장음표시 사용
361쪽
De Voluntata Chrim. 36Iest sui populi, non vero adiective, ita ut cadat supra ly peccat Orsi. Vel demu Iy delia
Horsi,debet legi dilectora, ita ut eius amici us vitae insidiaretur. Ad S. Nego conis sequetia. Neque enim Christus voluit baptizari,quin contraxerit Originale peccatum , cum de illo dictum fuerit Lucae I. siquod ex te nascerur factum,sed ad nostrum Oocumentum ,& insigne humilitatis e-Aemplum, quo voluit cum peccatoribus recenseri, ut dicitur ad Heb. q. Tenta-rtim per omnia pro similitudine , absque ρε caro. Ad 5. Nego utinorem, quae licet
posset esse vera, si procederet de derelictione quoad unionem hypostaticam, vel quoad affectum, seu gratiam, non tamen est vera, quatenus significat quod Deus
derelinquat in manibus Persecutorum scum saepe permittat, suos electos vexari,
di occidi ad maiore sui gloriam , eorum que pro laetum. Quia ergo Christus Hie a Patre relictiis in manibus crucifigentium, & exprobrantium, ideo filia Ii querimonia , ad patrem conuersus , protulit illa verba, non ut suppetias haberet, ad mortem euadendam, Quam sponte pertulit, sed ut illi ostenueret sui doIoris a cerbitatem , quem sine proprio delieto patiebatur. Vnde sequitur, esse falsam, impiam, & blasphemam consequentiamsquae ex illis verbis nullatenus inferri
Ad a. Nego minorem. Ad cuius pro
362쪽
Disp. X. A. t. II. Iiberum arbitrium, non tamen ad bonum, vel malum, sed solum ad magis, vel mi. nus bonum, ut videbimus infra. Ergo etiam seclusa beatitudine , peccare non Dotuisset, quia adhuc retinuisset sanctitatem increatam, exclusillam peccati.
Ad quod est Achilles aduersariorum, Nego consequentiam, Primo quia incaeptio cum sit naturalis conditio creatum, quae essentialiter est ab alio, est in se bona,& ideo potest a Deo amari,& absumi in aliena natura , quod idem clico
de morte, quatenus est Paena,debita Culp ori mi hominis . At malitia peccati nullam habet in se bonitatem, ratione cuius ametur a Deo, & assumatur In aliena natura. Deinde, nihil pure physicum est Deo odibile, qui est causa illius. At malitia peccati est per se odibilis, & ad nullum bonum. finem ordinabilis Ergo non est aliquid pure physicum , adeoque
neque est assumptibilis in humana natura. Contra vero duratio temporaria , Ndesitio vitae naturalis, cum sint aliquid Dure physicum,assumi p6ssunt, & ordinari ad gloriam Dei. 3. De facio Verbum est incarnatum , ad redimendum hominem a peccato. Ergo quidquid aiIumpsit, ordinauit ad hunc finem, cuiusmodi lae. re nasci, pati, & mori in humanitate absumpta. Sed peccare in illa, non potuit ad hunc finem ordinari, ut patet. Ergo neque potuit assumi.
Ad probationem nego suppositum, &
363쪽
De Voluntate Christi. retorqueo argumentum , licet pati, &mori repugnent diuinae Personae, tamen cum conueniant naturae assumptae, per communicationem Idiomatum, dicuntur de diuina persona , & ideo vere dicitur, Deus passus, & mortuus est. Ergo etiam licet peccare,no possit Deo conuenire,diceretur de illo, si peccaret natura assupta. Dices, variatis principijs, variatur aetio. At variatis personis, non variatur actio , di ideo cognitio creata Christi, est eiusdem speciei cum nostra. Ergo persona sseu suppositum non est principium actio-n's, adeoque peccatum naturae non Po test illi tribui. Distinguo maiorem , va riatis principiis quo , variatur actio, concedo: variatis principiis quod, nego . Et admissa minori, distinguo consequenS , suppositum non est principium quo actionis,concedo: non est strinci Pium quod,nego consequentiam. Et ratio est, quia suppositum est quidem principium quod eli, Citiuum, non tamen specificatiuum,quod conuenit soli principio quo, cuiusmodi est natura, seu eius potentiae operativae, aliaque principia formalia, seu virtutes agendi. Quia ergo subsistentia concurrit solum ut conditio praerequisita, ex par te principis quod, seu ut eius constitutiva,
ideo licet varietur, dummodo retinea tur idem principium formale quos non variatur actio, quia non variatur eius specificatiuum . Hoc autem non tollitis
quod actio non tribuatur supposito, ex
364쪽
quo emanat,& ideo falsa est postrema co.
equentia . Praeterquamquod posset etianegari minor, quia in tr de beat disp.q ar. 6 asseruimus, amorem Dei in via, esse di. uersae speciei ab amore in patria , ob diuersit atem principu . Ergo quia cognitio Christi, utpote theam rica,dicit essentia. lem depencentiam a persona diuina, nollpotest esse eiusdem atomae speciei cun nostra,quamuis sit a natura humana eiusdem speciei, eleuata tamen ad modii essendi supernaturalems unde omnis eius operatio est supematuralis , saltem quoad
. Ad q. Nego antecedens. Ad eius pri. mam probationem admitto , potuis a Deo assumi naturam humanam , qua prius tempore existens in proprio su p. posito, non solum haberet peccatum originale, sed etiam actuale, vel saltem habituale. Hinc non sequitur, quod potui se set Deus denominari peccator, Primo
quia non assumpsisset peccatum talis naisturae , quod statim per ipsam naturae an sumptae sanctificationem, destruxisset . Et deinde quia cum haec natura praesupponatur peccatrix in proprio supposito,ante ipsam assumptionem,diuina Persona non fuisset principium particulare quod, Nantrinsecum talis peccati, ad quod so- ldum concurrusset indivisim cum alias personis, ut causa uniuersalis, permissiue , S per accidens, sicut concurrit ad peccata aliorum hominum . Ergo sicut alio rum
365쪽
De Moluntate Chriai. rum peccata non possitnt illi tribui, ita
nec peccata talis humani ratis.
: Dices, saltem posset dici, quod fuisset
peccans in tali natura, sicut dicitur,quod Creaverit mundum per hunc homiuem s. Nego consequentiam, & paritatem . Et ratio est, quia quando peccasset haec natura , non substitisset in hoc diuino su posito, sed in proprio creato. Ergo quoad Spera , quae patrasset in lati statu , non posset habere communicationem idio matum, cum hoc diuino supposito, quod nondum erat suum . Post assumptionem aute quia subsistit in diuina persona,quael cum alijs mundum creauit, ideo cum per. ly hie homo, reduplicetur suppositum, seus persona, bene dicitur, quod hic homo
mundum creauit, denotando persona, Nnon naturam humanam, quae cum & ipsa sit creatura, non potuit esse creatrix. Urgebis, potuit Veibum assumere naturam, quae dimisso peccato quoad culpam, remaneret sub illo, quoad reatum p ne, vel fomitem illius. Ergo unio hy. Postatica ex se , non expellit omnino Peccatam. Nego antecedens quoad v-tramque partem. Quamuis enim Suarius disp. 3q. sect a. sub finem admittat primum, mihi tamen non probatur. Et ratio est, quia vel est sermo de reatu pq nae ae ternae, vel de reatu pqns temporalis Primus remanere non potest , ablata cuIpa, ut probaui in tr. dρ mn. Ergo si per v i aionem supponitur ablata culpa, non Po'
366쪽
366 Di .X.Art. II. testin telligi, remanere talem reatum,qui cum illa essentialiter connectitur Sed neque potuit remanere secundus, quia cum merita Christi fuerint infiniri valoris, quaeliber eius penalitas erat susticientis sima, ad satisfaciendum pro qualibet par-na,debita cuicumque peccato. Ergo quia ille primus actus, assumptionis carnis pas-Ibilis, in utero virginis, suit illi voluntarius, & paenalis , utpote qui pollebat perfectissimum usum rationis, plenissime
satisfecisset pro tali debito naturae assum prae, adeoque abstulisset ab illa omnem
reatum Paenae tempora Iis. Neque obstat,
quod adhuc iIIa reliquerit expositam doloribus, & passionibus. Siquide cum liqcexpolitio non esset in paena patrati Criminis, sed voluntarie a Christo suscepta, ad soluendum pro nobis , respectu ipsius non habebat rationem debiti , & mu Itominus reatus, quatenus hic dicit obligationem ad pamam, debitam proprio Peccato .
Quo ad fomitem dico, neque illum icinatura assumpta remanere potuisse. Et ratio est, quia vel loquimur de natura 3,
quae de facto fuit assumpta , vel de alia, que antea peccasset Quoad prima no Po teli esse dubium, quia cum numquam C O traxerit peccatum originale , neque potuit subire fomitem, qui est eius effectus, ut multi probabiliter docent de ipsi is Dei para, quatenus fuit prquenta a labe
originali . Quoad secundam , dico etiam
367쪽
De noluntata Chrisei. 36 non potuisse remanere in natura assumis Pta, Primo quia per unionem fuisset omisnino purgata ab omni labe , S soluta ab omni debito illius, ut dictum est . De in . de quia vel est et sermo de fomite in actia fecundo, quatenus dicit actualcm motio- Dem appetitus sensit sui ad obiectum sensibile , trahentem ad peccaminosam de- ordinationem, & quia hic fomes semper est cum aliqua culpa, non potuit esse In Christo; vel de fomite in aetu piri mo, quatenus dicit naturalem inclinationem Pro Xl me expeditam , ut possit rationem Praeve re,& moueri contra illam . Et quia totum hoc accidit, ex vi prinatio ni S rectitudinis, quam homo habebat in statu innocentiae , per iustitiam Originalem, qua sensus rationi subi j ciebatur , non potuit locum habere in tali natura, quae per unionem ad sanelitatem in- Creatam , . vel fuit donata iustitia ori ginali, vel habitibus supernaturalibus virtutum adeo excellentium , ut appetitus sensitivus , rectitudinis limites non excederet, sed voluntatis dominio per se, cie subiectus, non inoueretur, nisi regula tus a ratione. Et ideo fuisset quidem naturalis inclinatio, non tamen iomes, qui semper est vitiosus.
Neque obstat quod Christus appetieri e
fuga passionis,u mortis, unde Matth. 26. rogauit Patrem posbile est , transeat is me calix iaε, qui appetitus cum esset con tra rationem, di praeceptum patris, vi
368쪽
36s Di p. X. Are. II. debatur effectus fomitis, inclinatis ad mlum, siue positiuum, siue privativum. Squidem dico primo, horrorem , & m; tum mortis, utpote corruptus indiuidunon esse malos, & vitiosos in se , immesse bonos , ut conformes inclinatior naturae, quq dictat conseruationem incliuidui . Ergo non possunt esse effectus fomitis vitiosi. Deinde dico , hunc motu tfuisse Christo voluntarium , ut ostendcret Patri, quod non obstante obiecti aiduitate de se horrifici, adhuc tamen er Promptus ad obediendum , M ideo ita
dici verumtamen non maera rara voeas , seae et
fiat. Unde a Pparet, appetitum fugien mortem, non fuisse absolutum , sed Coi ditionatum, cum subiectione ad diuina voluntatem , quod ostendit, fuisse dirictum a ratione, quod fomiti non conunit. Demum, in druinis Praeceptas non praecipitur amor obiecti, sed obedientia docente Augnstino lib. Io confess c. alloquendo de aduersis a Deo immissis, Talerare ea iubes, non amare; nemo enim quo tolerat, amat, quamuis tolerare amet. ErgIicet Christus quoad partem inferioren naturali fuga oderit mortem , quia tam per partem superiorem amabat eius pepessionem, in obsequium Dei prscipi eitis, ideo nullo fomitis motu concutithatur.
Ad a I iam probationem , quod potuisset Deus pacisci cum natura assumpta quod illam dimitteret, si peccaret, no
369쪽
De Holuntate chriai. 36s patet responsio ex dictis in concl. sed etiam quia cum. haec natura non posset fieri rea dimissionis , nisi per delicta patranda in statu unionis,& cum haec in tali statu patrare non posset, 'tProbatum est , huiusmodi conditionis adimpletio esset illi impossibilis,unde fie ret illi comminatio dimissionis, sub conditione impossibili, quod Deo repugnat Ex quo seo uitur, quod sicut umo esset illi gratia, ita & conseruatio in illa. .
An impetrabilitas Christi potuerit co
poni eum eius libertate, in adimpletione d Lini prscepti de morieniat Referuntur auctorum opiniones , ct refelluntur . V Idetur non potuisse , quia cum ex
una parte Christus esset ommnino impeccabilis, & ex alia non adimpletio, seu transgressio diuini praecepti, sit peccaminosa, nempe contra Iesem aeternam Dei, non fuit liberum Christo non obedire, quod illi erat omnino impossibile. Ergo suit necessitatus, ad obediendum Deo praecipienti mortem, pro salute generis humani, adeoque non libere momtuus est. Quod si non libere. Ergo non
370쪽
necessarium sit meritorium . Quo admisso, Christus neque satisfecisset pro genere humano, neque posset dici redemptor mundi, quo nihil absurdius. Vt Ioluatur hac grauissima dissicuItas, quae semper tractatur , & numquam funditus exhauritur, auciores in varias abiere sententias . Siquidem plerique Tho-m istarum dicunt, Christum fuisse liberum ad non moriendum , non quidem insensu composito cum diuino praecepto , sed in sensu diuiso. Atque adeo sicut dicunt, quod physice praedeterm matus ad
amorem, libere ainat, quia potest non a
mare in sensu diuiso, ita Christus liberes mortuus est, quia in sensu diuisci a diuino praecepto, Potuit non mori Sed quia huiusmodi solutionem explosimus in tr. de praedest. disp. m. ar. ῖ & ideo alii ex illis dicunt, Christum libere mortuuesse, quia sollan fuit ad mortem necessitatus, ex diuino praecepto, quod non facit suppositionem antecedentem, sed consequentem, seu ex suppositione , quam putant non esse I sitiam libertatis . Sed quia omnis necessitas prouenit ab aliquo necessit ante ad exercitium , siue ad speciem actus, omnis necessitas esset compo nibilis cum libertate , quia non posset esse , nisi ex aliqua suppositione , Sc sic beati libeae amarent Deum , & catenis detentus libere non ambularet, quod est ridiculum.