata fuerunt i Dis quinque. II. lib. cap. II. vers. XXIV. & vers. XXVII. nobis quiisdem sinquit) qui molestiam se cepimm conficiendae epitomes, non Detae sed plenum fuit Fudorum opui, ac vigiliarum. Hic Iason nec propheta

neque a Deo fuit inspiratus, neque Iudaeus si ad literam verbum ita lud Cyrenaeum sumamus. Nam alias Jason hic potuisset esse Cyr naeus & tamen Judaeus, qualis fuit Simon ille qui Servatoris nostri crucem attollere suit coactus: Marc. cap. XV. vers XXI. Quis igitur pro canonico scripto recipiat librum ex quinque profanis in epitomen redactiims' Nunquid epitome ex libris profanis excerpta, reddatur

673쪽

datur liber Canonicus. & Divinus ' quis hoc credat φ Nemo profecto e

Si Livius aut Ovidii metamorphosis in epitomen redigantur, non tamen inde conficientur libri Sancti, Canonici & a Deo inspirati. Epitome non superat dignitatem sui Originalis. Notandum etiam contineri hoc secundo Maccabaeorum libro dogmata libris canoninis repugnantia, iam laudatur. Videsis lib. II .cap XIV. vers. XLI.&e. quae Dei lege vetatur, sexto praecepto. Dicimus igitur cum S. A ugustino lib. I. de civit. Dei cap. XVII. Si non licet privata potestate hominem recidere, euius occidendi hcentiam lex nulla concedit: prosecto etiam

qui seipsum occidis, homicida est. Judas cum si laqueo suspendit, si

urarae illius traditionis auxit polim, quam rapiavit commisium, etsi cum se occidit, sceleratum hominem occidit. De hoc Resaiae exemplo A gustinum disserentem audiamus , Epist, LXI. ad Dulcitium p. m. CCX. Si autem illie sunt plurima eorum quoque hominum, qui hier rum iEarum veritate lauriti sunt, vel huic jam tempori non convenientia,

ves etiam illi tempore non recte furita, tale etiam hoc est quod in seipsum Raetius iste eammisit: qui quum esset di apud suos nobisis, ct multum in Iudaismo proficister, qu ibi in eo aratione iustitiae Christianae, damna ct stercora Dise dieit Apostolus: ct propter hoe idem Raz us, ymo rum pater appetiatur, quid mirum est, s tanquam homini Hatio βperba subrepsit, in mallis manu propria perimi, quam post illam in suorum a pectibus cestudinem sustinere inditnam in hostium manibus fervitutem e

Solent in literis Gentilium ista laudari. In his autem Mareabaeorum libris , quamvis homo ipse fuerit laudatus, factum tamen eius narratum est non laudatum , or Iudicandum potius quam imitandum quasi ante oculos constitutum: non De nostro Judicio iudicandum, quod nos quoque ut homines habere ροcemus, sed iudicio dominae sobris, quae in i i quoque

libris veteribus data est. Longe quippe Ius iste Raetius a verbis istis, ubi legitur: Omne quod tibi applicitum fuerit accipe, ct in dolores ine, O in humilitate tua patientiam habe. Non ergo fuit se vir eligendae mortis filios , sed ferenda humilitatis impatiens. Scriptum est , quod v loerit nobil ter er viriliter mori, sed nunquid ideo sapienter ρ Nobiliter scilicet, ne libertatem sui generis eaptivus amitteret. Viriliter autem quod ramas vires animi haberet, quibus idoneus esses ut se ipse perimeret, quod gladio cum implere non posset, de muro se praecipitem dedit, ct se adhue Mum abruptam cucurrit ad petram, atque ibi exsinguli intestina sua Diqitired by Cooste

674쪽

praduxit, quae utraque manu dissipata spargebat in populum, ae deinde postea desertus occubuit. Magna hinc sunt, nee tamen bona. Non enim bonum est omne quod magnum est , quoniam sunt magna etiam mala. Deus dixit, innocentem ct iustum ne occuas. Si ergo inmeens ct justis

non fuit , cur proponitur imitandus ' Si autem innocens ct justus suis, quare interfector innocentis ct justi id est ipsius Raetii, insiver putatur esse laudandis P Ex his Augustini verbis clarissime patet , non solum illum improbare Rarii factum , contra huius Maccabaeorum libri

secundi scriptorem, ejusque opinionem, verum S. Patrem non credidisse, librum h c est e canonicum et si enim illum pro canoniaco habuisset, non adeo contra illum inveheretur. Laudatur etiam lib. II. eap. XII. vers. XLIII. factum Judae, quod argentum miserit Jeruschalaima, ut offerretur sacrificium pro peccatis mortuorum, quod nullibi Judaeis a Deo fuit mandatum, imo potius fuit vetitum: nam secundum Davidem Psal. XLlX. vers VIII. Fratrem nulla modo redimere potest quisquam, non dare Deo redemturam ejus: est enim cara redemtio vita eorum, imo cessu in seculum. Plura si Crassetus de sideret ad hunc locum, legat Blondellum de Sibyllis lib. II. cap. XXIV. Inveniet ad quae respondere non valebit; perpendat nunc maledicus Loyolita, utrum cum ratione accuset Protestantes, nonnullos libros, quos ecclesia pro canonicis habuit , propria autoritate ab ipsis rejectos esse, si fabulas, mendacia, & propositiones Canoni fidei contris rias pro regula & Canone fidei admittere velit indoctus Crassetus, per nos licet, nos saltem nunquam illas recipiemus, utpote Deo in S. Scriptura edocti , mendaciis & sabellis fidem non esse commodandam ; proponat talem Canonem fidei mulierculis suis & cre dulis suis Romanensibus , mendaciorum & sabularum Patronus &praedicator , uti in libro suo idololatriae pleno , & blasphemiis featente , cui titulum dedit, la veritabis devotion mures la S. Vi eteriabile ct defendue , evidentissime demonstrat. Forte alibi plura de isto libro. Nunc videamus, numquid Protestantes merito contra Papistas possint dictum hoc Crasseti retorquere et Hoc certe nos credi mus. Audi Crassete , & scias nos habere penes nos , Biblia Belgica Antverpiae impressa, anno Μ. D. XVIII. XXVIII. die mensis Junii, apud Meuaum die Grave: ex quibus quatuor Euangilia ejecta sunt, nullaque epistola S. Pauli, aut aliorum Apostolorum,

675쪽

te nimis P tote stantibus faventium) apparet: Totius Novi Testamenti dantur solum duo hi libri, nempe Acta Apostolorum & Apocalypsis,& tamen Titulus hic illis Bibliis his verbis praefigitur : BIB LIA

TRANSLATA ET AUCTA EX ORDINE LIBRORUM PROUT IN L A TINO. o egregia Biblia cum gratia & privilegio impressat Falsum est esse Biblia, praestitisset

dixisse esse partem Bibliorum, maxima enim pars Novi Testamenti est erasa. Dic sodes sagacissime Crassete . qua autoritate vestri Pontificii maximam Novi Testamenti partem expunxerunt aut rejecerunt, certe nulla alia quam propria. Venditare Bibliorum partem pro integris Forte tu Crassete pro re laudanda promulgabis ' aut dices tam digna scripta, uti sunt Euangelia & Epistolae Apollolicae, non erant Laicorum oculis legenda, aut permittendat Truncata tamen illa Biblia pro auctis proponuntur. Verum res haec videbitur sorte Crasseto levisci pro pia fraude reputabitur. Sed an & hoc aequo animo serendum

esse judicabit Jesulta ῖ additiones ex hominum cerebello haustas, este multis in locis factas & adiectas ῖ & quidem tales quae apud

sacros scriptores non extant r & tamen ipsi textui sunt insertae. Ca- pite IV. Genestos in principio, lepidum hoc additamentum reperies Crassese: vertit hoc modo translator: quum Adam er ejus uxor per tantum temporis spatium semis in He mundo fuissent, eFnovit Adam am naturaluer cor carnaliter, prout natura imperabat, & concipiebat Eva filium illumque gestabat r tantum tempus , prout Deus illi hoc constituerat, quum hora adesset, pariebat Ilium qui vocabamr Cam, P ter Mater ejus nihil habebant quo illam tegerent , praeter arbores erfolia: sed praedictus iΩΝ - qui meabatur Cain, statim ae natus erat, recipie ut mammam matris, uti natura Me illi ostendebat, semebatque substantiam nutritionis, cte. Haec cum Hebraeo textu conser Cras te, si modo linguam Hebraeam nosti, & videbis Biblia haec quam-Vis truncata , merito vocari aucta e nulli bi enim Moses talia profert. Capite V. porro narrat, Camum semper captum Dese tremora omnium membrorum corporis, ae tanquam desperantem non ausium sese redire ad parentes μει propter sia delicta. Et Cap. VI. Etiam tum temporis nee Adamus me Eva sciebant quo filii ilurum ivissent, or ps- quam diu illis exspectassens, per eampos, ubi illis e pexerant ambulan-re1 , iverunt, at tuum multum itineris confecissem, invenerum Abelim humi Disiligod by Gorale

676쪽

humi mortuum serentem , Cainum autem non repererunt , unde suspica. bantur, Cainum ex malitia homicidium iEud perpetrasse. Abelem aurem, proin poterant, ansereban in Tabernaculum in quo latitabant , ct iliam in terram depomebant ut viderent, num ad se redires, am surgeret. Putabant enim, illum dormire, se nesciebant, utrum esset mortuus nec ne: sepsquam diu illum ibi jacentem reliquissent , Caro Abelis faetere incipiebat , adeo ut Adam ct Eva in illo consessere non potuerint , ct semper exspectabant num surgeret. stuum autem viderent illum non jurgere, ause rebant illum propter saetorem quem usterius ferre non poterant. Tum aporiebant terram, prout poterant, ibique Abelem deponebant eumque rursus tegebant, ne ferae iliam lacerarent : postea tertio die Adamus o Eva ibant ad illum locum, ubi Abelem deposuerant, is te ram is eorpore diis movebant , ct postquam illum detexerant, comm in marna frusta fractum ct putrefactum repererunt: tum vi ebam ua in terra esse putrescen

dum, qxoniam eontra Dei voluntatem peccaverant. Tum vivebant centum

amos in tanto luctu, ut nemo potuerit narrare. Cap. VII. de Enocho haec resert. Certo quodam tempore Dem illum ex hoe mundo transfer bat in loeum secretum , ubi ilium relinquebat ita ut nemo de illi potueruloqui neque sciet loqui usique dum Dominus noster laeum mittet eum Elia, ut emtionetur in hae terra, er confortes homines ae instimat coaetra Anti-ehrasti adventum. Item Cap. IX. Certo quodam die Lamechus cum illi qui istam eomitabatur per fisam ibat, visurus num inveniret feras quasdam quas interficeret: tum veniebant ad locum quendam tibi ει at Cain sub arbore usque in terram foliis tectus, ct ille ita tremebat ut etiam sua quae circum silum erant tremerent e quum ille qui Lamechum remitaba-

Iur accederet ad jsiam arborem sub qua Camus cubabat, putabat fuisse bestiam quoniam folia ita tremebant , dicebatque Lamecho se videre bestiam , ct Lamechus illi dicebat , renia arcum meaem eum sagitta d recte ad bestiam , ct ille ita faeiebat , Lamechus pro viribus jaculabatur illum locum versus quo ille qui illum eomitabatur arcum dis erat, ct Caini rellum adeo fortiter feriebat, ut illum interfecerit. Postquam illum ouidisset, putabat quidem se interfuisse feram prout solebat, ibatque eum illoqui illum comitabatur ad Deum illum versus quem Deulatus erat. stuum ad illum veniFent , reperiebant si interfecisse virum valde faedae formae ct horribilis vultus. stuum ille qui Lamechum comitabatur, videret τμrum illum quem occiderant , esse adeo deformem, dicebat Lamecho , Do-

677쪽

mine, decidisti virum foedissimae formae quae inveniri possi. me eum audiret Lamechώι, novis iliam virum est Camum quem interfecerat. Adeo matus erat ut optaret se esse mortuum. Probe reum fiebri Deum dixisse, quod ille qui Cainum ouideres , duplo magis quam ipse Camus eruciar turr tum arcum eum sagittu stas projiciebat in terram dicebatque se nunquam gestaturum arcum, is adduci se curabat apud illum qui ipsum Uservaret in diversario suo, is brevilimo umore postquam occidisser Catin

tum , moriebatur. Quis absque indignatione tam sutiles additiones legat, unde illas haurire potuerit hic transsator, hariolari non possumus. Perpende etiam hanc narrationem quam legere potes Cras e-te , cap. X. Mum duo illi fratres de Tubale & Jubale loquitur diu egitassent, quo modo salvare posem Aas artes discientias, ut posteri

illorum iEM nosse possent , duas ingentes columnas faciebant magnarum

turrium instar, unam ex lapidias , alteram ex terra. In unaquaque harum turrium reponebam omnis generis instrumenta : illorumque intentio

haec erat, si forte mundus aqua destrueretur , tum periret ilia quae ex terra erat facta : ct conservare r ilia quae ex lapidibus consulat, ineolumis : ct si destriario ilia igne adveniret, tum codumna ex terra facta salva

maneres ct durior feret quam fuerat ante. Sia lapidea columna, calore ignis ereparet or rumperetur, atque hoc modo conservarentur illorum ariti ct silentia, em. Cap. XIV. De Noacho nudo humi in taberianaculo decumbente, hanc rationem eius rei dat, illa enim, inquit, tempore non erat moris gestare caligas ligulis ad ut M. Rursus lepide interpolavit historiam de Asino Balaami, narratque Balaamum adeo fortiter verberasse Unum ita ut undequaque illum Maeret : attamen ulterius progredi non audebat Urim, Angelus enim illi transitum permisistere nolebat. Et in ita oppressi e per Dei voluntaetem a in incipiebas loqui, dicens , cur me tam fortiter verberas, absque ulla commiseratione emta me: ad quae verba respondit Balaamm dicens, quia me his detines se non vis progviai, nunquam enim uda die tale quid mihi fecisti: tum a in rumsus illi respondit, non pseum ad te appropinquare, aut per me emendare, ante me enim video Angelum, nudum ensem in manu tenentem , ct ille me vult oecidere , uti hoc mihi videtur. Notandum etiam hic duos postr mos Molis libros Levit. de Deuteron. deficere , 3c tamen vocantur haec Biblia aucta, egregie certe i Daniel. lib. cap. IV. Me legumin: ires illi pueri incipiebant Deum laudare, illique agere gratias devotissime

678쪽

benedirentes, ct componebant duos hymnos elegantes , querum unus ine pit hκ modo : Benedictus es Domine Deus patrum nostrorum, &laudabilis & gloriosus & superexaltatus in secula, atque hymnus his in ecclesia eantatur die Saturni diebus quatuor temporum, in adventu, ct quadragesima , mense Septembri , quando celebratur missa illisu temporis. Aster est, Benedicite omnia opera Domini Domino, &c. vi. que in hoc hymno hortamur omnes ereaturas caeli, terrae , maris ut Deum

laudent illique benedieant. Quis certe non indignetur , tam sutilia intextum admissa & pro canonicis habita , cum etiam ii multis pontificiis Canticum hoc trium puerorum in fornace, pro Apocryphocenseatur. Scilicet tres illi pueri hymnum sacrificio Missae adaptatum, composuerunti an non Horrendum est, nugas Papisticas misceri verbo Dei & pro Dei oraculis venditari φ etiam in libro Actorum Apostolic rum cap. XI. haec leguntur, postquam mentio ficta suit fimis quae Judaeam premebat , tum erat quaedam regina quae Helena vocabatur , hac frumentum in AEgypto eoemi curabat, atque illo ad talia opera invitabat alsos.

Etiam in Apocalypseos cap. XXI. in principio , hoc modo legitur, Die meaeniorum ego Iohannes, M. risum teneatis amici, scilicet tempore Johannis erant encoemia , ac templa dedicabantur. Plura ejusdem farinae aut potius sursuris producere possemus , sed putamus hoc sussicere, ut Crassetus clare convincatur Papistarum hoc crimen esse pro libitu & propria autoritate agere cum Dei verbo. Satis superque novit Crassetus, Bonaventuram composuisse Psalterium Mariae, qui sunt Psalmi Davidis interpolati, ac Virgini Mariae applicati, ubique ubi Dei nomen deprehenditur, Mariae substituitur, adeo ut B. Virisgo plane in Deam convertatur, ac quemadmodum olim pagani de

fortuna cecinerunt: Te facimus Fortuna Deam, caeloque loeamm;

' Eodem modo Papistae possint dicere:

Te seimus Maria Deam, caeloque loeamus.

Dilucide illud probatum videbit , qui leget dictum Bonaventurae Psalterium , quod typis excudi curavit D. Martinus Chemnitius, ac invenitur in tertia ejus parte examinis decretorum concilii Tridentini, p. m. 2is Specimen unum aut alterum ex illo heic descri-

679쪽

Bere placuit, ut cuique pateat quam horrenda in ecclasia Romana grassetur idolomania. Hoc modo legitur Psalmus primus: Beatus vir, mi diligit nomen tuum , Hrgo Maria , gratia tua animam illim emis ortabit. Tansuam tigm- , aquarum soti π irrigatum , uberrimos iustitiae fructus propagabit. Benedicta tu inter mulieres , propter humilit tem ct eredulitatem eordis tui. Universas enim μminas vineis pulcritudine earnis e super, Angelos , Archangelos excedentia sanEtitatu. Misericordia tua di gratia tua ubique praedicatur , Deus operibus manuum tuarum benedicit : Ave Maria, M. Ps. XXX. secundum Papistas, ast secundum Hebraicum exemplar XXXI. Tu es fortitudo mea di r fugium meum , consolatio mea , ct protectio mea, ad te clamavi, eum tribularetur eor meum, o exaudisti me de vertice collium aeternorum. In

manuι tuas Domina , eommendo spiritum meum, toeam vitam meam,

ct diem utrimiam meum. & Ps. XCIV. Henite, adoremus ct procidamus ante eam, em iteamur uti eum fletibus necata nostra. Impetra nobis D

mina , indulgentiam plenam. Assiste pro ribis anete tribunal Dei, Fuscipe

in fine nostra animas nostras, ct introduc nos in requum tuam aternam. Hoc modo etiam pervertitur primus versiculus Ps. CX. secundum Hebraeos. Dixit Dominus Dominae meae, sede mater mea a deuris me .

Sexcenta talia ex hoc blasphemo Psalterio proferri possent si hoc nunc esset instituti nostri r Non est necessum ut Crassetum rogemuri utrum tales propositiones admittat, ipse enim librum composuit quo ostendit se Bonaventurae Idololatriam voluista superare, & quod noluerit caeteris minor esse idololatrae plane Divinos honores B. Virgini deseri r adeo ut pro creatura nobis substituerit Deam, etiamsi B. Maria gloria coclesti nunc fruatur , non tamen ex crea tura Dea fuit saeta, ut Divinos illi honores debeamus, uti vult Crassetus, illi esse erigenda templa & altaria & imagines, illam esse invocandam , pro mediatrice & advocata esse agnoscendam apud Deum, adoratione hyperdouliae esse adorandam, sesta illi esse consecranda , atque in ejus honorem peregrinationes esse suscipiendas, aliaque multa illi esse deserenda , quae tamen soli Deo debentur. Hymnos etiam in ejus honorem esse canendos contendit Crassetus, inter quamplurimos habet & hune in libro suo idololatriae plenisi simo cui titulum dedit , la veritabis Devation invers L S. Vtergeri de & apud suos Papistas idololatra audit Crassetus: & quod probe

680쪽

notandum , scatet ille liber tam putidis & ridiculis sabellis, ut merito judicare possimus, Crassetum insanivisse aut stultum fuisse , illis si fidem adhibuit, cum tales nugas conscriberet: Hymnus autem sic

sonat. Maria Mater Gratiae, Mater M sericariae ,

Tu nos ab hoste protege Et hora mortis fusile Lubet & heic adjicere Sequentiam, ut barbare loquuntur Pontificii cantatam in concilio Constantiensi in honorem Virginis inrieternni Mater Gratiae, Foris misericordiae, . Miseras νemedium. nni lux Gele , nimbus laetitia Nunι infunda radium. Te reginam colimus, Tibi laudes eanimus tu eordium. sua es in angustiis Et in rebis dubita

Salus ct statium. O stella perfulgida ,

Tu dira certami Maris hujus reprime. Simonis navicula

Filii tunicula Ne scindantur 'Arbe.

Pornu navigantium

Preces supplieantium Filiorum suseipe. Conselare 'biles Juva pusillamines