Tractatus de Incarnatione Dominica. Authore fr. Petro de Comitibus Romano ..

201쪽

etos Diis. D Art. I. sed praecise per suam personalitatem Ergo per eamdem, & non per modum, formaliter cum illa unitur. Maior probatur, ouia uniri per modum termini,est actuale exercitium terminandi. Probatur minor, cuia nullum creatum potest esse actuale iexercitium , seu actus secundus virtutis infinitae increatae terminandi, sicut nec

potest esse virtutis diuini producendi,

seu creandi. . . - .

2. Per hoc praecise quod Deus Velitemcaciter uniri cum humanitate , unitur de facto . Ergo eius unio est eius decretum , sicut eius decretum est ratio sor- malis, illum determinans ad hoc volen- i

3. Formam uniri materiae, nihil aliud formaliter dicit, nisi quod forma actuet materiam, quam prius non actuabat. Ergo etiam Verbu nunc uniri cum num anitate nihil aliud formaliter dicit,nisi quod nunc ilIam intrinsece terminet, quam 3 iprius non terminabat. Atque adeo quia terminat immediate , excluso omni ac cidcnte medio,per se ipsum formaliter,etiam per se ipsum formaliter unitur. Aliis ter si uniretur per accidens, faceret totum accidentale, quod est absurdum. q, Si unio distingueretur ab extremis in Christo, faceret in illo compositio nem, ex parte utriusque extremi, unde persona Verbi esset composita, quod videtur absurdum, propter eius simplicitatem, ratione cuius non potest cum alis

202쪽

Da unione hypostariea. IOIin compositionem venire. Ergo non distingui ruris

s. Vnio modalis distineta , vel esset in Verbo diuino, vel in humanitate ρ Non

primum,quia adneniret illi accidens. N que secundum, quia modus unionis non potest unire, nisi illud, quod modificat. Ergo clam non modificaret Verbum , illud non uniret-

Conclusio , mnio bipsatica est modus

positiuus realiter distinctus ab extremis, quamniuntur in Chrso. Ita Suar. hic disp. R.

seel. 2. Vasq, Albertus, Esparsa. Gabbo, Lugo, &c. Probatur I. Ea quae sunt realiter sepabilia, sunt realiter distincta, ut fuse probaui in met. Sed haec unio est realiter separabilis ab extremis in Christo . Ergo realiter ab illis distinguitur. Maior patet, cum nihil possit a seipso separari. Minor probatur, potuit Verbum vniri

eum alia humanitate, relicta illa, cum qua unitur . Ergo potuit humanitas coexistere Verbo, sine tali union quae pro inde est ab utroque separabilis. Deinde haec extrema sunt indifferentia, ad uniri,& non uniri. Ergo ad hoc ut determinentur, ad actu uniri, est necessarius modus positiuus realiter utrique superadditus, ut ex professo ostendimus uniuersaliter, pro omni composito in r. de gener. disp. a. ar a. Demum quia non admista unione superaddita, non saluaretur Verbi incarnatici Ad hoc enim ud veri fice- 1 3

203쪽

eur de illo , quocmiat caro , non susticie quod fiat humanitas , & quod cum illa

fiant omnia alia , quia positis omnibus hos, & sola non posita unione modali, realiter distineta, Verbum non fieret Caro . Ergo ad hoc ut salvetur dictum Io. I. Verbum caro factum es , nec ella est, factum esse de notio modum unionis, realiter distinctum ab extremis, qui se fundamentum proximum, relationis praedicamentalis I manitatis ad Uerbum , in qua Scotista' putant, saluari posse quidditatem talis unionis, cuius proximum fundamentum assignare non possunt, nisi ponant hunc modum . Unde obiter impugnatur haec opimo. Ad 1 Nego minorem. Ad cuius probationem nego antecedens, Primo quia probauimus in L phys Deum operari

ad extra, per actionem formaliter transeuntem, unde intulimus, creationem esse in termino, & non in creante . Sicut ergo modus actionis creatus,est exercitium

actuale, & achis secundus Dei creantis, ita modus unionis est exercitium Verbi,

intrinsece terminantiS humanitatem a .

Deinde quia iis c terminatio facta est in tempore,& est seperabilis a Verbo. Ergo

ad hoc ut Verbo modo conueniat,cuin antea non conuenerit, non sufficit quod ponatur humanitas, cum etiam ea posita,

possit Verbo non terminari, sicut sunt aliae humanitates, sed debet dari de nouo

aliquid , quod habeat rationem causis

204쪽

forma Iis, unde resultet hic effectus formalis, quod aliud non potest esse, nisi

modus unionis.

Ad a. Nego antecedens. Cum enim hoc decretum non sit ad seipsum , debet esse ad aliud extra se, quod habeat rationem obiecti voliti, & per quod veri fice tur, & executioni mandetur hoc decretum. Hoc autem non potest esse, nisi modus unionis, sine quo esset inexplicabile hoc decretum, ve inibi dictum est. Ad y Nego minorem subsumptam a Sicut enim causa dicitur essicere aliquid immediate, licet mediet actio , quae se habet ut quo:ita Verbum terminat Immediate humanitatem , licet mediet Uni O. Et hac est ratio , cur ex tali terminatione, non resultet totum accidentale, quia videlicet in compositione totius , attenduntur , ea quae compo uunt ut quod, non ut quo.

Ad q. Nego antecedens, quia elim h cvnio sit creata, non est in Verbo , sed inhumanitate, & solum terminatur ad Verbum, sicut unio animae cum corpore, nones in anima, ad quam terminatur. Ergo non potest facere compositionem in il ID. Admitto tamen , personam Verbi in Christo esse compositam, ut vocatur commmiter a theologis cum D. Tho, non a

quidem ex personalitate, & unione in se recepta , sed ex natura diuina secum a identificata , & humana a se intrinsece terminata. Hac autem compositio non 1 6 de

cDiuili se by Corale

205쪽

eo Dis,. VI. Art. I. derogat summs eius simplicitata, ut probauimus in tr. de Deo uno disp. s. ar. Σ. quia licet Verbum terminando uaturam humanam, fiat illi intrinsecum, non tamen fit eius pars, & fimus modi ter . natio non recipitur in verbo, eui est

extrinseca Ergo nullam in illo facit m lationem, sicut esset necessarium, ad m,nuendam perfectionem simplicitatis. Unde patet responsio ad F. & dico, quod unici non modificat Verbum, ad ese 1e partem Christi, sed solum ad esse eius terminum, quod potest praestari per

unionem in se non receptam , quamuis 'etiam ad modificationem per modumta, in partis, non fit necessaria receptio, ut pae- , tet in homine, cuius unio modificat an imam, ad esse hominis partem , licet in illa non reeipiatur.

n modus unionis fit substantialis, δε-

pernaturalis, oe unicust VI detur i. Non esse substantiaIis, ve

putant Durandus, & Paludanus, Primo quia humanitas aduenit Verbo perfecte,& substantiaIiter completo In suo esse . Ergo aduenit illi accidentaliter, adeo que facit cum illo totum accidentale, ut aliqui ex Nestorianis, & Eu- nychsanis opinabantur. a Ita se habet vnio

206쪽

De intona b satisa. 2osvnio ad Verbum , & humanitatem in Christo, sicut in toto ad formam, & materiam. Sed haec non est substantialis, eo quia nihil sit aliud, quam generatio formae in materia. Ergo, & illa , quae proinde erit sola actio, qua Deus sumit ca nem 3. Incarnatio est indutio carnis, instar vestis, ut dicitur ad Phil.

tu inventus ut homo . Sed vestes sunt venito per modum accidentium, eo quia ν

illum intrinsece non immutent. Ergo sicut incarnatio est Verbo accidentaIis, ita humanitati uniri cum verbo, est illo veluti vestiri, per unionem accidentaIem, qualis est adiacentia vessium ad corpus. Videtur a. quod haec unio sit naturalis. Primo quia ita vocatur a Patribus, ve Cyrillo, Damiano, Nagianzeno, So phronio, Be Niceta, ut refert Suar. hic disp.S. Seem I, sub finem . Deinde quia si haec unio esset intrinsece supernaturalis , Christus ex illa resultans esset supernaturalis, adeoque non solum esset

possibilis, sed daretur de facto substantia

supernaturalis, cuius oppositum docuismus in tr. de Visione. 3. Christus nor esset uniuoce homo, ut alij , sed esset diuersae speciei, utpote constans ex principio intrinseco supernaturali. Ergo non

posset diei,de Deo,ct homo factur e viseritur in Symbolo Nicaeno, quod est

erroneum. q. Haec unio est materialis, &corporea, aliter non posset recipi in carne, illamque unire cum Verbo. Ergo es

207쪽

ios Di p. VI. Art. IT. naturalis, quia non superat vires extremorum , qu e sibi applicata , se ipsis v..

niunturia

Videtur 3. quod hic modus sit duplex,

unus qui uniat animam, & alter qui vitiat Corpus cum Verbo, qui duo modi sine veluti partiales, constituentes in Christo, unam unionem totalem humanitatis

cum Verbo, ut docet Gibbo disp. 3.dub s n.8 secutus plerosque theologo.

rum. Primo quia in triduo mortis Christi anima, corpus,etiam ab inuicem separata , remanserunt Vmta Verbo. Ergo singula habent partiales uniones; aliter si sui sient unita unica unione, cum iIIa in 'separatis manere non posset, remansissent diuisa a Verbo, quod est erroneum,Cumst commune proloquium , quod semel assumpsit,numquam dimisit. 2. Cum Verbum descendit ad inseros , secum duxit animam, &non corpus , quod remansit in sepulchro . Sed si corpus suisset unitum cum Verbo, per eamdem unionem, qua frit unita anima , non potuisset non descendere cum anima. Ergo per diuersam unionem. 3. Modus debet proportionari rei, cuius est modus. Ergo unio an, mae debet esse spiritualis, & corporiS,materialis. q. Vnio animae cum corpor ,

non fuit assiimpta, non solum quia da retur modus modi, & vnio unionis , sed etiam quia non potuisset dimitti, & sic Christus non potuisset mori , quod est erroneum . Ergo fuerunt assumptae partes

208쪽

humanitatis, singule singulis unionibus partialibus

Concl. Modus unionis est substantialis , intrinsece supernaturalis , is unus simplex, non compositus ex pluribus parsi alibus. 'probatur prima pars. I. ex definitione quin rae Synodi generalis aet S. can. q. Lui non confitetur , filium Dei carni substantialiter uniri, anathema sit. Cui concinunt Ephesiuum can-II.& Lateran . sub Martino L consuItat. s. e. 6. Deind

quia si haec unio non esset substantialis, non faceret compositum per se , sed per- accid. Ergo Christus non esset per.se, &substantialiter Deus homo, quod ut haereticum, clamnatum est in Nestorio. 3. Reiscitur communiter ut absurda, locutio Durandi, quod non tam proprie dieitur Deus homo, sed humanatus , eo quia in Conc. Francostire ; ep ad Ep Hispaniae definitum fuerit Verbum diuinum non egaicendum humanatum , sed homo, neque homo deificus, sed Deus. Et in Later. cit refertur , & approbatur ep. Alex. III. ad

Ep. Rhem. sua inuehitur in quosdam id

negantes , inquiens . Cum Christussit ρε fectus Deus, oe perfectus homo , qua temeriatate audent dicere, qώod Chrsus fecundum quod est homo, non est quid' At si unio non esset substantialis me quo, homo non pose set affirmari in recto de Verbo, nec Deus 'de homine, dicendo, Deus est homo, & ho 'mo est Deus. Ergo est substantialis.

Probatur secunda pars, Illud est fila

209쪽

1o3 Di'. n. Art. Ittrinsece, & quoad Iubstantiam supernet turale, quod est omnino indebitum on hi naturae particulari, secundum se consideratae, ut fuse probauimus in trac. de Vis. disp. 3. ar. a. Atqui umo hypostati- lca nulli naturae particulari est debita , veprobauimus di . I ubi asseruimus, neque

posse cadere sino meritum , adeoque neque moraliter esse debitam. Ergo est omnino supernaturalis. Probatur tertiri In quolibet toto substauriali, datur una tantum Vnio substantialis, inter materiam, & formam, sint omogenes , siue aetherogenes, ut fuse prohauimus in I. de gener. dl sp 2. ar. 3... ivbi acuimus calamum, aduersus adimiten.

tes duplicem unionem partialem - Ergo etiam quia in sacrosancto coposito Christi Domini suffcit una umo nypostatica, non est diuidenda in duas, ut mox patebit . Ad I. Nego consequentiam. Quamuis. enim humanitas adueniat Verbo perfe- feta, & substantiae iter completo , quia tamen iosa humanitas non aduenie ut in se perlecis, & substantialiter completa sed ut complebilis per subsistentiam ipsius Verbi, ideo facit cum illo totum substantiale in quo humanitas se habet per m odum perfectibilis, & Uerbum per modia m peritatiui , non quidem per smodum y arti& , sed per modum termini fratrinsectita vitam Uerbum, , quam hum

litas subsistant una, di eadem subsi

210쪽

. stentia, quae cum sit diuina, & substantia- . lis , facit totum substantiale diu in uino , non quod humanitas fiat deitas, sed quod diuina subsistentia deiscetur, ita vi posest vere diei, quod sicut Deus factus est

homo, ita homo factus est Deus,per communicationem idiomatum , ut videbimus infra suo loco. Ad i. Nego minorem, cum sua prohatione, cum probauerimus in I. de gener.disp. ar. 3. unionem formae cum materia , realiter distingui ab aetione a produetiva, seu eduetiva formae a mat Tia. Hoc autem muIto magis vaIet de actione, qua Deus incarnatur , quae cum non terminetur ad seipsam, debet terminari ad unionem omnino distinctam, prς- sertim cum actio, quatenus est unitio , cum sit essentialiter transiens, & successiva, non potest esse identificata , cum unione essentialiter permanente, saltem

secundum speciem, ut est unio bypostati-

Ad 3 Nego maiorem ἰ aliter non esset verum quod dicitur Io: I. Verbum caro factum est, cum vestitum non fiat ve- sis. Ad locum Apostoli dico,per Iy ha- bitu inventus ut homo, denotari, non is tum quod Verbum in Christo appareret per humanitatem, & per illam nobiscum Instar hominis versaretur, ut dicitur ibid. In ilitudinem hominum factus , & form serui aeripiens , sed etiam quod sicut vestes, quia rinsecus adiacent, non induu