Tractatus de Incarnatione Dominica. Authore fr. Petro de Comitibus Romano ..

311쪽

Da Gratia Chri . 3Irtiae. Ergo eum sit possibilis qualitas , imismo & ipsa gratia infinita secundum inaten sonem,ut probauimus in phys disp.

I. ar. Io. nulla est ratio, cur de facto non fuerit collata animae Christi. Antecedens admittitur ab omnibus ,& probatur ex il Io Io. I. plenum gr tu , Ur meritatis quamuis enim hoc possit explicari de plenitudine necessitatis, quatenus videIicet fuerit Christo collata, omnis gratia illi necessaria ad suum statum , sicut dieitur de matre gratia plena, & de D Si phano plenus graria, ct fortitudine ; tamen ex subsequentibus , de plenitudine eius nos

omnes aece imus , extenditur ad illimitatam infinitatem,ut videlicet per communicationem no exhauriatur. Et ideo Io. 3. dicitur , non ud mensuram dat Deus spiritum stio, sicut facie nobiscum, ut dicituraci Ephes. q. Unicuique nostrum datur graiaria, Deundum mensuram donationis Christi.

unde D Tho hic q 7. ar. ij. elicit, Gra-firi Christi potea diei infinita, est quod non limitatur, quia babet quidquid potest pertinera ad rationem gratia, non datur ei secundum aliquam certam mensuram. Conse

quentia est adeo certa, ut Suar. disp. 22.1eet. I. quamuis doceat sententiam op positam, fateri coactus fuerit. hae assitioon an a eg in hoc, quod impufibile sit, feri gratram actu insuit m, gusa se hac esset poc iiis , nullo modo probari posset, non esseram animr Christi; quin potius ego existim τσm , contrarium esse . pro abalius. Cui subscri-

312쪽

tensa ,esset ut1que concedenda anima CBristi,& citat plures pro hac opinione, quam sequitur etiam Gonet. disp. 13. ar. I.

Confirmatur, tanta est dignitas, & excellentia animae Christi, ut illi debeantur, ex vi unionis, Omnia dona supernaturalia, absolute possibilia , dommodo non repugnent ipsi unioni , & fini redempti is mundi Cum ergo gratia in-

cum his non pu maxime congruae exceIlentiae,ia dignitati Christi, fuit illi de facio data. Probatur de sanctitate, non quidem substantiali, de qua locuti sumus in I. ar. sed de accidentiali,quae habetur per gratiam habitualem sanctificantem . Cum enim illa habeatur formaliter per ipsam personam filii Dei, quae est simpliciter

infinita, utique communicat humanitati eoniunctae, per sui coinmunicationem , sanctitatem simpliciter infinitam . Quia tamen haec communicatio non fuit peridentitatem , ut ad intra , sed per solam unionem substantialem, ideo non faciebat animam Christi essentialiter, sed so-ltim personaliter sanctam, ut di etiam est supra. Probo igitur Conclusionem, mea. sura sanctitatis accidentalis, desumitur ex quantitate gratiae habitualis, quae est

causa formalis illius . Ergo si haec sit intensiue infinita, etiam illa erit taliteT in 1 fini-

313쪽

Iuatur secundum rem a sua causa forma- i. Quctu autem haec infinitas, non sit so-ia Ium in esse physico talis gratis , sed etia: in esse morali, probatur , quia haec gratia reddit humanitatem Christi adeo san4 i. etam, & Deo gratam , ut det illi illimi h latam quamdam aestimationem. & digni, F larem , non solum respectu hominu , sed etiam respectu Des , ratione cuius eius opera sunt infiniti valoris, in genere meriti, &ιnfiti te fat sfactoria, in genero satisfactionis, ut probauimus disp. q. bi & s. hi taeo Christus potuit Deo pro tu nobis satisfacere, de toto rigore iustitiae,& potuisset iisdem suis operibus, satisfail cere pro peccatis etiam infinitorum ho- si minum Ergo eius gratia habitualis, non solum in esse gratiae, & qualitatis, sed etiam in genere moris, & secundum valo- rem, & moralem aettimationem est insi' nita,& per consequens eius sanctitas for- , maliter ex Illa resultans, fuit infinita simpliniter, secundum intensionem . Probo demum, quod neutra sit simplieiter infinita, secundum extensionem , mimo quia de faeto no sanctificauerunt,l nisi Christi humanitatem , quae in ratio : ne entis, & causae materialis subiecturae, est aliquid tiuitum, & limitatum, quam 'tam ratione sus perfectionis intensivae, essent aptae gratificare , & sanctificare

i ' infinitos.homines. Ergo scut calor infi' Latus,postus in uno solo subiecto finito,

314쪽

non esset extensiue infinitus, licet in il Ioiprsitaret effectum formalem intensiue infinitum, ita gratia, & sanctitas Christi, in esse physico , secundum quod non habuerunt perfectionem extensiue infinitam . Deinde quia neque in genere moris habuerunt extensionem infinitam s. Cum enim de facto no disposuerint Chrietum, ad assecutionem actualem praemii infiniti, de ad actu satisfa endum pro iu- finitis, licet illum constituerent aptum in actu primo ad utrumque, de laeto non ex

tenderunt suam causalitatem moralem ad infinitos effectus cathegoramatice, ut

dictum est in disp. q. & s. Ergo non habuerunt perfectionem extensiliam in actu secundo, sed solum iii actu primo infini

Unde patet resposio ad I. primae sententie. Ad a. Dico , qualitatem infinite intensam , non posse fieri maiorem sedum intensionem, eo quia cum unum infinitum non sit maius alio , ut dictum est in pbys. qualibet laeta graduum accessione, sicut non cresceret eius formalis infinitas, ita neque crescerer eius intenso ; posse tamen fieri maiorem , non λ-lum entitati uc,per augmentum, & maiorem per feetionem partium materialium, sed etiam extensiue, per informationem

plurium subieetorum. Quomodo autem illa gratia infinita, per additionem , vel ablationem graduum, non faceret Christum magis, vel minus gratum, Vide, in Phy .

315쪽

priis terminis, inuenies solutionem huius quastionis, sicut etiam terti, argumenti cle lumine gloria, & De 3 e. mprehen .sione Au Nego suppositum. Et dimigratiam, ali atque omnes qualitates sit, Pernaturales, creari quidem Io subiecto, non tamen educi de eius potentia Ad i. secundae sententiae , Nego ante-

Cedens , quia sanetitas Dei conuenit Pliessentialiter, & per ident/ratem; animae vero Christi conuem e accidςnta liter, quia potuit non conuenire, Ze per solam vnionem cum Uerbo Ad a. Nego maiorem Cum enim virio solum sanctifice emi quo, ut dictum est in ar. non potest esse mensura sanetitatas. Ad 3. Ultro admitto , quod Christus non posset fieri substantialiter sanctior, propter traditas

rationeS , neque accidentaliter per gratiam habitualem. Probo primum , quia pyincipium sanctificans ut quod erat persona Verbi, quae est incapax augmenti. Probo secundum , quia ab initio habuit gratiam infinitam , quae intensiue augeri non potuit, ut dictum est. Solum Ergo dictum Lucae veri ficatur de scientia acquisita, de qua infra disp. 9. ar I & M &quatenus Christus secumdum processism ,-r iis, perfectiora opera fuciebs, υt se uerum hominem demonstrarer, min his , qua Iuvad Deum, in his qua sunt ad homιnem, ut

316쪽

Dθ. VIILArt. ILeheologice exagitauimus. Ad q. Dico, nullum e sse absurdum dicere, quod primium Christi fuerit syncathegoremati

ce infinitum , quatenus videlicet nullo praemio finito,eiuS merita exhaurirI P tuerint Ηoc enim admisso, & saluamus infinitatem valoris eius meritorum , qui extendebatur ad omne praeinium,& simul potentiam Dei ad praemia rependenda , quae cum semper sint actu finita , & nullo finito exhauriatur Dei potentia , quoli h et dato, semper remanet in potentia ad

dancla a Iia , M Praterea CODCorciamus textus, quia loco Citato negauimus tan

tum infinitatem cathegor ematicam prae-iniorum, corres podentium meritis Christi, non autem syncathegorematicam lucassertam.

ΑRJICVLVS III. An in Christo fuerint gratia actualis,

oe gratis data sVIdetur i. in Christo fuisse gratiam

actualem adiuuantem , ut docet Suar disp. IS. Att. q. Primo quia indiguit lumine supernaturali, ad videndum Deum, illumque amandum . Ergo indiguit gratia e Xcitante, & ad vivante. De. inde quia visio , & amor supernaturalis Dei, superant vires naturales animae

Christi. Ergo necessario debuerunt pen-

, dere

317쪽

D. Gνatia Christia 3i de re ab auxilio aetuati supernaturaIi,

quod dicitur gratia adiuuans Videtur x. in Christo non suisse pratias gratis datas , cuiusmodi sunt fides , gratia sanitatum, genera linguarum , Maliae. quae numerantur ad Cor I 2. Primo quia vi sio pugnat cum fide , & pro. Phetia , quae sunt obscurae. Ergo Clinia, Christus habuerit visionem,no potuit hahere fidem , & prophetiam . a, Christus non usus est, nisi idio male hebraico; cum enim venisset ad saluandos hebraeos, verpse testatus est Matth II. Non sum missus, nisi ad oves, quς perieruut ἀomus Vrael,

hoc solum idioma illi suffecit Ergo non habuit genera linguarum . Demum , hae gratis sunt media ad obtinendam beati. tudinem Ergo non debuerunt dari illam habenti. Concliasio , Ru muis Christus non Mis

buerat gratiam actualem , tamen habuit om

nes alsas gratias gratis datas, non repugna res eius statui.

Probatur prima pars, omnis gratia actualis reducitur ad illustratione in mentis, quς dicitur gratia excitans,& ad motionem voluntatis, quae dicitur adiuuans, quam proinde aliqui vocant concursum, leu auxilium supernaturale . Sed Christus neutram habuit, non primam , quia per visionem Dei, vidit clarissime quid esset faciendum,& quid vitandum meque fecundam, quia ex elara visione summi boni, necetiario excitatur voluntas ad

318쪽

i 8 Disp. VNI. Ar. IV. eius amorem , & ad fugam omnis nec eati, ut vidimus in tr. de beat Ergo non habuit gratiam aetualem . Hoc tamen debet intelligi de Christo, ut comprehensore Nam ut viator indiguit gratia actuali , per modum concursus, ad eliciendos actis liberos supernaturales, ut optimὸ probat Suar. Ioc. cit. dico primo, Ne

Unde patet so Iulio primi. Ad a. Nego consequentiam , quia sicut intellectus iussicienter disponitur per Iumen gloriae

ad visionem; ita & νOIuntas, per gratiam habitua Iem, ad aetus charitatis, quibus positis, sicut concursus ad visionem, Cui tiit debitus intellectiti informato lumine

gloriae, non dicitur gratia ad illuans , ita neque concursus ad aetum charitatis, quia est debitus voluntati , informatae

gratia habituali.

Probatur secunda pars, omnes gratiae, quae dicuntur gratis datae, ordinantur ad

manifestatio 3 e fidei, eiusque doctrinae, ut docet D Tho q. T. ar. 7. Ergo debuerunt inesse Christo , qui ut legislator, doctor, & caput Ecclesiae, Ieges ad litem

pertinentes , condebat, & explicabat. Quia tamen aliquae ex illis pugnant cum

eius unione , & statu , ideo posui illa mlimitationem, ut excluderem ex illo fidem, & spem. Unde patet solutio primi, quoad primam partem . Quoad secundam de prophetia, nego, esse de eius ratione formali obscu-

319쪽

De Gratia Christi. 3 is obscuritatem Sicut enim non dicit es.sentia litet claritatem , ita neque obscuritatem , sed praescindit ab utraque, &potest cum utraque disiunctive coniungi.

Ergo quia Christus multa praedixit, quae ipse clare cognoscebat, non solum per visionem, sed etiam per cognitionem inis fusam, ideo habuit donum prophetiae, &quidem habitualiter , & permanenter. I d i. Nego consequentiam, primo quia Christus non actu fecit totum id, quod potuit. Et deinde quia cum genera linguarum, & interpretatio sermonum fuerint Apostolis communicata , ut Iegi tur in eorum actis, multo magis debuerunt Christo communicari Ad 3. Negoennsequentiam , quia licet non prodes sent Christo ad hunc finem, erant utiles tamen , ut per illas aliis prodesset, ad

quorum utilitatem ordinabantur

Ex dictis sequitur de virtutibus theoIogicis non fuisse in Christo fidem, &Ipem, quae pugnant cum visione, sed solam charitatem. Quoad alias virtutes dico, in illo fuisse virtutes cardinales,nempe fortitudinem, prudentiam , iustitiam, di temperantiam, non quatenus dicit victoria de Iuctamine concupiscentiae, sed quatenus dicit moderationem potentiae sensitius Quoad habitum paenitentiae non potest esse difficultas, quia cum Christus

peccare non potuerit, illius non eguit, Nideo in tr. de paen. conclusimuS, illum a

320쪽

Dἰθ. VIII Art. III.

hiis moralibus, dico illas in Christo sui sese, quia cum spectent ad perfectionem,&dignitatem animae Christi, & non sint

incompatibiles cum eius statu , non debuerunt illi denegari An autem illas habuerit m fusas omnes ab Initio , cum gratia habituali, vi docent AluareE, & Go-nethus, vel illas propriis actibus acquisierit, ut docent Suar & VasqueZ , quia nichil certi habemus e sacris paginis, ideo utrumque est probabile. Queres, an fuerint in Christo dona Spiritus sancti, qtiae sunt sapientia, scien-

tia. intelleetias, consilium, torti tudo, pietas, & timor Dei assirmative Cum communi, intelligendo nomine timoris, non sollicitudinem imminentis Paenae, propriam timoris seruilis, qui non fuit in Christo , sed reuerentiam , & venera tionem Dei, propter eius eminentiam, &excelleatiam , quae sunt propriq timoris filialis. Probatur aute primo ex Isaiς ij. ubi de Christo dicitur , Requiescet superoum spiritus Domini , hiritus sapientia , intellectus, spiritus consilis , fortitudinis , Diritus scientis, o pietatis , ct replebit eum spiritus timoris Domini. Deinde quia haec dona,neque quoad habitum,neque quoad

actus proprios, pugnat cum statu Christi, immo valde conducunt ad eius perfectionem, & excellentiam. Ergo illi conueniunt. An autem haec dona distinguantur a tribus virtutibus theologicis, &quattuor cardinalibus, ut docent Suar.