장음표시 사용
241쪽
et4o Dilh. I. Art. Via per se, est vere,& proprie compositum . Sed persona Christi constat e X natura diuina, & humana, quae ab inuicem realiter distinguuntur, & vniuntur ad facie dum unum per se; aliter facerent multi in tudinem confusam, & inordinatam. Ergo est vere, & proprie composita, non quidem copositione actus, & potentiς , sue perfectivi, &perfectibilis, sed natum, &subsistentiae, qua compositione in lib. de
Deo uno disp. .ar. I. excIusimus a Deo, ut est in se,tamqua repugnante eius sum
snae simplicuati,& admittimus in Christo, non qΗide respectu diuinq naturet,ut est in se,sed solum respectu eiulae, ut est unita naturae humanae, in sua subsistentia , a se sola ratione distincta , licet realiter, &adaequa te distinguatur a natura humana. Ad i. primae sententiae, Nego antecedens . Quamuis enim unio materis cum forma sit maior extensiue, eo quia terminetur ad suppositum,& naturam, non tamen est maior intensiue unione hypostatica, quae solum facit unum in supposito. Et ratio est, quia haec facit communicationem idiomatum, quam alia non facit neque enim potest dici , anima es corpus, cum quo unitur, & viceversa , sicut potest dici, homo est Deus, & viceveris . Ad et Nego antecedens, quoad secundam partem, cuius falsitatem solo prostrauimus in tr. de vi S de qua ait Suar. hie disp. ii. steti 1. Illud quod ex intellectu , iuiolligibili flat maxime unum,quia
242쪽
De uniona hypostat te a. 26 Iis eliseius ssit ipsum intelligibile. magis per
metaphoram , quam uere dictum au. Hic auiatem uerissime , t ' propriusime Verbum factum s homo , per intimam coniunctionem bum Ad 3. Nego consequentia. Et ratio est, quia cum subsistentia creata sit negativa, non indiget modo positivo, ut unia tur cum natura , cum qua uniretur per modum,si esset positiva, sicut est diuina. Ergo hinc no arguitur maior unio, Cum nulla sit unio positiva. Ad q. Nego consequentiam , cum sequatur oppositum . Et ratio est, quia eXtrema minus distantia, minus distant ab unitate. Ergo indigent minore neXu . ut fiant unum . Ea vero quae magis distant, quia magis distant ab unitate , indigent maiore neXu, ut fiant unum , sicut sunt natura diuina, de humana. Unde retorquetur argumen
Ad t. Secundae sen. Dico, Personandi Verbi compositam, non quia adimittat in se compositionem intrinlecam, per quam diuidatur in partes componentes , quod
tolleret ab ipso simplicitatem ; sed per
hoc quod extendatur, ad terminandam naturam humanam, per modum termini
intrinseci, quae simul cum natura diuina facie ineffabile Christi compositum, ita ut compositio sit extrinseca Verbo , Se intrinseca soli Christo, in quo quia noudatur, nisi persona Verbi, ideo illam de-nOmiuat compositam , quatenus subsistic in duplici natura, quae unita componum
243쪽
a 1 DO. n. Art. VI. Christum, modo explicato. Ada Nego consequentiam, quae solum valet de toto respectu partium, Quia ergo verbum non componit Christum per modum partis, ideo Christus non est perfectior Verbo , sicut alibi diximus, compIexum ex Deo, & creatura, non esse persectius solo Deo , saltem intensive . Vnde patet solutio tertis, quod sobum valet de Componentibus per modum partium; & in
hoc sensu negauimus loco citato, posse Deum venire in compositionem cum alijs. Quomodo autem componat per modum termini, & non partis, dieiitinest in loco citato, & valde proderunt quq mox dicemus .
An unio Dpinatica trabat eommunicationem idiomatum Dei, ct hominis lVIdetur non trahere, Primo quia vel
nium attributorum , vel non λ Primum est haereticum, quia faceret Christum, aeternum, immensum , omniscium, omnipotentem,immutabilem, & impastibilem. Secundum etiam est erroneum, quia nou, posita tali communicatione, Christus vehomo non esset Deus, sicut ut Deus non
esset homo , & sic tolleretur incarnatio, quia
244쪽
De unione Θpsatiea. 2q3 quia non verificaretur quod verbum siefactu caro, ut dicitur IO L. Ergo non datur haec communicatio idiomatum, quae cosistit in hoc,quod ea, quae dicuntur de Deo, dicamur de homine, & viceversa. Deinde , posita tali communicatione iadiomatum , dicerentur de Deo, quae dicuntur de homine, nempe quod incaepe.rit esse, quod sit creatura, defectibilis, passibilis, & mortalis , quae Deo repugnant. 3. Diuina attributa sunt perfectiones absolutae, & propriae essentiae. Edigo si communicarentur humanitati, ex vi unionis, haec nota esset in natura , &non in persona a vel si dicatur faeta in
Persona, communicarentur proprietates personales Verbi, nempe generari ad Intra, spirare, esse Patri consubstantialem, Coaeternum, Coequalem, dic, quae sunt absurda.
i. Conia. Est impossibile , feri in Christo
unionem substantialem, natura druina cum humana in persona Verbi, quin resultet Christo utriusque natura communicatio idioma rum , ex ut pracise talis unionis. Est communis, & de fide. Probatur, communicatio idiomatum, nihil est aliud, ni si quod praedicata propria utriusque naturae, nempe diuinae, de humanae, pradicentur de supposito , seu de persona Christi. Sed haec praedicatiosequitur necessario, ex natura rei, ex umnione talium naturarum in eadem persona Criisti. Ergo ex tali vitione sequitur
245쪽
necessario ex natura rei, Communicatio
idiomatum. Maior, & consequentia sunt certae penes catholicoS. Minor probatur, ex vi unionis hypostaticae, factum est, ut suppositum Uerbi aeterni, quod erat proprium solius diuinae naturae, vere, & pro prie fieret suppositum humanae naturae.
ita ut sicut haec in illo solo subsisteret, ita di hoc non subsisteret amplius in inla . natura diuina, sed subsisteret simul in diuisa, & humana natura, ex quo fieret Christus, in quo essent duae naturae, &vna persona. Quia ergo per na diuinae st essentiaIiter Deus, propter identitatem cum diuina natura, ideo non potest
se ad extra communicare naturae humanae , illam intrinsece terminando , nisi communicet etiam quae sunt propria ipsus essentialiter, & suppositaliter ; scutecomierso non potest assumere naturam humanam, ut sibi substantialiter uniatur, di a se mirinsece terminetur , nisi sibi communicet quae sunt propria talis naturae , cum sit impossibi Ie . communicari causam formalem , quin communicetur omnis eius effectus formalis, qui subiecta non repugnet. 2. Concl. Ea quae eonueniunt naturε humans, ut in se terminata propria subsistentia, non possunt prgricari da Christo. . Probatur, quia cum perlana creata non sit assuinptibi Iis a Deo, ut infra patebit , est incompossibilis cum diuina a
Quia ergo in Christo est perlana diui
246쪽
De unione Θpsarisa. 2q sna, non potest in illo esse persona creata; atque adeo nec possunt de illo prae dicari, quae sunt propria naturae humanae, ut terminatae propria persona creata , cuiusmodi sunt, esse peccabilem , filium adoptiuum, purum hominem, seu purum Viatorem , &e. quae repugnant diuinae
3. Conclusio. aeua sunt propria utriu με narurg, possunt p*dieari de persona Christi
in concreto, non autem in ahctracto.
Probatur, cum utraque natura terminetur, & sustentetur a persona Christi, haec in conereto circit seipsam ut sor mam, &ipsas naturas ut subiectum. Ergo sicut de naturis dicuntur quae sunt Proprsa personae, ita de persona quae sunt propria naturarum,& ideo vere dicitur, homo est Deus , Deus est homo , Chrisus est Deus, Chrisus es homo, &c. Si tamen acci piantur in abstracto, non possunt diei, quia tollerent naturarum dictinctionem. Uma ergo vere humanitas non est deitas in Christo, aliter non essent unitae , sed identificatae, per ueram conuersiolaem unius in aliam, quod supra reiecimus vehaereticum, ideo non potest dici, diuinitas passa est, humanitas est omnieotens, Sc. Et ratio est, quia hae naturae in abstracto non dicunt suppositum, in quo is in uniuntur. Ergo non habent Communicationem praedicatorum, quam solum habent in concreto , ratione communis personae, qua sola suppositantur . Neque
247쪽
,que Disp. VI. Ar. VII. obstat quod dicatur uita mortua, denotauis
do filium Dei, nam sensus est metapho- Aricus, ut fiat antithesis cum morte , & ideo dicitur, mors mortua tune es in ligno, quando mortua vita fuit, accipiendo cau. sam pro effectu, nempe peccatum pro morte, & Redemptorem pro vita, expci nendo concretum per abstraehim. q. ConcI, KNAE sunt propria unius natura, non possunt de visa praedicari , etιam ineonerato. Ita Suar. disp. 3I. feci. a. & est de fide. rProbatur, per viatonem hae naturae non confunduntur in Christo, ut definitum est in Chalced. Ephes.& Later. sub Marintino I. can.9 Ergo sicut non potest dici
humanitas est diuinitas, vel bumana natura est diuina natura, ita nec potest dici, humana natura es omnipotens , vel natura dianinae I peeeabilis, ut diximus in z. concI. Et ratio est , quia Iicet ut terminat s ea dem diuina subbstentia , habeant com municationem idiomatum, in termino talis unionis,quem diximus esse Christum, tamqn illam non habent inter se , eo inlux in modo significandi, illae propositiones indicent, nutusmodi proprietates, Be attributa conuenire naturis, non quidem ut Verbo unitis, sed ut terminatis
proprijs subsistentijs, quae vel inducerent in Christo pluralitatem personarum , si personae asserantur associabiles , vel tollerent incarnationem Verbi, si cum illo afferantur dissociabiles, & incompossibiles.
248쪽
- . . in τη ove hssatiea. α νω les. Qt Haeseratio, quare etiam de Christo non possint verificari, reduplicando tales naturas, e g. Christus τι Deus est mortuus Chrsus mi homo eg omni olens quia per has reduplicationeq,illa conere ta Deus, & hsmo reducuntur ad abstracta, eo quia per illas significetur, praedicatum conuenire subiecto, ratione naturae
secundum se consideratae, quod est fal- Et hinc patet responsio ad argumenta
Contraria, cum multa possint assirmari, vel negari de Christo, determinando alterutram naturam , quae absolute assirmari, vel negari non possunt, ut-ubique,ab Merno, actum purum, &c. non possunt auetirmari de Christo, nisi determinando Praedicatum ad naturam diuinam; sicut econtra in mutabilem a perfectibilem, uiatorem, &C. non possunt dici de Christo,nis determinando praedicatum ad naturam humanam. Alia vero possunt de illo ab-χIute amrmari, ut esse filium naturalem
Dei,redemptorem mundi, iudicem uniuersorum, &c. vel absolute negari, ut essen eabilem, flium adoptiuum, &C.
Vnde sequitur i.esse falsas has propo-1itiones, Deus ut Deus est homo , homo is homo est Deus, Chri pus ut Deus mortuus est, Chrisscis ut homo est aternus , omnipoten s3mmortalis , immensus , cte. Contra vero ette veras has ab Iute prolatas,Deus es homo, passιs, ct mortuus est, & has, homo est Deusa omnipotens, aternus oee. denotando
249쪽
α 48 Di . VI. Ao. VII. Christum, in quo humanitas subsistit diuino Iupposito. Deinde potest dici,humanitas est de cara , non tamen potest dici, humanitar est Deus, quia prima sonat v-nionem, alia vero conuersionem is, Deus re ideo non potest dici ,humanitas, seu h o-mofactus est Deus, licet possit dici,quod Deus factus sit homo, eo quia homo non assumpsit naturam diuinam, sed Deus humanam. Et ratio est, quia assumptio est actio suppositi . Ergo sicut Deus assa- mendo naturam humanam, illam term nauit propria subsistentia, etiam homo assumendo naturam diuinam, illam terminasset propria subsistentia,quod est impossibile. 3 Potest diei, Christus es diuinitas , ct humanitas simul sumpto , ut pro hae Suar disp. 33. sesi 2.ex Aug. in ench. e. 38. dicente, Missus substantia diuina scilicet, humana sunt unus filius Dei: Mex Leone Papa ep. ij. Verbum, ro, ct an ma sunt unus Chrictus. q. Potest dici,quod Christus sit passibilis , mortalis, Corporeus,&c. & simul impassibilis, immoria talis, & incorporeus, denotando diuersi- eatena naturarum; & multa alia, quae a Dferemus inferius, & magna ex part ysa
250쪽
absoluitur materia per varia' questa. O Vore An Christus sit umis 3
.cum D.ThO. q. 17. ar. I. R Sc io m 3. d. o. q. a. & alijs communiter, esse unum masculine,& in neutro. Proin ho primum I. ad Timo t. a. I in mediato
Dei, oe hominum homo Christus Iesus, i. in Symbo Io S. Athanas. Non duo tamem sed unus est Christus, non confusionesubstantia , sed unitate persono 3. In Symb. Nic. Est in unum D. Iesum Chrictum. Et ratio est quia unus mascuIine appellat unitatem suppositi; & ideo diuinae personae non dicuntur unus masculines sine addito Deuti sed unum , ut dixit Christus Io. Ego
Fater unum sumus, denotando unitatem
substantis. Probo secundum, quia unum cum dicitur subssantiue, significat vel unum ens, vel unum suppositum, vel v- num indiuiditum. Sed Christus est unum suppositum, unum idi triduum utriusque
natu iae,& unum ens compositum ex ptir-ribus substantialiter unitis,ad faciendum unum per se. Ergo est unum in genere neutro, & substantiue sumptum, Ut cle- ducitur ex aut horibus relatis. Neque o, stat quod Christus includat aliud, de aliud Nam D. Τho. q. 2. ar- 3 ad I, inquit, Cum dieitur alterum, alterum i L F. crens