Tractatus de Incarnatione Dominica. Authore fr. Petro de Comitibus Romano ..

81쪽

m necespitate rominica im

D Vpiiqiter potest considerari neis

cestitas incarnationis, primo ex parte Dei, & hoc adhuc dupli- Caici,nempe absolute, & simpliciter,pro Pter sol uni ornatum mundi, & excellentiam ipsius &ex supposiitione peccati sad hoc vi homo, ab elux captiuitate redimeretur. Deinde ex parte ipsius homi nis, Se hoc adhuc dupliciteri. nempe pri mo quia iIIi erat necessarius ordo hypo

statieus. Et deinde quia sine illo, non poterat se liberare e daemoni potestate, Φcui se submiserat Adae peccato, de de his breuissime. disputabimus ia

an incarnatio fuerit Deo neeessaria r V Idqtur fuisse, ut contendunt LulIm,

82쪽

hic disp I. n. Io Fundamentum Lulli est hoc, Deus non potest non eligere in suis operibus meliora . Ergo licet potuerit n. condere mundum, tamen posito quod volvorit ilIum condere , suit necessitatus, ad illum faciendum , eum omnibus illis lentibus, eum quibus esset periectior; al, ter elegisset imperfectiorem, relicto perfectiore , quod putat illi repugnare . Sed mundus cum homine, assumpto ad unionem hypostaticam enm Deo, est muIto persectior, quam sine illo . Ergo fuit ne-' cessitatus ad talem assumptionem Vnde infert,Christum non soIum fuisse datum ut Redemptorem, sed etiam ut persem. rum uniuersi, quamuis Petrus Ahaylar-- dus illi adhaerεs quoad hoc, dixerit,nulla modo Christum venisse ut redemptore, Medque adhue venturum fuisse, fi nullum suisset peeeatum,ad purum ornatum, di mundi perfectionem. Fundamenra Anselmi fuere . Primo quia indecens , adeoque impossibile erat

Deo, non reparare ruinas angeIOrum

praeuaricatorum Sed has non poterat reparare per angelos; nam vel repara stet conuertendo angelos prauos, vel a Itos rectos de nouo creando Primum putatim possibile, propter angelorum innexi bilitatem. Et secundum in suificiens, quia

qu cumque de nouo crearentur , essent

imperfectiores illis,qui ceciderunt; siquidem hi starent in bono, ob timorem pat- quam alijs viderent inflictam, priores

83쪽

De uetessitate Incarnationis. glautem si permansissent in bono, non ha-Du issent hoc motivum. Ergo fui ssent meis iores,adeoque natura per lactiores; unde infert,quod per secundos , alioTum ruina Teparari non potuit. Ergo per solos homines , qui proxime illis accedunt . Sed hi ceciderant ob Adae peccatum,a quo ex se resurgere non valebant. Ergo neces- arium fuit, 't Deus fieret homo, adeo--m redemptionem. Deinde quia erat in-ciecorum Deo, adeoque impossibile,quod Telinqueret omnes nomines a se laetos Propter caelum, in massa perditionis , itave nulIus finem assequeretur . Ergo quia ex una parte debuit poni condigna s eisfaetio pro eius culpa ; & ex alia hanc ipse homo praestare non posset, debuisI eus fieri homo, ut i se praestaret . Fundameta Ri ardet sunt. Primo quias Deus alia via condonaret homini os ensam , posset daemon assidue i IIum exprobrare, quod traheretur ad caelum violenter, absque ullo titulo meritorum. Et inde quia etiam ipse homo taliter iiDstificatus, assidue crueiaretur in caeIo ,

quod pro suo peccato, non fit laeta satisfactio. Sed haec ut absurda sunt Deo imposibilia. Ergo ad illa euitanda, debuit

incarnari. . Conclusio . Syamuis fu/νἐν homini ne cessaria incarnatio Dai,ut condigne is satis νεω pro Usensa; nam tamen fuit simplicirenneo necessaris, o ex parte ereationis mc ν δ sua ex parra seminis redimendi a caprioi-

84쪽

Deo satisfacere de condigno, pro peccato mortali, Ergo haec satisfactio praui ri non potuit,nisi , Persona diurna, quae carnem assumpserit,& facta sit homo.

Prohatur secunda , Deus. est omnino, liber, ad operandum ad extra. Ergo si- t potuit non condere mundum,. ita potuit illis facere perfectiorem, vel imper- festiorem,pro libito suae voluntatis. . Probatur tertia'. Quamuis Deus lonuenientissime hominem redemerit a ea ciuitate peceati, noα tamen fuit ad hoc ullatenua necessitatus. Primo quia pol

rat homines relinquere in mam perditionis, sicut reliquit angelos;& si volui se set ab hominibus laudari, potuisset crea

re alios meliorest, 'ui permanerent in gratia . Deinde quia potuisset illos redis mere aliis modis,, ut doeet Aug. lib. ID de Trin C. Io, Demum quia si adhue velim fieri creatura, ut adi Creatorem', edirantem reduceret. creaturam, potuisset assumere naturam angelicam, vel solam animam rationaIem , i siue abstractam agorpore,siue cum illo eoniunctam, ita ut

non fieret carot Adhuc enim ut persona infinita, potuisset pro homine plane is ras facere. Ergo neque inordine ad hune Biem, suit necessitatus ad incarnari:

Actiundamentuini Dilli , quod tant.

85쪽

Kh a nonnullis recentioribus, ut in eius solutione veluti laborantes, integros impleant quatermonesλ facillime respo deos I legando antecedens, quod si esset veru, no posset Deus operari ad extra. Iu enim qualibet facta, rerum specie , possit sem.

Per facere meliorem, Si meliorem in illinfinitum. ut probauimus in x Pbys nub Iam posset facere,nisi omnium possibilia perseetissimam, quae cum sit impossibilis, nuIIam posset facer semper enim quali-hee facta,relietis perseetioribus, elegissetam perlaetiorem. Quis autem est adeo fatuus, ut dicat, Deum ad extra operari noposse, eum videat mundum, & ea, quae in illoelans Praeterea potuisset facere mundum pet fretiorem,non solum quoad maωiorem ambitus amplitudinem, sed etiam quoad continentiam specierum per dietiorum ; qu s enim coarctauit eius omnipotentiam , quo minus faceret in 'uis, creaturas. perfectiores ρ Sicut enim esset

unus mundus, si ei ambitum extendis. set ad1 spatium decupI, matur, ita esset unus, si coarcta siser ad dec Io: minus . Ergo sui di in elut libera voluntate , calxesis, non potest, mundum facere det xioren et meliorem, addendo, ver mi.

nuentio, non solumi secundum partes,sed etiam secundum totum perfecti nenias . Non ergo tenetur ad facienda meliora di multo minus ast optima M , Aequivocatio autem consistit. Primo.

86쪽

perellir,optimum in operando , transse eur ad optimum in operato. Quod autem semper optime operetur , Probatur euidenter,quia actio specificatur a fine,a quo fumit mensuram malitiae, vel bonitatis . lQuia ergo Deus semper optimo fine mperatur , nempe propter suarii gloriam, di manifestationem suae potentiae, sapientiae, & bonitatis, ideo etiam dum facti Creaturas vilissimas, relictis nobilissimis,

optime operatur . Deinde confunditur

perfectio debita,cum perfectione indebita , & supererogationis, & ideo quia ve

auctor naturae, non potest deesse in collatione perfectionis debitae, secundum Naturalem rerum exigentiam, fit transi-eus ad persectionem penitus indebitam . Atque adeo non attenta ratione debiti , vel indebiti, ex eo quod faceret i perfectiorem habentem,insertur debitum perfectivum, ut aceidit in argumento Lulli, quod quia considerat mundu perfecti Tem per unionem hypostaeream, insere neeessitatem in Deo,ad illam mundo tr. /dendam, ne relinquat illum in statu Oeeriori. Quod si esset verum, probaret metam, lumen gloriae, visionem beatiscam, di omnia dona supernaturalia, quae fa cluat meliorem habentem , este homini debita, quod risum theologis excisare Ad a. Anselmi, Respondeo Primo,ne gando maiorem:siquidem dicitur Sap. I L.

fibis tibi imputabit ι perierint nationes,quagau fuistis Quamuis enim de facto Deus,

87쪽

De nae tara Memr pionis. 8s ob solam suam bonitatem , velit ange I rum ruinas per Immines reparare, ne mtamen id facit, impulsus necessitate, contradicente Apostolo ad Ephes. a. Qui d

ues es in misericordia , propter nimiam chariritatem suam, qua dilexit nos , cum essemus mortui paceatis, conuiui auὲι nos in Chriso.

Deinde, Nego minorem , cum Deo non defuissent modi reparandi angeIorarm

ruinas, absque incarnatione sui filij viis de patet responsio ad 2 praeter ea , quae diximus in i probatione concIusionis. Ad I. Riceardi, Nego sequela, primo quia dona Dei non sunt materia exprobationis . Ergo si Deus dona fiet homini immerenti beatitudinem , posset quidem illi Datinon inuidere, non tamen donum exprobrare. Deinde quia cimi etiam i sa nostra bona opera sint dona Dei, licet per illla a ssequamur beatitudinem , adhuc posset nobis eius immeritam assecuti nem eXprobrare , cum & ipsa incarnatio filij Dei, unde habemus principium m xendi, sit donum Dei. Ad a. Nego mai Tem, non solum quia status beatitudinis excludit omnem tristitiam ς sed etiam quia in tali casu , Deus liberaliter condonaret totum debitum,contractum per peccatum. Extincto autem debito, nulla remaneret necessitas satisfaciendi ,sed i tum motivum , gratias reddendi Deo , quod tam liberaliter totum condonata

88쪽

cessaria i Ubi quid passus fuerit ho

mo per peccatum originale.

peceato,nullam contraxit homo necessitatem , manendi sub Daemonis potestate ι aliter Christus non potui siet illum tiberare, nisi Darmoni satisfaceret. Siquidem iustitia exigit,. ve mancipium non possit manumitti , nisi a Domino ,.vel ab alio. illi, soluente pretium captiuitatis . . Ergo non suid hominis redemptor necise sarInS. v. Potuit homo sine unione hypostati- ea, pro peccato Deo satisfacere.Ergo no. fait illi necessaria incarnatio.Conseque eia pateo Antecedens probatur, peceatur quomodocumque consideretur,est ineri fece finitum Ergo potest per satisfactionε finitam, homini possibilem , eompensari. , Homoe tenetur ex institia, adflati Laciendum Deoi Ergo potest ex se latis, facere;:aliter cum incarnatio noni sit in eius potestate, si per illam solam pollet satisfacere, teneretur ad impossibile,nempe ad satisfactionem, cuium unicum meo

dium estet sibi impossibile quod est abis

Iurdum . . .

vel Christax erat homini necessa-

89쪽

Da nee essitate corna troxiae 87 eius , ut redderetur Des ad aqualitatem,.quod ab illo fuit ablatum per peccatum,. vel ad hoc ut Deo satisfieret, de toto rigore iustitiae Primum potvit prautari aipuro homine, per actum contritionis,&charitatis: & secundum neque a Christo praestari potuit,qui totum quod Deo redderet , esset ex bonis ipsius Dei. Ergo Christuς vel non sitisset sufficiens , vel

flustraneus

si Potuit Deus dare a Iicui homini . tantam gratiam, ut posset pro omnibus. satisfacere , supplente diuina acceptatione defeetum satis aetionis rigorosae. Ergo non fuit necesiarius homo Deus; Proe resolutione , videndum est I. An, di quomodo per Adae peccatum, totum humanum ranus,tamquam victu in bello a Diabolo, remanserit illi mancipatum γπ. An potuerit homo ex se,debitum cum

Deo contractum soluere,de se a Diabori eripere potestate An fuerit simplic

te V necessarium , quod adi hominem re dimendum, sat ζsfieret Deo ex toto rigare iustitiae 4 An ad talam satisnctionem, .

fuerit necessaria incarnatio diuinae Pedisonae s. An posita incarnarione, Christi suere Deo; pro homine satisfecerit, de toto rigore i u stiri aeὶ Et demum,an offensi Deo illata per peccatum , sit infinita, rean merita Christi fuerint infiniti 'aloris Sed quia haec trahunt secum prolixas, αgraues difficultates, quarum exaetio prae-star, non notest ini um, articulo , Ideo ut

90쪽

18 Dio. III. ar. II. clarius procedamus in hac materia , hie solum enodabimus primam difficultatem, di de aliis singillatim agemus, in articulis, & disputationibus subsequentibus.

ConeIusio . Homo er peccatum primipa rentis, non solam fuit spoliatus donis supern euratibus, sed etiam fuit vulneratus in na-ιuralibus , ct constitu3us sub Dsmonis post

communiS.

Probatur prima pars, quia Deus dede-λrat Adae iustitiam originalem, & habitus virtutum supernaturalium , sub ea eondiatione, ut si ab esu vetiti pomi abstineret, non solum haec dona sibi conseruaret, sed etiam posteris communicaret; sin autem gelinqueret, sibi, & posteris omnia amit-eeret, docente Augustino in lib. de praedest. Dei c. q. Creavit Deus hominem , o pradastinauit, misi obediens esset , Ur agus umetiti 1omi se absineret,in mita permaneret; sin aulam inobediens esset, sententiam mortis subiret, iuxta diuinum praeceptum paena Ie Genes a. Iu qmoeumque enim die eomaderis ax eo, moreo morieris. Sed Adam fuit ino- hediens. Ergo ipse, cum rota posteritate, Rit damnatus ad mortem, ut dicitur ad Rom. fer unum hominem poscatum in-σrauio in mundum , er occatum mors scuius nomine non intelligitur solum disesolutio animi a corpore, quae est homini priuatio vitae corporalis, sed etiam ΦωIiatio donorum supernaturalium, quae est dispositio ad mortem animae, iuxta una nim em Patrum expositasnem,ut probabis