장음표시 사용
111쪽
quod superat vires citiuscumque puli Rominis, quae cum fini finitae,non possunt extendi ad terminum infinitum .. Et demum quia in statu eleuationis ex meritis Christi, qua num possimus per eonm-aiouem rustificari non tamen tenemur ex iustitia,statim eonterr post peccatum, ut probauim S in tr. de paen. disp. 7, an Io Ergo multo minus teneretur homo , in statu purae naturae, satisfacere pro peccato,pro quo teneretur quidem ad paenitentiam,cum limitatione afferta Ioco citate ad subeundam parmin ilii taxatam, ut fusius expendemus suo loco, non tameis ad satisdieiendum ad aequaritatem. Ad q. Nego minorem,quoad primam partem , quod videlicet potuerit purus homo,reddere Deo ablatum ad aequalitatem, propter rationes allatas ar. 3. Ergo
fuit illi necessarius aduentus Christi,qui redderet pro illo ad aequalitatem . A . autem Christus in solutione nostri dediti,seruauerit leges persectae, & rigorosa
iustitiae,examin ahitur infra,cu agemus
de satisfactione Christi., Ad s. Transeat consequentia , si procedat de necessitate simpliciter, cum statututum fuerit ar. I. potu ne Deum alio modo redimere genus humanum ut proinde non suit simpliciter necessaria in carnatio. QiDa tamen ex suppostione in quod Deus nollet homini condonare .peccatu, nisi per solutionem debiti, cumlaec ab ianune praestari non posset, det ' , buit
112쪽
huit piaestaria 4rilio Dei cinearnato,emus proinde incarnatio fuit ex tali suppositione necessaria. An autem potuerit Deus eleuare aliquam creaturam rationalem ad talem statum, ut posset pro aliorum peccatis satisfacere , examinabitur infra, cum hic solum disputemus de satisfactione peccati proprij.siue actualis,
An potuerit purus homo fatis facere pro peccato alieno, elim horiginali lVIdetur non potuisse,ut docentUa'.
Gonet, Gibbo, Arriaga, eum plexisque Τ homi starum . Primo quia quaeIiώher pui a Creatura , etiam postibilis, ea limpliciter finita , quamuis fuerit sublio lmata ad pratiam superabundantem , & ad alia qua libet dona supernaturali ε . Ereto cum ossi illa Deo illata per aliena peccata,st simpliciter infinita, non potest pio illa persecte satisfacere Deinde qui fi posset redemptio mundi fieri per alis quam puram creaturam, fuisset inconumniens Deum incarnari,utpote superfluum. 3. Omnis pura creatura distat infinite a Deo . Ergo cum satisfactio sequatur sa- tisfacientem, eius valor non erit aequalis. Oileusae, . quae messuratur offenso. Dema- viii.
113쪽
quia quaelibet satisfactio possibi tis purae
creaturae, acciperet fundamentis valoris aigratia habituali Sed haec intrinsece ordinatur ad dignificandum subiectum, in o dine ad eius augmentum, & assecutionem gloriae . Ergo non potest extendi ad κἀlios; aliter posset etiam illos dignificare, ad merendam primam gratiam, & remis sionem peccati, quod est absurdum
I. Concl. Potuisset aliquis purus homo, in Halu fragia, sondigne , ct ad aqualitarem Deo satisfacere , non solum pro peccatis actualibus aliorum,sed etiam pro pieccato strigιna si, pro pereatis totius mundi. Ita Suar hic
disp. q: seel. 7. cum Paludano, Soto, ve-ga, Caietano,&quod plurimi facio, huic opinioni subscribunt, non solum Scottisis Durandi Gabriel, di Medina, sed etiam D. Thomas hic q I. aD χ- & q, ο . M. q.
. Probatur, Deus de facto constituit A dam , ut esset non solum caput physicum
hominum, sed etiam morale, ita ut Omnium posterorum voluntates in eius vo luntate morat iter ponerentur, ea conditione, ut si ipse mansisset tu originali limstitia,in qua eonditus fuit, omneε cense. rentur voIuisse in illa manere, & sic iustitia transfunderetur in posteros,& si i se per inobseruantiam diuini praecepti, ab illa recedere voluisset , omnes censerentur voluisse recedere, adeoque eius culpa transfunderetur in posteros, qm proinde pro illa.. tamquam proPna,Mitte Pliq
114쪽
.32 IIL. Aiti κnirentur. Ergo etiam potuisset const tuere alium purum hominem, cum plenitudine gratiae,& sanctitatis,ut esset omnium aliorum Caput morale, in esse gratiae,ea conditione, &pacto, ut malum voluntates in illo positae, in illo, Cum illo, & per i IIum censerentur mereri, &satisfacere,non solum pro actitatibus propris a deletis per panitentiam , sed etiam Pro originali, quod ex Adam contraxerunt Sicut enim potuit constituere , ut diliquis purus homo posset nobis noeere , si vellet; cur non potvir alium constituere, ut p*sset nobis prodesse , si velIet Prati rea potui flet Deus dare alicubpuro homini, tantum gratiae, & gloriae , quantum de Reto contulit animae Christi,inumqNonstituere,ut mundi redemptorem, eo pacto, & eonditione, ut posset pro omnibus mereri, & satis lacere, dirigendo omnes suas actiones , & seipsum ad bonum aliorum, Be in stiper posset illFprqcipere, ut quidquid boni faceret, odidinaret ad mundi redemptionem, ili. promittendo, quod si bene se gereret, &diu no praecepto obediens seret, subeun do etiam mortem,si opus est, in bonum aliorum , condonaret omnibus peceatum
originale, & actualiaHeiusque acceptaret satisfaetionem, ut sufficientem, & debito aequalem, cum extinctione reatus paenae , quem omnes alij, in Adam peccando, contraxerunt. Sed in tali casu, Deo sim
pliciter possibuli,potuisset hic homo Deo
115쪽
Da netustate Ineumationis. II 3
pro omnibus fatisfacere, exhibendo 1atisfactionem aequalem debito, non quidem ex ipsa diuina acceptatione consequente, sed ex pacto,& p uia promi ilione, illam acceptandi, unde sumpsisset valorem , de efficaciam . Ergo quia Deus nodi potui se set non acceptare huiusmodi satisfaction em,aliter feci aet contra pactum& suam promissionem, haec satisfactio su isset coa digna , & ad aqualitatem. I. Conex Suamuis hao satisfactis fulsessae aliquo modo ox iustiria , non tamen fulsest aqMalis statisfactioni exhibita a Chrso , O mudio minus de rus rigore tuiyitia. Probatur prima pars , quod promit tuetur cum titulo oneroso , obligat promittentem ex iustitia , ad illud rependendum , adimplenti conditionem , ut patet in promittendo mercedem , sub paeto, Feconditione laboris faciendi, quae non est graria, sect debita ex iustitia , & non ex
pura fidelitate, ur expendimus in tr. Deo viro. Sed hic homo adimpleret conditionem, sub qua Deus promisisset condonationem peccati communis , di propriorum actiralium,& praterea aeceptarzeius opera, ut de condigno, & ad aequalitatem satisfactoria pro illis . Ergo Deus ex iustitia teneretur condonare hac peccata, & extinguere creditum, petendi satisfactionem pro illis ; N ita se cum hominibus gerere, ac si fuisset sibi plene
116쪽
r14 DO UI. Art. V. eis sit Christo naturalis, ex vi uni nicum Deo, facit, ut eius opera sint infinit aloris,ex parte principi; , preciso quolibet pacto opera vero huius puri homiuis, essent solum ex pacto susscientia Cum de se, etiam ex parte principij , essent finiti valoris. Vnde sequitur, quo hic homo purus satisfaceret quidem ac
aequalitatem,non tamen superabundanter
Christus autem ita satis lecti ad aequali. ea tem pro hoc mundo, ut potuisset etiam
Latisfacere pro infinitis aliIs, & ideo eius latisfactio fuit infinite maior offensa. Prob'tur tertia, satisfactio de toto rigore iustitiae, debet fieri ex proprijs, fine gratia creditoris, & operibus alias indebitis . Sed hic purus homo satisfaceret per gratiam sibi indebitam, ex gratia liberalis promissionis, di operibus,quae pO- tui stant alias a Deo exigi . E rgo no a satisfaceret de toto rigore iustitiae. Ad I. Nego consequentiam. Quamuis
enim offensa crescat, juxta mensuram offensi, & offendentis, non tamen crescit secundum proportioncm arithmeticam , sed solum feeundum geometricam, ut videbimus infra. Ergo ex infinitate simpli- Citer ostensi, non resultat in off 'nsam in sinitas simpliciter, sed solum secundum quid, hoc e st secundum solam rationem obiectinam, seu term:natiuam Cum ergo etiam actus satisfactorij talis puri hominis, haberent eamdem infinitatem, pos
117쪽
Da nee est, is uearnationis. 11
fine satis facere ad ae qualitatem . Ad a. Nego antecedens,quia licet Deus Potuerit alio modo redimere homines btamen conuenientissim d redemit per filium incarnatum, ut diximus ar. I non solum ut esset copiosa redemptio, sed e-- xiam ut ostenderet ex una parte suam honitarem,quae illum impulit ad incarnamtionem filii, pro salute niancipij, & ex alia grauitatem omnia, quae remedio tam eximio deleretur. Ergo non fuit superflua incarnatio, sine qua Deus hos fine; obtinere non potuisset, , Ad y Nego consequentiam, quae re torquetur in actibus meritorijs , qui licte proueniant a persona, infinite distante a Deo premi ante , tamen ab illo merentiri praemium vitae aeternae de condigno. Quia ergo stante gratuita eleuatione talis hominisad statum diuinae adoptionis,& capitis moralis omnium aliorum,enis ope radignificarentur, ex diuina fillatione , ideo possent aequare diu nam offensam , praesertinacum ad hu usmodi aequalitatem non requiratur aequalitas personarum, sed actuum, ita ut tanti valeat aput Deum actus satisfacturius,,quanti va Iuttactus demeritorius o flansivus. Ergo quia haec aequalitas haberi posset, ut dictum est, ideo distantia personarum non obstare Aliter neque posset satisflari pro veni. Iibus, eo quia satisfactio proueniret a per sona tantumdem a Deo distaate, quos
118쪽
ris Dist m. Are. R 'Ad q. Nego consequentiam. Quamma enim gratia habitua Iis primario ordin tur ad dignificandum labiectum, hoc nisto Ilit, quod non possit veluti secundario ordinari etiam ad alios dignificandos,ex pacto , & diuina ordinatione. Quia ereo supponitur, quod hic purus homo essee
a Deo constitutus caput morale,in ordine gratiae, eo pacto, ut posset aIlia communicare luam gratiam, non quidem ex se,& ex natura gratiae, sed ex diuina o d i natione, per suam gratiam posset era amalios dignificare, eo modo, quo de facito gratia Christi, licet primario dignifica
uerit ipsum Chrissum, tamen per applicationem suorum meritorum, dignificat et i a alios. Sicut enim Adam,ex eo quod esset caput physicum omnium, non habuit ex natura rei , quod transfunderet
in posteros iustitiam , vel peccatum ori ginale, sed ex sola diuina praeordinatione, qua ilIum constituit etiam caput morale, cum alligatione posterorum voIuntatum eum eius voluntate, ita hie homo
ex diuina ordinatione, per quam habuisset dignieatem capitis, in ordine gratiati ita secum hahui stet alligatas aliorum voIuntates vr quidquid ipse sancte vivendo mereretur,& alii mereremur. Ex quo sequitur , quod fiest Christus potuit no.
his mereri, non solum gratias congruas,
sed etiam priinam gratiam;ita posset hic homo. Neque enim est absurdum , quod prima gratia uni conferenda , cadat sub
119쪽
meritum alterius, sed sollim quod eadae sub meritum suscipientis, ve definitum est contra Semipelagianos; & ideo admitti.tur communiter, quod Stephanus impe trauerat Paulo primam gratiam, ti Mo-Hica Augustino. Unde corruit ultima vi
Dices, homo peceando faeie actum, iniustitia in Deum. Ergo tenetur ex i sitia illi satisfacere . Sed nullus purus homo potuisset Deo satisfacere, de toto rigore iuststiae. Ergo cessant omnes rationes adductς,pro parte affirmatura. Conosequestia patet, cum actus iniustitiae non possit compensari, nisi per actim iustitiae illi oppositum. Antecedena probatur,priamo quia peccator facit contra legem Dei, non solum ut est dominus iurisdictionis,
sed etiam proprietatis. α. mia seruus t
netur ex iustitia praestare obsequiuin Domino Ergo illud negando, facit contritas suam obligationem , adeoque contra iussit iam. 3. Ablatio honoris est actus ini Ritiae. Sed quipeccat, aufert honorem a Deo Ergo facit contra iustitiam. φ Pe eans affective destrui e Deum , quantum est ex se, quia aufert ab illo rationem
ultimi sinis, quae est illi esseatialis. Ergo
facit contra iustitiam. Nego ultimam consequentia. Quam uis enim admittatur, quod peccans faciat contra iustitiam , adeoque teneatur De satisfacere ex iustitia; quia tamen Deusve ereditor , non tenetur ex iustitia, petere
120쪽
Eere, Se velle satisfactionem rigor sam is, quam neque Christus exhibere potuisset ut videbimus ideo potuit remittere debitum alio modo, ut probauimus in I. ar. Ergo sicut de facto remisit per solu-eionem factam a Christo, quam ex pacto, M libera praeordinatione, acceptauit ut lassieientem , ita potuisset delere chirographum nostri debiti, per aliam puram
creaturam, a se statuendam ut caput mo. rate aliorum, in ordine gratiae, cuius solutionem acceptarit ut sussicientem, IDcεt, ex se non esset, de toto rigore iustia eis commutatiuae. Unde cessant omnes rationes adducta, ad probationem antecedentis, cuius pondus alibi examinabimus.
Est quo sequitur, quod neque ex isto capita fuerit necessaria diuinae Personae incarnatio. Vnde soluitur quarta quaestio, quam proposuimus a r. a. Aliarum solutiones afferemus disp sequenti.